Ik ben Helga
Ik ben een vrouw en woon in Denderleeuw (Belgie/Vlaanderen) en mijn beroep is secretaresse (tegenwoordig heet dat assistant...).
Ik ben geboren op 24/07/1960 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, reizen, lezen, computeren, en ik volg graag voetbal- en wielerwedstrijden.
Deze profielfoto is genomen in Chileens Patagonië.
16.01.2010 - Euraudax Verviers, georganiseerd door EURAUDAX BELGIE (258)
Samen met Paul, die Rudolf al in het station heeft opgehaald, kom ik in Zaal Chanteloup te Stembert aan. We begroeten er de bekenden en minder bekenden, hen de beste wensen voor dit nog nieuwe jaar overbrengend voor zover dat nog niet gebeurd was, en schrijven ons in voor de enig mogelijke keuze van 100 km.
We drinken wat, kleden ons voor de kou en de mogelijk gladde wegen en om 14 uur vertrekken we naar Polleur voor de wagenrust via de kerk van Mangombroux en Xhavée. Na vier minuten rust om wat te drinken en te knabbelen, gaan we verder naar de voetbalkantine van Jonckeu waar we komen langs Fays. De weg naar de kantine ligt er, zoals nog enkele wegen, en dan vooral de rand van de weg, glibberig bij en baankapitein Jacky is de eerste (bij mijn weten) die onderuit gaat, gelukkig zonder erg. Het gebeurt op weinig organisaties, maar ook in deze kantine krijgen we van het ondersteunend team een koek te knabbelen (en meer dan een ook). 15 Minuten mag kort lijken voor een caférust maar iedereen wordt vlot bediend en heeft tijd zijn drank te nuttigen en eventueel zelfs de sanitaire faciliteiten te bezoeken. Het gaat dan verder naar Haras en Ensival, waar we op het dorpsplein een wagenrust hebben, ene met een Frankfurter worst (maar waar is de mosterd gebleven? ), en de wijn heb ik dan nog niet opgemerkt. Na de gebruikelijke 4 minuten wandelen (en soms glijden) we via Lambermont (die mont gaan we wel bergaf) naar Petit-Rechain, waar Jacky zelf woont en waar we een bezoek brengen aan de plaatselijke kantine. Ook nu weer krijgen we een of meer koek(en). Het is intussen beginnen regenen en het zou niet meer ophouden, al regent het niet altijd even hard. Langs Dison bereiken we Verviers waar we wat centrumstraten begaan en in de buurt van de Grote Post bevoorrading krijgen aangeboden (aan het postgebouw zelf hebben onze bevoorraders wellicht geen mogelijkheid om te schuilen en de schraagtafels op te stellen). We keren dan terug naar Stembert, waar we een tas soep en twee belegde sandwiches krijgen.
Dat is de langste lus geweest, ene van 40 km, en dat geeft moed voor de volgende lus, via Andrimont (wagenrust), het Bois des Dames (in het duister is dat eigenlijk niet te zien), Bilstain en Dolhain, waar Alain, Marc en co ons alweer opwachten met drinken en wat te knabbelen. Die moed was wel nodig want Jacky heeft zijn omloop met hellingen (zelfs een voor ons nog onbekende) aaneengesloten, en die hellingen duren daar erg lang. Weldra komen we dan terug in Stembert, waar onze warme maaltijd wordt opgediend. En dat bestaat uit eerlijke boerenkost afgesloten met fruitsalade, koffie (of warme chocomelk ) en een glaasje triple sec, om onze botten te verwarmen voor de volgende ronde.
Die derde lus is ietsje langer dan de tweede maar het gaat, ondanks het miezerige weer, goed vooruit langs Verviers (wagenrust) en Dison alweer naar Petit-Rechain, waar ze in de kantine blij zijn om ons terug te zien. Ook nu weer komt Alain rond met koeken. Via Grand-Rechain, Lambermont en een koekjesfabriek van een bekend merk komen we weer in Ensival op dezelfde plaats terecht voor een wagenrust. Na de vier minuten pauze wou Jacky een asfaltwegje bergop volgen, maar keert een paar 100 meter terug, ik vermoed dat er te veel ijs zal gelegen hebben, misschien wel zo breed als het wegje. Dus past Jacky zijn parcours wat aan zodat we behouden terugkeren, via het station van Verviers, het Justitiepaleis en het zwembad van Mangombroux. Van deze lus af wandelen er vier ijsberen mee: Lucia, Thérèse, Jacky en Serge dragen een ijsberenmust met pootjes, mutsen die Jacky eind 2009 op de kerstmarkt van Luik op de kop had kunnen tikken. En ook hier heeft Jacky voor voldoende hellingen gezorgd, zodat we zeker geen kou zouden lijden.
In Stembert zijn de tafels al gedekt voor het ontbijt, en ook nu weer krijg ik i.p.v. koffie een ferme kop warme chocomelk. Doordat het maar blijft regenen, zijn mijn kousen vochtig geworden en zelfs voor de laatste 11 km trek ik een ander paar kousen aan. Overigens wil ik hier nog aan toevoegen dat Christine de hele 100 km en Fernand de eerste lus (40 km) op wandelsandalen hebben gewandeld. Van Fernand weet ik het niet, maar Christine vertelt me dat ze twee paar kousen aan heeft en dus geen last heeft van natte voeten. Op het parcours dat Jacky in november 2009 had gemaild, staat voor deze lus nog een wagenrust aan de vijver van Stembert vermeld, maar hij heeft deze laten vallen (op het blad bij de inschrijving staat die niet vermeld), wellicht omdat het weer er niet naar is om daar iets te drinken, te knabbelen en mee te zingen met Pierrot op de gitaar. Dat gitaarspel krijgen we wel bij aankomst in de zaal in Stembert.
Dit is mijn zevende bezoek geweest en ik kom graag terug, het is een mooie streek en Jacky heeft een sympathiek team dat hem steunt. Alleen spijtig dat t hier altijd moet regenen.
Ik ben Helga
), en de wijn heb ik dan nog niet opgemerkt. Na de gebruikelijke 4 minuten wandelen (en soms glijden) we via Lambermont (die mont gaan we wel bergaf) naar Petit-Rechain, waar Jacky zelf woont en waar we een bezoek brengen aan de plaatselijke kantine. Ook nu weer krijgen we een of meer koek(en). Het is intussen beginnen regenen en het zou niet meer ophouden, al regent het niet altijd even hard. Langs Dison bereiken we Verviers waar we wat centrumstraten begaan en in de buurt van de Grote Post bevoorrading krijgen aangeboden (aan het postgebouw zelf hebben onze bevoorraders wellicht geen mogelijkheid om te schuilen en de schraagtafels op te stellen). We keren dan terug naar Stembert, waar we een tas soep en twee belegde sandwiches krijgen.
