Ik ben Helga
Ik ben een vrouw en woon in Denderleeuw (Belgie/Vlaanderen) en mijn beroep is secretaresse (tegenwoordig heet dat assistant...).
Ik ben geboren op 24/07/1960 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, reizen, lezen, computeren, en ik volg graag voetbal- en wielerwedstrijden.
Deze profielfoto is genomen in Chileens Patagonië.
Vooraf verteld: het boeken van een hotelkamer ging deze keer niet van een leien dakje. De kamers aan Booking.com ter beschikking gesteld, waren allemaal volzet, dus boekte ik via de toeristische dienst van Hamburg, wat betekende dat ik een voorschot moest betalen, en nadien ook het restbedrag, terwijl je bij boeking met Booking.com in het hotel zelf betaalt. Dit hotel, Mercure am Volkspark****, ligt wel binnen wandelafstand van ongeveer een half uurtje van het stadion. Hier logeerden ook veel Schalke-fans, hoewel het voor hen toch ongeveer maar half zo ver was als voor mij.
Dat stadion was uitverkocht (hoewel hier en daar een zitje vrij was) en de file bij de stewards (toen hoorde ik Engels spreken, Celtic-supporters die HSV kwamen aanmoedigen?) en voor het laten scannen van de kaart was lang, ik zat wel mooi op tijd neer want de spelers hadden zich net opgewarmd en Lotto King Karl ging de supporters in de noordtribune opwarmen (voor zover dat nodig was, natuurlijk ). En dan was het eindelijk zover, de match van de waarheid was begonnen. Er waren kansen langs beide zijden, zoals voor Rudnevs enerzijds (die al in de 27ste minuut Lasogga kwam vervangen, deze had zijn schouder bezeerd), en Huntelaar anderzijds. Maar de eerste helft eindigde zonder doelpunten, er werden geen extra minuten gepresteerd. Tijdens de pauze werden supporters in beeld gebracht, vooral in de noordtribune, maar ineens herkende ik mijn eigen hoofd. Ik wuifde eens, en vormde dan een ruit met mijn wijsvingers en duimen (toppen van wijsvingers tegen elkaar en 't zelfde met de duimen).
In de tweede helft trok Schalke meteen in de aanval, maar Adler behoedde zijn ploeg voor een achterstand. In de 49ste minuut ging vooral de noordtribune uit het dak: een hoekschop van Ilicevic belandde bij Djourou en deze gaf de bal (met zijn hiel) door aan Olic, die niet twijfelde en meteen de bal in doel joeg. Negen minuten later was 't weer prijs: Holtby versierde een vrije trap, die hij zelf tot voor het doel bracht, waar Rajkovic een gat in de lucht sprong en de bal binnen kopte. Nog een half uurtje stand houden!!! In de 83ste minuut kroonde Adler zich ook tot held van de dag, na een blackout van Rajkovic (), wiens terugspeelbal precies in de voeten van (ex-HSV-speler) Choupo-Moting belandde, was Adler al in de wind gezet, maar hij keerde zich rap om en kreeg nog net zijn lange vingers (letterlijk, hé ) tegen de bal die hij uit zijn doel hield. Hij oogste daarmee bij de fans evenveel gejuich als Olic en ... Rajkovic bij hun doelpunten. Ook nu werden geen extra minuten meer gespeeld dus floot ref Welz op tijd af en steeg opnieuw een luid gejuich op. De spelers gingen de fans groeten, allez, die in de west- en (natuurlijk) de noordtribune, maar de oosttribune (waar ik zat) werd weer eens genegeerd, behalve door Djourou die ons enkele minuten lang bedankte voor onze steun. Top, Johan! De Schalke-spelers daarentegen werden weer uitgejouwd door hun fans in 't hoekje tussen de west- en de zuidtribune, al weet ik niet waarom want hun team speelt volgend seizoen Europees (al moet het wel eerst naar de voorronde). Dit was nu wel de laatste keer dat ik naar de Imtech Arena ga. Ha ja, volgend seizoen heet het weer Volksparkstadion. Nog tijdens mijn heenreis hoorde ik op de radio (NDR) dat er veel politie zou aanwezig zijn. Daarover was ik verbaasd, want ik wist niet dat het een risicomatch was. Verwachtte men problemen voor het bestuur mocht HSV niet gewonnen hebben? Of verwachtten ze problemen met Schalke-fans (die na de wedstrijd hun spelers uitjouwden)? Traditioneel hebben, voor zover ik weet, HSV-fans geen ruzie met Schalke-fans (wel met Bremen, en die van Schalke met BVB Dortmund). Ik denk niet dat de politie veel werk had want HSV won en Schalke speelt de Europa League, of toch zeker de voorronde.
We degraderen dus niet rechtstreeks (dat doen SC Freiburg in 't Zwarte Woud en SC Paderborn, voor deze geldt dus "Kerekewere") maar moeten toch twee barragewedstrijden (in 't Duits: Relegationsspiele) spelen, en wel eerst thuis, op donderdag 28 mei, tegen SC Karlsruhe, de terugwedstrijd is op maandag 1 juni, en dit omdat Stuttgart won; had Paderborn toch een gelijkspel gehaald, dan moest Stuttgart barragematchen spelen.
Ik ben Helga
). En dan was het eindelijk zover, de match van de waarheid was begonnen. Er waren kansen langs beide zijden, zoals voor Rudnevs enerzijds (die al in de 27ste minuut Lasogga kwam vervangen, deze had zijn schouder bezeerd), en Huntelaar anderzijds. Maar de eerste helft eindigde zonder doelpunten, er werden geen extra minuten gepresteerd. Tijdens de pauze werden supporters in beeld gebracht, vooral in de noordtribune, maar ineens herkende ik mijn eigen hoofd. 
Ik wuifde eens, en vormde dan een ruit met mijn wijsvingers en duimen (toppen van wijsvingers tegen elkaar en 't zelfde met de duimen).
), wiens terugspeelbal precies in de voeten van (ex-HSV-speler) Choupo-Moting belandde, was Adler al in de wind gezet, maar hij keerde zich rap om en kreeg nog net zijn lange vingers (letterlijk, hé 
