De Mont Pelée is een actieve vulkaan van 1397 meter hoog op het Caraïbische eiland Martinique.

De grote uitbarsting van 8 mei 1902 verwoestte de toenmalige hoofdstad Saint-Pierre volledig; de gehele bevolking van de stad en directe omgeving (30.000 inwoners) kwam op 2 man na om, voornamelijk ten gevolge van gloedwolken.

De laatste uitbarstingen dateren van 1929 en 1932.
Ook toen waren er gloedwolken, maar minder ernstig.

St. Pierre is de hoofdstad van Martinique, een eiland in de Caribische Zee onder Frans bestuur.
De 30.000 inwoners van dit stadje woonden er al twee eeuwen in de schaduw van "hun" vulkaan.
Ze waren er tot mei 1902 vertrouwd mee, alsof het een vredig slapend draakje in hun achtertuin was.

Deze vulkaan, de Mount Pelée was een stratovulkaan van zo'n 1400 m. hoog gelegen op het noordelijk gedeelte van Martinique.

Niets in de historie van de vulkaan wees erop dat alle 30.000 Pierrotins, zoals de inwoners van St.Pierre genoemd werden, op twee na door een uitbarsting gedood zouden worden.
Zo verwachtte ook niemand dat die onopvallende berg een dramatisch hoogtepunt zou worden in de wetenschap van de vulkanologie.

We kunnen het moment van de alles vernietigende uitbarsting precies vaststellen: het was op de ochtend van 8 mei 1902, om 8 minuten over 8.
De klok van het militair hospitaal van St. Pierre is namelijk op dit tijdstip stil blijven staan.

Helemaal onverwacht kwam de uitbarsting niet, kun je achteraf zeggen.
De vulkaan "waarschuwde" wel degelijk: op 2 april kwam er stoom uit, op 23 april waren er wat lichte aardschokken en viel er een lichte asregen op de stad neer.
Op 25 april spuwde de vulkaan as en gesteente uit.

De autoriteiten sloegen geen acht op deze verschijnselen en waarschuwden de bevolking niet.
Maar gedurende de laatste dagen van april en de eerste van mei bleef de vulkaan doorgaan met het uitstoten van as en steen.
Ook ging het steeds meer naar gas ruiken op het eiland.

Op 7mei werden de bewoners van St.Pierre opgeschrikt door een enorm gerommel.
Vlakbij de top waren twee kraters die een gloed uitspreidden als hoog opgestookte fornuizen en boven de vulkaan hing een grote wolk waar bliksemflitsen uit kwamen.

De volgende dag om 10 voor 8 kwam de eigenlijke uitbarsting.
Twee geweldig grote wolken vulkanisch materiaal werden uitgestoten.
Een wolk steeg meteen de lucht in maar de andere rolde langs de vulkaanhelling richting St.Pierre.
Deze ongelooflijk gloeiende en hete gloedwolk vernielde in enkele ogenblikken de hele stad met alle inwoners op twee na!
Na deze ramp kwam de vulkaan nog een paar keer tot uitbarsting, maar er viel niets meer kapot te maken.
Alles was al vernietigd.

Alfred Lacroix, een vulkanoloog, onderzocht na de ramp een jaar lang de Mount Pelée.

Hij ontdekte en beschreef het tot dan toe onbekend verschijnsel van de nuée ardente, de gloedwolk die St.Pierre verwoest had, die ontstaan was door een zijwaartse uitbarsting van vulkanisch materiaal.

Langzaam aan kwam de Mount Pelée weer tot rust, maar in october 1902 ontdekten geologen dat uit de krater van L'Etang Sec (zo heet een van de twee kraters van de vulkaan) een reusachtige zuil van gestolde lava oprees, omhoog gestuwd door de druk in de vulkaan.
Deze zuil,de toren van de Pelée genoemd, was 100 tot 150 m. breed en vertoonde allerlei kleuren.
Uiteindelijk kwam de lavazuil zo'n 300m. hoog boven de rand van de vulkaan uit.
Hij was echter niet stabiel en in september 1903 stortte hij in.

Sony werd op 7 mei 1946 opgericht door Masaru Ibuka en Akio Morita onder de naam "Tokyo Tsushin Kogyo" (Tokyo Telecommunications Engineering).
In het begin had het bedrijfje slechts twintig werknemers.
Het allereerste product was een rijstkoker.

Toen Tokyo Tsushin Kogyo een Romaanser klinkende naam voor hun bedrijf zocht, om zichzelf beter in de markt te plaatsen, kozen de oprichters voor de naam Sony.
De initialen van de bedrijfsnaam (TTK) werden namelijk al gebruikt door het spoorwegbedrijf Tokyo Kyuko.

De naam Sony was een mix van het Latijnse woord sonus, de oorsprong van geluid, en sonny boy: een in Japan populaire Engelse uitdrukking voor een jong persoon met een vrije en pionierende geest.
Sony was een van de eerste Japanse bedrijven die hun naam in het Latijnse schrift schreven.

Mitsui Banking, de huisbankier van TTK, vond de naamsverandering vreemd.
Als de naam toch veranderd moest worden, moest het Sony Electronic Industries, Sony Teletech of iets dergelijks worden, vond de bank.
Maar Morita en Ibuka hielden voet bij stuk.
Zij meenden dat de bedrijfsnaam niet gebonden moest zijn aan een bepaalde industrie.
Uiteindelijk keurde ook de bank de nieuwe naam goed en Sony Corporation was geboren.

Sony Corporation is een Japans conglomeraat (een groot bedrijf dat uit verschillende divisies bestaat die niet met elkaar in verband staan).
Het wereldwijd aanwezige concern is primair actief als fabrikant van consumentenelektronica en is een grote mediaspeler als globaal mediaconglomeraat.

Hiernaast produceert Sony computerspellen en spelconsoles (Sony Computer Entertainment) en verzorgt het financiële dienstverlening aan Japanse consumenten.
Het hoofdkantoor staat in Tokio, Japan en het concern heeft divisiehoofdkantoren in Berlijn (Europa), New York en Culver City (beide Noord-Amerika).

Van een elektronicabedrijf met twintig werknemers is Sony uitgegroeid tot een wereldwijd vertegenwoordigd concern met meer dan 162.700 werknemers (2012).
Zelf opgericht in 1947, is Sony eigenaar van bedrijven met een langere geschiedenis dan het concern zelf, waaronder het oudste platenlabel ter wereld (Columbia Records, waarvan de geschiedenis teruggaat tot 1888) en Metro-Goldwyn-Mayer (opgericht in 1924).
Sony is de op een na grootste producent van consumentenelektronica ter wereld, achter het eveneens Japanse Matsushita Electric (voornamelijk bekend via de merknaam Panasonic) en vóór het Nederlandse Koninklijke Philips.

De kracht van Sony is het marketen van tamelijk dure, mooi ontworpen, hoog-technologische consumentenelektronica.
In de jaren negentig brak Sony bijvoorbeeld de markt van de spelconsoles open.
Tot dan toe was die verdeeld tussen Sega en Nintendo.
Sony is min of meer verantwoordelijk voor het feit dat Sega geen consoles meer verkoopt.

Sony is ook groot geworden door jarenlang de marktleider te zijn in Japan in veel van de markten binnen de consumentenelektronica.
Door hypes en rages te starten (waaronder met de Walkman), waar Japanners over het algemeen dol op zijn, bereiken zij binnen een bepaalde sector vaak in één klap een groot marktaandeel door de introductie van een nieuw model.

Sony wordt tegenwoordig ook aangeduid als een mediaconglomeraat, dat slaat op het grote aantal film, televisie en muziekbedrijven die het bedrijf bezit.
Hoewel het bedrijf begon als een elektronicafabrikant, is het sinds de jaren 80 zich ook gaan ontwikkelen naast de consumentenelektronica, in het begin voornamelijk door middel van grote overnames, waarbinnen de overnames van CBS Records, Columbia Pictures, Metro-Goldwyn-Mayer, Screen Gems en de MGM Studios (tegenwoordig Sony Pictures Studios) vallen.
Tegenwoordig is Sony door die ontwikkeling richting de media een van de grootste spelers op het gebied van muziek, televisieproductie en film geworden.
Het hoofdkantoor staat in Tokio, Japan en het concern heeft divisiehoofdkantoren in Berlijn (Europa), New York en Culver City (beide Noord-Amerika).

Sony Pictures Entertainment is een van de grootste filmstudio's ter wereld en uitermate dominant op de wereldwijde filmindustrie.
Columbia TriStar Motion Picture Group (Columbia Pictures, TriStar Pictures en Sony Pictures Classics), Metro-Goldwyn-Mayer (MGM), United Artists (door de overname van MGM) en Triumph Films maken onder andere deel uit van de Sony Pictures Entertainment Group.

In 1988 nam Sony Columbia Music/CBS Records over.
Columbia werd omgedoopt in Sony Music Entertainment Group en vormde in 2004 een joint venture met BMG Music van Bertelsmann.
De nieuwe combinatie heet Sony BMG Music Entertainment.
In dit bedrijf bezitten Sony en BMG ieder vijftig procent van de aandelen.
De combinatie Sony BMG, samen met het grootste muziekconcern ter wereld Universal Music Group, beheerst zestig procent van de wereldwijde muziekmarkt, waardoor veel kleinere muzieklabels tegen het samengaan van BMG met Sony Music waren.
Toch keurden zowel de Amerikaanse toezichthouder Securities and Exchange Commission, als de Europese Commissie de fusie goed.

De Penny Black is de allereerste postzegel ter wereld, deze werd uitgegeven, te weten op 6 mei 1840 in Groot-Brittannië.
Aanvankelijk werd de postzegel alleen in Londen verspreid en later door heel Groot-Brittannië.
De postzegel draagt de beeltenis van koningin Victoria.

Sir Rowland Hill bedacht het idee om de afzender van poststukken vooraf te laten betalen in plaats van het gebruik om de ontvanger hiervoor verantwoordelijk te houden.
Ook wilde Sir Rowland het systeem van tarieven vereenvoudigen.
Tot de uitgifte van de Penny Black werd het tarief vastgesteld naar aanleiding van de afstand die het poststuk moest overbruggen.
Het idee achter de Penny Black was om één standaardtarief van 1 penny in te voeren voor poststukken tot een bepaald gewicht, de zogenaamde penny postage.

Na ongeveer een jaar werd de Penny Black vervangen door de Penny Red.
Dit werd mede gedaan omdat de rode afstempeling moeilijk te zien was op de zwarte postzegel, terwijl de rode stempelinkt eenvoudig kon worden verwijderd zodat de postzegel opnieuw gebruikt kon worden.

Hoewel de Penny Black de eerste echte postzegel in de wereld was is het geen zeldzaamheid in de filatelie.

In 1910 introduceerde Buick zijn Model 19.
Deze Buick Model 19 kreeg een wielbasis van 266,7cm.
Dit model was voorzien van solide assen met half-elliptische bladveren en hydraulische remmen op twee wielen.

De motor was gebasseerd op deze van de Model D uit 1907 met een inhoud van 4.178cc.
Deze vier-cilinder (2x2) kopklepmotor van Walter Marr en Eugene Richard had een vermogen van 29pk en had drie versnellingen.

De Model 19 werd aangeboden in Buick groen en ivoorkleurige wielen en onderwerk.

Het 5-persoons touring model werd verkocht voor 1.400$, in 2009 werd op een veiling een gerestaureerd Model 19 verkocht voor 83.600$.

Met een productie van 4000 Model 19's in 1910 toonde deze zich een populaire wagen.
Zeker als je weet dat van de veel goedkopere Model 10 er slechts 11.000 werden verkocht over een periode van 3 jaar.

• 5-zitter touring
• vier-cilinder (2x2)kopklepmotor
• inhoud : 4178cc
• drie versnellingen, achterwiel aandrijving
• vermogen : 29pk
• nieuwprijs : 1400$

Chanel No. 5 is een parfum dat in opdracht van de Franse modeontwerpster Gabrielle 'Coco' Chanel gecreëerd werd door parfumeur Ernest Beaux.

Volgens het verhaal zou Gabrielle Chanel op zeker moment hebben besloten dat haar modehuis ook een eigen parfum moest hebben.
Ze had al de nodige naam gemaakt door de verkoop van simpele mantelpakken, soepele jurken en sportkleding.
Het nieuwe parfum moest de vrouw bevrijden van toen heel gewone eenbloemige geuren en daarom vroeg Gabrielle Chanel aan Ernest Beaux een parfum te creëren, dat als een vrouw ruikt.
"Een vrouw moet ruiken als een vrouw en niet als een roos [bloem]," zei ze.

Ernst Beaux ontwikkelde op basis hiervan twee reeksen van parfums – de ene was genummerd van 1 tot 5 en de andere van 20 tot 24.
Zonder aarzelen koos Chanel voor het vijfde parfum.
Ze bracht het op de markt in 1921, op de vijfde dag van de vijfde maand, omdat ze in het geluk van het getal 5 geloofde.
En inderdaad was het een groot succes.
Wereldwijd wordt er heden ten dage iedere dertig seconden een fles verkocht.

De wereldwijde verspreiding gebeurde door de industriëlen Pierre en Paul Wertheimer.
Samen richtten ze in 1924 de Société de parfums Chanel op.
Tegenwoordig is dit parfumhuis nog steeds in handen van de familie Wertheimer.

Chanel No. 5 is nog steeds één van de best verkochte parfums ter wereld.
Bekende fans waren en zijn o.a. Andy Warhol, Catherine Deneuve en Marilyn Monroe, die ooit beweerde dat ze in bed niets anders droeg dan Chanel No. 5 en daarmee de verkoopcijfers fors deed stijgen.
In 2003 maakte regisseur Baz Luhrmann een twee minuten durende reclamespot voor het parfum.
De Australische actrice Nicole Kidman werd het gezicht van de glamoureuze revival; Audrey Tautou is tegenwoordig het (nieuwe) gezicht van het parfum.
De reclamespot van Luhrmann met Nicole Kidman werd de duurste ooit gemaakt en was vanaf eind 2004 te zien op televisie en in bioscopen wereldwijd.

Chanel No. 5 is een mijlpaal in de parfumerie.
Hoewel het niet het eerste parfum is waarin aldehyden zijn gebruikt, is het wel het eerste grootschalig verkochte parfum dat grote hoeveelheden aldehyden bevat.
Chanel No. 5 is daarmee het eerste parfum van het type dat later bloemig aldehyde is gaan heten.
Andere voorbeelden hiervan zijn: Arpège (Lanvin, 1927), Madame Rochas (Rochas, 1960), Calandre (Paco Rabanne, 1968), Rive Gauche (YSL, 1970) en White Linnen (Lauder, 1978)

De geur bestaat onder andere uit:

• Topnoten: aldehyden, oranjebloesem.
• Hartnoten: jasmijn en roos uit Grasse, ylang ylang.
• Basisnoten: sandelhout, vetiver, muskus en vanille.

De verpakking is een ware designklassieker geworden en bestaat uit een eenvoudige, vierkante flacon, identiek aan de plattegrond van de Place Vendôme in Parijs.
De sobere verpakking zorgt ervoor dat de aandacht op het parfum gevestigd blijft en wordt gezien, en beschreven, als tijdloos, authentiek, hedendaags en modern tegelijkertijd.

Buick stelde de Model 10 voor op de New York Automobile Show in november 1907.
De Buick Model 10 werd slechts 3 jaar geproduceert, vandaag is het één van de meest herinnerde Buicks ooit gemaakt.
Ondanks een financiele paniek eind 1907 verkocht Buick 8.820 auto's in 1908 waarvan zowat de helft Model 10's.

William Durant gebruikte Buick als hoeksteen voor het oprichtten van General Motors op 16 september 1908.
Buick was de nummer twee autoproducent in de VS toen.

De Model 10 werd aangedreven door een vier-cilinder in lijn kopklepmotor.

Samen met de Model16, Model 17 en de Model D kon de Model 10 bogen op een succesvolle race historie in de periode 1908 - 1910.
Race chauffeurs Bob Burman, Louis , Arthur Chevrolet en Louis Strang wonnen meer dan 500 races tussen begin 1908 en eind 1910.

Er werden 8.100 Model 10's geproduceert in 1909 en 10.998 wagens in 1910.

Dit Model 10 (bijnaam 'The White Flash' te danken aan de kleur 'Buick white') onderging wel enkele wijzigingen, zo werd het chassis verlengd tot 233,7 cm in 1909.
Tegen 1910 was de Model 10 te verkrijgen in 13 verschillende uitvoeringen.

Ondanks dit succes besloot Buick de productie van de Model 10 te staken na 1910 en zich toe te leggen op zwaardere en duurdere modellen.
Dit bleek een foute beslissing want Buick zakte weg naar de vijfde plaats als autoproducent eind 1911.

• 2 of 3-zitter roadster en 4-zitter touring
• vier-cilinder (2x2)kopklepmotor
• inhoud : 2704cc
• twee versnellingen, achterwiel aandrijving
• vermogen : 22,5pk
• nieuwprijs : 900$ - gemiddelde veilingprijs nu 13.000$ (zonder restauratie).

Drijfzand is een gel van korrelig materiaal zoals zand of klei en water.
Drijfzand is zowel vloeibaar als een vaste stof.
De viscositeit kan plotseling veranderen onder druk.

Desalniettemin geldt de wet van Archimedes; aangezien de dichtheid van drijfzand groter is dan van het menselijk lichaam, zullen mensen drijven in of op drijfzand.
Wel is het, eenmaal terechtgekomen in drijfzand, erg lastig om er uit te komen.
Zo helpt het niet om te proberen jezelf eruit te trekken door te "stampen" met de voeten.
Dit resulteert enkel in het dieper zakken (tot zover als bepaald door de wet van Archimedes).
Wel is het aan te raden om, indien mogelijk, plat op de rug te gaan liggen zodat de borstkas minder diep ligt, waardoor de druk lager is en ademhalen mogelijk blijft.

Drijfzand is in principe niet gevaarlijk, maar iemand die erin vast komt te zitten wordt kwetsbaar voor andere gevaren, bijvoorbeeld verhongering, overmatige blootstelling aan de zon, onderkoeling of op het strand verdrinking door de opkomende vloed.

Dit drijfvermogen geldt echter niet voor droog drijfzand.
Droog drijfzand is een mengsel van lucht en fijn zand.
Daardoor is de dichtheid te klein om mensen en dieren te kunnen dragen en kan men erin omkomen door verstikking, zoals bij verdrinking.
In de woestijn komt droog drijfzand veel voor.

Spam is een verzamelnaam voor ongewenste berichten.
Spam is ook bekend als Unsolicited Commercial E-mail en Unsolicited Bulk E-mail.
Meestal wordt met de term ongewenste e-mail bedoeld, maar ook ongewenste reclameboodschappen op websites (onder andere fora) vallen onder spam.
Spam is moeilijk te definiëren.
Niet ieder initiatief van mensen of organisaties om contact te leggen is spam.
Spam onderscheidt zich van andere vormen van commerciële communicatie doordat een bericht wordt gestuurd aan een groep die zeer veel groter is dan de potentiële doelgroep.
Omdat deze afbakening te maken heeft met de proporties, zou je verwachten dat het moeilijk is om te bepalen of een bericht spam is of niet.
Vanwege de enorme schaal waarop spammers opereren is het in de meeste gevallen echter zeer duidelijk.

De eerste bekende spam werd verstuurd op 3 mei 1978.
Het was een bericht van het toenmalige Digital Equipment Corporation (DEC, overgenomen door Compaq en nu een onderdeel van Hewlett-Packard).
Marketingmedewerker Gary Thuerk stuurde een aankondiging van een 'open huis', naar aanleiding van de lancering van nieuwe modellen DEC-20-computers, naar iedereen op het toenmalige ARPANET aan de westkust van de Verenigde Staten.

Kenmerken van spamberichten:

• berichten worden in grote hoeveelheden verstuurd, naar duizenden mensen tegelijkertijd.
• het spammen heeft een commercieel doel. Meestal bevatten de berichten daarom een verwijzing naar een product of website.
• de berichten worden verstuurd of geplaatst zonder toestemming of medeweten van de website, of de ontvanger.

De economische bestaansreden van spam is gelegen in de zeer lage kosten van het versturen van e-mail of het plaatsen van een ongewenste reactie op een website.
Een spammer kan rendabel miljoenen spamberichten versturen om slechts één product te verkopen.
Het kost ongeveer 150 euro om 20 miljoen spamberichten te laten verzenden, dat zijn meer dan 100 000 spamberichten per euro.
Er is wereldwijd een levendige handel in bestanden met vele miljoenen e-mailadressen.

De kosten worden evenwel verplaatst naar de ontvangers: tegenover een kleine groep geïnteresseerden staan zeer veel mensen die tijd kwijt zijn met het verwijderen van berichten uit hun mailbox.

Veel internetgebruikers ergeren zich aan spam.
Het verwijderen van die berichten kost veel tijd.
Wereldwijd veroorzaakt spam enorme schade, met name bij Internet Service Providers.
De ergernis is onder Amerikanen wel enigszins teruggelopen, zo constateert onderzoeksbureau Pew Research Center in 2007.
Maar 18 procent van de ondervraagden beschouwt spam als een groot probleem. In 2003 was dat nog 25 procent.

Technische maatregelen tegen spam bestaan uit het blokkeren van de servers van spammers en het filteren van inkomende e-mail.
Spammers wapenen zich hiertegen door zeer veel verschillende servers te gebruiken en door allerlei kenmerken van de e-mail te manipuleren.
Het afzenderadres is vaak vervalst, zodat reageren op spam geen zin heeft.
De ontvanger merkt dit vaak doordat hij op hetzelfde moment een aantal berichten ontvangt die vrijwel (meestal net niet helemaal) gelijkluidend zijn en die van verschillende afzenders afkomstig lijken te zijn.

Spam is een wereldwijd, grenzeloos probleem.
Dat heeft men door; binnen de grenzen van de Europese Unie wordt er al op meerdere vlakken samengewerkt door verschillende landen, waar het CNIL-protocol en de Telecommunicatiewet voorbeelden van zijn.
Zo deelt men informatie over de locatie van spammers om deze vervolgens op te kunnen pakken.
De samenwerking verloopt echter nog niet optimaal.
Door grote verschillen in het vervolgen van spammers en de prioriteitenstelling van landen in de opsporing van spammers ontstaat er een gat in de spamdefensie binnen Europa.
Samenwerking vanuit Europa met landen waarvandaan veel spam wordt verstuurd zoals de Verenigde Staten, Zuid-Korea, Rusland en China is er nauwelijks.
Het is dan ook moeilijk om spam aan te pakken omdat spam een grensloos bestaan heeft.

Oorspronkelijk was spam de merknaam van een bepaald soort ingeblikt vlees, dat nog steeds bestaat en dat in Nederland bekend staat onder de naam Smac.
De Britse komieken van Monty Python gebruikten het in een sketch om het toen actuele verbod op 'unsolicited advertising' (sluikreclame) op televisie aan de kaak te stellen.
In een lunchroom waar aan alle gerechten ongevraagd spam werd toegevoegd, en waarin een groepje Vikingen uit volle borst zingt: "Spam spam spam spam. Lovely spam! Wonderful spam!", werd normale conversatie door de spam-zangers vrijwel onmogelijk gemaakt, net als bij ongevraagde e-mail.
Ook bij de aftiteling werd te pas en te onpas het woordje "spam" vermeld.
Monty Python liet daarmee zien dat de wellicht wenselijke restricties aan reclame-uitingen op gespannen voet staan met het recht op vrije meningsuiting.
In de latere e-mail-spamdebatten deden e-mailmarketeers ook vaak een beroep op het recht op vrije meningsuiting.

Als tegenhanger van de bekende term spam wordt sinds kort in kleine kring de term ham gebruikt.
Dit is natuurlijk de goede kwaliteit vlees als tegenhanger van de slechte kwaliteit van spam.
Ham is alle e-mail die geen spam is.
Het is niet noodzakelijkerwijs e-mail die de ontvanger wil ontvangen of waar de ontvanger om gevraagd heeft.
Deze term wordt op dit moment in diverse spamfilterpakketten toegepast, veelal bij een techniek waarbij de ontvanger onderscheid kan maken tussen ham en spam om het filter zelflerend te maken.

SPAM is een geregistreerd handelsmerk van Hormel Foods Corporation, maar het woord spam is dermate gebruikelijk geworden dat het niet langer door het merkenrecht beschermd wordt.

Twee maand nadat hij een rit had gedaan in een Buick 1904, werd William Crapo Durant lid van het directiecomité van het bedrijf.
Als partner in het Flint, Michigan Durant-Dort Carriage Company, was Durant erg onder de indruk van de auto gebouwd door David Buick, Walter Marr en Eugene Richard, en vond het een investering waard.

Durant bracht de marktwaarde van het bedrijf, vanaf nu de Buick Motor Company, al vlug op 300.000$.
Met zijn ongelooflijk verkoopstalent verkocht Durant 1.100 wagens nog voor het bedrijf er 40 had gebouwd en verkocht (37 stuks van de Buick 1904).

Aan de Model F werden slechts kleine wijzigingen aangebracht vooraleer het kwam tot de Model G Roadster.

Zo kwam er bijvoorbeeld een kleinere benzinetank, (15 USgal ipv 16 USgal).
De grootste wijziging was de verlengde wielbasis met 5 centimeter boven de Model F.

Er werd ook een oliepan geinstalleerd die de transmissie omsloot.

De nieuwprijs bedroeg 1.150$ tegenover 1.250$ voor de Model F Tourer.
Volgens Dave Corbin werden er 535 stuks gebouwd.

• 2-zitter roadster.
• kopklepmotor
• twee versnellingen, achterwiel aandrijving
• cilinderinhoud : 2606cc
• vermogen : 22pk
• mechanishe remmen op twee wielen.

De cycloop (Oudgrieks: κύκλωψ – "rondoog", van: κύκλος – "cirkel" en ὤψ – "oog") is een figuur uit de Griekse mythologie.
Cyclopen zijn woeste reuzen met maar een oog.
Ze woonden bij elkaar op de hellingen van de vulkaan Etna op Sicilië, ver weg van de beschaafde wereld.
Cyclopen zouden leven van de landbouw, veeteelt en hadden veel schapen. Volgens Homeros aten ze ook kinderen.

De eerste cyclopen, genaamd Steropes, Brontes en Arges, zijn volgens de mythologie de kinderen van Gaia en Ouranos.
Ze zijn de assistenten van de god van de smeedkunst Hephaistos.
Aan hen heeft Zeus zijn bliksem, Poseidon zijn drietand en Hades zijn onzichtbaarheidshelm (hadeskap) te danken.

In Griekenland, op de Peloponnesos, onder andere om Mycene — de stad van koning Agamemnon en Eurystheus, voor wie Herakles werken moest verrichten — stonden enorme muren.
Zij dienden als stadsmuren en bestonden uit geweldige blokken kleisteen.
Deze muren waren zo groot en imposant dat de Grieken geloofden dat ze niet door mensen waren gebouwd maar door de Cyclopen.
Daarom noemen we ze 'Cyclopische muren'

In de Odyssee van Homeros komt de heros Odysseus in een van zijn omzwervingen terecht op het eiland der cyclopen.
Hij wordt met 12 van zijn mannen gevangengenomen in de grot van de cycloop Polyphemos, een zoon van Poseidon.
Polyphemos houdt wel van iets anders dan een schapenboutje.
Elke avond en ochtend vreet Polyphemos twee van de mannen van Odysseus op; daarom bedenkt Odysseus een list.

Odysseus voert de reus dronken en op de vraag van de cycloop, hoe Odysseus heet, antwoordt hij 'Niemand'.
Als Polyphemos versuft van de wijn en het eten in slaap valt steken de mannen met een brandende, gepunte staak het oog van Polyphemos uit.

Woedend van de pijn wordt de cycloop wakker.
Hij roept om hulp naar de andere cyclopen.
Zij komen op het kabaal af en vragen hem wat er aan de hand is.
Polyphemos antwoordt: 'Niemand heeft mijn oog uitgestoken en Niemand is ontsnapt.
Ik ben op Niemand boos!' De cyclopen denken dat Polyphemos gek is geworden en gaan weer slapen.
De volgende ochtend kan Polyphemos de mannen op de tast niet vinden tussen de schapen.
Hij gaat bij de ingang van de grot staan wetende dat zijn schapen naar de weide gaan.
Om toch te kunnen ontsnappen bindt Odysseus zijn mannen onder schapen.
Hij als enige overgeblevene kan zichzelf niet vastbinden maar houdt zich vast aan de haren van de grootste ram. Als de schapen 's ochtends de grot verlaten praat Polyphemos tegen zijn lievelingsram, niet wetende dat Odysseus zich vasthoudt onder de buik.
Odysseus en zijn mannen weten zo te ontkomen en stelen bovendien de vette schapen van de reus.

Als Polyphemos later merkt dat de mannen zich niet meer in de grot bevinden ontsteekt hij in woede.

Wanneer de mannen wegroeien, roept Odysseus de reus na.
De woedende Polyphemos gooit een rotsblok naar het schip.
Dan nog houdt Odysseus zich niet stil en noemt zijn echte naam.
Een tweede rotsblok, dat achter het schip belandt, geeft het een grote snelheid, weg van het eiland.
De gekwetste Polyphemos bidt tot zijn vader Poseidon om hem te wreken.
Poseidon zou Odysseus gedurende de rest van zijn lange reis tegenwerken waar hij kon.

Een theorie is dat de Grieken olifantschedels hebben gevonden en aangezien voor de schedels van reuzen met één groot oog in het voorhoofd.
Deze theorie werd voor het eerst in 1914 door Othenio Abel genoemd.
Het is dan ook niet toevallig dat de legende van de Cyclopen in verband wordt gebracht met Sicilië.
Hier leefde tijdens de laatste ijstijd, het Pleistoceen, de Siciliaanse dwergolifant.
Olifantschedels hebben geen duidelijk herkenbare oogkassen.
Ze hebben echter wel een grote neusholte op de plaats van de slurf.

Adrienne Mayor onderbouwt het verder aldus in haar boek The First Fossil Hunters: Paleontology in Greek and Roman Times.
De Grieken vonden die antieke botten en bewaarden ze in hun tempels.
Ze probeerden het uiterlijk van de prehistorische wezens te reconstrueren, en zochten verklaringen voor hun uitsterven.
Voor het laatste, waren ze voornamelijk aangewezen op hun fantasie, en dat leidde tot de mythische verhalen over fabeldieren als de cycloop.

De koningspinguïn (Aptenodytes patagonicus) is een pinguïnsoort die eilanden rond Antarctica bewoont en in grote kolonies broedt.
De koningspinguïn is op de keizerspinguïn na de grootste pinguïnsoort.
Deze twee pinguïnsoorten zijn nauw met elkaar verwant.

De koningspinguïn eet voornamelijk vis, krill en inktvis.

Koningspinguïns worden onderverdeeld in twee ondersoorten:

• A. p. patagonicus, die broedt op Zuid-Georgia en de Zuidelijke Sandwicheilanden en de Falklandeilanden in de zuidelijke Atlantische Oceaan.
• A. p. halli, die broedt op de Kerguelen, Crozeteilanden, Prins Edwardeilanden, Heard en Macquarie-eilanden in de zuidelijke Indische Oceaan en ten zuiden van Australië en Nieuw-Zeeland.

De koningspinguïn is ongeveer 90 centimeter groot en is wat dunner en kleiner dan de keizerspinguïn.
Verder heeft de koningspinguïn een grijsblauwe rug, een witte buik en een oranje wangvlek.

Het ei maakt circa 30 % van het lichaamsgewicht van het vrouwtje uit.
Ze geeft het aan het mannetje dat broedt en gaat naar zee.
Het mannetje verliest ongeveer 50 % van zijn lichaamsgewicht tijdens het wachten op het vrouwtje.
Als het ei na circa 50 dagen uitkomt zorgen de ouders om de beurt voor voedsel.
De jongen brengen lange perioden in hun eentje door.
De ouders komen maar met grote tussenpozen voedsel brengen.
Het ei broeden ze tussen hun poten en een stukje warme huid.

De koningspinguïn komt vrijwel op elk sub-Antarctisch eiland voor zoals Vuurland, Falklandeilanden, Macquarie-eiland, Prins Edwardeilanden en Kerguelen.
De eilanden daar hebben een iets warmer klimaat dan op Antarctica.
De keizerspinguïn daarentegen leeft langs de kust van Antarctica.

In de 18de eeuw toen men de Grote Oceaan ging verkennen ontdekten ze op de eilanden rond Antarctica de koningspinguïn.
In de 19de eeuw hebben robbenjagers duizenden pinguïns het leven gekost, waardoor ze op sommige eilanden bijna niet meer voorkwamen.
Maar tegenwoordig wordt er niet meer op de koningspinguïn gejaagd en is het aantal koningspinguïns op de eilanden weer aangegroeid.
In totaal zijn er (2008) een paar miljoen koningspinguïns.

Pinguïns zijn traditioneel erg populair in dierentuinen.
In de dierentuin van Edinburgh, Antwerpen en Rotterdam hebben ze koningspinguïns.

Nils Olav, de mascotte van het Noorse Koninklijke Garde is een koningspinguïn.

De Buick Model F was de opvolger van de Model C en werd geproduceerd van 1906 tot 1910.

De Model F was elegant, duurzaam en uitgerust met een krachtige motor (voor dit tijdperk).

In de periode 1906-1910 werden er ongeveer 1400 gebouwd (volgens genesis2scale.com).

Om zijn betrouwbaarheid te bewijzen nam een Model F deel aan een estafette van 1.000 mijl van Chicago naar New York.
De Model F was de enige deelnemer die de volledige afstand haalde, en kreeg de bijnaam 'Old Faithfull'.

In 1906 waren de automobielen beschikbaar in de kleur purple lake blue en ivoorkleurig onderwerk en wielen (zie foto onder).
Het leder was verkrijgbaar in alle kleuren.

De nieuwprijs bedroeg $1250, momenteel is de gemiddelde veilingprijs $29.700.

• 4/5-zitter.
• kopklepmotor
• twee versnellingen, achterwiel aandrijving
• wielbasis : 221cm / spoorbreedte : 1499mm
• cilinderinhoud : 2606cc
• vermogen : 22pk
• waterkoeling, benzinetank van 57 liter.
• verbruik stad : 40,4/100km / gemiddeld : 24,1/100km

De Buick Model C was de opvolger van de Model B en werd geproduceerd in 1905.

Deze automobiel was bijna identiek aan zijn voorganger en was verkrijgbaar als een 5-persoons tourer.

In dat jaar werden er 750 Model C automobielen gebouwd, hiervan zijn nog 14 exemplaren bekend.

De Model C was het enige Buick model dat werd gebouwd in 1905.

David Buick een uitvinder, bouwde krachtige en betrouwbare motoren, maar zijn gebrek aan zakelijk inzicht bracht hem in de problemen.

William Durand, binnengehaald door James Whiting, samen met enkele locale bankiers redden het Buick merk.
Durand accepteerde op de New York Auto Show in 1905 orders voor meer dan 1.100 voertuigen.

• De Model C werd gebouwd op het chassis van de Model B.
• kopklepmotor
• twee versnellingen, kettingaandrijving en mechanische remmen op twee wielen
• wielbasis : 221cm
• cilinderinhoud : 2600cm³
• vermogen : 22pk
• kostprijs nieuw :$1200, inbegrepen 2 olielampen opzij, 1 olielamp achteraan, een toeter en een gereedschapskoffer.

Koninginnedag 2013 is de viering van de Nederlandse nationale feestdag Koninginnedag in 2013, die valt op 30 april.

De koninklijke familie zou op deze dag de festiviteiten in De Rijp en Amstelveen bezoeken, de eerste keer sinds 1997 dat een bezoek aan Noord-Holland was gepland.
Op 28 januari 2013 kondigde koningin Beatrix echter aan dat ze op 30 april dat jaar zal aftreden en het koningschap overdragen aan haar zoon prins Willem-Alexander van Oranje-Nassau en om die reden gaat het bezoek aan De Rijp en Amstelveen niet door.
Op Koningsdag 2014 zal de koninklijke familie beide plaatsen alsnog bezoeken.

Naast festiviteiten zoals bijvoorbeeld 'Koninginnenach' in Den Haag en (grote) vrijmarkten in het land wordt deze 'Nationale Feestdag' in Nederland door veel mensen gevierd.

Amsterdam maakte zich op voor deze bijzondere Koninginnedag.
De Koninginnedag in Amsterdam staat dit jaar in het teken van de troonsafstand van koningin Beatrix met de inhuldiging van koning Willem-Alexander in de Nieuwe Kerk.

Koning Willem-Alexander en zijn gevolg maken vroeg in de avond een vaartocht over het IJ.
Bij het filminstituut Eye aan de noordoever gaan zij aan boord van een rondvaartboot. Voorafgaand aan de Koningsvaart zal nog het Koningslied ten gehore worden gebracht. De vaartocht gaat langs het het Oeverpark en de Noordwal naar de kop van het Java-eiland, en eindigen aan de overkant, bij het Muziekgebouw aan 't IJ waar de avondmaaltijd voor genodigden plaatsvindt.
Tijdens de vaartocht over het IJ zullen diverse artiesten optreden.

Naast de festiviteiten rond inhuldiging zal het ook gewoon net als andere jaren 'Koninginnedag' zijn, dus met de vrijmarkt en andere gebruikelijke evenementen.
Wellicht op iets minder locaties dan voorheen, maar volgens burgemeester Eberhard van der Laan is deze feestdag niet bedoeld als een feestje voor ingewijden, maar een feestdag voor iedereen die deze historische dag wil meebeleven.

Oranjegekte

Oranjegekte of Oranjekoorts is een verschijnsel dat zich voordoet onder grote delen van het Nederlandse volk, voornamelijk bij belangrijke internationale voetbalwedstrijden waarbij Nederland vertegenwoordigd is en bij Koninginnedag.
Het manifesteert zich onder andere in het dragen van oranje kleding, zoals oranje T-shirts, petjes, sjaals, het oranje verven van het hoofdhaar, en het versieren van muren, kamers, huizen en zelfs straten met oranje versierselen zoals slingers en vlaggen.

Uiteraard slaat de oranjegekte vandaag ook toe.

De eerste Buick gemaakt voor de verkoop was de 1904 Model B.

Deze werd gebouwd door de pas opgerichte Buick Motor Company in Flint, Michigan.

In dat jaar werden er 37 Model B automobielen gebouwd, doch geen enkele ervan heeft de tijd doorstaan.

Er bestaan echter wel twee replica's, de 1904 endurance car, in de Buick Gallery & Research Center in Flint, en een Model B replica gebouwd door een Buick fanaat in Californië ter ere van de 100ste verjaardag van het merk.
Voor de bouw van beide replica's werden zowel originele als nagemaakte onderdelen gebruikt.

De overbrenging en het chassis van de Model B werden behouden tot 1909 bij de Model F.

Het vroege succes van hun automobielen was te danken aan de kopklepmotor (OHV-motor), gepatenteerd door Eugene Richard en ontwikkeld door David Dunbar Buick.

Het huwelijk van William van Wales en Catherine "Kate" Middleton vond plaats in Westminster Abbey op 29 april 2011.

William, tweede in lijn voor de troonopvolging, ontmoette Middleton in 2001, toen beiden aan de Universiteit van St Andrews studeerden.
Hun verloving ging in op 20 oktober 2010 en werd op 16 november 2010 bekendgemaakt.

De dienst werd geleid door de aartsbisschop van Canterbury, Rowan Williams, en de bisschop van Londen, Richard Chartres.
De muzikale omlijsting werd verzorgd door het Westminster Abbey Choir, het Chapel Royal Choir, het London Chamber Orchestra en een fanfare van de Central Band of the Royal Air Force.

Kroonprins Filip en prinses Mathilde vertegenwoordigden het Belgisch koningshuis.
Kroonprins Willem-Alexander en prinses Máxima vertegenwoordigden het Nederlandse koningshuis.

Er werd een publiek van circa 600.000 personen in Londen verwacht en het televisiepubliek werd op 2 miljard personen geschat.

Catherine kreeg een trouwring en een tiara die door koningin Elizabeth geschonken werden.
Catherine droeg een jurk van Sarah Burton, sinds 2010 creatief directeur van modehuis Alexander McQueen na het overlijden van deze laatste.
William droeg het rode uniform van de Irish Guards, een regiment van het British Army, als saluut aan deze grondtroepen die in actieve dienst in Afghanistan zijn.
Het blauwe ordelint dat hij droeg, is het Grootkruis in de Orde van de Kousenband.
Hierop was zijn 'wings' bevestigd.
Tevens droeg hij hierop de herdenkingsmedaille voor het Gouden Regeringsjubileum van zijn grootmoeder.

Toen het huwelijkspaar, de familie Middleton en de koninklijke familie op het balkon van Buckingham Palace verschenen om het publiek te groeten, voerde de Royal Air Force als saluut een flyby uit.
Drie historische propellertoestellen gingen vier jets vooraf.
Het publiek zag een Lancaster geflankeerd door een Spitfire en een Hurricane, gevolgd door twee Typhoons en twee Tornado's GR4.

Enkele uren voor de viering werd William van Wales door de koningin verheven tot hertog van Cambridge met de eretitels van Baron Carrickfergus en Earl of Strathearn.
Na de plechtigheid werd Catherine hertogin van Cambridge (Her Royal Highness The Duchess of Cambridge) en kreeg ze de eretitels Countess of Strathearn en Baroness Carrickfergus.

Na de bruiloft verbleef het echtpaar op het eiland Anglesey in Wales, waar William actief is als piloot bij een Search and Rescue-eenheid van de Royal Air Force.

Westminster Abbey

Westminster Abbey is pas sinds 1918 het toneel voor koninklijke huwelijken.
Onder meer het huwelijk van Elizabeth II en prins Philip in 1947, van prinses Margaret en Antony Armstrong-Jones in 1960, van prinses Anne en Mark Phillips in 1973 en van prins Andrew en Sarah Ferguson in 1986 vonden hier plaats.
Het huwelijk van prins Charles van Wales en lady Diana Frances Spencer in 1981 vond plaats in St Paul's Cathedral.
En toen Charles hertrouwde met Camilla Parker Bowles, gebeurde dit in Windsor Guildhall en de kleinere St. George's Chapel in Windsor Castle.

In de aanloop naar morgen, de koets had oranje wielen.

Op 2 februari 1942 schakelden Buicks fabrieken over op de oorlogsproductie voor de Tweede Wereldoorlog.
Het bedrijf maakte onder andere vliegtuigmotoren en M18 Hellcat tankjagers.

Na de Tweede Wereldoorlog volgden economische hoogtijdagen.

In 1950 was de verkoop tot 550.000 eenheden gestegen en in 1955 verder tot 745.000.
In 1948 werd de eerste Dynaflow-automatische versnellingsbak geïntroduceerd op de Roadmaster en in 1953 volgde een V8 met drukvoeding.
In 1949 verschenen ook Buicks bekende patrijspoorten in de flanken.

Tegen het einde van de jaren 1950 zorgden een ongeliefde stijl, technische problemen en een economische neergang ervoor dat Buick sterk achteruitging.
In 1959 was de productie gezakt tot onder 250.000 stuks. Dat jaar werden alle modellen geschrapt.
Er kwamen nieuwe ontwerpen met nieuwe motoren en nieuwe transmissies en nieuwe namen.
De Buick Electra werd het nieuwe topmodel en verving de Super.
De Electra 225 verving de Roadmaster en de Limited.
Ook de Special en de Century verdwenen.

In 1961 werd de naam Special weer herbruikt voor een compact model.
In 1963 kreeg die nieuwe Special ook Buicks eerste V6 ingebouwd.
De verkopen gingen weer de hoogte in tot 450.000 eenheden.
In de loop van de jaren 1960 bleef de verkoop omhoog gaan met uiteindelijk een record van 821.165 exemplaren in 1973.
Vervolgens sloeg de Oliecrisis van 1973 toe en de volgende twee jaren lag de verkoop onder het half miljoen.

Buick herleefde met de ontwikkeling van zuiniger motoren in aantrekkelijke lichtere modellen.
Waar de Amerikaanse autoindustrie en General Motors in zijn geheel zwaar getroffen werden door de crises, verhoogde Buick juist zijn marktaandeel.
Vooral modellen met voorwielaandrijving hadden in die periode succes.
In 1984 werden wereldwijd meer dan 1 miljoen Buicks verkocht.
In 1989 werd Buick als eerste gerangschikt in Noord-Amerika en als tweede in de wereld in een kwaliteitsenquête van marktonderzoeksbureau J.D. Power and Associates.
Het succes in deze en andere onderzoeken werd daarna ook uitgespeeld in de marketing.

Edward H. Mertz, die in 1986 algemeen Buick-manager werd, definieerde de toekomst voor Buick als bouwer van de meest Amerikaanse van alle GM-merken.
Buicks zouden krachtig, opmerkelijk en volwassen worden.
De nadruk werd op prestaties, detail en comfort gelegd.

• In 1991 was Buick het sterkst groeiende merk op de Amerikaanse markt.
• In 1999 begon een joint venture van GM in China met de productie van de Buick Regal voor de Chinese markt.
• In 2001 lanceerde diezelfde joint venture de Buick Sail, een familiewagen gebaseerd op de Opel Corsa.
• In 2002 vierde het merk zijn 100e verjaardag.

De muiterij op de Bounty is een legendarische opstand aan boord van het schip de HMAV Bounty die plaatsvond in 1789.

Op 23 december 1787 voer de Bounty uit vanuit de haven van Spithead.
Zijn missie was om broodvruchtplanten op te halen op Tahiti en deze te vervoeren naar de Caraïben.
Het idee was dat deze broodvruchten een goedkoop soort voedsel zouden vormen voor de slaven die daar gehouden werden.
Tot aan Tahiti verliep de reis zonder noemenswaardige problemen, afgezien van een mislukte poging om langs Kaap Hoorn te varen.
Op 26 oktober 1788 bereikte het schip Tahiti.

De bevolking van Tahiti had reeds kennisgemaakt met de diplomatieke kapitein James Cook en stond uiterst welwillend tegen de bemanning van het Engelse schip.

Bijna een half jaar later, op 4 april 1789, werd de terugreis aanvaard.
Op 28 april brak de muiterij uit.

Wat precies de aanleiding is geweest voor de muiterij is niet helemaal duidelijk.
Algemeen wordt aangenomen dat deze te wijten is aan het zeer strenge, onrechtvaardige en wrede optreden van kapitein Bligh.
Dit wordt echter tegengesproken door het scheepslogboek.
Hierin valt onder andere te lezen dat straffen zoals geselingen op de Bounty minder dan gemiddeld voor die tijd werden toegepast.
Ook is het gebeurd dat Bligh zijn eigen kooi beschikbaar stelde voor matrozen die een natte hangmat hadden.

Een andere reden kan zijn dat het leven op Tahiti de bemanningsleden zo beviel, dat ze niet naar huis wilden terugkeren.
De zeer losse seksuele moraal die plaatselijk heerste, kan hier een grote rol in gespeeld hebben.
Deze theorie wordt ondersteund doordat drie mannen probeerden aan de terugreis te ontkomen.

Voordat de Bounty aan de terugreis begon, hadden drie mannen (Churchill, Muspratt en Millward) geprobeerd te deserteren.
Ongetwijfeld gaven ze de voorkeur aan het leven op Tahiti.
Ze werden echter, met hulp van de loyale Tahitiërs, gevonden en bestraft : Churchill kreeg twee dozijn geselingen en de twee andere vier dozijn.
Dat waren zware straffen.
Bligh had de kat met negen staarten wel een paar keer eerder gehanteerd, maar met één uitzondering was dat steeds minder dan twee dozijn geweest.

Desertie kon met de dood worden bestraft, maar pas na vonnis van de krijgsraad.
Bligh had dus niet de bevoegdheid de doodstraf op te leggen, en bovendien had hij zijn mannen nodig aan boord.
Desertie kwam in de praktijk vaak voor en de pakkans was groot, en daarom werd de doodstraf in de praktijk niet zo vaak opgelegd.
Uiteindelijk kreeg van dit drietal alleen Millward de strop, maar dat was vooral vanwege de muiterij, niet voor de desertie.
De andere twee waren ook schuldig aan de muiterij, maar Muspratt werd vrijgesproken wegens een vormfout en Churchill werd na de muiterij op Tahiti vermoord.

Op 28 april 1789 kwam Fletcher Christian, de aanvoerder van de muiterij, samen met een aantal van zijn volgelingen de hut van de kapitein binnen.
Kapitein Bligh werd in zijn nachtkledij het dek opgejaagd en na een woordenwisseling gedwongen in een sloep te stappen.
Achttien bemanningsleden zijn met hem mee gegaan in de roeiboot.
Het is opmerkelijk dat er bij de muiterij geen noemenswaardig geweld werd gebruikt en dat er geen druppel bloed vloeide.
Dit was wellicht te danken aan de gentleman Christian.
Alleen de kapitein zou geworsteld hebben.
Op het schip bleven nu 25 mensen over waarvan er naast Fletcher Christian waarschijnlijk 18 echt meededen in de muiterij.
Fletcher Christian was vanaf nu de nieuwe gezagvoerder van het schip.

In 1808 werd Pitcairn opnieuw ontdekt.
Dit gebeurde toen het Amerikaanse schip Topaz toevallig langs het eiland voer.
In Europa waren toen echter de napoleontische oorlogen aan de gang en Engeland ondernam geen actie.
Zes jaar later, in 1814, stuitten de schepen Briton en Tagus op Pitcairn.
Beide kapiteins hadden geen weet van de eerdere ontdekking door de Topaz.
Zij beslisten om de laatste overlevende muiter, John Adams, niet te arresteren.
Hem weghalen zou betekenen dat de overige bewoners aan hun lot overgelaten zouden worden.
In 1825 kreeg hij officieel gratie.

Meer weten over dit verhaal lees 'Muiterij op de Bounty'.

De Airbus 380 of A380 is het grootste passagiersvliegtuig ter wereld.
Het is een product van het Europese concern Airbus.
Het widebody-vliegtuig beschikt over twee verdiepingen en biedt plaats aan maximaal 853 passagiers.
Bij een gemiddelde configuratie passen er 555 personen in.

De eerste testvlucht werd gemaakt op 27 april 2005.
Tweeënhalf jaar later, op 25 oktober 2007, maakte de A380 haar eerste commerciële vlucht.
In dienst van Singapore Airlines vloog de A380 van Singapore naar Sydney.
Dit was eveneens de eerste route waarop een lijndienst door het toestel werd onderhouden.
Er zijn reeds een 100-tal van dit type vliegtuigen gebouwd (maart 2013).

Op 8 juni 2010 landde voor het eerst een A380 op Brussels Airport.
Een maand later, op 15 juli, was Luchthaven Schiphol aan de beurt.
Bij deze proef werd de technische afhandeling van het toestel getest.
Nadat de test werd voltooid, vertrok het toestel weer op dezelfde dag.

De Airbus A380 is het grootste luchtwaardige passagiersvliegtuig ter wereld; alleen de Antonov An-225, een vrachtvliegtuig, is groter.

Het toestel maakte zijn eerste trans-Atlantische vlucht met passagiers op 19 maart 2007 tussen Frankfurt am Main en New York.
500 passagiers vlogen mee.
De eerste vijf A380 toestellen werden aan Singapore Airlines geleverd.
Nadat in Toulouse het eerste afgeleverde toestel op 15 oktober 2007 officieel aan Singapore Airlines overgedragen was, werd op 25 oktober de eerste commerciële vlucht uitgevoerd.
Deze vlucht ging van Singapore naar Sydney.
Tickets voor deze vlucht (en de retourvlucht later in de week) waren op eBay te koop.

Emirates was de tweede maatschappij die met de A380 commerciële vluchten maakt.
Het eerste toestel werd geleverd op 28 juli 2008.
Vanaf 1 augustus startten commerciële vluchten tussen Dubai en New York JFK.
Sinds 1 augustus 2012 vliegt Emirates met de A380 dagelijks tussen Dubai en Amsterdam (Schiphol).

Qantas was de derde maatschappij die de A380 in dienst nam.
Het eerste vliegtuig werd op 19 september 2008 geleverd en startte op 20 oktober met commerciële vluchten tussen Melbourne en Los Angeles en op 24 oktober tussen Sydney en Los Angeles.

Eind 2009 ontving de vierde luchtvaartmaatschappij zijn A380: Air France.
Air France is hiermee de eerste Europese maatschappij die de A380 in dienst nam.
De tweede Europese maatschappij die de A380 ontving was op 19 mei 2010 Lufthansa.

In het ontwerp van Airbus is men er steeds van uitgegaan dat er nog een verlengde versie van het toestel zou kunnen worden uitgebracht.
De verlengde versie, mogelijk Airbus 380-900 of Airbus 380-1000 genoemd, zou 100 passagiers meer kunnen vervoeren, even comfortabel als de A380-800 er 555 vervoert.
De ontwikkeling van dit toestel zou volgens de plannen beginnen zodra de productie van de A380-800 op schema zit, oftewel wanneer 40 toestellen per jaar uit de fabriek in Toulouse rollen.
Volgens de plannen zou dat in 2010 moeten zijn, waarna in 2015 de eerste 900-variant wordt geproduceerd.
In 2007 maakten onder andere Emirates, Air France-KLM, Singapore Airlines en Lufthansa hun interesse kenbaar.

De productie van de A380-800 is echter vertraagd; in 2010 werden er slechts 18 stuks geleverd.
De ontwikkeling van de A380-900 lijkt daardoor voorlopig van de baan.

Om uit de kosten te komen moet Airbus 420 toestellen verkopen.
Tot nu zijn er 261 besteld en is er optie op nog 42 toestellen, ruim onvoldoende dus.

De honderdste A380 werd in 2013 aan Malaysia Airlines geleverd.

Prins Al-Waleed bin Talal al-Saoed uit Saoedi-Arabië had ook een A380 als privéjet besteld, maar deze bestelling is niet doorgegaan.

Meer weten over dit vliegtuig lees Airbus A380.

Buick is een automerk uit de Verenigde Staten dat in 1903 werd opgericht.
Het merk is eigendom van het General Motors-concern en produceert auto's in de VS, Canada en China.
De afzetmarkten zijn Noord-Amerika, China, Israël en Taiwan.
Buick is gepositioneerd als een lager luxemerk, te vergelijken met de voormalig Zweedse divisie Saab.
De naam wordt uitgesproken als Bjoewik.

David Dunbar Buick werd geboren op 17 september 1854 in Schotland.
Toen hij twee jaar was, emigreerde hij met zijn ouders naar Detroit in de Verenigde Staten.
In 1869 begon hij te werken bij een bedrijf dat loodgietersproducten maakte.
Toen dat bedrijf tegen 1882 problemen kende, nam hij het samen met een partner over.
Buick was ook de uitvinder van onder meer de tuinsproeier en een goedkopere methode om gietijzer van een laag email te voorzien.
Met die innovaties en onder het management van Buicks partner werd het bedrijf succesvol.

In de jaren 1890 raakte Buick geïnteresseerd in de verbrandingsmotor.
In 1899 verkocht hij zijn aandeel in het bedrijf voor $ 100.000 en begon de Buick Auto-Vim and Power Company.
Hier richtte hij zich vooral op stationaire motoren.
Later bouwde hij ook een auto maar zijn geld raakte op na slechts één gebouwde auto.
Begin 1902 richtte hij de Buick Manufacturing Company op met de bedoeling motoren en auto's te bouwen en verkopen.
Tegen het einde van het jaar was het geld weer op met slechts twee auto's gebouwd.
Toch had hij toen de kopklepmotor uitgevonden die een hoger vermogen toeliet dan de zijklepmotor.
In 1903 leende Buick $ 5000 van een vriend waarmee hij in Flint, Michigan op 19 mei 1903 de Buick Motor Company oprichtte.

Buick verkocht het bedrijf aan James Whiting die William Durant binnenhaalde om het te leiden.
Dat was het einde van Buicks aandeel.
Durant maakte Buick ondertussen tot de grootste automobielbouwer van de Verenigde Staten en richtte in 1908 met het verdiende kapitaal General Motors op als een holding boven Buick.
Via allerlei overnames groeide General Motors tegen 1910 uit tot een groot concern van meer dan 30 bedrijven.
Buick bleef intussen groeien en kreeg een goede reputatie inzake betrouwbaarheid.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog produceerde Buick ook vliegtuigmotoren en ambulances.

In 1925 werd een Buick de wereld rondgestuurd, waarbij die ook België en Nederland aandeed, om de betrouwbaarheid van GM als exporteur aan te tonen.
In 1926 klom de productie tot meer dan 260.000 eenheden.
Buicks werden ook gebouwd in Canada en onderdelen werden naar het buitenland, waaronder België, gestuurd om ter plaatse te worden geassembleerd.
In 1929 werd ook een verkoopkantoor geopend in Shanghai, China.
Ook werd dat jaar zustermerk Marquette gelanceerd dat in 1930 weer beëindigd werd.

Als luxemerk werd Buick harder dan andere merken getroffen door de Grote Depressie begin jaren 1930.
In 1933 stuikte de productie ineen tot nauwelijks 40.000 stuks.
In 1934 werd de nieuwe Buick Series 40 geïntroduceerd die uitstekende prestaties leverde voor een beperkte prijs.
De productie klom dat jaar terug naar 78.000 stuks.
In 1936 werden de Buick Roadmaster en andere succesvolle modellen toegevoegd.
De productie klom daarmee tot bijna 200.000 exemplaren.