De boomslang (Dispholidus typus) is een slang uit de familie gladde slangen (Colubridae).
Zijn leefgebied is sub-Sahara Afrika.
Het is de enige soort uit het geslacht Dispholidus.
De naam stamt uit het Afrikaans en wordt in alle talen gebruikt, ook de Engelsen en Duitsers noemen deze soort boomslang.

Boomslangen zijn verschillend ten opzichte van vele andere slangen in zoverre dat zij seksueel dimorf zijn.
De wijfjes behouden de kleurloos, bruin-grijze kleur die voor jonge boomslangen kenmerkend is, terwijl de mannetjes heldergroen zijn, sterkgelijkend op de oostelijke groene mamba (Dendroaspis viridis) een andere Afrikaanse gifslangensoort.
De lengte van een volwassen boomslang is maximaal ongeveer 1,80 meter, de slang heeft een korte, botte neus en grote ogen.

Boomslangen zijn voornamelijk arboreel (leven in bomen) en ze kunnen zich zeer snel bewegen.
In tegenstelling tot de meeste andere slangen planten ze zich voort in bomen en zijn ovipaar (eierleggend).
Hun voedsel omvat kameleons, boombewonende hagedissen, kikkers en zo nu en dan kleine zoogdieren, vogels en eieren van nestelende vogels die zij geheel doorslikken, zonder deze eerst in stukken te scheuren.

De meeste leden van de familie van gladde slangen (Colubridae) zijn onschadelijk, of hebben een relatief zwak vergif.
De boomslang echter heeft een zeer krachtig vergif dat het aflevert middels grote, diep gegroefde hoektanden ('fangs' wat slagtanden betekent), die net als de meeste andere giftige gladde slangen aan het achterste deel van de kaak zijn bevestigd.
Dit type van vergif apparatus wordt ophistoglyf genoemd.
De boomslang is de meest gevaarlijke van de slangen met deze methode van vergiflevering.

De beet van een boomslang kan fataal zijn en zijn als zodanig gemeld in tegenstelling tot beten van adders.
In 1957 stierf de bekende herpetoloog Karl Schmidt na te zijn gebeten door een boomslang.
D.S. Chapman verklaart dat tussen 1919 en 1962 er acht ernstige menselijke vergiftigingen door boomslangen hebben plaatsgevonden, waarvan twee uiteindelijk fataal.

Het South African Vaccine Producers (vroeger Zuidafrikaans Medisch Onderzoek Instituut) vervaardigt een antiserum voor boomslangvergif.
Het vergif van de boomslang is een haemotoxine.
Dit betekent dat het vergif de hemoglobine in de rode bloedcellen aanvalt en vernietigt, en het bloed in zijn slachtoffer vernietigt.
Het vergif van een boomslang maakt het stollingsproces van het bloed onklaar met als gevolg dat het slachtoffer vaak sterft aan talrijke interne en externe bloedingen.

Andere symptomen zijn: hoofdpijn, misselijkheid, slapeloosheid en geestelijke stoornissen.
De symptomen openbaren zich pas vele uren na de beet.
Aan één kant geeft dit tijd om een antiserum te regelen maar aan de andere kant loopt men het het gevaar dat de beet over het hoofd wordt gezien.
Vooral omdat net als bij andere slangen met een achter-slagtand, elke beet niet altijd eindigt met het inspuiten van het vergif.

Een volwassen slang heeft 4 tot 8 mg vergif.
5 mg schijnt voldoende te zijn om een mens te doden.
Een boomslang is een schuchtere slang zodat beten praktisch gezien slechts voorkomen als men probeert een slang te vangen of te behandelen.