De bedwants (Cimex lectularius)is een klein insect en wordt 5 tot 6 millimeter lang.
De kleur is roodbruin tot bruin, net vervelde exemplaren zijn lichter maar kleuren bij.
Het lichaam is breed en sterk afgeplat.
Net als vlooien, waar bedwantsen overigens niet aan verwant zijn, hadden bedwantsen ooit vleugels, maar hebben deze in de loop der tijd weer grotendeels verloren.
De restanten zijn zichtbaar als twee kleine 'flapjes' achter het halsschild.
Op het achterlijf zijn verticale rijen haren aanwezig, waardoor de wants gestreept lijkt. |
bedwants(Cimex lectularius)
 auteur : Photo Credit: Piotr Naskrecki |
De bedwants leeft van bloed van onder andere de mens, en dankt de naam aan de plek in huis waar doorgaans de meeste bedwantsen zich bevinden, namelijk in en rond het bed.
De bedwants prikt met zijn steeksnuit door de huid, deze bestaat uit een buisje dat bloed zuigt en een tweede dat verdovende en antistollende stoffen injecteert.
Hierdoor voelt men de beet niet en stolt het bloed minder snel wat de stroom op gang houdt tot de wants genoeg heeft.
De wants is eenmaal volwassen een goede overlever die maanden zonder voedsel kan.
Door het afgeplatte lichaam kunnen de smalste spleten worden betreden, zoals de vele plooien in het beddengoed.
Uitgeademde CO2 en lichaamswarmte trekken deze dieren aan.
De bedwants kan in principe overal prikken, maar de benen lijken favoriet.
De steekwondjes hebben veel weg van muggenbulten; kleine, rode bultjes.
Soms zijn rijen bultjes aanwezig, deze zijn veroorzaakt door een bedwants die gestoord werd tijdens het voeden en meerdere malen kort na elkaar geprikt heeft.
De wondjes genezen over het algemeen snel, soms komen huidinfecties voor of worden de bultjes opengekrabd waardoor littekens ontstaan.
De rode vlekjes zijn pas na enkele weken volledig verdwenen.
In tegenstelling tot andere bloedzuigende insecten als sommige muggen en vlooien, kan de bedwants geen ziektes overbrengen. |
bedwants
auteur : Centers for Disease Control and Prevention |
Bij de bevruchting van de bedwants vindt een traumatische inseminatie plaats; het mannetje maakt geen gebruik van een vrouwelijk geslachtsorgaan, maar maakt een gat in het vrouwtje om de geslachtscellen af te geven.
De wijfjes leggen enkele tot ongeveer 10 eitjes per dag en in totaal ongeveer 200 gedurende hun leven.
Uit een ei komt na ongeveer 2 weken de nimf tevoorschijn, die uiterlijk al op de ouders lijkt.
De nimf (onderaan afgebeeld) ondergaat een aantal vervellingen en is na zes weken volwassen.
Aangenomen werd dat bedwantsen in de westerse wereld, onder andere als gevolg van het gebruik van DDT, uitgeroeid waren.
De laatste jaren lijkt het insect echter bezig aan een comeback. In Europa was de soort zeldzaam maar de aantallen stijgen.
De hier besproken soort Cimex lectularius is niet de enige bedwants, maar in gematigde streken wel de bekendste soort.
In meer tropische streken komt Cimex hemipterus voor, die ook zuigt aan vleermuizen en vogels en Leptocimex boueti in westelijk Afrika en Zuid-Amerika leeft van mensen- en vleermuizenbloed.
Er zijn nog meer soorten, die voornamelijk van vleermuizen- en vogelbloed leven.
Niet-verwante wantsen die van menselijk bloed leven, zoals de soort Triatoma infestans (onderaan afgebeeld) worden soms ook bedwants genoemd.
Deze laatste soort behoort tot de roofwantsen en kan in tegenstelling tot de bedwants wel ziektes overbrengen, zoals de ziekte van Chagas, veroorzaakt door de bacterie Trypanosoma cruzi. |
bedwants slachtoffer
ongeveer 400x gebeten |
Bedwantsen verspreiden zich naar aangrenzende woningen via scheuren en naden in muren of via doorvoeropeningen van leidingen.
De verspreiding vindt echter ook in belangrijke mate plaats via bagage, transport van gebruikt meubilair en gebruik van sloophout uit gebouwen waarin bedwantsen aanwezig zijn.
Bij de bestrijding zal men met deze aspecten terdege rekening moeten houden.
Uit de leefwijze volgt, dat als er met de inventaris uit de te behandelen woning, alsmede kleding, beddengoed etc. niet zeer zorgvuldig wordt gehandeld, bedwantsen gemakkelijk verspreid kunnen worden.
Na het constateren van bedwantsen dient men deze goederen dan ook niet uit de woning of uit de te behandelen ruimten te verplaatsen, voordat een bestrijding heeft plaatsgevonden.
Het contact van bestrijdingsmiddelen met o.a. speelgoed moet worden voorkomen.
Kinderspeelgoed moet voorafgaand aan de bestrijding worden opgeruimd.
Bij behandeling van de kasten kan speelgoed in plastic zakken worden verpakt.
De bestrijding van deze insekten kan men het best laten uitvoeren door ter zake deskundigen. |
| Bron : Wikipedia CC 3.0 |
|
