Pas na vijf foto's van de fotovraag nummer 32 was Studax de eerste om te weten dat het vreemde plekje zich in de nabijheid van de Ketsbruggestraat bevindt.
De oplossing werd dus gevonden en dat betekent dat u deze avond een nieuwe fotovraag voorgeschoteld krijgt.  U moet niet twijfelen, het is zeker in het 'ei' van Brugge, dus in de binnenstad.  De vraag is simpel: waar is dit?

Door het Arentshof passeren velen.  Het is een van die trekpleisters van Brugge en ook de toeristische koetsen gaan via de Dijver het Arentshof binnen om verder hun weg voort te zetten via Groeninge.  Ondanks het feit dat de koetsen elke keer tussen deze twee zuilen in gaan wordt nooit aan de toeristen uitgelegd wat die zuilen voorstellen.  Te moeilijk voor de modale toerist?
Tussen 1908 en 1910 werd er gegraven op de hoek van de Markt met de Philipstockstraat met de bedoeling om daar de nieuwe ambtswoning van de gouverneur te bouwen.  Daarbij werden 3 dertiende-eeuwse zuilen gevonden, afkomstig van de Waterhallen die eind 13de eeuw gebouwd werd aan de Oostkant van de Markt.  In 1294 was het gebouw af en het werd genoemd als een der zeven wonderen van Brugge (staat trouwens in die hoedanigheid op het schilderij 'de Zeven Wonderen' van Pieter Claeissens de Oude dat hangt in het museumpje van het Begijnhof).  Deze Waterhal overdekte de reien die toen tot daar kwamen en schepen konden erbinnen lossen.  Er was een eerste verdieping boven met reusachtige hallen.  Het grondvlak van het gebouw in zijn zijn geheel mat 95 op 28,5 meter.  Toen de handel naar het centrum maar ook het gebouw in verval raakte werden de Lakenhallen, zoals ze soms ook genoemd werden omdat er veel Vlaams laken verhandeld werd, werden die Lakenhallen van 1787 tot 1790 gesloopt en het afbraakmateriaal deed dienst voor de nieuwe kazernes die aan de Kazernevest kwamen.  Nu bevinden zich op de plaats van de Waterhallen het Provinciaal hof en het Postgebouw. 
Twee van de drie zuilen afkomstig van de Waterhallen die honderd jaar geleden opgegraven werden (maar dus meer dan acht eeuwen oud zijn) staan momenteel in de tuin van het Arentshof.  Velen passeren er en kennen er de betekenis niet van.  Vanaf nu u wel. 

Voorbeelden van wansmaak genoeg in onze binnenstad, zeker als het de verkochte artikelen en de opschriften van de winkels betreft.  Wandelend door Brugge vraag ik me dikwijls af: wat is er toch mis met onze Nederlandse taal?  Zeg nu zelf:  'souvenirwinkeltje'  of, beter nog, 'geschenkenwinkel' is  toch veel beter als naam voor deze zaak.  En wat het ergste van al is: deze trend van verengelsen van opschriften stopt niet.  Er wordt gesproken van globalisatie.  Welnu, de uitbater van deze 'gift shop' is mede verantwoordelijk voor de globalisatie.  Denkt hij nu echt op die manier een klomp meer te verkopen?  

Soms vraag ik me af wat zo'n mensen bezielt om zich uren voor te bereiden om er uit te zien als een levend standbeeld om daarna deze vensterbank van de proosdij van Sint-Donaas op de Burg op te klauteren en dan nog eens uren aan een stuk voor iedere passant te kijk te staan.
Ervaring opdoen heet dat dan.  Ook Geert Hoste is zijn carriere begonnen als mimespeler in de Steenstraat.
Sommigen onder u hadden hier vandaag een beeldverslag van de triatlon door Brugge verwacht die gisteren gezwommen, gefietst en gelopen werd door onze warme stad.  Die personen zal ik moeten teleurstellen.  Door mijn 'Nacht van Vlaanderen' ben ik er helaas niet meer geraakt.  Wel kan ik verklappen dat Marino Van Hoenacker won in 1u49' en dat hij één minuutje voorsprong had op de tweede atleet, Luc Van Lierde. 

Plak deze foto samen met de voorgaande en u hebt het volledige Wevershof bij mekaar.  Haast niet voor te stellen dat hier tot honderd jaar geleden met een goeie honderd samenhokten, zich krom werkten en toch nog niet rondkwamen omdat zij zich blauw betaalden aan pacht.  Tegenwoordig hebben we in de grootsteden als Antwerpen, Gent, Brussel en Luik nog huisjesmelkers die vooral vreemdelingen en illegalen uitbuiten.  Vroeger deden ze het hier in Brugge met onze eigen arme bevolking.

Dit huis in de Zuidzandstraat 1 mag dan wel het huis zijn met de oudste apotheekpraktijk, het interieur is dat niet.  Toch zijn er nog enkele 19-de eeuwse wandkasten met gemarmerde zuiltjes en is er ook nog een oude toonbank aanwezig.