De bijvoet (Artemisia vulgaris) ook wel sint-janswortel genoemd, is een plant uit de composietenfamilie (Asteraceae).
Het is een zwak aromatische plant met bladeren die aan de onderzijde witviltig behaard zijn.
Bijvoet komt in België en Nederland algemeen voor, bijvoorbeeld op braakliggend terrein en langs wegen.
De plant prefereert een zandhoudende grond.
De stengel is 60-120 cm lang en heeft vaak een roodachtige kleur.
Bijvoet bloeit van augustus tot september met roodbruine of gele bloemen.
De bloemen zijn vrij klein en staan in lange smalle trossen aan de top van de stengel.
De stengel is vaak rood/paars aangelopen.
Engels : Mugwort ook gekend als Felon Herb, Chrysanthemum Weed, Wild Wormwood, Old uncle Henry, Sailor's Tobacco, Naughty Man, Old Man en St. John's Plant (niet te verwarren met St John's wort).
Duits : Gewöhnliche Beifuß of Gemeine Beifuß ook gewoon Beifuß maar ook Besenkraut, Fliegenkraut, Gänsekraut, Johannesgürtelkraut, Jungfernkraut, Sonnenwendkraut, Weiberkraut, Werzwisch, Wilder Wermut of Wisch
Frans : Armoise commune ook gekend als herbe aux cent goûts, herbe de la Saint-Jean anique, armoise citronnelle, artémise, herbe royale, remise |
lenteblad van de bijvoet
auteur : Rita Erfurt CC 3.0 |
Artemisia was de zus en vrouw van de Grieks/Perzische koning Mausolus en ze regeerde na zijn dood in 353 v. Chr. over Halicarnssus en deze omgeving.
Om haar te ere bouwde ze een geweldig graf, Mausoleum genaamd, dat één van de zeven wereldwonderen is.
Artemisia was ook een beroemd plantkundige en medische onderzoekster.
Tweehonderd, bijna allemaal aromatische planten, zijn van het geslacht Artemisia en zijn naar haar vernoemd.
Culpeper beval het kruid aan voor alle maagproblemen, het voorkomen van misselijkheid na de maaltijd en het wekt de eetlust op, maar als het te sterk is, bederft het de smaak.
In de middeleeuwen dacht men dat Johannes de Doper een krans van bijvoet om zijn middel droeg en daarom noemt men de plant ook wel sint-janswortel.
De wortel van bijvoet werd tegen de muur van een huis gespijkerd om de duivel of andere boze geesten te bannen.
Er werden ook gevlochten kransen van bijvoet aan een huis of schuur bevestigd om het te beschermen tegen brand en blikseminslag.
Bijvoet wordt van oudsher gebruikt om vermoeide reizigers te laten opknappen en hen tegen boze geesten en wilde dieren te beschermen.
Romeinse soldaten legde het in hun sandalen tegen pijnlijke voeten, vandaar de naam 'bij'-voet.
In 1656 schreef William Coles: "Als een infanterist het 's ochtends in zijn schoenen legt, kan hij voor de middag 40 mijlen afleggen zonder vermoeid te worden."
Bijvoet werd door arme mensen als tabak gebruikt, afzonderlijk of met andere kruiden.
Ook bier werd met Bijvoet gekruid. |
bijvoet in bloei |
Bijvoet onder het kussen beschermt tegen nachtmerries.
In China worden van bijvoet geneeskrachtige staafjes (moxa staafjes) gemaakt en worden gebruikt in de acupunctuur.
De wierrook wordt gebruikt bij rituele reiniging van mensen en ruimte.
Om wierrook zelf te maken (alle Artemisia soorten zijn bruikbaar) plukt u de knoppen, vlak voor ze in bloei komen.
Maak stukken van gelijke lengte (ongeveer 15 cm) en laat ze ongeveer twee dagen drogen.
Maak een bundel van 2,5 cm doorsnee en bind ze samen met katoendraad (gebruik geen kunstvezel).
Steek een kant aan, blaas de vlam uit en laat de staafjes smeulen.
Bijvoet wordt van oudsher gebruikt als middel tegen wormen en moet dan gedurende lange tijd in een lage dosering worden ingenomen.
Bijvoet wekt de eetlust op, stimuleert de spijsvertering en helpt eveneens bij het opgang brengen van de menstruatie. |
moxa therapie |
Zoek tijdens een lange, vermoeiende wandeling naar bijvoet.
Kauw op enkele bladeren of bloemtoppen en uw vermoeidheid zal afnemen, doordat de bittere aromatische stoffen uw geest en blik verhelderen.
Stimulerend voor het zenuwstelsel, menstruatie opwekkend en regulerend, zweetdrijvend, galopwekkend.
Kompressen van bijvoetazijn zijn goed bij kneuzingen en ontstoken gewrichten.
In beginstadia van verkoudheden en koortsen.
Bij indigestie met weinig eetlust en maagkrampen.
Bij misselijkheid met zware hoofdpijn.
Bij depressie met lever- en ingewandsstoornissen.
Tegen nervositeit bij verzwakte mensen.
Nuttig bij artritis en jicht.
Bij ingewandswormen.
wordt gebruikt als thee en wordt verwerkt in etherische olie.
Het is een kleurloze tot lichtgele vloeistof met een bitter-zoete, kamferachtige geur.
Door het hoge thujon gehalte is de olie giftig en daarom minder geschikt voor gebruik in de aromatherapie. |
| Bron : Wikipedia CC 3.0 |
|
