|
De Amerikaanse schrijver Jerome David Salinger werd in New York geboren op 1 januari 1919. Zie ook alle tags voor J. D. Salinger op dit blog.
Uit:The Catcher in the Rye
“What I did do, though, I told the waiter to ask old Ernie if he'd care to join me for a drink. I told him to tell him I was D.B.'s brother. I don't think he ever even gave him my message, though. Those bastards never give your message to anybody.
All of a sudden, this girl came up to me and said, "Holden Caulfield!" Her name was Lillian Simmons. My brother D.B. used to go around with her for a while. She had very big knockers.
"Hi," I said. I tried to get up, naturally, but it was some job getting up, in a place like that. She had some Navy officer with her that looked like he had a poker up his ass.
"How marvelous to see you!" old Lillian Simmons said. Strictly a phony. "How's your big brother?" That's all she really wanted to know.
"He's fine. He's in Hollywood."
"In Hollywood! How marvelous! What's he doing?"
"I don't know. Writing," I said. I didn't feel like discussing it. You could tell she thought it was a big deal, his being in Hollywood. Almost everybody does. Mostly people who've never read any of his stories. It drives me crazy, though.
"How exciting," old Lillian said. Then she introduced me to the Navy guy. His name was Commander Blop or something. He was one of those guys that think they're being a pansy if they don't break around forty of your fingers when they shake hands with you. God, I hate that stuff. "Are you all alone, baby?" old Lillian asked me. She was blocking up the whole goddam traffic in the aisle. You could tell she liked to block up a lot of traffic. This waiter was waiting for her to move out of the way, but she didn't even notice him. It was funny. You could tell the waiter didn't like her much, you could tell even the Navy guy didn't like her much, even though he was dating her. And I didn't like her much. Nobody did. You had to feel sort of sorry for her, in a way. "Don't you have a date, baby?" she asked me. I was standing up now, and she didn't even tell me to sit down. She was the type that keeps you standing up for hours. "Isn't he handsome?" she said to the Navy guy. "Holden, you're getting handsomer by the minute." The Navy guy told her to come on. He told her they were blocking up the whole aisle. "Holden, come join us," old Lillian said. "Bring your drink."
J.D. Salinger (1 januari 1919 – 27 januari 2010)
Cover
De Engelse romanschrijver en essayist Edward Morgan Forster werd geboren op 1 januari 1879 in Londen. Zie ook alle tags voor Edward Morgan Forster op dit blog.
Uit: A Room with a View
"Race you round it, then," cried Freddy, and they raced in the sunshine, and George took a short cut and dirtied his shins, and had to bathe a second time. Then Mr. Beebe consented to run--a memorable sight.
They ran to get dry, they bathed to get cool, they played at being Indians in the willow-herbs and in the bracken, they bathed to get clean. And all the time three little bundles lay discreetly on the sward, proclaiming: "No. We are what matters. Without us shall no enterprise begin. To us shall all flesh turn in the end."
"A try! A try!" yelled Freddy, snatching up George's bundle and placing it beside an imaginary goal-post.
"Socker rules," George retorted, scattering Freddy's bundle with a kick.
"Goal!"
"Goal!"
"Pass!"
"Take care my watch!" cried Mr. Beebe.
Clothes flew in all directions.
"Take care my hat! No, that's enough, Freddy. Dress now. No, I say!"
But the two young men were delirious. Away they twinkled into the trees, Freddy with a clerical waistcoat under his arm, George with a wide-awake hat on his dripping hair.
"That'll do!" shouted Mr. Beebe, remembering that after all he was in his own parish. Then his voice changed as if every pine-tree was a Rural Dean. "Hi! Steady on! I see people coming you fellows!"
Yells, and widening circles over the dappled earth.
"Come this way immediately," commanded Cecil, who always felt that he must lead women, though knew not whither, and protect them, though he knew not against what. He led them now towards the bracken where Freddy sat concealed."
Edward Morgan Forster (1 januari 1879 - 7 juni 1970)
Scene uit de gelijknamige film van regisseur James Ivory uit 1985
De Amerikaanse schrijver Douglas Kennedy werd geboren op 1 januari 1955 in New York. Zie ook alle tags voor Douglas Kennedy op dit blog.
Uit: The Heat of Betrayal
“The sky outside: was it a curved rotunda of emerging blue? The world was still blurred at its edges. I tried to piece together my whereabouts, the exact geographic location within which I found myself. A sliver of emerging clarity. Or maybe just a few basic facts.
Such as:
I was on a plane. A plane that had just flown all night across the Atlantic. A plane bound for a corner of North Africa, a country which, when viewed cartographically, looks like a skullcap abreast a continent. According to the Flight Progress Monitor illuminating the back-of-the-seat screen facing me, we were still seventy-three minutes and eight hundred and forty-two kilometres (I was flying into a metric world) from our destination. This journey hadn’t been my idea. Rather I’d allowed myself to be romanced into it by the man whose oversize (as in six-foot-four) frame was scrunched into the tiny seat next to mine. The middle seat in this horror movie of an aircraft. No legroom, no wiggle room, every seat taken, at least six screaming babies, a husband and wife fighting in hissed Arabic, bad ventilation, bad air conditioning, a one-hour wait for the bathroom after the plastic meal they served us, the rising aroma of collective night sweats hanging over this hellhole of a cabin. Thank God I made Paul pack his Zopiclone. Those pills really do induce sleep in even the most impossible conditions. I put aside all my concerns about pharmaceuticals and asked him for one, and it gave me three hours’ respite from this high-altitude sweat-box confinement.
Paul. My husband. It’s a new marriage – just three years old. Truth be told, we love each other. We are passionate about each other. We often tell ourselves that we are beyond fortunate to have found each other. And I do truly believe that. He is the right man for me. Just as, the day before we legalised our relationship and committed to each other for the rest of our lives, I was silently convincing myself that I could change some of Paul’s worrying inclinations; that, in time, things would tick upwards, stabilise. Especially as we are now trying to become parents.”
Douglas Kennedy (New York, 1 januari 1955)
De Nederlandse schrijfster Rascha Peper (pseudoniem van Jenneke Strijland) werd geboren op 1 januari 1949 in Driebergen. Zie ook alle tags voor Rascha Peper op dit blog.
Uit: Zwartwaterkoorts
“De keerzijde van de frisheid was dat allerlei virussen de kamer in konden waaien. Je moest er niet aan denken dat de hele boel draaihalsziekte kreeg van de een of andere besmette volière uit de buurt. Maar de sijzen pikten alweer levendig in de appels en de witkuifgaai joeg iedereen bij de wormen weg, dus het zou wel meevallen.
Boven op het ladenkastje waarin hij de vogelspullen bewaarde lag een lila angoratruitje dat hij vorige week bij de vuilniszakken had weggehaald. Het duurde altijd een poosje voordat de vogels aan iets nieuws gewend waren, maar de laatste dagen hadden de zilverbekjes, de aardigste be woners van deze kamer, er de val op gekregen. Uit de nestbollen aan het plafond hingen de plukken lila wol naar buiten. Hij kreeg veel te veel zilverbekjes. Zelfs de man op de Overtoom wilde ze niet meer hebben. Maar aan de reigers voeren deed hij niet graag.
Het was eind april, na drie dagen regen was het vandaag de mooiste lentedag die te bedenken viel, de zon reflecteerde blikkerend op de gevels aan de overkant. Dit werd een boodschappendag: onkruid plukken in het park, op de Albert Cuyp groenten en eendagskuikens halen en in de dierenwinkel vitaminedruppels.
Toen hij met Scheffer aan de keukentafel de laatste schraapsels uit een korst kaas soldaatmaakte, ging de telefoon. Zo snel als zijn heup het toeliet, kwamhij overeind en haastte zich naar de voorkamer. Het kon Hilde zijn.
‘Goedemorgen, meneer Stutijn van der Wal,’ zei een overdreven articulerende mannenstem die hij direct herkende, alwas het een half jaar geleden dat hij zijn huisbaas voor het laatst had gesproken.”
Rascha Peper (1 januari 1949- 16 maart 2013)
De Nederlandse schrijfster Carry van Bruggen (eig. Caroline Lea de Haan) werd geboren in Smilde op 1 januari 1881. Zie ook alle tags voor Carry van Bruggen op dit blog.
Uit: Heleen: een vroege winter
“Heleen's moeder was tenger, dmk en bleek, ze zong met een schrille stem treurige Fransche liedjes‚ die ze als klein kind van haar grootmoeder had geleerd, doch waarvan ze den zin vergeten of nimmer geweten had, ook Heleen begreep ze dus niet, maar het deerde haar weinig; met het gelaat naar grootmoeders portret, luisterde ze peinzend en indachtig= onthield ze op den klank en neuriede ze bij zichzelf‚ zoo vaak ze alleen was: net zoo lang tot ze een weekheid in zich voelde als gegraven en schreien moest. De ontroering en het schreien wilden niet altijd komen. Toen ze later de beteekenis van die liedj es wist= stelden ze haar teleur en kon ze er niet meer om schreien; het was of een diepte in haar voorgoed geëfi'end was -‚ ze had ze zich donker en woest als rotsen en ravijnen gedacht.
Heleen's vader was forsch en stil, zijn handen alleen waren smal en zacht, hij lachte zelden, maar als hij lachte, deed die lach Heleen goed tot in haar hart en ze lachte mee, met vochtige oogen= doch ze hield niet van haar moeders drukke vroolijkheid, die maakte haar schichtig en stil en doofde gemeenlijk in dagenlange neerslachtigheid uit.
Over dingen als braaf oppassen, plicht-doen en vooruitkomen werd in huis nagenoeg niet gesproken, Heleen dacht er uit zichzelf nimmer over na. Ze was van aard meegaande, fel en onverzettelijk alleen tegen geringschatting en dwang van aanleg bevattelijk; het schoolleven deerde haar dus niet, straf was iets dat daarbijuitteraard behoorde en geen indruk op haar maakte, evenmin als het preeken en praten vooraf en daarna. Wanneer ze haar vader haar rapporten van de school toonde, lette hij weinig op de waardeeringen voor vlijt en goed gedrag en Heleen nam gauw genoeg die geringschatting voor het een en het ander over, zonder dat dit evenwel van invloed op haar doen en laten werd. Belooning of bijzondere lof voor hooge cijfers kwam niet voor, zoodat Heleen-zelf ook daaraan weinig waarde hechtte.”
Carry van Bruggen (1 januari 1881 - 16 november 1932)
Portret door Herman Hanna. 1916.
De Amerikaanse dichter Paul Hamilton Hayne werd geboren in Charleston, South Carolina, op 1 januari 1830. Zie ook alle tags voor Paul Hamilton Hayne op dit blog.
Cloud Pictures (Fragment)
Here in these mellow grasses, the whole morn,
I love to rest; yonder, the ripening corn
Rustles its greenery; and his blithesome horn
Windeth the frolic breeze o'er field and dell,
Now pealing a bold stave with lusty swell,
Now falling to low breaths ineffable
Of whispered joyance. At calm length I lie,
Fronting the broad blue spaces of the sky,
Covered with cloud-groups, softly journeying by:
An hundred shapes, fantastic, beauteous, strange,
Are theirs, as o'er yon airy waves they range
At the wind's will, from marvelous change to change;
Castles, with guarded roof, and turret tall,
Great sloping archway, and majestic wall,
Sapped by the breezes to their noiseless fall!
Pagodas vague! above whose towers outstream
Banners that wave with motions of a dream—
Rising, or drooping in the noontide gleam;
Gray lines of Orient pilgrims: a gaunt band
On famished camels, o'er the desert sand
Plodding towards their prophet's Holy Land;
Mid-ocean,—and a shoal of whales at play,
Lifting their monstrous frontlets to the day,
Thro' rainbow arches of sun-smitten spray;
Paul Hamilton Hayne (1 januari 1830 – 6 juli 1886)
Charleston
Zie voor nog meer schrijvers van de 1e januari ook mijn vorige blog van vandaag.
|
