wanneer stilte stiller lijkt dan
de herinnering die ik van haar heb
dan duik ik dieper weg in mezelf
om morgen te horen kloppen

Diepe woede kwam dromen
in mijn vaagheid
deed wijd geeuwende gevoelens stromen
midden ledigheid

ik lijk er niet aan te ontkomen
ze ebt, vloedt en leidt 
is niet meer in te tomen
mijn wrange onstuimigheid

ze wil voorkomen
dat ik klagend neer zeig
voor ik wraak heb genomen
op mijn eerdere roerloosheid 

Verbondenheid

ik eigen me je wereld toe

treed in je voetsporen

om te ontdekken

wat je boeit

tracht het vol passie

neer te schrijven

tot ik jouw dromen

ook de mijne noem

het is die droomval

in ochtendglans

vol flitsende adempauzes

waarrond

mijn leven draait

uitzonderlijkheden

waarin stilte

de hoofdrol speelt

wijl hij

vol verwachting

haastig op weg gaat

is zij stil blijven staan

zijn hand losgelaten

om wat zij samen

hebben geplant

te zien bloeien

een verkoestering

van herinneringen

hou me vast
in het gevoel
dat niet
tot bedaren komt

rek de tijd
van het blijvende
laat me
telkens weer genieten

zelfs wanneer we moe
naar elkaars handen tastend
de slaap 
voelen komen 

Als liefde is

voorbij

de grenzen van gemis

slaap ik me weg

uit dromerij

word ik wakker

gekust

door een realiteit

die mij zijn waarheid heet

Met open hart

hoe je ook

over mij denkt

trouw aan

mijn eigen verhaal

blijf ik dansen

op blote voeten

honger ik naar

een hoofdstuk verder

wild en hartstochtelijk