De Bobal is een lokale blauwe druivensoort die voornamelijk in Spanje is aangeplant voor het produceren van rode en rosé wijnen.
Bobal is een blauwe druif die afkomstig is uit Spanje en daar onder andere verbouwd wordt in Valencia en Utiel-Requena. De druif heeft een licht schil, mooie zuren is vol van kleur en naast rode wijn ook zeer geschikt voor de productie van rosé. Het is een oude inheemse druif en geeft mooie rode tafelwijnen. Deze soort heeft een harde schil, rijpt laat en kan goed tegen vorst. Omdat de druif snel oxideert is het geen geschikt ras voor lagering op hout.
Een druif met goede kleureigenschappen. Bobal geeft goede, vlezige rosé wijnen en warme rode wijnen. In de Levant maakt men er ook wel eens doble pasta wijn van, waarbij de druif op twee lagen droesem moet fermenteren en het eindproduct een krachtige body krijgt. De druif bloeit laat en rijpt vroeg en kan goed tegen de vorst. De wijn oxideert nogal snel en is daarom ongeschikt voor lagering op hout.
Het wordt dikwijks ontkend maar van de bobal druif worden goede RosadoType wijn dat gemaakt wordt van blauwe druiven of van een mix van blauwe en witte druiven, waarbij de vergisting zonder druivenschillen plaatsvindt, waardoor de wijn slechts een zekere mate van kleur kan opnemen.s gemaakt en geconcentreerd vruchtensap dat geëxporteerd wordt naar koudere landen om daar de eigen wijnen wat op te peppen. Komt vooral voor in Valencia, Cuenca en Albacete. Totale opp. bobal wijngaard: ca. 106.000 ha.
Aanbevolen blauwe druiven: tempranillo (1.571,9 ha) wordt aanbevolen voor herplanting in wijngaarden waar vroeger vooral bobal stond; garnacha tinta (535 ha) levert veel van Utiel-Requena's kwaliteits rosados. Toegestane blauwe druiven: bobal (31.600 ha) overheerst sinds lange tijd en is een belangrijk bestanddeel van de rosados uit deze streek. Als de wijngaarden herplant moeten worden, beveelt de Consejo Regulador toch tempranillo.
De Boanomonarch (Symposiachrus boanensis, maar meestal Monarcha boanensis) is een zangvogel uit de familie monarchen en waaierstaartvliegenvangers (Monarchidae). De Boanomonarch is een zeer zeldzame soort. Hij is inheems op het eilandje Boano gelegen ten noordwesten van het eiland Ceram op de Zuid-Molukken.
Engels : Black-chinned Monarch Duits : Boano-Monarch Frans : Monarque de Boano
eerste foto van een Boanomonarch (2 nov. 1994) auteur : Kees Moeliker CC 3.0
Op 13 mei 1918 verzamelde F.J.P. Sachse tijdens een Nederlands geologische expeditie op Ceram een Boanomonarch en stuurde het exemplaar naar het museum in Bogor, toen nog Buitenzorg in Nederlands Indië. Pas in 1939, nog steeds in Bogor, werd de vogel beschreven als Monarcha trivirgata boanensis (een ondersoort van de brilmonarch) door A.C.V. van Bemmel. In 1950 werd het exemplaar overgebracht naar het Rijksmuseum van Natuurlijke Historie in Leiden (nu Naturalis). Bijna 50 jaar bleef de vogel onbekend. Om meer te weten te komen over de Boanomonarch zijn tussen 1990 en 1994 vier expedities op zoek gegaan op het eiland Boana. Aldus herontdekte in 1991 Kees Moeliker samen met Kees Heij de uitgestorven gewaande vogel. Het lukte toen om een jonge vogel te vangen in een beboste kalksteenkloof in een bergachtig deel van het eiland. In 1994 werd opnieuw dit gebied onderzocht; toen troffen de expeditieleden 5 tot 10 vogels, sommige al zingend. Een volwassen vogel werd levend gevangen en gefotografeerd. Verder werd studie gemaakt van het geluid, de wijze van voedsel zoeken en manier waarop de vogel zich gedraagt in zijn leefomgeving.
Na 1994 duurde het een kleine 17 jaar voordat het eiland Boano weer door ornithologen werd bezocht. In januari 2011 constateerde de vogelgids James Eaton dat de Boanomonarch tamelijk algemeen voorkwam langs de rand van het kalksteengebergte. Hij nam de eerste foto's van vrij vliegende volwassen exemplaren en maakte geluidsopnamen van zang en roep.
De Boanomonarch kan een lengte van 16 centimeter bereiken. Zijn kop, rug, bovenkant van de vleugel en het midden van de staartveren zijn zwart. De buitenste staartveren zijn aan de onderkant wit. De kin en de keel zijn zwart en de onderkant van de wangen, de buik en de onderste staartdekveren zijn wit. De iris is donker. De snavel is lichtblauw, de poten zijn lichtgrijs. Het mannetje en het vrouwtje lijken op elkaar.
Bij onvolwassen vogels is de bovenzijde leigrijs. De vleugels zijn bruinachtig grijs en de staart is zwart. De drie buitenste staartveren hebben witte stippels. De onderkant is vuilwit. De borst is soms een beetje zalmroze gekleurd.
Zijn zang is een duidelijke tjuuu tjuuu, gevolgd door een zachte, aanhoudende insectachtig snorren; een geluid dat lijkt op dat van de snor. Dit geluid verdwijnt al na ongeveer zes seconden. De alarmroep is een raspende schrrwie schrrwie, dat een paar seconden zonder onderbreking wordt herhaald.
Boanomonarch komt voor ravijnen en dalen van de uitlopers van een berggebied op hoogtes tot 150 meter boven de zeespiegel. Deze kloven zijn begroeid met dicht, gedeeltelijk groenblijvend secundair bos.
De Boanomonarch leeft in paren of in kleine familiegroepen. Soms zijn ze ook te zien in gemengde groepen met andere vogelsoorten. Op zoek naar voedsel beweegt de Boanomonarch zich behendig door de dichte, lage ondergroei, of laag in het geboomte of in bamboestruikgewas.
De waarnemingen uit 1994 in een bosgebied van ongeveer vijf hectare, resulteerde in een schatting van 50-100 vogels. Het totale bestand wordt op 100 tot 200 exemplaren geschat. Door voortdurende houtkap is het areaal waarin deze vogel leeft met 85% afgenomen. Daarom staat deze vogel als ernstig bedreigd op de rode lijst van de IUCN.
Van de Boanomonarch worden slechts twee exemplaren in museumcollecties bewaard. Het holotype ligt in NCB Naturalis en het exemplaar dat in oktober 1991 werd verzameld (een juveniele vogel) in het Natuurhistorisch Museum Rotterdam.
Boabom is een Tibetaanse krijgskunst; het is vorm van zelfverdediging, meditatie en actieve ontspanning. Het belangrijkste doel van de bewegingen is verhoging van het bewustzijn van het lichaam en het verkrijgen van een optimale staat van gezondheid, energie en vitaliteit. Boabom vindt zijn oorsprong in de voor-boeddhistische tijd in Tibet.
Er zijn verschillende aspecten waardoor boabom verschilt van andere bewegingssystemen. In boabom worden ketens gemaakt van in moeilijkheidsgraad oplopende bewegingen gemaakt die stap voor stap worden aangeleerd.
Binnen boabom wordt onderscheid gemaakt tussen drie verschillende takken of beoefeningswijzen :
Boabom of beenachtige boabom
Deze tak wijdt zich aan het aanleren en beoefenen van bewegingen voor het vergroten van snelle reacties, beweeglijkheid, zelfbeheersing, balans, snelheid, precieze reflexen, spontaneïteit, ademhaling en concentratie. De bewegingen worden in een voortgaande keten beoefend, waarbij elke nieuwe beweging gelinkt is aan de vorige.
een olieverfschilderij met beoefenaars van boabom auteur : el diario boabom
Seamm-Jasani of zachtaardige boabom
Dit is een kalmer systeem dat bestaat uit langzamere en vloeiende oefeningen die coördinatie en balans verbeteren en helpen evenwicht in lichaam en geest te brengen met behulp van bewegings- en ademhalingstechnieken
Deze tak maakt gebruik van werktuigen, zoals verschillende stokken die in lengte en vorm verschillen als een verlenging van het lichaam. Hierbij gaat het om perfectie van de beweging en vastheid.
Vechtstokken worden in meerdere gevechtsdisciplines gebruikt. In Chinese, Indiase, Indonesische en Filipijnse gevechtsdisciplines worden stokken in meerdere formaten als wapen gebruikt. In Europa wordt zelfs een wandelstok gebruikt, die in de Franse gevechtsdiscipline La Cane genoemd wordt.
De naam 'bo' is de Japanse benaming van de Okinawaanse 'kon', een stok van zes shaku lengte (182 cm x 4 cm). Er zijn vier soorten bo:
- de genoemde zes-shaku, - de drie-shaku (sanjaku bo), - de acht-shaku (kyushaku bo) en - de eiku. Dit is een houten roeispaan.
Er wordt gezegd dat een dergelijke lange vechtstok ontstaan is uit de stok die landarbeiders gebruikten om over hun schouder twee lasten te dragen.
In Japanse en andere gevechtsdisciplines worden stokjes en stokken al eeuwenlang gebruikt als wapen. De stok is dan ook ongetwijfeld het oudste en het meest bestudeerde wapen. Het gebruik van de lange stok van 182 cm x 4 cm wordt binnen het Japanse Ryu Kyu Kobujutsu onderwezen als basiswapen. Er zijn 22 oefenvormen (kata) met deze bo bewaard gebleven.
Het Ryu Kyu Kobujutsu is een wapensysteem met een achttal Japanse handwapens en is ontstaan op Okinawa, het grootste eiland van de Ryu Kyu eilanden.
In het Koreaans wordt de lange stok met jang bong aangeduid.
Bluetooth is een open standaard voor draadloze verbindingen tussen apparaten op korte afstand.
Het Zweedse bedrijf Ericsson ontwikkelde in 1994 de toepassing Bluetooth. Met deze toepassing kunnen verschillende apparaten, bijvoorbeeld mobiele telefoons, over een korte afstand verbinding met elkaar maken. Met Bluetooth kunnen bijvoorbeeld adresgegevens of ringtones tussen mobiele telefoons worden uitgewisseld.
Bluetooth logo
Bluetooth is een radioverbinding (in de 2,45 GHz band, d.i. in het frequentiegebied van UHF) voor spraak en data op korte afstand. Het werkt 'point to multipoint', hetgeen inhoudt dat een enkele bron meer 'ontvangers' kan bedienen. Wanneer twee Bluetooth-apparaten een verbinding hebben opgebouwd, dan ontstaat een zogenoemd piconet. Er kunnen op dezelfde plek meerdere van dergelijke piconets naast elkaar bestaan, in wat men een scatternet noemt. Binnen een piconet ondersteunt Bluetooth maximaal acht actieve verschillende apparaten, terwijl er in totaal 127 apparaten een verbinding kunnen houden (deze zijn tijdelijk 'geparkeerd').
Normaal gesproken zal het binnen een straal van 1 tot 10 meter functioneren, maar wanneer het zendvermogen wordt opgevoerd, kan de 100 meter worden gehaald. Een zogenoemde 'zichtverbinding' (elkaar kunnen zien) is niet nodig; dankzij de GHz-radioverbinding dringt het Bluetooth-signaal ook door vaste materialen (zolang het geen metaal is).
De communicatie van digitale spraak behoort tot de standaardmogelijkheden van Bluetooth. Bluetooth ondersteunt binnen een piconet tot drie gelijktijdige full-duplex-gesprekken.
Omdat Bluetooth een vervanger is voor de (korte) kabels, kan het worden gebruikt om allerlei apparaten met elkaar te laten communiceren. De ontwerpers hebben met opzet gebruikgemaakt van een goedkope radiotechniek, zodat Bluetooth zonder veel bezwaar in ieder apparaat kan worden ingebouwd. Omdat Bluetooth normaal gesproken ook weinig stroom verbruikt (30 µA (microampère) in 'hold mode' en 8-30 milliampère bij een actieve verbinding), kan het ook worden toegepast in mobiele apparaten die afhankelijk zijn van batterijen.
Omdat de radiosignalen kunnen worden opgevangen door alle ontvangers die zich in de buurt van de Bluetooth-apparaten bevinden, ondersteunt Bluetooth in het basisprotocol authenticatie en encryptie. Authenticatie vindt plaats middels een geheime sleutel, die zich op beide apparaten moet bevinden. Het protocol staat het wel toe dat het ene apparaat het andere authenticeert. Na authenticatie is het mogelijk om de verbinding te versleutelen (encryptie).
Als het Bluetooth-apparaat niet voldoende beveiligd wordt, kan door middel van bluejacking informatie verzonden worden naar het apparaat. Het ongevraagd en dus illegaal lezen van de documenten via Bluetooth wordt dan bluesnarfing (zie vorig artikel) genoemd.
Bluetooth Dongle - Bluetooth Stick V2.0 bereik 100m
Voor wie zich afvraagt waar de naam Bluetooth precies vandaan komt hier het antwoord. Het Zweedse bedrijf Ericsson dat de toepassing ontwikkelde besloot een oude Deense koning te eren: Harald Blauwtand (ca. 910-986).
Deze Harald werd in 940 koning van de Denen, verenigde veel elkaar bestrijdende stammen en heerste ook enige tijd over Noorwegen. In Scandinavië is hij onder meer bekend omdat hij de verspreiding van het christendom hier bevorderde. De toepassing werd naar deze koning vernoemd: Bluetooth is Engels voor Blauwtand.
s'werelds kleinste USB2.0 Bluetooth Dongle auteur : www.usbfever.com
Niet alleen de toepassing Bluetooth is naar de koning vernoemd, ook het logo is een eerbetoon aan de oude koning Blauwtand. Dit logo is namelijk opgebouwd uit de initialen van Harald I, geschreven in runentekens.
De techniek zelf is ontwikkeld door de Nederlander Jaap Haartsen die bij Ericsson in dienst was. Het was oorspronkelijk de werknaam van het project, maar bij gebrek aan een betere naam is het ook de definitieve naam geworden.
Bron : - Wikipedia CC 3.0 - Historiek.net - tinternet
Bluesnarfing is het misbruiken van tekortkomingen van de authenticatie en/of data transfer mechanisme van Bluetooth waardoor persoonlijke data benaderd kan worden. Voor sommige mobiele telefoons geldt dat als men Bluetooth aan heeft staan, men niet eens opmerkt dat er anoniem data van de telefoon wordt afgehaald. Het gaat dan om het telefoonboek, de kalender en het IMEI nummer van de telefoon
logo van een bluesnarfing software website
Bij andere toestellen is het mogelijk om de complete inhoud van het geheugen te benaderen, waardoor media-bestanden en tekstberichten toegankelijk zijn.
Als laatste is het in sommige gevallen ook mogelijk om via de AT-commandoset, volledige toegang te krijgen tot een 'hoger' level van commando's en kanalen zoals 'voice' en 'messaging'.
Op het internet circuleren diverse tools en exploits om een Snarf-attack mee uit te voeren.
Een blowverbodsbord is een bord dat aangeeft dat er in een bepaald gebied niet mag worden geblowd. In Nederland werden in januari 2006 de blowverbodsborden geïntroduceerd in het Amsterdamse stadsdeel De Baarsjes.
In de Verenigde Staten kent men al langer het verschijnsel dat borden aangeven dat er ter plekke een speciale wetgeving voor drugsgebruik van toepassing is. Zo geldt er rond scholen vaak een drug-free school zone.
blowverbodsbord
In december 2005 ging de Amsterdamse gemeenteraad akkoord met de invoering van een blowverbod voor specifieke gebieden waar sprake was van veel overlast van blowende jongeren. Voor de duur van een jaar mag de gemeente plaatselijke blowverboden afkondigen.
Dit is een unieke situatie: blowverboden golden tot dan toe niet voor kleine gebieden zoals straten en pleinen, maar voor grotere regio's.
Blowverbod en alcoholverbod bij het Mercatorplein (Amsterdam) auteur : Erik Joling CC 3.0
Doordat het verbod nu betrekking had op kleine gebieden, ontstond er ook behoefte aan borden die het blowverbod aangeven. Dit bord, dat grote gelijkenis vertoont met een verkeersbord, maar er geen is, werd op 17 januari 2006 door bewoners en ondernemers in stadsdeel De Baarsjes gekozen uit drie voorstellen ontworpen door Hans Bos van KochxBos Ontwerpers, Amsterdam. Op het Mercatorplein, in de Hudsonstraat en in enkele naburige straten werd het bord kort daarna opgehangen. Overtreding van het aldus aangegeven blowverbod kan met een boete bestraft worden.
Banner van de website
De borden bleken echter al snel een collector's item te zijn, en de eerste borden werden al vrij snel gestolen. Als antwoord daarop biedt het stadsdeel de borden te koop aan op het internet. De opbrengst gaat naar een goed doel.
De belangstelling bleek groot, en al spoedig werd er een plastic namaakbord te koop aangeboden. Een andere ondernemer speelde daarop in door een rond blauw "toestemmingsbord" in de handel te brengen, waarop een wit cannabisblad was afgebeeld. Dit bord werd uit de handel genomen; het vertoonde grote gelijkenis met een verkeersbord, en aan particulieren is het verboden verkeersborden te koop aan te bieden.
(0) 
