midden juichend

wit bloeiende uitbundigheid

weet ik eindigheid

te ontkennen

laat ik toe

dat ware weelde

me de adem

beneemt

gelukkig en niet bang

mijn hemel op aarde verken

blijf gedurig kijken

zien

hoe zij zich

als compleet

zichtbare waarheid

naar ’t licht uitplooit

een schoonheid

die me aanspoort om

binnen het raakvlak

van beleven

op zoek te gaan

naar haar geur

vol van innerlijke innigheid

volkomenheid

weet neer te schrijven