In mijn jeugdjaren waren de parkvijvers hoofdzakelijk bevolkt door eendjes. En enkele zwanen. Mooi om zien. Dat ging goed tot er nijlganzen kwamen neergestreken. Tot voor enkele jaren had ik nog nooit van nijlganzen gehoord. Dus heb ik eens opgezocht waar die beesten vandaan komen. Blijkt dat die oorspronkelijk uit Afrika komen. Voornamelijk uit de nijlvallei. Vandaar de naam natuurlijk. Die ganzen brachten meer kleur in en rond één van de vijvers. Al bleken de eenden niet echt tevreden met de komst van die vreemdelingen. De uitheemse ganzen deinsden er niet voor terug om de nesten van de eenden in te pikken. En toch was er een soort van gewapende vrede. De eenden waren in de meerderheid en dus stelden de nijlganzen niet al te veel eisen. Tot er een tijdje later ook nog eens enkele Canadese ganzen kwamen neergestreken. Die waren van een ander kaliber. Veel groter en brutaler dan de eerste nieuwkomers. En ze kweekten als konijnen. Dat gaat zo met vreemden die hun wil opleggen aan autochtonen. De wet van de brutaalste. De eendjes moesten dus wijken. Naar een andere vijver. Want samen met de nijlganzen werden de Canadese ganzen heer en meester van de vijver en het omliggende grasveld. Zelfs de grote zwanen voelden zich bedreigd want na een tijdje gingen ze er ook vandoor. En tegenwoordig zijn al de inheemse soorten weg uit die vijver. Geen waggelende eendjes meer. Geen sierlijke zwaan waagt zich in de buurt van de brutale druktemakers. En dat ze brutaal zijn mocht ik zelf ondervinden. Op een wandeling kruisten enkele Canadese ganzen mijn pad. Het feit dat ik daar voorbijkwam was blijkbaar niet naar de zin van die veroveraars. Met opengesperde vleugels kwam er ééntje dreigend op mij af. Impressionant, want met een vleugelwijdte van anderhalve meter zag het beest er vervaarlijk uit. Maar ik ben geen eend. Geen haar op mijn hoofd dacht eraan om te wijken. Eventjes twijfelde ik tussen en schop tegen het lijf te geven of een knoop in zijn lange hals te leggen. Maar het beest hield zich in. Al had ik het graag anders gewild. Laat maar komen die beesten. Want volwassen mensen laten zich niet imponeren door een agressieve gans. Maar kleine kinderen kunnen wel een schrik opdoen. Al gaan ze daar moeten mee leren leven. Maar toch dacht ik dat er iets kon aan gedaan worden. De oplossing vond ik op het net. Daar stond alle info over die beesten. En kennis is macht. Daar maken mensen dankbaar gebruik, en soms ook misbruik van. En vermits ik ook een mens ben gebruik ik die kennis. Het is simpel. Wacht maar tot na 15 augustus. Het zal rap opgelost zijn. Op 15 augustus gaat het jachtseizoen op ganzen open.