Over mijzelf
Ik ben Fredje
Ik ben een man en woon in Hoeilaart (Belgie) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 04/06/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, digitale fotografie.
Ik ben reeds meer dan 40 jaar gehuwd met Annie
Inhoud blog
  • Het snelle leven
  • Rijexamen
  • Steak-en-blow-job-day
  • Lang geleden
  • Terug thuis
  • operatie
  • Doodmoe
  • Stress
  • Toeval
  • Energie in overvloed
  • Het einde is nabij
  • Gent
  • Toekomstige beroepen
  • Nog eens over vrouwen
  • Analyse
  • Afgeluisterd
  • Wat als....
  • Transgenders
  • Wraak
  • Drinken en werken
  • Sterke vrouwen
  • Beleggen
  • Tijd voor verandering
  • Waardig oud worden
  • File
  • 12-12
  • Wekkerradio
  • 'Close encounters' aan de Belgische kust
  • De excuus-allochtoon
  • Eet meer baarmoeders
  • Licht getinte internetkranten
  • Het monster van de parkvijver
  • Tripel hop
  • Besmettelijk virus treft gemeentepersoneel
  • Ruzie
  • Racisme,discriminatie en vooroordelen
  • Het babyboomer-syndroom
  • Vandaag...
  • Start to...
  • Kanker
  • De vredelievende islam
  • Fiscale spitstechnologie, zo werkt dat.
  • De trajectbegeleidster gepakt
  • Vechten voor god
  • Bierweetjes
  • Sneeuw
  • Tina
  • Waarschuwingen
  • Ribbedebie
  • Meester Jo
  • Verdikken
  • Kousen
  • Woorden
  • Vreemdgaan voor dummies
  • Kiekeboe
  • Kerstmis
  • Een vrije mening
  • Voeding
  • Hint
  • Herfst
  • Ontmaagding
  • Tolerant
  • Noorwegen
  • Kuifje
  • De morgen
  • Visser
  • Post
  • Voorbij
  • Dementie
  • Internet
  • Huwelijk
  • Sixties
  • Verslaafd?
  • Spelen
  • Prestaties
  • Femme
  • Leuven
  • Konijn
  • vrouwen
  • 21 juli
  • Liefdesverdriet
  • IQ
  • Lucifers
  • Lente
  • Ontmoeting
  • Onnozel
  • Dop
  • Onderwijs
  • Plafond
  • BH
  • Slipje
  • Gevangenen
  • Australië
  • Vrouwen & seks
  • Ed
  • Antiek
  • Aantrekkingskracht
  • Betasten
  • Geboorte
  • Kermis
  • Vrouw
  • Scheiden
  • Pijp
  • Halal
  • Gezond?
  • Zonder
  • Taal
  • Winden
  • Leven
  • Tet
  • Onhandelbaar
  • Prijzen
  • Begrafenis
  • Kleur
  • Café
  • Nieuwstraat
  • Probleem
  • Junkfood
  • Verbod
  • Bloeddruk
  • Verliefdheid
  • Relativeren
  • Sancties
  • Sheriff
  • Roulot
  • Kinderdorp
  • Alcohol
  • Papierwinkel
  • Postjes
  • Rampen
  • Ongeval
  • Verstopt
  • Toeval
  • Koning
  • Energie
  • Generatie Y
  • Ziek
  • Sporten
  • Stront
  • Schaarbeek
  • Dieetrobot
  • Vreemdgaan
  • Einde
  • Kabouch
  • Hawkin
  • Verschil
  • Zat geweest?
  • Belastingcontrole
  • Zorgen
  • Kerstmis
  • Evolutie
  • Staking
  • Gronemeyer
  • Droom
  • Gevangenis
  • Luckas
  • Condoom
  • Priesters
  • Naakt
  • Trabelsi
  • Regering
  • Oud
  • Indoctrinatie
  • School
  • Eten
  • Tegenstellingen
  • Printen
  • Weetjes
  • Rekeningen
  • Fait divers
  • Sint
  • Handoplegging
  • Rellen
  • Gips
  • Fluisteraar
  • Winter
  • Loopband
  • Professor
  • Bomen
  • Hersenen
  • Leven
  • Opvang
  • Satellieten
  • Feest
  • Wijn
  • Probleem
  • Toekomst
  • Vibrator
  • Testament
  • Kat en hond
  • Soilent
  • Griekenland
  • Daggering
  • Carwash
  • Penis
  • Ig Nobel
  • Studie
  • Nostalgie
  • Amerikaan
  • Monogamie?
    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Zoeken in blog

    Wablieft
    Wondere wereld
    Niks wereldschokkend, niks belangrijks en alles met een dikke korrel zout te nemen
    05-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Daggering
     

    Met dank aan Deloddere Yvan, die een reactie had op mijn stukje “penis” en zo voor inspiratie zorgde, ga ik als oversekst oudje nog eens de sekstoer op. Zolang het nog kan tenminste, want “ik zal straks het einde voelen naderen”. Maar dat doet er niet toe. “Het einde van de wereld is toch nabij”. En gelukkig zijn er nog mensen die mij daar attent op maken. Anders zou ik lustig doorgaan met plezier maken en pinten drinken in een vergane wereld. Al vind ik zelf dat al dat geschrijf over seks niet veel om het lijf heeft. Maar voor simpele zielen zal het wel pervers en verwerpelijk zijn. Het gaat over dansen met een seksueel tintje. Er is namelijk een nieuwe dansrage opgedoken in Jamaica. Daggering. De dans bestaat eruit dat mannen doen alsof ze vrouwen “op zijn hondjes” nemen. En voor alle duidelijkheid; niemand gaat uit de kleren. Het is meer een beetje droogneuken. Mannen lopen in een danstent rond met een erectie in de broek en benaderen vrouwen langs achter. Op de maat van de opzwepende muziek duwen ze dan hun mannelijkheid tegen de achterbumper van de vrouwen. De vrouwen spelen het spel graag mee en gaan gewillig vooroverbuigen. Er zijn al varianten opgedoken waarbij de hele kama-sutra doorlopen wordt. Een mooi schouwspel. Alle soorten standjes. Volledig gekleed. Voor sommigen is dat misschien vulgair, schadelijk is het voor niemand. Er is alleen een klein nadeel. Volgens artsen in Jamaica dan. Want er komen sporadisch gevallen voor van zwellingen. Gezwollen penissen ten gevolge van een breuk. Dat zou dan het gevolg zijn van het feit dat koppeltjes in de intimiteit van de slaapkamer hun danspasjes ook naakt gaan uitvoeren. En dat loopt wel eens verkeerd. Met een penisbreuk als gevolg. Er zou eerst een knak te horen zijn gevolgd door extreme pijn en een pracht van een zwelling. En als er niet snel een dokter ingrijpt is het gevolg een misvormde penis. Eentje voor achter het hoekje te neuken dus. Al kan dat ook wel eens verrassend goede gevoelens veroorzaken. Maar goed. Het gaat er dus om dat dokters waarschuwen om een beetje op te letten met welk soort muziek men dergelijke hoogstandjes doet. Als dat met wilde opzwepende muziek is dan kan dat voor problemen zorgen. Maar met een slow als begeleiding is er al veel minder gevaar. En dat zou ik dan ook wel eens willen aanleren. Als de lessen gegeven worden met naakte mensen en op de tonen van een slow ga ik danslessen volgen.


    05-10-2011 om 09:47 geschreven door Fredje

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Tags:daggering
    >> Reageer (2)
    04-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Carwash
     

    Als er iets is waar ik een hekel aan heb dan is het wel aan mijn auto wassen. Het kan mij niet schelen dat er geen kleur meer te herkennen valt aan dat stuk ijzer. Gelukkig leven we in een gezegend land waar het veel regent en krijgt men auto een regelmatige douche. Zodat ik nog door de ruiten kan zien. En binnenin is het al niet beter. Maar daar kan helaas het hemelwater zijn natuurlijk werk niet doen. Al heb ik er al aan gedacht om dat ding eens op zijn zij te zetten en de regen het werk te laten doen. Helaas is dat niet simpel. Een auto is voor mij een gebruiksvoorwerp. Een auto moet rijden. Wanneer ik dat wil. Niks meer en vooral niks minder. Voor de rest trek ik mij er niet veel van aan. Al groeien er champignons in de kofferbak. Maar het is natuurlijk niet te vermijden dat moeder de vrouw dat zo niet ziet. Dus rijd ik om de zoveel jaar eens door een carwash. De buitenkant is dan wel toonbaar maar de binnenkant blijft gewoonlijk zoals het was. Tot er een hand carwash zijn deuren opende in onze gemeente. Op een strategische plek. Slechts een kleine vijfhonderd meter van men deur. En nog belangrijker, op honderd meter van een café. Daar moest ik zijn. Op het reklamepaneel stond te lezen dat die mensen een auto binnen- en buitenkant wassen voor een schappelijk prijsje. Op de openingsdag kwam ik er binnen. Ik werd onthaald op een “bonjour monsieur”. Mijn reactie was er één van; wablieft?? Van arrogantie gesproken!! In een ééntalig Vlaamse gemeente de klanten in het Frans aanspreken. Je moet maar durven. Met de vier woorden “geen Vlaams, geen centen” draaide ik me om en wou vertrekken. Maar dan schoten er twee andere medewerkers hun collega te hulp. En die spraken wel Vlaams. Na veel excuses en beloften begon ik te twijfelen. En op voorwaarde dat die Franstalige niet meer onder mijn ogen kwam liet ik mij toch nog overhalen. Er werd daar ter plaatse zelfs een andere planning gemaakt. Hun Franstalige collega zou nooit meer in contact komen met klanten. En zo hoort het. Alles bij elkaar is het dus nog goed gekomen. Ik liet mijn wagen achter. Ging een duvel drinken en na een half uurtje kwam ik hem terug ophalen. Mijn auto stond te blinken als nieuw. Tot in de kleinste hoekjes was alles netjes proper. Binnen- en buitenkant. Tot mijn verrassing kreeg ik zelfs een korting. “Voor de openingsdag”. Hopelijk houden ze zich aan hun nieuwe planning. En dan wens ik hen veel succes. Zoniet zien ze me nooit meer terug. Dan was ik mijn auto nog liever zelf. Al moet ik daarvoor een duvel minder drinken.


    04-10-2011 om 06:46 geschreven door Fredje

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (1 Stemmen)
    Tags:carwash
    >> Reageer (0)
    02-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Penis
     

    De Portugezen zijn geschokt. Niet allemaal. Maar vooral de Aveiro'ezen. Dat zijn inwoners van de Portugese stad Aveiro. Aan de toegang van de vismarkt van Aveiro staat een spiksplinternieuw standbeeld. In de vorm van een penis. Een penis in erectie nog wel. Met een hoogte van tweeënhalve meter. Dat is een ietsiepitsie groter dan de werkelijkheid. Maar kom. Het Brusselse atomium is ook niet op ware grootte afgebeeld. Er mag al eens een beetje overdreven worden. Vooral in naam van de kunst. Nu heb ik het niet zo voor zogenaamde kunst. Maar als ik moet gaan jammeren voor al wat volgens mij niet thuishoort op openbare plaatsen dan ben ik wel een tijdje bezig. Je zal mij zeker niet horen klagen. Als er zoiets staat dan is dat maar zo. Maar het is blijkbaar niet naar de zin van de vele visvrouwen die er vis staan te verkopen. Ik weet niet wat er zo erg is aan een fallussymbool maar volgens die vrouwen is dat niet gepast. Die hebben nog niks gezien zeker? Je zou nochtans denken dat viswijven iets meer gewoon zijn. Maar het gaat er om dat ze minder vis verkopen sinds die reuzepiemel daar staat. De klanten worden afgeschrikt door dat geval. De meeste ouders met kinderen komen niet meer in de buurt. Al zijn er ouders met kinderen die wel nog komen. Maar die hebben hun kinderen dan wijsgemaakt dat het een afbeelding is van een boom. Geen treurwilg. Eerder een uitheemse snelgroeiende soort. Maar de piemel moet weg volgens een aantal preutse inwoners. Ze zijn gaan klagen bij het gemeentebestuur. En als er enkele lullers komen zagen dan laten politiekers zich wel eens beïnvloeden. Ook in Portugal zo blijkt. Want de penis zal verwijderd worden. Wie de reuzepenis nog wil gaan bekijken moet dus snel zijn. Al moet je niet naar Portugal om een grote lul te bewonderen. Hier ten huize kan dat ook. Want volgens mijn vrouw ben ik een lul van 1,70 meter. Al heb ik de indruk dat ze dat niet als compliment bedoeld. Maar het is wel duidelijk dat de penis bij de Portugezen in het verkeerde keelgat is geschoten.


    02-10-2011 om 06:06 geschreven door Fredje

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Tags:penis
    >> Reageer (4)
    01-10-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ig Nobel
     

    Driewerf hoera. Een Belg heeft een Nobelprijs gewonnen. De Leuvense professor Luk Warlop heeft hem gewonnen in het domein geneeskunde. Meer precies de Ig Nobel prijs. En als je niet weet wat de Ig Nobel prijs is dan is dat een gat in uw cultuur. Een hilarisch gat. De Ig Nobelprijzen worden elk jaar aan de universiteit van Harvard uitgereikt in een tiental domeinen. Voor de meest absurde onderzoeken. En eentje daarvan is dus gewonnen door onze Leuvense professor. De man heeft er niet beter op gevonden dan een onderzoek te doen naar de invloed van hoognodig moeten plassen op het beslissingsvermogen. Hoe gek kun je het verzinnen. Maar misschien wil hij pisoloog worden. En een nieuwe richting starten. Pisologie. Al zijn er blijkbaar nog onnozelheden waar onderzoek naar gedaan werd. Zo is er een prijs voor een niet nader genoemde prof die onderzoek deed naar het feit waarom bepaalde kevers met bepaalde blikjes bier willen paren. Of een prijs naar onderzoek waarom mensen zuchten. Tja, je zou van minder beginnen zuchten dacht ik zo. Wie verzint dat allemaal vraag ik mij dan af. Al moet ik toegeven dat er wel eens verrassende resultaten uit dergelijke onderzoeken kunnen komen. Zo is er een onderzoek geweest naar het feit waarom mensen dronken worden. En dat heb ik met interesse gevolgd. Blijkt niet simpel te zijn. Het zou te maken hebben met de invloed van alcohol op welbepaalde hersencellen. En ze hebben er zelfs een medicijn tegen uitgevonden. Een pil waardoor je niet zat kan worden. Bij muizen uitgetest met uitstekende resultaten. En wat bij muizenhersenen helpt is ook goed voor mensen is de redenering. Op het eerste zicht zou een normale mens zich afvragen waarom zo een pil nodig is. Want waarom drinken mensen alcohol? Om zat te worden dacht ik. Om eens uit de bol te gaan. Om zich eens af te reageren. Of om het met hedendaagse woorden te zeggen; om eens te brainstormen. Want waar wordt er meer gebrainstormd dan aan een cafétoog? Daar worden de meest onzinnige ideeën soms omgezet in briljante verwezenlijkingen. Het zou mij niet verwonderen moest het wiel uitgevonden zijn in één of andere bruine kroeg. Tussen pot en pint. En sigarettenrook. Zeg dus niet te gouw dat dergelijke onderzoeken absurd zijn. Want een pil tegen zat worden kan ook gebruikt worden voor andere doelen. Na een feestje bijvoorbeeld. Even een pil slikken en met de wagen naar huis. Eigenlijk zou dat in elk café moeten verkocht worden. Al kan de cafébaas dat ook wel gebruiken voor degene die er een beetje te veel op los lullen. Want er zijn grenzen aan dronkenmanspraat en brainstormen. Zo ken ik wel een paar mensen die na een paar pinten echt niet meer te volgen zijn. En dan denk ik aan eentje in het bijzonder. Ik zie hem regelmatig. Elke keer ik in de spiegel kijk.


    01-10-2011 om 13:10 geschreven door Fredje

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    28-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Studie
     

    Volgens een studie van enkele Gentse criminologen sterft één Vlaming op zes aan tabak of alcohol. Dat valt mee vind ik. Al zijn er blijkbaar kosten aan verbonden. Want volgens hetzelfde onderzoek kost dat zo'n zes miljard per jaar. In België. Het zou dan gaan om kosten voor ontwenningskuren voor alcoholici. Evenals de kosten voor gerecht en politie. Ook de kosten voor behandeling van longkankerpatiënten zijn daarin begrepen. Volgens dat onderzoek tenminste. Tja, sterven is duur in ons Vlaanderenland. Je zal maar geboren worden in een land waar het duurder is om te sterven dan om in leven te blijven. Want zou het dan niks kosten moesten die allemaal in leven blijven? Zouden we dan met zijn allen zes miljard per jaar kunnen besparen denk ik dan. Dat lijkt me lichtjes overdreven. Maar ik kan mis zijn. Of is dat misschien een hint voor onze regering. Om een nieuwe wet te stemmen in het parlement. Voor wie het waagt om te sterven een fikse boete. Zou kunnen. Want met politici weet je nooit. Dat zou alvast één en ander compenseren. Zo blijft de begroting in evenwicht. Maar waar die onderzoekers geen rekening mee houden zijn de taksen op tabak en alcohol. Dat zijn ook enkele miljarden per jaar die de staat binnenrijft. Dank zij rokers en drinkers. Maar goed. Ik ga hier niet in herhaling vallen met argumenten als, genieten van het leven, consumeren, werkgelegenheid scheppen, enzoverder. Maar als ik dan de aanbevelingen lees die de onderzoekers er aan toe voegen wordt me toch iets duidelijk. Want op hun studiedag werd er veel kritiek geuit op het feit dat slechts 0,07 procent van alle budgetten naar preventie tegen alcoholgebruik gaat. Hoor je ze komen? Ineens is er enkel sprake van alcohol. De strijd tegen koning alcohol is begonnen. Binnenkort een wet. Geen alcohol meer op openbare plaatsen. Volledige drooglegging. Het leven als één grote saaie boel. Precies of dat zal helpen om één op zes Vlamingen te redden van een gewisse dood. Want dat is blijkbaar hun nobel doel. Het redden van één op zes mensenlevens. Alsof die andere vijf niet doodgaan. Maar die zullen wel gezond sterven zeker.


    28-09-2011 om 11:59 geschreven door Fredje

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    27-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nostalgie
     

    Hoe dikwijls hoor ik senioren niet zeggen “ In onzen tijd!!” en “die goede oude tijd”. Maar is dat wel zo? Sta me toe er aan te twijfelen. Het leven was dan misschien wel simpeler toen. We konden vrijuit ravotten in velden en bossen. We maakten boomhutten en onderaardse gangen. We leerden rijden met aftandse en bovenmaatse fietsen. En tegelijk ook vallen. Maar de generatie voor ons had het ook altijd over “de goede oude tijd”. Dat was dan een tijdperk waar nog minder luxe was. En nog harder gewerkt moest worden. Ook die generatie was van mening dat de “jeugd van tegenwoordig” het o zo gemakkelijk had. En die “jeugd van tegenwoordig” dat was onze generatie. Een generatie die nu schande spreekt over de huidige jeugd. Of hoe makkelijk het leven heden ten dage wel is. Hoeveel luxe de “jeugd van tegenwoordig “ wel niet heeft. Hoe die verwende jeugd ooit tot een ordentelijke samenleving zou kunnen komen is ons een raadsel. “Wij” waren immers de generatie die gewerkt en gezwoegd hebben. Maar de generatie voor de voorgaande was ook al die mening toegedaan. Die kloegen ook over de jeugd van tegenwoordig. En die jeugd, dat waren onze ouders en grootouders. Als ik zie dat zelfs Socrates al kloeg over de jeugd van tegenwoordig. En die man leefde enkele honderden jaren voor Christus. Het zal wel altijd zo blijven zeker. Zou het niet kunnen dat elke generatie klaagt over de jeugd van tegenwoordig. Maar is het niet zo dat elke generatie van mening is dat het tijdens hun jeugd de beste tijd was. Pure nostalgie is dat. Gewoon omdat de beste jaren in een mensenleven altijd de jeugdjaren zijn. Want tijdens de jonge jaren van zowat iedereen ligt de wereld open. Want laat ons eerlijk blijven. De jeugd van tegenwoordig zal ook ooit senior worden. Die zullen dan ook wel spreken van die goede oude tijd. En dan zal het gaan over de huidige tijd.


    27-09-2011 om 06:26 geschreven door Fredje

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Tags:nostalgie
    >> Reageer (0)
    23-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Amerikaan
     

    Er was eens.... het waar gebeurde verhaal van een Amerikaan die naar Europa kwam. Naar België dan nog wel. Het zal zo ongeveer halfweg de jaren tachtig geweest zijn. Het was zo'n typische Amerikaan. Met veel overgewicht. Al wou hij zich wel een beetje aanpassen aan onze levensstijl. Niet helemaal natuurlijk anders zou het geen Amerikaan zijn. Hij kwam in Zaventem toe met het vliegtuig. Om te beginnen moest hij een auto hebben. Want een Amerikaan zonder auto voelt zich als een gehandicapte zonder rolstoel. Een huurauto dus. En hij wou een “nice european car” Het verhuurbedrijf stopte hem toch wel een volkswagen golf GTI in handen zeker. Indertijd was dat een populair autootje. Met enige moeite raakte de dikke Amerikaan achter het stuur. Hij voelde zich als een sardientje in een conservenblik. Nu moet je weten dat de man gewoon was aan uiterst luxueuze grote en brede wagens in zijn thuisland. Echte salons op wielen. Om dan tegen 55 miles/ hour,zo'n 90km/uur, over autostrades van vijf tot zes rijbanen te snorren. En met zijn sardineblikje had hij bij het vertrek al bijna een ongeluk. Toen hij met zijn voet aan het gaspedaal kwam schoot het autootje als een peil uit een boog de weg op. Hij kon maar nipt een geparkeerde wagen vermijden. En dan de Brusselse ring op. Tegen 90 km/uur. Dat was hij immers gewoon. In Amerika lachen ze niet met overdreven snelheid. Maar op de Brusselse ring was hij een obstakel. Alle wagens schoten hem voorbij tegen 140 of meer. En maanden hem met knipperende lichten en hevig getoeter aan om sneller te rijden. De man kreeg de schrik van zijn leven. Hij heeft precies 4 km gereden. 2Km op de ring en 2 km terug. Het wagentje afgezet en een taxi genomen. Toen hij bij ons toe kwam was hij zeeziek en kreeg bijna een hartaanval. Zeeziek van de vele bochten en bleek van de schrik over de, volgens hem, roekeloze rijstijl van de taxichauffeur. Hij moest eventjes bijkomen. En bleef zich maar afvragen waarom er hier zoveel bochten in de straten waren. Zijn eerste kennismaking met België was niet echt positief te noemen. Maar dat veranderde toen we hem 's anderendaags meenamen op restaurant. Mosselen met friet kreeg hij op zijn bord. Dat vond de man zo lekker dat hij ter plaatse het hele restaurant wou opkopen. En met kok en al naar Amerika overbrengen. Al bleek dat nog maar het begin van de lovende kritieken over de Belgische keuken. Want toen hij zijn eerste duvel op had was hij niet meer in te tomen. Hij wou onmiddellijk een tweede glas van die godendrank. En dat hadden we hem beter afgeraden. Want er waren drie mannen nodig om de dikke zatte Amerikaan in bed te krijgen. Later zijn we met hem nog andere gerechten gaan eten. Stuk voor stuk pareltjes volgens hem. Wat hij in Amerika gaan vertellen is over België weet ik niet. Maar één ding is zeker. Nooit heb ik iemand zoveel mosselen zien eten. En van de duvel is hij wijselijk afgebleven.


    23-09-2011 om 12:46 geschreven door Fredje

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    22-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Monogamie?
     

    Volgens de Amerikaanse relatie-expert, Dan Savage, zouden mensen er beter aan doen om hun relaties eens te herbekijken. De man vindt dat de mens niet gemaakt is om monogaam te blijven. Want altijd seks met één en dezelfde vrouw is de doodsteek voor een gelukkig huwelijk. Koppels zouden er beter aan doen om elkaar te respecteren. En als de man eens ergens anders een pleziertje gaat zoeken is dat geen ontrouw. Dat is de normaalste zaak ter wereld. Dat ligt immers in de aard van het beestje. Dat moet gerespecteerd worden. Het was eeuwen heel gewoon dat een man er verschillende minnaressen op na hield. Het zit dus al eeuwenlang in onze genen. Als we naar de natuur kijken is het duidelijk dat een mannetje zijn zaad een beetje overal uitzaait. Bij alle dieren is dat zo. En wat is een mens meer dan een soort veredelde aap. Kijk, dat is nu eens een man naar mijn hart. Daar zou ik uren grote potten kunnen mee drinken. En mekaar gelijk geven. Want laat ons eerlijk zijn, een man verdient het om regelmatig zijn bloeiende selder in een ander hofje te gaan plaatsen. Maar het zijn de vrouwen die daarover moeilijk doen. Als een gehuwde vrouw zoiets te weten komt is het gegarandeerd ambras. En moet er cash betaald worden. Dan wordt die man gepluimd tot en met. Maar wat vrouwen niet begrijpen is dat als een man ergens anders een zaadje gaat leggen dat heel positief is voor het huwelijksleven. Die man komt dan welgezind en voldaan terug thuis. Dat is toch het belangrijkste dacht ik zo. Maar op één of andere manier zien vrouwen dat zo niet. Ze worden dan jaloers. En hebberig. Dan komt de ware aard van de vrouw naar boven. Dan maken ze gretig misbruik van de huidige moraal. Een moraal waar geen mens iets aan heeft. Uitgevonden door religieuze praatjesmakers. Vooral katholieken hebben die naargeestige ingesteldheid. Ik verdenk die religieuze lullers ervan om vrouwen te brainwashen om mannen te onderdrukken. En de reden is duidelijk. Omdat ze zelf geen plezier in het leven zouden mogen hebben prediken ze dan maar monogamie. Al zouden ze waarschijnlijk liever hebben dat iedereen leeft zoals zij. Maar dat is natuurlijk een brug te ver. Volledige onthouding zou betekenen geen kindertjes. En dan wordt aan hun pleziertjes geraakt. Maar ik wijk af. Het gaat erom dat vrouwen hun man niks gunnen. Dat is de ware aard van vrouwen. Ze willen zelf alles en nog wel onmiddellijk. Vrouwen beschouwen hun man als hun bezit. Hun slaafje dat netjes een pootje geeft wanneer en hoe zij het willen. Vrouwen zijn simpelweg egoïstische wezens geworden die beter gemeden zouden worden. Waar zijn de echte mannen eigenlijk gebleven? Mannen uit één stuk, die op hun strepen staan. Mannen die eeuwenlang de heersers van de wereld waren. Die vrouwen gebruikten voor hun pleziertje. En voor de rest het zwijgen opleggen. Mannen die een vrouw zien als een tram. Met als levensvisie, als je er eentje mist, volgt er altijd een andere. Maar tegenwoordig zijn het blijkbaar allemaal watjes. Al zijn er oplossingen volgens mij. Twee zelfs. Ofwel gaan we die watjes heropvoeden, ofwel verbieden we alle vrouwen. Al is dat laatste misschien niet zo ideaal.


    22-09-2011 om 14:15 geschreven door Fredje

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Tags:monogamie
    >> Reageer (2)
    20-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Barbaar
     

    Volgens sommige mensen ben ik een kunstbarbaar. Dat zou ook kunnen blijken uit vorige stukjes waar ik kunst nogal eens in het belachelijke trek. Maar het hangt er wel van af welke kunst. Als ik een onherkenbaar geval zie dan vind ik er niks aan. Dat zijn dan van die onnozele “kunstwerken” die ook gemaakt kunnen worden door mijn kleinzoon van 10 jaar. Vormeloze gedrochten die bij elkaar gehaspeld worden door zogezegde kunstenaars om in de rapte een centje te verdienen. Zoals aangespoelde stukken wrakhout of zoals ik ook al gezien heb, op een hoopje gegooid ijzerafval dat uitermate geschikt is om te recycleren. Meer niet. Maar ik kan nu wel zeggen dat ik helemaal geen kunstbarbaar ben. Gisteren ben ik een tentoonstelling gaan bekijken. Volledig vrijwillig. Zomaar. Het waren schilderijen. Portretten en vooral landschappen. Van een zekere Antoine van Zeebroek. Misschien een onbekende voor de meesten maar toch een kunstschilder. De man is intussen wel overleden maar dat is dikwijls een reden te meer om een goed prijsje te bedwingen. Want het lijkt wel alsof een goed kunstschilder een dode kunstschilder moet zijn. Erkenning komt gewoonlijk pas na de dood. Denk maar aan een Van Gogh of een Rembrandt. Nu ga ik niet beweren dat Antoine van Zeebroek te vergelijken is met die oude meesters. Maar toch. Van Zeebroek is volgens mij een verdienstelijk kunstenaar. Hij schilderde waarheidsgetrouwe landschappen. Van bloemetjes en bijtjes. Bomen, struiken en veel onkruid. Herkenbaar dus. Als je goed keek kon je zelfs vliegen en ander ongedierte herkennen. Dat noem ik een kunstenaar. Iemand die ziet wat ik zie. Ik was eerder toevallig voorbij de galerij gekomen. En iets deed me binnengaan. Ik heb er wel twintig minuten staan kijken. De ene schilderij na de andere. En terug, van begin tot einde. Driemaal heb ik de hele collectie bekeken. En toen was het tijd om te vertrekken. Het was immers gestopt met regenen.


    20-09-2011 om 10:03 geschreven door Fredje

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Tags:kunst
    >> Reageer (0)
    18-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kusttram
     

    Omdat we toch in Blankenberge zitten maak ik nogal eens gebruik van de kusttram. Die rijdt daar al sinds mensenheugenis. Tenminste, zover mijn geheugen reikt. Want als kleine snotter maakten ik al gebruik van die tram met mijn ouders. Het ging toen wel niet zo vlot als tegenwoordig maar we hoefden het traject Oostende Bredene niet te voet af te leggen. De trams waren toen nog echt rudimentair. De sporen trouwens ook. Met schokken en hobbelen raakten we ter bestemming. In een tram waarvan het achterste gedeelte gewoonlijk zelfs geen glas in de ruiten hadden. Zelfs deuren ontbraken soms. Zo ging dat toen. Al viel het wel mee. Het was altijd in de zomermaanden dat we naar de kust trokken. Erg koud, sneeuw en ijs hebben we dus nooit gekend aan onze kust. Al was het soms frisjes. Maar dat is nu éénmaal zo in een land waar het acht maanden per jaar winter is, en vier maanden geen zomer. Maar dat was allemaal geen probleem. We gebruikten de tram enkel om de noodzakelijke verplaatsingen te doen. Niet meer, niet minder. Dat het tegenwoordig wel iets anders is heb ik al mogen ondervinden. Het materiaal is stukken beter. En veiliger. Ik maak dan ook wel eens gebruik van de kusttram als ik een verre wandeling gemaakt heb. En de moed niet meer kan opbrengen om nog te voet terug te keren. Vooral dan na het nuttigen van enkele gezonde duvels. Maar toen we verleden week een beleefdheidsbezoek gingen brengen aan vrienden in Nieuwpoort waren we getuigen van een fenomeen dat ik nog niet kende. Sightseeing met de kusttram. De tram bleek overvol te zijn met 65 plussers. Alle zitplaatsen waren bezet. Uit een gesprek met enkele mensen bleek dat een soort van hobby te zijn van sommige gepensioneerden. Alle 65 plussers krijgen immers een gratis vrijkaart voor het hele net van de lijn. Daar mogen ze naar hartelust gebruik van maken. Of misbruik. Want ze gebruiken hun kaart om zomaar rond te toeren. Het is toch gratis. Ondertussen bezetten ze wel zowat de volledige tram. Zodat andere reizigers zich als sardientjes in een doosje moeten wringen om mee te kunnen. Nu heb ik er niks tegen dat gepensioneerden over een vrijkaart van de lijn kunnen beschikken. Zeker niet. Die mensen hebben dat verdient. Dat mag allemaal voor mij. Maar als ze dan zomaar rondrijden voor hun plezier en plaatsen bezet houden is toch een beetje misbruik maken van hun voordelen. Want zo werkt het. Ze stappen ergens op, doen een toertje en de tram komt na enkele uren terug op hun opstapplaats. Sommigen doen zelfs meer dan één toertje. Gewoon om de tijd te doden. Ondertussen moeten er wel andere mensen tijdens de rit blijven rechtstaan. Als dat een paar haltes ver is dan valt het nog mee. Maar als je anderhalf uur moet rechtstaan omdat er enkele vrijetijdsrijders alle plaatsen bezet houden is dat er wel een beetje over. Vooral als ik zelf het slachtoffer ben van dergelijke praktijken. Want zelf ben ik ook al een ouwe zeur aan het worden. En klagen is soms wel eens eigen aan gepensioneerden. Al hoorde ik die hobbyrijders ook wel klagen. Volgens hen zou er koffie en taart verkrijgbaar moeten zijn op de kusttram. Zo heeft iedereen wel een reden om te klagen. Dat is zo met verwende mensen. Al ken ik een middel om wel plaats te hebben. Volgende keer neem ik, duidelijk zichtbaar, een bom mee.



    18-09-2011 om 08:59 geschreven door Fredje

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Tags:kusttram
    >> Reageer (1)
    17-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.BHV
     

    Ik kreeg een interessant artikeltje onder ogen. Geschreven door ene Mark Pollentier. Verstandige man blijkbaar. Hij kan een ingewikkeld geval vrij simpel uitleggen. Speciaal voor degene die niet precies weten waar Brussel-Halle-Vilvoorde eigenlijk over gaat. Ik laat jullie genieten van de integrale tekst. Alle verdere commentaar is overbodig dacht ik.


    waar gaat BHV over ? Simpel uitgelegd met pintjes... ;-)

    door Mark Pollentier op maandag 5 september 2011 om 15:05

    BHV aan de hand van een pintje:

    Elke avond komt je nieuwe buurman langs om een fris pintje te drinken: hij heeft immers nog geen koelkast.

    Op sommige dagen is dat wel wat lastig, maar je begrijpt het wel aangezien hij nog geen koelkast heeft.

    Dus gun je hem het pintje uit jouw koelkast (faciliteiten).

    Maar dagen worden weken, weken worden maanden en maanden worden jaren en de buurman voelt zich ondertussen zodanig bij jou thuis dat hij bepaalt wanneer en wat er gedronken mag worden (balorige burgemeesters die weigeren Nederlands te spreken).

    Wanneer je hem daar op aanspreekt, reageert hij furieus en zoekt steun bij zijn familie die een straat verder woont (Brusselse Franstaligen).

    Deze steunen het gedrag van je buurman en eisen dat je je huis open stelt voor heel de familie (verdere verfransing) , waarbij de koelkast eigendom wordt van de familie (aanhechting faciliteiten gemeenten bij Brussel), maar waarbij jij die wel dagelijks dient te vullen (financiële transfers).

    Wanneer uiteindelijk de vrederechter stelt dat jij gelijk hebt én dat de buurman dan maar bij zijn familie moet gaan drinken (uitspraak grondwettelijk hof), eist de buurman en zijn familie dat jij een koelkast voor hen koopt (compensaties voor Franstaligen) en hem dagelijks komt vullen (blijvende financiële transfers).

    DAAR GAAT BHV OVER!



    17-09-2011 om 10:15 geschreven door Fredje

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Tags:BHV
    >> Reageer (0)
    16-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Beeldig
     

    Er staat weer kunst op de zeedijk. Onder de algemene noemer “beeldige wandeling”. Rare dingen als je het mij vraagt. Elk jaar staan hier weer andere gedrochten waar geen mens het nut van inziet. Maar kunst mag geen nut hebben. Dat mag alleen maar nutteloos zijn. En het is de bedoeling dat het mooi is. Dat de modale mens er met bewondering naar kijkt. Niks voor mij. Ik zie alleen maar stompzinnige misbaksels die niks toevoegen aan het leven. Er staat hier bijvoorbeeld een aangespoeld stuk wrakhout voor de deur. Met als bijgaande titel “openbaring”. Over welke bekendmaking of getuigenis het precies gaat blijft een raadsel. Iets verder staat een verroest ijzeren geval met als titel “open acht”. Als de titel “dikke nul” zou zijn dan kon ik het nog begrijpen want met de beste wil van de wereld kan ik er geen acht in terugvinden. Maar ik zal wel te dom zijn om het te begrijpen zeker. Nog verder staat “Black orgasm”. Een veelbelovende titel. Maar dat is dan ook alles. Het geval bestaat uit opgerolde ijzerdraad met daarin iets ondefinieerbaars zwart. Wat dat met een orgasme te maken heeft weet ik ook niet. Ik heb nochtans jarenlange ervaring met orgasmen. Maar ik kan er niks in terugvinden dat er ook maar op lijkt. En toch deed dat alles me nadenken. Wie zou zich kunnen bezighouden met die zogezegde kunstwerken te maken. En waarom eigenlijk. Het antwoord vond ik op mijn vertrouwde zoekmachine google. Het blijkt dat die kunstenaars zo een beetje mogen profiteren van de samenleving. Er bestaat zoiets als een kunstenaarsstatuut. En als je jezelf tot kunstenaar weet te verheffen zit je goed voor de rest van je leven. Als zelfverklaard kunstenaar mag je namelijk kiezen uit een werknemersstatuut of het statuut van zelfstandige. Als beginnend “kunstenaar” kiest een normale mens natuurlijk voor het werknemersstatuut. Dan kan je leven van een werkloosheidsuitkering. En als er een opdracht binnenkomt is het kassa. Mooi meegenomen natuurlijk. Bovendien is je pensioen ook verzekerd. Een kunstenaar kan gewoon doen waar hij zin in heeft. Op kosten van de maatschappij. Maar af en toe slagen ze er toch in om iets herkenbaars te creëren. Zo zag ik op de zeedijk ook een klassiek geval. “Vrouw met kind”. Dat die vrouw en dat kind uit een tot nog toe onbekende planeet kwam nam ik er maar bij. En dan kwam ik een wel heel herkenbaar geval tegen. Nuttig bovendien. De naam van de kunstenaar ontbrak weliswaar maar de titel van het stuk was duidelijk. Er stond een duidelijk plaatje op. “Geen huisvuil, op straffe van boete”.


    16-09-2011 om 12:25 geschreven door Fredje

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Tags:kunst
    >> Reageer (0)
    13-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wind
     

    Als de wind uit een goed gat komt en als die wind het zeewater opstuwd tot hogere golven heb ik een goede draadloze internetverbinding. Of zou het zijn omdat ik mij een signaalversterker aangeschaft heb? Zeker ben ik niet want dat ding doet niks. Op het eerste zicht toch. Dat staat daar maar te staan. Dat versterkt het internet signaal heeft men mij wijsgemaakt. Maar toch heb ik zo mijn twijfels. Dat spul maakt geen lawaai. Dat beweegt niet. En toch zou het zorgen voor een betere ontvangst en verzending. Ik ben dus terug online. Al ga ik niet beweren dat ik elke dag een stukje ga schrijven. Het is per slot van rekening vakantie. Welverdiende vakantie dacht ik zo. Want een jaar lang als gepensioneerde door het leven gaan is geen lachertje. Daar wordt een mens moe van. En dorstig. Al moet ik toegeven dat er ergere dingen zijn. Maar goed. Al bij al ben ik tevreden. Terug in contact met de buitenwereld. Maar toch blijf ik denken dat het de gunstige wind van gisteren was die ervoor zorgde dat ik een uitstekende ontvangst heb. Want wind was er gisteren. Zoveel wind dat de namiddag wandeling bijna weggevlogen was. We deden een strandwandeling. Een kleintje wel te verstaan. Met forse tegenwind. Tot aan een gezellig brasserietje. Op het oosterstaketsel van Blankenberge. Daar was gelukkig wat drank te verkrijgen zodat ik mijn mond kon spoelen. Want het zand was tot achter mijn wijsheidstanden gevlogen. Wijsheidstanden die ik weliswaar niet meer heb, maar dat doet er niet toe. Op het overdekte terras konden we genieten van een fris glas. Half en half uit de wind. De wind bleef maar doorgaan. Zodanig zelfs dat tafels en stoelen van het terras wegvlogen. En dan kwam er een prachtig spektakel bij. Een flinke regenbui. Kortom een heerlijk weertje aan onze kust. Niet te warm, niet te koud en toch veel wind en regen. Geweldig. Toen we terug naar ons appartementje gingen hadden we wind in de rug. Fantastisch. Zo fantastisch dat we binnen de kortste tijd in Zeebrugge waren. En dan terug. Wind op kop. Al viel het best mee. Met de tram.


    13-09-2011 om 15:32 geschreven door Fredje

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Tags:wind
    >> Reageer (0)
    11-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Probleem
     

    Wegens een technisch probleem met de internetaansluiting in ons vakantieverblijf in Blankenberge zal ik voorlopig niks meer kunnen posten. Hoelang het zal duren weet ik niet. Zelf kan ik er helaas niks aan veranderen. In ieder geval zal het niet langer duren dan einde september. Vermits ik dan terug thuis ben. En daar werkt alles normaal. E-mail kan ik ook niet ontvangen. Wie mij wil bereiken kan dat enkel via de goede oude telefoon. Of de tam-tam. Hoe ik dan dit berichtje geplaatst heb vraagt u zich af. Dat is via een noodprocedure en dat kan helaas niet elke dag. De NASA moet daarvoor tussenkomen. En die zijn niet altijd om te kopen met een duvel.

    11-09-2011 om 05:59 geschreven door Fredje

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    08-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Onderzoeken
     

    Er zijn weer enkele snuggere onderzoekers die een interessant onderzoek gedaan hebben. Een onderzoek naar buikvet. En buikvet is een grote boosdoener tegenwoordig. Het onderzoek is weliswaar bij muizen gedaan. Maar volgens die wetenschappers zullen de resultaten hetzelfde zijn bij mensen. En dat wil ik nu best geloven. Vooral als ik de resultaten van dat onderzoek bekijk. Want uit de resultaten blijkt dat muizen die in een “stimulerende sociale omgeving” vertoeven tot de helft van hun buikvet verliezen in vier weken tijd. Zelfs al aten ze meer. En dat is veel meer gewicht dan dat je in vier weken zou verliezen met je het zweet in je schoenen te laten druppelen door te gaan joggen. Het zou te maken hebben met wit en bruin vet. Slecht wit vet omzetten in gezond bruin vet blijkt heel moeilijk te zijn. En dat omzetten gebeurd in ons lichaam door bepaalde zenuwen te stimuleren. En laat die zenuwen nu net gestimuleerd worden door op café te gaan. Grote pinten te drinken. En lachen en zeveren met vrienden. Als dat geen goed nieuws is. Maar eigenlijk is dat nog alles niet. Als ik zie welke verrassende resultaten diverse onderzoeken opleveren dan ben ik al jaren een gezondheidsfreak. Want buikspieroefeningen zijn minder goed dan joggen. En naar een staminee gaan is beter dan joggen. Lachen is ook al stukken beter voor de gezondheid dan fietsen. Een biefstuk friet of mosselen zijn beter dan fast-food. Wijn is fruitsap, en fruitsap is gezond. Bier is een natuurlijke afslanker. Wandelen is gezond. Werken is slecht, daar kun je van doodvallen. Dat zijn allemaal wetenschappelijk bewezen feiten. Het zal dus geen toeval zijn dat ik 300 jaar word. Ik kan met de hand op het hart zeggen dat ik mijn lichaam bijzonder goed verzorg. Want al wat niet goed is doe ik niet of eet ik niet. Integendeel. Al wat volgens de modernste onderzoeken gezond is gaat met smaak naar binnen. En er is geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om te werken. Wandelen en pinten drinken is zowat mijn drukste bezigheid. Elke dag. Misschien moet ik er eens aan denken om een boek te schrijven over mijn persoonlijk dieet. Dan word ik de nieuwe gezondheidsgoeroe. Of toch beter niet. Een boek schrijven is werken. En dat is heel slecht voor de mijn gezondheid.


    08-09-2011 om 13:16 geschreven door Fredje

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    07-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Crèche
     

    In het Australische Sydney gaat de meubelgigant Ikea een experimentje doen. Gedurende een weekend pakken ze daar uit met een mannencrèche. Een crèche waar vrouwen hun man kunnen achterlaten terwijl ze zelf gaan winkelen. In de crèche staan televisieschermen waarop ononderbroken sport te zien is. Ook enkele elektronische spelletjes, flipperkasten en kickertafels. En de mannen krijgen er een gratis hotdog. Bovendien krijgen de vrouwen een kleine buzzer mee. Dat ding maakt geluid bij het verlaten van de winkel. Kwestie van de vrouw eraan te herinneren dat ze haar man niet mag vergeten. Want ikea wil blijkbaar niet blijven zitten met enkele achtergelaten mannen. Misschien een interessant idee. Al verdenk ik ikea er van dat het achterliggende idee is om meer te verkopen. Want laat ons eerlijk zijn. Een loslopende vrouw in een winkelcentrum is dan wel goed voor de kassa van het bedrijf. Maar ook een reëel gevaar voor de financiële situatie van haar gezin. De totaal overbodige aankopen zouden wel eens astronomische hoogten kunnen bereiken. Inclusief vrachtkosten om de halve winkel thuis te krijgen. En verbouwingskosten aan het huis om het hele zooitje te plaatsen. Maar los van dat feit gaan ze mij toch niet kunnen verleiden met videospelletjes, noch met sport op TV. En al zeker niet met een hotdog. Al denken ze bij ikea misschien al iets verder. Het aangebodene een beetje laten verschillen naar aard en gewoonten van de streek waar hun respectievelijke winkels staan. Want een Australiër kunnen ze waarschijnlijk verleiden met een hotdog maar dat zie ik hier nog niet gebeuren. Dat zou dan kunnen betekenen dat er in ons land een toog zou komen in hun mannencrèche. Met gratis bier. En enkele rondborstige vrouwen als extra attractie. Dan zou ik er wel eens over denken om mee te gaan en mij in de crèche te laten dumpen. Alhoewel, als ikea hun stijl doortrekt naar de mannencrèche kan dat voor problemen zorgen. Stel je voor dat je een pint krijgt als zelfbouwpakket. En een rondborstige deerne die je met bijgeleverde schroeven zelf in elkaar moet prutsen. Als je dan bedenkt dat er bij hun pakketten wel eens één of ander onderdeel ontbreekt kan dat voor ongemak zorgen. Wat ben je met een pint waarvan de bodem ontbreekt. En dan wil ik het nog niet hebben over welke cruciale onderdelen kunnen mankeren aan die rondborstigen. Al moet ik toegeven dat het idee op zich niet slecht is. Maar één ding zou ik alvast op voorhand regelen. Een beperkt krediet op de betaalkaart van mijn vrouw.


    07-09-2011 om 11:59 geschreven door Fredje

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Tags:mannencrèche
    >> Reageer (1)
    05-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Theresa
     

    Theresa was gehandicapt. Ze zat in een rolstoel en keek hele dagen uit het raam van haar appartementje. Naar vertrekkende en binnenkomende treinen, vlakbij het station van Brugge. En al wat Theresa deed was wuiven naar de treinen. Haar enige bezigheid. Zowat elke treinbestuurder wist waar Theresa woonde en gaf graag een wuifhandje terug. Meestal zelfs samen met een korte claxontoon. Dat die claxontoon op de zenuwen van de buren werkte bleek toen er in het orderboek van treinbestuurders een nota verscheen. Met het verzoek om de claxon tot het strikt noodzakelijke te beperken. Vooral in Brugge. Theresa stelde zich tevreden met een wuifhandje. Maar ze kreeg wel het bezoek van enkele treinbestuurders. En een artikeltje in het ledenblad. Theresa was in de wolken om zoveel aandacht. En iedere treinbestuurder kende meteen ook het verhaal van Theresa. Dat ze geen familie of vrienden had en enkel een dagelijks bezoek kreeg van een dame van het OCMW. Voor de noodzakelijke dagelijkse beslommeringen. Meteen had ze er een paar duizend vrienden bij. En een regelmatig bezoekje van een afvaardiging. Zo kwamen we via een artikeltje in het ledenblad ook te weten dat Theresa opgenomen moest worden in het ziekenhuis. Er gingen een kleine duizend beterschapskaartjes richting ziekenhuis. Theresa heeft ze allemaal bijgehouden. En na haar operatie was Theresa weer op post. Wuivend. Ze schreef ook een hartverwarmend woordje van dank in het ledenblad. Het contact bleef nog jaren duren. En Theresa was gelukkig met haar bende onbekende vrienden. En toen er bomen begonnen te groeien naast het spoor werd haar zicht op de treinen beperkt. Dat was geen probleem. Daar zijn vrienden voor. De bomen werden vakkundig verwijderd. Tegen de zin van de buren, maar dat was bijzaak. Het belang van “onze” Theresa had voorrang. Het verhaal van Theresa kent helaas geen happy end. Op een dag verscheen Theresa niet meer voor haar raam. Er gingen een paar mensen bellen maar er kwam geen antwoord. Er werd contact opgenomen met het OCMW. Bleek dat de verpleegster Theresa dood aangetroffen had. In bed. De begrafenis van Theresa werd door het OCMW afgehandeld. Vermits Theresa geen familie had was het OCMW van mening dat er niemand zou aanwezig zijn. Een misvatting. Er waren een honderdtal aanwezigen. Allemaal treinbestuurders.


    05-09-2011 om 17:46 geschreven door Fredje

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    04-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Online
     

    Raar maar waar. We zijn er in geslaagd om op enkele uren aan te spoelen op onze vakantie bestemming. Bovendien heb ik al kunnen genieten van een frisse duvel. En van een portie mosselen met friet. En zijn we al terug naar af geweest. Terug naar huis dus. Op en af. Twee keren 150 kilometers. Geen probleem. Vrijdag installeren op onze vakantiebestemming en zaterdag met de trein terug naar huis voor een verjaardagsfeestje. Van de kleinkinderen. Dat hoort zo. Als grootouders heb je nu éénmaal sociale verplichtingen. Zat geweest op het feestje en dus maar thuis blijven slapen. Maar het is nu zondag en we zijn weer aan de kust. Waarschijnlijk kan de vakantie beginnen. Tot donderdag. Dan gaan we nog eens naar huis. Vrijdag de kleinkinderen ophalen en naar onze vakantiebestemming brengen. Zo blijven we bezig. Maar volgende zondagavond is het feest. De kleinkinderen terug naar huis en dan begint het pas echt. Drie weken rust en ontspanning. Hopelijk zal het dan sea, sun, seks en fun worden. Al zal de seks iets minder zijn dan twintig jaar geleden, maar kom. En volgens de weervoorspellingen gaat de zon het ook voor gezien houden. Maar dat is geen probleem. Dat nemen we er maar bij. Misschien zal de fun ook niet meer zijn wat het ooit geweest is. Dan blijft alleen de zee nog over. Hopelijk zal die niet forfait geven. Al heb ik al gezien dat die zee zich tweemaal per dag terugtrekt. Zou ze mij herkennen? Tussendoor ook nog alles in orde gebracht om online te raken. En blogjes te volgen. Dat viel mee. De technologie is tegenwoordig fantastisch. De laptop vindt zelf zijn aanknopingspunt. En eindelijk tijd voor een stukje. Niks bijzonders vandaag. Alleen maar melden dat ik terug ben van weggeweest. Maar dat doet er allemaal niet toe. Toch raar dat ik ergens verslaafd ben geraakt aan stukjes schrijven. Gewoon om iets te schrijven waar geen mens iets aan heeft. En de rest, ach. De zon doet er niet toe. Achter de wolken zal ze altijd wel blijven schijnen. Voor de seks en de fun zullen we zelf moeten zorgen. En de zee, die komt toch altijd terug. Dat is zoals het leven. Ups en downs. Zolang we maar plezier hebben in het leven. Of zal ik het beter uitdrukken. Zolang we leven. En zolang er duvel is.


    04-09-2011 om 16:58 geschreven door Fredje

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    01-09-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Frietkot
     

    Weet je nog. Ik kan het mij alleszins nog herinneren alsof het gisteren was. Het frietkot. Het onvolprezen, gezellig, oervlaams frietkot. Veel zijn er niet meer. Ze moeten systematisch verdwijnen. Officieel door het gebrek aan hygiëne en door alsmaar nieuwe regeltjes van stad- en stedebouw. Pestregeltjes, zeg maar. Want ik heb nooit geweten dat er iemand ziek geworden is van het eten. Maar toch moeten ze verdwijnen. Ik heb de tijd nog gekend dat er in elke stad, dorp en gehucht duidelijk herkenbare frietkoten stonden. Ze waren zo verschillend en toch zo herkenbaar. Sommigen waren van hout, simpele bouwsels die net voldoende plaats hadden om de frietmaker toe te laten om de frieten te bakken. Anderen waren dan weer iets groter. Soms zelfs met plaats om binnen de frietjes op te eten. Dat was gemakkelijk bij regen. Weer anderen waren omgebouwde bussen. Of een ingerichte laadbak van een vrachtwagen. Allemaal heel verschillend getuigden ze van de enorme fantasie van de eigenaar. En veel keuze bij de frieten was er niet in die jaren. Er was natuurlijk mayonaise. Van die vettige. Meestal was dat al voldoende. Een puntzak friet met een kwak mayonaise. Meer moest het niet zijn. Een volwaardige maaltijd was dat op een uitgaansavond. Al kon je in de meeste frietkoten ook een hardgekookt ei nuttigen. Of een lekkere cervela. Maar dat was het zowat. Later zijn daar allerlei sausen en brokjes bijgekomen. Tot het wel volwaardige restaurants leken. Maar ze verdwijnen uit het landschap. En degene die overblijven moeten verstopt zijn. In gewone handelszaken. Als je in een stad of dorp komt moet je ze zoeken. Je moet echt weten waar er nog fatsoenlijke friet te koop is. Geen duidelijk herkenbaar frietkot meer aan de kerk. Geen caravan of stilstaande bus waar de reuk je naartoe lokt. De zo aanlokkelijke geur van verse frietjes. Een blinde kon elk frietkot kilometers in de buurt moeiteloos vinden. Maar dat mag niet meer. Ze moeten in een handelspand uitgebaat worden. En aan een resem hygiënische en brandveilige voorschriften voldoen. Frietkoten moeten een filter hebben zodat er geen geurhinder is voor de buren. Blijkbaar tast de geur van vers gebakken frieten de gezondheid van de omgeving aan. En de friturist moet een gediplomeerd boekhouder zijn. Want zo heet tegenwoordig een frietenbakker, een friturist. Zelfs het frietkot heeft een andere naam gekregen. Dat heet een friterie. En mij lijkt het dat de smaak ook niet meer is wat het geweest is. Al zal dat wel een idee van mij zijn. Ach, het zijn allemaal herinneringen. Uit ver vervlogen tijden. Maar toch kan ik soms niet aan de verleiding weerstaan. Dan ga ik naar de friterie en bestel bij de friturist een bakje frieten. Met mayonaise. En een cervela. Heerlijk is dat.

    En nu ga ik jullie enkele dagen gerust laten. Geen gezaag of andere blogvervuiling van mijnentwege. Morgen pak ik mijn valiezen en vertrek op verlof. Het zal waarschijnlijk enkele dagen duren voor ik daar tijd heb om nog iets te verzinnen. En ik ga niet naar één of andere exotische bestemming. Maar naar onze onvolprezen Belgische kust. Daar hebben ze tenminste duvel en lekker geurende, krokante, goudgele frieten.


    01-09-2011 om 11:25 geschreven door Fredje

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Tags:friet
    >> Reageer (1)
    30-08-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Luizen
     

    Heel lang geleden. Een computermuis bestond nog niet. Dat was nog een dinosaurus. Zo lang geleden is het. En geloof het of niet, maar ik ben nog voorzitter geweest van het oudercomité. Niet dat ik een pedagogische achtergrond had of heb. Zeker niet. En eigenlijk vraag ik mij nu nog af waar ik dat voorzitterschap aan te danken had. Het was meer een samenloop van omstandigheden denk ik. Want het oudercomité was een beetje verdeeld. Er waren een aantal leden die het helemaal niet eens was met de gang van zaken. Kan gebeuren. Mensen verschillen nu éénmaal van mening. Maar als er regelrechte tegenwerking is dan vind ik dat toch een beetje overdreven. Toen ook al. Ik kon er dus niet mee akkoord gaan dat het oudercomité leerkrachten voor schut zette en niet aarzelden om alle leerkrachten als profiteurs en onkundigen te bestempelen. Er zijn grenzen. Zelf was ik meer de mening toegedaan dat een samenwerking beter was dan elkaar voortdurend het bloed vanonder de nagels te halen. En op één of andere manier kreeg mijn mening een meerderheid van stemmen, zodat ik op een goede dag de verantwoordelijkheid kreeg om op te treden als een soort van bemiddelaar. En meteen ook maar tot voorzitter gebombardeerd werd. Het was nieuw voor mij. En op een totaal onbekend terrein. In eerste instantie viel het mee. En na een paar maanden begon er al een soort van vrede tussen leerkrachten en oudercomité te groeien. Geen gewapende meer. Eerder een soort van respect. De kankeraars hielden zich in. Maar dat een geschil in een klein hoekje kan liggen mocht ik algauw ondervinden. Op een dag kreeg ik een telefoontje van de directeur. Er waren enkele gevallen van hoofdluis vastgesteld. Als kersverse voorzitter vroeg hij mijn mening omtrent eventuele maatregelen. Mijn voorganger had er blijkbaar steevast voor gekozen dat zoiets in alle stilte afgehandeld werd. Kwestie van het imago van de school niet te schaden. Voor mij was het imago van de school ondergeschikt aan het welzijn van de kinderen. Een luizenplaag is wel niet levensbedreigend maar toch leek het mij nuttig om alle ouders op de hoogte te stellen. Hetgeen dan ook gebeurde. Tot de eerstvolgende vergadering van het oudercomité. Van een aantal kankeraars kreeg ik de volle lading. Waarom ik het imago van de school te grabbel gegooid had? De concurrentie zou die informatie maar al te graag misbruiken. Imago? Concurrentie? Ik had geen idee waar ze het over hadden. Maar de concurrentie bleek de naburige vrije school te zijn. En daar was nog nooit melding gemaakt van een luizenplaag. “Onze” school zou de reputatie krijgen van een ongezonde en vuile school. En dat was allemaal mijn schuld. Mijn argumenten dat kinderen en eerlijkheid meer waard waren dan imago deed niks ter zake. En ik stond niet alleen. Er waren ook leden die mij volledig gelijk gaven. Maar toch liep de situatie uit de hand. De discussies laaiden op. Er moest een oplossing komen. En dan schoot me een idee te binnen dat politiekers vaak gebruiken. Een werkgroep oprichten. Die zouden beslissen wat er bij een toekomstige luizenplaag moest gebeuren. Ik ben nog jaren voorzitter gebleven en elk luizenprobleem werd op mijn manier opgelost. En die luizenwerkgroep? Nooit meer van gehoord.


    30-08-2011 om 15:39 geschreven door Fredje

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Tags:luizen
    >> Reageer (1)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Dropbox

    Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.




    Archief per maand
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010

    Mijn favorieten
  • Vroeger
  • Bewust zijn

  • Laatste commentaren
  • Correctie (Myette)
        op Het snelle leven
  • Wel wel wel (Myette)
        op Steak-en-blow-job-day
  • HEY (Myette)
        op Terug thuis
  • Nachtmerrie (Myette)
        op Terug thuis
  • Hart (sim)
        op operatie

  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!