wijl schaduwen van de nacht

vluchten

voor de ochtendzon

morgenlicht

gouden patronen schildert

op het gras

een zachte bries de zoet frisse geur

van veelkleurige bloembedden

naar me toewaait

midden een groene droom

het gezang van vogels

tot mijn zintuigen doordringt

nestelt verheerlijking van het leven

zich in mijn ziel

wijl schaduwen van de nacht

vluchten

voor de ochtendzon

morgenlicht

gouden patronen schildert

op het gras

een zachte bries de zoet frisse geur

van veelkleurige bloembedden

naar me toewaait

midden een groene droom

het gezang van vogels

tot mijn zintuigen doordringt

nestelt verheerlijking van het leven

zich in mijn ziel

daar waar midden het ijle

de rivier als een grijs blauwe streep

vol vage gedachten

mij onmetelijk ligt aan te staren

kies ik voor vergetelheid

besta ik niet meer

nooit meer zonder de stilte

ben ik de zee vergeten