Het verdikt was gevallen. Vrouwlief heeft diabetes en moest op dieet. Een simpel dieet volgens de dokter. Iets met een voedingsdriehoek. Als het een eenvoudig dieet was zou ik wel gewoon meedoen. Uit solidariteit. Dat was makkelijker om samen te doen. Maar de voedingsdriehoek bleek voor mij een gevarendriehoek te zijn. De eerste dagen leek het te lukken. Behalve dan dat het eten niet binnen te krijgen was. Maar ik liet niks merken. Er mocht geen zout inzitten en met suiker was het ook opletten. Saus was ook al geschrapt. Het leek wel of alle smakelijke dingen niet mochten. Er stonden inderdaad niet echt veel lekkere zaken op de driehoek. Mij leek het meer een dieet voor een te vet konijn. De gevolgen lieten zich voelen in mijn maag. Die was blijkbaar niet bestand tegen al die gezonde voeding. Normaal, want er komt zelden gezonde voeding binnen. Het is allemaal een kwestie van gewoonte. Een maag zoals die van mij is gewoon aan zware, vette, ongezonde eetwaren. En aan een dagelijkse portie alcohol. Daar draait mijn hele metabolisme op. Dat is al jaren zo en als er dan konijnenvoeding binnenkomt raakt alles verstopt. En dat is precies wat gebeurde. Buikpijn en krampen waren het gevolg. Er volgden braakneigingen en hoofdpijnen. Ik kreeg opvliegers als een vrouw in haar menopauze. Op een zeker moment kon ik met moeite recht blijven staan. Alles draaide in mijn hoofd. En het ergste van al; duvel bleef niet meer binnen. Ik ben enkele dagen volledig buiten strijd geweest. Tot mijn maag de gezonde brij verwerkt had en alles er als een tsunami uitkwam. En vandaag alles terug OK. Terug in mijn ouwe doen. Maar ik heb mijn lesje wel geleerd. Geen dieet voor mij. Geen gezonde voeding. Laat me maar leven zoals ik dat wil.
|