De brummelspanner (Mesoleuca albicillata) is een nachtvlinder uit de familie Geometridae, de spanners.

De wetenschappelijke naam van deze soort is voor het eerst geldig gepubliceerd door Linnaeus (Carl von Linné was een Zweeds arts, plantkundige, zoöloog en geoloog.) in 1758.

Komt voor in Spanje, West- en Midden-Europa inclusief de Britse eilanden via de gematigde zone tot Oost-Azië; in het noorden tot Midden-Scandinavië, in het zuiden tot Italië, de Balkan en de Zwarte Zee.

De voorvleugellengte bedraagd 15 tot 18mm.

De grondkleur van de zeer brede afgeronde voorvleugel is roomwit tot wit en over de vleugel loopt een brede witte middenband.
Het donkere wortelveld en de donkere vlek bij de vleugelpunt bestaan uit bruine, zwarte en paarsblauwe banden en lijnen.
Een belangrijk kenmerk dat deze soort onderscheidt van andere zwart met wit gekleurde bandspanners, is dat de middenband licht gekleurd is en de velden daaromheen donker.
Er is weinig variatie.

De brummelspanner is een niet zo gewone soort die verspreid over het hele land voorkomt.

Zijn habitat open loofbossen, gemengde bossen en struwelen.

De waardplanten van de brummelspanner zijn gewone braam (brummel is een Oost-Nederlands woord voor braam) en framboos.

De vliegtijd is van half mei-half augustus in één, mogelijk twee generaties.
De vlinders kunnen overdag worden opgejaagd en komen in kleine aantallen op licht.

De rups : juli-september.
De rupsen zijn vooral 's nachts actief.
De soort overwintert als pop in een cocon in losse aarde.

Meer over de Nederlandse naam :
Brummelmeter is een al lang bestaande naam die al gebruikt wordt door Ter Haar in 'Onze vlinders' (begin vorige eeuw). De betekenis van brummel blijft onduidelijk.

Mesoleuca : mesos = middel en leucos = wit. Deze soort wijkt van de nabije verwanten af door het grote witte vlak midden op de vleugels.

albicillata : albus = wit en cilla = latijn voor staart; vanwege het witte abdomen dat contrasteert met het zwarte deel van het lijf (Macleod). Linnaeus zegt niets over het abdomen, maar Macleod's uitleg klinkt aannemelijk.