Ik ben Helga
Ik ben een vrouw en woon in Denderleeuw (Belgie/Vlaanderen) en mijn beroep is secretaresse (tegenwoordig heet dat assistant...).
Ik ben geboren op 24/07/1960 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, reizen, lezen, computeren, en ik volg graag voetbal- en wielerwedstrijden.
Deze profielfoto is genomen in Chileens Patagonië.
19.09.2009 - Euraudax Haaltert, georganiseerd door Euraudax België (258)
Ik kwam voorbehouden aan in Hof Ten Eede te Haaltert, waar al enkele wandelaars konden begroet worden, naast natuurlijk organisator Paul en zijn echtgenote Marleen, en hun medewerkers. Het ging om een 30-uren-tocht, dus de sporttassen bleven staan. Gezien dit ook Pauls 50ste verjaardag was, stonden al enkele geschenken te pronken, van mij kwam er dan nog eentje bij.
Ik zocht dan gezelschap bij Lucia, Sally, Conny, Geert, Marnik, Frank en Marc (tot dan enige niet-Kadee aan die tafel) en at mijn boterhammetjes op. Toen zon 100-tal wandelaars klaar waren voor de start, vertrokken we voor de eerste lus, geleid door Paul, terwijl mede-parcoursbouwer Peter erop toekeek dat niemand achterbleef, dit langs een wagenrust bij Paul thuis, waar Linda hulp had van Charles en intussen voor warme chocomelk had gezorgd (naast koffie, thee en frisdranken). Daar geraakten wij via Welle waar aan de kerk een oldtimer autobus stond, daar werd blijkbaar een huwelijk voltrokken. Via de Wellemeersen (het knuppelpad vertoont veel meer ingezakte planken dan ten tijde van mijn euraudax-organisatie) en Erembodegem bereikten we de Osbroek, een verzameling sportterreinen van de stad, waar natuurlijk ook een kantine is. Daar hadden wij ruim tijd om iets te verbruiken en een bezoek aan de sanitaire installaties te brengen. We keerden dan terug naar Haaltert waar ons een koude schotel wachtte, en waar ik gezelschap kreeg van Annemie en Mark die zich voor de resterende 125 km resp. voor 50 km inschreven.
De tweede lus werd geleid door Peter en dat hebben we gevoeld, want hij is nog stipter op gebied van wandelsnelheid en pauze op de wagenrusten. Met hem bezochten we Bambrugge met de Steenberg (60 m hoog) en Zonnegem (steeds in het dorpscentrum hadden wij een wagenrust) met een grot waar we konden bidden voor ons zielenheil en vooral mooi weer tijdens de wandeling. Aan die kapelgrot is ook een kruisweg met beelden uit de bijbel. We keerden terug via de vijvers van Bambrugge en een stuk van het parcours van de veldrit van een week eerder, er hingen nog her en der witte linten ter afsluiting voor de toeschouwers, en kleine dus gevaarlijke obstakels waren wit geverfd, bovendien stonden nog enkele nadarafsluitingen te wachten om opgehaald te worden. Bij het naderen van de feestzaal hield Peter de groep tegen want Paul moest als eerste aankomen. Op de parking van de zaal werd een erehaag gevormd voor hem. Eens binnen werd hij door iedereen gefeliciteerd met zijn verjaardag en iedereen kon zich een glas champagne of fruitsap nemen alsook een bordje met aperitiefhapjes. Nadien volgde de driegangenmenu maar in plaats van een potje rijstpap of chocolademousse volgde als dessert een stuk taart. Toen ik na de hoofdschotel even naar t toilet ging zag ik op mijn terugweg naast de toog op een tafel vijf taarten boven elkaar, net een huwelijkstaart. Even later werd dit tafeltje de zaal binnen gerold, maar Paul en zijn genodigden mochten eerst een speech aanhoren van Euraduax-voorzitter Antoine. Nadien kreeg hij assistentie bij het aansnijden (alvast zijn stuk) van de taart, met zijn stuk op een bord trok hij even een polonaise op gang. Daarna kregen wij ook elk een stuk.
De derde lus werd geleid door Paul, en deze ging naar Aalst, waar moet je anders heen als het de donker is voor smalle paadjes? We doorkruisten er het centrum (Grote Markt met het Belfort, het standbeeld van Dirk Martens, de Sint-Martinuskerk, het standbeeld voor Valerius De Saedeleer, enz.) en de straten er net rond, hadden twee wagenrusten, ene aan Kasteel Ter Linden (dichtbij het kruispunt Boudewijnlaan-Siesegemlaan-Gentsesteenweg) en ene aan het kerkhof. Terug in Haaltert kreeg elk twee sandwiches (ene met hesp en ene met kaas) en een pistoletje met tonijnsla.
De vierde lus werd dan weer geleid door Peter en dit naar Denderleeuw (wagenrust in de buurt van Leeuwbrug), Affligem-Teralfene en terug Denderleeuw waar we net voorbij het stationsgebouw op parkeervakken nog een wagenrust hadden. Toen we terug waren in Ede, konden we het ontbijt aanspreken (de enige maaltijd waar ik geen foto van nam ).
Ook de vijfde lus liep Peter voorop naar Heldergem en Denderhoutem, langs veel natuurlijke paden, wat dan misschien niet altijd plezant is voor vermoeide voeten, maar wel een relatieve rustpauze betekende voor de seingevers. De wagenrusten hadden wij aan Stichelen, een parochie van Denderhoutem en aan het kerkhof van Haaltert. Intussen kwamen wij al wandelaars tegen die vertrokken vanuit Kerksken en pijlen te volgen hadden. Zo keerden wij terug naar Ede voor een bord lekkere spaghetti bolognese (maar met veel groenten in de saus).
De laatste lus was er weer ene voor Paul en via nog wat paadjes bereikten wij de frituur op de steenweg naar Geraardsbergen te Heldergem waar we een wagenrust hadden, alvorens naar Aaigem te stappen. Daar hadden wij ruim tijd om twee rondes te drinken en intussen naar oude voertuigen (autos en motos) te kijken. Het was dan tijd om terug te keren zodat Paul iedereen kon danken en enkele trofeeën kon uitrijken.
Ik ben Helga
Met hem bezochten we Bambrugge met de Steenberg (60 m hoog) en Zonnegem (steeds in het dorpscentrum hadden wij een wagenrust) met een grot waar we konden bidden voor ons zielenheil en vooral mooi weer tijdens de wandeling. Aan die kapelgrot is ook een kruisweg met beelden uit de bijbel. We keerden terug via de vijvers van Bambrugge en een stuk van het parcours van de veldrit van een week eerder, er hingen nog her en der witte linten ter afsluiting voor de toeschouwers, en kleine dus gevaarlijke obstakels waren wit geverfd, bovendien stonden nog enkele nadarafsluitingen te wachten om opgehaald te worden. Bij het naderen van de feestzaal hield Peter de groep tegen want Paul moest als eerste aankomen. Op de parking van de zaal werd een erehaag gevormd voor hem. Eens binnen werd hij door iedereen gefeliciteerd met zijn verjaardag en iedereen kon zich een glas champagne of fruitsap nemen alsook een bordje met aperitiefhapjes. Nadien volgde de driegangenmenu maar in plaats van een potje rijstpap of chocolademousse volgde als dessert een stuk taart. Toen ik na de hoofdschotel even naar t toilet ging zag ik op mijn terugweg naast de toog op een tafel vijf taarten boven elkaar, net een huwelijkstaart. 
Even later werd dit tafeltje de zaal binnen gerold, maar Paul en zijn genodigden mochten eerst een speech aanhoren van Euraduax-voorzitter Antoine. Nadien kreeg hij assistentie bij het aansnijden (alvast zijn stuk) van de taart, met zijn stuk op een bord trok hij even een polonaise op gang. Daarna kregen wij ook elk een stuk. 
