Wish You Were Here is een album van Pink Floyd, dat op 15 september 1975 werd uitgebracht.
Het is één van de meest succesvolle albums van de groep.

Na het enorme succes van het voorgaande album The Dark Side of the Moon moest de band met een vervolg komen.
Het basismateriaal voor dit nieuwe album kreeg door middel van live-optredens vorm.
De volgende nummers zouden op het album komen: "Shine On You Crazy Diamond," "You Gotta Be Crazy" en "Raving and Drooling".
Echter tijdens het creatieproces werd "Shine On" te lang voor een enkele zijde van een langspeelplaat (lp) en moest in twee delen gesplitst worden.

Roger Waters overtuigde de rest van de band dat ze de andere twee nummers moesten schrappen.
Deze twee zouden twee jaar later op het album Animals alsnog uitgebracht worden, onder de titels "Dogs" en "Sheep".
Tussen de twee "Shine On"-delen werden door Waters drie nieuwe composities gemaakt.
Deze verwijzen naar de omstandigheden van en rondom de band in die tijd.
"Wish You Were Here" gaat over de verveeldheid en frustratie van muziek, en "Welcome to the Machine" en "Have a Cigar" zijn karikaturen van de negatieve aspecten van de muziekindustrie.

Omdat Roger Waters zijn eigen zangkunsten niet vertrouwde, werd Roy Harper gevraagd om Have A Cigar in te zingen.
Harper was een labelgenoot (Harvest) van de Floyd en was twee deuren verder bezig zijn album H.Q. op te nemen.

Tijdens de opname van Wish You Were Here begonnen de spanningen tussen de bandleden op te lopen.
Dit album is ook voorlopig het laatste album waarop Richard Wright credits kreeg voor het meeschrijven aan het resultaat.
Roger Waters zou bij de volgende albums steeds meer de output van de band gaan bepalen.

Het album is opgedragen aan Syd Barrett, die eerder wegens overmatig drugsgebruik uit de band was gezet.
De naam van Syd Barrett komt ook terug in de titel van de langste track van dit album: (S)hine on (y)ou crazy (d)iamond.
Tijdens de eindmix van Shine on... kwam een dikke kale man binnen die een verwarde indruk maakte en in eerste instantie door niemand herkend werd vanwege zijn Hare Krishna-uiterlijk.
Het was Syd Barrett, aan wie de plaat nota bene was opgedragen.
De bandleden hadden Barrett ruim ongeveer vier jaar niet gezien en zagen hem hierna ook niet meer.

Alle tracks lopen in elkaar over.
De elpee was aanvankelijk verpakt in een kartonnen hoes die op zijn beurt was verpakt in zwarte krimpfolie.
Pas bij het verwijderen van de krimpfolie werd de eigenlijke hoes zichtbaar, met daarop een foto van twee mannen die handen schudden terwijl de rechterman in brand staat.
De krimpfolie werd later weggelaten.

• In de laatste seconden van het album speelt Wright het refrein van hun oude nummer "See Emily Play".
• De vier noten gespeeld aan het begin van "Shine On" komen in alle nummers terug.
• De zinsnede "By the way, which one is Pink?" uit "Have a cigar" is niet verzonnen. De vraag werd ooit eens gesteld door een Amerikaanse platenbons.