De Duitse dichteres en schrijfster Silke Scheuermann werd geboren op 15 juni 1973 in Karlsruhe. Zie ook alle tags voor Silke Scheuermann op dit blog.
Die Namen der Sünde
Ob Eva, als sie ihren Körper streckte,
um nach der verbotenen Frucht
zu langen, sie ergriff, ansah,
ob sie da wohl schon zu eingenommen war
von der Süße, zu beschäftigt,
alle Früchte zu benennen —
Cox Orange, Alkmene,
Summerred, Discovery —,
um ein schlechtes Gewissen zu haben?
Als ob sie die Früchte ernten könnte
und den Garten vergessen?
Buchstabieren wir
Unschuld noch einmal neu
Manchmal frage ich mich, ob Eva
gerne gewusst hätte, was wir
aus ihren Äpfeln alles machen,
nachdem wir uns das Pflücken trauen,
weil der Schaden ja ohnedies schon
angerichtet ist: Wir schälen
sie und kochen sie ein.
Wir machen Mus und Kuchen.
Wir verarbeiten sie zu Kompott.
Wir wachsen, polieren sie und lassen sie
glänzen wie einen Planeten. Jeder
unversehrte Apfel ein
Traum von der Unschuld,
den wir mit der Realität wecken.
Apfelmadonna
Leichte Mädchen
mit Glitzer im Haar an
der Hauptausfallstraße,
eine isst einen Apfel, gierig,
nicht lasziv, als könne sie sich
bei Weltlichem gar nicht stoppen.
Ich nenne sie in
Gedanken Maria, esse
beim Fahren auch einen Apfel
und wünsche uns beiden,
wir könnten in einem
mittelalterlichen
Tableau zu Hause sein.
Man würde uns dort
als Apfelmadonnen verehren,
Schutzmadonnen, in deren Händen
die Frucht des Bösen zum Sinnbild des Guten
wird — dass Christus die Sünden
der Menschen auf sich nimmt,
versprechen die Apfelmadonnen.
Sie versprechen Erlösung.
HET WAS WELLICHT OPHELIA’S LIEVELINGSKWAL
Hij kwam door de oostenwind aangespoeld
Vormeloos Niet veel meer dan de vraag
naar wat er was voordat de zee naar hem trapte
en wij haar bondgenoten
hem met onze tenen kietelden
Ophelia’s liefde bijvoorbeeld Al die wilde
spelletjes met de zee Het gewaagde
heen en weer geduw van zwemmers
als straf omdat ze
zo slecht waren in het zich voorstellen
wie er verder nog leefde en spartelde
Niet zo gekunsteld als de watervrouw
in de vitrines zat
En wij: geen zeegezicht waaraan wij ons herinnerden
geen rokrand bezet met blauwe schelpenkettingen en toch –
zijn wij hier Nu Zo zeker als op papier
en niet op een of ander eiland ergens waar
niemand ons kent of verwacht en serieus wil nemen
de beide vreemdelingen die naar de grond staren
de kwal bekijken en denken De wereld
Vertaald door Monique de Waal
Silke Scheuermann (Karlsruhe, 15 juni 1973)
De Franse schrijver, essayist en journalist Olivier Guez werd geboren op 15 juni 1974 in Straatsburg. Zie ook alle tags voor Olivier Guez op dit blog.
Uit: Grand Tour Europa (Vertaald door Katelijne de Vuyst)
“Hij zou het hebben over de renaissance en het humanisme, over de reformatie, de barok, de verlichting, over de strijd tussen de geestelijke en de wereldlijke macht, over de romantiek en het liberalisme, over het langzame gevecht voor vrouwenemancipatie, over de moderniteit en over de donkere perioden in onze lange geschiedenis, de broederoorlogen, de massamoorden. Europa, kasteel van Blauwbaard, achtervolgd door zijn fascistische, communistische en imperialistische misdaden.
Over al die zaken wordt niet gerept in de aanhef van het grondwettelijk verdrag dat sinds zowat vijftien jaar ons leven bepaalt. De staatshoofden hebben maandenlang gekibbeld om tot een laf compromis te komen: geen enkel erfgoed wordt vermeld, alsof wij Europeanen afkomstig zijn van een buitenaardse planeet. Alsof we mensen zijn zonder verleden, alsof het een belediging zou zijn voor de recent geïmmigreerde bevolkingsgroepen, voor de andere beschavingen en werelddelen als we de fragmenten zouden opsommen waaruit onze bonte identiteit is samengesteld. Dat is gevaarlijk. Zo bieden we uiterst rechts al decennialang de kans om onze identiteit in hokjes op te sluiten. Het is een vreselijke puinhoop. Het Europese avontuur kan niet beperkt blijven tot een algoritmisch, door bureaucratische technocraten aangestuurd verspreidingsproject, dat onder supervisie staat van een intergouvernementele, parlementaire superstructuur. Attractiviteit, rigueur, competitiviteit, oké, we leven nu eenmaal niet van de hemelse dauw. Maar we zijn geen werelddeel van robots en kruideniers. We willen geestdrift. Het Europese project heeft bezieling nodig, kleur en vlees: oneffenheden. Al in de jaren 1930 sprak Stefan Zweig de wens uit dat er een culturele pijler zou worden toegevoegd aan Europa’s economische en politieke grondvesten, opdat er een samenleving van burgers zou ontstaan die de nationale compartimenteringen overstijgt en zo aan de basis ligt van een collectieve identiteit, een Europa van kunsten en wetenschappen.”
Olivier Guez (Straatsburg, 15 juni 1974)
Zie voor nog meer schrijvers van de 15e juni ook mijn blog van 15 juni 2021 en eveneens mijn blog van 15 juni 2019 en ook mijn blog van 15 juni 2017 deel 1 en eveneens deel 2.
