De wandeling.
Wie denkt: Wielsbeke, dat wil ik wel eens zien, kan ik niet tegenhouden, maar hij weze gewaarschuwd: het Roterspad dat we vandaag gevolgd hebben is waardeloos voor elke wandelaar met het hart op de juiste plaats. Ik probeer toch met het positieve te beginnen: de route is uitstekend bewegwijzerd en de oude Leie-arm (op de stafkaarten aangeduid als Kloosterbeek) is prachtig, maar dat is alles, tenzij ik als Hallenaar ook de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Halle zou vernoemen. Voor de rest is het alsof je door industriezones loopt en het jaagpad naast de gekanaliseerde Leie, dat voor soelaas zou moeten zorgen, is lelijk en ingenomen door tweewielers van allerlei slag. Het brengt de TWQ wel op 29%, maar eigenlijk zou het een dikke, vette nul moeten zijn, want langs de Leie loopt niet meer dan een autovrij pad dat lelijk en breed geasfalteerd is; de Leie moet je er vaak bij raden. We waren mild in onze quotering: 2/20, lager zullen we dit jaar wel niet meer vallen. En oh ja, eigenlijk was het 11 km lang afzien, ondanks het vlakke parcours. Kaarten NGI of routeyou.

De foto's vind je hier. Dit zijn de twee mooiste:

Het Kasteel Hernieuwenburg, thans gemeentehuis van Wielsbeke.

Een oude Leie-arm die op de topografische kaart Kloosterbeek heet. Ongetwijfeld het mooiste plekje van de ontgoochelende wandeling.

Het weer.
Van licht naar zwaar bewolkt, maar het ging om cumuluswolken die de hemel bepaald mooi kunnen tooien. De temperatuur lag rond de 20° en dus was het aangenaam stappen.

De stafkaarten.
21/5-6 Izegem (2016) - 29/1-2 Kortrijk (2018)

Hoe we er geraakten.
Vanuit Waregem vertrekken zowel bussen van lijn 11 (naar Roeselare) als van lijn 12 (naar Tielt) en dat levert een perfecte halfuurdienst op. Dankzij de IC Welkenraedt - Kortrijk is Waregem bovendien vlot te bereiken (met een overstap in Brussel-Zuid) en dus moesten we niet lang twijfelen. Voor de terugreis kon het analoog.

Een beetje geschiedenis.
Wielsbeke lag aan een kruispunt van een spoorlijn en een tramlijn: sinds 1868 reden er treinen tussen Ingelmunster en Anzegem die ook Wielsbeke bedienden. En in 1900 kwam daar nog een tramlijn Kortrijk - Aarsele bovenop. Beide lijnen kruisten elkaar op de plaats waar nu de rotonde in de N982 zich bevindt. Op de actuele stafkaart heet het hier Lobeek.

Net voor WO II lag de treindienst op lijn 69B al op apegapen: er bleven nog 2 treinen per dag over. Er was wel een aanvullende busdienst (tabel 183) Ingelmunster - Anzegem, met 4 busritparen per dag. In tabel 365 vinden we de tram Kortrijk - Aarsele terug, uitgebaat met autorails.

Als zowel de spoor- als de tramlijn verdwijnen, wordt de bestaande bediening vrij goed behouden, met een lijn 211 van de NMBS (Izegem - Anzegem) en een buslijn (tabel 727) Kortrijk - Aarsele - Tielt. De verbussing heeft het mogelijk gemaakt de lijn tot Tielt te verlengen, met dien verstande dat lokaal verkeer tussen Aarsele en Tielt verboden is. Dat zou nl. concurrentie zijn voor de NMBS.

Uit het busboekje van de NMVB van 01.06.1969 weten we dat de buslijn ondertussen het lijnnummer 15 heeft gekregen. En in het spoorboekje van 1965 vinden we lijn 211 niet langer terug; die heet nu 68a.

Later zou de West-Vlaamse entiteit de lijnnummers weer vervangen door tabelnummers: de 15 werd de 727/1.

Met de basismobiliteit kreeg Wielsbeke wel 4 buslijnen die het grondgebied van de gemeente nu en dan doorkruisten, zij het niet op regelmatige basis. Drie belbussen moesten de enorme gaten in de bediening opvangen. Dat veranderde met de invoering van de basisbereikbaarheid. Tielt kreeg twee goed gestoffeerde buslijnen (11 Roeselare - Waregem en 12 Waregem - Tielt), aangevuld met schooldiensten 221 en 852 en de flexbus van de regio Midwest.

De verbinding.

En wat we beleefden.
IC 3207 bestaat uit 4 M7-rijtuigen; Belux had er 6 voorzien. Maar de trein is wel stipt. Ook IC 430 doet het trouwens goed, met 3 minuutjes vertraging. Van de 11 reizigers op het bovendek zitten er 6 verkeerd: 6 toeristen uit landen waar de Arabische cijfers nog niet zijn doorgedrongen. De tbg is in topvorm: net voor Gent-Sint-Pieters wordt omgeroepen dat de S naar Eeklo op "ons" wacht en dat we ons dus zo snel mogelijk naar het perron naar Eeklo moeten begeven. Voorbij Gent worden reizigers naar De Pinte gewaarschuwd dat ze niet mogen uitstappen uit de laatste 4 rijtuigen: ze moeten naar voren opschuiven tot aan het eersteklasrijtuig of tot ze "hem" tegenkomen. Het is duidelijk, zelfs voor de meest verwarde reiziger. Voorbij De Pinte wordt trouwens nog eens omgeroepen dat reizigers voor Deinze, Waregem, Harelbeke en Kortrijk overal uit mogen stappen, zonder te panikeren.

In Waregem stappen we naar het ondertussen bekende perron 5 van het busstation. De bus brengt ons probleemloos naar Wielsbeke, o.a. langs het mooi overeind gebleven station van Sint-Eloois-Vijve.

Voor de terugrit is het even afwachten hoe groot de invloed zal zijn van een omleiding net voor Wielsbeke. Maar dat valt mee. Met 4 minuten vertraging komen we in Waregem aan en zo halen we gemakkelijk de IC naar Brussel en Welkenraedt. Het is trouwens hetzelfde rijtuigenstel als vanmorgen. En we besluiten om het rustig aan te doen, niet met de IC naar Binche en evenmin met de verlate IC naar Quiévrain, maar met de IC naar Kortrijk. Opvallend: binnen een korte tijdsspanne vertrekken er 3 treinen naar Kortrijk, waarvan 2 zelfs op hetzelfde spoor. Met alle bijkomende info kun je je nauwelijks vergissen, maar niet iedereen is even geoefend.

De treinlectuur.
Paolo GIORDANO, Tasmanië.
Frederik Willem DAEM, Tekens van leven.

Luisteren naar de top-100 van de Lage Landen. Soms denk ik dat alle goede, spitse, originele teksten in de jaren 1960 en 1970 zijn opgebruikt. Ben ik nu een oude knol? Dan moet ik tenminste niet sneuvelen op Waregem Koerse…

Uitgedrukt…
Ge moet 'em/'eu geen smoeln liern trekkn. Hij/zij weet zijn/haar plan wel te trekken, vaak met negatieve connotatie.

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.

05-09-2025 om 00:00 geschreven door overweg13