Valentijnsdag is een dag waarop geliefden elkaar extra aandacht geven met cadeautjes, bloemen, of kaarten.
Valentijnsdag wordt gevierd op 14 februari.
Paus Gelasius I riep in 496 14 februari uit tot de dag van de Heilige Valentijn.
In de Verenigde Staten is men, uit commercieel oogpunt, begonnen met het verleggen van de nadruk van anonieme liefde naar liefde.
Valentijnsdag is in België en Nederland in korte tijd, sinds midden jaren 90, een groot commercieel succes geworden: cadeauwinkels, boekwinkels en bloemenwinkels profiteren hiervan.
Ook de Nederlandse posterijen deden hieraan mee door een valentijnspostzegel uit te geven.
In 2007 deed 35 procent van de Nederlanders iets aan Sint-Valentijnsdag, in 2011 was dat gedaald tot 29 procent en in 2012 tot 24 procent.
Valentijnsdag valt samen met de feestdag van twee christelijke martelaren met de naam Valentinus.
De gewoonten die met de dag in verband staan hebben echter niets van doen met het leven van deze heiligen.
Er bestaan verschillende heilige martelaren met de naam Sint-Valentijn.
Eén was priester in Rome, een ander was bisschop van Terni.
Beiden werden in de 3e eeuw ter dood gebracht.
Mogelijk gaat het hier om dezelfde persoon.
Over Sint-Valentijn is geen enkel biografisch gegeven bekend.
In de achttiende eeuw werd geopperd dat het Valentijnsfeest op 14 februari is gesteld om de oude Lupercalia, een Romeins (en wellicht nog ouder) vruchtbaarheidsfeest te vervangen.
Lupercalia werd op 15 februari gevierd ter ere van Juno, de Romeinse beschermgodin van de vrouw en het huwelijk, en Pan, de god van de natuur.
Voor de Romeinen was dit destijds een belangrijk feest.
Volgens het verhaal werden de namen van ongehuwde jonge vrouwen in een grote kom gegooid.
Ongehuwde mannen mochten dan om de beurt een naam trekken.
Tijdens het feest waren de twee jonge mensen die aan elkaar gekoppeld werden elkaars partner.
Toen in Europa het Christendom opkwam, werd dit heidense feest door de kerk verboden.
In 496 veranderde paus Gelasius het Lupercalia-feest van 15 februari in St.-Valentijnsdag van 14 februari.
Legenden over Valentijn komen voor in de Legenda Aurea, maar het Valentijnsfeest van de romantische liefde, zoals dat tegenwoordig gevierd wordt, dankt zijn ontstaan aan Geoffrey Chaucer die in zijn gedicht Parliament of Fowls (1380-1382) deze versregels schreef:
For this was on seynt Volantynys day
Whan euery bryd comyth there to chese his make
'Want dit was op Sint-Valentijnsdag
Als elke vogel daar zijn maatje komt kiezen'
Volgens de versie van de Legenda Aurea werd Sint-Valentijn om zijn geloof vervolgd en persoonlijk ondervraagd door de Romeinse keizer Claudius II.
Claudius was onder de indruk van Valentijn en probeerde hem onder doodsbedreigingen over te halen tot het heidense geloof van de Romeinen.
Valentijn weigerde en probeerde zelfs Claudius te converteren naar het Christendom, waardoor hij veroordeeld werd tot de dood.
Vlak voor zijn executie zou hij een wonder verricht hebben door de blinde dochter van zijn cipier te helen.
Aangezien de Legenda Aurea geen connectie met sentimentele liefde geeft, is er in moderne tijden een portret van Valentijn gefabriceerd, dat hem weergeeft als een priester die weigerde een tot op heden onbekende wet van Claudius II, die het jonge mannen verbood te trouwen, uit te voeren.
De keizer zou dit gedaan hebben om zijn leger te verbeteren, in de veronderstelling dat getrouwde mannen slechtere soldaten waren.
De priester Valentijn voerde echter in het geheim de trouwplechtigheden uit.
Toen Claudius hier achterkwam, liet hij Valentijn arresteren.
Een andere moderne verfraaiing van de gouden legende wordt verzorgd door History.com, die vele malen herhaald is, echter zonder enige historische basis.
In de avond voor hij geëxecuteerd zou worden, schreef Valentijn zelf de eerste "valentijnskaart", geadresseerd aan de blinde dochter van de cipier Asterius, getekend "Van jouw Valentijn".
artikel gedeeltelijk overgenomen zonder nazicht op onjuistheden
Bron : - Wikipedia CC 3.0
Peanuts was een Amerikaanse strip, geschreven en getekend door de Amerikaanse striptekenaar Charles M. Schulz.
De strip verscheen van 2 oktober 1950 tot 13 februari 2000, een dag na de dood van Schulz.
Peanuts was een van de populairste en invloedrijkste strips.
Tijdens het hoogtepunt waren er 2600 kranten die de strip in hun katernen hadden, en waren er meer dan 355 miljoen mensen die de strip lazen.
De strip wordt nog steeds veel herdrukt in kranten en afleveringen ervan worden gebundeld in stripalbums.
In Amerika verschijnt sinds 2004 het verzameld werk dat uit 25 delen zal gaan bestaan en dat alle ooit verschenen strips zal bevatten.
In Nederland en België is in 2006 het eerste deel verschenen van een verzameld werk dat een ruime keuze bevat uit 50 jaar Peanuts.
Dit zal in tien delen verschijnen.
. . .
Peanuts sloeg al snel aan, en steeds meer kranten gingen de strip voeren.
Ongewoon was het aansnijden van actuele of gevoelige onderwerpen.
Zo parodieerde hij in 1958 de lancering van de eerste Spoetnik met aan boord de hond Laika door Snoopy de eerste mens te laten lanceren (hij gooit in de betreffende strip Linus in de lucht); en in 1963 voerde hij een jongetje op dat "5" heette, waarmee hij aan wilde duiden hoe mensen soms als een nummer worden behandeld.
Later kwam ook de vietnamoorlog aan bod.
De West Aleta was een Amerikaans vrachtschip van de United States Shipping Board gebouwd in 1919 door de Western Pipe and Steel Company in San Francisco.
Volgens het wrakkenmuseum is het schip gezonken op 12 februari 1920 nabij Terschelling.
De ondergang van de WEST ALETA is een van de bekendste scheepsrampen die bij Terschelling plaatsvond, niet in het minst door de enorme hoeveelheid Californische wijn die het schip vervoerde.
Door Zware storm raakte het schip, dat onderweg was van Amerika naar Hamburg en Bremen, in nood bij Terschelling.
Door middel van vuurpijlen werd een noodsein gegeven waarna de reddingboot BRANDARIS van Terschelling met zeer veel moeite de 42 opvarenden van boord haalde.
Kort daarop brak het schip voor de brug in tweeën.
De Nieuwe Bergings Maatschappij van Dirkzwager uit Maassluis sloot een bergingscontract af om de lading te bergen.
Vele Terschellinger vissers boden zich aan met hun blazers, kleine zeilscheepjes en de Bergings Mij.
Doeksen verhuurde al zijn sleepboten.
De berging duurde bijna een jaar en de laatste vaten wijn werden door helmduikers geborgen.
Vele vaten spoelden aan, vooral op Terschelling maar ook op Vlieland en Ameland.
Op het strand speelden zich fraaie taferelen af.
De jutters boorden gaatjes in de wijnvaten om de smaak te proeven.
Zoete wijn was favoriet. De zure liet men in het zand leeglopen.
Er werd gedronken uit de klomp, de hoed of zelfs de pet en vele vaten kwamen niet in handen van de strandvonder maar verdwenen spoorloos in de duinen.
Heel Terschelling rook naar drank!
De geiten liepen dronken door de duinen.
De motor van de Bugatti type 15 is identiek aan de type 13.
De wielbasis is vergroot tot 2400mm.
Bugatti Type 15 (1910), eerste eigenaar Madame Bugatti, In 1920 overgebracht naar Engeland en omgebouwd tot een tweezitter sports tourer
auteur : Brian Snelson CC 2.0
De type 15 heeft semi-elliptische bladveren achteraan.
I Lombardi alla prima crociata (De Lombarden op de eerste kruistocht) is een opera (dramma lirico) in vier bedrijven van Giuseppe Verdi op een Italiaans libretto van Temistocle Solera, gebaseerd op een episch gedicht van Tommaso Grossi.
De première vond plaats in het Teatro alla Scala in Milaan op 11 februari 1843.
Nadat de opera was herzien werd ze als Jérusalem in 1847 in Parijs uitgevoerd.
Verdi droeg de partituur op aan Marie Louise van Oostenrijk, die een paar weken na de première stierf.
Deze opera zou een politieke opera zijn, waarin Verdi diverse politieke plots uit zijn tijd zou hebben geparafraseerd.
Net als Verdi's Verdi een nieuw cabaletta in het tweede bedrijf voor Antonio Poggi (als Oronte).
Een herziene Franse versie van de opera werd opgevoerd onder de titel Jérusalem in Parijs in 1847.
. . .
Voor de rolverdeling, de beschrijving van de bedrijven en scènes ...
Chinees nieuwjaar, ook bekend als het Lentefestival of lentefeest, is de belangrijkste van de Chinese Feestdagen.
Het wordt gevierd op de eerste dag tot en met de vijftiende dag van de eerste maand van de Chinese kalender.
De eerste dag is de dag waarop de tweede (maar heel soms de derde) nieuwe maan n� het winter-solstitium plaatsvindt.
Niet alleen in China en Taiwan, maar in vele Chinatowns in de wereld wordt het gevierd.
Tegelijkertijd vieren andere Oost-Aziaten, zoals Koreanen en Vietnamezen ook hun nieuwjaar.
Maar ook Mongolen en Tibetanen (losar) vieren het op dezelfde datum.
In 2013 is het Chinese jaar: 4710.
Dit jaar begint het jaar van de slang op 10 februari.
Niet iedere nieuwjaarsdag valt op de tweede nieuwe maan na de winterwende.
Nieuwjaar valt op de derde nieuwe maan wanneer er een elfde of twaalfde maand voor het nieuwe jaar valt.
De eerstvolgende keer dat dit gebeurt, is in 2033.
Het Chinees Nieuwjaar wordt traditioneel gevierd met de drakendansen en leeuwendansen.
De Chinese nieuwjaarsperiode eindigt met het lantaarnfestival, op de vijftiende dag van het nieuwe jaar.
Tijdens de nieuwjaarsperiode verblijft men bij familie en bezoekt men familie, vrienden en/of kennissen in de buurt of in hun jiaxiang.
Dit leidt tot grote migratiestromen.
Ook liggen vele fabrieken aan de Chinese kustprovincies een week stil.
Ook gaat men vaak samen eten.
Steeds vaker komt het voor dat families in een restaurant eten op de avond voor het nieuwe jaar.
Het niet bij familie kunnen zijn met Nieuwjaar ziet men als zeer jammer, te vergelijken met het moeten overslaan van Kerstmis in het westen.
Men probeert dan ook altijd om bij familie te kunnen zijn.
De Chinese staatstelevisie zendt ieder jaar een festival uit met zang, dans, circusnummers en cabaret.
Volgens legenden was Nian (net als het Chinese woord voor 'jaar' uitgesproken als [njen]) een mensetend prooidier in het oude China, dat ongemerkt huizen kon binnendringen.
Heel het jaar verbleef Nian in de diepe zee en kwam alleen bij de overgang van Oud- op Nieuwjaar tevoorschijn.
Al gauw leerden de Chinezen dat Nian gevoelig was voor hard lawaai en de kleur rood, en zij verdreven hem met explosies, vuurwerk, Chinese leeuwen en veelvuldig gebruik van de kleur rood in het huis.
Deze gebruiken leidden tot de eerste nieuwjaarsvieringen.
De Boeing 747, vaak Jumbo Jet genoemd, was tot de komst van de Airbus A380 het grootste passagiersvliegtuig van de wereld.
Het wordt gebouwd door de Amerikaanse fabrikant Boeing.
De eerste testvlucht werd op 9 februari 1969 uitgevoerd.
Op 21 januari 1970 werd de eerste commerciële vlucht uitgevoerd door de Clipper Victor van PanAm.
. . .
Van de 747 zijn speciale versies geproduceerd: de SP (een ingekorte versie van de 747);
de Freighter (een volledige vrachtversie);
de Convertible (gedeeltelijk of volledig vrachtvervoer met opklapbare neus),
de "Combi" (een passagiersversie waarbij het achterste gedeelte (de E-sectie) kan worden gebruikt als afgescheiden vrachtruimte),
de SF en de BCF (een tot vrachtversie verbouwde passagiersversie).
Disney's California Adventure is een attractiepark in Anaheim, Californië, naast het Disneyland Park en onderdeel van het grotere Disneyland Resort.
Het park opende op 8 februari 2001.
The Walt Disney Company is de eigenaar van het park.
Het park heeft een oppervlakte van 55 acre (ongeveer 22,25 ha) en werd gebouwd als onderdeel van de geplande uitbreiding die het toenmalige Disneyland deed veranderen in het Disneyland Resort.
Het park is opgebouwd uit zes gedeelten, te weten:
Sunshine Plaza
Hollywood Pictures Backlot
The Golden State
A Bug's Land
Paradise Pier
Carland.
De meeste van deze gedeelten tonen gelijkenis met de staat Californië, haar cultuur en geschiedenis.
Disney's California Adventure heeft attracties uit Disneyland.
Niet alleen familie-attracties maar ook enkele spannendere, op volwassenen gerichte attracties.
Enkele attracties van dit themapark zijn:
California Screamin' (een stalen achtbaan met looping die gethematiseerd is als een houten achtbaan, waarin men wordt gelanceerd);
Grizzly River Run (een wildwaterrivier in een verlaten goudmijn rond een grote Grizzlyrots);
The Twilight Zone Tower of Terror (een vervallen Hollywoodhotel met geesten en een vrije val van 13 etages);
Soarin' Over California (een hangglider simulatievlucht over het schitterende Californië)
Aladdin
Aladdin-A Musical Spectacular. (Show)
Toy Story Midway Mania (interactieve darkride met 3D-bril)
Jumpin' Jellyfish (een paratower)
The Little Mermaid (darkride met Omnimover-systeem)
Radiator Springs Racers (Test Track-ritsysteem door de bergen)
Batman is een fictieve superheld in 1939 bedacht door Bob Kane en Bill Finger.
De stripfiguur verscheen voor het eerst in Detective Comics #27.
De vleermuisman is voor een deel geïnspireerd door andere gemaskerde misdaadbestrijders als Zorro en The Shadow.
Bob Kane kwam op het idee voor een vleermuisman door een tekening van Leonardo da Vinci van een ornitopter.
Toen in 1938, na het succes van Superman de vraag naar superhelden groeide kwam tekenaar Bob Kane met het idee voor "The Bat-Man", wat hij voorlegde aan schrijver Bill Finger, die hem de nodige aanvullingen gaf.
In mei 1939 verscheen Batman in het zevenentwintigste nummer van de serie Detective Comics, als een geheimzinnige wreker, die geweld niet schuwde.
Zijn populariteit groeide snel en in 1940 kreeg hij zijn eigen serie (met in het eerste nummer al The Joker en Catwoman), terwijl hij ook Detective Comics op den duur ging domineren.
Eerder dat jaar had zijn hulpje Robin zijn intrede gedaan, zodat Batman een sidekick had waaraan hij zijn bevindingen kon uitleggen. (Vergelijk Sherlock Holmes en dr. Watson.)
Spoedig werd ook besloten dat Batman geen vuurwapens meer zou gebruiken en niet meer zou moorden.
...
Batman kan in het kort worden omschreven als "rijk, goed detective, fysiek in topconditie, en geobsedeerd door wat hij doet".
Batmans oorsprong en achtergrond hebben in de loop der jaren veel veranderingen en herzieningen ondergaan, zowel grote als kleine.
Zo is Batman niet specifiek gebonden aan een tijdsperiode, maar kan zijn verhaal zich in vrijwel elke tijd afspelen.
De reden dat Batmans achtergrondverhaal zo vaak veranderd is, is om hem steeds weer aan te laten sluiten bij een nieuw publiek.
De dienstplicht of militaire dienst, in de middeleeuwen heerban genoemd, is de verplichting tot het tijdelijk vervullen van werkzaamheden door (een deel van) de bevolking.
Meestal wordt de term dienstplicht gebruikt voor de militaire dienstplicht, waarbij jonge mensen (in de meeste landen alleen mannen) een tijdlang verplicht deel uit maken van de krijgsmacht.
Beroepsmilitairen spreken over zichzelf als in dienst ofwel in militaire dienst.
Men kan dienstplicht zien als een belasting in natura.
Tot 1909 bestond het Belgisch Leger uit vrijwilligers en lotelingen, de conscriptie.
In 1909 werd de dienstplicht voor één zoon per gezin ingevoerd, op 30 augustus 1913 de algemene dienstplicht.
Na de Tweede Wereldoorlog vervulden vele dienstplichtigen hun legerdienst bij de Belgische strijdkrachten in Duitsland.
Om de dienstplichtige soldaten te ondersteunen had onder andere de Katholieke beweging het sociaal netwerk "Milac" uitgebouwd
Vanaf 1963 konden gewetensbezwaarden een burgerdienst vervullen.
In 1994 werd de dienstplicht onder minister Leo Delcroix opgeschort en worden er geen dienstplichtigen meer opgeroepen.
Op 5 februari 1995 zwaaiden de laatste dienstplichtigen af.
artikel gedeeltelijk overgenomen zonder nazicht op onjuistheden
Bron : - Wikipedia CC 3.0
Terwijl Ettore Bugatti in de periode 1908/1909 werkzaam was als chef ingenieur bij de Deutz Gasmotoren Fabrik in Keulen sleutelde hij thuis aan een automobiel, het Bugatti prototype 10, later bekend als "la baignoire"- de badkuip - vanwege zijn vorm.
Voor de type 10 ontwierp Ettore een vier-cilinder in lijn motor met bovenliggende nokkenas en twee kleppen per cilinder, een zeer geavanceerd ontwerp voor die tijd.
Deze 1131cc motor werd ingebouwd in een open koetswerk op stevige assen met bladveren.
Hij was voorzien van met kabels bediende trommelremmen.
Ettore aan het stuur van zijn Bugatti Type 10
foto op www.automania.be
Na het beëindigen van zijn contract bij Deutz verhuisde Ettore in de type 10 naar de Elzas in Frankrijk, op zoek naar een fabriek om de productie te starten van zijn eigen ontworpen auto's.
Ettore restaureerde zelf zijn type 10 in 1939 en gaf hem een oranje-rode kleur wat de wagen de bijnaam "le homard" - de kreeft - bezorgde.
gerestaureerde Bugatti Type 10
foto op www.motorstown.com
Tijdens de tweede wereldoorlog verhuisde de type 10 naar Bordeaux en bleef daar twee decennia voor de auto in privaat bezit kwam..
Momenteel is de auto in bezit van een verzamelaar in Californië.
Facebook is een sociaalnetwerksite. Sinds mei 2008 bestaat er een Nederlandstalige versie.
In december 2008 groeide de site met 600.000 nieuwe aanmeldingen per dag.
In april 2009 had Facebook meer dan 200 miljoen actieve gebruikers, vijf maanden later waren dat er 50 miljoen meer.
In juli 2010 bediende Facebook een half miljard gebruikers, circa zeven procent van het aantal aardbewoners.
Anno 2012 heeft Facebook ongeveer 1 miljard gebruikers.
Facebook ontstond op 4 februari 2004 (toen nog "The facebook" genoemd).
Mark Zuckerberg is de medeoprichter en algemeen directeur.
Het hoofdkantoor bevindt zich in Menlo Park, Californië.
In eerste instantie konden alleen studenten van Harvard College lid worden.
Later werd dit uitgebreid tot de gehele Harvard-universiteit en enkele andere universiteiten.
Nog later werden studenten van alle universiteiten toegelaten.
In september 2006 werd Facebook geheel openbaar, waarna iedereen vanaf 13 jaar en ouder zich kon registreren.
Er was in 2006 sprake van een overname door Yahoo voor een bedrag rond een miljard dollar.
De verkoop was mondeling overeengekomen, maar toen Yahoo zijn bod verlaagde naar 800 miljoen sloeg de toen 23-jarige Mark Zuckerberg het bod af.
Ook nadat Yahoo zijn oorspronkelijke bod van een miljard weer op tafel legde weigerde Zuckerberg te verkopen.
In 2007 maakten Google en Microsoft bekend te azen op een belang in het bedrijf.
Op 25 oktober 2007 werd bekend dat Microsoft voor 240 miljoen dollar een belang heeft genomen van 1,6 procent in Facebook.
De waarde van Facebook zelf werd hierdoor geschat op 15 miljard dollar.
In 2010 stond de toen 26-jarige Mark Zuckerberg op nummer 35 van de Forbeslijst van rijkste mensen ter wereld, met een vermogen van 6,9 miljard dollar.
The day the music died (te vertalen als de dag dat de muziek stierf) is een naam die veel wordt gebruikt om te verwijzen naar een vliegtuigongeluk dat op 3 februari 1959 plaatsvond nabij Clear Lake in de Verenigde Staten.
Bij dit ongeluk kwamen drie Amerikaanse rock and rollmuzikanten om het leven: Buddy Holly, Ritchie Valens, en J.P. "The Big Bopper" Richardson.
De naam werd bedacht door Don McLean, die de naam gebruikte in zijn lied "American Pie".
...
In 1988 liet Ken Paquette, een fan van de drie artiesten, een roestvrijstalen monument maken ter nagedachtenis aan het ongeluk.
Het monument stelt een gitaar en een paar grammofoonplaten voor, met daarop de namen van de drie artiesten.
Het monument staat op een particulier stuk akkerland, ongeveer 8 kilometer ten noorden van Clear Lake.
Hij liet tevens een soortgelijk monument plaatsen buiten de Riverside Ballroom in Green Bay, waar Holly, the Big Bopper en Valens op 1 februari 1959 optraden.
Dit tweede monument werd onthuld op 17 juli 2003.
Nieuw-Amsterdam was de naam van de zeventiende-eeuwse versterkte nederzetting in de provincie Nieuw-Nederland die later zou uitgroeien tot wat nu de stad New York is.
Deze Nederlandse provincie lag tussen 38°NB op Cape Henlopen even ten zuiden van de Zuidrivier (de huidige Delaware-rivier) en 42°NB, inclusief Nieuw-Holland (het tegenwoordige Cape Cod), ten oosten van de Versche rivier (de tegenwoordige Connecticut-rivier), met in het midden de Mauritiusrivier, Noordrivier of Grote rivier (de Hudson).
Het gebied bevindt zich in de hedendaagse staten New York, Delaware, Connecticut en New Jersey.
Van daaruit werden vele gemeenschappen in het gebied gesticht.
...
Het bevel van de Amsterdamse kamer bereikte Nieuw-Amsterdam en aldus kreeg de stad stadsrechten op 2 februari 1653.
Het gebouw dat tot die tijd had gediend als stadsherberg werd omgebouwd tot 'Stadt Huys', een functie die het tot 1699 behield.
Het bestuur werd gevormd door een college van burgemeesters (uitvoerende en wetgevende macht), schepenen (rechterlijke macht) en een schout (openbaar aanklager, Stuyvesant stelde hiervoor Van Tienhoven aan).
De stad New York houdt 2 februari 1653 aan als datum van haar politieke stichting
De watersnood van 1953, aanvankelijk ook wel aangeduid als Sint-Ignatiusvloed, voltrok zich in de nacht van 31 januari op 1 februari 1953.
Springtij en een noordwesterstorm stuwden het water in de trechtervormige Noordzee op tot recordhoogte.
In Nederland overstroomden een groot deel van de provincie Zeeland, de Zuid-Hollandse eilanden en delen van West-Brabant.
Hierbij verdronken meer dan 1800 mensen en veel dieren; 100.000 mensen verloren hun huis en bezittingen.
De ramp werd de directe aanleiding tot de Deltawerken.
Ook in Engeland, België en Duitsland vonden overstromingen plaats en vielen honderden slachtoffers.
Op zee verloren bij schipbreuken velen het leven.
In de Ardennen liet de storm een sneeuwlaag van twee meter achter.
Behalve het grote verlies aan mensenlevens veroorzaakte de ramp in Zuidwest-Nederland grote schade aan de veestapel, woningen, gebouwen en infrastructuur.
Voor veel overlevenden in de getroffen gebieden vormen de herinnering aan de ramp en de datum van 1 februari een levenslang trauma.
De Watersnood van 1953 wordt ook wel aangeduid als 'Sint-Ignatiusvloed', naar Sint-Ignatius, wiens naamdag tot 1969 op 1 februari viel (sinds 1969 op 17 oktober).
Met deze naamgeving werd een traditie gevolgd bij grote waterrampen in het Delta-gebied, met onder meer de Sint-Elisabethsvloed van 1421 en de Allerheiligenvloed van 1570.
De naam 'Sint-Ignatiusvloed' vond echter geen algemene ingang.
Niet-katholieken spraken aanvankelijk liever van Beatrixvloed, omdat de ramp plaatsvond in de nacht na de vijftiende verjaardag van prinses Beatrix.
Deze tweede naam maakte om begrijpelijke redenen nog minder opgang.
Later werd kortweg van 'de Watersnood' gesproken.
De Grevelingen en Oosterschelde waren in 1953 nog geheel open zee-armen.
Tijdens de rampnacht werd het water daar zeer hoog opgestuwd.
Op de kop van het eiland Schouwen-Duiveland bereikte de waterstand het hoogste niveau van de gehele Nederlandse kustlijn.
Meer landinwaarts, bij Bruinisse, botsten Grevelingen en Oosterschelde als het ware tegen elkaar.
Zondagmorgen vroeg kwam het waterpeil daar tot NAP + 4,5 meter.
Een ongeëvenaard record.
Tussen 4 en 6 uur 's morgens braken er overal dijken.
Vooral de noord- en oostkant van de Oosterschelde (Stavenisse, Ouwerkerk, Nieuwerkerk), van de Grevelingen (Oude-Tonge en Nieuwe-Tonge) en van het Hollandsch Diep (Schuring en 's-Gravendeel) werden zwaar getroffen.
Op sommige plaatsen op Goeree-Overflakkee stroomde het water vervolgens zo hard de polders in, dat dorpen als Oude- en Nieuwe-Tonge binnen ongeveer een half uur twee tot drie meter onder water stonden.
Elders verliep de overstroming geleidelijker en/of kwam het water niet zo hoog.
Zo bereikte het water pas rond 7 uur 's morgens Ooltgensplaat, een dorp vlakbij Oude- en Nieuwe Tonge.
Ook steeg het waterpeil er langzamer tot een hoogte van zo'n twee meter.
Op Duiveland werd de hoogste waterstand zelfs pas in de loop van de zondagmiddag bereikt.
In één nacht veranderde 165.000 hectare land (Nederland) in een rampgebied bedekt door de zee.
De overstromingen zetten grote delen van Zuid-Holland, Zeeland en Noord-Brabant onder water.
Alhoewel een groot gebied werd overstroomd, werden sommige plaatsen veel zwaarder getroffen dan andere.
Op tal van andere plaatsen vielen ook slachtoffers te betreuren of vonden opvallende gebeurtenissen plaats.
Op Texel verdronken zes polderarbeiders op weg naar een bedreigd dijkvak.
Bij Cadzand sloeg water over de dijk en bij Kruiningen werd door de nog openstaande coupure van de veerhaven diezelfde veerhaven geheel weggeslagen.
In zeer korte tijd liep de Kruiningerpolder (1400 hectare) onder water.
Tegelijk met de watersnood in Nederland vonden ook in België, Groot-Brittannië en Noordwest-Duitsland overstromingen plaats.
In België braken op 37 plaatsen dijken.
Diverse kleinere en grotere steden aan de kust en langs de Schelde liepen (deels) onder.
De binnenstad van Oostende stond geheel onder water, na doorbraak van de naburige zeedijk.
Ook Antwerpen werd getroffen.
Langs de kust en de Schelde vonden vele dijkverhogingen plaats na de watersnood.
In Engeland kwam de ramp als een grote verrassing.
In Engeland werd 1.600 kilometer kust verwoest en kilometers dijk beschadigd, waardoor 1.000 vierkante kilometer aan land overstroomde.
30.000 mensen moesten geëvacueerd worden.
Na de watersnood werden in Engeland plannen gemaakt die onder andere resulteerden in de Thames Barrier.
Het KNMI werd bij Koninklijk Besluit van koning Willem III opgericht op 31 januari 1854 onder de naam Koninklijk Meteorologisch Observatorium.
Professor C.H.D Buys Ballot (1817-1890), de eerste hoofddirecteur, koos in Utrecht als locatie het bastion "Sonnenborgh" omdat de bouwvallige Smeetoren, waar reeds sterren- en weerkunde werd bedreven, gesloopt ging worden.
In 1897 verhuisde het KNMI naar De Bilt.
Het Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut (of KNMI) is een Nederlands instituut dat onder andere de dagelijkse weersverwachtingen verzorgt.
Het KNMI is een agentschap van het Ministerie van Infrastructuur en Milieu.
In totaal werkten er in 2010 bij het KNMI 457 mensen.
De wet van Buys Ballot, over het verband tussen wind en luchtdruk, maakte de weersverwachting mogelijk.
Het KNMI was een van de eerste in de wereld met stormwaarschuwingen en weerkaarten.
Buys Ballot ergerde zich aan kranten die weinig belangstelling hadden voor "wetenschappelijke" weerkaarten en de volksweerkunde hoogtij lieten vieren.
De betekenis van de meteorologie voor de weersvoorspelling drong steeds meer door tot de samenleving.
In de jaren twintig van de 20e eeuw begon de luchtvaart er gebruik van te maken.
In 1938 opende het KNMI een filiaal op de luchthaven Schiphol, waarna andere luchthavens volgden.
Na de Tweede Wereldoorlog braken gouden tijden aan: nieuwe weerstations, weerschepen, weerboeien, weerballonnen, radar, kunstmanen en computers gaven de meteorologie nieuwe impulsen.
Door internationale samenwerkingsverbanden kon de hele meteorologische wereld de vruchten plukken.
De onderzoekers krijgen steeds meer vat op de ingewikkelde fysische processen en het klimaatsysteem.
Als klimaatinstituut speelt het KNMI vanaf het begin een leidende rol, zeker sinds klimaatproblematiek hoog op de politieke agenda staat.
De naamsbekendheid dankt het KNMI vooral aan de dagelijkse berichtgeving over het weer.
Al in 1924 zond De Bilt via een eigen zender weerberichten de ether in en vanaf 1936 zit het weer in de nieuwsdienst en waren er ook rubrieken met weerpraatjes.
Ook bij de start van de TV was het KNMI van de partij en introduceerde de weerman op de beeldbuis.
In de jaren tachtig van de 20e eeuw ging de commercie in de meteorologie een rol spelen.
Het KNMI is als agentschap van het Ministerie van Verkeer en Waterstaat een volledig publiek instituut dat de gewenste gegevens aan onder meer de private sector levert.
De taken zijn in de Wet op KNMI vastgelegd.
Een van de hoofdactiviteiten van het publieke KNMI is het uitgeven van waarschuwingen met het oog op veiligheid, een doelstelling ook bij de oprichting in 1854.
Wanneer zwaar weer op komst is, dat kan leiden tot problemen of overlast wordt een weeralarm uitgegeven.
In 2000 opende koningin Beatrix het nieuwbouwcomplex van het KNMI in De Bilt, waar de meeste van de circa 500 medewerkers werkzaam zijn.
Het KNMI richt zich als het nationale kennisinstituut op het gebied van weer, klimaat en seismologie volledig op zijn publieke taken.
Daartoe horen het opstellen van algemene weersverwachtingen en waarschuwingen voor gevaarlijke weersomstandigheden, de monitoring van het klimaat, het inwinnen van meteorologische data, het beheren van de infrastructuur die daarvoor nodig is, modelontwikkeling, luchtvaartmeteorologie en wetenschappelijk onderzoek op het gebied van weer, klimaat en seismologie.
Wereldwijd werkt het KNMI intensief samen met andere instituten en onderzoeksinstellingen.
Het instituut neemt deel in het Europees Centrum voor Weersverwachtingen op Middellange Termijn (ECMWF) in Engeland en vertegenwoordigt Nederland in tal van andere internationale organisaties, zoals de Wereld Meteorologische Organisatie (WMO), het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) en het Europees meteorologische satellietnetwerk Eumetsat.
Ook neemt het KNMI deel in het Network of European Meteorological Services (EUMETNET), waarin 24 Europese landen zich hebben verenigd met als doel om basisdoelstellingen van de diensten zo efficiënt en effectief mogelijk te laten zijn.
Op 16 maart 2012 nam het KNMI een nieuwe supercomputer in gebruik, om daar berekeningen aan het weer en het klimaat mee uit te kunnen voeren.
Het KNMI heeft zich in toenemende mate gepositioneerd als een autoriteit in het maatschappelijke debat over weers- en seizoensaangelegenheden.
Sinds 2001 is het Instituut verantwoordelijk voor het afgeven van een zogenaamd weeralarm: dat is een toestand waarin weersomstandigheden aanleiding geven om het publiek te waarschuwen.
artikel gedeeltelijk overgenomen zonder nazicht op onjuistheden
Bron : - Wikipedia CC 3.0
De Wilhelm Gustloff was een Duits passagiersschip van de Nationaalsocialistische organisatie Kraft durch Freude (KdF).
Het schip was genoemd naar Wilhelm Gustloff, de vermoorde Duitse leider van de Zwitserse nazipartij.
De ondergang van de Wilhelm Gustloff op 30 januari 1945 is de grootste scheepsramp uit de geschiedenis.
De Wilhelm Gustloff werd gebouwd door Blohm & Voss en werd op 5 mei 1937 te water gelaten als cruiseschip voor de KdF-organisatie Kraft durch Freude.
Tussen 1937 en 1939 was het voor dit doel in gebruik.
In 1939 en 1940 werd het vaartuig ingezet als hospitaalschip.
Daarna diende het gedurende het grootste deel van de Tweede Wereldoorlog als onderkomen voor U-boot bemanningen in de haven van Gotenhafen.
Onder dreiging van het oprukkende Rode Leger kreeg de Wilhelm Gustloff de taak om vluchtelingen en gewonde Duitse soldaten uit Oost-Pruisen te evacueren naar de Duitse havenstad Kiel.
Op 30 januari 1945 voer het schip uit, vanuit de haven van Gotenhafen.
Militair commandant Wilhelm Zahn wilde de kans op een aanval door een onderzeeër verkleinen en adviseerde kapitein Friedrich Petersen om dicht bij de kust te blijven, in ondiep water, en geen navigatieverlichting te voeren.
Petersen zette echter koers naar diep water, en liet de navigatieverlichting inschakelen toen bleek dat een Duits konvooi van mijnenvegers onderweg was.
Diezelfde avond werd de Gustloff ontdekt door de sovjetonderzeeboot S-13, die het schip op 30 kilometer voor de Oostzeekust tussen Wladyslawowo en Leba met drie torpedo's trof.
De Gustloff zonk in slechts 45 minuten.
Hoeveel passagiers er aan boord waren, is niet exact bekend.
Naar schatting waren er in ieder geval 50% meer mensen aan boord dan het aantal waarvoor capaciteit in de reddingsboten beschikbaar was.
Als gevolg van de torpedo-explosies was er grote paniek aan boord.
Veel mensen kwamen terecht in het koude water van de Oostzee.
Met een watertemperatuur van omstreeks 4 graden en een luchttemperatuur van onder de min 10 waren de kansen op overleving gering.
Slechts enkele reddingsboten werden met succes in het water neergelaten. De overlevenden, onder wie Zahn en Petersen, werden opgepikt door Duitse schepen die zich in de nabijheid bevonden.
Naar het optreden van Zahn werd door de Kriegsmarine een officieel onderzoek ingesteld, dat echter niet meer kon worden afgerond door de ineenstorting van het naziregime.
Van de naar schatting vijf- tot zevenduizend vluchtelingen en meer dan duizend soldaten en zeelieden aan boord overleefden slechts 1239 personen de ramp (volgens andere bronnen 966).
De meest recente en geaccepteerde schatting gaat uit van ruim 9000 slachtoffers.
Daarmee is de ondergang van de Wilhelm Gustloff de grootste scheepsramp in de geschiedenis, in termen van slachtoffers afkomstig van één vaartuig.
Het schip zonk op 55º 07' noorderbreedte en 017º 41' oosterlengte.
Deze locatie is een officieel oorlogsmonument en is verboden gebied voor duikers en scheepsbergers.
artikel gedeeltelijk overgenomen zonder nazicht op onjuistheden
Bron : - Wikipedia CC 3.0
(2) 
