verlangen

 

wanneer de tijd

dromen breekt

en liefde drijft

in groeiende kracht

naar realiteit

dan zal ik niet wachten

 naar datgene

wat in gedachten dwarrelt

maar mij sidderend

overgeven aan verlangen

Een mooie werkelijkheid
 

wanneer de wind

zijn adem mengt

in een regen van verlangen

en een zee van sterren

de nachtelijke hemel

spiegelend overheerst

dan laat ik mij dromend

meedrijven in de saamhorigheid

van een mooie werkelijkheid

er groeit wat

 

begonnen de krokussen

eerder deze maand te groeien

vandaag zag ik

de eerste sneeuwklokjes opbloeien

de hoge bolgewasjes

zullen met pril en fragiel leven

de plantenborders snel

een nieuw voorjaar doen beleven

 Nachtmerrie

wanneer de wereld

iedere nacht zwart kijkt

stilte haalt haar

uit vergetelheid

telkens terugsleurt

naar het verleden

enge beelden

met haar speelt

dan nog blijf ze

schaduwloos dagdromen

een rustgevende slaap

ooit zal komen

 ze laten mij een droom lezen

waarom laat ik

inhoud zo maar gaan

klamp ik mij niet

vast aan woorden

die leven

pogen aan te reiken

om waarheid

te bereiken

 Herleven

de schaduw over het landschap

de silhouetten die er heersen

behoren tot het verleden

de wereld die ik nu beleef

brengt vrijheid zo nabij

geniet tussen droom en werkelijkheid

mijn eigen realiteit

Lieflijke omarming

 als het licht krimpt

zoek ik blind

naar de naaktheid

van jouw lijf

tot wakkere geur

jou herkent

tastende ervaring

mij passie vertelt

totale stilte
 

Spookbeeld bonst meedogenloos

chaos, waanhoop, waanzin

in ranzig leven

gedost in schamel onderkomen

draagt de aarde

een levenloze last

tot weerzinwekkende bezwijming

en troosteloze stilte

ook ons deel zal zijn

in de stroom van leven


 

Wanneer het begrensde

wordt verdreven

door herademende kreten

en flirtende kleuren

in de spelende stroom

van leven

zullen wij schaamteloos

elkaar schaduw opfleuren

Er bloeit zacht

 

onder het zilver

van de dauw

vleit zich

een droom naar werkelijkheid

bloeit zacht

begeerte

in een verblindend spel

van teder zachte beelden

 ogen winterschijn

late wintersluier

deemstert lentepracht

luchtig zwevend

omstrengelt zij

 zilveren weemoed

rond de jonge bladknoppen

 Liefesspel

jouw zoenen

noem ik tederheid

het omarmen

een smachtend open bloeien

strelingen

een deinend bewegen

het zachtjes uitkleden

van begeerte

tot bewegend

passioneel leven

 Innerlijk weten

voel jij je eenzaam

in plaats van alleen

besef dan dat je iets mist

en kruip uit je glazen kist

vertrek uit jezelf

en volg je hart

alleen met geestkracht

krijgt nieuw leven macht

Meanders ver
 

met kronkelige wendingen

slingert zij natuurlijk grillig

buitenbochtend eroderend

door levendig landschap

laat nieuwe schatten

met haar meestromen

uiteindelijk zichzelf verrijkend

in een oneindig golvende zee

ze drinken een nieuwe morgen



haastig, driftig

trippelen zij in schaduwen

die de wereld

nog donker kleuren

op zoek naar morgenlucht

rimpelend van zuiverheid

door niemand

ooit gedronken

Weerzien

 

als geschiedenis zich laat kennen

in transparant versteende extensie

waar dood geen kans krijgt

de tijd te laten barsten

dan licht leven op

in onthullende eeuwigheid

wind golft zachtjes

in mijn hartenkreten

laat ze spreiden

opwaarts glijden

mee dwarrelen in

warm ademende stroom

om ze moeiteloos

te werpen naar eindeloos

in overtuigend

groeiend sentiment

Imbolc vieren


laten wij het pad
van de zon volgen

genieten van de stroom
van verandering

die met wassende kracht
de natuur uit zijn slaap haalt

ons nieuw leven
laat beleven

ze speelden met vuur

rookten signalen

die parallelden of spiraalden

met kleine intervallen

bij helle hemel

een warm verlangen

tot tegenstrevers

hen wisten te achterhalen

en tot de tanden toe gewapend

het smeulende kwamen wraken

in het tegenlicht

van de zon

laten schaduwen

gedrenkt in hitte

de wil en de kracht

van ego blikken

aard van bewustzijn

met warmte vrijen

het verhaal

van leven leiden