Guido Depraetere, een der meest gekende Bruggelingen,  is gisteren op veel te jonge leeftijd gestorven.  Als een bescheiden eerbetoon aan hem geef ik hier een Bazielmop ten beste.  Van oorsprong kwamen de moppen van Baziel niet uit Depraeteres eigen moppentrommel maar hij heeft de verdienste dat hij ze onsterfelijk gemaakt heeft.  Dankzij hem denkt iedere Vlaming tegenwoordig bij het horen van de naam Baziel of zelfs Flavie: "Ha,  een mop!".
Hier komt hij dan:
 Baziel ligt in het hospitaal na een zware operatie. Hij komt heel even bij kennis en mompelt tegen Flavie: "Je ziet er ut lik een fielmsterre, schatje". Nadien valt Baziel opnieuw in slaap. Flavie, die zeer geflateerd is blijft wachten aan de rand van z'n bed. Later wordt Baziel opnieuw wakker en hij zucht" Je ziet er ut lik dajje nie gesloapen et" "Uila, Baziel", zegt Flavie "Woarom zien'k der ineens nie mir ut lik een fielmsterre, da?!" "Eu" zegt Baziel "omda m'n verdovienge biekan utgewerkt is". 
 

Weinig benenwerk, zelfs weinig handenwerk gezien op de Burg, een der weinige locaties van 'Benenwerk' waar het publiek onder de blote hemel stond.  Het regende nochtans niet meer gisterenavond, maar blijkbaar kon het polderfunk trio Kraak & Smaak het nochtans talrijk opgekomen publiek niet bijster goed begeesteren.  Misschien dat de hoofdact hier, de Cubaanse groep Orishas, dat wel kon maar dat heb ik niet meer meegemaakt.

Een vast onderdeel van mijn blog is de quizvraag geworden.  Elke avond kunt er zich aan verwachten.  Vanavond zullen we daar geen uitzondering op maken.  Aangezien Marie Delanghe de vorige plek in hartje Brugge gevonden heeft (hotel Karos) zoeken we vanavond naar een nieuwe plaats.  Aan u om als eerste te antwoorden als u het weet.  Waar in Brugge is dit te zien?

Hallo, hier ben ik terug met een nieuwe foto die past bij quizvraag 55.  U kunt niet geloven hoeveel plezier het mij doet als ik u nog eens kan verrassen met een hoekje van Brugge dat u als lezers van mijn blog totaal niet kent, tenminste niet vanuit deze hoek.  En wat meer is: u kunt het zelfs niet vinden via Internet, dat wereldwijde web dat de oplossing voor vele vragen biedt.
Rara, waar is dit?

Als u nog eens een wandeling binnen Brugge maakt moet u eens letten op dergelijke ingemetselde stenen.  Op een tiental plaatsen zijn ze nog terug te vinden.  Het zijn grensstenen.  Stenen om aan te duiden tot waar de baljuws van de stad Brugge (de 'b' met het kroontje) bevoegdheid hadden en waar dat van de Proosdij, ook genaamd het Proosse, of het Proostsche begon (gesymboliseerd door de leeuw met het kroontje).  Omdat binnen Brugge het niet altijd eenvoudig was om te weten waar de kerkelijke enclaves eindigden en waar de stad, die een totaal ander soort wetten en regels op het gebied van belastingen, bestuur en rechtspraak had het voor het zeggen had werden deze grensstenen geplaatst.  Tot in 1795 (de komst van de Fransen) heeft deze vreemde en ingewikkelde manier van besturen in Brugge bestaan.  Dat leverde regelmatig hilarische situaties op.  Er werd bijvoorbeeld gebekvecht om wie het recht ging krijgen om een dader te arresteren en te berechten van een moord op iemand die neergeschoten werd in een straat die viel onder de jurisdictie van de stad maar die enkele meters verderop overleden teruggevonden werd op het grondgebied van het Proosse.
De grensstenen die u hier ziet zijn te bewonderen in de zijgevel van een huis in de Peperstraat. 

...  midden op het Huidenvettersplein die er geen is maar die wel geïnspireerd werd door een oude schandpaal die staat op een schilderij uit de 17de eeuw.  Vroeger stond hier wel een echte schandpaal maar die is in de loop der tijd verdwenen geraakt.  De paal die er nu staat en vervaardigd werd uit zandsteen en kwarts werd hier plechtig ingewijd op 5 augustus 1925 ter gelegenheid van het vijfentwintigste Oudheidkundig Congres dat toen te Brugge gehouden werd.  Bovenop de zuil staan twee leeuwtjes en de op 1 januari van dit jaar overleden (jeugd-) schrijver en volkskundige Johan Ballegeer gaf hen in zijn boekje 'Beertje van de Loge' (1972, 64 pagina's) de bijnamen Stellaatje en Stillietje.
Voor wie in het Brugse nog een echte, originele schandpaal wil zien moet ofwel naar de omgeving van het kasteel van Male naar de Pelderijnstraat ofwel naar de Veeweide in Sint-Michiels.  Vroeger waren schandpalen uit hout en onversierd maar vanaf het einde van de achttiende eeuw werden ze vervangen door stenen bouwsels met versieringen (een leeuwtje, een wapenschild, ...)  Beide authentieke schandpalen, zowel in Male als in Sint-Michiels, zijn vervaardigd uit arduin.  Daar, maar ook hier op het Huidenvettersplein en op nog verschillende plaatsen in Brugge werden schuldigen aan misdrijven vroeger echt 'aan de schandpaal genageld' vooraleer ze terechtgesteld werden.

Aan te treffen in de nis boven de poort van het huis langs de Naaldenstraat.  Nis en beeld zijn nog oorspronkelijk 17de eeuws en naar het schijnt is het beeld gesigneerd op de rug.  Door wie?  Geen idee.  Daarvoor zou ik mijn laddertje mee moeten hebben en het beeld eventjes draaien.