Brussel gaat het theoretisch rijexamen hervormen. Dat kan doordat de gewesten meer bevoegdheid krijgen over verschillende zaken. Ook over verkeersveiligheid. En dat is dan een gelegenheid voor staatssecretaris Bianca Debaets van CD&V, die verkeersveiligheid onder haar bevoegdheid heeft, om een beetje te prutsen aan het rijexamen. De staatssecretaris wil niet alleen testen op kennis van de wegcode maar ook op “capaciteit in het herkennen van gevaren in het verkeer”. Er moet ook een “risicoperceptietest” komen om “de specifieke situaties in een grootstad te herkennen”. Allemaal testen met voorbeelden op de computer. Ik kan daar een beetje inkomen. Er zijn in Brussel wel eens situaties die verschillen van wat normaal mag genoemd worden. Dat heb ik zelf nog meegemaakt. En met het feit in mijn achterhoofd dat de autochtone bevolking in Brussel een uitgestorven soort is, kan ik me inbeelden hoe die testen er gaan uitzien. Het zou me niet verwonderen dat ze dat met het multiple choice systeem gaan oplossen. En vermits ik de goedheid zelf ben wil ik wel helpen met het opstellen van een vragenlijst. Hieronder alvast een paar voorbeelden. Om er zeker van te zijn dat er niemand zal mislukken zijn de vragen zodanig opgesteld dat er geen verkeerde antwoorden mogelijk zijn.

Vraag 1: Hoe steel je een auto?

O Met een schroevendraaier
O Met een koevoet
O Je sleurt de, liefst vrouwelijke, bestuurster er uit en mept ze op straat.

Vraag 2: Er komt een wagen van rechts en je rijdt er tegen. Wat doe je?

O Je belt een hoop vrienden om de man een lesje te leren.
O Je doet alsof er niks aan de hand is en rijdt door.
O Je steekt de wagen van de man in de fik.

Vraag 3: Een agent staat in het midden van de weg en wil je laten stoppen. Wat doe je?

O Je steekt je middenvinger omhoog en rijdt door.
O Je rijdt de agent overhoop
O Je zet je ruitenwisser aan en je rijdt de agent overhoop.

Vraag 4: Je nadert een rood verkeerslicht en een vrouw steekt de straat over. Wat doe je?

O Je stopt, stapt uit en geef haar een flinke rammeling.
O Je scheert rakelings langs haar heen zodat ze moet wegspringen om niet overreden te worden.
O Je geeft extra gas om ze zeker niet te missen.

26-09-2014 om 11:58 geschreven door Fredje

Goed, even resumeren, ik heb een moeilijke tijd achter de rug en nog steeds ben ik snel moe. Langer dan 200 meter wandelen, of slenteren, zit er voorlopig niet in. Maar voor een gediplomeerd luiaard als ik is dat geen probleem. Integendeel. En de pijn is min of meer onder controle. Over naar de orde van de dag dan maar. Een beetje schrijven over zaken waar ik, niet gehinderd door enige kennis ter zake, kan over lullen. Zoals daar zijn; vrouwen en seks. En zoals iedereen weet misbruiken vrouwen seks. En nog geen klein beetje. Want denk maar niet dat uw vrouw een potje zal vrijen om je een plezier te doen. Niks van. Er moet altijd een reden zijn, er moet iets in de plaats komen, ze heeft iets nodig, ze wil iets wat in normale omstandigheden zelfs niet ter sprake mag komen. Laat ons maar gerust stellen dat vrouwen seks gebruiken als chantagemiddel. Maar nu is er de steak-en-blow-job-day. Waar de uitdrukking vandaan komt is niet echt duidelijk. Volgens een eerste theorie zou het van de Romeinen komen. Een zekere Claudius Felatio, (de naam alleen al!!) neef van ene Sint-Valentijn, zou in het jaar 269 voor Christus de dag uitgeroepen hebben tot iets wat we nu een nationale feestdag zouden noemen, voor de soldaten die terug kwamen van het strijdgewoel. De vrouwen moesten hun man extra verwennen omdat ze het overleefd hadden. Volgens een andere theorie zou het ontstaan zijn in 1945 door toedoen van president Truman om de mannen die terugkwamen van de tweede wereldoorlog te...heu...“bedanken” voor hun inzet in de oorlog. Waar het op neerkomt is gewoon dat de mannen door hun vrouw eens extra verwent worden, voor bewezen diensten. Maar gelukkig, of helaas voor de liefhebbers, behoren de oorlogen in onze contreien, tot nu toe, tot het verleden. Maar ik stel voor om de “steak-en blow-job-day terug in het leven te roepen. En wel om een heel specifieke reden. Gewoon om de vrouwen eens goed bij hun “pietje”, te hebben. Laten we afspreken om de steak-en-blow-job-dag te laten doorgaan begin februari. Een paar weken voor Sint-Valentijn. En dan laten we de geschenkjes, de bloemetjes, de kaartjes en alle andere tierlantijntjes voor Valentijn afhangen van hoe moeder de vrouw heeft gepresteerd op de steak-en-blow-job-dag. Vrouwen moeten hun man dan eens goed verwennen met een bloederige steak en een plakkerige blow-job. Slecht gebakken steak? Een bloemetjes minder met Valentijn. Niet goed pijpen? Geen kaartje en al zeker geen bloemetje met Valentijn. Niet slikken? Niks Valentijn, zelfs geen “romantische-hand-in-hand-wandeling-in-de-maneschijn”. We zetten de vrouwen gewoon voor het blok: toegeven of noppes. Zoals echte mannen.

22-09-2014 om 17:43 geschreven door Fredje

Van april is het geleden dat ik nog eens stukje geschreven heb. Een hele tijd als ik het zo bekijk. Er is sindsdien ook een en ander gebeurd. En het waren niet mijn beste maanden. Maar het einde is in zicht. Hoop ik tenminste. Het begon na mijn hartoperatie. Die dokter van het ziekenhuis had mij een serie medicijnen voorgeschreven die niet echt nuttig bleken. Mijn bloeddruk bleef steken op zes en dat is niet gezond voor een menselijk schepsel. Ik bleef rondzwalpen als een zombie. Maar na een week was ik toch in staat om met mijn cardioloog te overleggen en die schrapte onmiddellijk een aantal pillen. In eerste instantie ging het stukken beter. Maar toen kwam het. Een brandende pijn in mijn linker bovenarm. Volgens de cardioloog was dat het gevolg van een verkeerde houding op de operatietafel en zou de kinesist dat binnen de kortste tijd oplossen. Niet dus. Ook de tweede kinesist begreep niet wat er aan de hand was. Terug naar de cardioloog. Die stuurde me door naar een neuroloog. Na een onderzoek, een scan en radiologie bleef de pijn een mysterie. Meer zelfs, het werd met de dag heviger. Naar een andere weet-ik-veel-loog dan maar. Zonder resultaat. Naar een elektroloog dan maar. Of een elektroloog wel bestaat weet ik niet, ik noem hem zo omdat de man naalden in mijn arm stak en er een stroom door stuurde...Niks te vinden. Naar een andere specialist dan maar. Een paar scannen en radiologie later had die man goed en slecht nieuws. Het goede nieuws was dat hij de oorzaak van de pijn gevonden had. Er zat een zenuw gekneld in mijn nek en dat zorgde voor brandende pijn in mijn arm. Het slechte nieuws: zonder operatie is genezing niet mogelijk. Ondertussen waren we al enkele maanden verder en bleef de pijn. En zes dafalgans en zes nurofen per dag konden de pijn niet verdrijven, zelfs niet verminderen. Hele dagen afzien en slapeloze nachten door de pijn waren het gevolg. Tot ik het lumineuze idee kreeg om eens naar mijn huisdokter te gaan. Gelukkig had ik alle resultaten van onderzoeken naar hem laten doorsturen zodat hij een idee had van wat er aan de hand was. Wachten op de operatie was de enige optie. Maar ondertussen kon hij wel iets doen aan de pijn. Hij schudde een cocktail van sterke pijnstillers en ontstekingsremmers uit zijn mouw. Het bleek een paardenmiddel, weliswaar met een aantal neveneffecten, maar het werkt. Nu ben ik dan ook volledig afhankelijk van pillen en is het afwachten tot de operatie. Dat zal voor oktober zijn. Al moet ik voorlopig met de neveneffecten leren leven. En die zijn niet mis. Een fatsoenlijke maaltijd is niet meer mogelijk. Steevast volgen er braakneigingen, waardoor ik al zes kilo vermagerd ben. En dat is zo'n 10% van mijn lichaamsgewicht. Maar dat is nog niets. Want ondertussen is het ondenkbare gebeurd: ik kan geen duvel meer binnenhouden. De laatste poging dateert van enkele weken geleden, binnen de tien seconden na het nuttigen van een frisse duvel kwam hij er terug uit. Langs dezelfde weg als hij naar binnen ging. En geef nu zelf toe. Een fatsoenlijk stukje schrijven zonder gouden gerstenat is onmogelijk. Maar blijkbaar past een menselijk lichaam zich aan alle omstandigheden aan. Want kijk, na maanden van drooglegging lukt het me om af en toe een stukje te schrijven. En er is hoop. In de loop van de maand oktober is een operatie voorzien; een paar nekwervels opzij wringen, een zenuw omleiden en we zijn weer als nieuw. En reken maar dat duvel & co het zal geweten hebben.

17-09-2014 om 14:55 geschreven door Fredje