Deze spin treft men voornamelijk aan in Brazilië. Heeft een lichaam van 5 tot 6cm.Deze spin maakt grote spinsels in planten. Een zachtaardig dier maar valt aan als het in het nauw gedreven wordt. Beschreven door Tesmoingt, 1999.
A.geroldi
A.geroldi
Avicularia glauca
Deze spin treft men voornamelijk aan in Panama. Beschreven door Simon (Frans arachnoloog),1891.
Avicularia gracilis
Voornamelijk afkomstig uit Brazilië. Beschreven door Keyserling, 1891.
Avicularia guyana
Deze spin treft men voornamelijk aan in Guyana en Venezuela. Deze spin wordt ook de Guyaanse boomvogelspin genoemd. Beschreven door Simon, 1892
Avicularia hirschii
Nieuwe Avicularia ontdekt in Equador. Beschreven door Bullmer, Thierer-Lutz & Schmidt, 2006.
Avicularia hirsuta
Voornamelijk afkomstig uit Cuba. Beschreven door Ausserer,1875.
Avicularia holmbergi
Voornamelijk afkomstig uit Frans-Guyana. Beschreven door Thorell, 1890.
A.holmbergi
Avicularia huriana
Voornamelijk afkomstig uit Ecuador maar is verspreid over geheel Zuid-Amerika. Beschreven door Tesmoingt,1996.
Avicularia juruensis
Gespikkelde regenwoudboomspin.Voornamelijk afkomstig uit Brazilië. Beschreven door Mello-Leitão,1923.
Avicularia laeta
Deze spin treft men voornamelijk aan in Brazilië en Puerto Rico. Avicularia laeta is in vergelijking met geslachtsgenoten vrij agressief; de spin zal snel aanvallen en daarbij bijten. De soort is ook zeer snel, wat ook in contrast staat met andere Avicularia- soorten. Beschreven door L. Koch, 1842.
Avicularia leporina
Voornamelijk afkomstig uit Brazilië en Puerto Rico. Beschreven door L. Koch, 1841.
Deze soort wordt door velen als erg afschrikwekkend beschouwd, omdat ze vele haren heeft en een grote lichaamslengte heeft (tot 7 cm). Maar deze soorten zijn niet agressief. Ze zullen indringers en predatoren wel waarschuwen door de voorpoten in de hoogte te steken en met brandharen te strooien.
A.bicegoi
A.bicegoi
Avicularia borelli
Voornamelijk afkomstig uit Paraguay. Beschreven door Simon (Frans arachnoloog),1897.
Avicularia braunshauseni
Voornamelijk afkomstig uit Brazilië. De spin wordt maximaal 6 cm groot en heeft een temperatuur nodig tussen 26 en 28°C. Deze spin is vrij handelbaar, alhoewel ze soms venijnig uit de hoek kan komen. Beschreven door Tesmoingt,1999.
Avicularia caesia
Voornamelijk afkomstig uit Puerto Rico. Beschreven door L. Koch (Duits entomoloog en arachnoloog ),1842.
Avicularia cuminami
Voornamelijk afkomstig uit Brazilië. Beschreven door Mello-Leitão, 1930.
Avicularia detrita
Voornamelijk afkomstig uit Brazilië. Beschreven door L. Koch (Duits entomoloog en arachnoloog ),1842.
Avicularia diversipes
Voornamelijk afkomstig uit Brazilië. Beschreven door L. Koch (Duits entomoloog en arachnoloog ),1842.
Avicularia doleschalli
Voornamelijk afkomstig uit Brazilië. Beschreven door Ausserer (Oostenrijks arachnoloog),1871.
Avicularia exilis
Voornamelijk afkomstig uit Suriname. Beschreven door Strand, 1907.
Avicularia fasciculata
Deze spin treft men aan in geheel Zuid-Amerika. De A.fasciculata wordt tot 12cm groot. Beschreven door Strand, 1907.
De Amazone roodteen(boom)vogelspin komt voor in Midden- en Zuid-Amerika, voornamelijk in Brazilië, Costa Rica en de zuidelijke Caraïben. De Avicularia avicularia is de eerste spin die als vogelspin gebombardeerd werd, vermoedelijk omdat degene die het dier beschreef de Avicularia een vogel zag eten. Avicularia hebben in vergelijking met veel andere vogelspinnen dikke, lange haren op de poten. Deze dienen om het dier tijdens sprongen af te remmen in de val. Volwassen exemplaren hebben een donkergekleurd lichaam en roze tot rode tenen (vandaar de naam). Bij de juvenielen (het stadium tussen de kleine en grote spin) heeft juiste een omgekeerde kleur: donkere tenen en een felrood lichaam. Na de laatste vervelling vindt een kleurverandering plaats.Lichaamslengte 7-9cm. Beschreven door Linnaeus (Zweeds bioloog),1758.
A.avicularia
rozeteenboomvogelspin
Avicularia avicularia variegata
Voornamelijk afkomstig uit Brazilië. Onderscheiden zich vnl.door hun groene schijn en een kleiner lichaam. Beschreven door F.O.P.Cambridge,1896.
A.avicularia variegata
Avicularia aymara
Voornamelijk afkomstig uit Peru. Beschreven door Chamberlin,1916.
Avicularia azuraklaasi
Voornamelijk afkomstig uit Peru. Beschreven door Tesmoingt,1996.
Avicularia is een geslacht van spinnen uit de familie vogelspinnen (Theraphosidae). Het is samen met het geslacht Brachypelma een van de bekendste groepen van vogelspinnen. Er zijn verschillende Nederlandse namen voor dit geslacht, zoals rozepoot(boom)vogelspinnen, maar de bekendste naam is boomvogelspinnen omdat alle soorten klimmen en in bomen leven. Avicularia- soorten leven net als vrijwel alle andere vogelspinnen niet van vogels, maar pakken in principe alles wat ze kunnen krijgen, meestal insecten en soms kleine gewervelden. Als de kans zich voordoet zal de spin een vogel zeker niet versmaden, maar vogels zijn voor de relatief langzame spinnen veel te snel. De naam vogelspinnen is te danken aan waarneming uit de 18e eeuw van een exemplaar dat een kolibrie aan het eten was, waarna de naam avi-cularia (vogel-etend) werd gebruikt voor grote spinnen. Bij bedreiging zal de spin snel wegvluchten of -springen, sommige soorten kunnen hun half vloeibare uitwerpselen gericht wegschieten, een voorbeeld is de Peruviaanse roodteenvogelspin (A. urticans). Ook strooien ze brandharen, die jeuk en hoest kunnen veroorzaken. Er zijn zowat 64 verschillende Avicularia bekend.
Avicularia affinis
Voornamelijk afkomstig uit Chili. Beschreven door Nicolet,1849.
Avicularia alticeps
Voornamelijk afkomstig uit Uruguay. Beschreven door Keyserling (Duits arachnoloog),1878.
Avicularia ancylochira
Voornamelijk afkomstig uit Chili. Beschreven door Mello-Leitão (Braziliaans zoöloog),1923.
Avicularia anthracina
Voornamelijk afkomstig uit Uruguay. Beschreven door L.Koch (Duits entomoloog en arachnoloog),1842.
Avicularia aurantiaca
Komt enkel voor in Peru en leeft in bossen. Beschreven door Bauer,1996. De Avicularia aurantiaca wordt zo'n 10 tot 12 centimeter lang. De kleur is bruingrijs, de beharing van achterlijf en poten is bruinwit van kleur, op het kopborststuk geelbruin. Vlak voor de vervelling kleurt de spin zwart.
Avicennia germinans (zwarte mangrove) is de botanische naam van een mangrove-boom. Het is een zout-tolerante plant die voornamelijk op slappe modderbanken groeit. De soort groeit in tropish-/subtropisch kustgebied tussen 28graden noord en zuid van de evenaar. Het is een veel voorkomende plant in Florida.In Suriname heet ze Parwa. De zwarte mangrove heeft pneumatofore wortels (ademwortels).
Abu Ali Al-Hoessein Ibn Abdoellah Ibn Sina (°Afshjanah, 980 - Hamadan, 1037), in het westen bekend als Avicenna, was een Perzisch medicus, wetenschapper en filosoof. Hij is auteur van zo'n 450 boeken, de meeste hiervan geschreven in het Arabisch en Perzisch. Door zijn wetenschappelijke werken kreeg hij verschillende namen, onder andere Shaikh Al-Ra'ies, Hujjat Al-Haqq, Sharaf Al-Mulk en Imam Al-Hukama. Hij ontwikkelt zich als kind zeer snel en kent op zijn tiende al de Koran en andere klassieke Arabische teksten. Hij legt zich toe op Arabische jurisprudentie, natuurlijke wetenschappen en filosofie. Daarnaast studeert hij logica, alchemie en de werken van wiskundige Euclidis. Op zijn zeventiende begint hij aan een studie medicijnen. Op de jonge leeftijd van zeventien genas Ibn Sina de emir van de Samaniden Noeh ibn Mansoer, waarna hij toegang kreeg tot de uitgebreide bibliotheek van de emir. Op zijn 21ste begint hij aan zijn eerste eigen boek.
Impressie van Avicenna
borstbeeld van Avicenna te Kortrijk
Na de dood van zijn vader komt hij terecht in Jurjan, dat bij de Kaspische zee ligt. Hij is op zoek naar Qabus, de plaatselijke heerser die faam heeft als leermeester. Qubus wordt echter vermoord en Avicenna blijft om logica en astronomie te doceren. Ook schrijft hij het eerste deel van zijn grootste werk, de Canon van de geneeskunde (Al-Qanun fi al-Tibb ). Daarna vertrekt hij naar Ray, dicht in de buurt van het huidige Teheran. Hij begint een praktijk als medicus. Ibn Sina was de eerste die aantoonde dat het bloed het hart binnenkomt om vervolgens door het hele lichaam te worden gepompt. Hoewel de Grieken, de joden en christenen het bloed als ziel van het lichaam bestempelden, zei hij: Bloed is het vervoermiddel van de voedingstoffen en afvalstoffen. Hij was de eerste die de hoge suikerspiegel in de urine van suikerziekte patiënten ontdekte, ook was hij degene die uitvond om drinkwater te koken om besmettelijke ziektes te voorkomen.
monument van Avicenna Buxoro,Uzbekistan foto:Farsang Péter
postzegel met afbeelding van Avicenna
Ibn Sina was de eerste die meningitis identificeerde. Hij maakte diagnoses voor cerebrovasculaire accidenten door een hersenbloeding te diagnosticeren op louter klinische basis. Ook schrijft Avicenna tijdens zijn leven commentaar op de werken van Aristoteles. De werken van Avicenna hebben volgens velen invloed gehad op de latere Renaissance. De filosofie van Avicenna is gebaseerd op Aristoteles en kent neo-platonische invloeden. Ibn Sina overleed in 1037 dicht bij Hamadan (Iran) en is daar begraven.
Algemene filosofische werken van Ibn Sina
Ketab Al-Najah (Het boek van overleveringen) (een samenvatting van Al-Sjifa)
Uyun Al-Hikmah (Fonteinen der wijsheid)
Daneshnamayyeh Ala'i (Het eerste Perzische filosofieboek)
Al-Sjifa (Het boek van Helen)
Al-Isharat W'al-Tanbihat (Boek van directieven en opmerkingen)
Avia (latijn voor grootmoeder)opgericht in 1919 en in 1928 deels overgenomen door koda,was in de jaren dertig de grootste vliegtuigfabriek van toenmalig Tchechoslowakije. Tijdens de tweede W.O.produceerde Avia meestal vliegtuigen voor de Duitse Luftwaffe. Na de oorlog werd de fabriek genationalisseerd en betrokken bij de automobielindustrie (vrachtwagens). Avia produceerde vliegtuigen tot 1963,daarna vliegtuigmotoren en van 1988 enkel propellers. In 1992 werd de maatschapij gesplitst in een propeller- en een vrachtwagenfabriek beide onder de naam Avia.
Avia BH-21 (1925)
Avia S-199 (1947)
Van 1920 tot 1950 bouwde Avia zo'n 43 verschillende modellen (prototypes en aangepaste toestellen).
Avia auto
De Avia 350 was een prototype voor een dwergauto gebouwd in 1950-1951 in de Avia vliegtuigfabriek. Het stuur was centraal voorin geplaatst en twee passagierszetels achterin. De motor was afkomstig van een Jawa 350 motorfiets en was achteraan geplaatst. Er werden uiteindelijk slechts een 10-tal voertuigen gebouwd.
Avia 350 (1950-51)
Avia vrachtwagens
Avia is een bekende producent van vrachtwagens uit Tsjechië. Begonnen als vliegtuigfabriek, ging het in Praag gevestigde bedrijf na de oorlog over op productie van koda-trucks. In 1996 werd het overgenomen door Daewoo. Men produceerde vanaf die tijd onder de merknaam Daewoo-Avia. Na het faillisement van deze firma ging het zelfstandig verder, dankbaar gebruik makend van het grondwerk dat door Daewoo was gedaan voor de nieuwe D-serie trucks. In 2005 werd het weer volledig zelfstandig.
Avgoest Karlovitsj Tsivolko (Russisch: Август Карлович Циволько; 1811 28 maart [O.S. 16 maart] 1839), ook gespeld als Tsivolka, was een Russische zeevaarder en poolonderzoeker. Na te zijn afgestudeerd aan de zeevaartschool, ging hij varen op de Oostzee. In 1832 voer hij van Kronsjtadt naar Nederland. Van 1834 tot 1835 nam Tsivolko deel aan de expeditie naar Nova Zembla onder leiding van Pachtoesov, waarbij het het bevel voerde over de karbas (schip dat op de Witte Zee werd gebruikt) Zakazov. Tijdens deze reis overwinterde het gezelschap bij de zeestraat Matotsjkin Sjar, waarna over 160 kilometer de oostelijke kust van Severny-eiland werd verkend tot aan Kaap Zjelania. Bij het onderzoeken van de westelijke kust van het eiland Berch werd zijn schip gekraakt door het ijs. De bemanning werd gered door handelaar A. Jeremin, die hem terugbracht naar het vasteland. In 1936 nam hij deel aan een onderzoek bij de scherenkust van het Grootvorstendom Finland.
In 1837 voerde Tsivolko het bevel over de schoener Krotov tijdens de expeditie naar Nova Zembla onder leiding van Baer, waarbij hij de zeestraat Matotsjkin Sjar in kaart bracht. In 1838 werd hij aangesteld over een hydrografische expeditie langs de noordelijke en noordoostelijke kusten van Nova Zembla op de schoeners Novaja Zemlja en Sjpitsbergen. Toen de schepen de Melkajabaai aan de zuidwestzijde van Severny-eiland bereikten, kreeg hij scheurbuik. Hij stierf tijdens de overwintering.
Naar hem zijn in de Karazee een Golf en de Tsivolko-eilanden van de Nordenskiöldarchipel vernoemd en in de Baai van Peter de Grote nog een eiland.
Avery Brundage was een Amerikaans atleet, sportbestuurder,ondernemer en kunstverzamelaar. Hij was de vijfde voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité (1952-1972). Geboren op 28 September 1887 in Detroit, Michigan, studeerde hij in 1909 af aan de universiteit van Illinois met een graad in Civiele Techniek, Magnum Cum Laude. Buiten een briljante student onderscheidde hij zichzelf in atletiek. Zonder zijn sport carrière in gevaar te brengen ging hij het zakenleven in en stichtte "The Avery Brundage Company Builders" (1915-1947) welke een aantal grote wolkenkrabbers in en rond Chicago bouwde. Hij was een veelzijdig atleet, en deed mee aan de Olympische Spelen van 1912 in Stockholm in de nummers moderne vijfkamp (6e plaats) en tienkamp (16e plaats). Hij werd Amerikaans kampioen All-Round in de jaren 1914, 1916 en 1918. Tijdens zijn voorzitterschap werkte Brundage elke vorm van professionaliteit in de OS tegen, ook toen verschillende sportbonden daarin al wat losser werden. Dit leidde tot bizarre taferelen, zoals het uitsluiten van de Oostenrijkse skiër Karl Schranz voor de winterspelen van 1972 (Sapporo), op beschuldiging van 'professionaliteit'. Zijn bekendste beslissing nam hij in 1972, na het bloedbad tijdens de Spelen van München: "The Games must go on" ('de Spelen moeten doorgaan'). Na de spelen van 1972 trok hij zich terug, en hij werd opgevolgd door Lord Killanin.
Avery Brundage
Brundage ook op postzegel
Naast zijn activiteiten in de sport was hij ook verzamelaar van Aziatische kunst. Zijn collectie schonk hij aan de stad San Francisco. De collectie van het Asian Art Museum of San Francisco bestaat nog altijd voor de helft uit materiaal van zijn verzameling. Op zijn 85ste huwde hij met prinses Mariann Charlotte Katharina Stefanie von Reuss,dochter van Hendrik XXXVII von Reuss. Hij overleed op 8 mei 1975 in Garmisch-Partenkirchen.
Averroïsme is een filosofische trend onder de scholastici van de 13e eeuw. Het is gebaseerd op Averroes' interpretaties van Aristoteles. De twee belangrijkste vertegenwoordigers van deze stroming zijn Siger van Brabant en Boetius van Dacia.
De belangrijkste stellingen van het Averroïsme waren:
er is één waarheid, maar die kan bereikt worden via twee wegen: via filosofie en via religie, de leer van de dubbele waarheid ;
de wereld is eeuwig;
de ziel bestaat uit twee delen: één individueel, en één goddelijk;
de individuele ziel is niet eeuwig;
alle mensen delen eenzelfde goddelijke ziel (monopsychisme);
de opstanding van de doden is onmogelijk.
Deze standpunten werden tweemaal door de Rooms-katholieke Kerk veroordeeld in 1270 en in 1277. De veroordeling van een aantal andere stellingen werd echter weer herroepen, op zijn laatst in het kader van het proces tussen 1319 en 1323 voor de heiligverklaring van Thomas van Aquino die zelf zowel de werken van Averroes als van Averroïsten grondig had bestudeerd en verwerkt.
Aversietherapie
Gedragsoefeningen waarbij aan de hand van negatieve prikkels geprobeerd wordt om ongewenst gedrag te stoppen. Bij de aversietherapie maakt men gebruik van pijnlijke (aversieve) prikkels om ongewenst gedrag af te leren. Deze therapie wordt veel gebruikt bij verslavingen, zoals bij de behandeling van alcoholici. Men dient aan deze personen een bepaalde chemische stof toe (bijvoorbeeld Antabus, soms door onderhuidse inplanting) zodanig dat zij moeten braken als ze alcohol drinken. Doordat het drinken van alcohol in dat geval steeds gepaard gaat met ziekteverschijnselen wordt een angst aangekweekt om nog te drinken en wordt het drinkgedrag afgeleerd. Hier maakt men gebruik van principes van de operante conditionering. Het bekrachtigende effect van het drinken wordt tenietgedaan. In de film "A Clockward Orange" van S. Kubrick komt aversietherapie in een slecht daglicht te staan.
Averting behaviour-methode
De averting behaviour-methode (ABM) is een economische waarderingsmethode die berust op de aanname dat mensen ontwijkend gedrag vertonen ten aanzien van een verslechterde milieukwaliteit. De betalingsbereidheid van mensen voor een schoon milieu wordt bij deze methode afgeleid uit de uitgaven die zij doen om de effecten van een vervuild milieu te vermijden of te verminderen. Zo zou de betalingsbereidheid voor een verminderde aantasting van de ozonlaag bijvoorbeeld kunnen worden afgeleid uit de bestedingen aan producten zoals zonnebrandcrèmes en dergelijke. Deze methode is vooral geschikt voor de waardering van milieukwaliteiten, zoals schone lucht en dergelijke. Een probleem bij het toepassen van deze methode kan zijn dat het niet altijd duidelijk is waarom bepaalde uitgaven gemaakt zijn. Kocht men de zonnecrème met het oog op de aantasting van de ozonlaag of met het oog op het product zelf? Het zou immers goedkoper zijn om niet in de zon te gaan zitten. De averting behaviour methode kan eigenlijk alleen gebruikt worden voor de waardering van regulatiefuncties. De methode stelt ons niet in staat om productie- of niet-gebruiksfuncties en dergelijke te waarderen. Meestal is alleen de overheidsvariant van de methode bruikbaar voor de waardering van regulatiefuncties, omdat individuele burgers weinig kunnen doen om negatieve gevolgen van bepaalde milieuproblemen tegen te gaan.
Averrhoa is een geslacht van bomen in de klaverzuringfamilie (Oxalidaceae), dat is genoemd naar Averroes. Het geslacht bestaat uit twee soorten: de carambola (Averrhoa carambola) of stervrucht en de blimbing (Averrhoa bilimbi). Deze beide soorten worden gekweekt voor hun eetbare vruchten. De carambola is een tot 12 m hoge boom met korte stam en uitgespreide takken, die in droge tijden zijn blad kan verliezen. De vrucht wordt met de dunne schil gegeten. De bilimbing is een 5-10 m hoge, groenblijvende boom met een korte stam en steil oplopende takken. Over het algemeen worden de vruchten niet rauw gegeten, maar verwerkt in andere gerechten.
averrhoa carambola bloem
averrhoa carambola vrucht
averrhoa bilimbi bloem
averrhoa bilimbi vrucht
Averroes
Averroes, (Córdoba (Spanje), 1126 - Marrakesh (Marokko), 10 december 1198) ook gespeld als Averroës of Averrhoës, uitspraak: ə-vĕr'ō-ēz', Arabisch: ابن رشد; of Ibn Rushd (ĭb'ən rʊsht')was een Andalusisch filosoof, jurist en arts. Averroes probeerde het systeem van Aristoteles met de leer van de islam in overeenstemming te brengen. Volgens Averroes is er geen conflict tussen godsdienst en filosofie. Hij was van mening dat men de waarheid op twee verschillende manieren kan bereiken, door middel van filosofie of godsdienst. Hij geloofde onder meer in de eeuwigheid van het heelal. De filosofische en religieuze stroming die Averroes' gedachten koestert, wordt Averroïsme genoemd.
standbeeld van Averroes in Cordoba
afbeelding van Averroes (ابن رشد)
Averroes is het beroemdst door zijn commentaren op de werken van Aristoteles, die in het Westen nauwelijks of niet meer voorhanden waren. Voor 1150 waren er slechts een paar vertaalde werken van Aristoteles in Latijns Europa beschikbaar. Dankzij de Latijnse vertalingen van werken van Aristoteles in de 12e eeuw kreeg het Westen hem terug.
Het werk van Averroes aangaande Aristoteles overspant bijna drie decennia. Hij schreef commentaren op bijna al het werk van Aristoteles behalve diens Politica. De Hebreeuwse vertalingen van zijn werk hadden ook een duurzame invloed op de joodse filosofie. De ideeën van Averroes werden geassimileerd door Siger van Brabant en anderen (vooral aan de universiteit van Parijs) binnen de christelijke scholastieke traditie die gedeeltelijk op de logica van Aristoteles was gebaseerd. Thomas van Aquino werd door sommige ideeën van Averroës beïnvloed (en zette zich als gevolg daarvan tegen hem af wat onder andere blijkt uit zijn traktaat: "De unitate intellectus contra Averroistas "). Met name in zijn Summa contra gentiles blijkt dat Thomas bekend was met Averroes' werken.
Averroes schreef ook commentaren op werken van Plato. De originele Arabische tekst van zijn commentaar op Plato's De Staat is verloren gegaan, maar er is wel een aantal manuscripten van een Hebreeuwse vertaling door Samuel ben Yehuda van Marseille bewaard gebleven, alsook een in de 16e eeuw in druk uitgegeven Latijnse vertaling door Jacob Mantinus van Tortosa.
De Aventijn is de zuidelijkste van de zeven heuvels (Aventijn - Capitolijn - Coelius - Esquilijn - Palatijn - Quirinaal - Viminaal)van Rome. De Aventijn bestaat uit twee delen de; Grote Aventijn en de zuidelijk daarvan gelegen Kleine Aventijn. De beroemdste bezienswaardigheid op de heuvel is de kerk Santa Sabina, de hoofdkerk van de orde der Dominicanen. Vanaf dit punt op de Aventijn heeft men een fraai uitzicht op het Vaticaan. Na het stichten van Rome voerden de broers Romulus en Remus een vogelschouw uit om te beslissen over de heerschappij. Romulus zat op de Palatijn en Remus op de Aventijn. Op de Aventijn werd Remus begraven nadat zijn broer hem had gedood. Op deze in oudheid druk bevolkte heuvel stonden een aantal belangrijke gebouwen. De Tempel van Juno Regina werd al in de 4e eeuw v.Chr. gebouwd en hier werd het uit de veroverde Etruskische stad Veji afkomstige standbeeld van de godin Juno geplaatst. Ook het archief van het plebs (een gewoon burger, niet-patriciër, in de eerste tijd zonder politieke rechten) bevond zich hier. Het werd, tezamen met de tempel, beheerd door de aediles plebis. Andere tempels op de heuvel waren gewijd aan Bona Dea, Ceres, Diana en de maangodin Luna. Keizer Decius bouwde er in de 3e eeuw een groot thermencomplex.
Aventurijn
Aventurijn of aventurien is een groen tot rood-bruin gekleurde variëteit van het mineraal kwarts. Meestal komt deze edelsteen in de groene en geslepen variant voor. Aventurijn heeft de hardheid 7 en komt onder andere voor in Rusland in de Oeral en China. Aventurijn wordt zoals vele andere variëteiten van kwarts (bijv. amethist en rozenkwarts) geslepen zodat het als sieraad gebruikt kan worden. De chemische samenstelling van aventurijn is SiO2 + KAl2(OH,F)2 / AlSi3O10 + Cr. De Oude Grieken naaiden aventurijn in de kleding van een krijger om zo zijn moed, eerzucht en optimisme te behouden.
De Aven d'Orgnac is een druipsteengrot bij Orgnac-l'Aven, niet ver van Vallon-Pont-d'Arc in het departement Ardèche in Frankrijk. In deze druipvormige grot, ontdekt op 19 augustus 1935, heerst er een constante temperatuur van 13 graden. De Aven dOrgnac is een van de belangrijkste karstpijpen van Europa. Je daalt tot 135m onder de grond in een uniek netwerk van stenen zalen die met elkaar verbonden zijn via trappen. De eerste zaal is heel indrukwekkend, met een gat in het plafond dat een onwezenlijk blauwachtig daglicht doorlaat. Verder ontdek je hier ondergrondse meren, draperieën, bizarre kalksteenvormingen , orgelpijpen, fijne druipsteenformaties De grootste stalagmiet van Frankrijk (24m hoog, 15m doorsnede) is een publiekstrekker van formaat. Wie over een goede conditie beschikt kan ook deelnemen aan de Odyssée souterraine, een 8 uur lang speleologisch avontuur in het niet-aangelegde gedeelte van de 3 ha grote magische onderwereld. De grot is geopend voor publiek van 1 februari tot 15 november.
Aven d'Orgnac grote zaal
Aven d'Orgnac rode zaal
Avenger klasse
In de vroege jaren 80 begon de US Navy met het ontwikkelen van nieuwe manieren om mijnen op te sporen en te vernietigen. De Avenger klasse schepen zijn ontworpen voor het opsporen en vernietigen van zowel oppervlakte als diepte mijnen. De laatste 3 schepen zijn in 1990 aangekocht en daarmee komt het totaal op 14 volledig inzetbare Avenger klasse schepen. De schepen van de Avenger klasse zijn uitgerust met sonar en video systemen, kabel snijders en een speciaal apparaat waarme op afstand springstof aan mijnen bevestigd kan worden waarna ze tot ontploffing gebracht kunnen worden. De schepen zijn gemaakt van glasvezel en hebben een houten boegconstructie. Ze zijn de eerste grote mijnenjagers gebouwd in de Verenigde Staten in bijna 27 jaar.
Voortstuwing: 4 dieselmotoren (600 pk ieder), twee schachten met controleerbare worp propellers. Lengte: 68.,8 meter. Breedte: 11,89 meter. Waterverplaatsing: 1.312 ton (beladen). Snelheid: 14 knopen (25,76 km/u). Bemanning: 8 officieren en 76 matrozen. Bewapening: 2x .50 kaliber machinegeweren.
Avello s.a.is een Spaanse dochteronderneming van het motorfietsmerk Puch. In de jaren '50 en '60 produceerde Avello s.a.(Gijon,Spanje) motorfietsen onder licentie voor MV Avallo en MV Agusta. Eind jaren '60 richte de Italiaanse markt zich meer op de zwaardere viertakt motoren en werd de samenwerking stopgezet. De lichtere tweetakten verkochten beter op de Spaanse markt en zo begon de samenwerking met het Oostenrijkse Puch. Ze bouwden een spaans model met oosterijkse technologie. Avello produceerde die vanaf 1970 50- en 72 cc motorfietsen. De productie eindigde waarschijnlijk in 1986
affiche met vermelding Avello s.a.
Aven Armand
L'Aven Armand is een druipsteengrot in Nationaal Park de Cevennen in Zuid-Frankrijk. De grot ligt tussen Millau en Meyrueis. Hij is bereikbaar via de D907 en D996. De 197 m diepe grot is ontdekt in 1897 door Louis Armand, een sleutelmaker uit Le Rozier. L'Aven Armand werd onderzocht door de bekende speleoloog Édouard-Alfred Martel. De zaal is 110 m lang, 60 m breed en 45 m hoog en heeft circa 400 stalagmieten. Via een treintje, trappen en hellingen is de grot te bezoeken. Het kan er zeer druk zijn want Aven Armand trekt ruim 125.000 bezoekers per jaar.
De Avebrevicauda zijn een groep vogels. De klade (de klade is een schematische weergave van een groep organismen, die alle individuen omvat die zouden afstammen van een bepaalde gemeenschappelijke evolutionaire voorouder, plus die voorouder zelf.)werd voor het eerst gedefinieerd door Gregory S. Paul in zijn boek Dinosaurs of the Air van 2002 als: alle Aves die tien of minder beweeglijke staartwervels hebben of afstammen van dergelijke vormen en die behoren tot dezelfde klade als de Neornithes. In de loop van de evolutie vergroeiden bij vele vogelgroepen de staartwervels; de klade gebruikt als kwalificatie de apomorfie (nieuwe eigenschap) dat het aantal nog beweegbare staartwervels tot minsten tien is gereduceerd. Dit soort op eigenschappen, in plaats van strikt op afstamming, gebaseerde definities is ongebruikelijk aan het worden in de kladistiek; Paul Sereno wijst het concept af als onnuttig. De naam verwijst naar de apomorfie: cauda brevis betekent "korte staart" in het Latijn. Tot deze klade behoren alle moderne vogels; de klade vormt een relatief vroege afsplitsing binnen Aves. Het definitieonderdeel "die behoren tot dezelfde klade als de Neornithes" is een vergissing; bedoeld wordt: "en tot welke klade ook de Neornithes behoren". Het eerste is vermoedelijk het geval voor alle levende wezens; het tweede sluit die groepen uit die onafhankelijk van de voorouders van Neornithes deze eigenschap ontwikkeld zouden kunnen hebben.
Avegaar
De avegaar is een variant van de schroef van Archimedes en wordt gebruikt voor het boren van gaten. In de loop der tijd is de betekenis van een avegaar veranderd. Oorspronkelijk werd met een avegaar de handboor bedoeld, die gebruikt werd voor het boren van de gaten die nodig waren voor het maken van houtverbindingen. In deze gaten werden later houten pennen in geslagen (pengaten en gaten voor toognagels), waarmee de eigenlijke houtverbindingen werd gemaakt. De avegaar had een T-vorm en bestond uit de boor zelf, die lang en van metaal was, en het houten handvat, dat dwars op het uiteinde van de boor zat en diende om de boor te draaien. De avegaar kwam voor als lepelboor (met een plat uiteinde) en als spiraalboor (met een spiraalvormige inkeping).
avegaar vroeger
avegaar heden
Tegenwoordig wordt met een avegaar een machinaal aangedreven grondboor aangeduid. Zo'n grondboor bestaat uit een snijkop, gevolgd door een schroefvorm waardoor de verplaatste grond naar boven wordt geperst. Een avegaar wordt onder andere gebruikt bij het trillingsvrij aanbrengen van funderingspalen, die in dit geval schroefpalen genoemd worden. Daarnaast wordt een holle avegaar gebruikt voor bodemonderzoek, grondwateronttrekking en het maken van bodemwarmtewisselaars (installaties voor het benutten van aardwarmte en -koelte). De avegaar is vooral geschikt voor losse grondsoorten (ongeconsolideerde sedimenten).
De Avanti was een Nederlandse gangmaakmotor met een zeer licht frame waarin een Kreidler 50 cc blok was gemonteerd. Deze motorfietsjes werden aanvankelijk verkocht onder de naam "Javanti", afgeleid van de naam van de constructeur, Jan van Tilburg. Hij begon de Javanti's te bouwen in 1973 en gebruikte daarvoor door Van Veen ontwikkelde Kreidler-tweetaktmotoren.
Avanti (koninkrijk)
Het voormalige koninkrijk Avanti was een van de vele koninkrijken die ongeveer 500 voor Christus in Centraal- en West-India door Yadava-koningen werden bestuurd. Ujjayani, nu bekend als Ujjain in het Malwa gedeelte van Madhya Pradesh en gelegen aan de rivier de Shipra, was de hoofdstad. Vasudeva Krishna en Bala Rama kregen in Avantitijden hun opleiding in Ujjayani.
Avaris
Avaris (Egyptisch: ħ.t wʕr.t, Hatwaret, Grieks: αυαρις, Auaris),was de hoofdstad van Beneden-Egypte tijdens de overheersing van de Hyksos-dynastie. Avaris lag in het noordoosten van de Nijldelta. Vermoedelijk lag de stad waar nu Tell el-Dab'a ligt, al is de juiste ligging nog steeds onderwerp van discussie. De stad zag er uit als een stad uit Babylonië, met Kretenzische invloeden.
situering van Avaris
Fragment van een Minoïsch fresco gevonden in Avaris, Egypte.
Avaros
Avaros: Bedrijf in Papendrecht dat Belgische Flandria-bromfietsen bouwde en onder eigen naam verkocht. Duitse Mota-scooters werden ook onder deze naam - die is afgeleid van Albert van Rossum - verkocht. Men maakte ook een zeer licht Solex-achtig model dat was afgeleid van een Flandria-model. De merknaam was aanvankelijk (ca. 1951) Avros.
Avada is een historisch Nederlands bromfietsmerk. Avada Rijwielen en Motorenfabriek, Alphen aan de Rijn. Klein Nederlands bedrijf van Abraham van Dam dat vanaf 1950 bromfietsen maakte. Aanvankelijk waren dat fietsen met Victoria-hulpmotoren. Al snel kwamen er ook echte bromfietsen met Victoria-blokjes. Toen Victoria rond 1953 zelf bromfietsen ging produceren leverde men geen losse blokjes meer en van Dam schakelde over op HMW-motortjes die door de Amsterdammer Jan Jonker ontwikkeld waren. Rond 1960 ging HMW failliet en vanaf dat moment werden er FBM-Minarelli-blokjes gebruikt. In 1964 werd de productie van Avada beëindigd.
Avada
Avada royal (1963)
Avada super sport p4 (1955)
Avada super confort (1962)
Avant-garde
Het woord avant-garde is afkomstig uit het Frans. In het Engels komt een overeenkomstig woord voor, namelijk vanguard. Beide woorden zijn afkomstig uit de militaire praktijk om een "voorhoede", een kleine troep van hoog gekwalificeerde soldaten, vooruit te sturen. Deze voorhoede verkent het terrein voor het leger dat erachter komt, en bepaalt daarmee de toekomstige koers. Het concept avant-garde werd een metafoor voor het werk dat kleine groepen intellectuelen of kunstenaars deden, waarbij zij voor de grote massa uitlopen. De term werd voor het eerst gebruikt voor een groep kunstenaars van links-pacifistische signatuur, die in 1916 bijeenkwamen in het Cabaret Voltaire te Zürich. Avantgardisten experimenteren sindsdien met nieuwe kunstvormen, door de artistieke procedés van hun voorgangers radicaal af te wijzen.
Avant Browser
Deze software is ontwikkeld door een Chinese programmeur Anderson Che. Deze webbrowser draaid op Windows 98 en hoger,ook op Windows Vista.IE 6 of 7 moet geinstalleerd zijn. Avant Browser is een freeware browser die gebouwd is op dezelfde engine die Microsoft Internet Explorer gebruikt. De browser heeft veel extra mogelijkheden. Zoals wel meer browsers tegenwoordig maakt het gebruik van tabs waardoor meerdere pagina's tegelijk geopend kunnen zijn. Ook heeft het een ingebouwde RSS-reader. Verder kunnen popups en reclame geblokkeerd worden. Er zijn reeds 41 talen beschikbaar, waaronder ook het Nederlands.
De Außerfernspoorlijn (Duits: Außerfernbahn) is een grensoverschrijdende spoorlijn tussen Beieren en Tirol, die van Kempten via Pfronten en Reutte naar Garmisch-Partenkirchen loopt. Zij verbindt de Außerfern over de Mittenwaldspoorlijn met de Tiroler deelstaatshoofdstad Innsbruck. In 1895 werd het eerste baanstuk van Kempten naar Pfronten geopend. In 1905 volgde uitbreiding richting het Oostenrijkse Schönbichl. De Mittenwaldspoorlijn (Karwendelspoorlijn) van Garmisch-Partenkirchen naar Innsbruck werd in 1912 geopend. Het baanstuk van Garmisch-Partenkirchen naar Reutte volgde op 29 mei 1913. Beide trajecten waren vanaf het begin geëlektrificeerd. De afgelopen jaren werd regelmatig gesproken over sluiting van het traject, omdat de bovenleidingen in slechte staat verkeerden. In 2003 heeft de deelstaat Tirol de exploitatie van de spoorlijn voor wat betreft personenvervoer overgelaten aan DB Regio. Het spoor begint in Kempten in het heuvelige Alpenvoorland, kruist de grens met Oostenrijk russen Pfronten en Schönbichl en voert tussen Ehrwald en Griesen weer naar Duitsland. De langste tunnel is de 512,5 meter lange Katzenbergtunnel tussen Reutte en Heiterwang. De maximale steiging op het traject bedraagt 40 promille.
station Bichlbach-Berwang
zuidelijke tunnelingang Katzenbergtunnel
Auðumbla
Auðumbla (ook wel Audhumbla, Audumla of Audhumla) was in de Noordse mythologie de oerkoe. In het begin der tijden likte zij steeds aan het ijs, haar bron van voedsel. Door het ijs te likken bevrijdde ze de ijsreus Ymir. Zij voedde hem met vier melkstromen die uit haar uiers stroomden, terwijl zij zichzelf voedde met het zilt van de rijpstenen. Uit het ijs bevrijdde zij daarna een reus, Búri, de oervader van de goden.
Ymir drinkt bij Auðhumla
Auðumbla likt Búri uit een steen terwijl vier rivieren van melk uit haar uier vloeien. Deze illustratie komt komt uit een 18e eeuwse IJslands manuscript.
LEESFRAGMENT uit: "Uit het grijs verleden". A Sixma van Heemstra-Schimmelpenninck. Zutphen 1924
In Niflheim ontstond een bron, de Ruisende Ketel genaamd. Uit die bron stortten zich 12 wilde stromen, die de leegte van Ginungagap vulden. In de koude van het ledige niet stolden zij zich onmiddellijk tot ijs, zoodat nu een gekraak en gesteun de diepte vulde, zoals mensenoren nimmer gehoord hebben, en zoals slechts eeuwen later, bij de ondergang der goden, weder door het heelal zou klinken. Geluiden rolden en bruisten nu tenminste door de ruimte, en al waren het geluiden vol ontzetting, toch was het niet zo vreeselijk als de stilte van voorheen. Als nu de vonkenregen uit Muspelhelm opsteeg, viel hij sissend op de ijsblokken, en deed ze langzamerhand smelten. Gestadig druppelde het ijs, en deed de omgeving steeds verder ontdooien. Hoe heller de gloed uit de vlammenzee laaide, hoe meer de knisterende vonkenregens neerkwamen op de ijsblokken, hoe meer druppels zacht ritselend neervielen. Eindelijk namen de druppels menschelijke gestalte aan, en de reus Ymir richtte zich op uit den bevroren afgrond. Daarna verscheen de gedaante van een koe, Audumla genaamd. Geduldig stond zij te midden van sneeuw en ijs, uit haar uiers vloeiden vier melkstromen, die de aarde vruchtbaar moesten maken en met haar ruwe tong likte zij gedurig het ijs, totdat langzamerhand haar te voorschijn kwam, toen een mensenhoofd en eindelijk een mannengestalte. Dat was de reus Buri, de vader der Goden.
Een van de best bekende plantenhormonen is auxine (indol-3-azijnzuur), dat al in 1928 door de Nederlandse plantkundige Frits Went ontdekt werd. Deze substantie werd in 1931 auxine genoemd door Kogl en Haagen-Smit naar het Griekse auxein wat doen stijgen betekent. Centraal in de werking van auxine staan twee factoren: ten eerste, de ongelijke verdeling van het hormoon in de verschillende plantenweefsels, en, ten tweede, de lokale aanmaak in bepaalde organen. Auxine:
stimuleert de groei
bevordert het ontstaan van wortels
zorgt dat stengels omhoog en wortels naar beneden groeien
zorgt dat bladeren aan de stengel blijven zitten zolang het blad wat auxine maakt
zorgt dat een plant met een intacte groeitop zich niet vertakt (apicale dominantie)
is ook de stof die ervoor zorgt dat klimplanten zich om een houvast winden.
stuurt de groei van vruchten
stimuleert ACC-synthase tot hogere productie van ACC en dus etheen
Auxine en verwante stoffen als ook cytokinines zijn een belangrijk bestanddeel van stekpoeder.
Auxois
De Auxois (Latijn : Alesiensis pagus) is een oud land en voormalige provincie van Frankrijk, die sinds 1082 deel uitmaakte van het hertogdom Bourgondië en later ook als een onderprovincie van Bourgondië gezien werd. De streek dankt zijn naam aan de oude Romeinse stad Alesia. Tegenwoordig bestaat hij uit de arrondissementen Avallon en Montbard, respectievelijk in de departementen Yonne en Côte-d'Or.
Auxois (ras)
De Auxois is het resultaat van een kruising tussen het oude Bourgondische paard en Percherons, Boulonnais en Ardenners. De Auxois lijkt dan ook erg op deze rassen, maar is iets minder gedrongen en heeft voor zijn massa stevige, maar gedrongen benen. De Auxois dateert uit de Middeleeuwen, waar het ontstond uit het oude Bourgondische paard. Ze komen uit de Cote D'or en Yonne in Frankrijk. Er zijn nog maar heel weinig exemplaren van dit ras, in Bourgogne proberen ze de Auxois te behouden. Er zijn daar nog maar 100 tot 200 fokmerries over. De Auxois wordt door recreatieve menners bijzonder gewaardeerd, ook wordt hij gebruikt voor de huifkar.
Auverland (Société Nouvelles des Automobiles Auverlandis) is een Frans automerk van militaire terreinwagens. Auverland werd in 1984 opgericht door François Servanin en de S.N.A.A. en werkt sedert april 2005 samen met Panhard. De voertuigen worden ook gebruikt door brandweer-en politiediensten en bij 4x4 off road wedstrijden. De voertuigen worden geleverd in meer dan 40 landen.
Auverland A3
Auverland A4 FAST
Auverland A5
Auverland TC24
Auweyida
Koning Auweyida (Boe, voor 1850 - rond 1921 bij het Gabab kanaal) was een koninklijk man in Nauru (eiland in de Stille Oceaan). Voordat Nauru onder Europese heerschappij kwam, werd het geregeerd door de koning, die wetten maakte die werden opgelegd door de opperhoofden. Toen Duitsland Nauru annexeerde bij Duits Nieuw-Guinea, behield Auweyida zijn soevereiniteit en bleef stamhoofd van de mensen op Nauru.
koning Auweyida tussen zijn onderdanen
Auxentius van Dorosturum
Auxentius van Dorostorum (of van Milaan)(er zijn geen bekende geschriften die dit bevestiggen) (? - 473) was een Ariaanse theoloog van Cappadocische (een landstreek ten zuiden van de steppe in de Turkse provincie Anatolië) afkomst. Hij werd tot bisschop van Alexandrië benoemd, maar zijn benoeming was niet unamiem. Hij verzette zich met name tegen de uitspraken van het Concilie van Nicaea en werd daardoor door sommigen gekarakteriseerd als ketter. Gedurende zijn hele verdere carrière was Auxentius een controversiële persoon.
Auxilia
Met de term auxilia werden in het Romeinse leger de hulptroepen aangeduid, de lichtbewapende specialisten die de uit zware infanterie bestaande legioenen ter zijde stonden. De auxilia waren mobieler en werden ingezet voor taken waarvoor de legioenen niet waren toegerust of waarvoor een zware inzet onnodig werd geacht. Zij werden net als de Romeinse troepen' ingedeeld in cohortes auxiliae (infanterie) of turmae (ruiterij).
(1) 
