nog kreunt ze zachtxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

de taal van ’t kind

die tracht haar wereld

te ontgroeien

waar dagen

werden omschreven

als een zichzelf vergeten

haar jaren zo tijdrovend leken

wist ze maar het ogenblik

zij eindelijk zichzelf bemint

niet langer troost vindt

in ’t beademen van de spiegel