pluk met mijn ogen

het één na ander

openwerpend bloemblaadje

als een lief klein gebaar

een lach

voor de hele omgeving

tot ze volmaakt mooi

zich met mij verenigt

helpt woorden te vinden

om mijn passie voor schoonheid

het gevoel van liefde

uit het hart neer te schrijven

als een hoopvolle vonk

paars licht

bloeit ze open

zo innemend mooi

dat ik mezelf

in handen leg

van degene die de struik

uit eigen beweging

liet groeien

tot wondere aanwezigheid

ruisende schaduwen

heel licht aanrakend

kom ik tot je waarheid

de drang om mij

in jou te verlaten

als een blijvend ogenblik

vol van behagen

met sidderingen stoeiend

je te smaken

weet je me stil

til me dan op

boven je verdriet

met blije herinneringen

in je hart

mijn lach op je lippen

beleef hun woorden

als sierlijk bewegende

bloeiende liefkozingen

die leiden naar een aanhankelijkheid

waarbij liefde

eeuwigdurende lente fluistert

vol van beleven
lees ik je woorden
tot een gedicht

waarvan de inhoud
liefde verwoord
uit jou in mij geboren

drift van ongedurig leven

verbleekt

tot een zacht bloeiend gerucht

dat zich koestert

in zomerend einde

een stilleven zonder grijs

met warme strelingen

van vruchtbaarheid

die leiden naar dat ogenblik

met een nieuw begin in zich

het is onrust

die me smeekt

stil te zijn

midden fluistering

berusting

te zoeken

bij iedere stap verder

eeuwigheid

in te ademen

in diepe schaduw

tref ik

het verlangzamen

welke het stil zijn voortrekt

verzonken raken benadrukt

dromen die

over een dageraad

mompelen

waar licht om

leven schreeuwt

heb me verschanst

in onbereikbaarheid

enkel kwaliteit van aanwezigheid

kan me genezen

me echte warmte geven

wanneer mijn nacht

alle licht uitdoet

om duisternis in te ademen

ontdek hoe zoet

lucht kan zijn

hoe fleem ik me

in dit welbehagen

zielroerend neer