De wandeling.
Wat je zeker niet kunt zeggen is dat ze bij de Waalse GR op hun lauweren rusten. Dat leidt stilaan wel tot een redelijk onoverzichtelijk net, wat nog geaccentueerd wordt doordat GR-paden soms over langere afstand samen lopen. We zetten vandaag onze eerste stapjes op GR161 (Sentiers de l'Ardenne - Tour du Pays de Bouillon en Ardenne) waarvan de eerste topogids verscheen in mei 2022. Het boekje laat het avontuur beginnen in Bouillon en dat is ook ons startpunt van een 14 km lange tocht naar Dohan. De TWQ ligt met 94% erg hoog: je volgt dan ook bijna uitsluitend boswegen in alle soorten en formaten. Als je het kaartje bekijkt op routeyou (of bij het NGI) krijg je mogelijk de indruk dat je erg lang naast de Semois loopt, maar die krijg je eigenlijk onverwacht weinig te zien. Maar niet getreurd: ook zonder de zacht kabbelende rivier is deze tocht topklasse: we quoteerden 19/20! Wel moesten we daar twee zware en lange klimmen voor over hebben.
Nog dit: onderweg wordt het even moeilijk door massale kappingen en het gebrek aan tijd of fairplay van de bosmensen. En ook nog: volgens de topogids liggen er meer dan 20 km tussen Bouillon en Dohan en dat vonden we te veel om tussen twee busritten te persen. Maar we losten dat eenvoudig op door net voor Dohan links af te slaan i.p.v. rechts en zo kwamen we met 6 km minder in de kuiten aan de kerk van Dohan. En nog: het gehele gevolgde traject loopt samen met GR16, wat voor een dubbele, accurate bewegwijzering zorgt: wit-rood en geel-rood.


Buurt Han du Han: je ziet nog net de Semois.

Het haltebord in Dohan: goed voor 2 richtingen.

Nog enkele foto's.

Het weer.
Licht tot half bewolkt, warm: 23 à 24°. Gelukkig is het traject lommerrijk.

De stafkaarten.
Bouillon 67/1-2 (2021)

Hoe we er geraakten.
De klassieke manier om in Bouillon te geraken: overstappen in Libramont op de vrij snelle lijn 8. Om terug te keren gebruiken we lijn 40 naar Bertrix, vanwaar het opnieuw naar Libramont gaat.

Een beetje geschiedenis.
Blijkbaar begint het OV-tijdperk voor Dohan pas na WO II. In een busboek van 1947 vond ik een tabel 422 met 2 ritten Bouillon - Bertrix in elke richting. Uit Dohan vertrekt de laatste bus al om 14:30 richting Bertrix. Dat patroon zou eigenlijk min of meer constant blijven. Het duurde tot 1984 (IC-IR?) voor de laatste rit ongeveer een uur later gereden werd en vanaf 1986 vertrok de laatste bus zelfs om 18:35 (vakantie) of 17:52 (schooldagen). Tussendoor volgen dan nog wel aanpassingen (school/vakantie) maar fundamenteel verandert er niets. Tegenwoordig komt de laatste bus richting Bertrix om 16:47, en dat al vele jaren.
(Dohan werd ook enkele jaren bediend door een service touristique Florenville- Herbeumont - Bouillon - Bohan - Dolimarts, terug te vinden onder tabel 1008 - lijn 26. Het is de verre voorloper van de recent ingevoerde V1 die Dohan bedient en alleen tijdens de Waalse zomerschoolvakantie rijdt.)

En ook opmerkelijk: het stukje onverharde weg die op de foto van Morsehan te zien is, is de oude trambedding tussen de bekende tunnel en de stelplaats van Bouillon. 

De verbinding.

En wat we beleefden.
Het begint al onheilspellend, al hoeven wij ons niet echt zorgen te maken: we komen voor de 7574 van 7:57, maar S 2256 is met meer dan 20 minutenvertraging aan zijn rit begonnen en in Halle rijdt die nog altijd met 21 minuten. Het is een wijze treingebruiker die dan niet wacht op de voorziene trein.
IC 2108 staat al meteen met 2 minuten vertraging aangekondigd bij vertrek in Brussel-Zuid en dat worden er uiteindelijk 4. Deze vertraging zal geleidelijk opgelost raken naarmate we Libramont naderen. Veel valt er over de rit niet te melden; we gaan op tegenspoor tussen Ciney en Haversin, maar de dienstregeling is er op voorzien.

De bus van lijn 8 naar Libramont is een van de weinige die door een (de) pachter gereden wordt. Het is een van die ritten waarvan je vindt dat het vooruitgaat, ondanks de drie kwartier rittijd.

Voor de terugreis uit Dohan hebben we 2 mogelijkheden. Bus 40 komt ons het beste uit. Dat is een lijn die van Bouillon naar Bertrix rijdt en onderweg enkele Semoisdorpjes meepikt. Zo ook Dohan dat bereikt wordt met een op-en-afje: de halte dient zowel voor de bus naar Bouillon als naar Bertrix. Ik vrees dat deze lijn geen lang leven meer beschoren is: daar is de dienstregeling net iets te mager voor, het eindpunt Bertrix net iets te onaantrekkelijk; tijdens de zomervakantie lijdt de 40 ongetwijfeld ook onder de concurrentie van de toeristische lijn V1 Orval - Bouillon. En toch hebben we nog 2 medereizigers. Het is vakantie en dus is het centrum van Bertrix meestendeels en grotendeels verboden gebied voor de bussen: we rijden rond en dat kost uiteindelijk toch 6 minuten vertraging.

De op papier ideale aansluiting met P 8684 wordt zo een geval van kantje-boordje. Deze trein missen zou trouwens niet echt een probleem zijn: een L-trein volgt dicht. Wij komen in Libramont aan met 2 minuten vertraging: de trein rijdt binnen op bezet spoor en wordt gekoppeld: 2 desiro's zullen de L-trein naar Marloie doen.
IC 2140 is samengesteld uit 4 AB-rijtuigen M7 en zonder bijkomende I11. Zo ondergraaf je natuurlijk het concept eerste klas. In het eerste rijtuig is de bovenverdieping gedeclasseerd. Dat merken we pas als we al zitten: buiten het rijtuig is er niets dat wijst op declassering, binnen is er één papiertje op de draaideur. Wij verhuizen naar het veel minder drukke tweede rijtuig. Ik krijg toch de indruk dat men bij het samenstellen van die rijtuigstellen toch maar wat aan klooit: eentje (of meer) te veel, eentje (of meer) te weinig, als we de trein hier maar zo snel mogelijk in beweging krijgen, dan zijn we er van af.
In Namur krijgen we het gezelschap van een luidruchtige Oost-Europese met nog luidruchtiger kind. Het is gedaan met de rust, al zorgt Walibi deze keer niet voor de overrompeling van de te korte trein. Even na Ottignies komt de tbg langs. Deze is een stuk kordater dan die van de vorige keer. Enkele Walibi's worden verwezen naar het eerste rijtuig en de Oost-Europese krijgt te horen dat ze nooit zo maar in eerste klas mag komen zitten. Meer: hij zegt dat hij haar een cadeau doet door geen klasverhoging uit te schrijven. Zou ze het lesje geleerd hebben?

Het ritje langs lijn 26 - eindelijk, na zo lang! - is nog een verademing. We komen stipt in Halle aan, na een toch wel vermoeiende daguitstap. De tbg maant ons via de intercom nog aan om bij het uitstappen niets of niemand te vergeten. In Namur zal een peuter een vergetelheid van de vader in een snikhete auto niet overleven.

De treinlectuur.
Mathias MALZIEU, Le guerrier de porcelaine. Tijdens de laatste dagen van WO II wordt Mainou over de demarcatielijn gesmokkeld, een dag nadat zijn moeder in Montpellier overleden is. Frans spreken is uit den boze en de jongen moet binnen blijven om de familie waar hij onderdak vindt, niet in gevaar te brengen. Want de Duitsers zijn alomtegenwoordig en gedragen zich als aangeschoten wild.

Stijn STREUVELS, Langs de wegen.

Pech voor al die mensen in Boom die nu toch niet zonder oordopjes kunnen slapen…

Uitgedrukt…
Ik ben nie' in mênn 'oak.: ik ben niet in mijn haak. Ik voel me niet zo best. (Vermoedelijk heeft het iets te maken met de winkelhaak van de timmerman en dat dan overdrachtelijk gebruikt.)

Waar Abraham de mosterd haalde.
Voor het schrijven van deze bijdragen maak ik vaak gebruik van twee zeer waardevolle sites, één over de Belgische spoorlijnen en een over de bussen in Vlaanderen, Brussel en Wallonië. Het grootste probleem is dat van de informatisering: in de voorbije 20 jaar is het vrijwel onmogelijk geworden om nog aan papieren dienstregelingen te geraken en op het internet verdwijnen de oude dienstregelingen naarmate er nieuwe ingevoerd worden. Voor de trams maak ik nog al eens dankbaar gebruik van de Rail Atlas Vicinal van Stefan JUSTENS en Dick van der SPEK en van The Vicinal Story - Light Railways in Belgium 1885 - 1991 van W.J.K. DAVIES.