Ik ben Helga
Ik ben een vrouw en woon in Denderleeuw (Belgie/Vlaanderen) en mijn beroep is secretaresse (tegenwoordig heet dat assistant...).
Ik ben geboren op 24/07/1960 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, reizen, lezen, computeren, en ik volg graag voetbal- en wielerwedstrijden.
Deze profielfoto is genomen in Chileens Patagonië.
26.03.2010 - 100 km - Euregio, georganiseerd door Pomona Trotters Welkenraedt (LG 112)
Zoals afgesproken vond ik Annemie en Mark in Brussel nabij de Heizel, waar ik met de metro aankwam en samen kwamen we voorspoedig aan bij het Centre Culturel, waar Mark een leuke parkeerplaats vond, dichterbij kon nauwelijks of hij moest op het grasperk parkeren.
Terwijl ik ons een zitplaats zocht (achteraan de zaal) haalde Annemie voor elk van ons de inschrijvingsdocumenten, we kregen er ook een reflecterend vest en een tasje in dezelfde kleur bij. We hadden dan nog tijd genoeg om iets te eten, te drinken en bekenden te begroeten, zelfs veel wandelaars die we van Euraudax kennen, zoals Katrien, Eddy (clubgenoot van Annemie), Louis van Gemmenich en zijn kameraad Marcel van Pomona, Christine, Pierrot, Thérèse en Conrad, Marion, Hardy, Willy en Patrick van de Caracolles Andennaises. Ook Jill (Ms Centurion) was van de partij.
Uiteindelijk was het dan toch tijd om te vertrekken, nog voor 21 uur gingen we naar de uitgang en zagen tot onze grote verbazing dat de groep al vertrokken was, en het was dus nog geen 21 uur! Nu ja, de omloop is uitgepijld, dus we maakten ons geen zorgen en we vonden weldra aansluiting met het peloton. We zouden trouwens de hele wandeltocht veelal dezelfde mensen zien, toevallig Euraudaxers, die dus gewend zijn om steeds dezelfde wandelsnelheid aan te houden. Het parcours ging in tegenwijzerzin, zodat we eerder s avonds Eupen bezochten en overdag ten westen van Welkenraedt zonder reflecterend vest en zaklamp konden wandelen. Daarom heb ik ook geen foto van het mooie kapelletje nabij Membach, daar zijn we vorig jaar in daglicht langsgegaan, en Annemie en ik kennen het ook van de Euraudax-Ster van Jacky (Euraudax Stembert). Eupen komt me ook s avonds bekend voor maar voor het overige hadden we daarna veel wegen en paden die ik me helemaal niet herinner. Ondanks dat die paden niet overal even goed begaanbaar zijn (ik heb vooral last met moddergladde en/of stenige afdalingen) kwamen we naar mijn gevoel snel aan op de rust- en bagagepost in Plombières, nog geen 9 uren waren verlopen. Daar kleedden Annemie en ik ons om (T-shirt en kousen), we staken onze reflecterende vesten en zaklamp weg en aten onze omelet met spek (ik at hem eigenlijk zonder spek en Annemie at de helft van de hare, Mark at de rest op).
Verder ging het in Euraudax-tempo naar Remersdael, Sint-Martens-Voeren en Saint-Jean-Sart. Daar vonden we onze bagage terug, ik wisselde opnieuw van T-shirt en kousen, en stak mijn sweater in de tas want ik had het toch wel warm en de zon was intussen ook van de partij. We voelden intussen wel de moeite in de benen, vooral wanneer we na een rustpauze opnieuw op pad gingen, al zaten we nog op schema. Nog drie rustplaatsen deden we aan: Aubel, La Clouse en Henri-Chapelle. In de gemeentelijk school van La Clouse wilden we een rijsttaart betalen met het bonnetje dat we in Remersdael niet gebruikten omdat we daar water dronken (uit dorst, niet omdat t gratis was) maar de medewerkster zei dat ze dat niet mocht toelaten. Het bestuurslid dat er verantwoordelijke voor de rustpost was, beaamde dat al zei ze dat ze het ons graag zou toelaten, maar ja, ze zal ook niet zoveel te zeggen hebben. Wat later ging Mark wat babbelen met de medewerkster die hij vorig jaar (toen hij ons tegemoet kwam gewandeld) op een andere rustpost had begroet. Nadien vertelde hij ons dat de Eurégio volgend jaar misschien wel doorgaat, al zal het er misschien anders uitzien en zal de club de medewerking krijgen van een andere club. De meeste medewerkers zijn ook geen 20-ers of 30-ers meer, eens ze de nacht hebben doorgedaan, stempelend of broodjes smerend of wat dan ook, kwamen de wandelaars van de kortere afstand (op zaterdag kon je tot 50 km wandelen) en dat kruipt ongetwijfeld in de kleren. De omloopcommissaris die het parcours heeft ontworpen, is ook vlijtig geweest, weinig stukken waren me bekend en ook na de stop in Henri-Chapelle kregen we een onbekend stuk voor de voeten, een kiezelpad naast de spoorlijn (één lijn, voor goederenvervoer of naar een kopstationnetje?). Zo bereikten we het cultureel centrum weer langs een onbekende kant. Wij hebben het gehaald en Mark heeft zijn record gebroken, we zijn vóór 17 uur (nl. om 16:40 uur) aangekomen.
Het weer was zo goed dat we, afgezien van een kort miezerbuitje, onze regenkleding of regenscherm niet nodig hadden, integendeel werden we eerder nat van t zweet
20.03.2010 - Euraudax Iddergem, georganiseerd door Euraudax België (258)
Deze keer reed ik zelf want ik ging voor 75 km (drie lussen), ik miste nog zo een homologatie (eigenlijk geven ze voor die afstand geen, want je hebt geen nummer te noteren).
De eerste lus leidde ons naar Gooik langs de Dender, enkele weiden die een wijds uitzicht bieden, de Hertboommolen (ook gekend van de VRT-serie Zeppos, héél lang geleden), de steile helling van Kluisberg in Pamel (ook bekend van sommige organisaties van WSV De Sportvrienden) en het Molenhof met vijver. Dit was de lus met de leukste bevoorrading: champagne op de eerste wagenrust, ter gelegenheid van de huwelijksverjaardag van baankapitein André en zijn Erna, en belegde broodjes op de tweede wagenrust.
Ik wist intussen al dat Annemie ons voor de tweede lus gezelschap zou houden, langer kon niet want ze had nog veel werk thuis. Die lus leidde ons naar Roosdaal maar bij het begin ervan langs zonet bewandelde wegen, zo passeerden we zelfs nog eens langs Molenhof met vijver (waar ik toen een foto van nam, er stond niemand in t zicht ). Om de wagenrust van Ledeberg Dries (niet die van Gent, hé) te bereiken, moesten we toch weer onze hellingsteek opzetten, maar zo erg als de Kluisberg vond ik het toch niet. De tweede wagenrust was aan Dommelingen en toen gingen we terug naar Iddergem voor de warme maaltijd. Die bestond uit een lekkere soep, een halve kip (mijn ogen waren meteen groter dan mijn buik, en dat kan tellen ) met rauwe groenten, kroketten en, in aparte kommetjes, appelmoes enerzijds en erwten & wortels anderzijds. Van die halve kip kreeg ik nauwelijks een bil opgegeten, de rest heb ik wel genuttigd (alsook een schep appelmoes en een schep erwten & wortels). Het ijsje met chocoladesaus ging gemakkelijker binnen. Tijdens deze lus, overigens, had het kort geregend, tegen dat we de regenschermen open of de regenjas aan hadden, was t al bijna over (ik had mijn regenjas rond mijn middel geknoopt en moest dus eerst mijn reflecterend jasje uittrekken).
Ik nam node afscheid van Annemie maar bedacht dat ik zelf toch maar 25 km te wandelen had, en van fotos nemen was ook al niet veel sprake meer, enkel nog van een beeldje in een tuin. Deze lus leidde ons via Denderhoutem naar Haaltert en twee wagenrusten (Roslaer en Mussenzele). Op de tweede was er ook warme chocolademelk en dat liet ik mij zeer smaken (anders dronk ik cola). Intussen had ik de batterijen van mijn zaklamp vervangen. Na deze tweede lus was er weer zon kort buitje, waarop Frank tegen Jeannette zei dat het was om ons bang te maken, maar dat zou niet lukken. Wel, Frank, je had dat misschien niet mogen zeggen. J De volgende bui was er ene om U tegen te zeggen: een flinke plensbui die maar bleef duren. Wat was ik blij dat ik er in Iddergem van af was! Mijn schoenen, kousen, voeten en regenjas (ook reflecterend vestje) waren kleddernat, zelfs mijn T-shirt had natte regenvlekken. Ik liet mijn boekjes afstempelen en wenste iedereen een droge voortzetting van de wandeling (maar dan moest het binnen de 40 minuten wel ophouden met gieten).
07.03.2010 - Pap-Eterswandeling, georganiseerd door W.S.V. De Kadees Aalst (063)
Eens terug uit Lommel bij Annemie thuis besloten wij twee om nog eens langs te gaan in haar geboorteplaats, Mere. Maar vertrekken deden we wel van de rustplaats te Vlekkem, omdat Annemie voorzag dat daar misschien gemakkelijker parkeerplaats te vinden was dan in het industriepark. En inderdaad, we konden nog naast elkaar parkeren.
Binnen in de zaal troffen we onze wandelmaten van de Kadees die daags voordien aan 25 km genoeg hadden in Lommel. Hier waren ze druk in de weer: Lucia achter de toog (met o.a. Ellen en Werner), Conny in de keuken en Geert aan t afruimen (daarvoor had hij nog een collega). Lucia beloofde ons elk een potje rijstpap te reserveren en wij wandelden naar Mere om in een der hallen onze inschrijvingskaart te kopen en meteen ons boekje te laten afstempelen. Mijn clubvoorzitter Herman trakteerde ons op een warme drank en toen die op was (en hij met andere Sportvrienden aan een andere tafel aan het babbelen was), volgden wij het parcours terug van 6 km (voorzien voor buggys en rolstoelen, dus modder riskeerden we hier ook niet) via de kerk van Ottergem naar Vlekkem, waar onze maten nog steeds echt druk in de weer waren. Lucia haastte zich naar de keuken om onze twee potjes rijstpap, de bruine suiker stond aan de stand met de soep. Ik vond intussen twee vrije zitplaatsen en Annemie bracht het potje bruine suiker mee. We lieten ons de rijstpap smaken, wat lekker, zeg !!! Omdat we omzeggens meer dan 24 uur niet echt geslapen hadden, namen we afscheid van onze makkers en elkaar, en gingen elk ons weegs naar huis.
06.03.2010 - Euraudax Lommel, georganiseerd door Euraudax België (258)
Deze keer kwam ik in De Soeverein te Lommel aan met Annemie en Mark, de reden daarvoor blijft lekker tussen ons drieën. We schreven ons in voor de volle pot van 100 km, jawel, geen 30 maar 20 uren wandelen en rusten. Bij mijn inschrijving vroeg baankapitein Louis of ik seingeefster wou zijn, OK dan maar, als je er ene te kort kwam (dat toch liever dan laatste man/vrouw).
De eerste lus leidde ons langs het kanaal en door de Lommelse Sahara met een wagenrust aan de bekende voetgangersbrug en een caférust in Heuvelhof. Terug in de startplaats haalde ieder zich een koude schotel met vlees en groente.
De tweede lus leidde langs de Lommelse Sahara en het Duits kerkhof met een wagenrust aan het station van Lommel (nabij Kattenbos, ons bekend van een andere euraudax-wandeling) en een caférust bij De Mulder, ook al bij Kattenbos. Op zoektocht naar het WC vond ik achteraan nog een zaaltje met ruim zitplaats dus verlieten Annemie, Mark en ik de toog en gingen daar zitten, waar we zicht hadden op drie welgevulde vogelkooien. Toen Louis voor vertrekken had gefloten kwam de uitbater vertellen dat hij elders nog 50 van die mooie vogels zitten heeft, maar ja, we konden dus niet blijven luisteren. In de Soeverein haalden we ons een mok soep en een hoofdschotel bestaande uit kroketten, erwten en wortelen en een kippenfilet (veronderstel ik, want ik had genoeg aan kroketten en groente).
Toen we voor een zesde keer langs het station van KVSK United (voorheen SK Lommel) gingen - de startplaats ligt er dan ook niet ver vandaan - viel er eigenlijk nauwelijks nog te fotograferen, maar ik denk dat ik dat de vorige edities al had gedaan... We hadden dan geen caférusten meer maar wagenrusten aan de brug Blauwe Kei en in Moffel alvorens in de Soeverein een bord spaghetti te halen.
We vatten dan de laatste lus aan en hielden halt aan het brugje van (wat ik vermoed parochie) Kolonie en te Luijksgestel (net de nationale grens over), maar dan in het natuurdomein. Intussen was vooral de vrieskou gespreksonderwerp nummer 1 want het vroor vijf graden, maar door de even ijskoude wind voelde het nog kouder aan.
Nog voor 7 uur s morgens kwamen we terug aan in de startzaal waar geen trofeeën uit te reiken waren, Louis deelde een dankgeschenkje aan de seingevers toen zij lamp en armband indienden, dank je wel, Louis, t zal me smaken ! Even later vertrokken Mark (aan het stuur), Annemie en ik uit Lommel.
Naderhand vernam ik dat dit de laatste organisatie was van Lommel, wie goesting heeft om deze datum over te nemen, gelieve contact op te nemen met Euraudax België.
Het was dus berekoud maar wel zonnig en s nachts kregen we een flink sterrenfirmament en een halve maan te zien.
28.02.2010 - Aktivia Nationale Wandeldag, georganiseerd door Padstappers Geraardsbergen (135)
Daar aangekomen was het aan het regenen en het zou niet meer ophouden. Deze keer had Herman het gemakkelijker gevonden om terug te keren naar de startzaal, het Koninklijk Atheneum. Ik dacht eerst voor 16 km te vertrekken, er was toch tijd genoeg, maar eens buiten zag het er naar uit dat er van wandelplezier niet veel in huis zou komen, zodanig als het regende. Ik liet de 1 dan vallen en koos voor de kortste afstand. De eerste keer dat ik kon kiezen tussen verhard en natuurlijk koos ik toch voor het laatste. Het terrein was daar plat dus ik dacht dat het niet veel kwaad kon. Omdat het zon bescheiden afstand was, bleef ik dicht in de buurt van het centrum met een passage langs de Dender, daar waar de woonboten aangemeerd lagen, het Abtenhuis, het Administratief Centrum met een standbeeld ervoor, en zo kwam ik in de rustpost, fuifzaal De Spiraal. Daar stonden de drie reuzen te pronken, en kletste ik wat met Sportvriend Robert en met Padstappers Dany Digital aan de bonnetjesverkoop en met Viviane achter de toog. Ik ging dan terug naar de school langs de kerk van de Paters Jozefieten. Wat verder, op een schoolkoer, stonden medewerkers jenevers uit te schenken, zoals vorige maand koos ik voor de chocosmaak. Van daar restte mij nog 1 km en ik kwam kleddernat van de regen terug in de tent, waar ik s middags mijn sporttas had gezet. Ik trok een droge wandelbroek en mijn wandelsandalen aan, teneinde netjes in de bus te zitten, maar daar had ik nog een ruim uur voor, wat ik doorbracht bij Julienne, Denise en Etienne, wat later kwam ook Yvette aan. Overigens kreeg iedereen bij afgifte van zijn controlekaart de gebruikelijke zelfklevers en een klein brood. Voor we naar de bus gingen, kocht ik me nog een zak met 6 ter plaatse gebakken mattentaarten (om mee op kantoor te trakteren ). En zo werd het vijf uur in de namiddag, en keerden we terug naar Welle waar we s morgens onze auto hadden zien staan.
Het weer was helemaal slecht met regen en harde wind, blijkbaar trok de storm Xinthia over Europa.
28.02.2010 - Aktivia Nationale Wandeldag, georganiseerd door Wandelclub De Marktrotters Herne VZW (114)
In Welle (niet in Denderleeuw wegens carnaval) stond de bus al te wachten, met voorzitter Herman aan het stuur (hij is gewend met bussen te rijden, al is dat nu niet zijn job), maar we gingen nog niet meteen weg, nog niet iedereen was aangekomen. Eens ingestapt kreeg iedereen zijn waarborg van 5 EUR terug, daar konden we dan later iets mee drinken en/of eten. De busreis en de inschrijving werden namelijk betaald door de club, zoals gewoonlijk bij de Aktivia Nationale Wandeldag.
Eens in Herne aangekomen, stopte Herman de bus en kreeg van Marktrotter Johnny een omslag met parcours. We stapten uit en Herman moest naar de busparking, een ruime 10 km verder. Wat later belde hij naar Yvette: de auto welk hij naar de parking volgde, was meteen weer weg en daar stond hij dan Hij was verondersteld naar de naburige controlepost te gaan en daar te wachten tot hij ons terug zou komen halen, intussen had hij wel consumptiebons voor een natje en een droogje. Maar als clubvoorzitter ging hij natuurlijk liever wandelen. In de zaal zelf zochten wij de oplossing en we vonden toch iemand bereid om Herman in de controlezaal op te pikken en naar de startzaal te voeren. Ondertussen was ik ook vertrokken om te wandelen en ik koos voor de 13 km, want ik had geen zin me te haasten en wie weet bleef ik wat hangen in de rustpost? Die rustpost bereikte ik na zon 7 km via het station, het centrum van Herne met nieuw beeld in de straat, de Galgedries en Kokejane. Daartussen had ik J.-P. Declerck ingehaald, hij volgde het parcours van 32 km (de maximumafstand) om nadien een verslag en een fotoreportage te kunnen leveren aan de Wandelgazette.
In de rustpost, een schooltje, trof ik enkele Sportvriendinnen en bleef wat bij hen kletsen. We vertrokken ook verder maar ik had nog het audax-tempo (6 km/h) in de benen en ik liet ze weldra achter. Ik passeerde zo de Boesmolen (die niet maalde), de Rankhove en de Liezebeekwijk. Ik had dan nog ruim tijd om twee belegde broodjes door te spoelen met een warme chocomelk en een door Yvette getrakteerde donkere Kartuizer. Wel een mooi glas, maar de inhoud is niet zozeer mijn gading.
Tegen half één zaten we allemaal in de bus en konden we verder naar Geraardsbergen voor ons tweede bezoek van de Nationale Wandeldag. Het weer was wisselvallig met wat regen, doch gelukkig niet constant, dat was wel de wind.
27.02.2010 - Euraudax Haren, georganiseerd door Euraudax Belgie (258)
De wandeling begon deze keer in het station van Brussel Noord en daar, bij de trappen naar de ondergrondse tram, stonden Lydia en Yves paraat met de inschrijvingsformulieren en de parcoursblaadjes. De tram kwam niet om 09:30 uur maar tien minuten later aan en baankapitein Antoine kwam ons halen, terwijl de groep een eindje verder stond te wachten.
De eerste 7 kilometer leidden ons door het centrum met o.a. het Martelarenplein (waar de Vlaamse regering werkt), enkele huizen ontworpen door Victor Horta (o.a. het stripmuseum), enkele winkelgalerijen, het Sint-Katelijneplein met de kerk en de afzonderlijke toren, de bedding van de Zenne (maar volgens Antoine stroomt de Zenne daar niet). Even verder kwamen we aan taverne Plattesteen, waarbij steen verwijst naar een vroeger gebouw uit steen, aan de Kolenmarkt. 8,5 km verder wandelen, langs fraai beschilderde smalle gevels, de Grote Markt, de Kleine Zavel met diverse pralinewinkels, het Egmontpark, de Louizalaan (vanwaar de vergulde koepel met kroontje van het Justitiepaleis te zien is), het Jean-Felix Hap-park te Etterbeek, voerden ons naar het Jourdanplein met de bekende frituur voor een tweede caférust. Café lEspérance gaf geen hoop op voldoende zitplaats voor iedereen en met vooral West-Vlamingen ging ik naar een ander café. Dan restten ons nog een krappe 10 km tot het eind (het clubhuis van de MIVB) door het Jubelpark en het kerkhof van Brussel.
Voor wie een warme maaltijd had besteld en betaald, wachtte een grote visstick met groenten, aardappelen en tartaarsaus. Nadien volgde de algemene vergadering en een bestuursvergadering (dit zonder mij) met een Nederlandse vertegenwoordiging.
Het begon met wat regen maar het werd nadien droog en zelfs zonnig, koud was het niet echt.
Ik ben Helga
Het parcours ging in tegenwijzerzin, zodat we eerder s avonds Eupen bezochten en overdag ten westen van Welkenraedt zonder reflecterend vest en zaklamp konden wandelen. Daarom heb ik ook geen foto van het mooie kapelletje nabij Membach, daar zijn we vorig jaar in daglicht langsgegaan, en Annemie en ik kennen het ook van de Euraudax-Ster van Jacky (Euraudax Stembert). Eupen komt me ook s avonds bekend voor maar voor het overige hadden we daarna veel wegen en paden die ik me helemaal niet herinner. Ondanks dat die paden niet overal even goed begaanbaar zijn (ik heb vooral last met moddergladde en/of stenige afdalingen) kwamen we naar mijn gevoel snel aan op de rust- en bagagepost in Plombières, nog geen 9 uren waren verlopen. Daar kleedden Annemie en ik ons om (T-shirt en kousen), we staken onze reflecterende vesten en zaklamp weg en aten onze omelet met spek (ik at hem eigenlijk zonder spek en Annemie at de helft van de hare, Mark at de rest op). 
We schreven ons in voor de volle pot van 100 km, jawel, geen 30 maar 20 uren wandelen en rusten. Bij mijn inschrijving vroeg baankapitein Louis of ik seingeefster wou zijn, OK dan maar, als je er ene te kort kwam (dat toch liever dan laatste man/vrouw). 
