De voornaamste vindplaats van barnsteen is het Oostzeegebied. Het schiereiland Samland in het Russische gebied Kaliningrad is goed voor 90% van de wereldproductie. Barnsteen wordt echter ook gevonden op het strand. Vooral in Denemarken spoelt het nog aan, maar ook bijvoorbeeld op de Nederlandse waddeneilanden. Men vindt ook kleine hoeveelheden in Syrië, Libanon, Thailand, Vietnam, Canada, de VS en Duitsland. Blauwe amber vindt men in de Dominicaanse Republiek.
sierraden in barnsteen auteur : Adrian Pingstone
Uit alle perioden van de prehistorie is het gebruik van barnsteen als kralen, hangers en knopen bekend. De rendierjagers van de Hamburgcultuur, die omstreeks 11000 v.Chr., aan het eind van de laatste ijstijd rondtrokken gebruikten barnsteen. Barnsteen is in hun kampen in Nederland opgegraven bij Ureterp en Vledder. Klei en veen zijn gunstig voor de conservering van barnsteen. In de zandgronden verweert het echter snel en neemt het een zandkleur aan. Waarschijnlijk is het daarom vrij weinig gevonden in mesolithische nederzettingen op de Nederlandse zandgronden. In een skeletgraf bij Swifterbant uit 4000 v.Chr., werd op het voorhoofd van een dode man een snoer van vijf grote barnstenen kralen gevonden. Ook werd barnsteen aangetroffen in enkele hunebedden. Ook in het Kralensnoer van Exloo is barnsteen verwerkt. Barnsteen wordt tegenwoordig (2003) nog steeds als edelsteen gebruikt. Het is een van de weinige edelstenen van organische oorsprong. Andere voorbeelden zijn parels en bloedkoraal.
teek op slankpootvlieg in barnsteen foto : Jens Urban CC
In de Griekse mythologie liet de god Helios op een dag zijn zoon Phaeton de zonnewagen besturen. Maar Phaeton kon de paarden niet in toom houden, waardoor de zon hemel en aarde verschroeide. Zo kregen de mensen in Ethiopië hun donkere kleur. Om de aarde te redden gooit Zeus zijn bliksemschicht naar Phaeton waardoor deze dood ter aarde valt. De zusters van Phaeton, de Heliaden, bewenen hem. Hun tranen druppelen neer en stollen tot barnsteen.
De Griekse mythologische figuur Elektra wordt vereenzelvigd met barnsteen. Het Griekse woord voor barnsteen is "elektron" (ηλεκτρον) waarvan ons woord "elektriciteit" afkomt, omdat een stuk barnsteen dat met een dierlijke vacht wordt gewreven statisch geladen wordt.
masbaha (islamitische gebedskraal) in Dominicaanse blauwe barnsteen auteur : The Singularity CC
Barnsteen heeft een positieve invloed op de gemoedstoestand. Maakt vrolijk en optimistisch en is daarom goed voor mensen die geneigd zijn tot depressiviteit. Zorgt voor een vergroting van het zelfvertrouwen, bevordert flexibiliteit en openhartigheid. Goed voor de maag, milt, gal, lever, gewrichten, huid, slijmvliezen, klieren en darmen, verlicht de pijn bij het doorkomen van tanden en kiezen bij kinderen.
Barnsteen bestaat voornamelijk uit koolwaterstoffen. Ze bestaan uit koolwaterstoffen omdat ze uit organisch materiaal zijn ontstaan; dit bestaat voornamelijk uit koolhydraten. Tijdens de "verstening" van de hars zijn de koolhydraten alle zuurstof atomen kwijt geraakt. De koolwaterstoffen kunnen zeer lange ketens vormen. (macromolecuul) Doordat het barnsteen uit koolwaterstoffen bestaat is het niet vreemd dat barnsteen redelijk brandbaar is.
insect in barnsteen
Soms komt er een insect in de hars terecht. Dit fossiel blijft in de versteende barnsteen zichtbaar. Door de ouderdom verdwijnen de kleuren van het insect en wordt het zwart. In tegenstelling tot wat in de film Jurassic Park wordt gesuggereerd, is het niet mogelijk om DNA van dieren zoals dinosauriërs uit door fossiele insecten opgezogen bloed te halen.
Barnsteen is een fossiele hars van prehistorische naaldbomen, Pinus succinifera. Deze hars is miljoenen jaren geleden uit de bomen gedropen en daarna versteend. Barnsteen stamt dus uit het Paleozoïcum tot aan het Kwartair. Barnsteen is warmgeel tot donkerrood van kleur. Doorzichtige barnsteen wordt algemeen het mooist gevonden en is het kostbaarst.
Mineralogisch bezien heeft barnsteen een amorfe structuur. Het is vrij zacht, de hardheid bedraagt 2-2,5.
Het woord barnsteen - in het Duits Bernstein - is afkomstig van het Nedersaksische woord börnen dat branden betekent. Inderdaad is deze halfedelsteen brandbaar. Barnsteen heet in het Engels amber. In het Nederlands wordt met amber meestal de kleur amber bedoeld. Ook een substantie uit de darmen van de potvis wordt amber genoemd. Deze substantie geurt sterk en wordt in parfums gebruikt.
Het feit dat veel insecten in barnsteen worden aangetroffen ontging ook de Romeinen niet. Zij verklaarden dit (correct) door aan te nemen dat barnsteen vloeibaar was toen het de insecten bedekte. Derhalve noemden zij de steen succinum ofwel gum-steen. De naam komt nu nog voor in succinic acid (barnsteenzuur) en ook in succinite, een naam die door James Dwight Dana werd gegeven aan een bepaald type barnsteen dat uit het Oostzeegebied afkomstig is.
Het Griekse woord voor barnsteen is elektron (Latijn: electrum) waarvan de term elektriciteit afgeleid is.
barnsteen, vindplaats omgeving Drenthe
Zoals ook nog bij de tegenwoordige dennen het geval is, loopt er uit kleine beschadigingen van de schors hars uit de boom. Deze hars beschermt de boom tegen insecten en schimmels. In vroegere tijden zijn door de bomen in het Oostzeegebied grote hoeveelheden hars geproduceerd. Na de ijstijd is het barnsteen uit de grond gespoeld en in zee terecht gekomen. Jongere, niet gefossiliseerde barnsteen heet 'kopal'. Het voelt vettig aan.
Maya-koning Pakal in barnsteen barnsteenmuseum in San Christobal, Mexico
De barmsijs (Carduelis flammea) is een zangvogel uit de familie van vinkachtigen (Fringillidae). De barmsijs wordt in gevangenschap gehouden en heeft met de jaren zijn plaats veroverd in de avicultuur. Er bestaan nu al diverse mutaties waaronder: bruin, agaat, isabel, pastel, grijsvleugel (dubbele pastelfactor), kobalt (+ zijn combinaties met de andere mutaties) en pheao. Het popje legt 3 tot 6 eitjes die ze uitbroedt in 13 dagen, na 15 tot 18 dagen vliegen de jongen uit, en na 3 weken zijn ze zelfstandig. Barmsijzen komen in de wintermaanden in Nederland en België voor; het zijn echte wintergasten.
Tegenwoordig wordt er onderscheid gemaakt tussen de Kleine Barmsijs (Carduelis cabaret) en de Grote Barmsijs (Carduelis flammea). Ze verschillen in formaat en kleur. De Kleine Barmsijs is vooral bruin, de Grote oogt grijzer. De Grote Barmsijs lijkt sterk op weer een andere barmsijs, de Witstuitbarmsijs. De barmsijs heeft ook een Belgische postzegel ter waarde van 1 BEF.
Groenlandse barmsijs
Barmsijzen vindt men vooral terug in bosrijke gebieden. Daar zijn ze op zoek naar zaden van de berk, lariks en vooral naar elzenproppen. Ze zijn ook verlekkerd op verscheidene onkruidzaden zoals herderstasje,moerasspirea, paardebloem. Tijdens de broedperiode nemen ze ook veel insectenvoedsel tot zich. De jongen worden grootgebracht met insecten en in de krop voorgeweekte zaden.
De barmsijs komt voor op de Britse Eilanden, Noord-Europa, Azie, het noorden van Noord-Amerika .In de Alpen en Oost-Europese gebergten. De barmsijs is een trekvogel welke soms invasief zijn biotoop verlaat. Dit hangt nauw samen met een plotse koude-inval of voedseltekort.
Ze maken een trillend geluid, vooral gekenmerkt door een scherp tsek-tsek-tsjek.
De barlijn, of ook wel barleer genoemd, is een deel van de uitrusting van een binnenschip. Het woord staat voor de complete constructie met twee stoeltjes.
Op deze H-vormige barlijnstoeltjes worden de spullen neergelegd om ze van de luiken kwijt te zijn, zodat je dit materiaal niet steeds moet verleggen als de luiken open moeten. Een verzamelplaats van los materiaal zoals loopplanken, schoorbomen, haakstokken, buikdenningplank, slaggaard, ruimladder, bezem, luiwagen, enz.
De gebruikelijke plaats is in het midden van de luiken, met het kapdeksel van de scheerstok midden eronder.
Bark is een historisch merk van inbouwmotoren in Dresden.
Dit was een Duitse fabriek die in de jaren dertig 200- tot 600 cc inbouwmotoren voor andere merken bouwde. Het betrof zowel twee- als viertaktmotoren. Ze werden door vele motorfietsproducenten toegepast.
Op de "klantenlijst" stonden in elk geval Ardie, Bücker, D-Rad, Elfa, Excelsior, Hercules, HMK, Imperia, OD, Omnia, Phönix, RMW, UT en Wimmer.
Ook de Küchen-ontwerpen werden, voor zover ze niet door de klant zelf gebouwd konden worden, bij Bark geproduceerd.
Tijdens de tweede wereldoorlog werden vooral vliegtuig-onderdelen geproduceerd. In 1945 werd het bedrijf daarom gesloten.
De jacht-ruit werd voor het eerst beschreven in de Vestiarium Scoticum (1842). De Barclays hebben ook een dress-tartan, die voor feesten en formele aangelegenheiden worden gebruikt. De naam werd oorspronkelijk als Berchelai gespeld en kan de Anglo-saxische spelling zijn van Beau (mooi) en lee (veld of weide).
De Barclays hebben hun wortels in Normandië. Roger de Berchelai en zijn zoon John kwamen met het gevolg van Margaretha aan in Schotland. Wegens hun goede diensten kregen ze de landerijen van Towie. De Barclay-familie bezaten ook een kasteel, Towie Barclay Castle, maar door een sterk geloof in een vloek, die alleen de mannen zou treffen, hebben ze die van de hand gedaan en kwamen in de handen van de bestuurders van Robert Gordon's Hospital.
Barcley jacht-ruit
Een aantal Barclays hadden hoge posities. Zo was Sir David Barclay bevriend met Robert Bruce en was Walter de Berkeley schatbewaarder van Schotland.
Ze hadden ook veel te maken met de Quakers. Beroepssoldaat David Barclay had gediend in het Zweedse leger van Gustavus Adolphus. Hij keerde terug naar Schotland, toen daar een burgeroorlog uitbrak en vocht voor de koning. Hij werd echter beschuldigd van vijandiggezindheid tegen de staat en werd in Edinburgh opgesloten. Hij bekeerde zich tot het Quakergeloof. Zo schreef Robert schreef Apologica, Vindication of the Principles and Doctrines of the People Called Quakers (Verklaring en Rechtvaardiging van de Grondbeginselen en Leer van de Mensen die Quakers worden genoemd). Dit werd in alle Europese talen vertaald. Hij had ook een grote aandeel in het idee om in Amerika een stad van broederschap te bouwen. De tweede zoon David ging naar Londen en werd een rijk koopman. Hij verwierf een stuk land in Jamaica en bevrijdde daar slaven en leerde hun een vak.
de Barclay Dress Tartan
Een andere Barclay werd de 'Grote Wandelaar' genoemd. Dit was Kapitein Robert Barclay-Allardyce, de laatste Laird van Urie. Zijn grootste prestatie was in 1000 uur 1000 mile (1609 km) af te leggen. Vijf dagen later ging hij met zijn regiment de strijd met Napoleon aan.
Nog een andere Barclay die tegen Napoleon had gevochten was de Russische Schot Michael Andreas Barclay. Hij had een groot aandeel in het overwinnen van Napoleon met zijn techniek 'de geschroeide aarde', dat bestond uit zich terugtrekken en de grond platbranden. Hierdoor moesten de troepen van Napoleon wegens honger en kou zich terugtrekken. Michael werd daarna met eerbewijzen overstelpt.
De Barcelona-stoel (model 250L) is een zetelstoel naar het ontwerp van architect Ludwig Mies van der Rohe en interieurontwerpster Lilly Reich.
Deze stoel uit 1929 is bedacht voor het Duits paviljoen van de wereldtentoonstelling dat tijdelijk in Barcelona opgericht werd. Bij deze stoel hoort een voetbank in dezelfde materialen als de stoel. De stoel draagt duidelijk het stempel van de ontwerper: eerlijk, functioneel, elegant zonder franje zijn adagium indachtig less is more. De stoel is geïnspireerd op een antieke vouwstoel door de in kruisvorm verchroomde poten. In de aanvang waren er twee exemplaren present.
barcelona stoel met voetbank ( 8000)
In een verder leven vond deze luxe uitstralende stoel zijn plaats in kantoor- en bankgebouwen. De officiële productie is sinds 1948 onder licentie van Knoll International. De Kortrijkse firma De Coene verkreeg in 1952 de licentie voor de Benelux om de stoel voor Knoll te produceren. De lederen handtassen fabriekant Delvaux maakte de handgemaakte kussens. De stoel met bijhorende kruk kost nu 8000 doordat er veel uren handwerk mee gemoeid is. Een ingegraveerde handtekening van Mies van der Rohe geeft het waarmerk van echtheid.
barcelona stoel met voetbank replica ( 595)
Deze zetelstoel genoemd "Model 250L Barcelona-stoel" heeft als technische kenmerken:
- frame: hard veerkrachtig plat staal met hoogglans, verchroomde afwerking, zware tuiglederen singels ondersteunen de kussens - bekleding: afzonderlijke kussens voor rug en zit, in schuimrubber van verschillende dichtheid; gestoffeerd met bies, en knopen in hoog kwaliteitsleder, elk ledervlak is op afzonderlijke mal gesneden
Een barbier houdt zich bezig met het scheren, knippen en verzorgen van baarden en snorren. Tevens is hij vaak herenkapper.
Barbier een zeer oud beroep die bij de Egyptenaren al in hoog aanzien stond. De naam is afgeleid van het Latijnse barba dat baard betekent. Vanaf de 14de eeuw begonnen de barbiers zich te verenigen in gildes, een soort beroepsverenigingen.
originele barbier zaak in Cuenca, Equador auteur : Alfredobi
In de middeleeuwen omvatte het werkterrein van de barbier ook dat van chirurgijn, een soort tandarts en geneesheer. Het kiezen trekken en aderlaten waren de meest voorkomende behandelingen. Aan dit laatste herinnert de rood-witte stok bij de ingang van de kapperswinkel.
leerlingbarbier in Damascus auteur: Hendrik Dacquin CC
Het scheren van de baard gebeurt met een zeer scherp scheermes dat op leren banden gescherpt wordt. Door de ontwikkeling van het scheertoestel en het elektrische scheerapparaat raakt het beroep in Europa en Noord-Amerika steeds meer in onbruik. In veel Aziatische en Afrikaanse landen wordt het beroep van barbier echter nog steeds beoefend, vaak op straat, in combinatie met schoenenpoetsen.
Ingredienten: 8 kleine inktvisjes, 3 bladeren snijbiet, 1/2 ui, 4 tenen knoflook, 1 bosje peterselie, 2 chipolata-worstjes in blokjes, 100 g boter, 80 g gare rijst, zeezout, peper, 3 lepels witte wijn, 1 lepel olijfolie, 3 lepels paneermeel, 1 stengel bleekselderij, 4 sjalotjes, 4 tenen knoflook voor de saus, 1 fles rode cotes de provence, tijm, 1/2 laurierblad, 1 dl kreeftensoep, 300 g aubergines, olijfolie, sap van 1 citroen, peper, 12 kleine filets rode barbeel
Bereidingswijze: Maak de inktvisjes schoon, snij koppen en vinnen klein. Zet zolang in de koelkast. Snij de nerf en bladeren van de snijbiet in stukjes en blancheer kort in kokend water. Laat schrikken en uitlekken. Schil ui en knoflook, snijd beiden fijn en hak de peterselie. Fruit de ui, voeg de stukjes inktvis, knoflook, worst, snijbiet, rijst en peterselie toe. Breng op smaak met zout en peper. Laat afkoelen. Vul de inktvisjes met het mengsel en steek tandenstokers door de uiteinden. Zet in de koelkast. Snij voor de saus de bleekselderij in stukken, hak de sjalot fijn en pel de knoflook. Breng de wijn aan de kook en flambeer die. Voeg selderij, tenen knoflook, sjalot, tijm en laurier toe en laat koken tot vrijwel alle vloeistof is verdampt. Doe de soep erbij, kook 3 minuten en zet warm weg. Was en schil de aubergines en snij in blokjes. Breng aan de kook, giet af en verdeel over een theedoek. Houd apart. Verwarm de oven voor op 200 graden. Verdeel de gevulde inktvis ober een met olijfolie ingevette ovenschaal en bak 10 minuten. Haal ze dan uit de oven, verwijder de tandenstokers, bestrooi royaal met peper en besprenkel met citroensap. Verwarm olijfolie en aubergines in een pan en breng op smaak met zout en peper. Bak de vis kort in hete olijfolie, eerst aan de huidkant, dan aan de andere kant. Verdeel de aubergines over de borden. Giet de saus er omheen. Verdeel de vis over de groenten en doe de inktvisjes erbij.
Bereidingswijze: Vet een ovenschaal in. Maak de vis goed schoon. Boen de citroenen schoon en snijd ze in plakjes. Ontvel de tomaten en snijd ze in plakjes. Maak de uien schoon en snijd ze in dunne ringen. Verdeel de helft van de uienringen over de bodem van de ovenschaal en bestrooi dit met de helft van de peterselie en leg er dan de rest van de uienringen op. Verdeel hierover de helft van de tomatenplakjes en steek het laurierblaadje ertussen. Leg hierop de vis en bestrooi de vis met wat zout en paprikapoeder. Verdeel om en om de plakjes tomaat en plakjes citroen over de vis. Strooi hier de rest van de peterselie over en leg hier en daar een vlokje boter. Leg een deksel op de schaal of dek de schaal af met aluminiumfolie. Zet de schaal 40 minuten in een voorverwarmde oven van 220 graden. Haal de laatste 10 minuten de deksel eraf.
Men kan met barbeel bv. ook een waterzooi van vis of tagliatelle bereiden. Of gewoon bakken in de pan.
Een bararium is een rookvrije ruimte achter de bar van een café. Deze ruimte, waar het barpersoneel staat, is grotendeels afgescheiden van de rest van het café door middel van een glasplaat die verticaal boven de bar hangt. Het barpersoneel kan wel consumpties onder het glas door schuiven, en ook afrekenen is op deze manier geen probleem.
Bararium is een samentrekking van de woorden bar en aquarium. Het bararium werkt volgens het principe van overdruk. Twee roosters achter de bar laten frisse lucht binnen, waardoor achter de glasplaat overdruk ontstaat. Zo vormt zich tussen de toog en de glasplaat een 'luchtgordijn', dat geen rook of geur doorlaat, zodat het barpersoneel niet in de rook werkt.
Het principe is ontstaan in 2008. Met ingang van 1 juli van dat jaar is roken in de Nederlandse horeca verboden, teneinde het horecapersoneel tegen rook te beschermen. Het bararium is ontwikkeld door het bedrijf Jakon Air, in samenspraak met café-restaurant Frans op den Bult in het Twentse Deurningen, halverwege Hengelo en Oldenzaal. Dat restaurant, dat geëxploiteerd wordt door Irma Hellegers, wordt voornamelijk bezocht door vrachtwagenchauffeurs, waarvan vele zware rokers zijn. Hier werd het bararium dan ook als eerste in gebruik genomen.
Wanneer een Joodse jongen de leeftijd van dertien jaar bereikt, wordt hij verantwoordelijk onder de joodse wet. Op dat moment wordt de jongen een bar mitswa (Hebreeuws: בר מצווה - "zoon van het gebod"). Vóór deze tijd ligt alle verantwoordelijkheid bij de ouders.
Vanaf zijn dertiende heeft de jongen het recht om aan alle gebieden van het joodse gemeenschapsleven deel te nemen en is hij verantwoordelijk voor het volgen van de mitswot (wetten), tradities en ethiek.
Sinds de Middeleeuwen is het traditie het bar mitswa-worden te vieren. De huidige praktijk is meestal dat op de sabbat na zijn dertiende verjaardag, hij uit de Thora en Haftara leest. Soms geeft hij ook een Thorapraatje en leidt hij een deel van de gebedsdienst. Door de jongen voor de Thora op te roepen, wijst de gemeenschap erop dat hij nu volwassen is.
De dienst wordt vaak gevolgd door een feestmaaltijd met familie, vrienden en leden van de gemeenschap.
Een baptisterium of doopkapel (Italiaans:Battisterio) is een afgezonderd deel van een kerk dat het doopvont (ook wel piscina genoemd) omringt. Als het nodig is kan er ook een altaar in geplaatst worden en gebruikt worden als kapel.
De uitgebreide manier waarop de baptisteria versierd en gebouwd zijn wijst op de grote waarde die de christenen hechten aan het doopritueel. Het doopritueel symboliseert de intrede in een geloofsgemeenschap, het hoofd wordt besprenkeld met water (vroeger werd je geheel ondergedompeld) om je zonden af te wassen en je te zuiveren van de erfzonde. Na het ritueel ben je als lid van de kerk aangenomen, maar nog belangrijker: als kind van God.
batisteria van Pisa auteur : Elisabeth Naldera de Cassar CC
Het eerste baptisterium, dat van Lateranen, was achthoekig. Dit omdat het getal 8 vaak geassocieerd wordt met de wederopstanding omdat deze plaats vond acht dagen nadat Jezus Jeruzalem was binnen gegaan.
Dit model is vaak nagebouwd, soms werd het ook wel twaalfzijdig gebouwd. Het doopvont in het midden van het baptisterium stond drie treden hoog. Vaak werd er bij de versiering een gouden of zilveren duif gebruikt, voor de rest zijn alle iconen, frescos of mozaïeken gebaseerd op het leven van Johannes de Doper.
batisteria van Firenze foto : Richardfabi
Het doopvont zelf was voorheen altijd van steen, maar in latere tijden werd ook wel metaal gebruikt. Het water in het doopvont komt uit natuurlijke bronnen, en wordt gezegend door de pastoor.
Heel vroeger waren er nog geen sporen van baptisteria, deze kwamen pas toen drie keer per jaar grote groepen kinderen gedoopt werden. Door het grote aantal personen dat in het baptisterium moest passen, waren deze in die tijd erg groot. Als er een tijd niets op het programma stond, werd het baptisterium verzegeld met een special zegel van de pastoor. Later gingen ook volwassen hun zonden laten afwassen. Soms was een baptisterium verdeeld in twee delen, voor elk geslacht een. Je had zelfs kerken waar ze twee baptisteria hadden voor de scheiding.
baptisteria in Bergamo auteur: Kevin Cole
In het baptisterium was ook vaak een vuurplaats aangebracht, om de dopelingen warm te houden na de onderdompeling. Naast het dopen had het baptisterium ook nog andere functies: hoewel het verboden was door de Concilie van Auxerre (578) werd het baptisterium af en toe als begraafplaats gebruikt voor belangrijke personen.
Het doopvont in de vorm van een grieks kruis in het baptisterium van de Katapolianíkerk op het Griekse eiland Paros. auteur: Muriel Pecastaing-Boissiere CC
Bapao (of bakpao, bakpau) is een gestoomd broodje met meestal een vulling van rundvlees, kippenvlees, kip-saté, varkensvlees, ander vleeswaar of vegetarisch gehakt. Bapao heeft meestal de vorm van een kadetje maar is in tegenstelling tot deze wit omdat het gestoomd is. Bapao wordt wel eens gegeten met chilisaus, maar in China en Indonesië is dat niet gebruikelijk. Een groot bestandsdeel is varken, voornamelijk vet. Tegenwoordig worden er ook andere vleessoorten gebruikt.
broodje bapao
een bapao
Deze broodjes zijn van Chinese afkomst en zijn via de Indonesische keuken geïntegreerd geraakt in de Nederlandse keuken. De bapao is daarom ook erg bekend bij de Nederlanders.
Vele mensen noemen de bapao een 'broodje bapao'. Dit is eigenlijk een pleonasme: in het Chinees betekent bapao namelijk letterlijk varkensvleesbroodje.
In Nederland staan de broodjes op het menu bij diverse Chinese en/of Vietnamese (afhaal)restaurants. Ook liggen deze in het vriesvak van vrijwel iedere supermarkt in Nederland.
Een banshee is een fee die de dood van een mens aankondigt. Het is de Engelse fonetische spelling van het Ierse Bean sídhe dat 'vrouw van de sídhe' betekent.
De banshee verschijnt in drie verschillende vormen: een jong meisje, een statige dame en een oude heks. Ze heeft lang wit haar dat ze kamt met een zilveren kam.
Volgens het gebruik zong een vrouw een lied (Iers: caoineadh, IPA: [ˈkiːnʲə]) bij begrafenissen. Volgens de legende zou dit bij vijf grote Ierse clans, de O'Gradys,de O'Neills, de O'Briens, de O'Connors, en de Kavanaghs, door elfenvrouwen gedaan zijn.
In de Táin Bó Cúailnge wordt Fráech mac Idad na zijn dood door honderdvijftig vrouwen van de sídhe zijn grafheuvel in gedragen.
Volgens een verhaal verscheen een banshee aan Brian O'Bua. Dit was een Ierse koning, hij liep door het bos en zag toen een oude vrouw kleren wassen die bedekt waren met bloed en ze huilde. De volgende dag werd Brian dood aangetroffen in zijn tent. Dit zou omstreeks het jaar 1000 gebeurd zijn; sindsdien horen mensen vaak de ijselijke gil van de banshee en de dag daarna is een familielid of een kennis gestorven.
De banshee is een populair deel van de Ierse folklore.
Tekening van een banshee uit Fairy Legends and Traditions of the South of Ireland door Thomas Crofton Croker, 1825 auteur: W.H.Brooke
Banshee (motorfiets)
Banshee is een historisch Brits motorfietsmerk. Smith, Jackson & Co., Hull, Yorkshire, later Banshee Mfg. Co. Ltd., Bromsgrove (1921-1924). Banshee maakte middelmatige motorfietsen met 269 cc Villiers-, 346 cc oliegekoelde Bradshaw- en 347 en 497 cc Blackburne-motoren. Daarnaast gebruikte Banshee ook als een van de eerste merken de Barr & Stroud-348 cc motor.
Een banpaal is (meestal) een stenen paal die de grens van de Banne (het rechtsgebied) aangeeft van een stad. Banpalen markeren daarmee tevens de stadsgrenzen.
Door hedendaagse samenvoeging van gemeenten zijn banpalen vaak verdwenen of zijn binnen de stadsgrenzen komen te liggen. Oude banpalen zijn onder andere nog te vinden om of in Amsterdam (Sloten), Amstelveen/Ouderkerk aan de Amstel aan de westzijde van de Amstel in de berm, in Amstelveen langs de Amsterdamseweg, Gouda (Hekendorp), Alkmaar (weg naar Bergen) en langs de N301 tussen Barneveld en Nijkerk.
banpaal van het voormalig rechtsgebied van de stad Hoorn ( 1408 )
Uit de stad verbannen personen mochten zich na hun verbanning niet meer binnen het door banpalen gemarkeerd gebied ophouden. Deze personen waren dan 'verbannen' ofwel 'uitgestoten' en leefden voortaan in 'ballingschap'. Dergelijke personen werden 'balling' of 'banneling' genoemd. Zij waren in de 'ban' gedaan, dat wil zeggen, dat de 'banvloek' over hen was uitgesproken, dat was een vonnis tot 'uitbanning', ofwel 'excommunicatie'. 'Bannen' betekent 'verdrijven' of 'uitwijzen'. 'Verbanning' was dus een vorm van straf, bedoeld om geen last meer van iemand te hebben.
banpaal inscriptie op de Amsteldijk in Amsterdam " "Terminus Proscriptiones. Uijtterste palen der ballingen" auteur : Ceinturion CC
De jurisdictie (rechtspraak) van de stad hield bij de banpaal op.
Iemand die uit een gebied wordt verbannen, kan tot 'Persona non grata' worden verklaard. Dan is zo'n persoon uit de 'gratie' geraakt. Als hij zich desondanks toch binnen de 'banpalen' begeeft van het gebied waaruit hij is verbannen, is hij strafbaar en moet de gevangenis in.
Het komt ook voor dat zo'n persoon na een aantal jaren weer 'in de gratie' komt, en terug mag keren in het rechtsgebied waaruit hij eerder verbannen was.
De Banierzang was het officiële lied voor de studentenverenigingen die aangesloten waren bij de Unie der Societas Studiosorum Reformatorum, de overkoepelende organisatie voor de verschillende S.S.R.-verenigingen in Nederland. Het lied, dat in 1911 werd geschreven door Jac. Peerenboom, vormt een ode aan het wapen van de vereniging, maar is ook een verwijzing naar het Christendom, die vooral in het derde couplet tot uiting komt.
Toen de Unie in de jaren 60 uit elkaar viel, betekende dit niet het einde van de banierzang. Van de zes verenigingen die de letters "SSR" nog in hun naam dragen, worden het eerste en het laatste couplet nog gezongen door S.S.R.-N.U. en SSR-Leiden, en zingen de leden van SSRA, S.S.R.-Rotterdam, SSR-W en SSRE nog het eerste couplet.
Overigens is een veelgemaakte fout het spellen/zingen van "ijdele klanken" in de derde regel van het eerste couplet. De oorspronkelijke versie (onder andere afgedrukt in oude Unie-almanakken) vermeldt "klanke" - enkelvoud dus.
Banierzang
Societas hef omhoog uw banier Uw vrijheidsleuze zo schoon en zo fier Geen ijdele klanke, geen valse schijn Maar heerlijk wezen moet zij ons zijn Libertas ex Veritate! Libertas ex Veritate!
Societas heft omhoog uw banier, Met d'Unie-jonkvrouw, zo rein en zo fier, Haar reinheid, haar fierheid, zij zijn ons een beeld Van 't schone leven hun toebedeeld: Die vrijheid uit waarheid verkregen! Die vrijheid uit waarheid verkregen!
Wij socii blijven trouw deze vaan, Waarlangs de weg van ons leven moog' gaan. Want Eén is de Waarheid, de Weg en 't Leven, Hij Zelf heeft ons als leuze gegeven: Libertas ex Veritate!
Een Bandrem is een ouderwets remsysteem van motorfietsen waarbij een blok (vaak van hout) tegen de band werd gedrukt om zodoende te remmen.
Omdat het systeem net als alle remmen met wrijving werkte, werd het ook wel frictie-bandrem genoemd. De bijnaam van het systeem was bandenschraper. Dit systeem wordt ook vaak gebruikt bij zeepkisten.
Het Baikalmeer: het diepste (1637 meter) en het oudste (ruim 25 miljoen jaar) meer ter wereld. Het meer bevat 20% van de totale zoetwatermassa ter wereld, namelijk 23.700 km3, het pool- en gletsjerijs niet meegerekend. Met een lengte van 636 km lang en gemiddelde breedte van 40 km is het de op vijf na de grootste wateroppervlakte. Bijna alle 544 beken en rivieren brengen kraakhelder en koel water het meer in. De rivier de Selenga voert daarentegen zand en slib aan dat op de meerbodem terechtkomt. Toch raakt het meer nooit vol. Dat komt omdat het Baikalmeer geologisch gezien in een aardscheur ligt, waarlangs Azië uiteen splijt. Dat splijten gaat snel genoeg om te voorkomen dat het meer dichtslibt. Daardoor heeft zich een laag van niet minder dan 7000 meter sediment opgehoopt.
Baikalmeer in de zomer
Vanaf eind november vriest het meer dicht. De ijsmassa, gevormd uit het zuurstofrijke oppervlaktewater, wordt ongeveer een meter dik. In mei gaat het ijs weer smelten. Zo gauw het gesmolten ijs de temperatuur van 4 graden bereikt is de grootste dichtheid van het water bereikt en zakt dit water weg naar de bodem. Het neemt daarbij de in het water opgeloste zuurstof mee. Dit jaarlijkse ritme van bevriezen, ontdooien en uitzakken van zuurstofrijk water heeft de unieke toestand doen ontstaan dat het meer van de oppervlakte tot de bodem zuurstofrijk water heeft. Deze verticale beweging van het water wordt versterkt doordat op verschillende plaatsen water uit de diepten van de aardkorst opwelt en het water in beweging houdt.
dichtgevroren Baikalmeer
Het landschap is overweldigend door de enorme uitgestrektheid van het meer, dat voortdurend fascineert met het veranderen van het weer. Het ene moment zie je een azuurblauwe watermassa onder een stralende zon en korte tijd later verandert dat in een zilvergrijze dreigende deining met schuimkoppen, terwijl een regenbui neerplenst. Het meer is rijk aan flora en fauna en herbergt unieke diersoorten als de baikalrob (een zoetwaterzeehond), de zalmachtige omoel en een hele reeks endemische vlokreeftjes.
beroering op het meer
De bossen rond het meer zijn belangrijk want ze houden de bodem vast waardoor er geen erosie naar het meer optreedt. Het kappen van bomen rond het meer is streng verboden. Vergeleken met West-Europa is de milieuvervuiling zeer beperkt. Veruit het grootste deel van het meer is zo schoon dat het water direct drinkbaar is. Een zeer groot deel van de gebieden rond het meer behoort tot natuurreservaten of nationale parken. Sinds 1996 staat het Baikalmeer op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Op 29 juli 2008 bereikte een Russische expeditie in een mini-onderzeeër de bodem van het Baikalmeer op een diepte van 1580 meter.
Parkwachtershuisje aan het meer
De mythe van Vader Baikal en zijn Angara
In de rijke mythologie van de Boerjaten is het meer Vader Baikal en zijn de honderden bergbeken die het meer instromen zijn kinderen. Zijn enige dochter Angara werd verliefd op Yenisei de grote rivier in het westen en wilde naar hem toe. Terwijl Vader Baikal sliep probeerde zij uit te breken naar haar geliefde. Zij maakte daarbij zo'n herrie dat haar vader wakker werd en in grote woede een rots blok naar haar wierp. Tevergeefs want Angara slaagde in haar vlucht en bereikte haar geliefde. Sinds dat moment is Baikal door Angara voorgoed verbonden met de Yenisei. Het rotsblok ligt nog steeds als de Shamanenrots in de monding van de Angara.
De Bai is een volkerengroep in de Chinese provincie Yunnan. Er zijn ongeveer 1,8 miljoen Bais. Ze behoren tot de best geïntegreerde minderheden in China. Aangezien ze geen eigen schrift hadden, gebruikten ze de Chinese karakters. Hun naam betekent 'wit' en ze noemen zichzelf 'sprekers van de witte taal'. Het is onduidelijk waar hun taal vandaan komt en waar het aan verwant is. Etnolinguïsten zijn er nog niet over uit of de taal verwant is aan het Tibetaans, Khmer, Thai of Chinees. Het waarschijnlijkst is wel dat hij tot de Tibeto-Birmaanse taalgroep behoort, maar sterke invloeden van de kant van het Chinees heeft ondergaan.
traditionele klederdracht
traditionele klederdracht
Vijfhonderd jaar vormde hun hoofdstad Dali het machtscentrum van het koninkrijk Nan Chao, dat tot halverwege de 13de eeuw onafhankelijk bleef van de Chinese dynastieën. De geschiedenis van deze periode is goed gedocumenteerd, waar de Bais hun status als officieel erkende etnische groep aan te danken hebben.
De Bais leven langs de oevers van het Er Hai-meer, wat gebruikt wordt voor rijst- en koolzaadvelden. Vroeger waren voor de Bais de paarden het belangrijkste vervoersmiddel. Ze stonden bekend als fokkers van kleine, maar sterke pony's. Pas na de aanleg van de Birmaweg in de jaren '30 van de twintigste eeuw begon dit af te nemen. Nog steeds zijn paarden echter geliefd, wat te zien is aan de jaarlijks georganiseerde populaire paardenmarkt.
Bron :Wikipedia www.chinatour.com
Baidu Baike
Baidu Baike is een Chinese internet-encyclopedie, opgericht door de Chinese zoekmachine Baidu. De encyclopedie is bedoeld als concurrent van de Chineestalige Wikipedia maar doet - in tegenstelling tot deze laatste - in sterke mate aan zelfcensuur. Alleen officieel aangemelde leden kunnen artikelen toevoegen of wijzigen. Verboden zijn inhouden die van pornografische aard zijn, of "kwaadaardige" aanvallen op staatsinstellingen bevatten, ofwel "de maatschappelijke en openbare orde schaden", of conflicten met minderheden en godsdienstige groeperingen uitlokken, of aanzetten tot racisme.
In tegenstelling tot de Chineestalige Wikipedia, waartoe de toegang vanuit de Volksrepubliek China sedert oktober 2005 wordt geblokkeerd, wordt de toegang tot deze internet-encyclopedie niet door de Chinese autoriteiten gestoord. Drie weken na de start telde Baidu Baike al 90.000 artikelen. Dat kon doordat duizenden artikelen werden overgenomen uit de Chinese Wikipedia, zonder dat er sprake is van enige bronvermelding. Hier is dus duidelijk sprake van schending van de op zich toch heel soepele GNU-licentie voor vrije documentatie.
(5) 
Bark (motor)
Banshee (motorfiets)
