|
De bruine tandbaars (Epinephelus marginatus), uit het geslacht Epinephelus.
Hij wordt ook wel Epinephelus guaza of (in Frankrijk) Merou genoemd.
De wetenschappelijke naam van deze soort is beschreven door Lowe in 1834.
Komt vooral voor langs de rotsachtige kusten van de Middellandse Zee.
Engels : Dusky Grouper
Duits : Braune Zackenbarsch
Frans : Le mérou brun, mérou de Méditerranée, mérou noir, mérou rouge, mérou sombre |
Bruine tandbaars
auteur : Albert Kok GNU 1.2 |
|
De bruine tandbaars heeft een lengte tussen de 50cm en 1m en een gewicht van 3 tot 10kg.
Exemplaren met een gewicht tot 40kg zijn geen uitzondering, er zijn exemplaren gekend van 150cm lengte en 60kg.
Deze baars kan maximaal 50 jaar oud worden en een gewicht van 60 kg bereiken.
In de juveniele stadia zijn ze groen van kleur en van het vrouwelijk geslacht, ze bereiken het man-stadium tussen 9-12 jaar.
|
Epinephelus marginatus
auteur : Parent Géry CC 3.0 |
|
Ze worden ook aangetroffen langs de West-Afrikaanse en de Braziliaanse kust en in zeldzame gevallen in de Indische Oceaan, langs Uruguay, Argentinië de Noord-Franse kust of langs de Britse eilanden.
De bruine zeebaars dreigde uit te sterven langs de kusten van de Middellandse Zee, mede door het feit dat hij makkelijk te vangen was door beroeps- en sportvissers.
Ook was zijn vlees een geliefd onderdeel van menukaarten.
|
bruine tandbaars
auteur : Max Ryazanov CC 3.0 |
|
Ze worden zelden waargenomen op diepten beneden de 60 meter
Door een verbod om op deze vis met een harpoen of vishaak te jagen is hun aantal in Frankrijk in de afgelopen 20 jaar weer flink toegenomen.
|
Bron : - Wikipedia CC 3.0
- tinternet |
