Trein en bus, wandelen en weer, en van die hobby's meer
05-08-2007
5 augustus 2007
La Roche-en-Ardenne heet het stadje voluit. Het moet een van de bekendste bestemmingen zijn in de Ardennen, en er is dan ook een uitgebreid wandelnet uitgezet. Het NGI is ondertussen al aan de 2de versie toe van de wandelkaart die het met de S.I. heeft uitgegeven. Wie de slimmerd is die de wandelingen 9 en 10 tussen de 2 uitgaven in gewoon verhaspeld heeft, zal wel een goed bewaard geheim blijven binnen de S.I., maar de oorspronkelijke nummer 9 is nu 10 geworden, en omgekeerd. Kwestie van het de wandelaar niet te gemakkelijk te maken. Maar goed, we waren dus verwittigd, en gingen op zoek naar het startpunt van nummer 10. Wij, die dachten dat we 2 dagen eerder een moeilijke klus geklaard hadden, kregen vandaag een wandeling voor en in de voeten geschoven die nog net een tandje moeilijker was. Uit La Roche kom je sowieso al niet zonder een lange klim: in de richting Beausaint (langs de Vieille Route de Beausaint is dat niet anders. Eenmaal boven begint de lange afdaling naar de Fond de Pouhou en dan volgt de zwaarste klim tot nog toe: langs een slingerend, gelukkig droog pad, dat hier en daar nog versperd is door omgewaaide bomen ook. Wie het al eens meegemaakt heeft, zal de situatie herkennen. Vecpré zorgde even voor wat lichter werk, maar daar stootten we meteen op de zwakke plek van deze overigens erg mooie wandeling: meer dan een kilometer langs de N888 en N833 op een zonnige zomerzondag: het is uitkijken naar het aantal gesneuvelde motorrijders in de krant van morgen. Kluts daar nog wat auto's tussen, en je weet meteen dat er voor de kranige stapper niet veel plezier te beleven valt. "Gelukkig" kunnen we de N833 na een tijdje laten voor wat hij is, maar we betalen wel cash met een derde stevige en lange klim. Het besef dat La Roche weer helemaal beneden ligt, en de mooie uitzichten op de Ourthevallei doen de vermoeidheid echter snel verdwijnen.
La Roche mag dan wel een bekend Ardens stadje zijn, het bereiken met trein en bus is niet altijd eenvoudig. Vanuit Melreux gaat nog het snelst, maar op een zondag is zelfs dat niet eenvoudig. Het begint al in Halle, waar we 3 treinen dicht na elkaar hebben. De zes minuten aansluitingstijd tussen een ervan en de IC naar Luxemburg zijn niet echt een garantie op succes, en dus beslissen we maar wat vroeger te vertrekken: om 7:26 i.p.v. 8:12. En, volg dan de redenering: als we toch om 7:26 vertrekken (7:28 zou ook gekund hebben, maar deze 2 treinen komen op hetzelfde moment aan in Brussel-Zuid), dan kunnen we even goed langs Liège-Guillemins rijden en daar overstappen op de enige toeristische trein in de Ardennen: de 6949 van Liège naar Jemelle. Door werken tussen Angleur en Rivage rijdt die bovendien volgens een gewijzigde dienstregeling, en wordt de krappe aansluiting in Liège (5 minuten) plots een betrouwbare overstap van meer dan 20 minuten. Door deze reisweg vermijden we bovendien een gevaarlijke overstap in Melreux tussen de L-trein uit Jemelle en de bus van de lijn 13. Melreux-Hotton is nl. eigenaardig genoeg geen overstapstation en er is dus ook geen ARIbus, wat onbegrijpelijk, want er komen toch nogal wat bussen aan het station, waar men op dit ogenblik trouwens een nieuw busstation gebouwd wordt. Volg je nog? Dit is het dus geworden: Halle - Brussel-Zuid 1906 7:26 7:37 (stipt) (loc 2107, rijtuig 51043) Brussel-Zuid - Liège-Guillemins 506 (meer dan stipt) (loc 1353, rijtuig 11833) Liège-Guillemins - Melreux-Hotton 6949 9:07 10:01 (+24, maar dat valt dus bijna binnen de 15 à 20 minuten vertraging die Werfinfo voorspeld had). Melreux-Hotton - La Roche bus lijn 13 (die als 11 uit Marloie aankomt) met ab 4.810 - de trein uit Marloie heeft een 7-tal minuten vertraging door het enkelspoor en de vertraging van de 6949, maar de aansluiting komt toch tot stand. Volgens het ritdetail dat ik van www.infotec.be gehaald heb, rijdt deze bus langs de halte Quai de l'Ourthe maar dat blijkt niet het geval te zijn. De bus rijdt meteen naar de Quai du Gravier waar hij meteen zijn volgende dienst opneemt.
Voor de terugrit gaan we voor de zekerheid dan zelf maar naar de Quai du Gravier, maar deze bus rijdt wel langs de Quai de l'Ourthe: we nemen nu lijn 15 naar Marloie (ab4.167) die gelukkig vrij vlot door La Roche komt, zodat we nooit echt hoeven te vrezen voor onze treinaansluiting in Marloie. De terugreis is een klassieker uit ons repertoire: Marloie - Brussel-Noord 2137 15:45 17:15 (+2) (loc 3005 van de CFL, rijtuig 61011) Brussel-Noord - Halle 3688 17:20 17:48 (-) ms 652, waar het al behoorlijk warm in is, gezien de buitentemperatuur. Thuis zou ik de eerste hittedag van 2007 optekenen, met 31.1°.
Wij hebben niet zoveel last gehad van de hitte: de Ardennen boden nog voldoende verkoeling, en het klimwerk kon in de schaduw. Toch hopen we allebei dat het niet heet blijft, en de voorspellingen voeden onze hoop.
GR 5 is een van de oudste GR's in België, en ze spreekt nog altijd tot de verbeelding omdat ze de Lage Landen met de Middellandse Zee verbindt. Wij stappen het Waalse deel ondertussen al voor de tweede keer, en vandaag staat een kort traject (iets meer dan 10 km) tussen La Reid en Spa op het programma. Dat het zo kort is, heeft te maken met de aantrekkelijkheid van Spa als eindpunt (en later weer als beginpunt) en met de praktische kant van de zaak: Spa heeft een goede treinverbinding, en dat kan niet altijd gezegd worden van de dorpjes verderop. Het gedeelte dat we vandaag afstappen is vrij stevig: het begint al met een lange klim (voorbij Canada, echt!), en dat zal niet de laatste zijn. Ook Winamplanche (laag gelegen) trakteert ons op een stevige kuitenbijter, en met nog wat cols van 4de categorie erbovenop wordt dit een stevige test van de algemene conditie. Het traject mag er nog altijd zijn: La Reid, Winamplanche en Creppe zijn mooie, vrij gaaf gebleven dorpen, en tussendoor krijgen we denderende vergezichten te zien (het weer is on-Belgisch helder!) en enkele "ruisseaus" kruiden het geheel.
De verbindingen met het openbaar vervoer, dan. La Reid had tot 1984 een treinhalte op de lijn 44 Pepinster - Spa, maar die lag zo ver van het dorp dat de naamgeving in dit geval eerder symbolisch was. Zelfs mocht deze halte vandaag nog bediend geweest zijn, hadden we er geen gebruik van kunnen maken. Bus 388 bedient het dorp wel, al heb je niet veel keuze. Deze bus verbindt Verviers met Spa, maar La Reid wordt maar enkele keren per dag bediend door een variant van de basislijn. Gelukkig is er op de middag een verbinding uit Verviers, zij het met overstap in Theux.
Tot Verviers geraken is geen probleem: Halle - Brussel-Zuid 1559 9:25 - 9:37 (ms 616) - stipt Brussel-Zuid - Verviers-Central 508 9:52 11:25 (loc 1353, rijtuig 11830). In ons rijtuig zit iemand die ongetwijfeld het wereldrecord oorbeschadiging wil breken: zijn walkman is hoorbaar doorheen het hele rijtuig - verhuizen brengt geen soelaas. De treinbegeleider moet hem trouwens ook nog leren dat je niet met de voeten op de zetels mag. Het heerschap keek zowaar verbaasd (of was het verdoofd verdwaasd?). Deze verbinding lijkt op het eerste gezicht nogal evident, maar eigenlijk was een verbinding met 2 overstappen logischer geweest, nl. met de IC naar Maastricht tot Liège, en dan met de IR naar Aachen tot Verviers. Lijn 37 is bij momenten echter een grote bouwwerf, en dat is ook nu in deze augustusmaand niet anders. De IR naar Aachen is afgeschaft tussen Liège en Verviers, en gelukkig kun je dit terugvinden op de website van de NMBS, zij het niet rechtstreeks in de planner. Vandaar deze verlengde overstap.
In het stationsbuffet is het erg lawaaierig. Het zijn Franse hits uit de sixties, die uit de boxen schallen, maar de akoestiek is ronduit slecht, en de luidsprekers niet opgewassen tegen hun taak: dan wordt muziek lawaai. Maar de koffie is lekker.
Lijn 388 komt van Verviers-Palais en blijft aan de overzijde van de weg. In Verviers verwacht je dat de bussen op het pleintje voor het station vertrekken, maar dat is dus niet het geval. We moeten overstappen in Theux: een planner stelt voor om over te stappen in Theux aan de halte Place du Perron, de andere aan de halte Spixhe Route de Becco. Bus 7551-07 (van de firma Gohy & Cie, een schitterende Mercedes Citaro) brengt ons naar Theux. De chauffeur bevestigt dat we in Theux moeten overstappen, en onthoudt zelfs dat we mee zijn. Aan de halte Theux Rue du Maka geeft hij ons een seintje dat dit de overstaphalte is. Officieel komt de 2de bus niet eens langs deze halte, eens te meer een mooi bewijs, dat administratie en plaatselijk gebruik het niet altijd goed met elkaar kunnen vinden. Maar inderdaad, nauwelijks zijn we uitgestapt of de 2de bus komt er aangereden: ab7551-01, van dezelfde firma, een wat oudere Mercedes O405. Die voert ons uit de vallei van de Wayai naar La Reid, een behoorlijke klim - wat doet men hier bij sneeuw? (Nog even dit: als we tot Spixhe waren meegereden met de eerste bus, dan hadden we de aansluiting gemist: de 2de bus haalt immers al gauw de 1ste in, en komt als eerste door aan de overstaphalte!)
De terugrit is een fluitje van een cent: Spa-Géronstère - Verviers-Central 5466 16:54 17:21 (ms 672 - gemoderniseerd) - Spa-Géronstère is een ongelooflijke halte. Toen het gedeelte Spa - Trois-Ponts (langs Sart en Hockai) destijds sneuvelde, moet een verlichte geest gedacht hebben dat Géronstère eigenlijk veel gunstiger lag ten opzichte van het centrum dan het station Spa, en daarom besloot men door te gaan met de bediening van die 600 meter. Het is een stukje spoorlijn dat eindigt met een stootblok, bereden tegen 40 km/u, en sterk hellend. De treinen bollen als vanzelf van Géronstère naar Spa. De halte zelf is niet meer dan een perron en het eerder genoemde stootblok. Verviers-Central - Brussel-Noord 540 17:34 18:54 (loc 1341, rijtuig 11832); Brussel-Noord - Halle 3688 19:03 19:31 (ms 608).
De zomer van 2007 zorgde vandaag voor de rest: aangenaam warm, zonder overdrijven, en een schilderachtig licht bewolkte hemel. Meer moet dat niet zijn. Niet eens echt moe, maar des te meer tevreden bereikten we onze thuishonk.
Wallonië heeft een uitgebreid GR-net, en eerlijk gezegd, het kan niet zo moeilijk zijn om in het mooiste deel van ons vaderland duizenden kilometers interessante wandelwegen aan te duiden. Het is dan ook wat verbazingwekkend dat sommige van die GR's nog gemeenschappelijke gedeelten hebben, want alternatieven kunnen toch niet zo moeilijk te vinden zijn, zeker niet in het gebied dat we vandaag verkenden. Toch loopt GR 567 (Condroz Liégeois) tussen Harzé en Remouchamps volledig samen met de GR 15 (de vroegere GR-AE). Toegegeven, het is een schitterend parcours, soms zwaar, soms moeilijk en even zelfs gevaarlijk: misschien is dat de reden waarom men voor een gemeenschappelijk tracé koos. Wie houdt van stevig klimmen, soms met trappen erbovenop, schitterende vergezichten en tussendoor ook een rustig Waals stadje, wordt hier op zijn wenken bediend. Onze tocht is maar 11.350 km lang, maar "Never have it without a doctor at your table", want enkele kuitenbijters worden perfect aangevuld met een riskante afdaling in een oude steengroeve in de buurt van Dieupart, tussen Aywaille en Remouchamps. Niet ver van het gladde wegje tonen alpinisten hoe het ook kan, al gebruiken die wel de steile rotswanden om naar beneden te komen.
We reden ernaartoe als volgt: Halle - Brussel-Zuid 1557 7:25 7:37 (stipt) met ms 651 - het stel is behoorlijk bezet, maar de ervaring leert me dat de eersteklasafdeling pas in augustus leeglopen; Brussel-Zuid - Liège-Guillemins 506 7:57 9:02 (stipt) in rijtuig 11807 met 1351 als duwloc; het rijtuig rijdt voor wandelaars: een vrij luidruchtige groep, zonder twijfel met gratis biljetten (NMBS, Post, Belgacom?) en zowaar een 2de (rustig) echtpaar met betaalde eersteklasbiljetten - er zijn er nog die het extraatje weten te appreciëren, blijkbaar; Liège-Guillemins - Aywaille 113 9:18 9:47 (+5) - loc 3019 van de CFL sleept een stel I6- en I10-rijtuigen, wij zitten in 11616 - de vertraging is te wijten aan de vertraging van ICT 6949, die ons vanaf Tilff voor de voeten rijdt - voor ons is er geen probleem met de busaansluiting; de bus van lijn 42a (die we nu niet nemen) krijgt keurig 3 minuten wachttijd opgelegd door Aribus; wij hebben nog tijd voor een koffie en nemen dan om 10:37 de bus van lijn 727 tot Harzé, waar we toch wel met een 6-tal minuten aankomen. Bus van dienst is ab7051-16 van de Autobus Liégeois, een stevige Mercedes O 405.
Voor de terugrit uit Remouchamps kiezen we voor de bus van lijn 42a van 14:53 - aankomst in Aywaille met 5 minuten vertraging, vooral door de drukte in het centrum (?) van Aywaille. Het is hetzelfde type bus als vanmorgen, deze keer de 7601-14 van Satracom. De terugrit per trein van Aywaille naar Halle verloopt zonder problemen: Aywaille - Liège-Guillemins 114 15:13 15:42 (stipt) - het is de 113 van vanmoregn die terugkeert - we zitten in hetzelfde rijtuig, met ruime afdeling voor fietsen; Liège-Guillemins - Brussel-Noord 538 15:58 16:54 (+1) 1355 sleept o.a. 11830 - geen luidruchtige wandelaars deze keer, wel een dreinerig ukje - sinds vorige week weet ik dat ik me geen zorgen hoef te maken als ik denk dat te veel ouders hun kinderen niet meer onder controle kunnen houden - ik behoor zowaar tot een meerderheid van de Belgen; Brussel-Noord - Halle 3686 17:03 17:31(+1) met ms 661.
Stevige wandeling, mooie treinritten en schitterend gematigd zomerweer... meer moet dat niet zijn.
Als echte belgicist past het dat ik er na de 11 juliwandeling ook op 21 juli op uit trek. Het weer belooft bovendien veel goeds: aangename temperaturen, wat wolken, geen onweer... De zomer zoals ik hem het liefst heb. In een 10 jaar oude folder heeft de VVV van Lommel wat wandelingen samengebracht, onder de naam "De zevenslag voor de wandelaar", die - hoe raad je het - 7 uitgestippelde trajecten bundelt in de ruime gemeente die Lommel is. Wij hebben voor het Hoeverbergpad gekozen, dat eens te meer ondertussen volledig is omgewerkt. Koppig als we zijn volgen we het oude tracé, dat ik trouwens thuis al mooi op de stafkaart had aangeduid. Van dat oude pad blijft echter nog nauwelijks wat over, en ook de melding in de brochure dat start- en aankomstpunt ligt bij taverne "De Groote Hoef" klopt niet langer. De huidige uitbater weet niets meer van de zevenslag, en dus evenmin van de gratis consumptie die je na de eerste wandeling krijgt aangeboden. Goed zo, ik geloof niet in het gratisverhaal, en betaal met plezier mijn eigen pint. Het Hoeverbergpad oude stijl mag er nog altijd zijn: een mooi traject door naaldbossen, langs een enorme kunstmatige waterplas, spin-off van een nog altijd bezige zandontginning en pas tegen het einde aan wat te veel bebouwing. Het is bovendien geen enkel probleem om de wandeling als OV-gebruiker te stappen: een korte aan- en uitlooproute volstaat al om op het tracé aan te sluiten. Zelfs met 3 overstappen is de verplaatsing relatief eenvoudig en voor de hand liggend, al staan er 2 Beneluxtreinen en wat korte overstappen op het programma.
Halle - Brussel-Zuid 3657 8:12 8:30 (-) ms 778; Brussel-Zuid - Antwerpen-Berchem 608 8:35 9:15 (-) loc 1185 sleept de Beneluxtrein, wij zitten in 50 84 1070 483 - de treinwachter roept tussen Brussel en Mechelen om dat er in de 3 laatste rijtuigen nog veel zitplaatsen beschikbaar zijn; in het stiltecoupé van het eerstekalsrijtuig is het heerlijk rustig; Antwerpen-Berchem - Lommel 3209 9:21 10:17 (+4) mw 4130. De vertraging is het gevolg van een aansluiting in Berchem. De Amsterdammer staat met 38 minuten vertraging aangekondigd. de IR uit Leuven met 13 en de IC naar Oostende is blijkbaar afgeschaft: het ondertussen lege stel M6-rijtuigen vertrekt uit Berchem met een stevige 30 minuten vertraging. Ons goed gesternte heeft alvast voor een haast vlekkeloze heenreis gezorgd.
De terugreis verloopt als volgt: Lommel - Antwerpen-Berchem 3235 14:43 15:39 (-) mw 4140; ook nu is het bang afwachten of de Benelux rijdt, en zo ja, met hoeveel vertraging, maar ook nu loopt het perfect: Antwerpen-Berchem - Brussel-Noord 636 15:45 16:16 (-) zie heenreis: zelfde loc, zelfde rijtuig; spijtig dat de rust deze keer verstoord wordt door 2 luidruchtige allochtonen, die helemaal achteraan de trein op het platform hebben plaats genomen. Controle blijft uit. Brussel-Noord - Halle 3687 16:20 16:48 (-) ms 776. Zowel de heen- als de terugreis is perfect zoals voorzien verlopen.
GR130 loopt van Maldegem naar Stavele, of zoals de topogids (uit 1992, bij de Vlaamse GR zijn ze niet snel met het vernieuwen van hun boekjes) het zelf zegt: van Krekengebied naar IJzervallei. Wij naderen het eindpunt. Vandaag zullen net geen 23 km ons van Vladslo naar Oostvleteren brengen. Wandelen in (West-)Vlaanderen heeft altijd iets onzekers. Ook vandaag lopen we ettelijke kilometer over asfalt of beton, steeds weer door hetzelfde vlakke landschap, dat zuinig gekruid is met kapelletjes, kerken en boerderijen. Het sombere, af en toe natte weer voegt nog wat troosteloosheid toe, al heeft ze ook haar charme, die bewolking die altijd weer iets lager lijkt te hangen dan bij ons. Tot overmaat van ramp breekt men in Diksmuide net de julifoor op, wat het Marktplein uiteraard niet tot zijn recht laat komen. Gelukkig zijn er wat genietbaardere stukjes: tussen Vladslo en Diksmuide, grotendeels langs de Handzamevaart; en op het einde volgt nog een flink traject langs de IJzer, met in Fintele een welkome drankgelegenheid, waar we dan maar een Sint-Bernardus degusteren, het op één na echte streekbier in de streek.
Het openbaar vervoer in de streek is voornamelijk uitgebouwd rond lijn 73 naar De Panne; De Lijn heeft enkele frequent bediende buslijnen, maar het echte platteland is toch aangewezen op een uitgebreid belbusnet. Ik heb niets tegen belbussen, maar ik prefereer toch nog altijd vaste lijnen, al was het maar omdat die toch wel wat meer comfort bieden, en omdat je die niet hoeft af te bellen wanneer er iets mis gaat. We zullen het geweten hebben: zowel bij de heenreis als bij de terugreis worden we geconfronteerd met reusachtige aansluitingstijden tussen trein en bus.
Halle - Brussel-Zuid 3706 7:42 7:53 (stipt) in ms 304 Brussel-Zuid - Diksmuide 3630 8:14 9:43 (+3, door de aansluitingen in Lichtervelde) ms 404 en dan 42 minuten wachten: Diksmuide - Vladslo lijn 64 10:35 10:42 (+1) met ab 2887, een Van Hool A600.
De terugrit verloopt als volgt: Oostvleteren - Ieper lijn 50, die in juli en augustus bijna volgens een uurcadans rijdt, 18:23 18:47 (stipt) met ab 2630, ook een Van Hool A600. Wie de dienstregeling van deze lijn raadpleegt, moet allerlei valkuilen ontwijken: 1. het is een van de boekjes die ik in het kader van mijn abonnement nog altijd niet ontvangen heb; 2. als je de dienstregeling opvraagt wordt nergens vermeld dat er in juli en augustus volgens een andere dienstregeling gereden wordt, tot je pdf 2 opent, waar dan weer alleen de zomerdienstregeling vermeld wordt; 3. als je die eindelijk gevonden hebt, wordt voor een aantal ritten vermeld dat ze alleen in juli en augustus rijden, wat uiteraard geldt voor alle ritten in die tabel. Goede leraars onderscheiden zich van slechte doordat ze de problemen en de kennis vanuit het standpunt van de leerling benaderen; dat zou ook voor de planners van de OV-maatschappijen moeten gelden. In Ieper is het opnieuw 42 minuten wachten, maar in dit geval heeft dat als voordeel dat alle Bellewaerdegangers al met de vorige trein(en) vertrokken zijn; en van het bezoek van de Queen 's anderendaags is eigenlijk weinig te merken. Ieper - Brussel-Zuid 2319 19:39 21:15 (+2) met ms 440 en dan nog even Brussel-Zuid - Halle 1591 21:23 21:35 (stipt) in ms 624 (zoals 2 dagen geleden), deze keer wel op tijd want er hangt even geen onweer in de lucht.
Het weer is al een tijdje onzeker, dat hoef ik niet te zeggen, en ook voor maandag staan er onheilspellende buienlijnen, mogelijk vergezeld door onweer op het programma. Maar we wagen het er toch op, richting Oostkantons, in de stille hoop dat de buien deze prachtige regio vergeten. En inderdaad, de eerste druppels vallen pas als we al op de bus staan te wachten die ons terug moet brengen. Elders in het land is de maandag niet zo vlekkeloos verlopen, dat merk ik later thuis op de radarbeelden. Weer is altijd weer wat geluk hebben. Onze inspiratie hebben we deze keer gezocht op een wandelkaart van het NGI die de streek van Sankt-Vith en het dal van de hoge Amel (de Amblève, ja ja) bestrijkt. Ook in Recht zijn wat wandelingen uitgezet, en wij kiezen voor die van de Hinderburg en die van het Hubertuskreuz. Onnodig te zeggen dat we de hele wandeling afwisselend kunnen genieten van heerlijke stroken bos, dan wel van knappe vergezichten, die nog niet te fel gestoord worden door hoogspanningen, gsm-masten en windmolens. De aantrekkingskracht wordt nog wat vergroot doordat we een tijdje parallel lopen met de vroegere spoorbedding van wat in 1935 lijn 47A heette, die Vielsalm met Sankt-Vith verbond. Vandaag vinden we alleen nog de steunmuren van een brugje middenin het bos, breed genoeg voor 2 sporen, en het voor kenners min of meer duidelijke tracé in het landschap. Geen treinen meer vandaag, wel een van die lange busritten die al sinds jaar en dag worden ingelegd om dit gebied ook min of meer met het openbaar vervoer te ontsluiten. Lijn 395 verbindt Verviers via Malmedy met Reuland, en de enkele ritten per dag maken het voor ons vrij eenvoudig om hier in Recht bijna 14 kilometer te stappen en 's avonds toch in het eigen bedje te slapen. We hoeven er niet eens vroeg voor uit de veren: Halle - Brussel-Zuid 1559 9:25 9:37 met ms 645 - stipt; Brussel-Zuid - Verviers-Central 508 9:57 11:25 in rijtuig 11811, duwloc is de 1349 - stipt; Verviers-Central - Recht 395 11:40 13:02 - stipt met ab 7531-03 van de firma LIM-Collard-Lambert. Deze Van Hool A600 (en zijn chauffeur) verdient een medaille voor moed en zelfopoffering: het aantal reizigers hou ik op zo'n 70-tal, want de Vlaamse jeugd- en andere bewegingen plannen weer een bezetting van de mooiste delen van Wallonië. Nogal wiedes als je zelf in het lelijkste land ter wereld woont. In Verviers-Central stappen er al zo'n 35 op, en dat kan nog net, maar als er aan de eertsvolgende halte Verviers-Palais ook nog eens 25 extra bij moeten, dan wordt het stilaan hopeloos. De "madame" die obstinaat weigert om haar bank te delen verdient dan weer een medaille voor verregaand egoïsme; ten slotte heb je wel ergens recht op als je gratis reist, zal ze gedacht hebben. Allemaal moeten ze mee tot Malmedy, toch bijna een vol uur rijden, over een lijn die klimt en daalt en bocht. In Francorchamps staat nog een groepje van 7 meisjes te wachten, bepakt en bezakt, maar volgens de chauffeur kunnen die er niet meer bij. Twee uur wachten dus, terwijl wat doorschuiven naar achter ongetwijfeld net voor genoeg ruimte in de bus gezorgd zou hebben. Even een voetnootje: die tweede groep van 25 stapte ook uit "onze" trein; je vraagt je dan ook af waarom ze hun bus niet gewoon in Verviers-Central genomen hebben. Ik verdenk een of andere elektronische planner ervan, dat ze deze mensen eerst nog een overstapje op de L-trein naar Welkenraedt in de maag hebben gespitst (of een wandeling van een 10-tal minuten), en de overstap in Verviers-Palais hebben gesitueerd. Aan het vroegere station van Malmedy braakt de bus zijn reizigers uit; de rest van de rit zal hij voor een 8-tal mensen rijden, en dat is al een heel stuk prettiger.
Een ouder echtpaar (2 kranigeTachtigers) stapt net zoals wij in Recht uit, en 's avonds staan ze ook opnieuw op onze bus te wachten. Die blijft lang genoeg weg voor een gezellige babbel, waarin mevrouw haar hele geschiedenis uit de doeken doet: meer dan een jaar geleden op een zebrapad weggemaaid door een stuk onbenul in een BMW, langzaam hersteld, en nu opnieuw aanknopend met de vroeger hobby: wandelen. Dat dat vandaag in Recht gebeurt, komt omdat ze daar ook nog een lekkere bol kaas rechtstreeks van de boer wilden kopen.
De terugrit gebeurt met overstap in Malmedy, dat eigenlijk een belangrijk knooppunt is van buslijnen, zonder enige ondersteuning van Aribus of andere apparatuur. De chauffeurs lijken gewoon te weten op welke bussen ze moeten wachten (in deze overigens vertragingsarme streek) en meestal loopt het wel los. De twee bussen zijn een Jonckheere Transit 2000 ab7531-13 tot Malmedy, en dan weer een Van Hool A600, ab 7531-09, allebei van dezelfde firma als uit de heenreis. Ondanks de lengte van de rit zet de bus ons stipt om 19:19 af in Verviers-Central.
De treinreis verloopt vlot tot Brussel-Noord, met trein 542, verzekerd door hetzelfde treinstel als de 508. Deze keer kiezen we voor rijtuig 11802, waar het op dit moment van de dag al heerlijk rustig is. Naarmate we Brussel naderen, wordt het duidelijk dat het weer niet overal even vriendelijk is geweest, al lijkt het ergste al achter de rug. En ja hoor, trein 1591 die ons naar Halle moet brengen, wordt in Brussel-Noord aangekondigd met 15 minuten vertraging, als gevolg van een blikseminslag in Lebbeke. Uiteindelijk zullen we 11 minuten later dan voorzien in Halle aankomen, met ms 624. Bij ons in Buizingen is er 5 liter neerslag gevallen, maar wij mogen van geluk spreken: een half bewolkte, droge dag in de Oostkantons, het kan slechter in dit leven. (Filosofische noot om te eindigen...)
Eindelijk konden we nog eens op pad. Een verstuikte voet en niet zo'n goed wandelweer: voor je het weet heb je bijna een maand stilgezeten. Vandaag trokken we naar de kust: net niet het sluitstuk van GR5A die we vele jaren geleden aanvingen en die ons nu bijna in De Panne zal brengen. We opteren voor een halflange wandeling tussen Nieuwpoort en Koksijde, bijna 15 km, die we tegen een stevige wind in (ik schat 6 à 7 Beaufort) afleggen. Opvallend hoe al de kustgangers ons uit de andere richting tegenkwamen. GR5A is een enorm grote lus, die van Oostende tot Oostende loopt via pakweg Kemmel, Ronse, Dendermonde, Rupelmonde, Antwerpen, Hulst, Brugge. Het is - zoals veel GR's in Vlaanderen - een wat onevenwichtig pad, met sublieme stukjes, maar ook met trajecten op de rand van het waardeloze. Je voelt me al komen, ook vandaag was dat zo. Een dijkwandeling tussen de gewone vakantiegangers is nu niet meteen wat ik van een GR verwacht, maar de trajecten door de duinen (Ter Yde, Doornpanne, Hoge Blekker) zijn dan weer bijzonder waardevol. Echt genoten hebben we vandaag, van de harde wind, van het zand tussen de tanden en in de oren, van de vele bloemetjes die zo specifiek zijn voor dit kustgebied, en dat kunnen Nieuwpoort-Bad, Groenendijk-Bad, en al die andere badgelegenheden niet stuk maken.
De verplaatsing was een makkie: Halle - Brussel-Zuid IR 3706 7:42 7:53 +2 met ms 378 Brussel-Zuid - Oostende IC 529 8:06 9:13 stipt in Oostende, en dus maakte hij de 6 minuten vertraging waarmee hij in Brussel vertrok moeiteloos goed - het was trouwens een goede treinploeg, dat voelde je, die geen tijd verspeelde - we zaten in rijtuig 11821 en werden gesleept door de 1356. In Oostende namen we de tram tot Nieuwpoort-Stad 9:25 10:06, en die kwam daar met 2 minuten vertraging aan. Tramstel van dienst was de 6005.
Voor de terugrit namen we de tram in Koksijde - Ster der Zee (Stella Maris) om 14:36 en tram 6004 zette ons stipt op tijd af in Oostende om 15:38. Dat was precies op tijd voor de volgende treinverbinding: Oostende - Brussel-Zuid 15:47 16:54 stipt - loc 1357 duwt o.a. 11802 waarin wij zitten; Brussel-Zuid - Halle 17:05 17:16 +2 met hetzelfde ms 378 van vanmorgen.
Verleden week had ik bij het beoefenen van een andere hobby (spoorwegfotografie) een stevige verstuiking opgelopen, en ik had mijn dokter moeten beloven dat ik het 4 weken kalm aan zou doen. Zelfs wandelen moest ik schrappen van mijn programma, maar uiteindelijk mocht ik toch eens proberen om een wandeling van 3 à 4 kilometer te stappen, met de stellige belofte dat ik na één kilometer zou terugkeren als ik wat voelde. Het werd het Torenpad in Orroir, aan de zuidelijke grens van de Vlaamse Ardennen, met zicht op de Kwaremont, die we nog niet zo lang geleden "beklommen". Eigenlijk is dit te kort om een echt idee te krijgen van de regio, maar het golvende landschap is natuurlijk een onbetwistbare troef. Spijtig genoeg zocht men het vooral op asfalt- en betonwegen, al kwam er op het einde een interessant stuk langs de vroegere spoorlijn 83 Ronse - Avelgem - Kortrijk. Echte kruispunten bestaan niet bij de spoorwegen, maar Orroir ligt in de onmiddellijke buurt van de lijnen 85 Moeskroen - Avelgem - Oudenaarde, 87 Bassilly - Tournai en de eerder genoemde lijn 83.
Op het einde kunnen we ook nog even binnenwippen in de kerk. Een toeval, lijkt het, want binnenin probeert men net vandaag de boel te beredderen in het vooruitzicht van een viering volgende zondag van de 5 gefusilleerden uit de Tweede Wereldoorlog. Een stokoud pastoortje en een ijverige dame, die me deze informatie geeft, en er nog bij zegt dat er ook nog anderen beloofd hadden om de kerk, die sterk naar was ruikt, wat op te frissen. Zij hebben hun kat gestuurd.
De buslijn die ons van Ronse naar Orroir brengt is dan nu wel 97 genummerd, en wordt geëxploiteerd door de TEC-Hainaut, maar oorspronkelijk werd ze uitgebaat als lijn 83a en dat door de NMVB-groep West-Vlaanderen. Die 83a wijst erop dat het hier om een vervangingslijn gaat van een vroegere treinverbinding.
De verplaatsing was niet zo eenvoudig, maar wel vlot: Halle - Brussel-Zuid 3262 12:12 12:22 (+1) ms 313 Brussel-Zuid - Oudenaarde 2334 12:45 13:27 (+2) ms 404 Oudenaarde - Ronse 1963 13:38 13:48 (-) mw 4176 Ronse - Orroir lijn 97 13:55 14:11 (+1) ab 4611-03 van de firma Roman, een Jonckheere Transit 2000 - we zitten dan wel op een TEC-lijn, maar de chauffeur is Vlaming, en het betreft hier ook een rit die beperkt is tot Avelgem. Onderweg zijn er nogal wat instappende shoppers: Avelgem als handelsstadje?
De terugrit verloopt als volgt:
Orroir - Ronse lijn 97 15:23 15:40 (+3) met ab3960, een midi-bus Van Hool A508F/2 van Tournai. De chauffeur ziet mijn bijna volle Carte Inter, en gelooft zijn ogen niet, want bij de TEC-Hainaut zijn kaarten met wisselende waarde onbekend, zodat er hooguit zes ontwaardingen kunnen gebeuren. Ik had een kaart van 20.00, met meer dan 10 ontwaardingen, en dat had de brave man nog nooit gezien. "Inimaginable", was zijn laatste woord, maar hij vond het toch allemaal erg amusant.
La Roche-en-Ardenne heet het stadje voluit. Het moet een van de bekendste bestemmingen zijn in de Ardennen, en er is dan ook een uitgebreid wandelnet uitgezet. Het NGI is ondertussen al aan de 2de versie toe van de wandelkaart die het met de S.I. heeft uitgegeven. Wie de slimmerd is die de wandelingen 9 en 10 tussen de 2 uitgaven in gewoon verhaspeld heeft, zal wel een goed bewaard geheim blijven binnen de S.I., maar de oorspronkelijke nummer 9 is nu 10 geworden, en omgekeerd. Kwestie van het de wandelaar niet te gemakkelijk te maken. Maar goed, we waren dus verwittigd, en gingen op zoek naar het startpunt van nummer 10.
GR 5 is een van de oudste GR's in België, en ze spreekt nog altijd tot de verbeelding omdat ze de Lage Landen met de Middellandse Zee verbindt. Wij stappen het Waalse deel ondertussen al voor de tweede keer, en vandaag staat een kort traject (iets meer dan 10 km) tussen La Reid en Spa op het programma. Dat het zo kort is, heeft te maken met de aantrekkelijkheid van Spa als eindpunt (en later weer als beginpunt) en met de praktische kant van de zaak: Spa heeft een goede treinverbinding, en dat kan niet altijd gezegd worden van de dorpjes verderop.
Wallonië heeft een uitgebreid GR-net, en eerlijk gezegd, het kan niet zo moeilijk zijn om in het mooiste deel van ons vaderland duizenden kilometers interessante wandelwegen aan te duiden. Het is dan ook wat verbazingwekkend dat sommige van die GR's nog gemeenschappelijke gedeelten hebben, want alternatieven kunnen toch niet zo moeilijk te vinden zijn, zeker niet in het gebied dat we vandaag verkenden. Toch loopt GR 567 (Condroz Liégeois) tussen Harzé en Remouchamps volledig samen met de GR 15 (de vroegere GR-AE). Toegegeven, het is een schitterend parcours, soms zwaar, soms moeilijk en even zelfs gevaarlijk: misschien is dat de reden waarom men voor een gemeenschappelijk tracé koos. Wie houdt van stevig klimmen, soms met trappen erbovenop, schitterende vergezichten en tussendoor ook een rustig Waals stadje, wordt hier op zijn wenken bediend. Onze tocht is maar 11.350 km lang, maar "Never have it without a doctor at your table", want enkele kuitenbijters worden perfect aangevuld met een riskante afdaling in een oude steengroeve in de buurt van Dieupart, tussen Aywaille en Remouchamps. Niet ver van het gladde wegje tonen alpinisten hoe het ook kan, al gebruiken die wel de steile rotswanden om naar beneden te komen.
Als echte belgicist past het dat ik er na de 11 juliwandeling ook op 21 juli op uit trek. Het weer belooft bovendien veel goeds: aangename temperaturen, wat wolken, geen onweer... De zomer zoals ik hem het liefst heb. In een 10 jaar oude folder heeft de VVV van Lommel wat wandelingen samengebracht, onder de naam "De zevenslag voor de wandelaar", die - hoe raad je het - 7 uitgestippelde trajecten bundelt in de ruime gemeente die Lommel is. Wij hebben voor het Hoeverbergpad gekozen, dat eens te meer ondertussen volledig is omgewerkt. Koppig als we zijn volgen we het oude tracé, dat ik trouwens thuis al mooi op de stafkaart had aangeduid. Van dat oude pad blijft echter nog nauwelijks wat over, en ook de melding in de brochure dat start- en aankomstpunt ligt bij taverne "De Groote Hoef" klopt niet langer. De huidige uitbater weet niets meer van de zevenslag, en dus evenmin van de gratis consumptie die je na de eerste wandeling krijgt aangeboden. Goed zo, ik geloof niet in het gratisverhaal, en betaal met plezier mijn eigen pint.
GR130 loopt van Maldegem naar Stavele, of zoals de topogids (uit 1992, bij de Vlaamse GR zijn ze niet snel met het vernieuwen van hun boekjes) het zelf zegt: van Krekengebied naar IJzervallei. Wij naderen het eindpunt. Vandaag zullen net geen 23 km ons van Vladslo naar Oostvleteren brengen. Wandelen in (West-)Vlaanderen heeft altijd iets onzekers. Ook vandaag lopen we ettelijke kilometer over asfalt of beton, steeds weer door hetzelfde vlakke landschap, dat zuinig gekruid is met kapelletjes, kerken en boerderijen. Het sombere, af en toe natte weer voegt nog wat troosteloosheid toe, al heeft ze ook haar charme, die bewolking die altijd weer iets lager lijkt te hangen dan bij ons. Tot overmaat van ramp breekt men in Diksmuide net de julifoor op, wat het Marktplein uiteraard niet tot zijn recht laat komen. Gelukkig zijn er wat genietbaardere stukjes: tussen Vladslo en Diksmuide, grotendeels langs de Handzamevaart; en op het einde volgt nog een flink traject langs de IJzer, met in Fintele een welkome drankgelegenheid, waar we dan maar een Sint-Bernardus degusteren, het op één na echte streekbier in de streek.
Het weer is al een tijdje onzeker, dat hoef ik niet te zeggen, en ook voor maandag staan er onheilspellende buienlijnen, mogelijk vergezeld door onweer op het programma. Maar we wagen het er toch op, richting Oostkantons, in de stille hoop dat de buien deze prachtige regio vergeten. En inderdaad, de eerste druppels vallen pas als we al op de bus staan te wachten die ons terug moet brengen. Elders in het land is de maandag niet zo vlekkeloos verlopen, dat merk ik later thuis op de radarbeelden. Weer is altijd weer wat geluk hebben.
Eindelijk konden we nog eens op pad. Een verstuikte voet en niet zo'n goed wandelweer: voor je het weet heb je bijna een maand stilgezeten. Vandaag trokken we naar de kust: net niet het sluitstuk van GR5A die we vele jaren geleden aanvingen en die ons nu bijna in De Panne zal brengen. We opteren voor een halflange wandeling tussen Nieuwpoort en Koksijde, bijna 15 km, die we tegen een stevige wind in (ik schat 6 à 7 Beaufort) afleggen. Opvallend hoe al de kustgangers ons uit de andere richting tegenkwamen.
Verleden week had ik bij het beoefenen van een andere hobby (spoorwegfotografie) een stevige verstuiking opgelopen, en ik had mijn dokter moeten beloven dat ik het 4 weken kalm aan zou doen. Zelfs wandelen moest ik schrappen van mijn programma, maar uiteindelijk mocht ik toch eens proberen om een wandeling van 3 à 4 kilometer te stappen, met de stellige belofte dat ik na één kilometer zou terugkeren als ik wat voelde. Het werd het Torenpad in Orroir, aan de zuidelijke grens van de Vlaamse Ardennen, met zicht op de Kwaremont, die we nog niet zo lang geleden "beklommen". 
