Tegen zes uur ’s morgens vertrek ik naar de stad waar “mijn” Duitse voetbalclub zijn thuiswedstrijden speelt. Deze keer laat ik de match tegen 1. FC Köln voorafgaan door een stadsbezoek. Om half twee reeds kom ik aan bij het hotel Mercure aan de Kieler Straße, daar ken ik al twee hotels, maar de ene was volgeboekt volgens Booking.com en de andere bood enkel een kamer, zonder badkamer. Op papier zou ik pas om 15.00 uur kunnen inchecken maar de receptioniste zei me dat de kamer al vrij was. Dus ga ik me installeren, neem mijn stadsgids en neem het pad naar tramhalte Langenfelde en neem de tram tot Jungfernstieg. Daar bezoek ik eerst de St-Petrikerk, de evangelische hoofdkerk die in de eerste helft van de 11^de eeuw werd opgetrokken, en daarmee de oudste kerk van Hamburg is. De kerk is opgedragen aan de apostel en martelaar Petrus. De 132 meter hoge kerktoren behoort tot de hoogste van de wereld. De kerk behoort tot de evangelisch-lutherse gemeente. In 1310 werd begonnen met de bouw van de gotische kerk, die in 1418 voltooid werd. De bronzen leeuwenkop op de klopper van de kerkdeur herinnert aan de eerste steenlegging voor de toren in 1342. In 1842 werd de kerk echter verwoest door een grote brand, waarbij de meeste kunstwerken uit het interieur gered konden worden. Al na zeven jaar werd een begin gemaakt met de nieuwbouw in nieuwgotische stijl. In 1878 kwam de 132 meter hoge kerktoren gereed. De kerk heeft de Tweede Wereldoorlog goed doorstaan (dat geldt helaas niet voor niet alle kerken). De kerk herbergt verschillende kunstwerken, waaronder een 14e eeuws altaar, een houten beeld van de hand van Bernt Notke en twee olieverfschilderijen van de Duitse schilder Gottfried Libalt en stellen de droom van Jakob voor en de geboorte van Christus. Laatste twee werden beschadigd bij een aanslag met een zuur, maar konden worden gerestaureerd. Ik bekijk de kerk van binnen en van buiten, en wanneer ik hem de rug toe keer, zie ik het embleem van HSV, want daar staat een winkel met souvenirs, voor Hamburgers die in het centrum wonen of nog verder van het stadion is dit interessant, want ze kunnen ook hier hun tribunekaart kopen. Ik snuister er rond en koop een GSM-tasje. Van daar ga ik naar het stadhuis, waarvan ik de gevel al van aan de kerk zie. Het is een allemachtig prachtig gebouw van graniet en zandsteen, met een voorgevel van 111 m breedte, en een toren in het midden van de gevel van 112 m grootte. In het stadhuis zetelen de senaat en het parlement, elk aan een zijde van de inkomhal. Vandaag zijn er geen rondleidingen, dus moet ik mijn kennis uit mijn handboek en het internet halen. Ik kijk wat rond, neem foto’s en ga dan de binnenkoer op, daar staat de Hygieia-fontein en daar bewonder ik ook de fraaie gevels. Er is verder een terras maar ik ga terug naar buiten, na de gebruikelijke foto’s. Op de Rathausplatz staat een kolom en wat meer naar links een maquette van het – toeristische – centrum van de stad, met duidelijk herkenbaar het stadhuis en de kerken. Nog wat verder staat een openbaar kraantje met drinkbaar water, vandaag erg populair want het is zonnig en zwoel warm.

Ik zoek dan naar de Sint-Michielskerk maar kom, via de Alsterfleet aan de Sankt-Nikolaitoren, veel meer blijft er van de kerk niet meer over. De Sankt Nikolaikirche (Sint Nicolaaskerk) was een grote kerk in Hamburg. Door bombardementen in de Tweede Wereldoorlog is het kerkgebouw veranderd in een ruïne. De 147 meter hoge Nikolaiturm, ooit voor korte tijd het hoogste bouwwerk van de wereld, staat nog wel overeind. In de 12e eeuw werd op deze plek een eerste kerk gebouwd, in de 14e eeuw werd de eerste houten kerk vervangen door een stenen gebouw; een drieschepige hallenkerk. De kerk kreeg in 1517 een 153 m hoge toren, die echter in 1589 alweer afbrandde. Daarna kreeg de toren een barokke bekroning. In 1842 brandde de hele kerk af en een nieuwe kerk werd, na een ontwerpwedstrijd, gebouwd in neogotische stijl. In 1863 kon het kerkgebouw ingewijd worden. De toren kwam in 1874 gereed, en was toen met 147,3 m hoogte het hoogste bouwwerk ter wereld. Die titel ging 2 jaar later al weer naar de Kathedraal van Rouen. In 1943, tijdens de Tweede Wereldoorlog is de kerk zo zwaar gebombardeerd, dat men hem niet meer wilde opknappen. In 1951 heeft men de laatste muurresten afgebroken (allez, ja, er staan nog een paar muren met venstergaten). De toren is blijven staan als een gedenkteken, een monument ter gedachtenis aan de verschrikkingen van de oorlog. De crypte is weer in gebruik genomen als tentoonstellingsruimte. De kerkgemeenschap kreeg een nieuw kerkgebouw in een buitenwijk; in het centrum waren vrijwel geen woningen meer. Die toren en de crypte zijn te bezoeken, maar ik koop enkel een kaartje voor de toren, al wil de loketbediende eerst zien of de lift wel naar behoren functioneert, want hij durft al eens blijven steken. Doch er is geen probleem, en met andere toeristen (Denen, denk ik, te horen aan wat sommigen zeggen) ga ik dus de toren in tot 75 m hoogte, om dan van daar uit de omgeving te bekijken. En dan keer ik terug, ik zoek niet meer naar de Sint-Michielskerk, ik keer terug naar het stadhuis dat dicht bij de winkelstraat, Mönckebergstraße, gelegen is. Ik kijk daar van links naar rechts en ga de Karstadt binnen, dat lijkt wat op de Inno in Brussel, tot de vijfde etage, geen aparte winkels met elk een eigen deur dus, maar een open ruimte. Ik koop er niet echt iets wegens niets nodig maar geef mijn ogen de kost. Een eind verder is er een Karstadt-vestiging enkel voor de sport, dus met enkele HSV-souvenirs maar ook een afdeling gewijd aan de wandelsport. Terug in de straat ga ik naar het centraal station, Hamburg Hauptbahnhof, bevredig mijn nieuwsgierigheid naar de bestemmingen van de stations en kom terecht in het tramstation waar ik de tram neem naar Langenfelde. Na een verfrissende douche ga ik in het hotel op restaurant, eet er een absoluut lekker gebakken moot zalm op een bedje van tagliatelli, ik spoel dat door met een Duits donker bier (een halve liter). Tijdens het avondmaal is het aan het onweren.

’s Anderendaags wacht ik niet tot de GSM-wekker om 8 uur afloopt en ga een half uurtje later ontbijten. Er is een rijkelijk ontbijt en ik laat het mij weer smaken, maar behalve koffie en thee vind ik er geen warme dranken (warme chocomelk wordt blijkbaar in de keuken klaargemaakt), dus hou ik het bij koffie. Na dit ontbijt ga ik op mijn kamer een warme chocomelk drinken want er is een waterkoker, twee koffiekoppen en ik heb zelf chocopoeder bij J).

Dan ga ik alweer naar het tramstation, iets warmer gekleed dan gisteren want het onweer heeft de lucht gekoeld en het ziet nog naar regen uit. Deze keer stap ik in Landungsbrücke uit, dat ligt aan de haven waar men kan inschepen voor rondvaarten op de Alster, ik neem wel enkele foto’s, maar ik ga dan op zoek naar de Sint-Michielskerk en die vind ik nu wel vlotter dan gisteren. De buitenkant is mooi maar het interieur nog mooier. De kerk werd gebouwd in de periode van 1647 tot 1669. Op 10 maart 1750 brandde deze volledig af na een blikseminslag. Onder leiding van de architecten Sonnin en Prey werd de kerk weer opgebouwd. In 1906 brandde ze af, tijdens werken aan de toren en werd opnieuw opgebouwd volgens de oude plannen, waarbij houten draagstructuren door staal en beton vervangen werden. In de tweede wereldoorlog bleef ze gespaard, tot de bombardementen van 1944-45 het gebouw alweer ernstig bedreigden. Het is opgetrokken in barok met monumentale toren, 132 m hoog. Eerst bezoek ik het interieur, opvallend omdat de wanden wit zijn en daardoor lijkt het zo licht en zacht aan de ogen. Ik neem naar hartenlust foto’s (met de flits uitgeschakeld) en pas nadien koop ik een kaartje om de toren te “beklimmen”. Ik heb inderdaad eerst een paar trappen te doen alvorens de lift te nemen naar een hoogte van waar ik de panorama’s kan aanschouwen. Er staan ook foto’s met aanduidingen zodat men zich kan oriënteren, en dat is goed ook, want het regenweer heeft het uitzicht wel beperkt. Na dit bezoek daal ik opnieuw af en ik zoek wat aangelegd natuur op. In de buurt is een opeenvolging van parken: Alter Elbpark door de Große Wallanlage​n, de Kleine Wallanlage​n en de oude kruidtuin naar "Planten un Blomen”. Na talrijke foto’s (niet van de gevangenis nabij een paar justitiegebouwen) kom ik aan een café met terras maar ’t is te nat om een terras te doen, dus bezoek ik voor een halve euro de sanitaire faciliteiten, neem dan in de onmiddellijke omgeving de tram terug naar ’t hotel. Daar wissel ik van T-shirt, neem nog een supporterssjaal mee en haal mijn tribunekaart uit mijn kluis. Voor de laatste keer dit weekend neem ik de tram in Langenfelde, maar nu in de andere richting tot het volgende station (nu is ’t gratis, HSV trakteert omdat ik met het openbaar vervoer naar ’t voetbal ga J), daar eet ik eerst een belegd broodje, drink er een warme chocomelk bij en ga dan naar de halte van de pendelbus. De poorten zijn nog dicht en ik bezoek eerst het dahliapark in het nabijgelegen Volkspark. Daar moet ik me wat beheersen of ik neem van bijna alle bloemen een foto, zo mooi zijn ze (ik wil nog wat batterij houden voor tijdens en na de wedstrijd)! Ik neem wel alle tijd om ze te bekijken en te zien welke leuke en minder leuke namen ze toegekend hebben aan de bloemen. Wanneer ik dan rond ben, ga ik naar het stadion voor de wedstrijd en eerst een bezoek aan de winkel. Over deze wedstrijd staat elders op mijn blog het verslag: http://blog.seniorennet.be/goegestapt/archief.php?ID=979120

Na de wedstrijd, de terugweg per pendelbus en tram en een douche ga ik weer eten in ’t restaurant van het hotel, deze keer pasta met spinazie- en looksaus, doorgespoeld met hetzelfde biermerk. Op de kamer kijk ik nog wat TV tot het verslagje over de wedstrijd, inbegrepen korte interviews, gedaan is. ’s Anderendaags, na het rijkelijk ontbijt en de afrekening, rij ik naar huis, het weer is al veel beter al regent het een paar keren kort.

Fotoalbum: https://picasaweb.google.com/105109948338563238023/Hamburg11

28-08-2011 om 22:30 geschreven door Helga

27.08.2011: HSV-1. FC Köln: 3-4

Na twee halve dagen stadsbezoek, beëindigd deze namiddag met de dahliatuin in het nabijgelegen Volkspark, zoek ik mijn, bij nader inzien beste al gehad, plaatsje in het stadion, geflankeerd door geestverwanten (behalve in de noordtribune en het hoekje tussen de westtribune en de zuidtribune, mogen supporters van de bezoekende ploeg hier ook zitten). Tot mijn genoegen zie ik Petric (vorige week nog ziek) zich warm lopen, zoals o.a. Son en keeper Drobny. Önning start met deze opstelling: Drobny - Diekmeier, Westermann, Rajkovic (pas aangeworven en al in de kern!), Aogo - Jarolim, Tesche - Son (75' Elia), Skjelbred, Jansen - Petric (81' Guerrero) . Bij de thuisploeg staat een ex-HSV-er in de kern, nl. Brecko in de verdediging.

HSV start met veel goesting, Westermann mishandelt met zijn kopbal de deklat (9’) en Petric zorgt voor de vroege voorsprong, hij trapt een penalty binnen die wordt toegekend omdat op Aogo een fout gemaakt wordt (11’), hij vergeet echter zijn denkbeeldige pijl af te schieten, zitten vrouw en dochtertje niet in de tribune?  Dat is alleszins een goed begin maar tijdens het verdere verloop boet HSV aan dominantie in en er gebeurt van alles. Keulen slaat terug en dat meteen twee keer: eerst Chihi (21’) en dan Novakovic (48’) scoren na twee sprints met aansluitend scherp spel in het midden, beide keren kwam de afweer van HSV een stap te laat (het gebeurt beide keren zo snel dat ik niet goed weet wie de ezelsoren mag opzetten, maar het zijn twee doelpunten die zelfs ik zou maken, met zo’n gaten in de defensie…). Het gaat verder op turbulente wijze, want nu dreigt HSV, en wordt beloond. Eerst kopt Son de bal op de paal, de weerbots wordt door nieuwkomer Rajkovic erg snel over de doellijn (59’). Dat is dan de gelijkmaker na een uur en absoluut verdiend. En het smaakt naar meer want nu zetten de roodbroeken nog meer druk en komen drie minuten later op voorsprong. Son probeert het deze keer met de voet en maakt een fraai doelpunt (62’). Dat zorgt voor een leuke ambiance (bij het tweede Keulse doelpunt valt zelfs de noordtribune eventjes stil), ook al omdat een kwartier voor het einde het vierde doelpunt in de maak is maar Skjelbreds schot spat op de deklat te pletter (75’). Da’s al de derde keer dat het kader van het doel spelbreker speelt. Bovendien wordt Son blijkbaar aangetrapt (door wie? ), wordt aanvankelijk tussen de lijnen, maar vervolgens er net buiten verzorgd. Hij kan echter niet meer voort voetballen en wordt vervangen door Elia. Maar dan keren zich de kansen een laatste keer. Van op 16 meter trapt Clemens de bal achter Drobny in doel, 3-3 (84’). Waar was zijn opponent in deze situatie? Op dit ogenblik zijn nog 5 minuten te spelen (intussen is Guerrero al ingezet en mag Petric op de bank uitblazen) en dat was genoeg voor de gasten om toch nog de drie punten mee naar huis te nemen. Net als in de vorige thuiswedstrijd tegen Hertha laten de Hamburgers opnieuw in de 88ste minuut een doelpunt toe, wanneer Drobny (heel in het begin van de wedstrijd door een supporter binnen geluidsafstand "vliegenvanger" genoemd) een hoge flankbal te gemotiveerd voor de voeten van de pas ingekomen McKenna bokst, die al vallend de bal in doel bezorgt.

Achteraf bekeken “weet” je meer, en het zal wel aan mij liggen, maar ik begrijp niet:

Waarom Guerrero niet reeds voor Son werd ingebracht, niet dat ik iets tegen Elia heb, maar HSV zat dan ineens met 1 spits na die wissel (Petric, al stond Son wel in het middenveld, maar dan met offensieve bedoelingen, vermoed ik, want zijn spelersfiche op de website vermeldt “aanvaller”), moest Petric absoluut vervangen worden, dan zat Berg ook nog op de bank;

Waarom Aogo zo dikwijls terug speelde, meestal op Drobny, soms op Rajkovic, vond hij geen aanspeelpunten bij het middenveld of in de aanval? Of was hij bang de laatste lijn te verlaten (Rajkovic blijkbaar niet, zie zijn doelpunt)?

Enfin, HSV staat hierdoor op de laatste plaats, maar we zullen het klassement op zijn kop zetten, dan “staan we” aan de leiding…

Na de wedstrijd ga ik kijken of ik spelers kan fotograferen, maar de eerste die ik op de digitale plaat zet, is de man die zowat 30 jaar geleden zoveel doelpunten scoorde (meestal met het hoofd) dat mijn aandacht op deze club gevestigd werd (ook al omdat er toen nog geen betaal- noch digitale TV bestond en iedereen dus samenvattingen van voetbalwedstrijden kon zien, een kwartier na affluiten): Hrubesch. Ik begroet hem meteen, zeg hem dat het door hem is dat ik HSV-supporter ben, vraag hem of hij trainer wil worden. “Ja, ja,” zegt hij daarop, waarop ik meteen vraag: “Vanaf volgende week?”  Eigenlijk heeft hij twee weken om er over te denken, want volgende week is er geen Bundesliga (tenzij in tweede klasse) want wie pech heeft en niet door de trainer van de nationale ploeg geselecteerd is, mag een week uitrusten. En eerlijk gezegd lijkt hij mij niet erg happy, wellicht hoort hij het ook tot in Keulen donderen… Van Son heb ik geen foto genomen, hij pikkelt naar een minibusje, misschien naar het ziekenhuis voor onderzoek? Ik ben nu eenmaal geen ramptoerist. Sportdirecteur Arnesen fotografeer ik evenmin, maar zeg zo voor mijn neus weg: “Misschien moet de volgende trainer ook maar van Chelsea komen?” (een andere supporter vindt dat blijkbaar wat grappig ) - naast de vijf spelers: Mancienne, Töre, Bruma, Sala en Rajkovic (niet te verwarren met Brajkovic, da’s een wielrenner en bovendien Sloveen). Wel op foto moeten Töre, Skjelbred en Jarolim met vrouw en kindje. Petric is me blijkbaar ontgaan, alsook de trainer (maar van die kan ik het begrijpen). Dus ga ik dan maar naar de halte van de pendelbus, de laatste haal ik nog. Er zal wat moeten gebeuren eer ik nog eens meer dan 1300 km (heen en terug) rij voor een wedstrijd, zoals enkele broodnodige zeges.

Mijn fotoalbum staat hier: https://picasaweb.google.com/105109948338563238023/HSVKoeln11

24.08.2011: Voor de wedstrijd tegen Keulen heeft HSV weer eens een koopje gedaan bij FC Chelsea, de 22-jarige Slobodan Rajkovic komt meteen over en ondertekent een contract voor 4 jaar. De centrale verdediger is als versterkung voor de verdediging voorzien. 'k Ben eens curieus of hij zaterdag dan ook reeds aantreedt. Nog op de website lees ik dat hij nog in Nederland gespeeld heeft, nl bij PSV, FC Twente en Vitesse Arnhem, op basis van arbeidsrechtelijke problemen kon hij namelijk niet voor Chelsea spelen en werd uitgeleend aan de Nederlandse Eredivisie, waar hij in meer dan 60 wedstrijden voor drie verschillende clubs speelde (dat van PSV zie ik op Wikipedia, waar ze al weten dat hij bij HSV getekend heeft). Zijn enige profploeg in zijn thuisland was OFK Belgrado, daar en bij Twente heeft hij 1 keer gescoord. Als hij de aanvallen van de Duitse ploegen maar afweert, mag Westermann zoveel scoren als hij wil.  Guerrero hoopt van zichzelf dat hij tegen Keulen aantreedt. Mancienne dan weer zal wellicht niet te zien zijn, nu heeft die de griep. Rincón is opgeroepen voor een interland tegen Argentinië.

27-08-2011 om 00:00 geschreven door Helga

24.08.2011: KVK Tienen - SC Eendracht Aalst: 1-4

Die uitslag zag ik op Teletekst en op de website van den Iëndracht lees ik achteraf dat in de eerste helft KVK Tienen het best startte en dit al na 20 minuten spelen een goal opleverde. De Castro beging handsspel en de penalty werd feilloos omgezet. De Castro kon 10 minuten later zijn foutje wel rechtzetten. Hij kopte een hoekschop in doel. De tweede helft was volledig voor Eendracht Aalst. De voor Thompson ingevallen Depoitre kon snel de 1-2 scoren, een goeie come-back, dus (overigens, volgens Teletekst was het Cousin die scoorde, en nadien dus nog eens)! Na een uur spelen, scoorde Cousin met een intikkertje de 1-3 en 10 minuten voor tijd kon Moreels er via een afstandschot 1-4 van maken.

25-08-2011 om 16:11 geschreven door Helga