23.07.2010 - Dag 1 Vichte - Ghislenghien = 51,500 km
We worden al om 05.30 uur gewekt (al deden sommigen dat zelf met hun GSM), een half uur later is het ontbijt al klaar, voor deze eerste dag krijgen we daarbij ook een paar koffiekoeken. Er is steeds koffie, thee en warme chocomelk, enkele verschillende soorten brood(jes), kaas, ham, jam en chocopasta, alsook fruitsap, yoghurt en Soja-drink. Zoals gebruikelijk moeten we zelf afruimen en onze vaat doen (bord, koffiekop en bestek).
Om 06.55 uur is de afspraak voor toespraakje van Godfried, de groepsfoto en het doorknippen van het lint. Omdat het aan het regenen is, gebeurt dit nog in de zaal. Van regen blijven we verder bijna gespaard, het valt al bij al nog mee, vooral in de namiddag. We verlaten Vichte via het beeldje van De Verteller en trekken naar het Kluisbos. Daar regent het opnieuw maar men is er wat beschut door de bomen. We steken de taalgrens over nadat we eerst nog de Knokteberg hebben bedwongen. Intussen hebben we al twee maal bevoorrading gekregen, in Otegem en op de Kluisberg, in de buurt van de grote hall waar de tweedaagse start. Ook in Russeignies krijgen we te drinken en te knabbelen en een uurtje later zijn we al op de middagpost in Saint-Sauveur, onder een leuk, houten afdak. Elke middag krijgen we een kop soep met iets te eten, dat is daarom niet altijd een belegde boterham, zoals vandaag. Na de middagpauze gaan we door de Pays de Collines, wat niet ver van Ronse gelegen is, over Les Monts, door het Bois de Leuze, langs La Huissière en door het Bois Lefevre naar het vroegere Musée du Tour de France. Vier jaar geleden heb ik daar gauw eens rondgekeken, maar dat kan nu niet meer, alles ligt uitgestald in het Centrum van de Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde, dus kunnen we enkel drinken en knabbelen. Onderweg komen we langs het huis van een weldoener die fris water heeft klaar gezet met een geschreven aanmoediging, zo heeft hij ook zijn praatje met elke wandelaar die passeerde (en zich tijd gunde om te stoppen J). Via het golvend landschap van Ouedenghien, Ostiches en Rebaix (waar we de Blanche zijrivier van de Dender en de Dender zelf oversteken) komen we aan in Ghislenghien. Overigens, we passeren ook langs de woning waar we vier jaar geleden op het terras zaten, samen met Jean-Pierre en Claire (maar zij nemen dit jaar geen deel aan Vichte-Dhron). Deze keer staat ons niemand op te wachten, zijn ze niet thuis? Of zitten ze naar de Ronde van Frankrijk te kijken? In Ghislenghien, Hall Omnisport La Couturelle, krijgen we lekker eten (soep, hoofdschotel steeds met sla, tomaat en geraspte wortels, dessert) aangeboden.
Voor een profielschets, zie hier het fotoalbum van Claude Tixhon: http://picasaweb.google.com/wandermarches2010c/20100723VichteDrhon1
24.07.2010 - Dag 2 Ghislenghien - Les Bons Villers = 61,500 km
Vandaag hebben we 10 km meer te stappen dan gisteren en dus worden we een uur eerder gewekt. Na het ontbijt en bij de verzameling voor de groepsfoto, vraagt Godfried dat de eigenaars van een GSM er zouden zorg voor dragen dat ze daarmee toch de nachtrust van de andere wandelaars zouden respecteren. Vandaag zijn er drie personen die elk een stukje van het lint mochten afknippen, er zijn immers drie verjaardagen te vieren. Als eerste is West-Vlaming Ludo (uit het gezelschap van Monique, Marc, Frans,
) met de schaar in de weer, dan ik en vervolgens Jos, wellicht ongeveer de jongste deelnemer. Elk van ons krijgt ook een fles Duchesse de Bourgogne, maar het team medewerkers is zo vriendelijk om die voor ons koel te bewaren tot we terug in Vichte zijn.
Vandaag gaat het geleidelijk omhoog, we hebben een hoogteverschil van ongeveer 50 meter te overbruggen, "twee keer niets", maar voor zo'n lange etappe volstaat dat wel, 't zal nog zwaar genoeg worden. In de voormiddag gaan we langs dorpjes als Gibecq en Gondregnies en in Horrues steken we de Senne over naar Braine-le-Comte voor de soep en het brood. Daar zijn John, Roos en Christine (de mobiele Rode Kruis-ploeg) verkleed als hippies compleet met jointje (maar niet aangestoken J) iedereen vrede toewensend. Nadien zien we duidelijk het complex van het Hellend Vlak van Ronquières, maar we maken gelijk een omtrekkende beweging, via een gehucht geheten Mon Idée. "Mijn gedacht!" zou Boma zeggen. J Na dat sluiscomplex volgen we ongeveer 8 km het oude kanaal, eerst rechts op het fietspad en dan links over een wandelpad, waar we toch nog met mountainbikers geconfronteerd worden, hoewel er een verkeersbord staat dat alle verkeer verbiedt, en hoewel het pad niet overal even goed begaanbaar is omdat het hier en daar overwoekerd is met onkruid. Na nog een klein uurtje komen we in Obaix aan waar de bevoorrading verzorgd wordt door en bij Michel Defrenne, die met Les Roses Noires de Tubize de vierdaagse mars van Parijs (Lagny sur Marne) naar Tubize organiseert tijdens het (zelf te verlengen) pinksterweekend. Daar zitten ook zijn vrouw en Anne, de kinesiste. Wanneer Michel vraagt wat ik wil drinken, zeg ik al grappend een picon-bière, wat ik tijdens Parijs-Tubize heb leren kennen. J Bier heeft hij wel, maar geen picon dus drink ik hetzelfde als Annemie en Mark, zijnde koffie, we gaan met ons kroesje en een stuk zelfgebakken cake in hun tuin zitten (zij zitten op hun overdekt terras, net als Odette en Francine die onze kaartnummer noteren). Wanneer wij hen verlaten, in de richting van Odoumont, komen we op een gewestweg terecht, waar enkel ter rechter zijde een verhoogde berm ligt, en die gebruiken we dan ook om het gemotoriseerd vervoer niet te hinderen. Maar zo missen we wel een wegwijzertje naar links en we stappen het hele eind tot het volgende kruispunt, even later gevolgd door Franco en Willem. Mark houdt enkele automobilisten staande om de weg naar Odoumont te vragen, en telefoneert dan met Godfried en vervolgens met Jacques (de "buschauffeur"). We moeten dus een heel eind terug en zien intussen andere wandelaars (Martine, Virginie en Pedro) meteen de goeie weg inslaan. Door licht golvend boerenlandschap stappen we naar Odoumont, waar we na bevoorrading enkele sporen van vernieling zien, veroorzaakt door de julistorm, zo ligt een elektriciteitspaal nog steeds over de weg, samen met de draden. Met enige vertraging bereiken we dan toch Frasnes-Les-Gossilies, onze tweede overnachtingplaats in Les Bons Villers. Daar zitten Michel en Anne intussen ook al te kroezen. Na de gebruikelijke reservatie van onze slaapplaats en een verfrissende douche, gaan we eten, en we worden beloond voor die paar kilometers meer (of ik krijg nog een verjaardagsgeschenk), want het is zalm met béarnaisesaus en tagliatelli. J
Voor een profielschets, zie hier het fotoalbum van Claude Tixhon: http://picasaweb.google.com/wandermarches2010c/20100724VichteDrhon2#
25.07.2010 - Dag 3 Les Bons Villers Profondeville = 48,300 km
Vandaag hebben we nog niet de kortste etappe, maar we mogen wel anderhalf uur langer blijven slapen. En ook moeten we vandaag niet veel stijgen, enkel op het einde en afgesloten met een flinke afdaling door het bos.
Maar bij de start worden we eerst nog gezegend door paters John en Fernand, zou het nodig zijn? In de voormiddag krijgen we twee bevoorradingen alvorens de middagpost te bereiken, daarvoor verlaten we de provincie Henegouwen en trekken we provincie Namen binnen. We wandelen over de Rau de Plamico, door velden, over de rivier Grand Vau, over nog een rivier, de Orneau, naar Moustier. Ook daar zijn paters John en Fernand present met wijwater en kwast. In de namiddag volgen we een tijdje de Oude Samber, trekken door het Bois de Soye, steken de Samber over en volgen deze tot de abdij van Floreffe. Intussen merken we dat er een zondagwandeling wordt georganiseerd, maar die wandelaars worden in de abdij niet verwacht. Wie ik er wel enigszins verwacht, is Marc van de Caracolles Andennaises, en hij is er niet alleen, zijn vrouw Martine en hun dochter Margot zijn ook van de partij. De organisatie trakteert hier op een drank en ik kies als gebruikelijk voor een donker abdijbier terwijl mijn vrienden zich bij de koffie houden. De afstanden tussen de bevoorradingen zijn kort gehouden, alleszins onder de 6 km en zo lijkt het lekker op te schieten. We klimmen tot Chapelle St. Roch en dalen vervolgens weer af, eerst door het bos Haute Marlagne en dan het Bois de Villers, waar we de afdaling naar de Hall Omnisport La Hulle in Profondeville beginnen. Daar treffen we tot ons plezier Christine (Krikri voor picasa-fotokijkers) aan, zij woont er. Vanavond eten we buiten, het weer is er naar, en het missen van het wegwijzertje nabij Obaix op weg naar Odoumont komt ter sprake met de twee uitpijlers bij ons aan tafel, Francis en Wouter.
Voor een profielschets met foto's, zie hier het fotoalbum van Claude Tixhon: http://picasaweb.google.com/wandermarches2010c/20100725VichteDrhon3#
26.07.2010 - Dag 4 Profondeville Nassogne = 62,800 km
Vandaag moeten we weer vroeger opstaan, en het wordt ook heuvelachtiger. Eerst volgen we een tijd de Samber, onderweg aangevuurd door Christine, om deze stroom dan over te steken en de eerste beklimming aan te vatten. We mogen eerst nog wat recupereren op vlak terrein alvorens enkele bossen te bezoeken: Bois d'Anwai, Bois des Loges, Herbois. In een van deze bossen, ter hoogte van Evrehalles, moeten we zigzaggend de heuvel op, onderweg aangevuurd door Raymond en Claire. Dan volgt weer wat plat terrein om dan een heel eind verder evenzeer zigzaggend te dalen. Na nog een flinke doortocht door het domein dat eigenlijk tot de Waalse watermaatschappij lijkt te horen komen we in Spontin voor de bevoorrading, dat zou moeten het exacte centrum van de Waalse regio zijn. Dicht bij de bevoorradingsplaats staat een kasteel uit de 12de eeuw. Over een golvend landschap door kleine dorpjes (Sovet, Fayi en Corbion) bereiken we de middagpost, al heeft dat wat voeten in de aarde. Ter hoogte van een jeugdkamp lijkt ons dat er wat weinig wegwijzertjes hangen, Mark telefoneert eens te meer met Jacques en dankzij zijn aanwijzingen bereiken we de cafetaria van de plaatselijke voetbalploeg via de achterkant ervan. In plaats van belegde broodjes krijgen we een koude schotel met groenten, salami, zelfs een stuk meloen. Helaas moet de organisatie wel de drankvoorraad aan de uitbater van de kantine laten, die heeft zijn prijzen blijkbaar aangepast, of hij denkt dat Chevetogne in de Jupiler League voetbalt
Na het lekkers wandelen we langs de abdij van Chevetogne naar Mont Gauthier, door het bos, over de rivier de Vachau, en het Bois de St-Rémy. Onderweg worden we verwelkomd door twee Señoritas die onze dagkaart afstempelen en intussen een flamenco dansen op de Radio 2 zomerhit (al is die dan nog niet verkozen), "Dos cervezas, por favor". Verder stappend bereiken we de bevoorradingsport in Havrenne, waar we halfweg zijn. "Proficiat en tijd voor een drink," staat in het boekje, maar hier is enkel frisdrank te verkrijgen. J Enfin, ons scheiden nog 16 km en twee bevoorradingen alvorens de Hall Omnisport in Nassogne te bereiken. Daar krijgen we eens te meer een lekker avondmaal opgediend.
Voor een profielschets met foto's, zie hier het fotoalbum van Claude Tixhon: http://picasaweb.google.com/wandermarches2010c/20100726VichteDrhon4#
27.07.2010 - Dag 5 Nassogne - Wiltz (Gr.H.Lux.) = 66,000 km
Vandaag krijgen we de langste etappe voor de boeg met wat minder uitgesproken hellingen, doch we moeten daarom niet vroeger opstaan. Na het ontbijt en de gebruikelijke startprocedure trekken we er dus op uit en na een doortocht door een bos komen we weldra bij het Musée de la vie rurale. Het lijkt me wat het Bokrijk van Wallonië met oudere huizen, kerken en een winkeltje, op de parking ervan vinden we medewerkers met onze frisdranken en knabbels. Soms lopen we langs de Masblette, soms steken we die over. We krijgen nog paden voor de voeten geschoven zoals in de bossen van St-Hubert, Laneuville au Bois, Bois de Herbaimont, en we bereiken zo de middagpost in Givry. Daar zijn enkele medewerkers ook verkleed: Romain met lange, blonde manen in een paardenstaart en een marinepet op, Marnik als Belg met tricolore Jupilerhoed en Fernand als Schot in kilt (maar zijn short is iets te lang J). Het is hier dat we, naast soep, ook brood en kop met vinaigrette te eten krijgen.
Na dit lekkere maal stappen we verder langs de rivier Rouette en enkele dorpjes langs de Rau du Grand Etang (die grote vijver doet me denken aan een meertje in Jutland, doch daar staat wel een zitbank). Via Hemroulle en Luzery bereiken we het Memorial du Mardasson in Bastogne. Daar staan Christiane en Walter met onze bevoorrading maar ook een journalist-fotograaf van Het Laatste Nieuws om foto's van wandelaars te nemen. We vervolgen onze weg via Benonchamps (onderweg kwam Claude Tixhon ons tegemoet en fotografeerde elke wandelaar) naar Schleif. We volgen dan de oude treinbedding waar al lang een fiets- en wandelpad van gemaakt is, en dit tot aan de rand van Wiltz, van daar is het niet ver meer tot Lycée du Nord. Volgens Elie, die ons het T-shirt, onze startkaart en het inlichtingenblad voor de volgende dag net als het klevertje van deze dag overhandigde, is er weer wat gemoderniseerd in deze school, de meeste wandelaars kunnen slapen in de zaal in plaats van een klasje te moeten zoeken. In Wiltz hebben de medewerkers in de keuken gezorgd voor een lekkere spaghetti bolognese, ik heb het gesponsorde T-shirt dus wat gespaard. J
Voor een profielschets met foto's, zie hier het fotoalbum van Claude Tixhon: http://picasaweb.google.com/wandermarches2010c/20100727VichteDrhon5
28.07.2010 - Dag 6 Wiltz - Bettendorf (Gr.H.Lux.) = 40,200 km
De wandeldag begint nogal regenachtig, van de nochtans fraaie locatie van de eerste bevoorrading aan de Nocher kapel valt dan ook niet veel te genieten. Van de natuur wel, zeker wanneer we door bossen mogen wandelen, want het bladerdek beschut wat tegen het gedruppel. Ook aan de vliegende controle bij het Napoleonsboompje begint het weer te regenen, doch Napoleon en zijn twee eredames staan ertegen beschut. Na een foto en een plat watertje stap ik (Annemie en Mark zijn me vooraf gegaan, hun fysieke conditie is veel beter dan de mijne) weer verder naar het feodaal kasteel van Bourscheid voor het middagmaal (belegde boterhammen met soep). Daar vind ik ook Annemie en Mark terug die me meenemen voor de rest van de dag, langs de kerk van Burden en de Sûre. Christiane en Walter, alsook Christine, Roos en John wachten ons op bovenaan de Goldknapp, mensenlief, wat is me dat weer een helling buiten categorie!! Wat later worden we beloond met een afdaling en een rustige wandeling langs de Sûre. Annemie en ik zoeken naar de trap waar we twee jaar geleden met de voeten in het water gingen zitten (het weer leende er zich toen iets beter voor, maar toch). We vinden maar 1 trap, ter hoogte van een grote camping, maar we verwachten ons nog aan een trap, doch vinden die niet. Op de duur, al voorbij de laatste bevoorrading, stelt Mark voor om te gaan pootjebaden waar een rij stenen voor een minuscuul watervalletje zorgt, en we kunnen net naast elkaar zitten, met de voeten in het water. Gelukkig maar, anders had ik mijn handdoekje voor niets meegenomen. J Weldra bereiken we de Hall Omnisport van Bettendorf, waar we ons installeren en genieten van het lekkere avondmaal.
Voor een profielschets, zie hier het fotoalbum van Claude Tixhon: http://picasaweb.google.com/wandermarches2010c/20100728VichteDrhon6
29.07.2010 - Dag 7 Bettendorf (Gr.H.Lux.) - Helenenberg (D.) = 44,000 km
Vandaag is wellicht de zwaarste maar volgens mij ook de mooiste etappe (al zijn er nog andere die ik zeer naar waarde schat), gelukkig is 't niet ver. Na het ontbijt en de gebruikelijke startprocedure steken we onmiddellijk de Sûre over en volgen deze dan tot in Moestroff, van dan begint het traject dat we twee jaar geleden voor het eerst volgden: Gaalgebierg, Jongebüesch, Hessemillen, Eppeldorf. Al tot in Beaufort, waar het kasteel nog steeds staat te pronken en waar Martine en Dany (Padstappers) staan te kletsen, heb ik kunnen genieten van een stukje Klein Zwitserland. Aan dat kasteel staan Christine en Roos de wandelaars op te wachten met een dosis EPO (uit eigen voorraad J), kom maar op, we kunnen 't nog gebruiken! Dan volgt een lang en spectaculair eind door Klein Zwitserland, met nog een bevoorrading aan een kiosk in Berdorf, alvorens de middagpost in Echternach te bereiken en daar mijn twee vrienden terug te vinden.
Ik geniet van het middagmaal en verzorg mijn voeten wat alvorens wij onze weg voort zetten. Dat doen we via een Konditorei waar we ons een ijsje halen en waar ik de sanitaire faciliteiten bezoek. Met het ijsje in de hand wordt meteen stevig geklommen, dus is het beter dat we even gaan zitten. Weldra ben ik het spoor van Annemie en Mark bijster maar in Klein Zwitserland krijg ik gezelschap van Paul, Martine en Virginie, maar weldra ook van de "bus": Jacques, Luc, Dirk en Jos. Op de trappen die wij in een smalle kloof dienen af te dalen, worden we gestremd door een groep kindjes met enkele begeleiders. Verder genieten wij van de natuur, de grillige rotsformaties, en we zijn er niet alleen, veel toeristen komen ons tegemoet. Aan de bevoorrading met controle te Irrel is het gedaan met de doortocht van Klein Zwitserland, genietend van een reep chocolade geniet ik evenzeer van het mooie pad dat er is aangelegd. In Eisenach spreken Christine (Temse) en Cathérine de wandelaars moed in, nog 3,5 km tot de Don Bosco Eduardstift in Helenenberg. Daar hebben Annemie en Mark mijn slaapplaats gereserveerd. Deze keer moeten we een eind terug voor ons avondmaal, dat begint echter met een aperitief alvorens we, op aangeven van Frans, tafel per tafel, ons bedienen aan het koud buffet.
Voor een profielschets, zie hier het fotoalbum van Claude Tixhon: http://picasaweb.google.com/wandermarches2010c/20100729VichteDrhon7
30.07.2010 - Dag 8 Helenenberg - Neumagen-Dhron = 45,700 km
Vandaag staan we om 5 uur op, de etappe is weliswaar niet lang, maar er staan twee stevige beklimmingen op het programma en de organisatie wil dat iedereen wat tijd heeft om zich te verfrissen en te installeren alvorens bij de wijnboer langs te gaan. Dat is namelijk anders dan de vorige jaren, waar iedereen meteen bij de wijnboer aankomt, komen we nu aan bij de sporthal van Neumagen. Het is misschien minder spectaculair maar wel erg praktisch.
Na Welschbillig krijgen we een nieuw stukje parcours voorgesteld richting Kordel, en we krijgen weer een eindje bos om doorheen te wandelen. Van net aan de rand van het bos hoor ik muziek weerklinken, op de parking van Kyll Muhlenberg zit het Gezin Van Paemel op ons te wachten, boer John aan een pijp lurkend, Christine en Roos lijken wel Ma Flodder. J Een uur later kom ik bij de bevoorrading waar Christine en Walter hun laatste dienst van de dag aanbieden (tenzij ze ergens achter de schermen meehelpen), intussen is Linda uit Hoboken me al tegemoet komen lopen en staat Sara aan de bevoorradingspost op haar Jos te wachten. Weldra bereik ik de brouwerij van Naurath, waar de organisatie trakteert. Daar ik het bier, dat ik er twee jaar geleden dronk, niet echt lust, kies ik nu voor een glaasje witte wijn en spreek met Annemie en Mark, die daar net vertrekken, af dat we elkaar een eindje verder aan de middagpost zien. Maar dat middagmaal (buffetje met bediening) is daar zo copieus dat ik het haast niet op krijg, en de bus is ook al aangekomen.
Ik ga dan ook verder via Hetzerath en Rivenich, daar wandel ik tussen de wijngaarden, min of meer in gezelschap van Jacques, die de bus dus achtergelaten heeft, en Willem, die zowat elke 5 stappen een foto neemt. Ik denk trouwens dat zowat iedereen een foto genomen heeft van de aankondiging "Laatste beklimming". J Rechtover de laatste bevoorrading staat een mooi kapelletje, nadien krijg ik nog enkele keren met "vals plat" af te rekenen, maar dan begint het gemoedelijke dalen. Ineens zie ik de brug over de Moezel, maar ik ben er nog niet, want het parcours draait nog rechtsaf, de wijnheuvel volgend, zodat ik Neumagen de rug toekeer. Eindelijk mag ik even later dan de brug oversteken en een eind verder, rechtsaf, linksaf, het straatje omhoog, trappen op en daar staan wandelaars en supporters de laatste deelnemers te verwelkomen met een applaus en felicitaties. Ook Annemie is daar bij, en ze loodst me naar mijn laatste slaapplaats in de sporthal. Na de ontvangst van het laatste T-shirt met klevertje en de douche vertrekken we, de vlaggendragers volgende, naar de wijnboer Michael Stadtfeld, waar we zijn wijn proeven.
Een kort eindje verder wacht de Dhrontalhalle ons op voor het avondmaal en het feestje. Josiane dankt, in naam van de wandelaars, de talrijke medewerkers alsook de organisatie. De burgemeester, zijn vrouw, de wijnboer en twee wijnkoninginnen zijn ook van de partij. Dan volgt de uitreiking van aandenken, diploma, gele wegwijzertje aan roze lint en een fles wijn aan de wandelaars. Eerst komen de nieuwelingen aan de beurt, dan zij die voor de tweede keer, de derde keer en de vierde keer deelgenomen hebben. We kunnen ons dan bedienen aan het rijke buffet onder het genot van een streepje muziek. Alleen jammer dat het orkest het eerder voor bekeken houdt dan de andere jaren, en vooral dat de muzikanten de traditie niet in ere houden: geen "Lebt denn der alter Holzmichel noch?" (nummer van Die Randfichten)! Op de duur legt Christine (Rode Kruis) dan haar CDs op. Om zowat 23 uur stappen Annemie en Mark het op, en wanneer een rondje disco uit de jaren '80 begint, vertrek ik ook, in het gezelschap van Krist.
Voor een profielschets, zie hier het fotoalbum van Claude Tixhon: http://picasaweb.google.com/wandermarches2010c/20100730VichteDrhon8
's Anderendaags staan we om 06.30 uur op, ontbijten in de Dhrontalhalle, gaan terug naar de sporthal om de grote bagage in te laden, maar we springen eerst gauw de plaatselijke supermarkt binnen voor vloeibare souvenirs. Terwijl Annemie en Mark de boodschappenkar terug rijden, reserveer ik zitplaatsen in een der twee bussen. De bus waar wij in zitten vertrekt zoals de andere om tien uur, stopt onderweg voor een snelle hap (waar al enkele wandelaars afscheid nemen) en voor een wandelaar die voor ander vervoer gezorgd heeft in Deinze. In Vichte heet het dan weer afscheid nemen en naar huis rijden.
't Was weer mooi en goed georganiseerd! Op naar 2012. J Hartelijk dank aan de organisatoren en hun medewerkers, ze hebben piekfijn werk afgeleverd en de atmosfeer zat erg goed!
Mijn fotoalbum staat overigens hier: http://picasaweb.google.be/helgavds/VD2010
Ik ben Helga
