als een uitdaging

me te blijven ontplooien

zo bemerk ik

het alsnog bloesemende

ondanks een nakende herfst

zonder een rimpeling

te veroorzaken

verzonken we stil

tot op de bodem

om midden een zee

van herinneringen

de stroom trachtten

te doorbreken waarmee

we naar het duister

werden gedreven

weg van diep water

ons staande

wisten te houden

aan gene zijde

zonder ook maar één schaduw van wolken

glijdt een zonbeglansde wereld

naar zoet sensationele sfeer

waarbij onbedeesde vlinders

zich gretig verzwelgen

in windstil geluk

en toch ervaar ik het gegevene

als emotioneel beladen

omdat ik herfst reeds in mij draag

afscheid nemen

maakt de mens een beetje klein

zelfs al reikt het verwachtende

nieuwe kleuren aan

hij ademt aardse sfeer

verdroomt zich in de tijd

wijl leven rustig verder glijdt

zo zacht ik mijn ogen sluit

elke inspanning van gisteren vergeten

mijn dromen laat stromen

haast stil

tracht je elders

je gelijk te halen

weet er is geen antwoord

zelfs geen uitweg

die kermt om tumult

laatbloeiers

houden deze zomer

voor me vast

dompelen me onder

in honingzoete herinneringen

met een gouden randje

die me doen inzien hoe

blijvend waarachtig onze liefde

in mijn hart wel is

maak een ommetje

langs de maan

waar fantasie glimt

het helpt me

woorden gebruiken

om te praten

over wondere dingen

die ik tot nu toe

niet op papier

heb kunnen zetten

bang met mijn lonken

sterren aan de hemel

uit te dagen mijn poëzie

in zich te dragen

omgeven door ’t groene

dat vlinderende schaduwen

op mijn huid werpt

zie ik de zon zoals ik wil

een schroomvallige bevestiging

van mijn blijmoedigheid

waarbij liefde gedijt

kom daarom naast mij zitten

en vertel me

dat hetzelfde in je trilt

voorbode van een storm

waarin we zullen rondzwemmen

zonder enige klaagzang

op de lippen

eenzaam tussen velen

verglijdt de tijd

zodanig traag

hij benauwd raakt

met flitsende gedachtenbliksems

bewolking die aan droefenis

is gewend geraakt

uit elkaar te halen

om uitzicht te krijgen

op een vrijheid

die hem woord na woord helpt

met een nieuwe bestemming vinden

vertrouwd met hem een kaars

aansteekt wanneer ‘s avonds

angst weer verschijnt

het licht krimpt