Hoewel ik wist dat deze tocht om 10 uur begon (de zomertijd ging de komende nacht in), was ik nog onder invloed van de macht der gewoonte. Daardoor (en door wegenwerken onderweg) kwam ik pas om 10 uur aan bij de Sint-Laurentiuskerk van Kooigem (Kortrijk). Inschrijven ging ik nadien doen, ik liet nog weten dat ik voor 100 km kwam, kreeg meteen een bonnetje voor een broodje kaas voor na ongeveer 25 km. Intussen stonden Eric in de zaal en Frédéric op de stoep te wachten, zo kon laatstgenoemde zien waar de groep links- of rechtsaf ging. Het duurde toch een klein half uur stevig doorstappen eer ik de staart van de groep bereikte, o.a. omdat de ene wandelaar een sanitaire pauze hield en de andere een foto nam. Héhé! Onderweg kwam Didier voorbij gestapt (hij ging de groep voor meestal naast Marc) en gaf me mijn overige consumptiebons. Behalve voor de voorgeschreven maaltijden kregen we enkel wagenrusten en de eerste vond plaats na zowat anderhalf uur wandelen in Spiere, na nog eens een krappe 9 km stopten we nog eens in Bellegem. De temperatuur werd gaandeweg behoorlijk behaaglijk en menig wandelaar ging in blote armen, ook ik. We bereikten dan café ’t Schuttershof in Marke, waar we ons besteld broodje mochten afhalen samen met een kop tomatensoep. Mijn tas was voor de helft gevuld maar na een tijdje werd nog een grote soepkom binnengebracht en Monique, die met Marc vooraan ging, kwam zeggen dat we nog een tas soep konden komen halen. Dat liet ik me geen twee keer zeggen, ’t moest maar zo lekker niet zijn! Terwijl ik de tweede portie een beetje liet afkoelen, ging ik er plaats voor maken. Nadien had ik nog tijd voor een frisse Ice tea.

We gingen dan terug naar Kooigem (een deelgemeente van Kortrijk dat aan de taalgrens plakt) via Aalbeke en Rollegem. Intussen kletste ik een goeie gang aan (o.a. over mijn laattijdige aankomst) met menig wandelaar. Vooral, moet gezegd zijn, met de Engelsen, zij waren met 9 en ik kende ongeveer de helft van hen: Jill (ze bracht haar nieuwe vriend Jim mee), Jack (eigenlijk Jacqueline) met Mick, Dave, en dan nog de andere Engelsen wier naam ik nog niet kende, zoals Karen en Brian.

In Kooigem kregen we eerst een kom soep met balletjes, nadien mochten we aanschuiven voor het saladebuffet waar stoverij en frietjes bij hoorden. Het bord was zo groot als een onderzetbord en goed vol geschept, ik kreeg het niet allemaal op, dus toen Marc floot voor vertrek binnen tien minuten, stopte ik met eten, dronk nog rustig mijn donkere Leffe op en maakte me klaar voor vertrek. Intussen had Eddy zijn Audax-Schelp beet (vorige week een Gouden Arend, nu een Schelp, wat wordt het volgende week, op zijn eigen tocht? ), hartelijk gefeliciteerd! Hij mocht ermee naar huis, anderen kwam zich inschrijven.

Tijdens de tweede lus van 50 km bezochten we het Waals gewest met pauzes in Helkijn en Hérinnes, in deze gemeente hadden we ook onze derde maaltijd, een broodje kaas of ham, dit na een niet zo boeiend stuk (vooral heen en weer langs de Schelde). Ook nu lag er een blaadje sla en een sneetje tomaat tussen. De medewerker liet de keuze tussen een groot en een klein broodje, ik koos voor het tweede: naarmate de afgelegde afstand groter wordt, wordt mijn eetlust kleiner. Hier wisselde ik niet alleen van kousen maar ook van T-shirt. Op het parcoursoverzicht staat als eerste wagenrust bij het keren Saint-Léger maar ik denk dat het eerder Estaimpuis was. De tweede wagenrust werd wel degelijk in Saint-Léger opgesteld. Dan restten ons nog 7,4 km tot Kooigem waar ik mijn wandelboekjes liet afstempelen en waar o.a. Frans en Marie-Paule klaar zaten om mee te stappen. In de zaal kwam Katrien uit Frankrijk zich inschrijven. Ik nam afscheid van iedereen en bij het buitengaan merkte ik Godfried, de vader van Katrien, die bij Frans en Marie-Paule aan tafel zat, ik kon het niet laten hem ook te begroeten.

Het weer tijdens de eerste 50 km was droog (op een paar druppetjes na), soms zonnig en “fris” genoeg voor 2 lagen kledij, sommigen hadden zelfs met 1 laag genoeg toen de zon haar werk begon te doen, ook ik wandelde even in T-shirt tot het eind van de eerste 25 km. Tijdens de tweede lus was het minder droog maar tot Hérinnes viel het nog mee. Toen Kobe zijn regenscherm aan een medewerker gaf, zei Frank dat het aan het regenen was, ik nam mijn regenscherm wel mee en ik heb hem nog een paar keer kunnen openen. De meeste wegen en paadjes op het parcours van de eerste lus waren naturel en enkele verhard, nadien was het omgekeerd en met mijn wandelsandalen was dat prima.

Mijn fotoalbum: https://picasaweb.google.com/helgavds/EuraudaxKooigem11

27-03-2011 om 20:20 geschreven door Helga