Arnold Houbraken schreef verscheidene publicaties, geïllustreerd met prenten, die gretig werden gebruikt door schilders en beeldhouwers tijdens de zeventiende eeuw.
Hij reikte personificaties aan - menselijke figuren met symbolisch geladen attributen die abstracte begrippen als 'de tijd' en 'de vergankelijkheid' uitbeelden.
'Een-en-veertigh stuks, verscheydene sinnebeelden' bevat 41 van deze personificaties.
Houbraken schreef enkele emblemenbundels bijeen, waarvan 'Stichtelyke sinnebeelden' een belangrijk voorbeeld is.
In deze bundel wijdde hij 57 prenten met belerende tekst aan de deugden en ondeugden.
Ook deze emblemen werden in de Noordelijke Nederlanden als voorbeeld gebruikt door kunstenaars, voornamelijk in de genreschilderkunst.
Het integreren van deze emblemen in dagdagelijkse taferelen gaf het afgebeelde vaak een latente moraliserende boodschap.
Aan het einde van zijn leven schreef Arnold Houbraken in Amsterdam het werk dat beschouwd zou worden als zijn meesterwerk.
De Groote Schouburgh der Nederlantsche Konstschilders en Schilderessen, een vervolg op Carel van Manders 'Schilderboeck', bevat meer dan 600 biografieën Noord- en Zuid-Nederlandse schrijvers uit de Gouden eeuw.
