laat haar vrij

rond vliegen

ontdekken en beleven

zich hechten

gelukkig wezen

met een enorm veelbelovend

bruidsboeket in de bomen

waar ze zo waanzinnig in gelooft

dat ze tranen

vol eigen waarheid

in jullie bijzijn

laat stromen

zich helemaal uit

voor eeuwig verliefd

op de wereld

midden de stilte van vandaag

weet ik jou

wacht geduldig op je blik

die vereendheid spreekt

leidt tot een

weder ontmoetingskus

was er een tijd om te omhelzen

nu is het tijd om los te laten

te gaan vliegen ver voorbij de stijger

naar open zee

om met jou herinneringen op te vissen

tot de zon ondergaat

samen afscheid nemen van het bewuste

om onbewust verder te zweven

altijd één

mijn kleineke mijn

mijn geheim

koestert hoop

donkere straten voorbij

wijl knipperlichten

over leven spreken

de dag zich opent

met liefde nabij

oversteek

sinds jij

vond er verandering plaats

in mijn leven

tot ik mij

helemaal terugwroette

in het verleden

een droom herinnerde

die onwezenlijk

was gebleven

toen der tijd

alles stil

bleef staan

grenzen nimmer

werden verlegd omdat

ik werd dood gezwegen

tot vandaag

tussen duin en zee

heeft een wervelende wind

ons leren strelen

schuchter beven

liefde weten

heel dicht bijeen

ontdek in haar mijn verlangen

om verder te bloeien

de wereld een blijvende

zomerse aanschijn te geven

de drang om herfstige waarheid

die leidt naar donkere dagen

en ijzige kou

immer te verhullen

dat midden het herfstig zijn

een kleine witte bloem

met gouden hart

eeuwig jeugdig leven

met zich meedraagt

voel ik aan als zekerheid

met zachte vingers

verkoester ik haar

diep in mij

zij die me straks en later

met volheid van beleven

telkens opnieuw lente zal geven

van tenger klein

ben je doorgegroeid

naar schaduwrijk

voor mij

tot je vijftien jaarkringen later

nadat je werd geveld

je eigen verhaal

en mijn beleven meenam

dat dood

de levende iets kan leren

heb ik ontdekt

wanneer herfst

zijn bonte kleuren als

opgedane levenservaring

voor me uitspreidt

me helpt zonder

spinneragmomenten

midden stilte

te laten dromen over een

bloesemknoppende toekomst

met een nieuwe lente in zich

wat ooit was

draag ik mee

in mijn hart

als een droom

zo licht

het belicht

mijn ziel tot leven

terwijl het mijn lijf

kolkend en bruisend

in vervoering meeneemt

omzoomd door geborgenheid

vervuld van geloof

de oorzaak en gevolg

van die immer durende

liefde van jou

het zacht deinende

dat het strand

vol streling

lijkt te kussen

een wondere aanblik

die ik niet

uit mijn gedachten

wil wissen

als volheid van leven bewaar

de tijd die me rest