“LAS 19 PUERTAS”
De 19 deuren

Felipe González: “Vera heeft, meer dan wie ook, de zwaarste prijs betaald voor de heksenjacht die tegen mij gericht was”.

Vorige week, op 8 maart 2007, werd de autobiografische novelle “Las 19 puertas”, geschreven door Rafael Vera, voorgesteld te Madrid. Op de foto kan u Vera zien naast Felipe González.
Rafael Vera was staatssecretaris voor veiligheid tussen 1986 en 1994 in de PSOE-regering González. Op de voorstelling, in het hotel Wellington, waren o.a. zijn oude vriendjes ex-president Felipe González, president van Extremadura Juan Carlos Rodríguez Ibarra en ex-minister Binnenlandse Zaken José Barrionuevo (ook veroordeeld, net als Vera ) aanwezig. Van de huidige directie van de PSOE was niemand aanwezig. Vera is nog altijd veroordeeld, maar dan in een regime van de “derde graad” (mag thuis blijven) wegens zijn medeplichtigheid in de “vuile oorlog”, wegens ontvoering en wegens misbruik van overheidsgelden.
Tijdens de voorstelling hadden Felipe González en Rafael Vera zich verbaasd getoond over de hardnekkigheid van de PP over het thema van de “vuile oorlog”.Zij herinnerden er aan dat de PP zelf een onderzoekscommissie geëist had over dat thema om “tot op het bot” te gaan. Toen de PSOE daarmee akkoord ging, op voorwaarde dat ook de jaren ervoor zouden onderzocht worden op misdaden tegen ETA, haakte de PP onmiddellijk af.
In de huidige context van grote spanning tussen PSOE en PP goot de “socialistische baron” en president van Extremadura, Juan Carlos Rodríguez Ibarra, nog wat olie op het vuur. Met sarcasme en ironie sprak hij over het verwijt dat de PP nu richt aan de PSOE: “chantage” en “toegeving”. Maar toegevingen en chantage bestaan al sedert het begin van “La Transición”, overgang dictatuur naar zogenoemde democratie.

De titel van het boek “Las 19 puertas” verwijst naar het aantal deuren in de gevangenis die Vera scheidden van de straat. Hij beschrijft een decade van strijd tegen ETA, maar ook van zijn verblijf in de gevangenissen van Guadalajara en Segovia, waar hij, met tussenpozen, meer dan 2 jaar verbleef. Hij verdedigt met klem het staatsterrorisme van GAL, dat in zijn ogen een goede zaak was.

Vera is ook bereid de “volledige waarheid” over de doodseskaders van GAL te vertellen, maar alleen op het moment dat ETA verdwenen is, niet meer bestaat.

12-03-2007 om 09:00 geschreven door Natxo  

11-M

Het is intussen exact 3 jaar geleden dat het bloedbad, door Moslimterroristen in Madrid op 11 maart 2004, heeft plaatsgehad. Er bleven 191 reizigers dood en er raakten er 1.824 gewond.
Op 15 februari 2007 is te Madrid, voor de Audiencia Nacional, het proces van start gegaan.

De aanslagen gebeurden op 3 dagen voor de verkiezingen, waarin de PP volgens alle opiniepeilingen een ruime overwinning zou behalen, weliswaar net niet de volstrekte meerderheid. Als de aanslagen konden  toegeschreven worden aan ETA, dan zou de PP een ruime volstrekte meerderheid behalen.

Het regime Aznar probeerde de verkiezingen, van drie dagen later, te manipuleren door de aanslag in de schoenen van ETA te schuiven, met het oog op electorale winst. De bewijzen die het regime hiervoor aanhaalde waren:

1. Men had ETA-gevangenen tijdens het luchten zien praten met Moslimgevangenen.
2. Er waren resten van producten gevonden die ook ooit door ETA gebruikt werd bij de vervaardiging van springstof!

De aanslag was natuurlijk een wraakoefening van radicale Moslims op de Spaanse deelname aan de oorlog in Irak, maar als de PP de goegemeente zou kunnen doen geloven dat het daarentegen een wraak van de radicale Basken was omwille van de harde repressie tegen het Baskische Nationalisme dan kon de partij in de slachtofferrol kruipen en de zilverlingen opstrijken. (Mariano Rajoy zou in opvolging van Aznar de nieuwe premier worden. Dat was zo afgesproken. Begrijpt u nu de houding van Rajoy t.o.v. de PSOE-regering?)
In een radio-interview op Herri Irratia verklaarde Arnaldo Otegi om 9:00 u. ’s morgens al dat ETA zeker niet de dader was.  De PP bleef op een schandalige wijze ETA met de vinger wijzen. De Spaanse ambassades werden door de PP-Regering verplicht verklaringen aan journalisten in die zin af te leggen! Een nooit geziene machinatie kwam op gang, die nooit werd onderzocht. Le Monde kwam dan ook met een karikatuur van Aznar, bevriend staatshoofd, met een Pinocchio-neus!
Maar ook de Baskische Lehendakari, Ibarretxe, sprak vóór zijn beurt en sprak schande over “de beesten” van ETA. Toen om 13:15 u. een verlaten bestelwagen met ontstekers én audiocassettes  met verzen uit de Koran werd ontdekt, begon de puzzel in elkaar te passen. Ibarretxe wachtte wel nog 25 uren om zijn te verklaringen te herroepen.  De PP bleef verder liegen en dat doen ze vandaag nog steeds! De spreekbuis van de leugen, de manipulatie en de verwarring is tegenwoordig de krant “El Mundo” (raakt nog niet tot aan de enkels van “Le Monde”). Lijnrecht tegenover de bevindingen van het 3 jaren durende onderzoek van gespecialiseerde onderzoeksrechters, beweert “El Mundo” dat er bewijzen zijn van deelname van ETA. Merkwaardig is dat die bewijzen nooit uit de doeken gedaan worden. Ze gaan zelfs zover dat ze er de Spaanse inlichtingendienst bij sleuren die, samen met ETA en met de moslimterroristen, een complot zouden beraamd hebben om de regering-Aznar te doen vallen.

Maar wat met de Baskische slachtoffers van PP-manipulatie die volgde op de aanslagen?

Hun namen staan niet op de slachtofferlijst!

Naar aanleiding van de beschuldiging door de PP dat ETA de aanslag had gepleegd kwamen de nuttige idioten weer overal op straat om te manifesteren tegen de Organisatie. In Iruñea-Pamplona wilde, twee dagen na de aanslag, de vrouw van een Spaans politieman de bakker uit haar wijk (Donibane) verplichten een A4tje tegen ETA (“ETA no!”) aan zijn vitrine te hangen. Toen de bakker (Angel Berrueta) dat weigerde haalde ze haar man en zoon. De zoon stak de bakker met een machete dood, terwijl de vader hem op hetzelfde ogenblik met zijn dienstwapen doodschoot. De politieman en zijn zoon zitten in de gevangenis. De echtgenote-aanstichtster kwam snel vrij. In Hernani werd de volgende dag (14.03.04) bij een protest  tegen deze doodslag door de Baskische politie gechargeerd. Hierbij overleed Kontxi Sanchiz (58 jaar) aan een hartinfarct.

Monument voor de slachtoffers van 11-M

11-03-2007 om 15:39 geschreven door Natxo  

Onder het motto “Voor burgerlijke en politieke rechten” werd door meerdere duizenden geprotesteerd tegen het macroproces 18/98. Alle strekkingen waren vertegenwoordigd (PP uiteraard niet).

De secretaris-generaal van de vakbond ELA, Rafael Larreina, kon het niet beter uitdrukken:

“Het proces 18/98 is overduidelijk politiek, zonder enige juridische basis en de rechtsgang vertegenwoordigt het verleden. Dat verleden is nu aan het manifesteren in Madrid”.

11-03-2007 om 10:20 geschreven door Natxo  

Het gegoochel met cijfers is lachwekkend:

1. De Autonome Gemeenschap van Madrid spreekt van 2.125.000 betogers

2. Een delegatie van de regering spreekt van 342.655

3. De kranten spreken, variërend volgens sympathie, van 500.000 tot 900.000

11-03-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Om 17:00 u is de betoging van start gegaan en om 18:30 u was het eindpunt al bereikt. De politiek van de agitatie was baas op straat. Hier en daar was “Cara al Sol“, het lijflied van de fascistische Falange te horen. Terug werden enkele preconstitutionele vlaggen opgemerkt. Zapatero was de kop van jut. Hij werd uitgekreten voor verrader en zijn ontslag werd geëist. Het telraampje van de PP zelf gaf als opkomst 1,6 tot 2 miljoen betogers. Merkwaardig dat maar één krant dit cijfer vermeldt: “Libertad Digital”. Vrienden onder elkaar nietwaar.

Afgaande op de commentaren in alle kranten, waarbij niet de minste euforie te bespeuren valt, moet dat cijfer met een heel grote korrel zout genomen worden.

Op het moment dat de betoging zich op gang trok, gebeurde een niet alledaags feit in Barcelona: de “CACEROLADA”. In  verscheidene wijken, zoals Sants, Poble Sec en l''Eixample, op de Diagonal, op de Ramblas, kwamen mensen op hun balkon of op straat. Gedurende een kwartier was een hels lawaai te horen door slagwerk van potten en pannen. Dit als protest tegen de hypocrisie en de manipulatie van de PP.

Foto's

10-03-2007 om 20:31 geschreven door Natxo  

Tot op vandaag liet de PP het vuile werk opknappen door de mantelorganisaties, maar vanaf vandaag doet zich een nieuw feit voor. De PP neemt zelf het initiatief voor een “massale manifestatie” te Madrid. Nooit gezien: een ex-regeringspartij die betoogt tegen de regering. De voorstelling van hun kandidaten voor de gemeenteraadsverkiezingen moet wijken voor de “massaalste betoging” die Spanje ooit gekend heeft. Mariano Rajoy, de “Führer” van de PP roept iedereen op om te betogen tegen de beslissing De Juana.

Vandaag, 10 maart 2007, zou dus de meest memorabele dag moeten worden uit de Spaanse “betogingsgeschiedenis”. Aangezien volgens de PP, 2/3 van de Spanjaarden tegen de beslissing De Juana zijn, zal het stormlopen aan de Puerta de Alcalá, waar de betoging van start gaat. Het ordewoord is: “España, por la libertad. No más cesiones a ETA”, Spanje voor de vrijheid. Geen verdere toegevingen aan ETA. Intussen, op 8 maart 2007, heeft AVT beroep aangetekend bij het Grondwettelijk Hof.

De “geest” van de betoging wordt door Rajoy verwoordt in 5 punten:

1. De verwerping van de politieke beslissing van de regering die gezwicht is onder de chantage van De Juana
2. De eis dat die beslissing onmiddellijk teruggetrokken wordt
3. Solidariteit met de slachtoffers
4. Het stopzetten van de toegevingen. Batasuna mag niet aan de verkiezingen deelnemen
5. De verdediging dat er andere politieke middelen voorhanden zijn (nog meer repressie).

De betoging heeft de steun van o.a.:

1. AVT, Slachtoffers van het terrorisme en mantelorganisatie van de PP
2. Het Foro de Ermua (mantelorganisatie)
3. Covite, het collectief voor slachtoffers van het terrorisme en mantelorganisatie
4. Het Platform “España y Libertad”, Spanje en Vrijheid,
5. Democracia Nacional, die pretenderen de Spaanse geallieerden van Le Pen te zijn
6. De Falange, ultrarechts
7. De “Fundación para la Defensa de la Nación Española”, stichting voor de verdediging van het Spaans staatsnationalisme, ultrarechts en met als voorzitter de PP-volksvertegenwoordiger, Santiago Abascal.
8. Nog een paar minder bekende groupuscules

Zoveel “aanhang”, en wat voor “aanhang”. En toch is de PP er niet gerust in. Die ultrarechtse groepen, de vriendjes van de PP, zorgen meer voor negatieve reacties dan voor positieve. In vorige betogingen werden preconstitutionele vlaggen (zie foto bovenste deel) meegedragen (preconstitutionele vlaggen zijn Franco-vlaggen met adelaar), werden leuzen gescandeerd als “España, cristiana, y no musulmana”, Spanje is christelijk en niet moslim, en de onvermijdelijke smerige toespeling “Z-ETA-P” (ZP staat voor Zapatero). Maar voor volksmenner Rajoy is dat geen probleem: “Het is nu niet het moment om de perfectie na te streven, de mobilisatie is het belangrijkste (zelfs als ultrarechtse fascisten de hoop aanvullen).” De “Nuevas Generaciones”, de jongeren van de PP zullen een oogje in het zeil houden (alhoewel ze van het zelfde laken een broek dragen).

De voorbije week zijn de gemoederen behoorlijk opgehitst geraakt. De woordvoerder van ERC-Esquerra Republicana de Catalunya, Joan Rodoa, heeft niet getwijfeld om de PP “guerracivilistas” (Franco-opstandelingen van de burgeroorlog) te noemen, die de geest van 18 juli 1936 willen verder zetten. Hij verklaart dat met dit soort manifestaties een voedingsbodem geschapen wordt voor een nieuw authentiek fascisme, door de maatschappij te misleiden, te bedriegen, te manipuleren en de werkelijkheid te vervalsen.

Carmen Figueras, van de PSC-Partit dels Socialistes de Catalunya, bekritiseert de houding van de PP als politieke zelfmoord en beschuldigt hen ervan het land te willen uiteenrijten, enkel en alleen om terug aan de macht te komen. Het is onbegonnen werk hier alle commentatoren aan bod te laten komen, maar sedert de burgeroorlog is dergelijke politieke chaos niet meer voorgekomen, tenzij nu.

De Barnumreclame die nu al een week lang gevoerd wordt, de stelling dat 2/3 van de Spanjaarden tegen het besluit is en de 760 bussen die de PP gratis ter beschikking stelt, moet op zijn minst een paar miljoen betogers op de been brengen, zoniet staan de PP’ers in hun hemd. De “Nuevas Generaciones” rijden met blauwe reclamebussen (zie foto onderste deel) rond in Madrid om iedereen te mobiliseren. Afwachten wat het wordt.

De hetze wordt ook geïnternationaliseerd: er worden concentraties verwacht in Buenos Aires, Miami, Ciudad de México, London en Zurich. Brussel heeft de “eer en het genoegen” de machiavellisten aan het werk te zien volgende woensdag, 14 maart 2007. Zal Wilfried Martens, de Europese baas van de PP in Europa, zich verlagen om aanwezig te zijn bij zijn PP-vrienden, die hij de voorkeur gaf en de PNV buiten zwierde om aan de macht te blijven?

10-03-2007 om 09:45 geschreven door Natxo  

Gisteren, 8 maart 2007, en dus 10 jaar na de feiten is het proces van start gegaan tegen 12 jongeren uit Navarra. De Openbare Aanklager formuleert 26 aanklachten, eist meer dan 400 jaar cel en een schadevergoeding van 665.590 euro’s. De toenmalige minderjarigen werden in eerste instantie aangeklaagd, maar uiteindelijk uit het proces geweerd. Zij worden nu wel als getuigen opgeroepen. Op 15 februari 2007 werd het proces verdaagd, omdat de voorzitster van het Hof de alom bekende Angela Murillo was (bekend van haar partijdige houding in het macroproces 18/98). Zij werd door de verdediging gewraakt.

In Madrid gaat dus het grootste proces over “Kale Borroka” (straatgeweld) van start. Tien jaar na de feiten: het proces “Sumario 8/97”. In de eerste helft van 1997 werden in Navarra 114 jongeren gearresteerd. Het merendeel was minderjarig, maar bijna allen werden ze gefolterd. De arrestaties kwamen met golven. Dat was al een “bewijs” dat ze vreselijk werden “aangepakt” en namen noemden. De zaak begon met elf jongeren uit Atarrabia die te weten kwamen dat ze door de politie werden gezocht en beslisten naar het Gerecht in Pamplona te trekken om op die manier “vrijwillig” te verschijnen. Maar dit was zonder de waard gerekend, want onderweg pakte de politie hen op en versleepte hen meteen naar Madrid.
David Abarzuza vertelde hoe ze zijn boeien zo strak aantrokken dat het enorm pijn deed. Meteen begonnen ze hem te slaan: op de teelballen, de keel, in de zij. Daarna werden vingers, duimen armen omgewrongen. Dan volgde de plastic zak (la bolsa) die over het hoofd werd getrokken tot de verstikkingsdood toe. Abarzuza dacht dat hij ging sterven. Ze bleven de zak bij herhaling over het hoofd trekken tot hij het bewustzijn dreigde te verliezen. Daarop ging het vliegensvlug naar een geneesheer.

Een ander arrestant, die later op borg vrijkwam, kreeg de plastic zak gedurende een half uur met tussenpozen over het hoofd getrokken! Een politieman zei terloops dat ze met “hem konden doen wat ze wilden”. Ze bleven maar slaan en ze dreigden hem met een injectie het aids-virus toe te dienen.

Juan Pablo Montoya was net 18 jaar geworden en zit daarom op het bankje van de beschuldigden. Er wordt 56 jaar tegen hem geëist! Tijdens de ondervraging werd hij door het venster gestoken met de bedreiging dat ze hem naar beneden zouden duwen als hij niet sprak. “Toen ik verder weigerde, haalde één hen een kleine revolver boven en haalde de haan naar achteren.”

De aanhoudingsgolven zouden zes maanden aanhouden. Het was op dat ogenblik dat de term “grupos Y” werd uitgevonden. De jongeren werden allemaal beschuldigd te horen tot “inlichtingengroepen van ETA”. Eind 1996 kwam een nieuwe groep van 100 politiemannen op het commissariaat in de Generaal Chinchillastraat in Pamplona. Zij hadden het bevel gekregen ten minste 100 arrestaties per week te verrichten. Leden van organisaties van ouders van arrestanten (GURASOAK) en familieleden van gevangenen (SENIDEAK) die wekelijks tegen deze mistoestanden protesteerden, kwamen op een avond met 50 in de cel terecht!

09-03-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Commentaar overbodig.

08-03-2007 om 19:05 geschreven door Natxo  

Zie ook berichten van 08.02.2007,
4^de artikel
met titel “Jarrai, Haika, Segi”.

De zaak "JARRAI-HAIKA-SEGI"

Vandaag, 8 maart 2007, hebben 21 van de 23 radicale jongeren (2 zijn nog altijd niet opgespoord) die opnieuw opgesloten zitten, bij monde van Igor Chillón en Gorka Betolaza beroep tegen de veroordeling “terroristische organisatie” aangetekend bij het Grondwettelijk Hof (Tribunal Constitucional).

Als het beroep aanvaard wordt, kan het Tribunal Constitucional de uitvoering van de straf opschorten tot een nieuw vonnis geveld wordt.

08-03-2007 om 16:41 geschreven door Natxo  

2003: de bisschop van Pamplona, Fernando Sebastián verzet zich tegen de publicatie van een tekst waarin de Kerk betrokken wordt bij de executies door het Franco-regime. Alle politieke partijen van Navarra, behalve de UPN (PP) hadden de tekst goedgekeurd. Volgens de tekst gebeurden de terechtstellingen “niet enkel met de toestemming van de kerkelijke hiërarchie, maar in bepaalde gevallen met de directe medewerking ervan.”

2005: in de Spaanse Bisschoppenconferentie, werd één der laatste Spaanse superpatriotten van de meest oude stijl NIET herkozen. Het gaat om Antonio Maria Rouco Valera, vriendje van de meest extreme sector van de PP van Aznar. Hij dreef zijn manie zó ver dat hij de Spaanse Bisschoppenconferentie positie deed kiezen tegen het zelfbeschikkingsrecht van het Baskische Volk! Maar de Baskische bisschoppen gaven zelfs openlijk uiting van hun ongenoegen!

En hoewel Blázquez dan niet zo vast in het Baskische geloof is, kan dit niet gezegd worden van zijn hulpbisschop, Karmelo Etxenagusia. Toch gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat Blázquez in mei 2002 méé met de bisschoppen van Donostia en Gasteiz, zijn handtekening zette onder een herderlijk schrijven (“Preparar la Paz”, De Vrede voorbereiden) waarin ze hun ongerustheid toonden voor het op handen zijnde buiten de wet stellen van de politieke partij Batasuna.

08-03-2007 om 08:51 geschreven door Natxo  

Deze woorden komen uit de mond van de nationaal-katholieke bisschop, kardinaal van Toledo, Antonio Cañizares (foto) die een interview toestond aan de ultrarechtse krant “La Razón”. Hoe gaat het gezegde van “soort” en “soort”?

Deze hongerstaking zou geïntegreerd zijn in een terroristisch plan om personen en instellingen te paralyseren. Hij omschrijft de hongerstaking als een poging tot aanslag door middel van langzame zelfmoord. Tja!

07-03-2007 om 09:00 geschreven door Natxo  

Euskal Herria Berria

Voor een nieuw Euskal Herria

“Zoals de verklaring van Anoeta meer de nadruk legde op de methode, zo legt de verklaring van Anaitasuna meer de nadruk op de inhoud.”

Twee belangrijke initiatieven komen aan bod:

Een formule voor de twee staten (“la voluntad ciudadana”)

Araba, Bizkaia, Gipuzkoa en Nafarroa (Spaans Baskenland) worden een autonome gemeenschap met het recht om zelf te beslissen. Hier wordt Navarra toegevoegd aan het huidige Euskadi, aan de huidige Baskische Autonome Gemeenschap.

Voor Lapurdi, Nafarroa Beherea en Zuberoa (Frans Baskenland) wordt het zelfde voorzien. Dit omvat eigenlijk de jarenlange eis van een eigen departement.

Het Baskische volk moet de mogelijkheid krijgen om te kiezen tussen alle opties, ook de zelfbeschikking. Dat is echte democratie, “la voluntad ciudadana”, de wil van de burger.

De territorialiteit (“autonomía a cuatro”)

De plaats van het gebeuren, de hoofdstad van Navarra, is natuurlijk symbolisch. Navarra is de bakermat van de Basken. Nu bestaat Euskadi uit de drie provincies Araba, Bizkaia, Gipuzkoa en Navarra is een eigen Autonome Gemeenschap geworden. Dat is uiteraard niet logisch: historisch en taalkundig behoort Navarra tot Euskadi. De filosofie is dus een globale politieke structuur maken, gelijklopend met de werkelijkheid. Een “autonomía a cuatro”, een autonomie met vier!

Als we spreken over een minimumprogramma, is er ook een maximumprogramma. Dat is de eigen staat “Euskal Herria”, de zeven provincies of de twee nieuwe autonome structuren in één staat. Maar zover zijn we nog lang niet. Eerst het minimumprogramma er door krijgen.

En de eerste reacties liegen er niet om. De andere partijen hebben zelfs de moeite niet gedaan om de inhoud van de verklaring te lezen en poneren dat Batasuna eerst het geweld van ETA moet veroordelen. In de veronderstelling dat Batasuna dat zou doen, zullen ze wel andere voorwaarden bovenhalen om dwars te blijven liggen…

06-03-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Zonder gerechtigheid is er geen vrijheid

Dit is de leuze die de mantelorganisaties van de PP altijd gebruiken bij hun manifestaties. En ze hebben gelijk: zonder gerechtigheid is er inderdaad geen vrijheid. Opmerkelijk is dat ze die leuze alleen hanteren t.o.v. de Baskische nationalisten en niet tegen het staatsterrorisme.
Nog frappanter is het feit dat in de zaak DE JUANA er wel gerechtigheid is geschied. Hij heeft zijn straf voor aanslagen en als lid van ETA volledig uitgezeten (door toepassing van strafverminderingen door de PP zelf ingevoerd!), maar toen hij dreigde vrij te komen, heeft men de opinieartikels uit “Gara” er bij gesleurd, waarvoor hij uiteindelijk tot 3 jaar werd veroordeeld. Daarvan heeft hij nog ongeveer 1 jaar te gaan. En de wet voorziet dat hij na 2/3 kan vrijkomen. Hij is niet vrij, maar heeft een verzachtende gevangenisregime gekregen “tweede graad”, wegens risico op overlijden a.g.v. hongerstaking. De wet werd dus scrupuleus toegepast.
En toch reageren de mantelorganisaties en de PP zelf furieus: DENAES-Fundación para la Defensa de la Nación Española (stichting voor de verdediging van de Spaanse natie), AVT- Asociación del Víctimas del Terrorismo (associatie slachtoffers terrorisme), Foro de Ermua, COVITE-Colectivo de Víctimas del Terrorismo (collectief slachtoffers terrorisme) en de PP zijn in alle staten. Hun enig doel is tweedracht zaaien en hopen dat hun agitatie de PP weer aan de macht brengt. Dat en dat alleen is hun enig oogmerk.

In een betoging tegen de beslissing werden in Pamplona zelfs Hitlergroeten gebracht en werd de “Cara al sol” gezongen, het lijflied van de fascistische Falange. Uit welk allegaartje die organisaties zijn samengesteld, is duidelijk.

Is “Kale Borroka” plots bruikbaar aan de andere kant?

Is het straatgeweld (Kale Borroka) plots bruikbaar? De zetel van de PSOE in Alcalá Henares (Madrid) is in de nacht van 2 op 3 maart 2007 aangevallen door “onbekenden”. De gevel (zie foto) werd met verf beklad en er werd een molotovcocktail gegooid. De onbekenden zijn niet zo onbekend, want zij hebben hun handtekening achtergelaten in de vorm van geschilderde leuzen: “ZP traidor”, Zapatero verrader, en “Z-ETA-P”, wat voor zichzelf spreekt (ZP is de gebruikelijke afkorting voor Zapatero).

Magistraten steunen de beslissing

De woordvoerder van de Consejo General del Poder Judicial (CGPJ), de algemene raad van de rechterlijke macht, Juan Carlos Campo, beschouwde de beslissing van Binnenlandminister Alfredo Pérez Rubalcaba volledig gedekt door de jurisdictie. Hij betoonde zijn absoluut respect voor de beslissing: het is een mogelijkheid die de administratieve penitentiaire politiek voorziet en eenmaal beslist, moet iedereen die zich democraat noemt zich aan de beslissing houden, besloot de magistraat.
Ook de “Magistraten voor de Democratie”, bij monde van Jaime Tapia, benadrukken dat de beslissing in alle wettelijkheid gevallen is, en dat er van druk of chantage geen sprake kan zijn. Hij klaagt ook de verwarring aan die de PP zaait door de twee veroordelingen als één geheel te beschouwen.

De Spaanse pers in de aanval

De Spaanse pers, in meerderheid PP-aanhangers, heeft alle registers opengetrokken. Zij verkeren in een staat van delirium en de hoge koorts, als gevolg van de beslissing, doet hen ijlen.

“Diario de Navarra”

“El Mundo”

“ABC”

“La Razón”

Ook de Kerk op vinkenslag

De kardinaal aartsbisschop van Toledo en vicepresident van de Conferencia Episcopal, Antonio Cañizares, vraagt aan de regering hoe het komt dat het leven van Iñaki de Juana Chaos zoveel belangrijker is dan het ongeboren leven. “Als we zoveel belang hechten aan het leven, laat ons dat dan doen in alle omstandigheden en niet selectief te werk gaan. Niemand spreekt over de 90.000 abortussen die per jaar in Spanje gepleegd worden.”

Askatasuna slaat de bladzijde om

De woordvoerder van Askatasuna, Juan Mari Olano, verzekert dat de Abertzalebeweging er niet op uit is om nu obstakels te leggen voor de Spaanse regering en zo extreem rechts nog een grotere voedingsbodem te geven. De zaak De Juana is voor hen afgehandeld en ze zien niet in waarom er nu met de vlag van de overwinning moet gezwaaid worden. Er zitten immers nog altijd 7 politieke gevangenen vast (Bautista Barandalla, José Ramón Foruria, Juan José Rego, Marilo Gorostiaga, Mikel Gil Cervera, Jon Agirre en Josu Uribetxebarria) die levensbedreigende ziektes hebben en nog 150 politieke gevangenen die al in vrijheid moesten gesteld zijn.

Mercedes Gallizo, Directeur-generaal van de Penitentiaire Instellingen zegt:

“De houding van de PP is slecht en ongepast voor een partij die verantwoordelijkheid in een regering gedragen heeft. Zij hebben het recht niet om nu oneerlijk te zijn, dat is hypocriet, want zij hebben ook politieke gevangenen vrijgelaten (De Juana is niet vrij) in heel moeilijke omstandigheden. Het is ongepast dat die partij de zaak buitensporig opblaast en blijft manipuleren door de veroordeling van de opinieartikels, bedreigingen die trouwens tegen mij gericht waren, te koppelen aan zijn veroordeling voor aanslagen (die hij volledig heeft uitgezeten)."

05-03-2007 om 14:22 geschreven door Natxo  

Familieleden, vrienden en leden van Askatasuna hebben voor vandaag, 4 maart 2007, een hommage aangekondigd in Santurtzi en in Portugalete. Zij willen hiermee de vorig jaar overleden politieke gevangenen Igor Angulo en Roberto Saiz, respectievelijk in de gevangenissen van Cuenca (+27.02.2006) en Aranjuez (+02.03.2006), herdenken.
De woordvoerder van Askatasuna, Juan Mari Olano, legt er de nadruk op dat de hommage georganiseerd werd door familieleden en vrienden, en niet door Askatasuna (anders lopen zij het risico dat de hommage verboden wordt). Askatasuna sluit zich wel bij de herdenking aan.
Bij deze eerste trieste verjaardag wordt onderstreept dat de penitentiaire politiek erger geworden is en dat de mogelijkheid op overlijden in de cel zeker niet is afgenomen, om het eufemistisch uit te drukken.
Zij betreuren ook dat er geen enkel juridisch onderzoek gestart is naar de “dubieuze” overlijdens.

De herdenking begint om 12:00 u op het kerkhof van Portugalete en wordt beëindigd op de Plaza van Santurtzi.

04-03-2007 om 14:47 geschreven door Natxo  

YO NO ME OLVIDO

DE SUS NOMBRES

+03 maart 1976

Ik zal jullie namen nooit vergeten

In Vitoria-Gasteiz, de hoofdstad van Baskenland, in de wijk Zaramaga, vond op 3 maart 1976 een drama plaats waarbij, in een periode van syndicale onrust, de politie 3 arbeiders doodschoot. Meer dan 100 personen raakten gewond en daarvan stierven er enkele dagen later nog eens twee. De totale dramatische tol was dus 5 doden. Franco was het jaar voordien overleden, maar met zijn dienaren verliep die overgang helemaal niet zo vlot.
De arbeidsverhoudingen werden wel meteen aangepakt, maar om uit 19de eeuwse toestanden weg te raken was veel strijd, moed en staking nodig. Hét probleem was dat de arbeiders geen rechten hadden, niet móchten staken terwijl het recht op samenkomst of betoging zelfs helemaal niet bestond. Hun eis was niet meer dan:

"¡Queremos negociar!"

"Wij willen onderhandelen!"

Op 23 februari 2007 heeft het Baskische parlement heeft opdracht gegeven aan een speciale commissie om de gebeurtenissen te evalueren en de verantwoordelijken aan te duiden. Eén van die hoofdverantwoordelijken is de toenmalige minister Manuel Fraga Iribarne, die de politie onder zijn bevoegdheid had. De woordvoerder van de “Asociación de Víctimas del 3 de Marzo” verklaarde voor Radio Euskadi dat het niet de bedoeling is “iemand van 90 jaar” achter slot en grendel te plaatsen (de bloedhonden van PP en AVT zouden geen seconde aarzelen om dit wel te doen). Het pleit alvast voor de waardigheid van de “Asociación de Víctimas del 3 de Marzo”.

Op 3 maart 2007 wordt, tijdens een herdenkingsplechtigheid aan de monoliet in Vitoria-Gasteiz, de film “Llach: La revolta permanent" van de Catalaan Lluís Danés voorgesteld. De film (documentaire) heeft getuigenissen verzameld van familieleden van de vermoorde arbeiders van 3 maart 1976 door de gewapende politie in de wijk Zaramaga te Gasteiz-Vitoria. Er zullen ook pakkende en ontroerende beelden te zien zijn van de strijd van de arbeiders, nu 31 jaar geleden.

Lluís Llach componeerde o.a. het lied "Campanades a morts", de doodsklokken, als droevige getuigenis van het gebeuren.

Tijdens de manifestatie van vorig jaar trad de politie brutaal op en werden 2 arrestaties verricht, Andoni Txasko en Josu Ormaetxea, woordvoerders van de “Asociación de Víctimas del 3 de Marzo”, die, als hun beroep niet ingewilligd wordt, voor de Audiencia Nacional moeten verschijnen op last van “verheerlijking van het terrorisme”.

03-03-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Irati Arantzabal, de partner van De Juana

Op dag 115 van zijn hongerstaking (1 maart 2007) is Iñaki de Juana Chaos dus, na 20 jaar, terug in Euskadi. De ambulance die hem van Madrid naar Donostia bracht, arriveerde om 15:50 u. Bij zijn aankomst hadden zich een paar honderd personen verzameld om hem een “ongietorri”, een welkom thuis te geven, en zij riepen slogans zoals "Iñaki askatu", "Presoak kalera”, “Amnistia osoa", Iñaki vrij, Gevangenen op straat, Algemene amnestie.

Wat eveneens te onderstrepen valt, was de grote aanwezigheid van de “beltzas”, de in het zwart geklede Ertzaintza, wat dan weer voor de nodige spanningen zorgde. Eén persoon werd gewond door de kloppen die hij van de “beltzas” kreeg. Ze kunnen de provocatie niet laten.

Wat later op middag werd meegedeeld dat De Juana zijn hongerstaking, na 115 dagen, beëindigd heeft.

Foto's van de aankomst

De Partido Popular en de mantelorganisatie AVT maken groot misbaar en kenschetsend voor de situatie is de reactie van de secretaris-generaal José Manuel Sánchez Fornet van het Sindicato Unificado de Policías (SUP), verenigd syndicaat van de politie, die verklaarde dat als het zijn organisatie had afgehangen de Etarra, Iñaki de Juana Chaos, nooit de gevangenis zou verlaten hebben, maar er zou gebleven zijn tot hij crepeerde.

Dat de directe familie van slachtoffers van de aanslagen zo reageert, kan ik mij best inbeelden, maar dat de hoeders van wetten van de rechtstaat zo reageren, zegt veel over die rechtstaat. Eén van die wetten (Codigo Penal 1973) zegt dat De Juana al moest vrijgelaten worden in oktober 2004.

De voorzitster van de Baskische PP, María San Gil, klaagt de schandalige toegeving aan de chantage aan en verzekert dat het nu niet het moment is voor moedeloosheid en berusting, maar roept de bevolking op om burgerlijk (?) te rebelleren (rebelarse cívicamente).
Kan zij hiervoor gestraft worden? Ja!
Zal zij hiervoor gestraft worden? Neen!

Merkwaardig feit.

Bij de ultrarechtse krant “El Confidential”, van PP-origine, is er een enquête lopend over het gebeuren met drie mogelijke antwoorden:

1. Het is een overgave van de rechtstaat

2. Het is een humanitaire oplossing

3. Het is een beslissing van Zapatero om de dialoog met ETA gunstig te stemmen

Ik heb 20 maal geprobeerd om op “oplossing 2” te stemmen, en bij het aanklikken van “Votar”, “Stemmen”, sprong mijn stem telkens automatisch naar 3. Ze zijn zo valselijk lief, die ultra’s. Begrijpt u nu waarom “humanitaire oplossing” maar 5% krijgt?

02-03-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Nieuwsflash

Dag 115 van de hongerstaking

Inaki de Juana Chaos is per ziekenwagen overgebracht van het hospitaal “Doce de Octubre” te Madrid, waar hij sedert 24 november 2006 onder politietoezicht stond, naar het hospitaal “Nuestra Señora de Arántzazu” in Baskenland.

Minister van Binnenlandse Zaken, Alfredo Pérez Rubalcaba, zal om 12:30 u over de beslissing van de regering een verklaring afleggen.

Foto's over De Juana

Beslissing van de regering

Op basis van juridische en humanitaire motieven heeft Binnenlandse Zaken, bij monde van Minister voor Binnenlandse Zaken Alfredo Pérez Rubalcaba, beslist om aan Inaki de Juana Chaos de “tweede graad” van gevangenisregime toe te kennen (dit is geen vrijlating, noch “eerste graad” of voorlopige invrijheidsstelling).
Dat betekent dat hij eerst in een hospitaal in Donostia zal behandeld worden, en daarna zal overgebracht worden naar zijn huis waar hij onder permanente controle en bewaking zal blijven. Van nu af aan hangt hij af van de gevangenis van Martutene, Gipuzkoa.

01-03-2007 om 13:53 geschreven door Natxo  

Jean Pierre Leiba

+1 maart 1984

Op 1 maart 1984 werd de spoorwegarbeider, Jean Pierre Leiba, met één schot in het hart vermoord te Hendaye (Iparralde). In het proces dat daar op volgde waren de verklaringen van de twee kroongetuigen, de politieagenten Eduardo Luengo en Angel Sánchez Molina, doorslaggevend voor “het groene spoor”, een spoor dat leidde naar de Guardia Civil met de groene uniformen.
In 1985 had de Audiencia Nacional weliswaar Daniel Fernández Aceña en Mariano Moraleda veroordeeld tot 30 jaar cel, maar de aanstichters, de opdrachtgevers bleven buiten schot.

Commissaris Eduardo Luengo verklaarde o.a. dat zijn ex-chef, commissaris Manuel Céspedes (ex-afgevaardigde van de regering in Melilla en ex-chef van de Veiligheid van Felipe González), hem tijdens een maaltijd opbiechtte dat de president van de regering en andere leden van de PSOE een strategie aan het uitwerken waren om ETA te lijf te gaan (lees uit te schakelen), gebruik makend van alle materiële en menselijk bronnen, van de Guardia Civil, van de politie, van de veiligheidsdienst CESID, van huurlingen, van neofascisten, van maffiosi…
Voordien was al uitgelekt dat Hernández Rubio en Navascués (Guardia Civil) wapens hadden geleverd aan het doodseskader dat verantwoordelijk was voor de dood van Jean Pierre Leiba, en de opdrachtgever was hier andermaal de generaal van de Guardia Civil, Enrique Rodriguez Galindo.

Naderhand, na zijn getuigenis, kreeg commissaris Eduardo Luengo in de Madrileense club “Abascal” een anoniem telefoontje waarin met klem aangedrongen werd zijn getuigenis t.o.v. Felipe González te herzien, of dat zijn leven, en dat van zijn familie, in gevaar zou zijn.

Iedere dode is een tragische en traumatische gebeurtenis, maar het feit dat Jean Pierre Leiba een gewone huisvader was, werkzaam bij de spoorwegen en hoegenaamd niets met ETA te maken had, maakt die tragiek nog indrukwekkender.

Volledigheidshalve: Jean Pierre Leiba had wel een werkmakker, Pedro Mari Isart Badiola, "Pelitxo", die lid was van de "CCAA" (Comandos Autónomos Anticapitalistas).

01-03-2007 om 08:46 geschreven door Natxo  

Argi Iturralde Ormaextea

Inaki Balerdi Iturralde
+28 februari 2003

Op vrijdagnacht 28 februari 2003, even vóór 23.00 uur stierven de moeder, Argi Iturralde Ormaextea (73 jaar), en de broer, Inaki Balerdi Iturralde (43), van de Baskische politieke gevangene Juan Karlos Balerdi, tijdens een verkeersongeluk op de snelweg in de buurt van Albacete, op 750 km van Baskenland. De vader, Joxe Balerdi Mintegi (74) raakte zwaargewond. Met z'n drieën reden ze de 1032 kilometer naar de gevangenis in Almería voor een bezoek van slechts 20 minuten aan hun zoon en broer. Op zaterdag demonstreerden duizenden mensen in hun woonplaats Lasarte-Oria tegen de verspreidingspolitiek van de Spaanse staat inzake Baskische gevangenen.

Deze wraakexpeditie en dubbele straf heeft sinds 1982 al verscheidene doden onder familie en vrienden van gevangenen tot gevolg gehad. Een paar voorbeelden:

+29-9-1982. Rosa en Arantza Amezaga. Verongelukt op de terugreis, na bezoek aan het proces van hun broer in Madrid (500 km).

+01-7-1990. Pilar Arzuaga en Alfonso Isasi, moeder en partner van de gevangene Maribi Ramila. Verongelukt op de terugreis, na bezoek aan de gevangenis in Ourense (679 km).

+18-2-1994. Matilde Arribillaga, moeder van Xavier Jauregi.

+04-3-1997. Antxoni Fernández, 75, grootmoeder van Angel Figueroa. Verongelukt op weg naar de gevangenis van Alcala-Meco (500 km).

+22-6-1998. José Mari Maruri verongelukt op weg naar haar zoon in de gevangenis van Basauri.

+03-4-1999. Mari Carmen Salbide. Verongelukt op terugreis na bezoek aan Txetxu Fernández, gevangenis Logroño. (169 km)

+12-2-2000. Ruben Garate. Verongelukt op terugreis na bezoek aan José Antonio Hernández Velasco, gevangenis Alcalá-Meco (500 km)

+08-9-2001. Iñaki Saez en Asier Heriz. Verongelukt op terugreis na bezoek aan Lurdes Txurruka, gevangenis Brieva (400 km)

+28-2-2003. Argi Iturralde en Iñaki Balerdi. Zie hierboven

28-02-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Igor Miguel Angulo Iturrate

+27 februari 2006

Igor Miguel Angulo Iturrate werd op 29 november 1996 om 4 uur ’s nachts in Iruñea-Pamplona van het bed gelicht door de Guardia Civil en daarbij werd hij meteen bewusteloos geslagen met een geweerkolf. De hoofdwonde werd met vijf hechtingen gedicht. De slagen, bedreigingen (o.a. met het aanbrengen van elektroden) bleven twee dagen duren! Igor Miguel Angulo Iturrate werd opgesloten in de gevangenis op 1 december 1996 en verbleef in de gevangenis van Cuenca vanaf maart 2001. Hij werd tot 34 jaar veroordeeld op beschuldiging van lidmaatschap van het “ETA-comando Nafarroa” (Navarra), hoewel hem geen enkele aanslag in de schoenen werd geschoven.

In de gevangenis van Cuenca, op 600 km afstand van zijn stadje, Santurtzi, in Baskenland, werd vanmorgen, 27 februari 2006, om 8.00 uur de 32-jarige politieke gevangene, Igor Miguel Angulo Iturrate, dood aangetroffen, verhangen aan het celraam met een lederen koord, afkomstig van een lederen wijnzak (bota). Eigenaardig is dat de handen op zijn rug met lederen veters vastgebonden waren, maar volgens de gevangenisdirectie heeft hij dat zelf gedaan om de daad niet te kunnen onderbreken. Angulo had de handen op de rug gebonden en een eind naast hem (?) stond een stoel. In 2001 was hij naar Cuenca overgebracht nadat hij al vastzat in Carabanchel, Cuenca, Soto del Real, Curtis, Aranjuez en ten slotte opnieuw in Cuenca. Als bijkomende straf, behalve de grote afstand tot zijn woonplaats, was het feit dat Angulo er als enige Bask verbleef en dit reeds vier jaren lang. Er zou geen afscheidsbrief gevonden zijn en er was, volgens "bepaalde" bronnen binnen de gevangenis, “absoluut geen sprake van psychologische problemen.”

De familie van Igor Angulo zet vraagtekens bij het overlijden van hun zoon hoewel ze maar weinig gegevens hebben. Zo zou hij volgens de eerste gegevens verhangen gevonden zijn aan het celraam. Toen de lijkschouwers ter plaatse kwamen, lag hij op zijn brits. De gegevens werden dan maar veranderd “verhangen aan het opklapbed.” Verder werd niemand verwittigd van de autopsie die in de gevangenis plaatsvond en die duurde van 9.30 u tot 15.30 u, terwijl dit doorgaans slechts twee uren in beslag neemt. Zijn vriendin, die de avond voordien met Angelu belde, verklaart dat zijn gemoedstoestand niet wees op een naderende zelfmoord. Met andere vrienden, die hem enkele dagen eerder hadden bezocht, had hij zijn toekomstplannen besproken. Vreemd is ook dat een “eerstegraads gevangene” leren veters (voor het vervaardigen van armbandjes) tot zijn beschikking had om zijn polsen samen te binden en om zich op te hangen. Een “eerstegraads gevangene” krijgt helemaal niets! “Eerst hadden ze hem verboden zijn Graduaat af te maken en nadien mocht hij zelfs geen armbandjes vervaardigen!” Waar komen die lederen veters dan vandaan?

Bij aanvang van de zitting in het macroproces 18/98, waarin een vijftigtal Basken terechtstaan, kwam het tot een incident toen de beschuldigden en de burgerlijke partij elkaar op de trappen van het gebouw tegen het lijf liepen. Daniel Portero, voorzitter van de “Vereniging Slachtoffers Justitie en Waardigheid” meende in het bijzijn van de beschuldigde Basken een fles cider te moeten open trekken om de dood van Igor Angulo te vieren. Van “waardigheid” gesproken! Eén van de beschuldigden, de radicale Baskische advocaat, Txema Matanzas, trok de fles uit de handen van Portero en goot ze leeg, vóór de tv-camera’s. De beschuldigden haalden daarop, ten teken van rouw, een Baskische Ikurriña-vlag met een zwart rouwlint te voorschijn waarop Portero en de zijnen sweaters met een Spaanse vlag aantrokken. Er deden zich verder geen incidenten voor. De eerlijkheid gebiedt hier te melden dat de vader van Daniel Portero, Luis Portero, in het jaar 2000, in zijn functie van Openbaar Aanklager van het Hooggerechtshof van Andalusië, door ETA werd “terechtgesteld”.

27-02-2007 om 08:26 geschreven door Natxo