ogen winterschijn

late wintersluier

deemstert lentepracht

luchtig zwevend

omstrengelt zij

 zilveren weemoed

rond de jonge bladknoppen

 Liefesspel

jouw zoenen

noem ik tederheid

het omarmen

een smachtend open bloeien

strelingen

een deinend bewegen

het zachtjes uitkleden

van begeerte

tot bewegend

passioneel leven

 Innerlijk weten

voel jij je eenzaam

in plaats van alleen

besef dan dat je iets mist

en kruip uit je glazen kist

vertrek uit jezelf

en volg je hart

alleen met geestkracht

krijgt nieuw leven macht

Meanders ver
 

met kronkelige wendingen

slingert zij natuurlijk grillig

buitenbochtend eroderend

door levendig landschap

laat nieuwe schatten

met haar meestromen

uiteindelijk zichzelf verrijkend

in een oneindig golvende zee

ze drinken een nieuwe morgen



haastig, driftig

trippelen zij in schaduwen

die de wereld

nog donker kleuren

op zoek naar morgenlucht

rimpelend van zuiverheid

door niemand

ooit gedronken

Weerzien

 

als geschiedenis zich laat kennen

in transparant versteende extensie

waar dood geen kans krijgt

de tijd te laten barsten

dan licht leven op

in onthullende eeuwigheid

wind golft zachtjes

in mijn hartenkreten

laat ze spreiden

opwaarts glijden

mee dwarrelen in

warm ademende stroom

om ze moeiteloos

te werpen naar eindeloos

in overtuigend

groeiend sentiment

Imbolc vieren


laten wij het pad
van de zon volgen

genieten van de stroom
van verandering

die met wassende kracht
de natuur uit zijn slaap haalt

ons nieuw leven
laat beleven

ze speelden met vuur

rookten signalen

die parallelden of spiraalden

met kleine intervallen

bij helle hemel

een warm verlangen

tot tegenstrevers

hen wisten te achterhalen

en tot de tanden toe gewapend

het smeulende kwamen wraken

in het tegenlicht

van de zon

laten schaduwen

gedrenkt in hitte

de wil en de kracht

van ego blikken

aard van bewustzijn

met warmte vrijen

het verhaal

van leven leiden

chaotisch duiken mijn dromen

in de leegte van de morgen

het grimmige ochtendlicht beroert hen

met de waarheid van leven

en toch beweegt mijn wereld

zich verder in de omwentelingen

En als Aengus vogels

uiten wij zwevend

onze passie

voeren het oerbegin

van schepping op

genieten van de drijvende

kracht van samen

die stromend licht

laat doordringen

in onze harten

 Straalt emoties

Verwondering

raakt mijn hart

wanneer ik de maan  tussen

de wolken zie glijden

haar magie

omarmt mij

laat mij neervlijen

in een wereld

waar emoties en

gevoelens stromen

het verlangen zo

versterkend werkt

dat ze liefde

laat leiden

tot in de kern

van mijn wezen

de verleiding


de groene mok

met rode bollen

staat te pronken

gevuld met dampig

zoete geur

fluistert zij humeur

gevangen in mijn beiden handen

is er het begrijpen

waarom ik mij liet verleiden  

Mee golvend

Dartelende dromen

naar realiteit

zweefde urenlang

tussen dromen en beleven

tot donkere gezichten

me ruw wakker verplichtten

naar werkelijkheid brachten

waar ondanks het harde

mijn vrijheid mij toelachte

Ontwaken

Ik heet je liefde