De bruine ringboleet (Suillus luteus) is een eetbare paddenstoel uit de familie Suillaceae.

De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Roussel in 1796.

De bruine ringboleet leeft op grazige plekken in naaldbossen.
Het is een algemeen voorkomende soort.

De hoed heeft een doorsnede van 7-12 cm en is klokvormig.
Later wordt deze vlakker en vaak krijgt het een kleine, centrale bult.
Bij vocht wordt de hoed kleverig.
De kleur varieert van donker chocoladebruin tot purperbruin.

De steel is 6-8 cm hoog en 1,7-2 cm dik.
De steel is geel met korrels, maar onderaan is deze bruinpaars.

Er is een ring aanwezig, dat eerst witachtig is en later bruinpaars wordt.
Het is vliezig en slijmerig.

De buisjes zijn bleekgeel tot okergeel en klein.
Eerst zijn door een vlies bedekt.

De bruine ringboleet groeit van augustus tot november uitsluitend onder dennen.

Jonge exemplaren zijn van oudsher gewild als consumptiepaddestoel maar oudere zwammen zijn zeer week.
De hoedhuid moet voor gebruik worden verwijderd.
De laatste jaren zijn waarschuwingen uitgegaan, dat bij herhaald gebruik van grotere hoeveelheden allergische reacties kunnen optreden, maar het bewijs daarvoor is nog niet geleverd.

De Bruine ringboleet heeft in Midden-Europa ongeveer 20 verwanten, waarvan de helft in Nederland voorkomt.
Ze hebben allemaal een vettige hoedhuid.
Ze zijn geen van alle giftig.

Het vlees is witachtig tot citroengeel, vooral in de steel.
Het geelwitte vlees van de bruine ringboleet geurt en smaakt zacht en aangenaam, en verandert bij aansnijden niet van kleur .