Ik ben Fredje
Ik ben een man en woon in Hoeilaart (Belgie) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 04/06/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, digitale fotografie.
Ik ben reeds meer dan 40 jaar gehuwd met Annie
Wondere wereld Niks wereldschokkend, niks belangrijks en alles met een dikke korrel zout te nemen
31-01-2011
Trauma
Als ik ergens een trauma opgelopen heb dan is het wel tijdens mijn schoolperiode. En dan vooral van leerkrachten. Dat is allemaal lang geleden maar ik zie ze nog zo voor me staan met hun priemende vingertje. Mij wijzende op feiten die ik zelf heel gewoon vond. Feiten die, volgens hen, helemaal niet thuishoorden in een school. Leerlingen werden toen nog geacht om te zwijgen en te luisteren naar hun alleenzaligmakende waarheid. En als er een leerling was die hun waarheid ook maar in twijfel durfde te trekken kreeg die meteen het stempel onhandelbaar opgeplakt. Ik spreek uit ondervinding. Als leerling was je een nietsnut, een onwetende die ze met hun ideeën en redeneringen moesten en zouden volpompen. Vragen over die ideeën en redeneringen werden aanzien als oproer zaaien. Want twijfelen aan hun leerstof kon en mocht niet. Zij hadden immers de hele waarheid en niks dan de waarheid in pacht. Als leerling mocht je ze dan nog, met bewijzen, het tegendeel van hun waarheid onder de neus wrijven, het kon niet baten. De leerkracht had gelijk en de leerling was een irritant manneke dat er alleen maar op uit was om de les te verstoren. Min twee punten voor gedrag dus. In mijn latere beroepsleven ging dat er wel even anders aan toe. Heel mijn beroepsleven kregen al mijn collega's en ik zelf vijf dagen per jaar permanente vorming. Daar werden incidenten en nieuwe reglementeringen uitvoerig onder de loep genomen. Situaties die voor interpretatie vatbaar waren werden tot op het bot uitgevlooid. De instructeurs stonden daar helemaal open voor discussie en andere opvattingen. De bevindingen werden aan de hogere echelons doorgegeven. Dat leidde meermaals tot andere, betere en veiligere situaties. In scholen kan dat blijkbaar niet. Daar beslissen de hogere overheden vanuit hun ivoren toren over wat wel en niet kan of mag. En de leerkrachten moeten dat dan maar doorgeven aan de onmondige leerlingen. Die leerkrachten krijgen daardoor een air van suprematie die hun hele leven beheerst. Zelfs na hun pensionering blijven ze dat meerderwaardigheidsgevoel behouden. In mijn kennissenkring zijn enkele gepensioneerde leerkrachten. Als ik sommigen bezig hoor denk ik wel eens; zouden die nu echt zelf geloven wat ze allemaal uitbazuinen? Of zijn die nog altijd schooltje aan het spelen. Ik vraag mij af of de nieuwe generatie leerkrachten ook nog zo blindelings hun richtlijnen volgen. Zou het geen tijd worden dat er in die contreien een beetje meer inspraak komt van buitenaf. Is dat geen taak die ouders via het oudercomité op zich kunnen nemen? De opvoeding van onze jeugd is toch iets dat ons allemaal aanbelangd. Mogen we toelaten dat de jongeren opgevoed worden tot slaafse volgzaamheid. Zijn we niet eerder verplicht aan onze jeugd om hen de opleiding te geven die ze in staat stellen op te groeien tot zelfdenkende, zelfbewuste en intelligente volwassenen. Word het geen tijd dat ouders eisen gaan stellen aangaande het niveau van de schoolse opleiding. Want als ik dat zo zie bij mijn kleinkinderen dan gaat dat niveau enkel naar beneden.
De titel is eigenlijk slecht gekozen want het zijn niet alleen mosselfeesten waar het over gaat. Het gaat over alle soorten eetfestijnen die verenigingen organiseren. Het is hier in ons dorpje zoals het overal in Vlaanderen gaat. Bijna elke vereniging heeft wel een eetfestijn. Of dat nu mosselen zijn of steak, of vol-au-vent het doet er niet toe. Kwestie is alleen om centen in de kas te krijgen. En daar laat een gemiddelde Vlaming zich graag toe verleiden. Als we maar kunnen smikkelen en smullen. En daar mag gerust een dessert en een drankje bij. Graag zelfs. Vlaanderen, het land van eten en drinken. Als je dan ziet hoeveel mensen zich bezighouden met vrijwilligerswerk voor die verenigingen dan is dat op zich al een wonder. Want voor zo een feestje zijn er wel vrijwilligers nodig om eten klaar te maken en op te dienen. Je houdt het niet voor mogelijk. Allemaal gratis en voor niks steken die mensen een handje toe. Komt er nog bij dat al die mensen solidair zijn met elkaar. Immers, zowat elke vereniging gaat bij andere verenigingen op visite als er te eten valt. Ik heb het eens nagekeken, er zijn 60 (zestig) verenigingen in ons dorpje. Niet mis als je er rekening mee houdt dat onze gemeenschap slechts een dikke tienduizend inwoners telt. Er word hier dus nogal wat geschranst en gezopen. Als je een beetje kan rekenen weet je ook dat niet elke vereniging een weekend voor zich alleen kan hebben, zodat er soms wel eens twee eetfestijnen op hetzelfde week-end plaats vinden. Dan is het kiezen. Of zoals er ook wel gedaan word: zaterdagavond bij de ene en zondagmiddag bij de andere. Waarom niet, eten moeten we toch. Het is dan wel geen hoogstaand culinair niveau. Het is eerder simpel en eenvoudig, maar vooral lekker. En dat is wel het voornaamste. Want dat is toch wel uniek. Vind ik zelf toch. Waar ter wereld kun je gewoon, simpel en lekker eten en tegelijk nog het verenigingsleven, en dus ook vrienden, steunen in hun hobby. Ondertussen komen de mosselen, de steak en de vol-au-vent me de strot uit en ga ik liever eens een restaurantje doen... Mosselen eten...
Het moest er van komen. De beestjes werden in huis gebracht door een kleinkind. Het begon met een lusteloos gevoel om over te gaan op hoofdpijn, een verstopte neus, de kriebels in de keel en vervolgens een niesbui. Klaar en duidelijk een verkoudheid dus. Ik kon kiezen tussen naar de dokter gaan of niet. Uit ervaring weet ik dat zo'n verkoudheid tot zeven dagen kan duren zonder tussenkomst van een dokter. Met tussenkomst van een dokter duurt het gemiddeld een week. Het maakte dus allemaal niet uit. Ik koos ervoor om binnen te blijven en af te wachten. Het zou zijn tijd wel duren en dan zou alles vanzelf wel genezen. Dat is het rare aan een verkoudheid. Je moet gewoon wachten tot het voorbij is. Er bestaan geen medicijnen voor, alleen maar middeltjes om de symptomen te verzachten. En geen dokter op de hele wereld kan daar iets aan veranderen. Ik kreeg wel goedbedoelde raad ter verzachting van het gesnotter. Zoals warme melk met honing drinken. Dat leek me maar niks. Melk is voor kalveren en tot nader order ben ik nog geen kalf. Iets anders dus. Warme wijn met suiker begon er al beter op te lijken. Dat maakte mijn verstopte neus vrij en ik kon terug normaal ademen. Voor een tijdje toch. De kriebels in mijn keel ging ik te lijf met een glas whisky. Dat hielp gelukkig ook maar een tijdje zodat ik de behandeling vier maal daags kon herhalen. En zie. Na vier dagen gaat het al veel beter. Dank U. Het is toch ongelooflijk, de mensheid is er in geslaagd om de pokken, de pest en de meest akelige ziekten efficiënt te bestrijden maar voor een simpele verkoudheid is niks voorhanden. We sturen mensen naar de maan en terug. We zenden ruimtetuigen zoals voyager 1 en voyager 2 naar de grenzen van ons zonnestelsel op zoek naar andere beschavingen maar met een verkoudheid blijven we zitten. Ik zie het nog gebeuren dat we ooit in contact komen met één of andere beschaving om dan vast te stellen dat ze daar ook niks hebben tegen een verkoudheid. Dat onooglijk kleine virusje krijgen we maar niet onder controle. Zijn wij mensen dan wel de heersers van deze planeet? Ik ben er in ieder geval niet zo zeker van.
Op slapeloze nachten kwam ik de belspelletjes ook wel eens tegen. Na een artikel in een weekblad over het bedrog zijn ze van het scherm verdwenen. Dat er bedrog in het spel was kon zelfs een dove blinde zien. En mensen bedriegen mag niet op het scherm. Wat mij echter het meest verwonderd is dat er sommige mensen ondanks het duidelijke bedrieglijke opzet toch wilden meespelen. Je moet wel heel debiel zijn om mee te doen aan dergelijke onzin. Maar debielen hebben ook recht op leven en ontspanning, denk ik dan. Er zijn echter anderen die vinden dat ze die mensen tegen zichzelf moeten beschermen. En daar heb ik het dan wel moeilijk mee. Die term; mensen tegen zichzelf beschermen Als die mensen hun geld willen spenderen aan bedrieglijke TV-spelletjes is dat hun zaak. Wie ben ik dan om te gaan verkondigen dat zoiets niet mag. Iedereen zijn pleziertje. Want laat ons eerlijk zijn, er zijn wel meer zaken waar mensen hun geld aan uitgeven. Wat gedacht van verzamelaars die halve fortuinen uitgeven aan postzegels, antiek, kabouters of weet ik wat nog allemaal. Moeten we die mensen ook tegen zichzelf beschermen? Er zijn mensen die graag naar pretparken gaan. Anderen gaan graag naar verre landen. Nog anderen willen graag een grote auto. Moeten we al die mensen tegen zichzelf beschermen? Moeten we mensen met overgewicht dan ook tegen zichzelf beschermen en op verplicht dieet zetten of voeding gewoon uit de handel nemen? Mag er nog wel reclame gemaakt worden voor voeding of drank omdat we mensen tegen zichzelf moeten beschermen? En wat gedacht van bankiers die ongehoorde risico's nemen op de beurs, met het geld van anderen dan nog. Zouden we die ook niet beter tegen zichzelf beschermen. De beurs afschaffen of zoiets. Trouwens, wie beslist er wanneer en aan wat men geld mag uitgeven zonder dat die mens tegen zichzelf moet beschermd worden? Persoonlijk kan het mij niet schelen wat anderen met hun geld doen. Zelf spendeer ik het ook aan hetgeen ik graag wil. Wat ik dom vind mag iemand anders toch plezant vinden. Maar toch is er iets dat niet helemaal klopt in dat hele verhaal. Want wat zag ik deze nacht? De belspelletjes zijn vervangen door een ander soort geldklopperij. Nu kan men de hele nacht Sms'en voor een horoscoopvoorspelling en voor seks. Allemaal via een 09 lijn. Alsof dat dan gratis is. En daarvoor moeten we de mensen niet tegen zichzelf beschermen.
Zou het niet nuttig zijn om de legerdienst terug in te voeren denk ik soms. Iedere jongere verplicht één jaar naar het leger. Als je ziet dat er tegenwoordig nogal wat jongeren zijn die volledig de pedalen kwijt zijn zou dat toch nog zo slecht niet zijn. Ik zou dan wel pleiten voor elke 18-jarige. Niet alleen de autochtone jongeren. Ook de allochtonen. Jongens zowel als meisjes. Iedereen die op 18-jarige leeftijd in België verblijft verplicht een jaar in militaire dienst. Een beetje discipline kan geen kwaad. Een beetje zelfbeheersing ook niet. En dat is precies wat ze zullen leren in het leger. Respect voor anderen en voor oversten. Er zouden ook geen godsdiensten mogen beleden worden. Het zal dan ook meteen gedaan zijn met hoofddoeken en andere godsdienstige zever. Iedereen gelijk voor de wet. En als er hun één of andere onrechtvaardigheid overkomt zullen ze dat moeten slikken en hun mond houden. Langs de reguliere kanalen kunnen ze dan klacht indienen. Maar bij tegenpruttelen, bedreigingen of ander niet disciplinair gedrag gewoon de straffen verdubbelen. Den bak in. Als het moet manu militari. Zonder compassie. Ze moeten maar eens leren hoe het er aan toe gaat in een fatsoenlijke maatschappij. Want als ik zo rond mij zie wat er allemaal gebeurt dan vind ik dat het hoog tijd word dat er orde op zaken gesteld word. Er zijn nogal wat jongeren die zouden verschieten. Als ze na een jaar terug in de burgermaatschappij komen met al hun vrijheden zouden ze dat tenminste appreciëren. Want dat doen ze nu niet. Nu willen ze gewoon alles en onmiddellijk. Al zijn er uitzonderingen. Jongeren die echt hun best doen en die nog waarden en normen respecteren. En werken om tot iets te komen. Maar het uitschot dat geen respect heeft voor andermans leven of goed zou dan hopelijk toch een beetje gaan nadenken. Zelf heb ik ook nog een jaar legerdienst gedaan. Ik ben er niet van gestorven. En ik was heus geen engeltje, ik heb mijn deel van de straffen gekregen. Tot en met cachotstraffen. Ik heb daar niet alleen discipline geleerd maar ook nog andere nuttige vaardigheden zoals plantrekkerij, bier drinken, kameraden helpen, voor elkaar in de bres springen, hulp aan zwakkeren, enzovoort. Allemaal zaken die mij heel goed van pas kwamen in het leven. Maar misschien helpt het allemaal niet. Ik vrees dat de sterren en strepen van het leger ook maar watjes geworden zijn die het zich niet zouden aantrekken en dan zal het allemaal tot niks dienen. Waar zijn de ijzervreters van weleer naartoe?
Er loopt een riviertje door ons dorp. Eigenlijk ontspringt dat riviertje in het bos onder de ruïnes van een priorij. Dat riviertje stroomt via verschillende vijvers in het bos en door het gemeentepark naar onze buurgemeente. Nu ja, stromen, het is meer kabbelen. Er is nog nooit iemand verdronken in het tien centimeter diepe water. Als je er in sukkelt kan je hoogstens natte voeten krijgen. Ooit heeft er vis gezeten in dat riviertje. Kleine visjes weliswaar. De grotere soorten zoals karper en snoek zitten in de iets diepere vijvers. Nu vonden enkele natuurliefhebbers dat er terug vis moest zwemmen in dat riviertje. Ja, waarom niet? Maar daar was natuurlijk één en ander voor nodig. In eerste instantie hadden enkele mensen visjes aangekocht om los te laten in dat riviertje. Dat bleek geen onverdeeld succes. Om een onbekende reden konden die visjes niet overleven. Waarschijnlijk vervuiling. Zolang dat niet opgelost was konden ze natuurlijk blijven vis aankopen. Er moest dus een andere oplossing komen. Eerst en vooral moest er proper water komen. Dat was niet echt een probleem vermits het grootste gedeelte van dat riviertje door het bos stroomde. Daar was van vervuiling geen sprake. Echter, voordat het riviertje in het gemeentepark terecht kwam stonden er een aantal huizen. En je weet hoe dat vroeger ging. De afvoerbuizen van die huizen vonden hun weg naar het riviertje. Dat moest dus veranderen. Er werd een nieuwe riool aangelegd. Al het afvalwater zou via de riool naar de zuiveringsinstallatie gaan. Het riviertje moest proper zijn. En het riviertje werd proper. Nu nog vis. Aankopen was geen optie. De natuur moest zijn gang gaan. Daar hebben ze dan het volgende op gevonden. In het gemeentepark was, en is nog steeds, een kweekvijver. Eén probleem echter, het niveau van die vijver ligt hoger dan het niveau van het riviertje. Men zou de vis dan moeten overzetten. En daar kwam men met de oplossing van de vistrap. Een trap voor vissen. Echt waar. Daar had ik nog nooit van gehoord maar ik ben dan ook geen visser. Met stenen werd de overloop van die vijver in verschillende etappes naar het niveau van het riviertje gebracht. Simpel. De vissen kunnen nu zelf van de vijver naar het riviertje en terug. Een tijdje geleden kwam ik daar tijdens een wandeling de gemeenschapswacht tegen. Op mijn vraag of men daar niet beter een vislift zou gezet hebben was het antwoord klaar en duidelijk: kan niet. De reden was eenvoudig; de vissen kunnen met hun vinnen niet aan de knopjes.
Er is veel op deze wereld dat ik niet begrijp. Vooral de zorg voor het milieu lijkt mij sterk overdreven. Ik weet het wel, het is nodig om er zorg voor te dragen. We hebben maar één wereld. Toch vind ik dat de zogenaamde geleerde koppen dikwijls niet verder kijken dan hun neus lang is. Waar ik met mijn simpel boerenverstand niet bij kan is de recente hype voor de elektrische auto. Op het eerste gezicht misschien wel nuttig. Maar ik heb zo mijn bedenkingen. Als er meer en meer elektrische auto's gaan rijden hebben we meer elektriciteit nodig. En waarmee word die elektriciteit gemaakt? Met andere brandstof. Meestal fossiele brandstof. Dat kan dan steenkool zijn, of afval, of olie, of gas of kernenergie. Allemaal zaken die we proberen te vermijden. We gaan dan wel elektrisch autorijden maar die elektriciteit word nog altijd grotendeels gemaakt met brandstof die we niet in onze wagen willen. Wat schieten we daarmee op vraag ik me dan af. Zouden we dan niet beter beginnen met investeren in windenergie, of zonne-energie, of waterkrachtcentrales of andere milieuvriendelijke zaken. Er zijn nogal discussies over de kernenergie maar toch kunnen we voorlopig niet zonder. Immers; geen kerncentrales is veel minder elektriciteit en we gaan dan meer elektriciteit nodig hebben voor de auto's. Dat lijkt mij nogal tegenstrijdig. Is er geen andere oplossing? Zou het technisch niet mogelijk zijn om in de woestijnen centrales op zonne-energie te plaatsen. Woestijnen genoeg op de wereld dacht ik toch. En daar doen we anders toch niks mee. Of nog iets: windenergie. Er staan al een aantal windmolens voor de kust in de Noordzee. Helaas nog niet voldoende om de kerncentrales te vervangen. Misschien moeten we er eens aan denken om daar een beetje haast mee te maken. Zo snel mogelijk windmolens bijbouwen. Al kunnen we heel de Noordzee natuurlijk niet volbouwen. Dan kunnen er weer geen schepen meer door. Zo is het altijd wel iets. Ach, het zal allemaal wel in orde komen. We zullen wel een oplossing vinden. Het zal er wel op uitdraaien dat we energie opwekken met verschillende soorten milieuvriendelijke middelen. Ondertussen blijf ik wel rondsnorren met mijn benzinemotor. En mij blauw betalen aan de taksen.
Het meeste werk is het uitpakken nadat de boodschappen gedaan zijn. Alles is ingepakt in plastiek. Per twee, drie, vier of zes en dan nog eens per twaalf of vierentwintig. Ik vraag mij af waarom dat nodig is. Als alles uitgepakt is blijft er een hoop plastiek achter waarmee je het halve huis kan inpakken. Raar is dat. Men probeert ons wijs te maken dat plastiek slecht is voor het milieu en toch blijven de fabrikanten alles inpakken in plastiek. Akkoord, er zijn warenhuizen die hun producten uitpakken alvorens in de rekken te plaatsen. Dan zitten zij met een berg plastiek. Al moet daar toch ook een oplossing voor gevonden worden. Kan dat niet met iets minder denk ik dan. Regelmatig koop ik een doos koekjes. Ik ga het merk hier niet noemen. Maar in die doos zitten dus steevast 30 koekjes. In die kartonnen doos zat altijd een papieren zak met daarin de koekjes. Alle dertig samen. Nu niet meer. In hun nieuwe verpakking zitten de koekjes per tien ingepakt in plastiek. Wat is daar het nut van vraag ik mij dan af. Wie is de vervuiler? De consument zeker niet. Die is zeker geen vragende partij. Ik erger mij dood aan het uitpakken van al die producten. Ik krijg dat niet zomaar open. Ik heb daar op zijn minst een schaar of mes voor nodig. Al die ingepakte producten lijken wel conserven. Daar heb je ook een speciale sleutel voor nodig om te openen. Het kan toch stukken makkelijker. In een papieren zak. Die scheur je eenvoudig open en geeft minder afval voor het milieu. Papier vergaat veel sneller dan die plastiek verpakkingen. Als dat plastiek dan nog gerecycleerd kon worden zou ik het nog begrijpen. Alhoewel er een groot gedeelte van dat plastiek echt wel kan herbruikt worden komt er altijd nog een deel in de natuur terecht. En dat is op termijn heel schadelijk. Er bestaan, nu al, plaatsen in de wereldzeeën waar tonnen plastiek samengespoeld worden en daar gewoon enkele honderden jaren nodig hebben om te vergaan. Misschien een tip voor de volgende generatie. Misschien is het in de toekomst wel mogelijk om dat allemaal te recycleren en dan kan men het daar gaan opvissen. De grondstoffen van de toekomst opgevist uit de oceaan. Moet kunnen.
We moeten met zijn allen zorg dragen voor het milieu. De natuur staat op de eerste plaats tegenwoordig. Daarom moeten we ook besparen op energie. Dat is goed voor het milieu en voor onze portemonnee. Tenminste, dat proberen ze ons wijs te maken. Ik heb een beetje rondgekeken en volgens mij is dat een dikke leugen. Heb je al eens naar de prijs gekeken? Zo een spaarlamp is stukken duurder dan een gewone lamp. Bovendien krijg je de meeste spaarlampen niet in de bestaande armatuur. Je bent dus ook al verplicht om een nieuw armatuur te kopen en te installeren. Bovendien stel ik vast dat er in onze huiskamer zes lampen aan het plafond hangen. Die gaan alle zes gelijk aan. Dat betekent dus dat ik zes lampen zou moeten vervangen, want wie gaat er nu één lamp met armatuur vervangen en de overige niet. Als daar een vakman bij te pas komt dan word dat een serieuze factuur. Trouwens, welke vakman houdt zich bezig met het vervangen van één enkele lamp. Daarvoor komt die man niet buiten. Vergeet het dus maar. Je zal er dan zelf moeten aan beginnen. Als je dan een beetje handig bent kan het nog meevallen anders riskeer je je leven. Want spaarlampen zijn simpelweg bompakketten. Stuk voor stuk gevaarlijke terroristische wapens zijn het. Als zo een spaarlamp breekt moet je de kamer tenminste een half uur grondig verluchten. Wegens het hoge kwikgehalte dat zo een lamp bevat. Vooral ook niet met de blote handen de scherven aanraken. Levensgevaarlijk volgens de handleidingen. Ik moet er ook niet aan denken dat ik met bommen boven men hoofd rustig ga eten. Dat is Russische roulette spelen. In normale omstandigheden zal die lamp ook wel niet op mijn hoofd vallen. Maar toch. Al dat gevaarlijk kwik boven mijn hoofd. Veronderstel dat er ooit eens een brandje ontstaat in huis en die lampen springen stuk van de hitte. Zou de brandweer er op voorzien zijn om een giftige ruimte binnen te gaan? Met gasmaskers. Of gewoon buiten blijven en het zaakje maar laten branden. Ik moet er niet aan denken. En toch zullen we verplicht zijn om op een dag over te gaan op spaarlampen. Normale lampen zullen uit de handel genomen worden. Wegens te goedkoop en niet gevaarlijk genoeg. Ooit heeft men kwikthermometers uit de handel genomen wegens het gevaarlijk goedje dat er in zat. Nu moeten we gifbommen boven ons hoofd installeren. Maar toch heeft het ook voordelen. Ik ga spaarlampen kopen en als cadeau geven aan mijn schoonmoeder.
We leven in een tijd dat we draadloos met elkaar verbonden zijn. Er is echter iets mis met die verbondenheid. Enkele hooggeleerde dokters en professoren wijzen ons op de gevaren van ultra hoogfrequente microgolfstraling die gepulst is met laagfrequente elektromagnetische straling Wablieft? ultra watte? De benaming alleen al is voldoende om mij een punthoofd te bezorgen. Dat moet wel iets heel bizar zijn. Bovendien erg gevaarlijk volgens die professoren. Je kan er slaapproblemen van krijgen of hoofdpijn en gedragsstoornissen, vermoeidheid en algehele malaise, duizeligheid, prikkelbaarheid, problemen om zich te concentreren en zich uit te drukken, oorsuizingen, huidirritatie, ontstekingen, black-outs, hartritmestoringen, druk op de borst, krampen, hoge bloeddruk en verminderd libido. En alsof dat nog niet genoeg is kan je er hart- en vaatziekten van krijgen, je DNA kan van slag raken en, natuurlijk, is het een risicofactor voor kanker. Bovendien kunnen je hersenen opwarmen als je langer dan drie minuten belt. Als je dan weet dat een gemiddelde vrouw een half uur nodig heeft om een gesprek van twee minuten te voeren dan weet je ook waar hun gezond verstand naartoe is. Verdampt. Kortom, elke ziekte die je maar kan bedenken kun je krijgen. Je zou voor minder je GSM in de vuilbak kieperen. Maar dat helpt niet. Er staan overal antennes en masten die je dag en nacht bestoken met hun straling. Of je nu belt of niet, dat doet er niet toe. Wat mij opvalt in hun geleerde uitleg zijn de woorden kunnen en mogelijk. Als je vrouw begint te zagen dan kan dat het gevolg zijn van straling. Naar de dokter ermee. Dan ben je ineens van het gezaag af. Het is me toch wat met al die geleerde uitleggers. Ik herinner mij nog de tijd toen er van die straling nog geen sprake was wegens onbestaand. Ook toen al kon mijn vrouw een stukske zagen. Zou dat toen het gevolg geweest zijn van een soort pre-stralingseffect? Ziek geworden van iets dat nog moest uitgevonden worden of zo. Je kan het zo gek niet bedenken of er bestaat wel een uitleg voor. Je zal maar leven in deze tijd. Alhoewel dat ook wel zijn voordelen heeft. De volgende keer dat ik naar de dokter ga stuur ik de rekening door naar de firma's die antennes geplaatst hebben. Ik vraag schadevergoeding. Ik ben immers ziek geworden van hun straling. Dat lijkt mij een interessante bijverdienste. En de volgende keer dat ik onvast op mijn benen thuis kom, wegens een pintje te veel, heb ik ook een prachtig excuus: duizelig van de straling schat. Het leven kan toch mooi zijn met de juiste uitleg.
Polyamorie (Engels: Polyamory), staat voor een levenswijze waarbij erkend wordt dat het mogelijk is om van meer dan een persoon tegelijk te houden. Deze liefde uit zich in relaties waarbij , intimiteit, een emotionele band, spirituele verbondenheid en/of seksualiteit ingrediënten zijn. Polyamorie doet zich voor in verschillende vormen, waaronder het samenleven met meerdere partners (triorelaties waarbij alle personen van elkaar houden en samenleven bijvoorbeeld), maar vaak is er ook een situatie waarin een hoofdrelatie wordt aangevuld met een andere relatie, waarbij een persoon dus meerdere partners heeft, zonder dat deze partners ook met elkaar een relatie hebben. De relaties zijn dan aanvullingen op elkaar.
Toen ik het bovenstaande las dacht ik eerst; dat is een mooie uitleg om eens met iemand anders het bed in te duiken. Maar is dat wel zo? Zijn er omstandigheden waarin dat soort relaties wel degelijk een optie zijn? Ik bleef mij maar vragen stellen. Misschien is dit niet het soort relatie dat erg geschikt is voor jongeren. Je weet wel, je bent jong en stapelverliefd op elkaar. Maar als je reeds 30 jaar of meer met dezelfde partner samenleeft is het misschien wel een optie die bespreekbaar is. Na zovele jaren lief en leed met elkaar gedeeld te hebben komt er wel eens sleur in de relatie. Je kent elkaar van binnen en van buiten. Je hebt samen één en ander opgebouwd en je wil dat niet verliezen. Je houdt nog heel veel van elkaar maar toch is er iets dat je mist. Je wil af en toe wel eens een flinke vrijpartij in het stro, maar je partner heeft hooikoorts. Kan je dan niet afspreken dat je elkaar een plezier gunt? Houden van, is toch ook elkaar kunnen loslaten. Elk zijn eigen hobby, zeg maar. En een hobby is toch plezanter als je dat met iemand kan delen. Moet je dan je vaste partner verplichten om mee te doen tegen zijn zin? Kan dat niet met iemand anders? Als alles open en eerlijk verloopt mag dat toch geen probleem zijn. Ik weet het wel, in de huidige samenleving is dat niet direct iets dat voor de hand ligt. Maar toch. Moeten we ons door de samenleving normen en waarden laten opleggen waarbij we ons niet goed voelen? We hebben toch de vrijheid om onze eigen normen te bepalen. We doen daar toch niemand kwaad mee. Als je samen met je partner overeenkomt dat het mag, wat is er dan verkeerd aan? Moet je een geheime relatie aangaan en een scheiding riskeren van iemand waarvan je zielsveel houd, of kan het anders? Is het dan niet beter dat je je partner een plezier gunt? Of moet je dan jaloers zijn? Wil je dan je partner als een soort bezit beschouwen? Iets waar niets of niemand mag aankomen? Wil je je partner opsluiten in een positie waarin die zich niet goed voelt? Enkel en alleen voor je eigen plezier. Is dat geen soort gevangenis? Kan daar niet over gepraat worden? Allemaal vragen waarop ik ook niet zo onmiddellijk het antwoord weet. En U lezer? Weet u de antwoorden? Wat zou u doen?
Wil je eens lachen? Ga eens naar een zoekrobot en tik eens in: 2012 einde van de wereld Je krijgt er gratis en voor niks de juiste datum bij. Op 21 december 2012 vergaat de wereld. Tenminste volgens de vele believers. Er word alles en nog wat bijgesleept om toch maar te overtuigen dat het deze keer menens is. We gaan met zijn allen naar de verdoemenis, zoveel is zeker. Volgens sommigen zou het zijn omdat de Maya kalender eindigt op die dag. Anderen hebben het over een grote vulkaanuitbarsting. Een meteoorregen. De magnetische polen gaan omkeren. God en allah willen het. Het zou in de bijbel en de koran staan. Allah en god zijn het deze keer blijkbaar volledig eens. Ze komen de mensheid straffen voor hun ongeloof. Ook een leuke: er is een mysterieuze planeet onderweg naar de aarde. De planeet nibiru. De wetenschappers van NASA zouden het al een tijdje weten maar willen het niet openbaar maken. Maar welke theorie ook, over één ding zijn ze het allemaal eens: op 21 december 2012 gaat er hier veel veranderen. Hou je dus maar al vast aan de takken van de bomen. Bibber en beef want het einde is nabij. Als je de commentaren op de artikels leest zijn er blijkbaar velen die het echt geloven. Eén slimmerik niet. Die heeft een voorstel aan al de believers. Hij geeft 50.000 euro aan al degenen die hun huis aan hem verkopen. Iedereen mag er zelfs gratis blijven wonen tot einde 2012. Vermits het daarna toch niks meer waard is kunnen de verkopers maar van het geld genieten. Zo is de slimmerik zijn redenering. Dat vind ik nu eens goed gevonden. Die man gaat een rijke burger zijn in 2013. Ik denk er dan ook aan om iets dergelijks op te starten. Een bedrijfje met als nobel doel de mensen een gelukkig laatste levensjaar te bezorgen. Ah ja, je moet de mensen toch iets wijsmaken als je rijk wil worden. Misschien kan ik nog subsidies los krijgen van de staat. Mijn bedrijfje bied toch palliatieve zorgen aan stervenden. Voor alle zekerheid heb ik eens geïnformeerd bij die ene slimmerik. Hoeveel huizen dat hij ondertussen zoal heeft opgekocht? Wat bleek? Geen enkel, nul, noppes. Zouden die believers het dan toch niet echt menen? Pech voor mij. Ik zag nochtans toekomst in mijn bedrijfje..
Ouder dan 60 ? Bekijk het dan met humor, want als je ouder dan 60 bent...
Zijn ontvoerders niet langer in je geïnteresseerd Bij een gijzeling word je waarschijnlijk als een van de eersten vrijgelaten Niemand verwacht van je dat je een brandend huis binnen rent. Mensen die je om 9 uur 's-avonds bellen vragen : "Heb ik je wakker gemaakt?" Niemand ziet jou met al je kwalen nog als een hypochonder. Alle levenslessen heb je al geleerd Je zult veel van je kleren niet meer verslijten. Je mag op elk tijdstip eten dat jou uitkomt. Je kan leven zonder seks, maar niet zonder bril. Je gaat de verhalen over operaties van anderen zowaar waarderen. Je mag slapen wanneer het jou uitkomt. Je raakt verwikkeld in discussies over pensioenregelingen. Snelheidslimieten zie je niet langer als een uitdaging. Je houdt je buik niet meer in, ongeacht wie er binnen komt. Je zingt mee met de muziek in het warenhuis. Je ogen kunnen niet slechter worden. Je kunt niet meer van je fouten leren. Je hebt alle fouten immers al gemaakt. Je gewrichten voorspellen het weer beter dan het KMI. Je geheimen zijn veilig bij je vrienden/vriendinnen want... Zij hebben ook het geheugen van een zeef. Je voorraad hersencellen begint je aantal vetrolletjes te benaderen. Je kan je niet meer herinneren waar je deze lijst eerder hebt gelezen. Dus .... Hou je glimlach!!!
Ik ben Fredje
