| B b B b 12 a (34) |
| Blauwe bosbes |
De blauwe bosbes (Vaccinium myrtillus) is een vaste plant uit de heifamilie (Ericaceae).
Het is een struikje van 15-60 cm hoog (of zelfs iets meer).
De plant houdt niet van kalkhoudende grond, maar past zich beter aan op een vochtige, zure bodem.
De kalkmijdende plant groeit voornamelijk in open bossen (zowel in loofbossen als naaldbossen), op heide en veen in de gematigde en subarctische gebieden in de wereld (Europa, Noord-Azië, Japan, Noord-Amerika en zelfs lokaal nog in Groenland). Deze plant is in Europa nauw verwant met de rode bosbes (Vaccinium vitis-idaea), waarmee hybriden gevormd kunnen worden en in Noord-Amerika met Vaccinium membranaceum en Vaccinium parviflorum.
Engels : Bilberry, whortleberry of de Common Billberry
Duits : Heidelbeere, regionaal ook Blaubeere, Schwarzbeere, Wildbeere, Waldbeere, Bickbeere, Zeckbeere, Moosbeere of Heubeere
Frans : myrtille commune, regionaal airelle myrtille, gueule noire, mauret, brimbelle, raisin des bois, bleuet of ook bluet. de plant wordt soms ook myrtillier of arbrêtier genoemd |
Blauwe bosbes - plant
auteur : H.Zell CC 3.0 |
De stengels ontspringen uit een wijdverspreid wortelstelsel met een wortelstok.
De kantige twijgen zijn groen.
De bladeren zijn lichtgroen, eirond tot elliptisch en hebben een zwak gezaagde rand, ze zijn 1-3 cm lang.
De bladeren vallen af in de late herfst.
Hierbij worden ze eerst geelbruin; maar op sommige plaatsen kunnen ze oranje of rood kleuren (afhankelijk van de voedingsstoffen in de grond)
De kruikvormige bloemen zijn roze en hebben een groene waas.
De bloemen zijn met hun open einde naar beneden gericht. |
Blauwe bosbes - bloesem
foto : BerndH CC 3.0 |
De bloeitijd is van april tot juni, met soms een tweede bloei in de herfst.
De bestuiving gebeurt meestal door hommels, maar ook door andere insecten zoals wespen.
Bovendien kan de blauwe bosbes zichzelf bestuiven.
Kort na het uitbloeien van de roze, bolronde bloemen ontstaan er op stengels, ouder dan 3 jaar, zwartblauwe bessen, bedekt met een waas.
Elke bes kan tot veertig zaadjes bevatten.
Het sap is purperkleurig.
De bessen zijn eetbaar.
Ze worden voornamelijk gebruikt voor jam of voor gebak.
Ook worden ze vers gegeten, vooral vanwege het hoge gehalte vitamine C. |
Blauwe bosbes - vruchten
auteur : Marek Silarski CC 3.0 |
Voortplanting gebeurt meestal vegetatief met nieuwe scheuten uit de wortelstok.
Op deze wijze kan een plant wel 25 jaar bestaan, hoewel na 15 jaar er geen nieuwe scheuten meer gevormd worden.
Bij het naderen van de herfst worden de voedingsstoffen uit de bladeren overgebracht naar de wortelstok, zodat er, in de volgende lente, weer een krachtige plant kan ontstaan.
Blauwe bosbes heeft een mycorrhizale mutualistische symbiose met schimmels.
Deze leveren voedingsstoffen uit de bodem, terwijl de plant hen suikers en koolhydraten bezorgt.
Dit gebeurt via het mycorrhiza: talrijke schimmeldraden (hyfen) die verbonden zijn met de wortels. |
Blauwe bosbes - beginnende herfstkleuren
auteur : Ronja Addams-Moring CC 3.0 |
| Het Belgische plaatsje Vielsalm noemt zich "la capitale des myrtilles" vanwege de grote aanwezigheid van bosbessen in de bosrijke omgeving, en vanwege de bosbessenfeesten. |
Bron : - Wikipedia CC 3.0
- www.houtwal.be
- Internet |
|
