De bonte grasuil (Cerapteryx graminis) is een nachtvlinder uit de familie Noctuidae, de uilen.
De voorvleugellengte bedraagt tussen de 12 en 17 mm.

Cerapteryx: keras = een horen en pteux = een vleugel. Naar de vertakte lengtestreep op de voorvleugel die aan een gewei doet denken. Gewei is antler in het Engels, vandaar de Engelse naam Antler Moth.
graminis: gramen, graminis = gras.

Een gewone soort die verspreid voorkomt in heel Nederland en België.

De soort kan soms schadelijk zijn.

In 1987 was er een massaontwikkeling van rupsen in de vegetatie van bochtige smele in dennenbossen op de Veluwe.

De bonte grasuil heeft als waardplanten diverse harde grassen, waaronder bochtige smele, borstelgras en pijpenstrootje.

De bonte bessenvlinder is vooral te vinden in graslanden, duinen, heiden en naaldbossen.

De vlinder kent één generatie die vliegt van eind juni tot in oktober.
Ze zijn ook overdag actief.

De rups foerageert ´s nachts op de wortels van de waardplant en verbergt zich overdag in de grasvegetatie.

De eieren worden in vlucht rondgestrooid in het gras en overwinteren.

Oude Nederlandse naam : grasuil

De bonte bessenvlinder (Abraxas grossulariata) of Harlekijn is een nachtvlinder uit de familie Geometridae, de spanners.

Abraxas: abraxas is een Koptisch woord toegeschreven aan Egyptische gnostiek (2e eeuw v.C.); dit woord moet 365 aangeven (de dagen in een jaar) onder toevoeging van de getalswaarde van de Griekse letters. Als versieringen te gebruiken bij toverformules en bezweringen, gecombineerd met mystieke figuren, dieren en menselijke vormen. Abacadabra is ook zo'n woord. Verder heeft het geen enkele enthomologische betekenis.
grossulariata: Ribes grossularia (tegenwoordig R. uva-crispa), kruisbes, een van de voedselplanten van de rups

Een gewone soort die verspreid over het hele land voorkomt.

De vlinder heeft een spanwijdte van 18 tot 25 millimeter.

Lijkt wel enigszins op de porseleinvlinder (A. sylvata).

De bonte bessenvlinder heeft als waardplanten diverse (bessen)struiken en -bomen.
In tuinen worden kruisbessen soms volledig kaal gegeten; soms ook massaal op gecultiveerde kruipende kardinaalsmuts.

De bonte bessenvlinder is vooral te vinden in (volks)tuinen; ook heiden, struwelen en bosranden.

De vliegtijd is van half mei tot eind augustus in één generatie.

Ze worden soms rustend waargenomen op bladeren van onder andere braam en houden zich dood als ze worden gevangen of aangeraakt.
Zowel de vlinders als de rupsen worden vanwege de opvallende signaalkleuren niet door vogels gegeten.

De soort overwintert als jonge rups laag op de waardplant of in de strooisellaag en verpopt zich op de plant in een losse doorzichtige cocon, waarin de zwart met geel gekleurde pop goed zichtbaar is.

Oude Nederlandse naam : bessenspanrups, harlekijn

De bonte beer (Callimorpha dominula) is een dagactieve nachtvlinder uit de familie Arctiidae, de beertjes.

De aanduiding beer heeft deze soort gemeen met de grotere soorten uit de familie van de beervlinders (Arctiidae).
De naam beervlinders heeft deze familie te danken aan het uiterlijk van de rupsen die dicht behaard zijn en daardoor aan een beer doen denken.
De vlinder van de bonte beer is opvallend bont getekend.

Een zeer zeldzame soort die alleen in het uiterste zuiden van Nederlands Limburg inheems is.

De vlinder heeft een spanwijdte van 45 tot 55 millimeter.

Lijkt wel enigszins op de roomvlek (Arctia villica).

De bonte beer heeft als waardplanten diverse planten en struiken, waaronder gewone smeerwortel, koninginnenkruid, brandnetel, braam, wilg, kamperfoelie en moerasspirea.

De bonte beer is vooral te vinden in moerassen, op rivieroevers, natte graslanden en andere vochtige gebieden.

De vliegtijd is van begin juni-begin juli in één generatie.

De vlinders vliegen overdag, bezoeken bloemen van onder andere distels en zitten vaak te rusten op bladeren.
De mannetjes vliegen aan het eind van de middag en het begin van de avond in wilde patrouillevluchten heen en weer.
Ze vliegen ook ´s nachts en komen op licht.

De rups foerageert overdag bij zonnig weer.
De soort overwintert als rups.

Oude Nederlandse naam : jonkvrouw, juffertje, spaanse vlag

De bonte bandspanner (Epirrhoe tristata) is een nachtvlinder uit de familie Geometridae, de spanners.

Epirrhoe: epirrhoe = een rivier, een overstroming. Dit verwijst naar de golflijnen op de vleugels.
tristata: tristis = somber, triest; dit wijst op de zwart/wit tekening die droefheid uitstraalt.

De vlinders vliegen zowel in de schemering als overdag.
De voorvleugellengte bedraagt tussen de 11 en 13 millimeter.

Een niet zo gewone soort die vooral voorkomt op de zandgronden in het binnenland, in België vooral in het zuiden.

Lijkt wel enigszins op een klein donker exemplaar van de gewone bandspanner (E. alternata).

De bonte bandspanner heeft als waardplanten walstro-soorten.

De bonte bandspanner is in Nederland en België een schaarse soort.

De vlinder kent twee generaties die vliegen van begin halverwege april tot halverwege september.
Hij overwintert als pop in een cocon op de grond.

Oude Nederlandse naam : vals zwartopwitje

De bontbekplevier (Charadrius hiaticula) is een vogel uit de familie van plevieren (Charadriidae).

De bontbekplevier lijkt veel op twee andere in Nederland voorkomende plevieren, de kleine plevier en de strandplevier.
De bontbekplevier is te herkennen aan de oranje snavel met de zwarte punt.
In de vlucht is duidelijk een witte vleugelstreep te zien.

Het voedsel bestaat voornamelijk uit insecten, weekdieren en kreeftachtigen, die meestal gevangen worden na een korte achtervolging.
Het foerageergedrag bestaat uit een afwisseling van stilstaan en rennen.

Het nest van de bontbekplevier bestaat uit een onopvallend kuiltje, waarin ongeveer vier uitstekend gecamoufleerde eieren gelegd worden.
Bij verstoring van het nest doen de vogels alsof ze gewond zijn om op deze manier de aandacht van de verstoorder te trekken en deze weg te leiden bij het nest.

In Nederland en België kunnen bontbekplevieren het hele jaar door gezien worden.
Als broedvogels zijn ze schaars, als trekvoegels komen ze in vrij grote aantallen voor, vooral langs de kust tijdens de najaarstrek in de nazomer en herfst (augsutus september) en de voorjaarstrek (april-mei).
Er zijn ook overwinteraars, maar die trekken weg bij te strenge vorst.

het aantal broedparen in Nederland tussen de 430 en 470.
Dit is erg weinig, daarom staat de bontbekplevier als kwetsbaar op de Nederlandse rode lijst en als zeldzaam op de Vlaamse rode lijst.

Het bont zandoogje (Pararge aegeria) is een dagvlinder uit de subfamilie Satyrinae, de zandoogjes en erebia's.
Het bont zandoogje komt in een groot deel van het Palearctisch gebied voor, maar niet in Midden- en Noord-Scandinavië.

Het bont zandoogje kan in heel Vlaanderen waargenomen worden.
In Wallonië, Nederland en Duitsland is het Bont zandoogje een algemene standvlinder, die in de laatste twee landen schaarser wordt naar het noorden toe.

Men onderscheidt twee ondersoorten

Pararge aegeria aegeria, met oranje vlekken, voorkomend in Zuid-Europa, Noord-Afrika en Libanon,
Pararge aegeria tircis, met flets-gele vlekken.

Het Bont zandoogje is vooral te vinden in open loof- en naaldbossen of aan bosranden, maar wordt ook waargenomen in tuinen in bosrijke omgevingen en tuinen met een bosaspect, in holle wegen en beschutte houtkanten.

De vlinder vliegt meestal in twee generaties per jaar waarvan de eerste vliegt van midden april tot midden juni (met een piek tussen 20 april en 20 mei) en de tweede van eind juni tot begin oktober (met een piek tussen 10 juli en 20 augustus).
In warme jaren kan een kleine derde generatie vliegen.

De eerste vlinders van de tweede generatie kunnen samen vliegen met de laatste van de eerste generatie, terwijl de laatste vlinders van de tweede generatie kunnen samenvliegen met de eerste van een partiële derde generatie.

De vliegactiviteit is afhankelijk van zonneschijn en beide geslachten gebruiken zonbeschenen delen van de vegetatie om hun lichaamstemperatuur tussen 32-34,5°C te houden.

Het vrouwtje legt haar eitjes op half in de schaduw staand gras.
De rups leeft van gras, zoals roodzwenkgras, kortsteel, straatgras, veldbeemdgras, kropaar, pijpenstrootje en witbol.

Het bont schaapje (Acronicta aceris) is een nachtvlinder uit de familie Noctuidae, de uilen.

De voorvleugellengte bedraagt tussen de 18 en 22 millimeter.
De soort komt voor in heel Europa.
De soort overwintert als pop, blijft soms meerdere jaren “overliggen”.

Het bont schaapje heeft als waardplanten allerlei loofbomen, zoals eik, paardenkastanje, Spaanse aak (Acer campestre) en berk.

Overdag worden ze soms rustend aangetroffen op een boomstam of een paaltje.

Het bont schaapje is in Nederland en België een algemene soort, die verspreid over het hele gebied kan worden gezien.
De vlinder kent één generatie die vliegt van begin mei tot halverwege augustus.

Bont kroonkruid of kroonwikke (Securigera varia, synoniem: Coronilla varia) is een vaste plant die behoort tot de vlinderbloemenfamilie (Leguminosae).

De plant komt van nature voor in Midden- en Zuid-Europa en is van daaruit verbreid naar West- en Noord-Europa.
Inmiddels is de plant een geaccepteerde inheemse soort.

Hij heeft een voorkeur voor matig vochtige, kalkrijke grond op dijkhellingen, spoordijken, in bermen en duinen.

Dat de Haarlemmermeerse grond genoeg kalk bevat en dat het klimaat ook steeds gunstiger wordt voor deze soort blijkt uit het feit dat hij op steeds meer plaatsen gemeld wordt.

De plant is giftig voor paarden door de aanwezigheid van nitroglycosiden.
Thee gezet van de plant schijnt verlichting te bieden bij astma en nerveuze hartklachten.

Bont kroonkruid komt in het wild voor, maar wordt ook geteeld voor bodemverbetering omdat hij veel organisch materiaal en stikstof in de bodem brengt.
Verder is de plant heel geschikt voor het tegengaan van erosie op hellingen en als fraai bloeiende bermbeplanting.

De plant wordt 30-120 cm hoog en heeft een liggende tot opstijgende, kantige stengel.
De bladeren zijn oneven geveerd met zeven tot twaalf paar deelblaadjes en een topblaadje.
De ovale blaadjes zijn 6-16 mm lang.

De vrucht is een 25-50 mm lange, vierkantige peul met drie tot zes insnoeringen en een hakig gebogen snavel.
De rijpe peul breekt op de insnoeringen in stukjes.

Bont kroonkruid bloeit van juni tot september.
De bloemsteel is anderhalf tot drie keer zo lang als de kelkbuis.
De kroonbladen zijn 10-15 mm lang.
De vlag van de bloem is roze en de zwaarden zijn vaak wit.
De kiel is roze of wit en heeft een paarsrode snavel.
Soms komen ook geheel witte bloemen voor.
De bloeiwijze is een scherm met vijf tot twintig bloemen.

De plant komt voor op matig vochtige, kalkrijke grond op dijkhellingen, spoordijken, in bermen en duinen.

Het bont halmuiltje (Oligia versicolor) is een nachtvlinder uit de familie van de uilen, de Noctuidae.

Deze soort is zéér moeilijk te determineren

Het bont halmuiltje gebruikt diverse grassen als waardplanten.
De rups is te vinden van augustus tot mei en overwintert.
De vlinder kent één generatie die vliegt van halverwege mei tot halverwege augustus.

Doordat met deze soort veel determinatiefouten worden gemaakt (vooral verwarring met het gelobd halmuiltje (O. strigilis) en het donker halmuiltje (O. latruncula)) is de verspreiding niet goed bekend;
waarschijnlijk een zeldzame soort die vooral in Noordoost- en Zuidoost-Nederland voorkomt.

In het zuidoosten lijkt de soort zich de laatste jaren uit te breiden.

Het bont elfje (Malurus lamberti) is een vogel uit de familie van de elfjes (Maluridae).
De soort is endemisch voor Australië.

Zoals bij vele soorten zijn de mannetjes zeer opvallend gekleurd.

De voorkeur gaat naar dicht begroeide rotsachtige gebieden.

Ze voeden zich meestal met insecten die ze vinden laag tegen de grond (max. 2m).

Ook hun nest maken ze laag tegen de grond in dichte begroeing, liefst op minder dan 1m hoogte.

Het bont dikkopje (Carterocephalus palaemon) is een dagvlinder uit de familie Hesperiidae, de dikkopjes.

In België meest voorkomend in de Kempen.
In Nederland is het Bont dikkopje een vrij zeldzame standvlinder die in twee gescheiden gebieden leeft: de Achterhoek aan de grens met Duitsland en de Kempen.

Het bont dikkopje komt voor in grote delen van Europa voor, waaronder in Nederland en België
Daarnaast strekt zijn areaal zich uit tot Japan en Noord-Amerika.
In Groot-Brittannië tenslotte komt hij zeer lokaal voor.
De vlinder geeft de voorkeur aan bossen en vochtige graslanden als leefgebied.

Op de Vlaamse en Belgische Rode Lijst staat het Bont dikkopje in de categorie Kwetsbaar.

De vliegtijd is van april tot en met juli.
Hoewel de rups in het najaar reeds volwassen is, verpopt hij pas in het volgende voorjaar.
De waardplanten en voornaamste voedselbronnen van het Bont dikkopje zijn grassen zoals dravik en kortsteel.
Het wijfje legt elk eitje afzonderlijk.