Herriko Taberna
Taveernes van het volk
Foto: Herriko Taberna van Zamudio (Bizkaia)

Op het einde van de jaren 70 begonnen de Herriko Tabernas, letterlijk “Taveernes van het Volk”, hun deuren te openen.

De eerste “Herriko” werd in juni 1979 (?) in Sestao geopend nadat in Tudela de ecologiste Gladys del Estal (*) op straat werd geliquideerd door de Guardia Civil.  

(*) Op 3 juni 1979 tijdens de Internationale Dag tegen de Kernenergie, uitgeroepen na het accident in Harrisburg, werd Gladys del Estal Ferreño in Tudela (Navarra) vermoord door de Guardia Civil, José Martínez Salas. Tijdens een zitstaking werd zij door de Guardia Civil zo hard met de kolf van een geweer Z-70 geslagen dat het geweer afging. Ze viel ter plekke bloedend neer, niet als gevolg van het schot, maar als gevolg van de slagen.    
Op 14 december 1981 werd Salas tijdens een proces, vol onregelmatigheden, veroordeeld tot slecht 1,5 jaar die hij dan nog niet eens moest uitzitten. Een ecologist uit Mallorca kreeg 1 jaar cel omdat hij bij wijze van protest tegen de moord een pancarte had opgehangen.

Het is er niet altijd even proper in de Herriko Taberna. De dorps- of straatkampioenschappen Mus (een kaartspel ontstaan in Baskenland omstreeks 1745) gaan er door te midden van een blauw rookgordijn en wie ze zélf niet kan betalen gaat er de kranten “Gara” of “Berria” lezen. Je kan er bovendien alle stickers, T-shirts, aanstekers, badges en andere prularia kopen, maar ook de Baskische vlag en andere spandoeken. Op de toog staan spaarpotjes waarvan de opbrengst naar één of andere actie gaat. Je wordt er ook aangesproken om lotjes te kopen waarmee een mand levensmiddelen gewonnen kan worden. De opbrengst van de loterij gaat naar de gevangenen of hun familieleden en vrienden die vaak de buskosten voor de verre verplaatsingen niet kunnen betalen. Boven de toog hangen de foto’s van alle plaatselijke politieke gevangenen met daarbij hun naam, het aantal jaren van afwezigheid en het aantal kilometer dat ze van huis ondergebracht zijn. Als een gevangene vrij komt hoort het tot de “cérémonie protocollaire” dat hij/zij in de Herriko die foto gaat verwijderen. Aan de gevel hangt de Baskische vlag. Je kan dus niet mislopen! Spaans spreken wekt enige argwaan, maar als je ’s anderendaags opnieuw binnenloopt kennen ze gegarandeerd je gezicht terug. ..

Via de “Herriko” kan je zelfs de politieke overtuiging van de voorbijganger in de straat te weten komen. Vraag hem waar “la Herriko” ligt… Ofwel wijst hij/zij je enthousiast waar je heen moet. Soms gaat hij/zij zelfs een eind met je mee. Het kan ook zijn dat de bevraagde zegt het niet te weten, terwijl ze om de hoek ligt…  Gedurende al die jaren vond de Baskische radicale jeugd er haar thuisbasis om politieke discussies te voeren. 

19-06-2007 om 08:55 geschreven door Natxo  

30 jaar Demokrazia Zero

Honderden deelnemers hebben het afgelopen weekend het initiatief “Txirringaz! gesteund. Txirringa betekent fiets. In de streek rondom Bilbao (Hego Uribe, Durangaldea, Uribe Kosta en Lea-Artibai) hebben honderden deelnemers per fiets gemanifesteerd om de schending van de individuele en collectieve rechten van het Baskische volk aan te klagen. Op verschillende plaatsen werden acties gehouden ten gunste van de Baskische politieke gevangenen, en als herinnering aan vermoorde Baskische verzetstrijders, in handen van de verscheidene politiemachten.

Zij klaagden ook de volgende  feiten aan:

In die 30 jaar waren er in Euskal Herria 34.969 arrestaties, 4.838 opsluitingen, 379 uitleveringen en 7.052 gefolterde personen.

18-06-2007 om 09:43 geschreven door Natxo  

De Stilte verbreken

Op 18 juni 2002 verschijnt een opmerkelijk artikel van de schrijver José Luis Alvarez,

“Txillardegi” in Gara. Het kon evengoed vandaag geschreven zijn.   

“De buitengewoon gespannen en bedreigende situatie waarin Euskal Herria op dit ogenblik verkeert en de wil om de zaken niet nog complexer te maken heeft meerdere nationalisten, onder wie ikzelf, ertoe gebracht te zwijgen om niet voor ongewilde implicaties, misverstanden of mogelijke polemieken te zorgen. Maar sommigen zouden kunnen denken dat het lafheid is als ik op dit ogenblik niet op mijn beurt mijn pen bovenhaal.

De Spaanse regering wil (met behulp van de Franse) en van de antiterroristische golf die Bush orkestreert, een modern Finaal Einde stellen aan het Baskisch Probleem.  Op het niveau van de Spaanse Staat functioneert een écht anti-Baskisch front, gebaseerd op de totale symbiose van het fascistoïde rechts van Aznar, met het rechtse ex-Catalaans van Pujol en het pseudo-links van Zapatero. Izquierda Unido vormt de enige uitzondering in de woestijn en die eerbare uitzondering wil ik hier nu nog maar eens toejuichen. Maar we moeten de schuldigen niet enkel buiten Baskenland zoeken. Hetgeen in Navarra gaande is kan een karikatuur genoemd worden, wreed maar waarachtig. De aanval op alles wat Baskisch is, gebeurt in Navarra openlijk met de steun van President Sanz, bisschop Sebastian, rector Pérez Prados en dank zij de koppige medewerking van bekende spijtoptanten en van eminente oprichters van het Forum van Ermua. Hetgeen de voorbije weken gebeurde deed me denken aan een voorval uit 1960. Toen maakte het fameuze document, ondertekend door 339 priesters, dat uitging van Iñaki Azpiazu uit Azpeitia, maar opgesteld in Noord-Baskenland, duidelijk dat er in Baskenland iets nieuws gaande was.  (Door het clandestien verspreiden ervan kwam ikzelf in de gevangenis van Martutene terecht.) De officiële Baskische politiek ging uit van de PNV en van Lehendakari Leizaola in ballingschap. De toekomst leek hopeloos, net zoals ze nu hopeloos lijkt. Nu zijn het 358 priesters die openlijk aanklagen wat ons volk opnieuw te lijden heeft onder het mom van de “antiterroristische” prioriteit. Vanuit de “Baskische Autonome Regering” van Lakua die zichzelf “nationalistisch” noemt, wordt onze taal ondermijnd en zijn er steeds meer en meer eentalig Spaanse functionarissen. Zo werden er door de Regering Ibarretxe 1.700 plaatsen opengesteld zonder dat er enige linguïstische eis gesteld werd. Het ging dan ook nog om mensen die rechtstreeks met zieken in aanraking komen. In de streek van Gernika zijn er geen Baskischsprekende rechters. Dit heeft geleid tot een staking van 1.319 Baskischsprekende Bizkaiers.         
Maar keren we terug tot 1960. ETA, dat nog helemaal geen geweld gebruikte, werd volledig gemarginaliseerd want de aanvaarding van de organisatie zou tot een breuk tussen de PNV en de PSOE kunnen leiden en een eind aan het “Pact van Bayonne”. Want het akkoord was ongeveer zo: de rechtse Basken voor de PNV, de linkse voor de PSOE, want de linkse Basken zijn Spanjaarden. Nu wil men hetzelfde principe toepassen maar het werkt steeds slechter. De Linkse Nationalisten, met al hun fouten en gebreken waarover we nu niet willen spreken, vormen een groep waarmee rekening gehouden moet worden. Van de andere kant is er het ultra-Spaanse nationalisme dat ten zuiden van de Ebro regeert en dat van de PSOE een schoothondje van de PP heeft gemaakt.  

Nu een pact sluiten met de PSOE is hetzelfde als een pact sluiten met Aznar. Hun enige doel is het liquideren van de Baskische Natie als politiek subject. Het enige dat ons nu kan interesseren is het op gang brengen van een proces van zelfbestuur, los van Spanje en van Frankrijk in een staat die Nafarroa, Navarra, Euskadi, Euskal Herria zal heten of eender welke naam zal dragen waarvoor het Baskische volk gekozen heeft. De basis voor dit proces moeten dringend gelegd worden. Een voorwaarde voor het op gang brengen is een sociaal klimaat zonder geweld, noch legaal, noch als antwoord. We moeten er ons bewust van zijn dat Madrid niet wil horen of spreken van een pact met ETA, noch van vrijlating van gevangenen. Madrid wil repressie en spanning. Het was duidelijk dat bij de dood van Geresta, tijdens het bestand in 1998, in een totaal van provocaties, georkestreerd door de toenmalige Minister van Binnenlandse Zaken, Mayor Oreja, Madrid enkel de schaamteloze wens had dat ETA opnieuw zou beginnen. Het is niet waar dat Madrid “Vrede” wil. Wat Madrid wél wil is het einde van ETA, van HB, de PNV, EA , etcetera. Madrid wil het totale einde van de Baskische Nationale Beweging.  Madrid wil de sluiting van GARA, van “Egunkaria”, van de Herriko Tabernas en lokalen die het linkse nationalisme ten dienste staan. Daarna zullen de Batzokis (vergaderlokalen en kroegen van de PNV) volgen, de elkartetxes (clubs voor bijeenkomsten) en de culturele verenigingen. Madrid wil dat alles verdwijnt wat zich verzet tegen de knieval voor de Overwinning van Spanje, zoals op 1 april 1939. Madrid wil een fascistische overwinning op ons allemaal. Maar ik heb het voorgevoel dat er een nieuwe politieke, culturele en militaire Baskische Beweging opbloeit, zoals in de zestiger jaren, meer Euskaldun (Baskischsprekend) dan de huidige en nog kritischer en sterker.     
Daarom geloof ik echt dat een bestand dat van ETA uitgaat de druk onder abertzales sterk zou reduceren en de vitterij tussen “gewelddadigen” en democraten zou doen afnemen. Het politiek discours van Aznar zou niets méér zijn dan wat het is: het discours van het pure Franquisme. Ons Volk is er de laatste tientallen jaren enorm op vooruitgegaan, vooral dan zij de kracht en de opoffering van ETA en van het linkse nationalisme. Maar de tijden veranderen. De opbloei van 2002 zal zelfs geen kopie zijn van die van 1960. Dat kan ze niet zijn en dat moet ze niet zijn. We leven nu in de periode van de informatica, van ondertitelde toespraken. We hebben een intelligente strategie nodig. De opbloei zal sterk zijn, doof voor de gezangen van autonomistische sirenes en in de richting van een proces naar zelfbestuur gaan.”  

18-06-2007 om 08:56 geschreven door Natxo  

21 jaar en 4 maanden cel

José Maria Etxaniz verbleef  21 en 4 maanden in de cel. Hij werd gearresteerd op 19 februari 1980 en na 10 dagen “incomunicado” (totaal afgezonderd van iedereen, ook advocaat) bij de Spaanse politie, heeft hij bijzonder ernstige folteringen aangeklaagd. Zonder resultaat natuurlijk. Hij bracht zijn bijzonder streng gevangenisregime door in 10 verschillende gevangenissen, waarvan de meerderheid op meer dan 1000 km van zijn woonplaats. De Audiencia Nacional had hem tot 25 jaar veroordeeld, en met in acht name van de voorziene strafverminderingen, moest hij normaal gezien vrijomen in 1998. Het heeft langer geduurd. Hij kwam pas vrij op 17 juni 2001.

17-06-2007 om 08:43 geschreven door Natxo  

Regering-ETA 
Batasuna-PSOE

De krant “Gara” bracht gisteren, 15 juni 2007,  verslag uit van een merkwaardige gebeurtenis. Dat verslag is  noodzakelijk om te vatten waarom ETA het staakt-het-vuren beëindigde.

Op 14, 15, 16 en 21 mei 2007 hadden, in een Europese stad, simultane bijeenkomsten plaats tussen de regering en ETA, aan de ene kant, en tussen Batasuna en de PSOE aan de andere kant. Op deze ontmoetingen waren gekwalificeerde internationale waarnemers aanwezig. Merk op dat deze bijeenkomsten een paar dagen voor de verkiezingen van 27 mei tot stand kwamen. De bronnen van Gara bevestigen dat de delegatie van Batasuna voorgezeten werd door Arnaldo Otegi, waardoor de opvallende afwezigheid van Arnaldo Otegi tijdens de verkiezingscampagne (veel kranten vroegen zich al af waar hij bleef) te verklaren valt.

Alhoewel een aanvaardbare oplossing in het verschiet lag, is men eens te meer gestruikeld over een politiek compromis, met als gevolg het finale einde van de fase van “open onderhandelingen” en het einde van het staakt-het-vuren. De regering ontkent dit uiteraard in alle toonaarden. Lees meer hierover hier, op pagina’s 22 en 23.

Reactie van 15 Europarlementsleden op de politieke toestand in Euskadi

16-06-2007 om 09:02 geschreven door Natxo  

LASA en ZABALA
16 juni 1983

Op 16 juni 1983 verdwenen in Bayonne twee jonge kerels van de aardbodem.

José Antonio Lasa Arostegi en José Ignazio Zabala Artano waren op weg naar een feestje ten voordele van de Ikastola in Arcangues. De arrestaties die kort daarop plaatsvonden in Tolosa en omgeving (waar de twee vandaan kwamen), waren op zich al bijna een bewijs dat ze in handen van de politie waren gevallen. Na hun ontvoering werden ze, met de hulp van de Franse autoriteiten, de grens overgebracht en in een villa in San Sebastián, eigendom van de Spaanse staat, gedurende enkele weken door 18 Guardia Civiles op een gruwelijke manier gefolterd. Tijdens deze foltersessies zouden Guardia Civil-kolonel Enrique Rodríguez Galindo en gouverneur Iulen Elgorriaga (beiden met een kap over het hoofd) op bezoek zijn gekomen. Toen de twee gevangenen van geen nut meer waren, werden ze overgebracht naar Alicante.

In Alicante werden ze met een nekschot afgemaakt en onder 50kg ongebluste kalk begraven. Op 20 januari 1984 verspreidde GAL een communiqué waarin de organisatie de moord opeiste. "Voor ze stierven vroegen ze om een priester, maar we hebben dat geweigerd, omdat ze dat niet verdienden", voegden de beulen eraan toe. Een jaar later ontdekte een jachthond de resten van twee lijken. Op de skeletten waren duidelijk de sporen van hand- en voetboeien te zien. Afgaande op de verminkingen werd meteen gezegd dat dit enkel om "een afrekening in het milieu" kon gaan. De 'anonieme' resten werden dan gedurende 10 jaar in een lijkenhuisje in Alicante bewaard, tot een gepensioneerd lijkschouwer in mei 1995 tot de ontdekking kwam dat het wel degelijk om Lasa en Zabala ging. Hij vond tevens dat de kogel waarmee ze afgemaakt waren tot de soort munitie behoorde die 'in die tijd door de Spaanse Veiligheidsdiensten gebruikt werd'.

16-06-2007 om 09:00 geschreven door Natxo  

15-J

Op 15 juni 1977, vandaag exact 30 jaar geleden, hadden de eerste democratische verkiezingen plaats in Spanje, na 40 jaar dictatuur. Na 40 jaar dictatuur zitten we nu al aan 30 jaar democratuur.

Klik hier om de volledige lijst te zien van fascistische elementen die in Spanje

tijdens en na "La Transición" (overgang van dictatuur naar

democratie) geweerd werden.

15-06-2007 om 08:54 geschreven door Natxo  

Tomás Pérez Revilla
GAL slaat toe
15 juni 1984

Tomás Pérez Revilla werd geboren te Bilbao op 17 december 1937. Toen hij 3 jaar was stierf zijn vader, een republikeins militant, in de gevangenis van Montjuich. In 1966 werd Revilla vrijwilliger voor ETA. Hij werd het slachtoffer van de doodseskaders van GAL op 15 juni 1984. Hij overleed aan zijn verwondingen op 28 juli 1984. Lees meer over GAL op mijn webstek in de rubriek “Geschiedenis van Frans-Baskenland”, pagina 20, of bij “Staatsterrorisme”.

Alles begon op 22 mei 1984. Op die dag kwam de Franse politiecommissaris Roger Boslé een ontmoeting op het spoor tussen Jean Philippe Labade en José Amedo op de  'col de Ibardin’, een 20 kilometers van Hendaya. De mannen van Boslé namen foto’s van de Spaanse  subcommissaris José Amedo en van de Franse huurling Jean Philippe Labade, onder contract bij GAL. Na een paar dagen onderzoek werd de nummerplaat van de wagen geïdentificeerd als behorende tot de Jefatura Superior de Policía de Bilbao.

Een drietal weken later, op 15 juni 1984, verscheen GAL opnieuw ten tonele in het zuidoosten van Frankrijk. Omstreeks 12:00 u werd een explosie gehoord op de Avenue Carnot te Biarritz toen een motorbestuurder een wagen inhaalde. In de wagen zaten Tomás Pérez Revilla en Ramón Orbe Etxeberría. Balans: Revilla en Orbe werd zeer ernstig gekwetst. Revilla overleed aan zijn verwondingen op 28 juli 1984.

De dag voor de aanslag door de doodseskaders van GAL was er in Madrid een Frans-Spaanse topbijeenkomst geweest tussen de socialistische ministers José Barrionuevo (ESP) en Gastón Deferre (FR).

De dag na de aanslag werden de daders, Jean Philippe Labade en de huurlingen Patrick de Carvalho, Roland Sampietro en Jean Pierre Bounin, opgepakt. Uit de verklaringen van Labade zelf, en van zijn ex-vrouw Jeannete Cassiede, bleek dat hij de verbindingsman was tussen de “koepel” van Binnenlandse Zaken in Spanje en de huurlingen die opereerden voor GAL.

Portugese politiediensten hadden in 1985 ook ontdekt dat Labade 4 Portugese burgers had geronseld om een reeks aanslagen tegen Etarras voor te bereiden. Volgens de Portugese Justitie bleek uit verklaringen dat in de rekruteringszaak José Amedo en Míchel Domínguez betrokken waren, en dit in samenwerking met de geheime diensten van Portugal, de DINFO (Divisão de Informações).

De moord op Tomás Pérez Revilla was niet de eerste poging. Reeds in 1976 werd hij, zijn vrouw Felisa Zubiñaga en een zoon beschoten door een ander doodseskader, het Batallón Vasco Español (BVE), met machinegeweren Ingram M-10. Beide volwassenen werden toen zwaar gewond.

15-06-2007 om 08:53 geschreven door Natxo  

Misschien had ik toch beter die

drie Baskische priesters
neergeschoten

Op 14 juni 2002 publiceert La Vanguardia een artikel van José Luis de Vilallonga. De “de” in zijn naam en het feit dat “de” Vilallonga  biograaf van de Spaanse koning is, maakt het stukje misschien interessant.

Vilallonga streed in de Burgeroorlog aan de zijde van de Franquisten en nog wel in een executiepeloton. Nú drijft hij de spot met de Baskische clerus en vertelt hij hoe ze gearresteerd en gefusilleerd werden. De beul gaat verder en weet dat, nét zoals de gearresteerde ETA-leden van nu, ook de priesters het in hun broek deden van angst als ze in vijandelijke handen vielen. Op een keer liet hij drie Baskische priesters vluchten toen ze reeds op weg naar hun dood waren. “Gedurende lange tijd voelde ik mij gelukkig deze drie levens gered te hebben. Nu is dat gevoel véél minder. Ik begon later te denken dat één van hen later misschien wel Monseigneur Setién was geworden, het grote giftige serpent. Ik weet niet of één van de drie bisschop is geworden, maar indien dit zo is zou ik het me nooit vergeven hebben.”

En dan begint de biograaf van de Spaanse koning zijn mening te ventileren over de Basken in het algemeen: “Ze werden ons steeds een beetje als primaten voorgesteld, maar erg adellijke, eerbare en goede mensen. In werkelijkheid zijn ze dit niet.” Als voorbeeld zet hij er enkelen op het voorplan:

De glibberige Arzalluz (voormalig voorzitter van de PNV).          
De gladde Atutxa (Voorzitter Baskisch Parlement)

Jon Imaz  heeft zijn genetische bloedverwantschap met de rioolratten die op zijn gezicht geschilderd staan”. 
Josu Ternero (Baskisch parlementair) en Otegi (Batasunawoordvoerder), “de eerste een moordenaar, de tweede die tot moorden aanzet.

“Er is geen enkele fatsoen, niet in woorden, niet in daden. Bovendien zijn het laffe mensen.” (Dit zegt de biograaf van de Spaanse Koning dus over anderen!!!)

14-06-2007 om 08:49 geschreven door Natxo  

Soziedad Alkoholika

Op 13 juni 2002 klaagt de Baskische hardcoregroep uit Gasteiz "Soziedad Alkoholika" op een persconferentie in Bilbao, de criminalisering van hun muziekgroep aan. De sneeuwbal ging aan het rollen tijdens een uitzending op “Onda Cero” van het programma “Protagonistas” van 31 mei 2002 waarop Alfonso Rojo een aantal titels en strofen en uit verband gerukte tekstdelen begon op te noemen en afsloot met de bewering dat de contracten van deze groep dienden te verdwijnen.

Soziedad Alkoholika speelt een 40 à 50-tal concerten per jaar waarvan 70% buiten Baskenland. Het is één van de weinige Baskische groepen die van hun muziek leeft en ze spelen reeds 14 jaar.

Sedert de oproep van Alfonso Rojo begonnen de “bevriende” “vaderlandslievende organen” gretig mee te werken aan het demoniseren van de “Soziedad Alkoholika” en El Mundo noemde hen “een nationalistische groep die acties tegen Spanje aankondigde” en “die de haat tegen de Ertzaintza stimuleert en de onafhankelijkheid van Baskenland verdedigt”. De krant “La Nueva España” uit Asturië sprak van een “proetarra” groep (lees: pro-Eta), van “filoterroristas”  (terroristenvrienden) en zelfs van “antisemitas” (antisemieten). Heel wat teksten zijn méér dan 10 jaar oud, maar toen waren de “democraten” van de PP nog niet aan de macht.

“Er zijn groepen die andere bestialiteiten zingen, maar als ze dat in Caceres doen gebeurt er niets”, aldus Soziedad Alkoholika.

13-06-2007 om 07:41 geschreven door Natxo  

De pers moet de richtlijnen scrupuleus volgen

Op 12 juni 2001 klaagt het Openbaar Ministerie van het Hooggerechtshof, bij monde van de rolstoelmagistraat Fungairiño (zie foto), de verantwoordelijken aan van de kranten GARA (Mertxe Aizpurua) en Euskaldunon Egunkario (Martxelo Otamendi) wegens het publiceren van een interview met ETA. De mediamagistraat Baltasar Garzón, moet nu uitmaken wat er mee gaat gebeuren.

Eenzelfde klacht tegen ETB, na een interview met ETA, werd in 1999 door Garzón geklasseerd.

In 1988 publiceerde ABC een interview van 5 pagina’s met ETA, afgenomen door Pedro J. Ramírez, nu directeur van El Mundo, waarin de terroristen  het KAS-alternatief verdedigden  en waarin ze verklaarden de wapens niet neer te zullen leggen. Er volgde toen geen protest omdat PedroJota “van goede huizen” is.

In 1991 berispte de Spaanse Regering de RAI na uitzending van een ETA-interview. De toenmalige staatssecretaris voor de veiligheid, Rafael Vera, tot vele jaren veroordeeld voor betrokkenheid bij de ontvoering van Segundo Marey, vroeg zich hardop af welk de reactie van de Italiaanse Regering zou zijn als TVE een interview met leden van de Maffia zou uitzenden.

Midden de jaren 90 zond de WDR een interview uit met ETA waarin zelfs wapens getoond werden en waarin Etarras optraden tijdens oefeningen met pistolen, een bazooka en het plaatsen van bommen.

Op 24 oktober 1998, tijdens het ETA-bestand, zond de BBC een interview uit met twee ETA-woordvoerders die verklaarden geen “pardon” te vragen en waarin ze zelfs verklaarden dat de PP-verkozenen objectieven voor hun aanslagen waren omdat ze een leugenachtig politiek project vertegenwoordigden.      

12-06-2007 om 09:15 geschreven door Natxo  

De geschiedenis wordt geschreven door de winnaar, maar…

Alles begon op 18 juli 1936 met de Staatsgreep door Franco die eindigde (?) in april 1939. Wat zeker niet eindigde was het lijden van duizenden en duizenden slachtoffers. Wat evenmin eindigde was de bestraffing van de zogenaamde “verradersprovincies” (zoals Baskenland, pardon “Vascongadas” genoemd werd).

Midden 1939 waren er ongeveer 100.000 dwangarbeiders ondergebracht  in verschillende bataljons over het hele schiereiland. Gedurende vele en vele jaren bleven deze praktijken geheim. Noch de gevangenen, noch hun familieleden werden vergoed voor de geleverde arbeid. Pas tijdens de voorbije jaren werd er stilaan harder gefluisterd over deze schandelijke periode.

Tussen 1939 en 1941 legden 2.000 gevangenen de weg tussen Igari en Bidankoze, Navarra, aan en dit in onmenselijke omstandigheden, met honger, ziekte en repressie.

Een paar jaar geleden gingen Fernando Mendiola, Edurne Beaumont, Hortensia Serrano en Maite Huarte samen zitten om “iets te doen met deze weg”. Later werd het groepje aangevuld met een aantal personen die ten persoonlijke titel deelnamen en verder kwamen er nog een dozijn gemeentebesturen uit Navarra en Bizkaia bij. Zij besloten een boek samen te stellen met getuigenissen. Later werd het plan uitgebreid met de productie van een video over deze weg en zo ontstond het collectief 

Memoriaren Bideak

Wegen van herinnering

dat zou uitmonden in een monument, een herinneringssteen op de bergpas die ligt tussen de inmiddels “symbolische” dorpen Igari en Bidankoze.  

Naast deze symbolische dorpen werden de krijgsgevangenen, onder dezelfde mensonterende omstandigheden, ook verplicht de wegverbinding tussen Bidankoze en het dorp Erronkari  (Roncal) aan te leggen. Nu pas blijkt dat er naar de valleien Erronkari (Roncal) en Zaraitzu ongeveer 2.000 gevangenen werden overgebracht: uit Bizkaia (245) Granada (211) Jaén (16) Asturië (126) Córdoba (78) en uit overige delen van Spanje. Bijna allen waren gevangen genomen republikeinse soldaten.

Drie gevangenen kwamen om door kogels, vijf door ziekte, maar in Navarra verloren nog 50 andere dwangarbeiders het leven. De behandeling was verschrikkelijk. Steeds was er honger.  Ook op andere plaatsen in Navarra werden dwangarbeiders misbruikt bij:

-De treinverbinding in de vallei van de Irati

-Wegen en straten in Azagra, Milagro, Zarrakaztelu en Aibar.

-Afwatering- en rioleringssystemen in Tutera (Tudela) 

-Kanaliserings- en bevloeiingwerkzaamheden  in Cortes en Alesbes

-de wegverbinding tussen de dorpen Iragi en Egozkue.

-Herstellings- en restauratiewerken van verschillende spoorwegen. (Castejón, Altsasu, Olazti   en Ziordi.

-De weg tussen  Lesaka en Oiartzun.

-Fortificatiewerken in Bera, Amaiur en Erratzu.

-Afdammingen in Aiesa-Yesa.

Tot op heden durven de meeste oude mensen hierover nog niet te spreken. De jongeren weten er niets van. Intussen werd op de bergpas tussen Igari en Bidangoze een gedenksteen van 2.000 kilo onthuld om deze schandalige periode niet te vergeten.. 

11-06-2007 om 07:56 geschreven door Natxo  

Arnaldo askatu!

Arnaldo vrij!

Terwijl 3000 manifestanten, uit de meeste politieke partijen marcheren door de straten van Bilbao en Pamplona om te protesteren tegen ETA, had Izquierda Abertzale verzamelen geblazen in Elgoibar, de woonplaats van Arnaldo Otegi. Ze waren niettegenstaande het bijzondere ongure weer met meer dan 1000. Het orderwoord was: “Prozesu demokratikoaren alde", Voor een democratisch proces!

Joseba Permach nam het woord na de betoging en verzekerde dat de arrestatie van Otegi geen toeval was. Hij verwees ook naar de onderhandelingen tussen ETA en de regering, iets waarover de regering in alle toonaarden zwijgt. Op die onderhandelingen vertolkte ETA de wens van de bevolking door politieke eisen op tafel te leggen. Eisen die het volk bezighouden. Dit deed de deur dicht voor de PSOE. Er was niet eens een begin gemaakt van de onderhandelingen. Om te onderhandelen moet je met twee partijen zijn die allebei een duurzame oplossing nastreven.

10-06-2007 om 10:56 geschreven door Natxo  

In de Baskische steden Bilbao en Pamplona hebben duizenden mensen betoogd tegen de Baskische afscheidingsbeweging ETA. Die kondigde deze week het einde van de wapenstilstand af.

(AP) De manifestatie van 9 juni 2007.

De manifestaties waren georganiseerd door het collectief "Gesto por la Paz", ("Gebaar voor de Vrede"), dat pleit voor vrede en veiligheid in de regio.

Vertegenwoordigers van de meeste politieke partijen namen deel aan de optocht, die in stilte verliep.

Het staakt-het-vuren ging in maart vorig jaar, maar werd afgelopen dinsdag door de Baskische afscheidingsbeweging opgeheven.   

De beweging verklaarde toen opnieuw "de gewapende strijd op alle fronten".

10-06-2007 om 09:06 geschreven door Natxo  

Miguel Angel Blanco
10 juni 1997

Bij wie stapte Miguel Angel Blanco Garrido, PP-raadslid uit Ermua (Bizkaia) die 10de juni 1997 in de auto (in plaats van op de trein waarop hij stond te wachten om naar zijn werk te gaan)?

Hij verdween en ETA eiste meteen in ruil, de vrijlating van de politieke gevangenen. Onuitvoerbaar, dus Blanco was ter dood veroordeeld! Twee dagen later werd Blanco dood aangetroffen. Eén miljoen mensen kwam op straat om tegen deze waanzin te protesteren. ETA was een brug te ver gegaan en verloor nu alle krediet die het nog had. Is het mogelijk dat ETA, zoals zoveel bevrijdingsbewegingen, een eigen leven gaan leiden is? Al vaker is gebleken dat bewegingen die aanvankelijk een rechtvaardige strijd streden na verloop van tijd een eigen dynamiek ontwikkelden. Tijdens de dictatuur van Franco werd ETA in heel Europa gesteund, van nu af aan zal die steun verdwijnen als sneeuw onder de zon. Het einddoel, een onafhankelijk Euskal Herria is absoluut verdedigbaar, de door hen gekozen methode is dat niet. Honderdduizenden nationalisten worden met de vinger gewezen omdat zij dezelfde doelstellingen hebben, en daarbij wordt de connotatie gelegd, eerder valselijk opgedrongen, dat zij ook wel “terroristen” moeten zijn. Deze stelling wordt op een zodanige perfide manier in het leven gehouden (door de strot geramd) en gepropageerd door een regimepers, dat het toenmalige jubelende Europa zich nu ook tegen deze vredelievende nationalisten keert. De Spaanse regering kan waarschijnlijk de verleiding niet weerstaan om ETA, en wat erger is, de Baskische nationalisten zoveel mogelijk in diskrediet te brengen.
           
Uit de commotie, na de moord op Miguel Angel Blanco Garrido, ontstond het “Foro de Ermua” dat na enige tijd ook een eigen leven ging leiden. Samen met AVT, Slachtoffers van het Terrorisme, stelt het “Foro de Ermua” zich Burgerlijke Partij telkens als ze Baskische activisten willen “pakken”! Het is hun enige bezigheid geworden: de heksenjacht op alle Baskische nationalisten. De slachtoffers die zij vertegenwoordigen komen in het gunstigste geval op de tweede plaats en dan nog.      

Baskische Activisten zoals de Baskische president “Lehendakari” Juan José Ibarretxe. “Foro Ermua” heeft een klacht ingediend tegen de president van het Baskische Volk (dat ooit al de immigranten uit het Zuiden of uit Galicië, zoals Blanco, in zijn midden opving) . Over welk delict gaat het? Op 19 april 2006 ontving de Lehendakari in zijn ambtswoning, Ajuria Enea, de Baskische burgers Arnaldo Otegi, Pernando Barrena en Juan Joxe Petrikorena.  Het Hoogste Baskische Tribunaal TSJPV  heeft de procedure ontvankelijk verklaard omdat het Batasuna-drietal in die functie aanwezig was en niet ten persoonlijken titel. Aangezien Batasuna buiten de wet gesteld is, was de samenkomst een…. delict!   

In antwoord op de klacht die het “Forum van Ermua” indiende tegen de Baskische president Ibarretxe, omdat hij leden van Batasuna ontving met de bedoeling het vredesproces op gang te brengen!, en die door de Baskische Hoogste Justitie ontvankelijk werd verklaard, spreekt de het Baskisch parlement van “juridische schaamteloosheid” en “onverantwoordelijkheid” en “een breuk in de ‘scheiding der machten’ ”.            
De woordvoerder van het Kabinet verscheen vóór de pers, samen met Joseba Azkarraga en Javier Madrazo, de leiders van de in Baskenland meeregerende partijen EA en IU om hun ongenoegen te tonen. De bedoeling is tot het uiterste ( Staatsburg) te gaan indien het tot een proces zou komen.

Op 14 juni 2006, beschuldigden alle Baskische ministers zichzelf van het “delict” waarvan Ibarretxe beschuldigd wordt.

10-06-2007 om 08:46 geschreven door Natxo  

«Hombre de paz e interlocutor necesario»

dijo de él José Luis Rodríguez Zapatero

“Man van de vrede en noodzakelijk onderhandelaar”,

zei Zapatero over Otegi

Bestaat er nog een scheiding tussen de grondwettelijke machten in Spanje?

Vertaling van de titel van de foto: “De Spaanse staat sluit de voornaamste politieke vredesonderhandelaar van de Izquierda Abertzale op.”

Merkwaardig alvast is het feit dat Otegi in maart 2007 niet veroordeeld werd voor “verheerlijking van het terrorisme” naar aanleiding van de hommage aan Olaia Kastresana. De openbare aanklager zag geen aanwijzingen van delict. Dit was voor het verbreken van het staakt-het-vuren.

Merkwaardig alvast is het feit dat Otegi op 8 juni 2007 wel veroordeeld werd voor “verheerlijking van het terrorisme” naar aanleiding van de hommage aan “Argala”. De openbare aanklager zag plots wel aanwijzingen voor een delict.  Een identiek delict wordt op een totaal tegengestelde manier beoordeeld.  Dit was na het verbreken van het staakt-het-vuren.

Ik stel mij daar ernstige vragen bij. Zapatero verdedigt zich door te verklaren dat de wet scrupuleus werd nageleefd. Werd die wet dan de eerste maal niet nageleefd, of is het andersom?  Zou het dan toch terecht zijn, zoals velen poneren, dat het hier om wraak gaat?

De leider van Batasuna staat nog harde tijden te wachten. Vijf processen zijn nog hangende, vier voor de Audiencia Nacional en één voor het Tribunal Superior Vasco

ENALTECIMIENTO DEL TERRORISMO     

Voor “verheerlijking van het terrorisme” staat Otegi nog twee processen te wachten:  de hommages aan Arkaitz Otazua uit 2003 en aan José María Sagardui uit 2005. Magistraat Grande-Marlaska, die een manifeste vijandigheid t.o.v. Otegi ten toon spreidt, heeft beide zaken, in tegenspraak met de openbare aanklager, opnieuw geopend. Spanje kent geen spaghettiarresten en mocht er zoiets als een paella-arrest bestaan dan is dat zeker niet van toepassing op Baskische nationalisten.

ANOETA

Als gevolg van de voorstelling van het project “Orain Herria, Orain Bakea” (Nu het volk nu de vrede) in de velodroom van Anoeta op 14 november 2004 wordt hij aangeklaagd voor “ongehoorzaamheid en onwettige bijeenkomst”. Dit project had als doel een oplossing aan te reiken voor vrede!

'CASO IBARRETXE'       

Als gevolg van vredesonderhandelingen met de Lehendakari Ibarretxe en met leiders van de PSE wordt hij aangeklaagd wegens “ongehoorzaamheid”, omdat het Hooggerechtshof alle activiteiten van Batasuna verboden had.

BATASUNA-HERRIKO TABERNAS   

Otegi, samen met 40 leden van Batasuna, moet ook nog terecht staan in het proces over de vermoedelijke financiering van Batasuna via de Herriko Tabernas. Om toch maar aan voldoende bewijsmateriaal te geraken, werd in die zaak ook de vermoedelijke verantwoordelijkheid van Otegi aangehaald bij de incidenten van de staking van 9 maart 2006. Staking gehouden naar aanleiding van de dood van Igor Angulo en Roberto Sáiz. Deze zaak weegt het zwaarst, omdat hier een gevangenisstraf van 15 jaar geëist wordt.

Zou de “man van de vrede en de noodzakelijke onderhandelaar”, op grond van wraakgevoelens, gemuilkorfd worden?

09-06-2007 om 11:02 geschreven door Natxo  

JA! Voor een vredesproces!

De meerderheid van de Basken, 68%, wil dat de regering opnieuw onderhandelingen aanknoopt met ETA. Een meerderheid van 61% verwachtte het opzeggen van het staakt-het-vuren.

Bij 48% heerst bezorgdheid en bij 40% ontgoocheling. 87% van de bevolking denkt dat het probleem van het geweld voldoende ernstig moet genomen worden en dat een terugkeer naar de gewapende strijd geen oplossing biedt.

Een massale meerderheid van 90% wil dat het conflict via dialoog tussen ETA en regering opgelost wordt, terwijl 94% wil dat er tussen alle Baskische partijen een nieuw vredesproces wordt op gang getrokken.

09-06-2007 om 08:51 geschreven door Natxo  

Joseba Asensio Artaraz “KIRRULI”
+9 juni 1986

Joseba werd geboren in Bilbo-Bilbao op 21 april 1959. De familie aan moeders kant was Abertzale, zijn vader was een communist uit Valladolid, en verbannen tijdens de Spaanse burgeroorlog. Tijdens zijn opleiding in het instituut Txurdinaga sloot hij aan bij een organisatie van abertzalestudenten en bij culturele en politieke groeperingen, EHAS, HASI en ASK.

Na zijn studies werkte hij op diverse plaatsen. Om de een of andere reden was de politie er achter gekomen dat hij vrijwilliger was van ETA. In 1980 werd hij gearresteerd en viel ten prooi aan de beruchte folteraar “Billy el Niño”, een alias voor Juan Antonio González Pacheco. Joseba beschrijft zijn verblijf in het commissariaat als “een hel”. Wie regelmatig mijn blog of mijn webstek leest, weet wat dit betekent.

Van toen af begon een trieste reis naar diverse Spaanse gevangenissen. Hij nam deel aan 6 hongerstakingen. Een paar dagen voor zijn dood, in de gevangenis van Herrera de la Mancha, voelde hij zich onwel. De gevangenisdokter stelde, zonder onderzoek, als diagnose een verkoudheid vast en schreef een hoestsiroop voor. Op 9 juni 1986 vonden de cipiers hem dood in zijn cel. De autopsie onthulde als doodsoorzaak tuberculose, één long totaal kapot en de andere voor de helft aangetast. De familie diende klacht in om de verantwoordelijken voor zijn dood te laten straffen (verregaande weigering van urgente medische hulp), maar de betrokkenen werden vrijgesproken (iets anders gedacht?)

Bij de “thuiskomst” van zijn stoffelijke resten in Arenal de Bilbo vond de politie er niets beter op dan de familieleden en vrienden die de kist droegen met de wapenstok te lijf te gaan. De menigte werd met geweerschoten uit elkaar gedreven.

09-06-2007 om 08:51 geschreven door Natxo  

Nieuwsflash

Arnaldo Otegi gearresteerd

Arnaldo Otegi, de leider van Batasuna, die van plan was om 12:00 u een persconferentie te geven in een hotel in Donostia, werd door de politie gearresteerd.

De arrestatie is het gevolg van een order door Audiencia Nacional die vandaag de beraadslaging beëindigde over een proces in beroep van gisteren 7 juni 2007. Daarin werd het vonnis van 15 maanden cel en 7 jaar en 3 maanden ontzetting uit zijn burgerrechten bevestigd. Het delict bestond er in dat hij in december 2003 had deelgenomen aan een hommage voor José Miguel Beñaran, “Argala”. Dat is volgens de rechtbank “verheerlijking van het terrorisme”.

Otegi werd om 13:00 u overgebracht naar de gevangenis van Martutene.

Als aanklacht tegen de arrestatie van Otegi heeft de Izquierda Abertzale voor morgen, 9 juni 2007, een protestmanifestatie samengeroepen om 19:30 u in de geboorte- en woonplaats van Otegi te Elgoibar.

08-06-2007 om 15:13 geschreven door Natxo  

De rol van de “mollen” in ETA

Vanaf de jaren 1970 was er sprake van infiltratie in de rangen van ETA. Guardia Civil Andrés Pastrana, werd op zending gestuurd naar Irún. Pastrana vertrok naar Frankrijk en nam contact op met de toenmalige leiders van ETA, Txomin Iturbe en Javier Aya Zulaica, aan wie hij zich voorstelde als lid van de Guardia Civil die radicaal gekant was tegen de politieke situatie in Spanje. Hij bood dan ook zijn samenwerking aan, werd onderworpen aan harde ondervragingen, en werd uiteindelijk toegelaten. De samenwerking omvatte een periode van verscheidene maanden, waarin Pastrana, door zijn informatie, een groot aantal Etarras kon laten arresteren.

De belangrijkste infiltratie in de rangen van ETA is die van Mikel Lejarza Eguia, “El lobo”, in de jaren 1973-1975. Hij infiltreerde in de commando’s van ETA-pm en was verantwoordelijk voor de arrestatie van meer dan 40 leidinggevende figuren van deze organisatie, in Madrid en Barcelona in 1975. Eind 1975 werd hij door ETA ontmaskerd, maar door toedoen van de geheime diens SECED werd hij in veiligheid gebracht.

Een andere infiltrant was Jesús Arrondo Martín, “Cocoliso”, die er in 1974 in slaagde een groep activisten, afgescheiden van ETA om een onafhankelijk commando te vormen, naar Spanje te brengen. De groep werd onderschept op 20 mei 1974. Cocoliso overleed later ten gevolge van verkeersongeval.

Nog een ander geval is dat van José Antonio Anido Martínez, die het tot chauffeur bracht van Mikel Albizu, “Antza”. Hij werd in 1995 ontmaskerd, maar wist te ontkomen.

Een laatste geval kunnen we situeren tijdens de periode van een het staakt-het-vuren door ETA afgekondigd tussen 16 de september 1998 en 27 de november1999.      
 Op 5 november 1998 bevestigt Aznar dat hij ter beschikking stond voor een dialoog met ETA. Na voorbereidende gesprekken te Burgos, werd verzamelen geblazen in Zürich (Zwitserland) op 19 mei 1999. Deze ontmoeting, die amper twee en een half uur duurde, leverde geen resultaten op, omdat Aznar weigerde het zelfbeschikkingsrecht van de Basken te aanvaarden en niet wilde onderhandelen over politieke kwesties. Alhoewel er een akkoord bereikt werd over een tweede ontmoeting, slaagde men er niet in een datum vast te leggen. Gevolg: geen tweede ontmoeting. Dit leidde tot het verbreken van het wapenbestand in juli 1999, pas bekendgemaakt in november 1999. Het ministerie van Binnenlandse Zaken, met als titularis Jaime Mayor Oreja, heeft altijd verklaart dat ETA het staakt-het-vuren had afgekondigd om de gewapende organisatie te kunnen herstructureren en de infrastructuur weer op punt te stellen. Hij verklaarde dat hij informatie uit eerste bron had. Tot maart 1999 immers, had de CNP, de Cuerpo Nacional de Policía, een infiltrant in ETA (commando “Donosti”), die opereerde onder de initialen E.T.B. (Aranzazu Berradre) en samenwerkte met Sergio Polo en Kepa Etxebarría. Hij kwam tot de overtuiging dat ETA het staakt-het-vuren had uitgeroepen om de organisatie weer op punt te stellen en na 1 jaar zonder aanslagen de afspraken te verbreken. Sergio Polo en Kepa Etxebarría werden gearresteerd. Het commando “Donosti” werd ontmanteld en de dag voordien werd de leider van het militaire apparaat, Francisco Javier Arizkuren Ruiz, “Kantauri”, aangehouden. Bij de in beslag genomen documenten was er bijzonder interessante informatie te vinden.

E.T.B. of Aranzazu Berradre verdween een paar uur voor de ontmanteling van het commando en kon op uiterst geheime plaatsen in Ceuta, Melilla, Madrid, Pamplona en  Barcelona onderduiken.

08-06-2007 om 08:57 geschreven door Natxo