Hacowa 100: ik had het met een bang hart geprogrammeerd voor 6 juni, want met de huidige generatie politici kun je maar beter rekening houden met verkiezingen in juni. Het is niet makkelijk om iedereen aan een ministerpostje te helpen… Maar naarmate de week vorderde, kon je je beginnen af te vragen of men de verkiezingen toch niet beter op 6 juni geplaatst had, want het KMI had niet veel goeds in de aanbieding: zwoel, buien, onweer, rukwinden. En inderdaad, de radarbeelden logen er niet om: vanuit het zuiden kwam onweer opzetten, met regen, en het zag er naar uit dat die niet meteen zou ophouden. De timing was alvast perfect: toen we in Acren uit de trein stapten, was het net begonnen, en na enkele kilometers leek het erop dat de hemelsluizen flink open stonden en dat de weergoden niet bepaald van plan waren om ze snel weer dicht te doen. Heel ver rommelde de donder. En kijk, nog tijdens de pauze in het Bezoekerscentrum van "De Rietbeemd" trok de regen weg en de lucht open en konden we hopen op wat milder weer tijdens de rest van de tocht. Op een buitje na zou dat ook zo uitkomen.

De tocht van een goede 17 km lang bracht ons in 3 provincies en in 2 gewesten, en werd grotendeels uitgetekend door de grote Meester die ook al de loop van de Mark had uitgekiend. Want die was toch wel de leidraad in dit golvende landschap: van Acren (want zo noemt de NMBS sinds mensenheugenis de halte van Deux-Acren, al is de telegrafische afkorting FXA) kwamen we al snel aan de plaats waar de Mark in de Dender dendert. Volgden enkele kilometers langs een erg slome Mark, die blaasjes trok, want het regende. Even ging het dan weg uit de vallei, maar voorbije Viane kozen we weer resoluut voor de Mark, stroomopwaarts. We gingen uiteraard over onverharde wegen waar dat kon; dat er soms een stukje weg ontbreekt, moet je er in deze streek van overijverige boeren bij nemen. Schoenen en broeken zaten dan ook snel onder de modder, maar zoals iemand terecht opmerkte: "Als het niet geregend had, zou dit mul geweest zijn."  Zevenentwintig blijde gezichten zorgden voor een extraatje in Café Paulana, vlak bij het toch wel speciale station van Galmaarden. Ik had de eerste century van mijn leven gescoord.

De verplaatsing:

Halle - Ath 1931 10:31 10:57 +4 (2106 - 52250)

Ath - Acren 4881 11:07 11:25 +1 (770)

Galmaarden - Edingen  3117 17:47 17:57 stipt (229)

Edingen - Halle 1917 18:19 18:29 (2150 - 52424)

De commentaar:

Zoals wel meer de laatste tijd, slaagt de IC naar Moeskroen er opnieuw in enkele minuten vertraging bij elkaar te rijden: meestal gebeurt dat al in de rit náar Schaarbeek, waar de keertijd niet volstaat om op tijd de terugrit te kunnen aanvatten. Ook vandaag loopt de 1908 vertraging op tussen Tournai en Leuze, en die wordt doorgespeeld naar onze 1931. Men houdt het bij 6 minuten, maar uiteindelijk worden het er acht bij vertrek uit Halle. Ik zoek zekerheidshalve toch maar even de TBG op, want 2 uur Ath zou net iets te veel van het goede zijn (hoewel, met het voorspelde weer…) Ze verzekert me dat de aansluiting verzekerd is. (Dicteezinnetje.) Het gaat bovendien erg vlot tot Ath: 4 minuten vertraging worden er afgereden, zodat de aansluiting ideaal wordt. Een onderstationschef brengt ons op het goede spoor. Rode klevers ontbreken, zoals op de IC naar Moeskroen (tenzij ze daar heel ver achteraan hingen) maar met de bezetting van beide treinen is dat geen probleem. We verdubbelen het aantal zondagsreizigers naar Acren… Spijtig genoeg worden we niet geteld.

Voor de terugreis zijn de rode stickers er wel: zowel in de niet echt drukke trein naar Edingen, als in de IC naar Halle. In Edingen komt een onderstationschef ons melden dat de gereserveerde plaatsen zich in het derde rijtuig bevinden. Dat is correct, maar op de gereserveerde plaatsen bevinden zich ook reizigers; de bezetting van deze trein ligt nl. erg hoog. Dat leidt altijd tot wat verbale schermutselingen, maar uiteindelijk kunnen we bijna allemaal zitten, voor deze korte rit langs de lijn van mijn jeugd. Ik schrijf hier wel eens vaker over het probleem van tweedeklasreizigers in eerste klasse, maar je merkt het: het is een ruimer probleem: ook plaatsreserveringen zijn er alleen nog voor de administratie; geen mens die dit nog naleeft. De TBG houdt zich ver weg op de achtergrond. Maar we komen stipt in Halle aan, en Hacowa 100 is geschiedenis. En de ervaring leert dat het vooral de verregende wandelingen zijn die in het geheugen blijven hangen; op dat vlak zit deze tocht dus goed.

Foto's die ik genomen heb tijdens de verkenning (met het prille lentegroen én mul) vind je hier: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/acren%20-%20galmaarden%20hacowa%20100/

12-06-2010 om 11:25 geschreven door Gita