In mijn jeugdjaren waren de parkvijvers hoofdzakelijk bevolkt door eendjes. En enkele zwanen. Mooi om zien. Dat ging goed tot er nijlganzen kwamen neergestreken. Tot voor enkele jaren had ik nog nooit van nijlganzen gehoord. Dus heb ik eens opgezocht waar die beesten vandaan komen. Blijkt dat die oorspronkelijk uit Afrika komen. Voornamelijk uit de nijlvallei. Vandaar de naam natuurlijk. Die ganzen brachten meer kleur in en rond één van de vijvers. Al bleken de eenden niet echt tevreden met de komst van die vreemdelingen. De uitheemse ganzen deinsden er niet voor terug om de nesten van de eenden in te pikken. En toch was er een soort van gewapende vrede. De eenden waren in de meerderheid en dus stelden de nijlganzen niet al te veel eisen. Tot er een tijdje later ook nog eens enkele Canadese ganzen kwamen neergestreken. Die waren van een ander kaliber. Veel groter en brutaler dan de eerste nieuwkomers. En ze kweekten als konijnen. Dat gaat zo met vreemden die hun wil opleggen aan autochtonen. De wet van de brutaalste. De eendjes moesten dus wijken. Naar een andere vijver. Want samen met de nijlganzen werden de Canadese ganzen heer en meester van de vijver en het omliggende grasveld. Zelfs de grote zwanen voelden zich bedreigd want na een tijdje gingen ze er ook vandoor. En tegenwoordig zijn al de inheemse soorten weg uit die vijver. Geen waggelende eendjes meer. Geen sierlijke zwaan waagt zich in de buurt van de brutale druktemakers. En dat ze brutaal zijn mocht ik zelf ondervinden. Op een wandeling kruisten enkele Canadese ganzen mijn pad. Het feit dat ik daar voorbijkwam was blijkbaar niet naar de zin van die veroveraars. Met opengesperde vleugels kwam er ééntje dreigend op mij af. Impressionant, want met een vleugelwijdte van anderhalve meter zag het beest er vervaarlijk uit. Maar ik ben geen eend. Geen haar op mijn hoofd dacht eraan om te wijken. Eventjes twijfelde ik tussen en schop tegen het lijf te geven of een knoop in zijn lange hals te leggen. Maar het beest hield zich in. Al had ik het graag anders gewild. Laat maar komen die beesten. Want volwassen mensen laten zich niet imponeren door een agressieve gans. Maar kleine kinderen kunnen wel een schrik opdoen. Al gaan ze daar moeten mee leren leven. Maar toch dacht ik dat er iets kon aan gedaan worden. De oplossing vond ik op het net. Daar stond alle info over die beesten. En kennis is macht. Daar maken mensen dankbaar gebruik, en soms ook misbruik van. En vermits ik ook een mens ben gebruik ik die kennis. Het is simpel. Wacht maar tot na 15 augustus. Het zal rap opgelost zijn. Op 15 augustus gaat het jachtseizoen op ganzen open.

06-07-2011 om 14:33 geschreven door Fredje

Liefde is...samen de afwas doen. Dat las ik gisteren. Al is dat niet mijn idee over liefde. Nee, dan heb ik een betere. Wat dacht je van: liefde is...samen een vaatwasmachine kopen. Dat lijkt mij toch iets praktischer. Ik heb het zo niet voor dat romantische gedoe. Wat ben je ermee om samen arm in arm naar de nachtelijke maan te staren. Want wat is de maan eigenlijk. Een planeet zoals een andere. Een hoop stenen en veel stof. Als ik stof wil zien kijk ik wel even onder het bed. Daar ligt bij tijd en wijle ook stof. En eerlijk, ik vind er niks romantisch aan om samen naar het stof onder het bed te zitten kijken. Maar wat is liefde dan wel? Dat lijkt mij meer iets als fysieke aantrekking. Iets waar vooral jonge mensen last van hebben. Dan beginnen de rupsen in je buik uit te groeien tot vlinders. Dan krijg je allerlei waanideeën in je hoofd. Dan zie je alles door een roze bril. Dan denk je dat je de ideale partner gevonden hebt. En door dat alles ben je niet meer in staat om normaal te reageren. Je neemt de meest onwaarschijnlijke beslissingen. Het mannetje denk van wooow. Ben ik een gelukzak. Een vrouwtje waar ik kan mee praten, lachen, geweldige seks mee hebben en ze ziet er nog knap uit ook. Daar wil ik wel oud mee worden. Het vrouwtje denkt: nu ja, ik zal hem wel veranderen eens we samen zijn. Maar het vrouwtje zegt niks. En de twee besluiten om te gaan samenwonen, misschien zelfs trouwen. Maar dan komt de aap uit de mouw. Het ware karakter van het vrouwtje begint zich te manifesteren. Ze wil verandering. Ze begint met zichzelf. Er wordt paal en perk gesteld aan zowat alles. Vooral aan seks. En ze wil daarenboven dat haar mannetje veranderd in een levende vaatwasmachine. Een knechtje dat knikt en haar aanbid. En het mannetje is niet meer tevreden. Begint te protesteren. Al helpt dat geen sikkepit. Hij zit gevangen in haar net. Een net van afstoten en aantrekken. Toelaten en weigeren. En dat kan jaren duren. Tot het mannetje er genoeg van krijgt en een ander vrouwtje tegenkomt. Eentje waarmee hij niet mee samenwoont en gewoon plezier mee kan hebben. En vooral, lekkere, ongeremde fantastische seks. Maar het vrouwtje waar hij mee samenwoont kan dat niet verdragen. Ze wil het mannetje voor haar alleen. Hij mag niet genieten van het leven. Hij moet haar aanbidden en op een troontje zetten. Hij moet haar persoonlijk slaafje blijven. En ze begint haar gramschap van de daken te schreeuwen. En dat is niet mis. Dat gaat dan over ontrouw, vreemdgaan, overspel, bedrog enzovoort enzoverder. Allemaal zware beschuldigingen waar het mannetje niks van begrijpt. Voor hem is dat alleen maar een verzetje. Zoiets als een partijtje tennis met de vrienden. Of een pintje gaan drinken na het werk. Allemaal heel onschuldig plezier. Maar dat mag niet volgens zijn vaste vrouwtje. Die wil een scheiding. Die wil dat hij afdokt. Betalen tot hij blauw ziet. Ter compensatie van het haar aangedane leed. En dan is de liefde definitief voorbij. Geen vlindertjes meer, geen roze bril meer. Enkel de rauwe, financiële werkelijkheid. En de liefde ligt in gruzelementen in de lappenmand. Want liefde die enkel gebaseerd is op eigenbelang en egoïsme is geen echte liefde. Liefde kan er maar zijn als elke partner zich kan ontplooien. Daar waar het vrouwtje en het mannetje elkaar een plezier gunnen. Uit liefde voor elkaar. Zoals in de oude vertrouwde spreuk:
Daar alleen kan liefde wonen.
Daar alleen is 't leven goed.
Waar men stil en ongedwongen.
Alles voor het vrouwtje doet.
Of was het toch een andere spreuk?

02-07-2011 om 15:23 geschreven door Fredje

Het is weer vakantietijd. Hardwerkende mensen zijn aan rust toe. Welverdiende rust. En vermits ik een hardwerkende gepensioneerde ben heb ik zeker recht op vakantie. Op reis dus. Maar de eerste vraag die ik mij stel is dan; hoe? Met de auto? Is een auto wel een goed idee om te reizen? Vooral verre verplaatsingen kunnen wel eens tegenvallen met de auto. Je wagen is het gewoon van korte afstanden te doen. Als je dan zomaar ineens duizend kilometer of meer begint af te malen neem je best voorzorgen. Welke voorzorgen is dan weer de vraag. Een mens kan niet alles voorzien. En je kunt er je schoonmoeder op verwedden dat er wel iets zal gebeuren onderweg. Een panne of zo. Als dat dan gebeurt in een bewoonde zone zal een malafide garagist je wel uit de nood helpen. Dat zal dan wel een flinke hap uit het vakantiebudget kosten. Want malafide garagisten zijn meesters in het afzetten van toeristen. Hou je portefeuille dus al maar klaar voor een volledige vernieuwing van zowat alle onderdelen van je wagen. Tot en met het reservewiel. Je zou ook kunnen kiezen om met de trein te reizen. Maar dat zou ik toch ten zeerste afraden. Met de trein krijg je af te rekenen met stakingen allerhande. Op de meest onmogelijke tijden. En als het geen staking is zal er hier of daar wel een technische panne gebeuren. Een bovenleiding die het begeeft of zo. En dan is het best mogelijk dat je als sardientjes in een veel te heet doosje gaargekookt wordt. Dat is dus ook niet wat je verwacht van een vakantie. Misschien met het vliegtuig dan. Maar dat is ook al niet echt betrouwbaar. Je zal maar te maken krijgen met een kaping. Je zou wel eens op een heel andere plaats kunnen terechtkomen dan je lief is. Ofwel een bomaanslag. En een bom in een vliegtuig is wel het laatste dat je wil meemaken. Al is daar wel een oplossing voor. Het is immers statistisch bewezen dat je één kans op tien miljoen hebt dat er een bom aan boord is. Neem dus best zelf een bom mee het vliegtuig in. Dan verhoog je de overlevingskansen. Want het is ook statistisch bewezen dat er één kans op tien miljard is dat er twee bommen aan boord zijn. Al weet ik niet waar je een kant en klare bom kan kopen. Eens bij ikea proberen misschien. Daar lagen een tijdje geleden toch bommetjes in de rekken. Want als je als totaal onkundige leek zelf een bom in elkaar moet prutsen is dat een riskante onderneming. Je zou wel eens een heel andere vakantie kunnen hebben dan voorzien. Het mag dus duidelijk zijn dat reizen een lucratieve bezigheid is. Al heb ik een oplossing gevonden. Dit jaar ga ik met de boot. Er is hier in ons dorpje een riviertje en als ik dat met een boot stroomafwaarts volg kom ik in zee terecht. En een vakantie aan onze Belgische kust is ook niet te versmaden. Ik zal daar wel genieten van welverdiende rust, lekkere restaurants, een prachtige regenbui en een frisse duvel. Meer moet dat niet zijn.

30-06-2011 om 12:49 geschreven door Fredje

Een tijdje geleden heeft de lokale politie een anonieme wagen aangekocht. Er is zelfs vooraan op die wagen een flitsapparaat geïnstalleerd om snelheidsovertredingen vast te stellen. Allemaal om efficiënter te kunnen controleren. Dat mag best van mij. Mijn snelheidsjaren zijn lang voorbij. Ik weet ondertussen al wat snelheid kan aanrichten. En normaal gezien hou ik mij dan ook aan de opgelegde maximale snelheid. Toch heb ik in heel mijn leven twee boetes gekregen voor overdreven snelheid. Eentje is van heel lang geleden. Een schatting vanwege de agenten. Van in de tijd dat er nog geen elektronische vaststellingen konden gebeuren vanwege nog geen toestellen beschikbaar. Op een nacht kwam ik van mijn werk. Niks verkeer op de baan. Tot ik een viertal voertuigen vóór mij naderde. Netjes op een rij. Tegen een gezapige snelheid. Ik stak ze dus voorbij. Pech voor mij want de eerste in de rij was een politiewagen die precies de opgelegde 50 km/h reed. Vermits ik voorbij stak reed ik meer dan 50 km/h. Een boete dus omdat ik, volgens de vaststelling, 60 km/h zou gereden hebben. Kan zijn. De tweede was een tiental jaren geleden. Met elektronische toestellen vastgesteld. 56km/h in plaats van de toegelaten 50km/h. Kan gebeuren. Om maar te zeggen dat ik geen snelheidsmaniak ben. Een anoniem politievoertuig in de streek kon mij dan ook weinig zorgen baren. En eigenlijk zou ik niet geweten hebben dat er ééntje was. Maar ik kreeg een mailtje. Met verzoek om door te sturen naar al mijn bekenden. In dat mailtje stond dat de lokale politie een witte volkswagen polo als anoniem voertuig met flitsapparaat in dienst had. Nu moet je weten dat er in heel de streek slechts één witte polo rondrijd. De opvallende, onopvallende, anonieme wagen van de politie. Binnen de kortste tijd wist iedereen dat je maar beter gas kon terugnemen als er een witte polo langs de weg geparkeerd stond. Hoeveel overtreders de politie gesnapt heeft met dat voertuig weet ik niet. Maar veel zullen er dat wel niet zijn. Tenzij misschien een enkeling die toevallig niet in de streek woont. Want je kan zeggen wat je wil van de lokale bevolking. Solidair zijn ze wel. Nu weet ik niet wie de beslissing genomen heeft om precies een witte polo als anonieme wagen aan te kopen. Maar die man of vrouw had wel een bepaald gevoel voor humor. Of misschien had die persoon ook de opdracht gekregen om de eventuele PV's op te stellen. Het zou mij niet verwonderen. Zoals het mij ook niet zou verwonderen dat het oorspronkelijke mailtje van de politie uitging. Want hoe minder vaststellingen, hoe minder PV's en hoe minder werk dus. Maar volgens een vriend zie ik spoken en is dat allemaal toeval. Toeval? In Vlaanderen? Sta mij toe daar aan te twijfelen.

29-06-2011 om 08:02 geschreven door Fredje

Er zijn in onze gemeente nogal wat vijvers. Twee daarvan zijn gelegen in het gemeentelijk park. Pal in het centrum van de gemeente. Vermits daar dagelijks redelijk wat mensen voorbij komen achtte de brandweer het nodig om een reddingboei te plaatsen. Die staat er ondertussen al. En de brandweer heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om een nieuwe reddingboot aan te kopen. Geen roeibootje, dat hadden ze al. Dat werd gebruikt om af en toe eens een bovendrijvende dode vis uit het water te halen. Neen, een echte speedboot moest de brandweer hebben. Voor snelle interventies. Welke snelle interventies de brandweer in gedachten had was mij een raadsel. Want bij mijn weten is geen enkele vijver in de streek dieper dan vijftig centimeter. Ik kan het weten. In mijn kwajongensjaren gingen we ook regelmatig met een zelfgemaakt vlot het water op. En natuurlijk voldeed dat vlot niet aan de technische eisen. Het gebeurde dus wel eens dat het ding omsloeg en we het water in sukkelden. Er is nooit iemand verdronken. Hoogstens een natte broek. Maar tegenwoordig is een natte broek blijkbaar levensgevaarlijk en moet er snel gereageerd worden als iemand in de vijver terechtkomt. Met reddingsboei en speedboot. Om maar te zeggen dat ik het pure geldverspilling vond. Tot ik getuige was van een snelle, levensreddende interventie. Verleden week, tijdens mijn wandeling, hoorde ik de brandweer van ver aankomen. Met groot materiaal. En speedboot. Ze stopten aan de vijver in het park. De boot werd vliegensvlug te water gelaten. Twee brandweermannen sprongen aan boort en het gevaarte kwam met brullende motor in beweging. Eerst dacht ik aan een oefening. Er was immers op het eerste zicht niks te zien. Geen mens in het water. Geen tsunami in de vijver. En toch. De boot hield halt bij een eend. Die eend was met haar poot ergens in blijven hangen en lag te spartelen. Het beestje werd vakkundig losgemaakt en vrijgelaten. Opdracht geslaagd. De brandweer tevreden naar af. Ik moest mijn idee over de geldverslindende speedboot herzien. Er was dus wel degelijk nood aan dergelijke uitgave. Eendjes redden is in onze gemeente een prioriteit van de brandweer.

27-06-2011 om 15:44 geschreven door Fredje

Charel was politieofficier in het Antwerpse centraal station. Een boom van een kerel met een beruchte reputatie. Bij elke aanvang van zijn dienst deed hij de ronde in het station. Dat was voldoende om iedereen die niks goeds in de zin had uit het station te laten vluchten. Want de vele verhalen over de tussenkomsten van Charel waren niet bepaald sprookjes om aan kinderen te vertellen. Tijdens zijn dienst was het dan ook altijd opvallend rustig in het station. Maar soms moest Charel toch eens ingrijpen en dat deed hij dan volgens zijn eigen, weinig tactvolle, procedures. Dat ging zo in die jaren. Als hij een verklaring moest loskrijgen uit iemand die iets mispeutert had begon hij met het uitdelen van enkele rake klappen. Dan kwamen de antwoorden op zijn vragen vlotter was zijn devies. Zo kreeg ik als jonge treinbestuurder het genoegen om Charel in actie te zien. Nu ja, actie. Charel was tijdens zijn tussenkomsten altijd de rust zelve. Maar wel doortastend. Op een dag kwamen we aan in Antwerpen en de begeleider vroeg de tussenkomst van de politieofficier. Er was een reiziger die weigerde te betalen. De zwartrijder weigerde tevens de trein te verlaten en van identiteitspapieren was ook al geen sprake. Op zijn eigen rustige manier kwam Charel de trein in. Zonder één woord grabbelde hij de man vast en kwakte hem tegen de zijwand. Handen op de rug en handboeien aan. Om hem vervolgens de trein uit te sleuren. De man kende Charel blijkbaar niet want hij vond er niet beter op dan tegen Charel zijn benen te stampen. En dat was iets dat hij beter niet gedaan had. Want om het bureel van Charel te bereiken en een verklaring af te leggen moest er een trap afgedaald worden. Bovenaan de trap gaf Charel de geboeide man een zetje zodat hij de trap af donderde. Charel volgde rustig de tuimelende man de trap af. Raapte hem op en trok hem mee zijn bureau binnen. Voor de begeleider was de zaak gesloten en wat er daarna met de man gebeurde weet ik niet. Dit om maar te zeggen dat Charel weinig tactvol te werk ging. Maanden later zat ik in het bureeltje van de onderstationschef te wachten op de volgende te bedienen trein. Net op het moment dat de nieuwe stationschef een preek aan het afsteken was over het feit dat eventuele problemen met tact opgelost moesten worden. Nieuwe baas, nieuwe regels, zo gaat dat. Charel was er ook en het was duidelijk wie de nieuwe stationschef viseerde. Tot een stationspoetser het lokaaltje binnenkwam met de mededeling dat er in de wachtzaal een zatte madam met haar “spel” bloot zat. Charel stond recht om het geval te regelen. Maar de stationschef drukte Charel op het hart dat het met tact moest gebeuren. En hij zou dat meteen even voordoen hoe het moest. De stationschef en Charel gingen samen naar de wachtzaal. Dat moest ik zien en ik dus mee. In de wachtzaal lag inderdaad een oudere vrouw te slapen met haar rok hoog opgetrokken. De stationchef begon met zijn tactvolle benadering. Hij legde een hand op de schouder van de vrouw en probeerde haar zo wakker te schudden. De vrouw trok één oog open en kwakte haar handtas tegen het hoofd van de stationschef. Zijn kepi vloog door de wachtzaal en met een rood gezicht wendde hij zich tot Charel. En “Maak dat dat hier buiten is” was het enige dat hij wist te vertellen. En Charel zette de vrouw buiten op zijn eigen manier. Er is in het Antwerpse centraal station nooit meer gesproken over tact.

25-06-2011 om 18:31 geschreven door Fredje

Woensdag is poeperkesdag. Volgens de Amerikaanse datingsite OkCupid tenminste. Ze hebben daar uitgevlooid dat wie een afspraakje maakt op woensdag de meeste kans heeft op seks. Hoevèèl kans staat er niet bij. Spijtig, want als dat voor 100% zeker is zou ik al mijn afspraken op woensdag maken. Al mijn afspraken met vrouwen wel te verstaan. Of misschien zal ik de afspraak met mijn schoonmoeder toch liefst niet op woensdag doen. Je weet maar nooit. Welke dag ik dan wel het beste afspreek met schoonmoeder staat er ook al niet bij. Dat zijn zo van die halfbakken onderzoeken waar een mens nieuwsgierig naar uitkijkt en dan krijg je maar een halve uitleg. Het enige dat ze weten te melden is dat woensdag de beste dag is. Vooral laat op de dag of liefst 's avonds. Waarschijnlijk na enkele glazen alcohol. En daar is een uitleg voor volgens die datingsite. Ze hebben daar verschillende profielen van hun leden eens door de computer gedraaid en een soort van “seksuele beschikbaarheidsindex” samengesteld. Het blijkt dat extraverte mensen, die zin hebben in seks en dan nog avontuurlijk aangelegd zijn altijd op woensdag afspreken. Het moet dus een beetje meezitten. Met een preutse droogstoppel zal op woensdag ook wel niks aan te vangen zijn. Net zomin als op andere dagen. Maar die maken om één of andere reden geen afspraakjes op woensdag. Het zijn dus allemaal extraverte, avontuurlijke personen die op woensdag zin hebben in seks. Midweek seks, zeg maar. Vooral dat “zin hebben in seks” lijkt mij een belangrijke voorwaarde. Voor mij als leek dan. Al zal ik dat met mijn simpel boerenverstand wel mis hebben zeker. Maar het is toch al iets als je weet dat je op woensdag moet beginnen. Laat de zakelijke afspraken dus maar doorgaan op andere dagen. Maar toch twijfel ik. Het is tenslotte een Amerikaanse vaststelling. Zou dat wel gelden in Europa? Zouden die avontuurlijke, extraverten ook hier op woensdag zin hebben? Of is dat omdat er hier regelmatig voetbal is op woensdag. Madam heeft plannen en mijnheer wil voetbal kijken. Dus maakt madam een afspraak op woensdag. Liefst 's avonds. Goed om weten. Voetbal interesseerde mij toch al niet geweldig veel. Als er 's woensdag nog eens voetbal op TV is ga ik eens een stapje in de wereld zetten. Lang leve het voetbal zou ik zeggen. En toch blijf ik twijfelen aan de juistheid van dat onderzoek. Waarom gaat de jeugd dan steeds tijdens het weekend op sortie? Is dat omdat ze zeker willen zijn dat er geen seks van komt. Kan zijn. Alhoewel. De jeugd is dan wel niet meer zo vinnig als in de jaren stillekes. Zouden ze echt zò lamlendig zijn dat een beetje wippen er te veel aan is? Dat kan ik toch moeilijk geloven. Als dat zo is dan ziet het er niet goed uit voor het voortbestaan van de mensheid. Ik weet het allemaal niet meer. Ik blijf twijfelen. Al weet je nooit natuurlijk. Ik zal mijn afspraken toch maar herschikken.

24-06-2011 om 11:36 geschreven door Fredje

Ooit was het een scheldwoord. Maar dank zij enkele reeksen op TV is het een titel geworden. Flikken dus. Mensen die zich ten dienste stellen van een maatschappij om de orde te handhaven. Dat er mensen zijn die flikken haten en het ook laten blijken is een feit. Al begrijp ik die mensen niet echt. Zelf heb ik niets dan goede ervaringen met flikken. Zo was ik tijdens mijn loopbaan altijd op alle uren van dag en vooral nacht op de baan. Van en naar het werk. Soms zelfs nuchter, maar dit terzijde. Mijn ervaringen zijn dat als je vriendelijk en beleefd blijft die flikken nooit moeilijk doen. Integendeel, ze doen hun best om je te helpen. Slechts éénmaal heb ik voor mijn leven gevreesd. Maar dat was een misverstand. Ik werd in ware onderscheppingsstijl in het midden van de nacht klem gereden door drie politiewagens. Met getrokken wapens stonden verschillende agenten rond mijn wagen. Niet het moment om snel naar je binnenzak te grijpen om je portefeuille boven te halen. Maar het is goed afgelopen. Na een grondige controle kreeg ik zelfs excuses. Het had waarschijnlijk te maken met het feit dat ik met hetzelfde merk en kleur van een wagen reed waar een overval mee gebeurt was. Kan gebeuren. Wat ik maar bedoel is dat die flikken hun leven riskeren tijdens hun job. Ze doen hun best om de slechteriken te pakken te krijgen. En liefst voor zo lang mogelijk te laten opsluiten. Maar dan komt het. Het gebeurt veel te veel dat flikken op gevaar van eigen lijf en leden crapuul oppakken en uitleveren aan het gerecht. En dat gerecht laat ze terug lopen. Dan vraag ik mij af, wie neemt de beslissing om opgepakte misdadigers terug vrij te laten. Ik ken de hiërarchie van het politiekorps niet. Maar er moet toch iemand zijn bij parket of gerecht die beslist om dat crapuul terug los te laten in de maatschappij. Om te herbeginnen. Als er nu eens een wet kon komen die degene die een opgepakte terug vrijlaat persoonlijk verantwoordelijk stelde voor eventuele volgende misdaden. Cach te betalen. Met directe inhouding op zijn wedde. De kosten van het politieoptreden om hem terug in te rekenen en de schadevergoeding aan het slachtoffer inbegrepen. Er zouden niet veel opgepakten terug vrij komen dacht ik. En kom mij niet vertellen dat er geen plaats is in de gevangenissen. In een cel voor twee gevangenen kunnen er ook twintig. Rechten van de gevangene zegt U? Laat me niet lachen. Als je iets uitspookt moet je de gevolgen maar dragen. Eigen schuld, dikke bult. Als ik commissaris was, met zo'n wet, en er komen een paar agenten binnen met een boef die voor de tweede keer opgepakt is kregen ze van mij een dikke proficiat. En mochten ze rustig een pint gaan drinken. De werkuren, en de pinten, zou ik wel recupereren. Uit de zakken van een hoge piet. Wedden dat de agenten nog meer gemotiveerd zouden zijn.

22-06-2011 om 07:54 geschreven door Fredje

Ikea gaat maatregelen nemen tegen bomaanslagen. Er waren enkele, weliswaar mini, aanslagen in hun winkels. Mini bommetjes zijn ontploft in enkele vestigingen in verschillende landen. Zonder veel erg dat wel. Maar toch voldoende om aan te tonen hoe kwetsbaar onze samenleving is. Nu de luchthavens sterk beveiligd zijn richten de gestoorde gekken zich op andere doelen. En dat zijn er nogal wat. Elk warenhuis is een potentieel doel. Elk groot station loopt gevaar. Elke school en elke plaats waar een beetje volk bij elkaar komt kan zò veranderen in een bloedbad. En dat moet niet noodzakelijk een gebouw zijn. Dat kan ook in openlucht zoals een markt of een strand in de zomer. Nergens is een mens nog veilig. Moeten we al die plekken dan beveiligen zoals een luchthaven? Want ik zie dat nog niet zitten om alles en nog wat te gaan beveiligen. We gaan het toch niet zover laten komen dat we nog geen pint meer kunnen gaan drinken zonder een scanner voorbij te moeten. Al mag het voor mij. Ik heb niks te verbergen. Maar als ieder café één of andere beveiliging moet bekostigen gaat dat nogal wat kosten. En welke kuststad gaat het strand afsluiten en beveiligen? Hoeveel manschappen heb je daarvoor nodig? Gaan we naar Amerikaanse toestanden waar de leerlingen nu al door een metaaldetector moeten of heeft iemand een andere oplossing? Want ik vraag mij af wat een samenleving kan doen om te beletten dat een gestoorde gek in een winkelwandelstraat een bom laat ontploffen. Of is het beter om gewoon niks te doen. Zonder angst de dingen af te wachten. Onze samenleving niet laten beïnvloeden door enkele extremisten die zo nodig de wereld en de hele bevolking willen veranderen en hun waarheid opdringen. Hun enige echte waarheid die door een meerderheid helemaal niet gewenst, zelfs niet gewild is. Want een gemeenschap waar angst heerst is ook niet leefbaar. En moeten we dat eerder een beetje filosofisch bekijken. Zoiets als; Laat ons nog een pint drinken. Van het leven genieten want het kan op elk moment eindigen. En als je op het verkeerde moment op de verkeerde plaats bent heb je gewoon pech. Of misschien voorbeelden stellen. Want laat ons eerlijk zijn, de meeste van die aanslagen gebeuren door moslimfundamentalisten. En daar hadden de Britten vorige eeuw in hun koloniën een heel doeltreffend middel voor. Ze pakten de vijand op hun zwakke punt. Gewoon moslims aanpakken op hun eigen stomme overtuiging dat varkens onrein zijn. Dus raapten de Britten de overschotten van zelfmoordenaars samen en begroeven ze in het varkenshok. Dat nieuws verspreidde zich als een lopend vuurtje onder de kandidaat zelfmoordenaars en het was afgelopen. Want geen enkele moslim wil tot in de eeuwigheid in een onreine omgeving vertoeven. Het was geniaal in zijn eenvoud. En varkensfokkerijen hebben we hier genoeg.

21-06-2011 om 11:35 geschreven door Fredje

Vrouwen zouden tien motieven hebben om vreemd te gaan. Niet in de betekenis van vreemd gaan, zoals wel zou kunnen als je een gebroken been hebt of zo. Dan kan een mens ook al eens vreemd voortbewegen. Voor alle duidelijkheid het gaat om vreemdgaan in de betekenis van eens of meerdere malen met een andere dan de vaste partner in bed duiken. Het woord is volgens mij slecht gekozen want gewoonlijk ga je niet bij een vreemde. Maar goed.
De motieven van een vrouw om vreemd te gaan dus.

Eerste motief: wraak. Om wraak te nemen op haar partner omdat die, volgens haar tenminste, iets mispeutert heeft. Wat die man dan wel misdaan heeft doet er allemaal niet toe. Een bloemetje vergeten of zo. De vuilbak niet buitengezet. Of misschien wel zijn sokken niet in de wasmand gedaan. Het kan allemaal. Vrouwen zijn nu éénmaal rare wezens.

Tweede motief: voor de kick. Dat zijn dan vrouwen die graag seks hebben en niet genoeg hebben aan één partner. Zoals je er spijtig genoeg maar bitter weinig tegenkomt. De witte raven dus. Vrouwen die mijn voorkeur hebben.

Derde motief: om hun eigen ego op te krikken. Tja, een ego hebben vrouwen wel. Als hun man even naar een andere vrouw kijkt zijn ze gekrenkt in hun ego. En die man zal het geweten hebben. Een maand beeld zonder klank.

Vierde motief: op zoek naar vlinders. Vlinders? Als ze vlinders willen dat ze dan beginnen met rupsen te kweken zou ik zeggen. Maar dat zal het wel niet zijn zeker. Het zal wel meer te maken hebben met kriebels in de buik. Kriebels van een beetje verliefdheid. En verliefdheid doet een mens iets. Dat is dus normaal.

Vijfde motief: om betrapt te worden. Dat is een linke. Een vrouw die betrapt wil worden wil zo haar man overhalen om de scheiding aan te vragen. Dat is een vrouw die van haar vent af wil maar niet van zijn geld. En te laf om zelf toe te geven dat ze wil scheiden. Ze schuift het dan maar door naar de sukkel die er dan nog met open ogen in loopt.

Zesde motief: op zoek naar spannende seks. Daar kan ik inkomen. Wie is er niet op zoek naar spannende seks. Al zijn het gewoonlijk mannen die daarnaar op zoek zijn. Over het algemeen willen vrouwen het heel gewoon houden. En aan de vrouwen die echt spanning willen in hun seksleven zou ik de raad geven om dat tegen hun man te zeggen. Wedden dat die er wel raad mee weet.

Zevende motief: uit eenzaamheid. Dat is typisch een vrouw. Als een man de hele dag staat te werken dat het zweet in zijn schoenen staat voor de broodnodige centjes dan voelen ze zich eenzaam. Maar als ze zelf uren bij de kapper of bij de pedicure zit dan moet een man zich daar maar naar schikken.

Achtste motief: ze willen het verleden herbeleven. Pure nostalgie dus. Ze willen terug jong zijn. Ze kunnen niet om met de gedachte dat ze ouder worden. Ze willen een onbezonnen leven leiden en geen verantwoordelijkheid nemen.

Negende motief: na een bijna-doodervaring. En dat is nu eens iets dat elke vrouw zou moeten gehad hebben. Als je een bijna-doodervaring gehad hebt besef je pas dat het leven kort is en op elk moment kan eindigen. Dan besef je pas dat je er alles moet uithalen wat er in zit. En altijd volop genieten van alle geneugten.

Tiende motief: om aandacht te krijgen. Weer zo'n hersenkronkel van een vrouw. Wat is dat precies, aandacht krijgen. Als een man wil seksen is dat geen aandacht krijgen volgens een vrouw. Wat een vrouw bedoeld met aandacht krijgen zal wel een eeuwig raadsel blijven.

Zo zien we maar weer hoe ingewikkeld een vrouw het leven maakt. Tien motieven om vreemd te gaan. Er zal er altijd wel eentje in haar kraam passen. Wie zal een vrouw ooit begrijpen? Dan zit een man toch veel simpeler in elkaar. Een man hoeft geen tien motieven te hebben om vreemd te gaan. Die doet dat gewoon.

19-06-2011 om 07:55 geschreven door Fredje

Geert Wilders heeft in Nederland gedaan waarvoor hij verkozen is. Daar lijkt het tenminste op. Het is in ieder geval een goed begin. De Nederlandse regering heeft een strenger integratiebeleid aangekondigd. De verantwoordelijkheid voor integratie ligt niet langer bij de overheid. Wel bij de migrant zelf. De migrant is zelf verantwoordelijk voor zijn integratiegedrag. Gedwongen huwelijken zullen strafrechtelijk vervolgt worden. Boerka's en andere gezichtsbedekkende kledij worden ten strengste verboden en zullen aangepakt worden. De migranten moeten hun inburgerinsexamen zelf betalen en wie niet slaagt verliest zijn verblijfsvergunning. De migrant dient zich aan te passen aan de zeden en gewoonten van de Nederlanders. Met andere woorden; aanpassen of ophoepelen. Dat noem ik dus klare en duidelijke taal. Wie niet tevreden is met onze samenleving kan beter verhuizen naar andere oorden. Zou de Heer Wilders eens naar België kunnen komen om het hier eens uit te leggen? Aan al onze politiekers a.u.b. En zou de Heer Wilders ons een plezier willen doen en zich kandidaat stellen voor een jobke als president van Europa. Mijn stem heeft de man alvast. En ik heb zo een “aan-zekerheid-grenzend-waarschijnlijkheidsgevoel” dat het niet bij mijn stem alleen zal blijven. Als de Heer Geert Wilders er dan nog zou in slagen om een nultolerantie veiligheidsbeleid door te krijgen, met uitgebreide bevoegdheden voor de ordediensten zou ik mij al heel wat veiliger voelen. Want gezien mijn vorige, op waarheid berustende, stukjes begin ik mij steeds ongemakkelijker te voelen in mijn land. Als ik dan “racistische” tekstjes begin te schrijven heeft dat een oorzaak. En die oorzaak is niet ver te zoeken. En als iemand mij verwijt een racist te zijn dan kan ik die persoon alleen maar gelijk geven. Ik was helemaal geen racist maar ik ben racist geworden. Door al de intimidaties en ondermijningen van mijn vrije meningsuiting. We leven tot nader orde in een vrij land en daar mag ik nog altijd voor mijn mening uitkomen. Daar blijf ik bij. En wie mij dat verbied raakt aan mijn grondwettelijke rechten. En dat zal ik niet toelaten. Dat het voorgaande niet strookt met de stijl van mijn andere stukjes wil ik best bekennen. Maar ook aan mijn verdraagzaamheid komt een einde. Aan alles komt trouwens een einde. Behalve aan een worstje. Dat heeft twee eindjes.

18-06-2011 om 13:11 geschreven door Fredje

Gisteren scheef ik nog een stukje over Molenbeek en het ergste moest nog komen. Een artikel op de website van hln beweert dat de Molenbeekse politieagenten moeten meedoen aan de ramadan. Ze mogen niet eten of drinken overdag en mogen niet verbaliseren. Het staat dan wel niet op papier. Het zou gaan om mondelinge aanbevelingen van burgemeester Phillippe Moureaux.

Lees en gruwel

http://www.hln.be/hln/nl/957/Belgie/article/detail/1280367/2011/06/18/Molenbeekse-agenten-moeten-meedoen-aan-ramadan.dhtml

18-06-2011 om 12:28 geschreven door Fredje

Weet je nog? De bordjes “zonder-haat-straat” die ooit bedacht zijn door een reclamebureau om aan te tonen dat allochtonen welkom waren. Die bordjes konden brave mensen voor hun raam plaatsen om op een “serene manier een duidelijk signaal te geven dat ze tegen het toenemende racisme en geweld waren”. Tegelijk betekenden die bordjes een vingerwijzing naar de racisten die het aandurfden om te twijfelen aan de goede bedoelingen van de nieuwkomers. Datzelfde reclamebureau heeft nu een 3 meter hoge stalen afsluiting rond hun personeelsparking laten plaatsen. Compleet met camerabewaking en bovenaan prikkeldraad. Waarom dat nodig is? Eenvoudig. Die firma heeft haar vestiging in het Brusselse Sint-Jans-Molenbeek. Een buurt met hoofdzakelijk allochtonen. Hun, vooral vrouwelijke, personeelsleden werden constant lastiggevallen, beroofd, en gemolesteerd door de lieve bruine krullebolletjes. Daarom dus een met prikkeldraad afgespannen parking. Zodat de vrouwen zonder overvallen te worden van en naar het werk kunnen. Degene die met de auto komen zijn dus min of meer veilig. De vrouwen die met het openbaar vervoer naar het werk komen hebben pech. Maar toevallig ken ik een vrouw die daar werkt en dagelijks met het openbaar vervoer gaat werken. Die heeft een andere oplossing gevonden. Ze heeft een boerka gekocht. En elke morgen en avond trekt ze die boerka over haar hoofd om de afstand tussen station en werk te overbruggen. Ze is zelfs speciaal naar de dierentuin geweest om de pinguïns te bestuderen. De waggelgang van de pinguïns in het bijzonder. Nu waggelt ze dus met boerka over de straten van Sint-Jans-Molenbeek. Originele oplossing, dat wel. Maar toch stel ik mij serieuze vragen over die gang van zaken. Brave werkende Belgen kunnen dus niet eens in hun eigen hoofdstad rondlopen zonder achter prikkeldraad te belanden. Dat doet mij sterk denken aan de concentratiekampen tijdens de tweede wereldoorlog. Wie is hier de racist? Hoelang moeten we dat nog toelaten? Wanneer komen er maatregelen om dergelijke toestanden voor eens en voor altijd uit te roeien? Hoeveel “verdraagzaamheid” kan een samenleving aan? Mij zou het niet verwonderen dat er op een dag bij één of andere moegetergde Brusselaar de stoppen doorslaan en dat hij er eens begint in te schieten. Maar die zal dan wel opgesloten en veroordeeld worden wegens racisme en meervoudige moord. Volgens mij zijn de echte moordenaars de politiekers. De politiekers met hun multicultureel gezever. Met hun politiek van verdraagzaamheid en positieve integratie. De politiekers die de politie kortwiekt en de opdracht geeft om vooral de schatjes niet te provoceren door “kattenkwaad” aan te pakken. De Brusselse politiekers staan immers aan de kant van het crapuul. Er mag niet geraakt worden aan de “kansarme” straatschuimers. Maar dat is normaal. Als je de namen bekijkt van degene die in de gemeenteraad zetelen weet je genoeg. De meeste gemeenteraadsleden komen uit hetzelfde milieu. Alhoewel ik moet toegeven dat er reactie kwam van die politiekers. Toen de burgemeester van Sint-Jans-Molenbeek vernam welke investeringen het reclamebureau gedaan had was hij eerst verbolgen. Hij vond het niet kunnen dat die firma het speelterrein van zijn lievelingetjes ingeperkt had. De burgemeester kwam met een, volgens hem, vindingrijk en efficiënt voorstel. In plaats van die parking af te sluiten met prikkeldraad had de firma er beter aan gedaan om voor het raam een bordje te hangen met als tekst “zonder-haat-straat”.

17-06-2011 om 16:45 geschreven door Fredje

In Wallonië gaat men terug met potlood en papier stemmen. Een terugkeer naar de vorige eeuw lijkt me dat. De uitleg is dat Wallonië geen geld heeft voor een up-date van hun computerprogramma's. Dat lijkt me ook een drogreden. Als iedere Vlaming, van boreling tot oude grijsaard, zo'n tweeduizend euro per jaar aan Wallonië geeft moet daar toch iets mee aan te vangen zijn. Een up-date aankopen of zo. Zoveel zal die up-date wel niet kosten. In ieder geval toch minder dan een paar miljoen stembrieven te laten drukken. Of zit er weer iets anders achter. Iets met steekpenningen of één of ander partijvriendje dat een drukkerij heeft. Dat zou me niks verwonderen. In Wallonië is alles partijgebonden. Of misschien willen ze nog wat meer centen van de Vlamingen aftruggelen. Met als excuus dat ze geen geld hebben om verkiezingen te organiseren. Dat zou de Waalse politiekers goed uitkomen. Vlaanderen moet dan met geld over de brug komen of er komen geen verkiezingen in Wallonië. Dan blijft alles bij het oude. Want zolang er geen grondige wijzigingen komen in dit land blijft de miljardenstroom naar Wallonië duren. En kunnen de politiekers met geld blijven gooien. Om stemmen te halen. Zo blijven ze aan de vetpotten zitten. Maar toch vraag ik mij af of Wallonië wel uit de 19e eeuw geraakt is. Alles is daar nog zoals het in de voorgaande eeuw was. Met ruïnes van wat ooit fabrieken waren. Die fabrieken waren toen de trots van België. Nu helaas niks meer dan stoffige overblijfselen van vergane glorie. Enkel en alleen omdat er nooit geïnvesteerd is in nieuwe ideeën en technieken. Ze teerden daar gewoon op de grondstoffen die toen toevallig aan de economische vraag voldeed. En het werk lieten ze over aan de Vlamingen die massaal in de mijnen en de fabrieken het zware werk kwamen doen. Tegen een hongerloon. Want toendertijd was er van solidariteit geen sprake. Die solidariteit en de daarmee gepaard gaande geldstroom is er maar gekomen nadat Vlaanderen het beter deed dan Wallonië. Nadat Vlaanderen en de Vlamingen door hard labeur meer begon te verdienen dan Wallonië eisten de Waalse politiekers hun deel van de koek. Solidariteit noemden ze dat. Een proper woord dat inhield dat ze gewoon op hun gat konden blijven zitten. Profiterend van de arbeid van Vlaanderen. En tegenwoordig is het nog altijd zo dat Vlaanderen Wallonië blijft sponsoren om niks te doen. Zou het eens geen tijd worden dat men in het zuiden van dit land de handen uit de mouwen begint te steken? Door bijvoorbeeld Nederlands te leren en de vele openstaande, en fatsoenlijk betaalde, posten in Vlaanderen op te vullen. Maar dat zal niet gaan zeker. Dat is werken en daar hebben de Walen een broertje aan dood. Al is er wel een oplossing. Laat ons van Wallonië een soort van groot-Bokrijk maken. Een heel gewest dat blijven steken is in de vorige eeuw is beslist een bezienswaardigheid.

17-06-2011 om 01:52 geschreven door Fredje

Het verdikt was gevallen. Vrouwlief heeft diabetes en moest op dieet. Een simpel dieet volgens de dokter. Iets met een voedingsdriehoek. Als het een eenvoudig dieet was zou ik wel gewoon meedoen. Uit solidariteit. Dat was makkelijker om samen te doen. Maar de voedingsdriehoek bleek voor mij een gevarendriehoek te zijn. De eerste dagen leek het te lukken. Behalve dan dat het eten niet binnen te krijgen was. Maar ik liet niks merken. Er mocht geen zout inzitten en met suiker was het ook opletten. Saus was ook al geschrapt. Het leek wel of alle smakelijke dingen niet mochten. Er stonden inderdaad niet echt veel lekkere zaken op de driehoek. Mij leek het meer een dieet voor een te vet konijn. De gevolgen lieten zich voelen in mijn maag. Die was blijkbaar niet bestand tegen al die gezonde voeding. Normaal, want er komt zelden gezonde voeding binnen. Het is allemaal een kwestie van gewoonte. Een maag zoals die van mij is gewoon aan zware, vette, ongezonde eetwaren. En aan een dagelijkse portie alcohol. Daar draait mijn hele metabolisme op. Dat is al jaren zo en als er dan konijnenvoeding binnenkomt raakt alles verstopt. En dat is precies wat gebeurde. Buikpijn en krampen waren het gevolg. Er volgden braakneigingen en hoofdpijnen. Ik kreeg opvliegers als een vrouw in haar menopauze. Op een zeker moment kon ik met moeite recht blijven staan. Alles draaide in mijn hoofd. En het ergste van al; duvel bleef niet meer binnen. Ik ben enkele dagen volledig buiten strijd geweest. Tot mijn maag de gezonde brij verwerkt had en alles er als een tsunami uitkwam. En vandaag alles terug OK. Terug in mijn ouwe doen. Maar ik heb mijn lesje wel geleerd. Geen dieet voor mij. Geen gezonde voeding. Laat me maar leven zoals ik dat wil.

16-06-2011 om 03:01 geschreven door Fredje

In het Australische Melbourne heeft de eigenaar van een homobar via de rechtbank een uitzondering verkregen op de antidiscriminatiewet. Hij mag vrouwen de toegang weigeren. Vrouwen zijn gevaarlijk volgens de man. Die komen immers zijn bar binnen met de bedoeling de homoseksualiteit van zijn klanten te ondermijnen. De man wil een veilige bar. Een bar waar de klanten openlijk hun homoseksualiteit kunnen uiten. Een bizarre uitleg als je het mij vraagt. Maar misschien ergens te begrijpen. Als ik in die bar zit en er komt een vrouw met een mooie decolleté binnen dan is die man meteen mijn klandizie kwijt. Dan ben ik direct van gedacht veranderd. Gedaan met mijn homo-zijn. Ik kan het dus best begrijpen dat die man vrouwen gevaarlijk vindt. Ze zijn gevaarlijk voor zijn kassa. Al zijn vrouwen niet alleen voor zijn kassa gevaarlijk. Vrouwen zijn over het algemeen gevaarlijk. Voor elke man is een vrouw levensgevaarlijk. Een vrouw kan een man rond haar vinger draaien door het spel van aantrekken en afstoten. Door haar charmes te gebruiken kan een vrouw een man financieel de afgrond in storten. Eigenlijk zou op elke vrouw een etiket geplakt moeten worden. Zoals bij sigaretten. Iets in de zin van; vrouwen kunnen uw portemonnee ernstige schade toebrengen. Maar de meeste mannen weten dat vrouwen gevaarlijk zijn. En echte mannen houden nu éénmaal van een gevaarlijk leven. Dat zit in hun genen. Behalve homo's blijkbaar. Die zouden zich laten vangen door een minirok of een paar half zichtbare borsten. Daar stel ik mij dan toch vragen bij. Zijn die homo's dan wel echt homo? Of is dat omdat dat tegenwoordig zo een beetje mode is om zich te outen. Of uit de kast te komen zoals dat heet. Dat ze die kast dan maar snel sluiten. Wat heb je aan een halfbakken homo die niet precies weet wat hij wil. Als je homo wil zijn blijf dan homo. En laat je dan niet verleiden door het vrouwelijk schoon. Laat al die gevaarlijke vrouwen dan maar aan mij over. Ik heb een opleiding gehad en weet hoe om te gaan met gevaarlijke producten. Maar er zijn tegenwoordig van die homo's die maar deeltijds homo zijn. Als het hun zo een beetje uitkomt. Om zichzelf interessant voor te doen. Dan was het in mijn jongere jaren toch anders. Dan zag iedereen duidelijk wie homo was. Dat waren tenminste nog echte homo's. Dat waren nog Jeanette.

11-06-2011 om 12:39 geschreven door Fredje

Het ondenkbare is gebeurd. We hebben nu ook onze nine-eleven. Een nooit geziene aanslag. Recht in het hart van onze samenleving. De bedoeling was duidelijk. De motor van onze economie treffen. De staatsveiligheid zal alles wel proberen te minimaliseren en de pers een stevige censuur opleggen. Om paniek bij de bevolking te voorkomen. Maar het blijft een feit. Fundamentalistische extremisten hebben vanmorgen een tankwagen met bier beschoten. Op de E314. In Leuven dan nog wel. Dat het hier gaat om een wel erg fundamentalistische groep extremisten is klaar en duidelijk. Welke normale geestesgestoorde gek zou het in zijn hoofd halen om een tankwagen met bier te beschieten? Nee, dit is duidelijk het resultaat van een jarenlange minutieuze voorbereidde aanval. Dit is niet zomaar een protest tegen de verhoging van de bierprijs. En al zeker geen daad van de wijnmaffia. Het staat als een paal boven water dat daar een jarenlange infiltratie is aan voorafgegaan. Het kan niet anders of al-qaida zit erachter. Met groot kapitaal. Wie anders zou het kunnen betalen om fundamentalisten op te leiden tot volwaardige brouwerijmedewerkers. Zodat die kunnen binnendringen in de interne keuken van een brouwerij. En zo de reisweg van het biertransport te weten kunnen komen. Ook het parket is daarvan overtuigt. Blijkt uit het feit dat ze de autosnelweg urenlang afgesloten hebben voor een grondig onderzoek. Want wie even nadenkt weet meteen dat het niet alleen onze samenleving is dat ze willen platleggen. Ook ons leger is met deze aanslag uitgeschakeld. Bier is immers niks anders dan de brandstof van het Belgische leger. Zonder bier is ons leger niks meer dan een breiclubje. Ik kan het weten. Ik heb ook nog legerdienst gedaan. Daar gebeurt niks zonder de nodige pinten. Compleet gedesoriënteerd zijn al onze soldaten zonder bier. En de militaire leiders lopen er dan bij als kippen zonder kop. Nee, ik weet het wel zeker. Dit was een aanslag van nooit geziene omvang. België moet hier dringend internationale militaire hulp inroepen. Ter bestrijding van het bierterrorisme. Overal op de wereld moet onverbiddelijke jacht gemaakt worden op dergelijk onmensen. En voor éénmaal onderschat het parket de situatie niet. Het enige dat vrijgegeven werd is het feit dat de chauffeur levend en wel is. Al de rest is top-secret. Zelfs het merk van het bier is niet vrijgegeven. Als het maar geen duvel is.

10-06-2011 om 12:21 geschreven door Fredje

De New Yorkse designer Andrew Schneider heeft een bikini op zonne-energie ontworpen. Het ding moet wel op maat gemaakt worden. Kostprijs 135 euro. Het geval bestaat uit mini fotovoltaïsche cellen die aan elkaar genaaid worden door een geleidende draad. Geen simpel werkje want het is handwerk. Maar de bikini wekt dus wel stroom op. En de stekker zit op een strategische plaats tussen de benen. Die kan dan ook naar binnen geschoven worden. Beter beschermd tegen zand. Of dat ook aftrekbaar is van de belastingen is nog niet geweten. Al lijkt dat er wel in te zitten. De bikini maakt immers propere energie. Goed voor het opladen van een GSM, ipod of misschien zelfs een vibrator. Bovendien betaald die bikini zichzelf terug. Per 1.000 kWh opgewekte stroom krijg je immers groene stroomcertificaten ter waarde van 350 euro per jaar. Of een gemiddelde vrouw 1.000 kWh stroom zal opleveren is niet met zekerheid te zeggen. Maar als je als vrouw maatje 56 hebt en een paar borsten om “U” tegen te zeggen is een aankoop te overwegen. Een aftrekbare investering van 135 euro en een opbrengst van 350 euro per jaar gedurende 10 jaar maakt toch een winst van zo'n 3.500 euro. Daar kan een spaarboekje niet aan tippen. De bikini heeft wel één nadeel. Ermee zwemmen is niet aangeraden. Gevaar voor kortsluiting. Maar vermits de meeste bikinidraagsters liever in de zon liggen te bakken mag dat geen obstakel zijn. Op zomerdagen zal er op de stranden dus elektriciteit in de lucht hangen. Ik zie het al gebeuren dat er koppels op het strand liggen te bruinen. Zij met een bikini op zonne-energie. Met een draadje verbonden naar de laptop van haar man. En hij maar tokkelen. Misschien kan ik enkele vrouwen overhalen om voor mij stroom op te wekken. Ik ken er wel een paar die minstens maat 56 hebben. Die kunnen dan stroom opwekken voor verschillende toestellen. Zo kunnen ze zich nog nuttig maken door hun stekkertjes te verhuren. Die designer is ook van plan om zwembroeken op zonne-energie voor mannen te maken. Of daar vraag naar zal zijn weet ik nog zo niet. Voor de energie zal het alleszins niet zijn. In een gewone zwembroek voor mannen zit van nature immers al een hoop energie.

09-06-2011 om 01:32 geschreven door Fredje

Armoede die van ouders op kinderen overgaat heet generatiearmoede volgens onderzoekers. Volgens die onderzoekers is dat een normaal verschijnsel. Kinderen waarvan de ouders in armoede leven krijgen geen kansen in het leven. En dreigen zo ook in de armoede terecht te komen. Volgens die onderzoekers is het dus nodig om die ouders meer mogelijkheden te geven om uit de armoede te raken. Een moderne woning, voorzien van alle comfort ter beschikking stellen. Met een auto voor de deur. Gratis. Op kosten van de gemeenschap. Rare hersenkronkels van die onderzoekers vind ik. Als ik dat zo bekijk zou onze generatie dus in de armoede hebben moeten blijven steken. De senioren van tegenwoordig hebben volgens mij toch ook niet veel kansen gekregen in het leven. Toen wij jong waren was er, in vergelijking met wat nu armoede heet, veel meer armoede. We hadden geen centrale verwarming. We hadden een Leuvense stoof die elke wintermorgen opnieuw aangestoken moest worden om de bevroren ruiten opnieuw doorzichtig te maken. Ook geen toilet met waterspoeling. Wel een plank met een gat in. In een schijthuisje buiten in de kou. En een uitgelezen krant als wc papier. Een tuinhuisje hadden we ook niet. Wel een zelfgemaakte boomhut die af en toe instortte. En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan met zaken die er vroeger niet waren en nu wel. Maar wat ik mij herinner is dat er toendertijd wel enkele spreuken op mijn rapport stonden. Dat waren dan spreuken waaraan we ons hielden. Zoals “Ik kan niet zegt de luiaard, en daarom kan hij niet” en “ willen is kunnen” of nog “waar een wil is, is een weg”. En vooral die “wil” was er bij onze generatie. En die “weg” hebben we nog zelf gemaakt. Er was bij onze generatie zoveel “wil” dat er tegenwoordig een veelvoud van “wegen” zijn. Allemaal mooi geplaveid en duidelijk verlicht. En toch lijkt het voor bepaalde generatiearme mensen niet te lukken om uit hun armoede te raken. Volgens mij heeft dat eerder te maken met niet “willen”. Het is inderdaad heel gemakkelijk om te blijven liggen in de sociale hangmat. Een sociale hangmat die gecreëerd en betaald is door een generatie die de “wil” had om iets te maken van het leven. Een generatie die een explosie van innovaties, ideeën, oplossingen en risico-nemers voortgebracht heeft. Door hard te werken en door te “willen”. Als alle volgende generaties dezelfde “wil” moest hebben staat de wereld gouden tijden te wachten. Maar het ontbreekt de kansarmen aan “wil”. Daarom spreek ik niet van generatiearmoede maar van generatieluiheid.

07-06-2011 om 11:09 geschreven door Fredje

Het is te droog. Te weinig regen. Zo erg is dat niet. Het komt allemaal wel goed. Maar de boeren en hobbytuiniers klagen steen en been. Alles staat te verdorren op het veld. Het is blijkbaar lang geleden dat we nog zo een droogteperiode gehad hebben. Het is altijd iets met de landbouwgewassen. Te nat, te droog, te koud, te warm. Het is nooit goed voor iedereen. Want voor de gewone consument is droogte dan weer wel goed. Het is droog en de meeste mensen houden niet van regen. En nochtans is regen broodnodig. We mogen ons gelukkig achten dat we in een land leven waar het water zomaar gratis en voor niks op ons hoofd valt. Water doet alles bloeien en groeien. En, heel belangrijk, van water maken we bier. Wat zouden we zijn zonder bier. Gelukkig is er nog voldoende bier in voorraad om deze droogteperiode te overbruggen. Maar nu is het even een droge periode. En komt de biervoorraad nog niet in het gedrang. Hoop ik toch. Voor groeiende planten is dat natuurlijk niet zo best. Planten hebben water nodig tijdens het groeiproces. En die plantenkwekers moeten leven van de opbrengst. Al hebben die wel een verzekering voor een slechte oogst. Maar gezellig is anders. Als je uw broodwinning ziet opdrogen is dat niet bevorderlijk voor je humeur. Maar de meeste van die professionele kwekers hebben het nodige materiaal om op één of andere manier hun plantjes te bewateren. Dat komt ook wel goed. We zullen dus wel niet snel zonder groenten vallen. En moest het zijn dat het echt zo erg zou worden dat er helemaal geen groenten groeien dan hebben we nog altijd de import. Die groentjes zullen dan wel iets duurder worden. Maar ze zullen wel blijven komen. Ergens op de wereld zullen altijd wel groenten te kweken zijn. En die kunnen hier ook verkocht worden. En als er echt niks meer is eten we maar Spaanse tomaten en komkommers. Of sojascheuten. Die worden tegenwoordig toch met tonnen weggegooid. Want volgens wetenschappers waren die allemaal besmet met de EHEC bacterie. Niet dus. Het was een storm in een glas water. Wat gaan ze nog zoal uitkramen voordat ze de echte oorzaak achterhalen? Ik ga ook wetenschapper worden. Dan kan ik ook eens gokken naar de oorzaak. Dan gok ik erop dat de EHEC bacterie veroorzaakt is door de droogte. Misschien kunnen we de droogte dan weggooien. Samen met de EHEC bacterie. Dan is alles ineens opgelost. En dan komt er eindelijk terug regen. Frisse, geurende, plensende regen. Om onze biervoorraad aan te vullen. En dan kunnen we met zijn allen terug overgaan tot de orde van de dag. Kankeren over het regenweer. Wel met een volle pint.

06-06-2011 om 13:02 geschreven door Fredje