net alsof ze de lente

reeds onder

hun vleugels hebben

de haast sneller dan gedachten

kwintelierende koolmeesjes

midden die pauze van realiteit

niet beseffend dat ze weldra

wolkenflarden in razende vaart

zullen ontdekken

dra door winter omvangen

gekromd stil op kale takken

zullen zitten wachten

op een warme aanraking

in een nieuw moment