Durango

31 maart 1937

Het doodgezwegen bombardement

Iedereen kent het bombardement op Gernika, al veel minder mensen weten nog iets van het bombardement op Otxandio op 22 juli 1936, en bijna niemand herinnert zich nog het bombardement op Durango.

Op 31 maart 1937 begon het offensief van Generaal Mola tegen de “verradersprovincies” Bizkaia en Gipuzkoa. Een wraakroepend onderdeel daarvan was het bombarderen van Durango, de eerste systematische aanval op een dorp.

Het begon om 8:30 u ’s morgens toen vier Junkers en negen jachtvliegtuigen boven Durango scheerden. In een half uur tijd was het resultaat verwoestend: vooral de zone tussen het klooster Santa Susana, de kerk San José van de Jezuïeten, en de omgeving tot aan de rivier werden zwaar getroffen. In San José stierven tijdens de mis 27 gelovigen en de celebrant, in de kerk Santa María een gelijkaardig aantal slachtoffers, in het klooster Santa Susana van de Augustinessen kwamen 14 kloosterzusters om het leven. In de namiddag kwamen de vliegtuigen terug en de balans was 130 doden ter plaatse en 110 de dag nadien, als gevolg van de verwondingen. Het aantal doden liep uiteindelijk op tot meer dan 400.

Op 2 april 1937 werd er nog een vervolg aan gebreid. Opnieuw werd toegeslagen met als gevolg 520 doden en 750 zwaargewonden.

De plannen van de Generale Staf werden perfect uitgevoerd: de bevolking terroriseren.

De televisiezender “Euskal Telebista” zal op 1 april 2007 op ETB-1 en op 5 april 2007 op ETB-2 een documentaire uitzenden (coproductie van Digytal Audiovisuales, EiTB en de gemeente Durango) over de gebeurtenissen.

31-03-2007 om 08:59 geschreven door Natxo  

Gasteiz
31 maart 1937

De gefusilleerden van La Paz

Gedurende het Franquisme werden zo’n 350 Alaveses, inwoners van Alava, gefusilleerd en voor velen onder hen gebeurde dit na te zijn opgesloten in de “gevangenis La Paz” te Gasteiz-Vitoria. Een gevangenis die tot 1973 “actief” bleef, en waar duizenden Baskische burgers (man, vrouw) de moordende revue passeerden.    
Onder hen 16 gevangenen die in de nacht van 31 maart 1937 met vrachtwagens naar de hoogte van Azazeta werden gebracht en van kortbij werden neergeschoten. De organisatie Ahaztuak houdt vandaag een hommage.

31-03-2007 om 08:57 geschreven door Natxo  

Verkiezingscongres
Izquierda Abertzale

VERBODEN

Vandaag, 31 maart 2007, wordt in het BEC-Bilbao Exhibition Centre te Barakaldo het verkiezingsprogramma van Izquierda Abertzale voorgesteld. Intussen werd, zoals vroeger vermeld, een nieuwe politieke partij opgericht: ASB-Abertzale Sozialista Batasuna. Het is afwachten wat het wordt, want:  

Magistraat Baltasar Garzón heeft de bijeenkomst verboden omdat er een verwijzing is naar Batasuna. ASB zou dus een surrogaat zijn voor Batasuna.

Het verbod kan enkel opgegeven worden als 41 personen (de inrichtende groep) een document ondertekenen waarin ze die verwijzing, referentie verwerpen:

“om het even welke referentie, direct of indirect, verbaal of visueel, statisch  of dynamische, door middel van pamfletten, propaganda, manifestaties, communiqués of op gelijk welke andere manier” 

Arnaldo Otegi heeft al aangekondigd dat de bijeenkomst toch doorgaat aangezien het congres al twee weken geleden werd aangekondigd en dus niets te maken heeft met de nieuwe partij die opgericht werd. Zij zullen er dan ook geen promotie voor maken.

Maribi Ugarteburu y Patxi Urrutia hadden het congres op 17 maart 2007 al aangekondigd te Iruñea: “Momenteel beleeft ons volk een periode van uitermate groot belang. We kunnen stellen dat, zonder ons te vergissen, dat nu het ogenblik aangebroken is om, met vereende krachten, het hoofd te bieden aan het lijden dat ons al die jaren te beurt viel en dat we vanaf nu met volle overtuiging het politieke conflict moeten oplossen. Het is waarschijnlijk de laatste kans. Het merendeel van ons volk leeft in grote bezorgdheid en zelfs angst. Daarom is de eerste prioriteit dan ook de vrede. De eerstvolgende verkiezingen veronderstellen dan ook dat er komaf gemaakt wordt met de “Apartheid” en de “Illegalisering”. Waarom worden vanuit Madrid stelselmatig de voorstellen van de Izquierda Abertzale getorpedeerd? Waarom wordt het vredesproces getorpedeerd? Waarom worden de verkiezingen getorpedeerd? Waarom wordt getwijfeld aan onze oprechtheid?”

31-03-2007 om 08:56 geschreven door Natxo  

OLENTZERO
19.500 euro’s boete

Het stadsbestuur van Iruñea, onder leiding van Yolanda Barcina (UPN-zusterpartij PP) heeft aan 13 personen een boete opgelegd van elk 1500 euro’s, dus voor een totaal van 19.500 euro’s. Yolanda Barcina gaf als verklaring het feit dat bedoelde personen het verkeer belemmerd hadden.

De echte reden is wraakroepend. Baskische culturele organisaties die een festiviteit in de straten organiseren, moeten een aanzienlijke borg aan de gemeente betalen. Als die festiviteiten gepaard gaan met slogans of verwijzingen naar het Baskische “streven”, naar de Baskische “identiteit”, wordt de borg niet terugbetaald.

Op de vooravond van Kerstdag wordt in Euskadi en Navarra de aloude Baskische traditie van het defilé van de  “Olentzero” gevierd. De Coordinadoras Culturales, culturele organisaties, wilden niet toegeven aan die afpersing, aan die oplichting, betaalden geen borg en gaven de organisatie van de Olentzero uit handen aan de wijkbewoners. Dertien wijkbewoners worden nu de dupe, omwille van de viering van Olentzero eind vorig jaar, 24 december 2006. Let wel, er was geen enkele slogan of verwijzingen naar het Baskische “streven”. Zij worden dus veroordeeld enkel en alleen omdat ze deelgenomen hebben aan het defilé, een oeroude jaarlijkse traditie.

Maar Basken werpen nooit de handdoek in de ring. Er is opgeroepen om met duizenden zichzelf te beschuldigen van deelname aan de Olentzero.

30-03-2007 om 08:52 geschreven door Natxo  

Josu Zabala Salegi “Basajaun”
+29 maart 1997

Josu Zabala Salegi “Basajaun” werd in de wijk Rotxapea, Iruñea-Pamplona geboren in 1976. Na een normaal verlopen kindertijd studeerde hij Euskara en werd later leraar bij AEK- Alfabetatze Euskalduntze Koordinakundea, Coördinator voor Alfabetisering en Promotie van het Euskara. Hij besteedde al zijn energie, zijn kracht en zijn vitaliteit aan de verdediging van het Euskara. Op een dag moest hij alles achterlaten en in de clandestiniteit verdwijnen. Hij werd pas terug opgemerkt op 29 maart 1997 (21 jaar jong) op de berg Deba in het dorp Itziar, Gipuzkoa, met een schot in het hart. Naast hem lag een pistool, een 9 milímeter Parabellum, waarop zijn vingerafdrukken niet werden teruggevonden. De officiële versie luidde, zoals gebruikelijk bij dergelijk overlijden, “zelfmoord”. Het onderzoek werd, bij gebrek aan elementen die moord zouden kunnen bevestigen, gearchiveerd en de zaak werd geseponeerd.

Opvallend is wat Naia Zuriarrain Mendiguren (aangehouden op 19.12.2002 na het oppakken in Frankrijk van Juan Ibon Fernández Iradi “Susper”) later noteert in haar geschreven verklaring over haar doorstane folteringen:

[…] Op het ogenblik dat ze mij hardhandig vastpakten en mij tegen het venster sleurden, zei een Guardia Civil mij: “Van op deze plaats heb ik ‘Anuk’ (Xabier Kalparsoro) uit het venster gegooid, en op die manier zal ook jij eindigen, ofwel zullen we naar de bergen trekken en je door het hoofd schieten, zoals wij met ‘Basajaun’ (Josu Zabala) hebben gedaan […] ”

29-03-2007 om 08:40 geschreven door Natxo  

ASB
Abertzale Sozialista Batasuna
Een nieuwe politieke partij

Vertegenwoordigers van Batasuna hebben gisteren, 27 maart 2007, een document vrijgegeven waarin een nieuwe politieke partij wordt voorgesteld: ASB-Abertzale Sozialista Batasuna. De bedoeling is die partij in te schrijven in het “Registro de Partidos del Ministerio del Interior”, register van de politieke partijen. Met de inschrijving werd Marije Fullaondo belast (zie foto, naast Otegi), die lijsttrekker was op de lijst HZ- Herritarren Zerrenda voor de Europese verkiezingen van 13 juni 2004. Lijst werd door het Tribunal Supremo verboden, omwille van geacht te zijn als  opvolger op te treden voor de verboden Batasuna.

De nieuwe partij heeft in de statuten laten opnemen dat ze exclusief de weg van de democratische politiek zal volgen, om de historische objectieven van de linkse abertzales te verwezenlijken.

De inschrijving in het register werd gisteren, even na 14:00 u, genotuleerd (de inschrijvingen lopen vandaag, 28.03.2007, af). Van af nu is het aan het Ministerie van Binnenlandse zaken om de nieuwe partij al dan niet te officialiseren.

De PP heeft al onmiddellijk opgeroepen om de partij te verbieden.

De regering verzekert dat ze de nieuwe formatie tot in alle details zal bestuderen en zal nagaan of de voorwaarden beschreven in de “Ley de Partidos” werden nageleefd. Binnenlandse Zaken beschikt over 20 dagen om, vanaf gisteren, zich van die taak te kwijten.

28-03-2007 om 08:45 geschreven door Natxo  

De vertegenwoordiger van Batasuna, Pernando Barrena (foto), heeft vorige week een oproep gedaan aan ETA, aan de regering en aan alle politieke partijen om er voor zorgen een klimaat van geweldloosheid en dialoog te verzekeren met als doel de voorwaarden te creëren opdat het vredesproces weer levensvatbaar zou zijn. Hij stelde ook de regering verantwoordelijk omdat zij de aangegane compromissen (afgesloten akkoorden) sedert het staakt-het-vuren van 22 maart 2006 niet vervuld heeft.

Juan María Olano, woordvoerder van Askatasuna (hulp aan politieke gevangenen) verwees de volgende dag naar die oproep: “Het zou een grove vergissing zijn te denken dat een onafhankelijke staat kan verwezenlijkt worden door middel van de gewapende strijd. In dit land (Euskadi) is er geen enkele organisatie die de gewapende strijd hanteert om een onafhankelijkheid ‘op te leggen’ of te ‘construeren’. Lees er maar de ETA-communiqués op na. De enige reden waarom ETA de wapens heeft opgenomen, is omdat ons land nooit democratie gekend heeft, omdat wij gecrimininaliseerd worden en omdat de bevolking nog nooit zelf heeft kunnen beslissen. Het is tot op de dag van vandaag nog altijd zo dat als de ultra’s van de PP blaffen, de regering bijt. Bijt naar het Baskische Volk en naar de linkse Abertzale in het bijzonder.”

27-03-2007 om 08:50 geschreven door Natxo  

De Lehendakari opnieuw voor de rechter

Het Tribunal Superior de Justicia del País Vasco (TSJPV) heeft beslist de zaak tegen de Lehendakari Ibarretxe verder te zetten. Hij werd, volgens artikel 556 van de Código Penal,  door het Foro de Ermua (mantelorganisatie van de PP) aangeklaagd voor medeplichtigheid in een delict van ongehoorzaamheid: met name een bijeenkomst met de leiders Arnaldo Otegi en Pernando Barrena in april 2006. De zaak wordt vandaag, 26 maart 2007 om 12:00 u, hervat. Ook vandaag moeten Arnaldo Otegi en Rufi Etxebarria verklaringen komen afleggen. Onderzoeksrechter Roberto Saiz heeft tevens informatie over deze bijeenkomst opgevraagd aan de kranten El Correo, Gara, El Mundo en El País, hij heeft ook het aanwezigheidsregister van Ajuria Enea (waar de bijeenkomst plaatsgreep) opgevraagd en aan de Guardia Civil informatie over de 'izquierda abertzale', om na te gaan of 'izquierda abertzale' rechtspersoonlijkheid geniet en eigenlijk een vervanger is voor de verboden Batasuna. Met andere woorden: hij wil onderzoeken of er onderhandeld werd in naam van Batasuna of in naam van 'izquierda abertzale'.

In de schoot van de rechterlijke macht is een controverse ontstaan over deze zaak. Magistraat Montserrat Comas, lid van de  Consejo General del Poder Judicial, het hoogste rechterlijke orgaan,  heeft verklaard dat het openen van een proces tegen de Lehendakari “hoogst ongebruikelijk” is: “Vergaderen met Batasuna, zelfs met ETA, is geen delict!”

De PNV maakt van die gelegenheid gebruik om nog eens een mediastunt uit hun hoed te toveren en roept de burgers op voor de TSJPV en voor alle gemeentehuizen te betogen als steun voor hun Lehendakari. Zij vragen diezelfde burger ook om het document "En defensa de nuestra instituciones" (ter verdediging van onze instellingen) te komen ondertekenen vanaf 22 maart tot de eerste week van april. De documenten zullen in alle gemeentehuizen ter beschikking zijn,  een soort “trouwregister” (trouw aan...)  
Dat de leiders van Batasuna in een gelijkaardige posities zijn, laat hen evenwel koud. Eigen volk eerst is hier de PNV-boodschap.       

Een eerste maal voor de rechter

De tweede maal voor de rechter

Ibarretxe en Otegi voor de rechter

26-03-2007 om 17:10 geschreven door Natxo  

6^de Nationale Assemblee van Etxerat

Vandaag, 25 maart 2007, gaat om 10:00 u in Cine Leidor te Tolosa, Gipuzkoa, de 6^de Nationale Assemblee van Etxerat door. Etxerat is een groepering van familieleden van politieke repressieslachtoffers. Hierbij willen ze een balans opmaken van de repressie door de Spaanse staat in het jaar 2007 en de eerste 3 maanden van dit jaar. Ook willen ze van hun assemblee gebruik maken om de politieke partijen onder druk te zetten om de repressie tegen Euskal Herria te stoppen.

Wat willen ze aan de kaak stellen?

1.    De effecten van de penitentiaire politiek zijn verergerd en wreder geworden.

2.    Het geweld van de staten (Spanje en Frankrijk) is niet gestopt, integendeel, het is verruwd.

3.     Er verblijven nog altijd 38 gevangenen in volledige isolatie.

4.     Er zijn 13 gevangenen die één of andere vorm van ziekte hebben: van zeer ernstig tot terminaal.

5.     Momenteel zijn er 148 gevangenen die ¾ van hun straf hebben uitgezeten (en dus konden vrijgelaten worden), maar ze blijven in de cel.

6.     Schrijnend is het geval voor 19 gevangenen die hun straf volledig hebben uitgezeten, maar die niet worden vrijgelaten. 

7.    Gedurende het jaar 2006 hebben zich 21 verkeersongelukken voorgedaan bij familieleden die op weg waren of terug kwamen van een gevangenisbezoek. Hierbij werden 45 personen gekwetst.

8.     In de eerste drie maanden van 2007 viel er één ongeval te noteren. Libe Aretxaga, partner van  Txomin Lesende die in de gevangenis van Zuera zit, werd zwaar gekwetst en de wagen werd volledig vernield.

9.     Het is nu 20 jaar geleden dat de regering van Felipe González, gesteund door de PNV, in 1978 de nefaste maatregel van gevangenenspreiding invoerde. De trieste balans tot nu toe is de dood van 22 politieke gevangenen en 16 familieleden, en een paar honderd gekwetsten.

25-03-2007 om 09:02 geschreven door Natxo  

75 jaar geleden werd de eerste Aberri Eguna gevierd

Aberri Eguna of de dag van het Baskische vaderland (nationale feestdag) werd voor het eerst, onder impuls van Luis Arana Goiri, gehouden op paaszondag 25 maart 1932. De aanleiding was tweeledig: het was de 50^ste verjaardag van de breuk met het Carlisme door de gebroeders Arana en het begin van het Baskisch nationalisme, door hen uitgetekend, en ze spiegelden zich aan de Paasopstand van de Ieren.

In 1932 verzamelden zich in Bilbo onverwacht een paar tienduizend abertzales met vertoon van veel Ikurriña's. De manifestatie eindigde aan het Sabin Etxea (Engelse vertaling beschikbaar).

In 1933 had de PNV vertegenwoordigers uit verscheidene delen van Europa uitgenodigd. Op het einde van zijn toespraak, zei Telesforo Monzón de historische woorden: "Vrijheid bereik je niet door er om te smeken, je verwerft het door de kracht, de macht". Tot 1963 bleven de Aberri Egunak gedomineerd door redevoeringen en copieuze maaltijden achteraf. Ook gedurende de burgeroorlog, maar dan in Parijs onder de leiding van president Agirre. Naderhand kwam ETA op de proppen en soms werd de Aberri Eguna gezamenlijk gevierd, soms op verschillende plaatsen.         

De 75^ste Aberri Eguna zal dit jaar gevierd worden op 8 april 2007.

25-03-2007 om 08:58 geschreven door Natxo  

Vandaag, 24 maart 2007, houdt Batasuna een conclaaf te Iruñea-Pamplona met het oog op de komende verkiezingen van 27 mei 2007. Voor Navarra betekenen die verkiezingen, naast gemeenteraadsverkiezingen, ook gewestelijke verkiezingen voor de Autonome Gemeenschap, ook wel “elecciones forales” genoemd. Dit conclaaf wil de vastberadenheid van de politieke partij aantonen om deel te nemen aan die verkiezingen en zo het hoofd te bieden aan de huidige UPN-regering (PP van Navarra). Dit conclaaf komt net één week voor het grootse verkiezingscongres van Batasuna dat zal gehouden worden op 31 maart 2007 in het BEC (Bilbao Exhibition Centre) te Barakaldo, Bilbao. De Partido Popular heeft al een verbod aangevraagd voor dit congres.

Het conclaaf staat in het teken van "Nafarroa Gorria. Los retos de la izquierda en Navarra en el siglo XXI", Voor een links Navarra. De uitdagingen van links in Navarra in de 21^ste eeuw. Het conclaaf is een uitloper van het dynamisch initiatief “Amaiursarea” (*), gestart in november 2006 te Burlada, onder de leiding van Pernando Barrena, met als doel debatten over het programma te organiseren over heel Navarra:

Een front tegen het homogeen maken van de globalisering
Een vergelijk van culturele diversiteit voorstellen
Een waarachtige democratische participatie van de burger

Een einde stellen aan de excessen van de UPN
De verdediging van de identiteit, de zelfbeschikking en de rechten van het Baskische volk

Dit in tegenstelling tot de huidige:

Ruwe politiek van neoliberale dominantie
Ongebreidelde wildgroei in de ontwikkeling van land en bronnen

Verloochening en criminalisering van de Baskische identiteit
Betutteling en minachting door Madrid 

(*) De naam “Amaiursarea” verwijst naar de slag van Amaiur, in 1522, tegen de inval in en de annexatie van Navarra door Castilla, tegen de wil van het volk dat hiermee zijn onafhankelijkheid verloor. In 1931 was de monoliet het voorwerp van een aanslag met explosieven. Na de reconstructie werd het nog ettelijke malen beschadigd tot het in 1976 volledig werd gerestaureerd. In 2003 werd het plakkaat met opschrift gestolen (intussen vervangen, maar zonder één cent tussenkomst van de UPN-executieve van Navarra).

24-03-2007 om 08:59 geschreven door Natxo  

Is nationalisme links of rechts?

Ik ben voorstander van een onafhankelijk Euskal Herria. Dus krijg ik door een groot deel van de Spanjaarden het etiket LINKS opgespeld.
Ik ben voorstander van een onafhankelijk Vlaanderen. Dus krijg ik door een groot deel van de Belgen het etiket RECHTS opgespeld.
Wat ben ik nu? Links of rechts? Ik lig niet wakker van de hokjesmentaliteit. Ik ben (volks)nationalist zonder meer en voorstander van het zelfbeschikkingrecht van de volkeren..

In de reeks: “Sociaal-Flamingantische Standpunten Nr.1” vond ik een paar belangwekkende punten om over na te denken:

Het Zelfbeschikkingsrecht der Volkeren

Politieke doctrine en beginsel van internationaal recht

(Samengesteld door Theo Van Heijst, voorjaar 2006)

Het volk

Een volk is een [zich als een eenheid beschouwende, min of meer gesloten] groep mensen [die haar identiteit gestalte geeft via verwijzingen naar][met] een gedeelde cultuur, taal, en geschiedenis, gebonden aan een gemeenschappelijk grondgebied.

De staat

Een staat is een onderscheiden reeks politieke instellingen (een politiek-juridisch apparaat) met eigen constitutionele en institutionele bewindskenmerken, wier bijzondere bekommernis en maatschappelijk aanvaarde functie is om heerschappij te organiseren binnen een afgebakend grondgebied (een specifieke geopolitieke ruimte) door collectief bindende algemene beleidslijnen en concrete beslissingen te bepalen, via formele besluitvorming, en die op te leggen aan de daarin levende bevolking, in naam van hun gemeenschappelijk belang of de Algemene Wil.
Een staat wordt steeds gekenmerkt door een zekere mate van in- en uitsluiting, door meerderheden en minderheden, door regionale verschillen en door een ingewikkelde stratificatie (indeling in sociale klassen). Immers, sinds de mensheid het stadium van de tribale samenleving is ontgroeid, berust de politieke macht steeds in de handen van een heersende klasse. Elke staat is op elk ogenblik -in zijn specifieke vorm- de stoffelijke verdichting van de krachtsverhoudingen (en de strijd) tussen zijn sociale groepen. Het uitzicht van een staat op een bepaald ogenblik is steeds het resultaat van de strijd tot dan toe tussen de heersende klassen en de ondergeschikte groepen.

Het zelfbeschikkingsrecht

Het zelfbeschikkingsrecht is de kern van alle echte nationalistische ideologie: de betrekking tussen volk en staat vindt zijn volste uitdrukking in de democratische natie-staat. Het zelfbeschikkingsrecht van de volkeren is een radicale politieke doctrine die postuleert dat een volksgroep die een afzonderlijke en onderscheiden identiteit heeft, het recht heeft zichzelf te besturen en voor zichzelf de staat mag bepalen waarin ze wil leven. Het zelfbeschikkingsrecht der Volkeren is het recht van elk volk om vrijelijk zijn politieke status te bepalen en zijn economische, sociale en culturele ontwikkeling na te streven. Het nationaal recht op zelfbeschikking stelt dat elk volk de politieke en legale status mag bepalen van het grondgebied dat het bewoont, dat het er de bestuursvorm van mag bepalen en dat het desnoods zijn identiteit mag beveiligen door ze te institutionaliseren in de vorm van een onafhankelijke soevereine staat.

Het nationalisme

Nationalisme is het streven van een volk naar zelfbeschikking, naar een of andere vorm van zelfstandigheid of een eigen staatsmacht.

Nationalisme bestaat in drie hoofdvormen:

1. het volk vijzelt zijn loyauteit aan de staat op om die te verstevigen (ook wel civiek nationalisme, staatsnationalisme of patriottisme genoemd)
2. het volk vraagt een vorm van interstatelijk zelfbestuur (autonomisme)
3. het volk wil het bestaand staatsverband afvallen, wil een eigen staat creëren of een andere vervoegen (secessionisme, separatisme; irredentisme of het streven naar hereniging van een volksgroep met het vaderland)

Tot hier een paar punten uit de reeks: “Sociaal-Flamingantische Standpunten Nr.1”

Ik wil hier het volgende aan toevoegen.

Ik opteer voor een ver doorgedreven volksnationalistische opvatting, die naar mijn aanvoelen de meest democratische is en de meest vredevolle. Het is een vorm van nationalisme dat uitgaat van een volk. Het volk vormt een natie, en die natie moet de basis vormen van de bestuurlijke eenheid. Volksnationalisme gaat er dus van uit dat het volk belangrijker is dan de staat. Het volk moet de eigenlijke drager zijn van de publieke macht, met een zo’n groot mogelijke volkssoevereiniteit. Een volk wordt door volksnationalisten omschreven als een groep mensen met een gemeenschappelijke taal, cultuur en geschiedenis. Dat betekent niet noodzakelijk dat de etniciteit of de religie, godsdienst of levensbeschouwing dezelfde moet zijn. Doorgaans is volksnationalisme soms wel wat naar binnen gericht, met nadruk op de eigen culturele, politieke, sociale en institutionele ontplooiingsmogelijkheden van het volk, daar waar staatsnationalisme sterk leunt op staatsinstellingen en territoriale ambities die niet zelden zware conflicten met buurvolkeren opleveren. Hierin toont staatsnationalisme dikwijls nauwe verwantschap met imperialisme.

23-03-2007 om 08:41 geschreven door Natxo  

15^de Uitgave van de “Korrika”
De Baskische Gordel
22 maart 2007 – 01 april 2007

De "Korrika", de ren, een loopmanifestatie, wordt elke twee jaar georganiseerd door AEK-Alfabetatze Euskalduntze Koordinakundea, Coördinator voor Alfabetisering en Promotie van het Euskara, en staat geheel in het teken van de Baskische taal. AEK zag het levenslicht in 1965, met een paar schuchtere, kleinschalige campagnes, zoals avondlessen (gau-eskolak) op geïmproviseerde plaatsen. De Euskaltzaindia, Academia de la Lengua Vasca, verleende zijn onvoorwaardelijke steun en momenteel beschikt AEK over een 100-tal euskaltegis (opleidingscentra) en een 500-tal leraars.

Het objectief is het bewust maken en promoten van het Euskara en het inzamelen van fondsen om dit te kunnen bewerkstelligen, dag na dag in de opleidingscentra (euskaltegis) van AEK.
Vanaf de eerste loopmanifestatie (van Oñati, Gipuzkoa naar Bilbao, Bizkaia) in 1980, is de manifestatie uitgegroeid tot het belangrijkste gebeuren ten voordele van het Euskara, en dit vooral door de massale aanwezigheid. Vandaag zijn we dus toe aan de 15^de editie.

In tegenstelling tot onze Gordel rond Brussel wordt de “Korrika” niet op één dag gelopen omdat dit technisch onmogelijk is. De “Korrika” wordt namelijk non-stop gelopen door heel Baskenland van Noord tot Zuid en van Oost tot West, dit jaar 2279 km lang, en vertrekt op 22 maart 2007 in Karrantza, om op 1 april 2007 aan te komen in Iruñea.

Bovendien stopt de ren niet. Er wordt ’s nachts doorgelopen, soms maar door één moedige die echter steeds de begeleiding (en soms de noodzakelijke bescherming) geniet van een bestelwagen. In elk dorp, gehucht of stad loopt iemand voorop met een getuigenstok, een soort aflossingsstok.
Die getuigenstok wordt om de kilometer overhandigd aan een andere persoon. Binnenin de stok zit een boodschap die op het einde van de “Korrika” wordt voorgelezen door een significant persoon uit de euskaldunomgeving (euskadun = Baskischsprekend). De naam van die persoon wordt geheim gehouden tot op het laatste ogenblik.

De “Korrika” brengt iedereen op de been die het hart voor de Baskische Taal op de goede plaats draagt. Er worden voor dit jaar opnieuw zo’n 600.000 personen verwacht uit alle lagen van de bevolking.
Het motto van dit jaar is “MUJER EUSKALDUN”. Dit jaar wordt er dus speciaal eer gebracht aan de Baskisch sprekende vrouwen. Dit is een hommenage aan alle vrouwen van alle generaties, van alle leeftijden, van alle sociale klassen en ideologieën, bekend en onbekend, voor de belangrijke rol die zij gespeeld hebben in de recuperatie, de ontwikkeling, het onderhouden en de toekomst van het Euskara in het bijzonder en de Baskische cultuur in het algemeen. 

Foto van vandaag over de Korrika

22-03-2007 om 21:39 geschreven door Natxo  

Op 22 maart 1984, precies een maand na de aanslag op PSOE-politicus Casas (echtgenoot van huidige Europarlementair Barbara Dürkopf), werden in de baai van Pasaia (tussen Donostia en Irún) vier jongeren afgemaakt door de Spaanse Politie, mogelijk bijgestaan door leden van de Guardia Civil in burgerkleren gekazerneerd in Intxaurrondo (Donostia). Het viertal dat gefusilleerd werd, was lid van "CCAA" (Comandos Autónomos Anticapitalistas)  ideologisch aanleunend bij de Baskische gewapende organisatie, ETA. Op 03 januari 2001 stelde de gemeenteraad van Azpeitia zich burgerlijke partij in de “schietpartij” van Pasajes waarbij twee burgers van de gemeente het leven lieten: Pedro Mari Isart, “Pelitxo”, en Dionisio Aizpuru Arbelaiz, “Kurro”. (Verder kwamen Rafa Delás Aizkorbe “Txapas” en José María Izura Sanz, “Pelu” uit Pamplona ook nog om). Deze zaak zal heropend worden met het “horen” van de enige overlevende, Joseba Merino. Hoewel er voldoen

De moordende valstrik van de Guardia Civil

22-03-2007 om 08:35 geschreven door Natxo  

NIEUWSFLASH

Een maat voor niets.
Waar houden ze zich mee bezig?

Om 20:15 u arriveerde Otegi in de Audiencia Nacional en kon de zitting eindelijk van start gaan. Het heeft niet lang geduurd, want de Openbare Aanklager bij de Audiencia Nacional heeft de aanklacht “verheerlijking van terrorisme” laten vallen. Dus moest Otegi wel vrijgesproken worden.

Zie ook de 2 artikels hieronder:

Arnaldo Otegi opnieuw in de beklaagdenbank

Arnaldo Otegi wordt aangehouden

21-03-2007 om 21:40 geschreven door Natxo  

NIEUWSFLASH

Het proces tegen Arnaldo Otegi moest vanmorgen om 10:30 u van start gaan. Otegi was niet aanwezig omwille van de bijzonder slechte weersomstandigheden in het Noorden van land.  Otegi beweerde geblokkeerd te zitten in Miranda del Ebro. Het proces werd uitgesteld tot 16:30 u.

De Audiencia Nacional beval de Guardia Civil de zaak te onderzoeken. Hun oordeel was dat er wel moeilijkheden waren, maar niet onoverkoombaar. Intussen was Otegi terug naar huis gereden.

Intussen werd de onmiddellijke aanhouding van Otegi en overbrenging naar Madrid geëist, zodat hij toch nog om 18:00 u zou kunnen berecht worden.

Om 16:45 u is de Guardia Civil, met 5 alleterreinwagens (zie foto) en groots machtsvertoon, aan het huis van Otegi te Elgoibar opgedaagd, hebben het omsingeld en hebben hem aangehouden.

Otegi werd vanuit Elgoibar overgebracht naar het vliegveld van Loiu om met een vliegtuig van de Cuerpo Nacional de Policía overgevlogen te worden naar Madrid.

21-03-2007 om 19:15 geschreven door Natxo  

De zaak in kwestie is “verheerlijking van het terrorisme” en refereert naar de hommage die gebracht werd aan Olaia Kastresana op 30 juli 2001 op het kerkhof van Polloe te Donostia. Vooral zijn uitspraak “Een applaus voor alle Gudaris (Baskische soldaten) die gevallen zijn in de lange strijd voor zelfbeschikking” werd hem zwaar aangerekend.
In mei 2004 werden ze al eens voor die feiten veroordeeld door het TSJPV- Tribunal Superior de Justicia del País Vasco. Otegi werd veroordeeld tot 15 maanden (op borg vrij), Jon Salaberria werd bij verstek vrijgesproken en Araitz Zubimendi, die wel aanwezig was, werd ook vrijgesproken. Otegi tekende beroep aan bij het Tribunal Supremo, die de heropening van het proces beval. Jon Salaberria moet nu samen met Otegi verschijnen omdat Salaberria bij verstek veroordeeld/vrijgesproken was. Maar Salaberria is nu voortvluchtig voor een andere zaak.

Op 19 maart 2007 vraagt de Openbare Aanklager een tweede maal om de zaak te verdagen.
Het antwoord liet een tijdje op zich wachten, maar omstreeks 16:00 u werd beslist dat het proces toch doorgang zou vinden op 31 maart 2007, met dien verstande dat Jon Salaberria en Araitz Zubimendi niet moeten verschijnen.

Otegi werd ook al eens veroordeeld (op borg vrij) voor een hommage aan de ETA-leider José Miguel Beñarán, "Argala", op 10 april 2006 en voor belediging (“chef van de folteraars”) van de Koning in 2003 (op borg vrij).

Juristen vrezen dat hij nu wel eens zou kunnen opgesloten worden.

21-03-2007 om 08:48 geschreven door Natxo  

+20 maart 1999

In Renteria wordt op 20 maart 1999 het lijk gevonden van José Luis Geresta Mujika, "Ttotto", met een kogel in het hoofd.

José Luis Geresta Mujika “Ttotto”, werd op 11 maart 1970 geboren op de boerderij Iruña, in Zizurkil. Al erg jong nam hij deel aan politieke manifestaties, die hij mee hielp organiseren. Hij werd lid van Gestoras Pro-Amnistía waarvoor hij jarenlang actief was. Hij ging ook werken in het alfabetiseringsproject AEK. De geschiedenis van Euskal Herria was zijn voornaamste interessepunt. Vijf jaren zat hij op een bulldozer, later werkte hij als zelfstandige. Tenslotte verdween hij in de clandestiniteit. Op 9 maart 1999 arresteerde de politie zijn vriendin, Nekane Txapartegi, raadslid in Asteasu. Na enkele dagen vond de Ertzaintza vervalste identiteitsdocumenten die Ttotto gebruikt had. Op 20 maart werd hij dood aangetroffen in de Barrio de Zamalbide (grondgebied Renteria) met één kogel in het hoofd. De officiële versie sprak meteen van zelfmoord, maar de familie sprak dit steeds tegen. Gestoras Pro-Amnistía noemde het een “Staatsmoord”, een nieuwe episode in de vuile oorlog tegen het Baskische Volk.

In Renteria, in de wijk Zamalbide, wordt op 20 maart 1999 het lijk gevonden van José Luis Geresta Mujika, "Ttotto", met een kogel in het hoofd. De Ertzaintza gelooft in zelfmoord, maar ze wisten wel pas 23 uren na de vondst wie het was. Er lagen drie kogelhulzen bij het lijk en het lichaam zat vol schrammen en krabben in het aangezicht en de armen. Arnaldo Otegi spreekt meteen over de "verantwoordelijkheid van de Staatsapparaten". De week tevoren werd in Hernani een "heuptasje" gevonden met daarin valse papieren, gebruikt door Geresta, en een Browning. De Guardia Civil had al een tweede versie klaar voor het geval "zelfmoord" zou weerlegd worden. De titel is: "Guardia Civil sluit een afrekening niet uit." El Mundo kwam zelfs met drie mogelijkheden! Maar volgens de familie zou Geresta zich nooit zelf om het leven brengen. Maar eerder werd de vriendin van Geresta, Nekane Txapartegi, gearresteerd, terwijl bij de arrestanten in Parijs Irantzu Gallastegi was met wie Geresta "talde" (groep) vormde. Zelfdoding zou dus mogelijk zijn…
Op de muren verschijnt de tekst: "Geresta Erahila!! Policia Asesina" (Geresta vermoord. Politie, moordenaar). Ook wordt er weer over andere "zelfmoorden" gesproken. In 1993 "werd" Xabier Kalparsoro uit het venster van een politiecommissariaat"gevallen". In 1997, de dag vóór Pasen, Aberri Eguna, werd Josu Zabala eveneens levenloos teruggevonden met een pistool naast zich, een kogel in de borst, maar heel weinig bloed. Arnaldo Otegi: "Ondanks onze diepe pijn zullen we reageren met politieke intelligentie. De Spaanse en Franse staat zijn tot alles in staat om ons vredesproces op te blazen."

20-03-2007 om 08:36 geschreven door Natxo  

Euskal Herria Bai

In Frans-Baskenland of Iparralde staat de strijd voor de eigen instellingen hoog op de agenda. Iparralde of Ipar Euskal Herria zit gevangen in één departement "Département Pyrénées Atlantiques" samen met het grotere Béarn, waardoor de Basken bijna steeds aan het korste eind trekken.

Op een paar maanden voor de wetgevende verkiezingen in Frankrijk klinkt in Frans-Baskenland, Iparralde of Ipar Euskal Herria, de roep naar eenheid tussen de nationalistische partijen sterker en sterker.
Personen en groepen van burgers doen een oproep aan de abertzalepartijen om de krachten te bundelen in het vooruitzicht van de verkiezingen van 10 en 17 juni, vooral dan voor de Franse Nationale Assemblee. Zij herinneren aan de contacten die vorige zomer plaatsgrepen in Lapurdi (Labourd), Nafarroa Beherea (Basse-Navarre) en Zuberoa (Soule). Contacten die tot doel hadden een gezamenlijk programma en gezamenlijke kandidaten naar voren te schuiven, onder de naam “Euskal Herria Bai”, Ja, Euskal Herria. Het contact, waarop al een document met voorakkoord voorzien was, werd gedwarsboomd door de aanslag op Barajas. Vooral de PNB-PNV was ontstemd en haakte af. Intussen hebben ze toch weer een opening gelaten.
Batasuna en EA-Eusko Alkartasuna zijn bereid de alliantie te handhaven. In principe zal eind deze maand AB- Abertzaleen Batasuna de houding bepalen. De PNB-PNV wacht nog af tot dat de definitieve houding van de drie andere partijen bekend is. Philippe Duluc, de woordvoerder van PNB, zegt dat de beslissing nog een kwestie van dagen is, en dat niet de PNB de alliantie heeft opgeblazen, maar wel ETA.

Ondertussen heeft de gemeentelijke abertzalegroep “Herria Bizi Dadin” uit Uztaritze en een groep abertzales uit het kanton Baigorri opgeroepen de verschillen te overstijgen omwille van de broodnodige eenheid.

In dezelfde zin mogen de 3 assemblees beschouwd worden, die georganiseerd werden door de leidinggevende personen: Mixel Bergouignan, Graxi Etchebehere, Maite Dubois, Peio Uhalde, Mattin Etchepare, Dominique Duhalde, Antton Etxeberri, Mirentxu Lako, Miguel Torre, Koldo Gorostiaga, Pantxo Belin, Iñaki Zaldunbide, Serge Harisgain, Haritza Camblong, Alain en Ana Proust.

Die assemblees werden gehouden op vrijdag, 16 maart 2007, in de lokalen ‘Haize Berri’ te Izura, ‘Trinquete Moderne’ te Baiona en ‘Oxtikenia’ te Senpere.

19-03-2007 om 16:11 geschreven door Natxo  

Manipulatie van één van de hoogste magistraten?

Bij mijn dagelijkse lectuur in Baskische en Spaanse kranten is het mij opgevallen hoe gepolitiseerd de rechterlijke macht in Spanje wel is. De voorbije week heeft zich dan ook een uitzonderlijk feit voorgedaan. Verscheidene magistraten, die hervormingsgezind genoemd worden, hebben klacht ingediend tegen Excmo. Sr. D. Francisco José Hernando Santiago (zie foto), voorzitter van het “CGPJ-Consejo General del Poder Judicial”, algemene raad van de rechterlijke macht, en van het “Tribunal Supremo”, het Hooggerecht. De minister van Justitie, Mariano Fernandez Bermejo, toonde zich heel bezorgd over die bijzonder ernstige aanklacht. Hij kan het niet geloven dat dit met de waarheid zou stroken, maar heeft wel beloofd de zaak grondig te laten onderzoeken.

Wat is de grond van de aanklacht?

De samenstelling van het panel van magistraten voor “Sala 61 van het Tribunal Supremo”, belast met de onwettigverklaring van partijen die niet voldoen aan de “Ley de Partidos”, heeft de voorbije week heel wat deining veroorzaakt. De samenstelling ervan, waarbij 4 nieuwe magistraten moesten benoemd worden, sleept nu al anderhalf jaar aan. De polemiek dateert al van juni 2005 toen in het BOE- BOLETÍN OFICIAL DEL ESTADO, staatsblad, de benoeming van de 4 magistraten werd gepubliceerd: José Antonio Seijas, Antonio Salas, Vicente Luis Montes en Encarnación Roca. Alhoewel de benoeming gelijktijdig gebeurde, verscheen dit niet gelijktijdig in het BOE, er was een verschil van een paar dagen. Dit verschil had een effect op de samenstelling van “Sala 61 van het Tribunal Supremo”.

Kort samengevat komt het hier op neer. Indien de namen gelijktijdig in het BOE verschenen waren, dan moest Encarnación Roca, Catalaanse en hervormingsgezind, benoemd worden in het panel. Dit is dus niet gebeurd en Antonio Salas, conservatief, werd benoemd. Op 14 maart 2007 werd dit eigenaardig proces geanalyseerd door de voltallige CGPJ-Consejo General del Poder Judicial. Op die vergadering werd een klacht, door hervormingsgezinden magistraten, voorgedragen door de secretarisgeneraal van de raad. De klacht wordt samengevat in de vraag of Hernando, een conservatief, de hele situatie niet geforceerd (gemanipuleerd) heeft om zo tot een meerderheid van conservatieve stemmen te komen. Vast staat in ieder geval dat Hernando de opdracht tot publicatie in het BOE had gegeven. Volgens de hervormingsgezinde magistraten zou Hernando dus op een slinkse manier gehandeld hebben zodat de samenstelling van het Hof van magistraten een conservatieve meerderheid kon behalen (het ons-kent-ons-systeem). Als je weet dat die meerderheid kan beslissen over de toelating van Batasuna tot de verkiezingen, dan weet u voldoende.

Hernando voert als verdediging aan dat de verantwoordelijkheid voor die zaak bij zijn technische assistenten ligt, en hij heeft hen al een dossier laten opstellen om de zaak uit te klaren. Nochtans staat in de notulen van het secretariaat dat Hernando zelf opdracht gaf om de benoemingen van de magistraten te vergelijken, m.a.w. een conservatief oogje in het zeil houden, en dat Hernando zelf de opdracht gaf tot publicatie in het BOE. Als dit vermoeden van manipulatie bewaarheid wordt, dan is de Spaanse rechtstaat nog erger dan een bananenrepubliek, excuseer, bananenmonarchie.

18-03-2007 om 08:48 geschreven door Natxo  

Navarra, bakermat van de Basken, in de kijker

De manifestatie van vandaag, 17 maart 2007, die ingericht werd door de executieve van Navarra, samengesteld uit UPN-CDN onder de leiding van Miguel Sanz Sesma (UPN), is voorbij.

Wat is er vooral opgevallen?

1. De manifestatie werd alleen gesteund door UPN en CDN en verworpen door de volledige oppositie PSN, IUN-NEB, Aralar, EA, PNV, Grupo Mixto en de vakbonden van de autonome gemeenschap. Dat is bijzonder tekenend.
2. Om aan voldoende betogers te geraken, heeft Sanz de hulp ingeroepen van de PP. De zwaargewichten van die partij waren er dan ook als de kippen bij op een weinig subtiele manier aanwezig te zijn, in zo verre dat heel wat kranten aftitelen met “De PP komt op straat”. Dat zal wel niet de bedoeling van Sanz geweest zijn. Komt daar nog boven op dat ook de “guerracivilistas” (van de Guerra Civil) van Falange present geblazen hadden. Dat versterkt uiteraard het vermoeden dat het clubje UPN en PP een serieuze zwenk naar uiterst rechts aan het maken is.
3. Zoals gewoonlijk is het aantal deelnemers de inzet van een aparte strijd. Het aantal schommelt, al naar gelang van de bron, tussen de 60.000 en de 103.000. Als u het mij vraagt, is dat geen daverend succes, temeer dat de overgrote meerderheid van buiten Navarra werd aangevoerd. Verscheidene inwoners van Iruñea-Pamplona zelf hebben hun afkeer voor de manifestatie getoond door in de Casco Viejo van de stad een “Cacerolada” (potten- en pannengekletter) te houden.
4. Er was wel wat spanning als gevolg van een gelijktijdige betoging door LAB, maar van incidenten is er nergens sprake.

17-03-2007 om 19:26 geschreven door Natxo  

Navarra zal zijn wat de …….. beslissen!

Het motto waaronder vandaag een manifestatie doorgaat in Navarra, is:

"Fuero y libertad. Navarra no es negociable”

Fuero en vrijheid. Navarra is niet onderhandelbaar.

UPN-Unión del Pueblo Navarra (zusterpartij van de PP) en CDN-Convergencia de Demócratas de Navarra willen met de organisatie van die manifestatie een halt toeroepen aan zowel Batasuna, als aan de regering. De president van de Autonome Gemeenschap Navarra, Miguel Sanz Sesma, en de voorzitter van de CDN, Juan Cruz Alli, willen de identiteit van Navarra laten zoals ze is. De identiteit die ze zelf jaren geleden hebben vastgelegd (door het strot geduwd) op de rug van de inwoners (zie verder). Ze reageren hiermee op het nieuwe voorstel van Batasuna om van Euskadi en Navarra één autonoom gebied te maken. Ze reageren hiermee op de regering omdat die geen stelling inneemt en blijft zwijgen.

Miguel Sanz verklaart: “We vragen moed en verzet om de constitutionele en democratische orde te handhaven”. Weliswaar de constitutionele en democratische orde van hen zelf. Omdat ze niet zo zeker zijn van de opkomst hebben ze alle “politiekcorrecte” Spanjaarden uitgenodigd om aanwezig te zijn. Ook opperbroeder Mariano Rajoy van de PP is er niet gerust in en mobiliseert de PP-troepen om, samen met hem, op te stappen in de manifestatie. Maar wat denkt de bevolking daarvan? Ach ja, niet de perfectie telt, weet je nog, wel de opkomst.

Welnu, Pernando Barrena van Batasuna heeft uit de doeken gedaan dat, bij de luttele historische gelegenheden, het volk zich altijd heeft uitgesproken voor een gezamenlijk project samen met de andere Baskische provincies. De huidige identiteit is altijd opgelegd geweest, eerst met de verovering “manu militari” van Navarra in 1512, later met de Carlistenoorlogen, later met de fraude bij het Statuut van 1931 en een paar jaar terug met de “Amejoramiento de los Fueros”, een zogezegde verbetering van de Fueros, eigenlijk een doekje voor het bloeden, want vanaf nu zou het centralistisch gezag te Madrid beslissen. Hierbij werden de abertzales buiten spel gezet en van een referendum was in de verste verte geen sprake.

Ley de Amejoramiento Foral Art. 5.1. "A los efectos de la presente Ley Orgánica, ostentarán la condición política de navarros los españoles que, de acuerdo con las leyes generales del Estado, tengan la vecindad administrativa en cualquiera de los municipios de Navarra". “Als resultaat van de huidige Ley Orgánica, organieke wet, bepalen de Spanjaarden de politieke voorwaarden van de “navarros”, dit op basis van de algemene wetten van de Staat. De Spanjaarden beschikken over het administratieve nabuurschap van alle gemeenten in Navarra”. M.a.w. een “navarro” wordt simpelweg als Spanjaard beschouwd.

 
De Baskische regering is er van overtuigd dat de manifestatie te Iruñea een telegeleide manifestatie is vanuit Madrid opgelegd. De woordvoerster, Miren Azkarate, manifesteert dat de Executieve van Navarra schrik heeft van een democratisch antwoord van de bevolking, die zelf de toekomst wil bepalen en waarbij de machtwellustelingen van de PP, pardon de UPN, wel eens het onderspit zouden moeten delven. Het motto "Fuero y libertad. Navarra no es negociable” kan zonder meer vervangen worden door “Miedo a perder el poder. En Navarra no puede haber cambio”, Schrik om de macht te verliezen. In Navarra mag er geen verandering komen. Dit blijkt overduidelijk uit het feit dat de meest rechtse haviken van de PP aanwezig zullen zijn, zelfs Aznar. Sanz verliest de greep op zijn manifestatie, die meer en meer in het teken staat van de machtwellust van de PP. Hij beseft dit maar al te goed en dit gegeven doet hem meer kwaad, dan goed. Nog een opdoffer: gisteren, 16 maart 2007, hebben de ultra’s van Falange opgeroepen om deel te nemen aan de manifestatie.

Waarom de PP-regering van Navarra uitgerekend die dag verkoos om te manifesteren, blijft een raadsel. Want het is een feit dat de nationalistische vakbond LAB-Langile Abertzaleen Batzordeak-Asociación de Trabajadores Patriotas al een tijd geleden op die dag een betoging gepland had onder het motto “Langileok autodeterminazioa. Euskal Herrian lan eta bizi. Berton erabaki” (Arbeiders voor autonomie. Leven en werken in Euskal Herria. Beslissen, hier!). Het kan natuurlijk ook louter toeval zijn dat de manifestatie van Sanz een half uur vroeger van start gaat dan die van LAB.

Ook de Catalanen laten van zich horen

Vanuit het presidentieel departement van de Catalaanse regering wordt opgeroepen om op de dag van de betoging van Sanz te protesteren voor de hoofdkwartieren van de PP. Berichten werden via e-post (e-mail) verstuurd over heel Spanje, waarin wordt opgeroepen om voor alle hoofdkwartieren van de PP in Spanje een “Cacerolada” (potten en pannen laten kletteren) te houden om zo te protesteren tegen de manipulatie en de leugens van de PP. Mariano Rajoy en zijn machiavellisten kunnen er niet om lachen.

De Spaanse regeringsleider reageert laconiek op de verwijten van Sanz i.v.m. zijn afwezigheid op de manifestatie: “Navarra zal alleen zijn wat de bevolking beslist”.

17-03-2007 om 17:52 geschreven door Natxo  

De Openbare Aanklager van de Audiencia Nacional in het proces “Sumario 8/97”, Vicente González-Mota, heeft vandaag 16 maart 2007 zijn eis tot strafmaat gemilderd. Hij is tot dat besluit gekomen omdat niet bewezen is dat de zogenoemde “Grupo Y” een verlengstuk van ETA zou zijn en ook omdat er van enige vorm van samenwerking niet het minste bewijs kon aangetoond worden. Een bezwarende omstandigheid is wel dat de jongeren gemaskerd waren.

Deze nieuwe kwalificatie zal de Openbare Aanklager op de volgende zitting op 20 maart 2007 verdedigen.

De strafreducties komen hier op neer:

Joseba Mirena Higuera (van 58 naar 13 jaar)
Alberto Río (43 naar 9)
Juan Pablo Montoya (56 naar 16)
Oscar Estébaniz (41 naar 16)
David Abarzuza en Carlos Xabier Montoya (10 naar 1)
María Arantza Rus Gabaldón (56 naar 19)
Koldo Barbería (9 naar 1)
Calos Iñigo Blasco (15 naar 1).

16-03-2007 om 19:43 geschreven door Natxo  

Bij een interview in “Gara” vorige vrijdag, 9 maart 2007, heeft Arnaldo Otegi (foto) van Batasuna bevestigt dat het mogelijk moet zijn om binnen enkele weken een akkoord te bereiken tussen de politieke partijen. Dit moet leiden naar een finaal democratisch scenario voor Baskenland.
Het uitgangspunt moet zijn de verklaring van Anaitasuna: een geïntegreerde autonomie tussen Euskadi en Navarra, met voorafgaande goedkeuring door de burgers van beide, nu nog, autonome gemeenschappen. Volgens Otegi is dit de definitieve oplossing voor het conflict en dat ligt dan ook op tafel.

Otegi bekritiseert zowel de PNV, als de PSOE, omdat zij nog geen uitspraak gedaan hebben over dat voorstel, dat al op 7 februari 2007 aan de pers werd voorgesteld. Zij hebben zelf de moeite niet getroost om een alternatief aan te bieden.

Wat de komende verkiezingen betreft, verzekert Otegi dat de linkse Abertzale aanwezig zal zijn, omdat het een formatie is die niet buiten de lijnen van de instellingen wil blijven staan. Precies daarom werd op zaterdag, 10 maart 2007, een “geheime” assemblee gehouden in de “Escuela Técnica Superior de Náutica y Máquinas Navales” te Santurtzi (Bizkaia). Een 300-tal aanwezigen, waaronder Otegi zelf en andere leden van de Mesa Nacional, hebben er gewerkt aan een strategie om de komende gemeenteraadsverkiezingen voor te bereiden. Er is evenwel één groot obstakel: “La Ley de Partidos” van 2002.

LEY DE PARTIDOS

De wet van de partijen

Artikel 11.1.

De regering en het Openbaar Ministerie van de Tribunal Supremo zijn gewettigd een verklaring van illegaliteit van een politieke partij, en als gevolg daarvan de ontbinding, te eisen. De Kamer van Volksvertegenwoordigers en de Senaat kunnen bij beide instanties om een verbod van een politieke partij vragen. (De uiteindelijke beslissing ligt bij de “Sala 61 van het Tribunal Supremo”.)

Additionele beschikking.

Als gevolg van de onwettig verklaring, de ontbinding of de opschorting van een politieke partij, kunnen personen van deze partij of personen van groeperingen die er bij aansluiten, in de plaats treden of op enige manier de taak willen voortzetten, geen kandidaat zijn voor verkiezingen.

Op 13 maart 2007 werd ‘s avonds in de Kamer van volksvertegenwoordigers een motie verworpen, die door de PP ingediend werd. De motie betrof:

1. het terugschroeven van het verzachtende gevangenisregime voor De Juana
2. de onwettig verklaring van de politieke partij EHAK (communisten die programmapunten van Batasuna hebben opgenomen)
3. het verbod voor Batasuna om, om het even onder welke naam, bij de verkiezingen op te komen (eigenaardige vraag, want Batasuna en de eventuele opvolger is al verboden)

Op 14 maart 2007 kwam er dan een eerste waarschuwing. Minister van Justitie, Mariano Fernández Bermejo, heeft instructies gegeven aan de “Abogacía del Estado”, staatsadvocatuur, om bijzonder oplettend te zijn bij de kandidatuurstelling voor de verkiezingen van 27 mei 2007. Er moet vooral nagezien worden of de kandidaten niet samen heulen (zijn woorden) met Batasuna en of er eventueel sprake zou kunnen zijn van opvolging van die partij. Bermejo weigert wel op te treden tegen de politieke partij EHAK.

16-03-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Euskal Herria krijgt het laatste woord

Gisteren, 14 maart 2007, was de laatste zittingsdag in het monsterproces 18/98. De beklaagden krijgen het laatste woord. Euskal Herria krijgt het laatste woord (zie verslag van de laatste incidentrijke dag: klik hier en ga onderaan de pagina kijken bij 14/03/07).

Aan het einde van het macroproces 18/98 willen we graag een eerste beschouwing ten beste geven. Het proces dat op 21 november 2005 gestart is en 16 maanden zal geduurd hebben, is het gevolg van een paar juridische spitsvondigheden begonnen in 1998. De bedoeling was een groot deel van de Baskische gemeenschap het zwijgen op te leggen, de linkse abertzales. Het was het proces tegen het Baskische nationalisme.

Een uitzonderingstoestand werd gecreëerd en het recht van vrijheid van mening, het recht op bijeenkomsten en vergaderingen, het recht op ondernemen, het recht op een eigen ideologie, het recht op dissidentie werden met de voeten getreden. Het recht op zelfbeschikking staat niet in het woordenboek van het staatsnationalisme.

De aanval was eigenlijk al begonnen in 1996 toen, na een furieuze en georkestreerde mediacampagne, de eerste verdachtmakingen gelanceerd werden tegen Herri Batasuna. De voltallige directie werd veroordeeld en opgesloten. Dit was zonder voorgaande in Europa. De PSOE, de socialisten, waren toen aan de macht. Een paar jaar later, toen de PP de macht overnam, werd de repressieve strategie agendapunt nummer 1 voor de regering. Ideeën, initiatieven, sociale en politieke activiteiten werden gecriminaliseerd. Onder impuls van magistraat Baltasar Garzón werd vanaf dit moment de filosofie van het “netwerk” uitgetekend. Personen en organisaties die hetzelfde doel nastreefden als ETA (zelfbeschikking) werden beschouwd als het “netwerk” van ETA. De finaliteit was al die personen en organisaties buiten de wet te stellen. Het motto “Todo es ETA”, ze zijn allemaal van ETA, moest juridische stappen en veroordelingen vergemakkelijken. De impuls van deze strategie was louter politiek: de sacrosancte eenheid van het grote Spanje vrijwaren. De processen die gevoerd werden, waren generaliserend: ze handelden niet over specifieke delicten, maar over algemeen vooringenomen stellingen die tot doel hadden een bepaalde socio-politieke gemeenschap te straffen. Als klap op de vuurpijl werden die processen gevoerd voor een uitzonderingsrechtbank, de Audiencia Nacional, opvolger van het “Tribunal de Orden Público” onder Franco. De Audiencia Nacional hanteerde eigen normen over de rechtstaat, en dit met goedkeuring van de uitvoerende macht. Verklaringen afgelegd onder de vreselijkste folteringen werden met de mantel van de macht bedekt en op de koop toe als wettelijk bewijsmateriaal aanvaard. Vreemde zaken zijn er in de rechtszaal gebeurd. Meerdere malen werd het recht op verdediging geschonden. Vanaf het begin werd een rechtsprocedure naar eigen goeddunken gehanteerd; de vooringenomenheid van het Hof lag er vingerdik op; personen die rechtstreeks met het onderzoek betrokken waren, werden onder hevig protest van de verdediging toch als “deskundigen” opgeroepen; bewijslast (vooral ten ontlaste) verdween; documenten waren onvolledig; 100.000 documenten, waarvan de verdediging niet in kennis werd gesteld, werden op de rol geplaatst; meermaals werd aan de beklaagden of aan de verdediging het woord ontnomen; de vertalingen van het Euskara naar het Castilliaans brachten totaal verkeerde interpretaties aan het licht; tegenstrijdige verklaringen waren schering en inslag; authentieke documenten die verdwenen waren, werden vervangen door al dan niet gemanipuleerde kopieën; vreselijke verhalen van folteringen, werden door het Hof als niet ter zake weggewuifd…

Aan het eind van dit monsterproces krijgen de beklaagden, de verdedigers van een Euskal Herria, het laatste woord. Ze staan niet alleen. Intussen hebben al meer dan 15.000 Basken zichzelf in beschuldiging gesteld voor gelijkaardige feiten. Feiten die in een democratie niet strafbaar zijn. Spanje is evenwel geen democratie, maar een democratuur: een dictatuur van een bepaald gedeelte van het volk, met heimwee naar het “España una, España grande, España libre” van Franco. Met heimwee naar de macht om de macht.

Wij komen hier later op terug, na de publicatie van het vonnis (dat kan enkele weken duren). Want ik denk dat dit niet het definitieve einde is van de lijdensweg.

15-03-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Sinds die verklaring is Oleguer (rode kaart in de match Barcelona-Real Madrid van vorige zaterdag, 10.03.2007) het mikpunt van allerlei aanvallen. Hij kreeg de hele meute van rechts Spanje over zich heen omwille van zijn separatistische ideeën en zijn aanvallen op het staatssysteem. De rechtse media “COPE”, “Libertad Digital” en "El Mundo” namen hierbij het voortouw.

Nu heeft F.C. Barcelona een klacht ingediend bij de Spaanse voetbalbond “RFEF-Comité de Competición de la Federación Española de Fútbol”, tegen de voorhoedespeler van Levante, Salvador Ballesta Vialcho, “Salva”. Voor de radio had “Salva” verklaard dat hij meer respect had voor "una caca de perro", een hondendrol, dan voor Oleguer. F.C. Barcelona wil dat “Salva” gesanctioneerd wordt omdat hij op die manier aanzet tot geweld. Uit de hoek van de rechtse meute is nu alleen de spreekwoordelijke stilte te horen.

Immers, “Salva” staat bekend als een ultra, als een fervent aanhanger van het meest ranzige Spaans staatsnationalisme. Hij pronkt op zijn voetbalschoenen met de nationale vlag en hanteert de militaire groet als hij toegejuicht wordt. Hij gaat er prat op tussen te komen en hulp te bieden aan de extreemrechtse webstek infonacional.com.
Op deze webstek staat een interview (S.B. is Salva) met hem waarin hij hevig verlangt om kolonel Tejero (van de staatsgreep) te ontmoeten, waarin staat dat hij de Spaanse democratie een ramp, een verschrikking vindt, en waarin volgens hem “de gewapende strijdkrachten worden gedevalueerd, zodanig dat het opperbevel nu maar eens met de hakken tegen elkaar moeten slaan (ingrijpen) en hun mandaat moeten aanwenden voor een politieke terugkeer”. Laat de nieuwe “Caudillo” nu opstaan. Intriest, maar met zo een zootje ongeregelden mag u zich aan alles verwachten.

Intussen heeft de voetbalbond de klacht verworpen, wegens "onbevoegd".

14-03-2007 om 09:25 geschreven door Natxo  

Angel Berrueta
+13 maart 2004

Meteen na de moordende aanslag door Moslimterroristen in Madrid op 11 maart 2004, schoof de regerende PP de leugenachtige schuld in de schoenen van ETA, en bleef daar tegen beter weten in, op alle mogelijke manieren, op doordrammen.

Aanhangers kregen als het ware een vrijgeleide.

In Pamplona eist, op 13 maart, een vrouw, Pilar Rubio, in een bakkerswinkel dat de uitbaterbuurman, Angel Berrueta, een affiche "ETA NO" ophangt. Als hij dat weigert, gaat ze naar huis en komt even later met haar echtgenoot (de Guardia Civil, Valeriano de la Peña) en haar zoon (Juan, Manuel) terug en beiden vallen de man aan. De zoon van 19, met een mes. De echtgenoot schiet de winkelier met 4 kogels dood en hij krijgt een messteek van de zoon. Hij was lid van "Gurasoak", "De Ouders", een vereniging die opgericht werd om de klachten te bundelen tegen de willekeurige aanhoudingen van Baskische jongeren. Twee (van hun vier) kinderen werden ooit opgepakt voor Kale Borroka ("straatgeweld") en de moeder was ooit woordvoerster van de organisatie Gurasoak..

Als later vrienden en familieleden voor de bakkerswinkel samenkomen, chargeert de politie tegen hen. De politieman was de persoonlijke lijfwacht en chauffeur van de rechtse, Franquistische politicus en kandidaat voor de PP uit Navarra, Jaime Ignacio del Burgo.

13-03-2007 om 08:53 geschreven door Natxo  

“LAS 19 PUERTAS”
De 19 deuren

Felipe González: “Vera heeft, meer dan wie ook, de zwaarste prijs betaald voor de heksenjacht die tegen mij gericht was”.

Vorige week, op 8 maart 2007, werd de autobiografische novelle “Las 19 puertas”, geschreven door Rafael Vera, voorgesteld te Madrid. Op de foto kan u Vera zien naast Felipe González.
Rafael Vera was staatssecretaris voor veiligheid tussen 1986 en 1994 in de PSOE-regering González. Op de voorstelling, in het hotel Wellington, waren o.a. zijn oude vriendjes ex-president Felipe González, president van Extremadura Juan Carlos Rodríguez Ibarra en ex-minister Binnenlandse Zaken José Barrionuevo (ook veroordeeld, net als Vera ) aanwezig. Van de huidige directie van de PSOE was niemand aanwezig. Vera is nog altijd veroordeeld, maar dan in een regime van de “derde graad” (mag thuis blijven) wegens zijn medeplichtigheid in de “vuile oorlog”, wegens ontvoering en wegens misbruik van overheidsgelden.
Tijdens de voorstelling hadden Felipe González en Rafael Vera zich verbaasd getoond over de hardnekkigheid van de PP over het thema van de “vuile oorlog”.Zij herinnerden er aan dat de PP zelf een onderzoekscommissie geëist had over dat thema om “tot op het bot” te gaan. Toen de PSOE daarmee akkoord ging, op voorwaarde dat ook de jaren ervoor zouden onderzocht worden op misdaden tegen ETA, haakte de PP onmiddellijk af.
In de huidige context van grote spanning tussen PSOE en PP goot de “socialistische baron” en president van Extremadura, Juan Carlos Rodríguez Ibarra, nog wat olie op het vuur. Met sarcasme en ironie sprak hij over het verwijt dat de PP nu richt aan de PSOE: “chantage” en “toegeving”. Maar toegevingen en chantage bestaan al sedert het begin van “La Transición”, overgang dictatuur naar zogenoemde democratie.

De titel van het boek “Las 19 puertas” verwijst naar het aantal deuren in de gevangenis die Vera scheidden van de straat. Hij beschrijft een decade van strijd tegen ETA, maar ook van zijn verblijf in de gevangenissen van Guadalajara en Segovia, waar hij, met tussenpozen, meer dan 2 jaar verbleef. Hij verdedigt met klem het staatsterrorisme van GAL, dat in zijn ogen een goede zaak was.

Vera is ook bereid de “volledige waarheid” over de doodseskaders van GAL te vertellen, maar alleen op het moment dat ETA verdwenen is, niet meer bestaat.

12-03-2007 om 09:00 geschreven door Natxo  

11-M

Het is intussen exact 3 jaar geleden dat het bloedbad, door Moslimterroristen in Madrid op 11 maart 2004, heeft plaatsgehad. Er bleven 191 reizigers dood en er raakten er 1.824 gewond.
Op 15 februari 2007 is te Madrid, voor de Audiencia Nacional, het proces van start gegaan.

De aanslagen gebeurden op 3 dagen voor de verkiezingen, waarin de PP volgens alle opiniepeilingen een ruime overwinning zou behalen, weliswaar net niet de volstrekte meerderheid. Als de aanslagen konden  toegeschreven worden aan ETA, dan zou de PP een ruime volstrekte meerderheid behalen.

Het regime Aznar probeerde de verkiezingen, van drie dagen later, te manipuleren door de aanslag in de schoenen van ETA te schuiven, met het oog op electorale winst. De bewijzen die het regime hiervoor aanhaalde waren:

1. Men had ETA-gevangenen tijdens het luchten zien praten met Moslimgevangenen.
2. Er waren resten van producten gevonden die ook ooit door ETA gebruikt werd bij de vervaardiging van springstof!

De aanslag was natuurlijk een wraakoefening van radicale Moslims op de Spaanse deelname aan de oorlog in Irak, maar als de PP de goegemeente zou kunnen doen geloven dat het daarentegen een wraak van de radicale Basken was omwille van de harde repressie tegen het Baskische Nationalisme dan kon de partij in de slachtofferrol kruipen en de zilverlingen opstrijken. (Mariano Rajoy zou in opvolging van Aznar de nieuwe premier worden. Dat was zo afgesproken. Begrijpt u nu de houding van Rajoy t.o.v. de PSOE-regering?)
In een radio-interview op Herri Irratia verklaarde Arnaldo Otegi om 9:00 u. ’s morgens al dat ETA zeker niet de dader was.  De PP bleef op een schandalige wijze ETA met de vinger wijzen. De Spaanse ambassades werden door de PP-Regering verplicht verklaringen aan journalisten in die zin af te leggen! Een nooit geziene machinatie kwam op gang, die nooit werd onderzocht. Le Monde kwam dan ook met een karikatuur van Aznar, bevriend staatshoofd, met een Pinocchio-neus!
Maar ook de Baskische Lehendakari, Ibarretxe, sprak vóór zijn beurt en sprak schande over “de beesten” van ETA. Toen om 13:15 u. een verlaten bestelwagen met ontstekers én audiocassettes  met verzen uit de Koran werd ontdekt, begon de puzzel in elkaar te passen. Ibarretxe wachtte wel nog 25 uren om zijn te verklaringen te herroepen.  De PP bleef verder liegen en dat doen ze vandaag nog steeds! De spreekbuis van de leugen, de manipulatie en de verwarring is tegenwoordig de krant “El Mundo” (raakt nog niet tot aan de enkels van “Le Monde”). Lijnrecht tegenover de bevindingen van het 3 jaren durende onderzoek van gespecialiseerde onderzoeksrechters, beweert “El Mundo” dat er bewijzen zijn van deelname van ETA. Merkwaardig is dat die bewijzen nooit uit de doeken gedaan worden. Ze gaan zelfs zover dat ze er de Spaanse inlichtingendienst bij sleuren die, samen met ETA en met de moslimterroristen, een complot zouden beraamd hebben om de regering-Aznar te doen vallen.

Maar wat met de Baskische slachtoffers van PP-manipulatie die volgde op de aanslagen?

Hun namen staan niet op de slachtofferlijst!

Naar aanleiding van de beschuldiging door de PP dat ETA de aanslag had gepleegd kwamen de nuttige idioten weer overal op straat om te manifesteren tegen de Organisatie. In Iruñea-Pamplona wilde, twee dagen na de aanslag, de vrouw van een Spaans politieman de bakker uit haar wijk (Donibane) verplichten een A4tje tegen ETA (“ETA no!”) aan zijn vitrine te hangen. Toen de bakker (Angel Berrueta) dat weigerde haalde ze haar man en zoon. De zoon stak de bakker met een machete dood, terwijl de vader hem op hetzelfde ogenblik met zijn dienstwapen doodschoot. De politieman en zijn zoon zitten in de gevangenis. De echtgenote-aanstichtster kwam snel vrij. In Hernani werd de volgende dag (14.03.04) bij een protest  tegen deze doodslag door de Baskische politie gechargeerd. Hierbij overleed Kontxi Sanchiz (58 jaar) aan een hartinfarct.

Monument voor de slachtoffers van 11-M

11-03-2007 om 15:39 geschreven door Natxo  

Onder het motto “Voor burgerlijke en politieke rechten” werd door meerdere duizenden geprotesteerd tegen het macroproces 18/98. Alle strekkingen waren vertegenwoordigd (PP uiteraard niet).

De secretaris-generaal van de vakbond ELA, Rafael Larreina, kon het niet beter uitdrukken:

“Het proces 18/98 is overduidelijk politiek, zonder enige juridische basis en de rechtsgang vertegenwoordigt het verleden. Dat verleden is nu aan het manifesteren in Madrid”.

11-03-2007 om 10:20 geschreven door Natxo  

Het gegoochel met cijfers is lachwekkend:

1. De Autonome Gemeenschap van Madrid spreekt van 2.125.000 betogers

2. Een delegatie van de regering spreekt van 342.655

3. De kranten spreken, variërend volgens sympathie, van 500.000 tot 900.000

11-03-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Om 17:00 u is de betoging van start gegaan en om 18:30 u was het eindpunt al bereikt. De politiek van de agitatie was baas op straat. Hier en daar was “Cara al Sol“, het lijflied van de fascistische Falange te horen. Terug werden enkele preconstitutionele vlaggen opgemerkt. Zapatero was de kop van jut. Hij werd uitgekreten voor verrader en zijn ontslag werd geëist. Het telraampje van de PP zelf gaf als opkomst 1,6 tot 2 miljoen betogers. Merkwaardig dat maar één krant dit cijfer vermeldt: “Libertad Digital”. Vrienden onder elkaar nietwaar.

Afgaande op de commentaren in alle kranten, waarbij niet de minste euforie te bespeuren valt, moet dat cijfer met een heel grote korrel zout genomen worden.

Op het moment dat de betoging zich op gang trok, gebeurde een niet alledaags feit in Barcelona: de “CACEROLADA”. In  verscheidene wijken, zoals Sants, Poble Sec en l''Eixample, op de Diagonal, op de Ramblas, kwamen mensen op hun balkon of op straat. Gedurende een kwartier was een hels lawaai te horen door slagwerk van potten en pannen. Dit als protest tegen de hypocrisie en de manipulatie van de PP.

Foto's

10-03-2007 om 20:31 geschreven door Natxo  

Tot op vandaag liet de PP het vuile werk opknappen door de mantelorganisaties, maar vanaf vandaag doet zich een nieuw feit voor. De PP neemt zelf het initiatief voor een “massale manifestatie” te Madrid. Nooit gezien: een ex-regeringspartij die betoogt tegen de regering. De voorstelling van hun kandidaten voor de gemeenteraadsverkiezingen moet wijken voor de “massaalste betoging” die Spanje ooit gekend heeft. Mariano Rajoy, de “Führer” van de PP roept iedereen op om te betogen tegen de beslissing De Juana.

Vandaag, 10 maart 2007, zou dus de meest memorabele dag moeten worden uit de Spaanse “betogingsgeschiedenis”. Aangezien volgens de PP, 2/3 van de Spanjaarden tegen de beslissing De Juana zijn, zal het stormlopen aan de Puerta de Alcalá, waar de betoging van start gaat. Het ordewoord is: “España, por la libertad. No más cesiones a ETA”, Spanje voor de vrijheid. Geen verdere toegevingen aan ETA. Intussen, op 8 maart 2007, heeft AVT beroep aangetekend bij het Grondwettelijk Hof.

De “geest” van de betoging wordt door Rajoy verwoordt in 5 punten:

1. De verwerping van de politieke beslissing van de regering die gezwicht is onder de chantage van De Juana
2. De eis dat die beslissing onmiddellijk teruggetrokken wordt
3. Solidariteit met de slachtoffers
4. Het stopzetten van de toegevingen. Batasuna mag niet aan de verkiezingen deelnemen
5. De verdediging dat er andere politieke middelen voorhanden zijn (nog meer repressie).

De betoging heeft de steun van o.a.:

1. AVT, Slachtoffers van het terrorisme en mantelorganisatie van de PP
2. Het Foro de Ermua (mantelorganisatie)
3. Covite, het collectief voor slachtoffers van het terrorisme en mantelorganisatie
4. Het Platform “España y Libertad”, Spanje en Vrijheid,
5. Democracia Nacional, die pretenderen de Spaanse geallieerden van Le Pen te zijn
6. De Falange, ultrarechts
7. De “Fundación para la Defensa de la Nación Española”, stichting voor de verdediging van het Spaans staatsnationalisme, ultrarechts en met als voorzitter de PP-volksvertegenwoordiger, Santiago Abascal.
8. Nog een paar minder bekende groupuscules

Zoveel “aanhang”, en wat voor “aanhang”. En toch is de PP er niet gerust in. Die ultrarechtse groepen, de vriendjes van de PP, zorgen meer voor negatieve reacties dan voor positieve. In vorige betogingen werden preconstitutionele vlaggen (zie foto bovenste deel) meegedragen (preconstitutionele vlaggen zijn Franco-vlaggen met adelaar), werden leuzen gescandeerd als “España, cristiana, y no musulmana”, Spanje is christelijk en niet moslim, en de onvermijdelijke smerige toespeling “Z-ETA-P” (ZP staat voor Zapatero). Maar voor volksmenner Rajoy is dat geen probleem: “Het is nu niet het moment om de perfectie na te streven, de mobilisatie is het belangrijkste (zelfs als ultrarechtse fascisten de hoop aanvullen).” De “Nuevas Generaciones”, de jongeren van de PP zullen een oogje in het zeil houden (alhoewel ze van het zelfde laken een broek dragen).

De voorbije week zijn de gemoederen behoorlijk opgehitst geraakt. De woordvoerder van ERC-Esquerra Republicana de Catalunya, Joan Rodoa, heeft niet getwijfeld om de PP “guerracivilistas” (Franco-opstandelingen van de burgeroorlog) te noemen, die de geest van 18 juli 1936 willen verder zetten. Hij verklaart dat met dit soort manifestaties een voedingsbodem geschapen wordt voor een nieuw authentiek fascisme, door de maatschappij te misleiden, te bedriegen, te manipuleren en de werkelijkheid te vervalsen.

Carmen Figueras, van de PSC-Partit dels Socialistes de Catalunya, bekritiseert de houding van de PP als politieke zelfmoord en beschuldigt hen ervan het land te willen uiteenrijten, enkel en alleen om terug aan de macht te komen. Het is onbegonnen werk hier alle commentatoren aan bod te laten komen, maar sedert de burgeroorlog is dergelijke politieke chaos niet meer voorgekomen, tenzij nu.

De Barnumreclame die nu al een week lang gevoerd wordt, de stelling dat 2/3 van de Spanjaarden tegen het besluit is en de 760 bussen die de PP gratis ter beschikking stelt, moet op zijn minst een paar miljoen betogers op de been brengen, zoniet staan de PP’ers in hun hemd. De “Nuevas Generaciones” rijden met blauwe reclamebussen (zie foto onderste deel) rond in Madrid om iedereen te mobiliseren. Afwachten wat het wordt.

De hetze wordt ook geïnternationaliseerd: er worden concentraties verwacht in Buenos Aires, Miami, Ciudad de México, London en Zurich. Brussel heeft de “eer en het genoegen” de machiavellisten aan het werk te zien volgende woensdag, 14 maart 2007. Zal Wilfried Martens, de Europese baas van de PP in Europa, zich verlagen om aanwezig te zijn bij zijn PP-vrienden, die hij de voorkeur gaf en de PNV buiten zwierde om aan de macht te blijven?

10-03-2007 om 09:45 geschreven door Natxo  

Gisteren, 8 maart 2007, en dus 10 jaar na de feiten is het proces van start gegaan tegen 12 jongeren uit Navarra. De Openbare Aanklager formuleert 26 aanklachten, eist meer dan 400 jaar cel en een schadevergoeding van 665.590 euro’s. De toenmalige minderjarigen werden in eerste instantie aangeklaagd, maar uiteindelijk uit het proces geweerd. Zij worden nu wel als getuigen opgeroepen. Op 15 februari 2007 werd het proces verdaagd, omdat de voorzitster van het Hof de alom bekende Angela Murillo was (bekend van haar partijdige houding in het macroproces 18/98). Zij werd door de verdediging gewraakt.

In Madrid gaat dus het grootste proces over “Kale Borroka” (straatgeweld) van start. Tien jaar na de feiten: het proces “Sumario 8/97”. In de eerste helft van 1997 werden in Navarra 114 jongeren gearresteerd. Het merendeel was minderjarig, maar bijna allen werden ze gefolterd. De arrestaties kwamen met golven. Dat was al een “bewijs” dat ze vreselijk werden “aangepakt” en namen noemden. De zaak begon met elf jongeren uit Atarrabia die te weten kwamen dat ze door de politie werden gezocht en beslisten naar het Gerecht in Pamplona te trekken om op die manier “vrijwillig” te verschijnen. Maar dit was zonder de waard gerekend, want onderweg pakte de politie hen op en versleepte hen meteen naar Madrid.
David Abarzuza vertelde hoe ze zijn boeien zo strak aantrokken dat het enorm pijn deed. Meteen begonnen ze hem te slaan: op de teelballen, de keel, in de zij. Daarna werden vingers, duimen armen omgewrongen. Dan volgde de plastic zak (la bolsa) die over het hoofd werd getrokken tot de verstikkingsdood toe. Abarzuza dacht dat hij ging sterven. Ze bleven de zak bij herhaling over het hoofd trekken tot hij het bewustzijn dreigde te verliezen. Daarop ging het vliegensvlug naar een geneesheer.

Een ander arrestant, die later op borg vrijkwam, kreeg de plastic zak gedurende een half uur met tussenpozen over het hoofd getrokken! Een politieman zei terloops dat ze met “hem konden doen wat ze wilden”. Ze bleven maar slaan en ze dreigden hem met een injectie het aids-virus toe te dienen.

Juan Pablo Montoya was net 18 jaar geworden en zit daarom op het bankje van de beschuldigden. Er wordt 56 jaar tegen hem geëist! Tijdens de ondervraging werd hij door het venster gestoken met de bedreiging dat ze hem naar beneden zouden duwen als hij niet sprak. “Toen ik verder weigerde, haalde één hen een kleine revolver boven en haalde de haan naar achteren.”

De aanhoudingsgolven zouden zes maanden aanhouden. Het was op dat ogenblik dat de term “grupos Y” werd uitgevonden. De jongeren werden allemaal beschuldigd te horen tot “inlichtingengroepen van ETA”. Eind 1996 kwam een nieuwe groep van 100 politiemannen op het commissariaat in de Generaal Chinchillastraat in Pamplona. Zij hadden het bevel gekregen ten minste 100 arrestaties per week te verrichten. Leden van organisaties van ouders van arrestanten (GURASOAK) en familieleden van gevangenen (SENIDEAK) die wekelijks tegen deze mistoestanden protesteerden, kwamen op een avond met 50 in de cel terecht!

09-03-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Commentaar overbodig.

08-03-2007 om 19:05 geschreven door Natxo  

Zie ook berichten van 08.02.2007,
4^de artikel
met titel “Jarrai, Haika, Segi”.

De zaak "JARRAI-HAIKA-SEGI"

Vandaag, 8 maart 2007, hebben 21 van de 23 radicale jongeren (2 zijn nog altijd niet opgespoord) die opnieuw opgesloten zitten, bij monde van Igor Chillón en Gorka Betolaza beroep tegen de veroordeling “terroristische organisatie” aangetekend bij het Grondwettelijk Hof (Tribunal Constitucional).

Als het beroep aanvaard wordt, kan het Tribunal Constitucional de uitvoering van de straf opschorten tot een nieuw vonnis geveld wordt.

08-03-2007 om 16:41 geschreven door Natxo  

2003: de bisschop van Pamplona, Fernando Sebastián verzet zich tegen de publicatie van een tekst waarin de Kerk betrokken wordt bij de executies door het Franco-regime. Alle politieke partijen van Navarra, behalve de UPN (PP) hadden de tekst goedgekeurd. Volgens de tekst gebeurden de terechtstellingen “niet enkel met de toestemming van de kerkelijke hiërarchie, maar in bepaalde gevallen met de directe medewerking ervan.”

2005: in de Spaanse Bisschoppenconferentie, werd één der laatste Spaanse superpatriotten van de meest oude stijl NIET herkozen. Het gaat om Antonio Maria Rouco Valera, vriendje van de meest extreme sector van de PP van Aznar. Hij dreef zijn manie zó ver dat hij de Spaanse Bisschoppenconferentie positie deed kiezen tegen het zelfbeschikkingsrecht van het Baskische Volk! Maar de Baskische bisschoppen gaven zelfs openlijk uiting van hun ongenoegen!

En hoewel Blázquez dan niet zo vast in het Baskische geloof is, kan dit niet gezegd worden van zijn hulpbisschop, Karmelo Etxenagusia. Toch gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat Blázquez in mei 2002 méé met de bisschoppen van Donostia en Gasteiz, zijn handtekening zette onder een herderlijk schrijven (“Preparar la Paz”, De Vrede voorbereiden) waarin ze hun ongerustheid toonden voor het op handen zijnde buiten de wet stellen van de politieke partij Batasuna.

08-03-2007 om 08:51 geschreven door Natxo  

Deze woorden komen uit de mond van de nationaal-katholieke bisschop, kardinaal van Toledo, Antonio Cañizares (foto) die een interview toestond aan de ultrarechtse krant “La Razón”. Hoe gaat het gezegde van “soort” en “soort”?

Deze hongerstaking zou geïntegreerd zijn in een terroristisch plan om personen en instellingen te paralyseren. Hij omschrijft de hongerstaking als een poging tot aanslag door middel van langzame zelfmoord. Tja!

07-03-2007 om 09:00 geschreven door Natxo  

Euskal Herria Berria

Voor een nieuw Euskal Herria

“Zoals de verklaring van Anoeta meer de nadruk legde op de methode, zo legt de verklaring van Anaitasuna meer de nadruk op de inhoud.”

Twee belangrijke initiatieven komen aan bod:

Een formule voor de twee staten (“la voluntad ciudadana”)

Araba, Bizkaia, Gipuzkoa en Nafarroa (Spaans Baskenland) worden een autonome gemeenschap met het recht om zelf te beslissen. Hier wordt Navarra toegevoegd aan het huidige Euskadi, aan de huidige Baskische Autonome Gemeenschap.

Voor Lapurdi, Nafarroa Beherea en Zuberoa (Frans Baskenland) wordt het zelfde voorzien. Dit omvat eigenlijk de jarenlange eis van een eigen departement.

Het Baskische volk moet de mogelijkheid krijgen om te kiezen tussen alle opties, ook de zelfbeschikking. Dat is echte democratie, “la voluntad ciudadana”, de wil van de burger.

De territorialiteit (“autonomía a cuatro”)

De plaats van het gebeuren, de hoofdstad van Navarra, is natuurlijk symbolisch. Navarra is de bakermat van de Basken. Nu bestaat Euskadi uit de drie provincies Araba, Bizkaia, Gipuzkoa en Navarra is een eigen Autonome Gemeenschap geworden. Dat is uiteraard niet logisch: historisch en taalkundig behoort Navarra tot Euskadi. De filosofie is dus een globale politieke structuur maken, gelijklopend met de werkelijkheid. Een “autonomía a cuatro”, een autonomie met vier!

Als we spreken over een minimumprogramma, is er ook een maximumprogramma. Dat is de eigen staat “Euskal Herria”, de zeven provincies of de twee nieuwe autonome structuren in één staat. Maar zover zijn we nog lang niet. Eerst het minimumprogramma er door krijgen.

En de eerste reacties liegen er niet om. De andere partijen hebben zelfs de moeite niet gedaan om de inhoud van de verklaring te lezen en poneren dat Batasuna eerst het geweld van ETA moet veroordelen. In de veronderstelling dat Batasuna dat zou doen, zullen ze wel andere voorwaarden bovenhalen om dwars te blijven liggen…

06-03-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Zonder gerechtigheid is er geen vrijheid

Dit is de leuze die de mantelorganisaties van de PP altijd gebruiken bij hun manifestaties. En ze hebben gelijk: zonder gerechtigheid is er inderdaad geen vrijheid. Opmerkelijk is dat ze die leuze alleen hanteren t.o.v. de Baskische nationalisten en niet tegen het staatsterrorisme.
Nog frappanter is het feit dat in de zaak DE JUANA er wel gerechtigheid is geschied. Hij heeft zijn straf voor aanslagen en als lid van ETA volledig uitgezeten (door toepassing van strafverminderingen door de PP zelf ingevoerd!), maar toen hij dreigde vrij te komen, heeft men de opinieartikels uit “Gara” er bij gesleurd, waarvoor hij uiteindelijk tot 3 jaar werd veroordeeld. Daarvan heeft hij nog ongeveer 1 jaar te gaan. En de wet voorziet dat hij na 2/3 kan vrijkomen. Hij is niet vrij, maar heeft een verzachtende gevangenisregime gekregen “tweede graad”, wegens risico op overlijden a.g.v. hongerstaking. De wet werd dus scrupuleus toegepast.
En toch reageren de mantelorganisaties en de PP zelf furieus: DENAES-Fundación para la Defensa de la Nación Española (stichting voor de verdediging van de Spaanse natie), AVT- Asociación del Víctimas del Terrorismo (associatie slachtoffers terrorisme), Foro de Ermua, COVITE-Colectivo de Víctimas del Terrorismo (collectief slachtoffers terrorisme) en de PP zijn in alle staten. Hun enig doel is tweedracht zaaien en hopen dat hun agitatie de PP weer aan de macht brengt. Dat en dat alleen is hun enig oogmerk.

In een betoging tegen de beslissing werden in Pamplona zelfs Hitlergroeten gebracht en werd de “Cara al sol” gezongen, het lijflied van de fascistische Falange. Uit welk allegaartje die organisaties zijn samengesteld, is duidelijk.

Is “Kale Borroka” plots bruikbaar aan de andere kant?

Is het straatgeweld (Kale Borroka) plots bruikbaar? De zetel van de PSOE in Alcalá Henares (Madrid) is in de nacht van 2 op 3 maart 2007 aangevallen door “onbekenden”. De gevel (zie foto) werd met verf beklad en er werd een molotovcocktail gegooid. De onbekenden zijn niet zo onbekend, want zij hebben hun handtekening achtergelaten in de vorm van geschilderde leuzen: “ZP traidor”, Zapatero verrader, en “Z-ETA-P”, wat voor zichzelf spreekt (ZP is de gebruikelijke afkorting voor Zapatero).

Magistraten steunen de beslissing

De woordvoerder van de Consejo General del Poder Judicial (CGPJ), de algemene raad van de rechterlijke macht, Juan Carlos Campo, beschouwde de beslissing van Binnenlandminister Alfredo Pérez Rubalcaba volledig gedekt door de jurisdictie. Hij betoonde zijn absoluut respect voor de beslissing: het is een mogelijkheid die de administratieve penitentiaire politiek voorziet en eenmaal beslist, moet iedereen die zich democraat noemt zich aan de beslissing houden, besloot de magistraat.
Ook de “Magistraten voor de Democratie”, bij monde van Jaime Tapia, benadrukken dat de beslissing in alle wettelijkheid gevallen is, en dat er van druk of chantage geen sprake kan zijn. Hij klaagt ook de verwarring aan die de PP zaait door de twee veroordelingen als één geheel te beschouwen.

De Spaanse pers in de aanval

De Spaanse pers, in meerderheid PP-aanhangers, heeft alle registers opengetrokken. Zij verkeren in een staat van delirium en de hoge koorts, als gevolg van de beslissing, doet hen ijlen.

“Diario de Navarra”

“El Mundo”

“ABC”

“La Razón”

Ook de Kerk op vinkenslag

De kardinaal aartsbisschop van Toledo en vicepresident van de Conferencia Episcopal, Antonio Cañizares, vraagt aan de regering hoe het komt dat het leven van Iñaki de Juana Chaos zoveel belangrijker is dan het ongeboren leven. “Als we zoveel belang hechten aan het leven, laat ons dat dan doen in alle omstandigheden en niet selectief te werk gaan. Niemand spreekt over de 90.000 abortussen die per jaar in Spanje gepleegd worden.”

Askatasuna slaat de bladzijde om

De woordvoerder van Askatasuna, Juan Mari Olano, verzekert dat de Abertzalebeweging er niet op uit is om nu obstakels te leggen voor de Spaanse regering en zo extreem rechts nog een grotere voedingsbodem te geven. De zaak De Juana is voor hen afgehandeld en ze zien niet in waarom er nu met de vlag van de overwinning moet gezwaaid worden. Er zitten immers nog altijd 7 politieke gevangenen vast (Bautista Barandalla, José Ramón Foruria, Juan José Rego, Marilo Gorostiaga, Mikel Gil Cervera, Jon Agirre en Josu Uribetxebarria) die levensbedreigende ziektes hebben en nog 150 politieke gevangenen die al in vrijheid moesten gesteld zijn.

Mercedes Gallizo, Directeur-generaal van de Penitentiaire Instellingen zegt:

“De houding van de PP is slecht en ongepast voor een partij die verantwoordelijkheid in een regering gedragen heeft. Zij hebben het recht niet om nu oneerlijk te zijn, dat is hypocriet, want zij hebben ook politieke gevangenen vrijgelaten (De Juana is niet vrij) in heel moeilijke omstandigheden. Het is ongepast dat die partij de zaak buitensporig opblaast en blijft manipuleren door de veroordeling van de opinieartikels, bedreigingen die trouwens tegen mij gericht waren, te koppelen aan zijn veroordeling voor aanslagen (die hij volledig heeft uitgezeten)."

05-03-2007 om 14:22 geschreven door Natxo  

Familieleden, vrienden en leden van Askatasuna hebben voor vandaag, 4 maart 2007, een hommage aangekondigd in Santurtzi en in Portugalete. Zij willen hiermee de vorig jaar overleden politieke gevangenen Igor Angulo en Roberto Saiz, respectievelijk in de gevangenissen van Cuenca (+27.02.2006) en Aranjuez (+02.03.2006), herdenken.
De woordvoerder van Askatasuna, Juan Mari Olano, legt er de nadruk op dat de hommage georganiseerd werd door familieleden en vrienden, en niet door Askatasuna (anders lopen zij het risico dat de hommage verboden wordt). Askatasuna sluit zich wel bij de herdenking aan.
Bij deze eerste trieste verjaardag wordt onderstreept dat de penitentiaire politiek erger geworden is en dat de mogelijkheid op overlijden in de cel zeker niet is afgenomen, om het eufemistisch uit te drukken.
Zij betreuren ook dat er geen enkel juridisch onderzoek gestart is naar de “dubieuze” overlijdens.

De herdenking begint om 12:00 u op het kerkhof van Portugalete en wordt beëindigd op de Plaza van Santurtzi.

04-03-2007 om 14:47 geschreven door Natxo  

YO NO ME OLVIDO

DE SUS NOMBRES

+03 maart 1976

Ik zal jullie namen nooit vergeten

In Vitoria-Gasteiz, de hoofdstad van Baskenland, in de wijk Zaramaga, vond op 3 maart 1976 een drama plaats waarbij, in een periode van syndicale onrust, de politie 3 arbeiders doodschoot. Meer dan 100 personen raakten gewond en daarvan stierven er enkele dagen later nog eens twee. De totale dramatische tol was dus 5 doden. Franco was het jaar voordien overleden, maar met zijn dienaren verliep die overgang helemaal niet zo vlot.
De arbeidsverhoudingen werden wel meteen aangepakt, maar om uit 19de eeuwse toestanden weg te raken was veel strijd, moed en staking nodig. Hét probleem was dat de arbeiders geen rechten hadden, niet móchten staken terwijl het recht op samenkomst of betoging zelfs helemaal niet bestond. Hun eis was niet meer dan:

"¡Queremos negociar!"

"Wij willen onderhandelen!"

Op 23 februari 2007 heeft het Baskische parlement heeft opdracht gegeven aan een speciale commissie om de gebeurtenissen te evalueren en de verantwoordelijken aan te duiden. Eén van die hoofdverantwoordelijken is de toenmalige minister Manuel Fraga Iribarne, die de politie onder zijn bevoegdheid had. De woordvoerder van de “Asociación de Víctimas del 3 de Marzo” verklaarde voor Radio Euskadi dat het niet de bedoeling is “iemand van 90 jaar” achter slot en grendel te plaatsen (de bloedhonden van PP en AVT zouden geen seconde aarzelen om dit wel te doen). Het pleit alvast voor de waardigheid van de “Asociación de Víctimas del 3 de Marzo”.

Op 3 maart 2007 wordt, tijdens een herdenkingsplechtigheid aan de monoliet in Vitoria-Gasteiz, de film “Llach: La revolta permanent" van de Catalaan Lluís Danés voorgesteld. De film (documentaire) heeft getuigenissen verzameld van familieleden van de vermoorde arbeiders van 3 maart 1976 door de gewapende politie in de wijk Zaramaga te Gasteiz-Vitoria. Er zullen ook pakkende en ontroerende beelden te zien zijn van de strijd van de arbeiders, nu 31 jaar geleden.

Lluís Llach componeerde o.a. het lied "Campanades a morts", de doodsklokken, als droevige getuigenis van het gebeuren.

Tijdens de manifestatie van vorig jaar trad de politie brutaal op en werden 2 arrestaties verricht, Andoni Txasko en Josu Ormaetxea, woordvoerders van de “Asociación de Víctimas del 3 de Marzo”, die, als hun beroep niet ingewilligd wordt, voor de Audiencia Nacional moeten verschijnen op last van “verheerlijking van het terrorisme”.

03-03-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Irati Arantzabal, de partner van De Juana

Op dag 115 van zijn hongerstaking (1 maart 2007) is Iñaki de Juana Chaos dus, na 20 jaar, terug in Euskadi. De ambulance die hem van Madrid naar Donostia bracht, arriveerde om 15:50 u. Bij zijn aankomst hadden zich een paar honderd personen verzameld om hem een “ongietorri”, een welkom thuis te geven, en zij riepen slogans zoals "Iñaki askatu", "Presoak kalera”, “Amnistia osoa", Iñaki vrij, Gevangenen op straat, Algemene amnestie.

Wat eveneens te onderstrepen valt, was de grote aanwezigheid van de “beltzas”, de in het zwart geklede Ertzaintza, wat dan weer voor de nodige spanningen zorgde. Eén persoon werd gewond door de kloppen die hij van de “beltzas” kreeg. Ze kunnen de provocatie niet laten.

Wat later op middag werd meegedeeld dat De Juana zijn hongerstaking, na 115 dagen, beëindigd heeft.

Foto's van de aankomst

De Partido Popular en de mantelorganisatie AVT maken groot misbaar en kenschetsend voor de situatie is de reactie van de secretaris-generaal José Manuel Sánchez Fornet van het Sindicato Unificado de Policías (SUP), verenigd syndicaat van de politie, die verklaarde dat als het zijn organisatie had afgehangen de Etarra, Iñaki de Juana Chaos, nooit de gevangenis zou verlaten hebben, maar er zou gebleven zijn tot hij crepeerde.

Dat de directe familie van slachtoffers van de aanslagen zo reageert, kan ik mij best inbeelden, maar dat de hoeders van wetten van de rechtstaat zo reageren, zegt veel over die rechtstaat. Eén van die wetten (Codigo Penal 1973) zegt dat De Juana al moest vrijgelaten worden in oktober 2004.

De voorzitster van de Baskische PP, María San Gil, klaagt de schandalige toegeving aan de chantage aan en verzekert dat het nu niet het moment is voor moedeloosheid en berusting, maar roept de bevolking op om burgerlijk (?) te rebelleren (rebelarse cívicamente).
Kan zij hiervoor gestraft worden? Ja!
Zal zij hiervoor gestraft worden? Neen!

Merkwaardig feit.

Bij de ultrarechtse krant “El Confidential”, van PP-origine, is er een enquête lopend over het gebeuren met drie mogelijke antwoorden:

1. Het is een overgave van de rechtstaat

2. Het is een humanitaire oplossing

3. Het is een beslissing van Zapatero om de dialoog met ETA gunstig te stemmen

Ik heb 20 maal geprobeerd om op “oplossing 2” te stemmen, en bij het aanklikken van “Votar”, “Stemmen”, sprong mijn stem telkens automatisch naar 3. Ze zijn zo valselijk lief, die ultra’s. Begrijpt u nu waarom “humanitaire oplossing” maar 5% krijgt?

02-03-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Nieuwsflash

Dag 115 van de hongerstaking

Inaki de Juana Chaos is per ziekenwagen overgebracht van het hospitaal “Doce de Octubre” te Madrid, waar hij sedert 24 november 2006 onder politietoezicht stond, naar het hospitaal “Nuestra Señora de Arántzazu” in Baskenland.

Minister van Binnenlandse Zaken, Alfredo Pérez Rubalcaba, zal om 12:30 u over de beslissing van de regering een verklaring afleggen.

Foto's over De Juana

Beslissing van de regering

Op basis van juridische en humanitaire motieven heeft Binnenlandse Zaken, bij monde van Minister voor Binnenlandse Zaken Alfredo Pérez Rubalcaba, beslist om aan Inaki de Juana Chaos de “tweede graad” van gevangenisregime toe te kennen (dit is geen vrijlating, noch “eerste graad” of voorlopige invrijheidsstelling).
Dat betekent dat hij eerst in een hospitaal in Donostia zal behandeld worden, en daarna zal overgebracht worden naar zijn huis waar hij onder permanente controle en bewaking zal blijven. Van nu af aan hangt hij af van de gevangenis van Martutene, Gipuzkoa.

01-03-2007 om 13:53 geschreven door Natxo  

Jean Pierre Leiba

+1 maart 1984

Op 1 maart 1984 werd de spoorwegarbeider, Jean Pierre Leiba, met één schot in het hart vermoord te Hendaye (Iparralde). In het proces dat daar op volgde waren de verklaringen van de twee kroongetuigen, de politieagenten Eduardo Luengo en Angel Sánchez Molina, doorslaggevend voor “het groene spoor”, een spoor dat leidde naar de Guardia Civil met de groene uniformen.
In 1985 had de Audiencia Nacional weliswaar Daniel Fernández Aceña en Mariano Moraleda veroordeeld tot 30 jaar cel, maar de aanstichters, de opdrachtgevers bleven buiten schot.

Commissaris Eduardo Luengo verklaarde o.a. dat zijn ex-chef, commissaris Manuel Céspedes (ex-afgevaardigde van de regering in Melilla en ex-chef van de Veiligheid van Felipe González), hem tijdens een maaltijd opbiechtte dat de president van de regering en andere leden van de PSOE een strategie aan het uitwerken waren om ETA te lijf te gaan (lees uit te schakelen), gebruik makend van alle materiële en menselijk bronnen, van de Guardia Civil, van de politie, van de veiligheidsdienst CESID, van huurlingen, van neofascisten, van maffiosi…
Voordien was al uitgelekt dat Hernández Rubio en Navascués (Guardia Civil) wapens hadden geleverd aan het doodseskader dat verantwoordelijk was voor de dood van Jean Pierre Leiba, en de opdrachtgever was hier andermaal de generaal van de Guardia Civil, Enrique Rodriguez Galindo.

Naderhand, na zijn getuigenis, kreeg commissaris Eduardo Luengo in de Madrileense club “Abascal” een anoniem telefoontje waarin met klem aangedrongen werd zijn getuigenis t.o.v. Felipe González te herzien, of dat zijn leven, en dat van zijn familie, in gevaar zou zijn.

Iedere dode is een tragische en traumatische gebeurtenis, maar het feit dat Jean Pierre Leiba een gewone huisvader was, werkzaam bij de spoorwegen en hoegenaamd niets met ETA te maken had, maakt die tragiek nog indrukwekkender.

Volledigheidshalve: Jean Pierre Leiba had wel een werkmakker, Pedro Mari Isart Badiola, "Pelitxo", die lid was van de "CCAA" (Comandos Autónomos Anticapitalistas).

01-03-2007 om 08:46 geschreven door Natxo