Argi Iturralde Ormaextea

Inaki Balerdi Iturralde
+28 februari 2003

Op vrijdagnacht 28 februari 2003, even vóór 23.00 uur stierven de moeder, Argi Iturralde Ormaextea (73 jaar), en de broer, Inaki Balerdi Iturralde (43), van de Baskische politieke gevangene Juan Karlos Balerdi, tijdens een verkeersongeluk op de snelweg in de buurt van Albacete, op 750 km van Baskenland. De vader, Joxe Balerdi Mintegi (74) raakte zwaargewond. Met z'n drieën reden ze de 1032 kilometer naar de gevangenis in Almería voor een bezoek van slechts 20 minuten aan hun zoon en broer. Op zaterdag demonstreerden duizenden mensen in hun woonplaats Lasarte-Oria tegen de verspreidingspolitiek van de Spaanse staat inzake Baskische gevangenen.

Deze wraakexpeditie en dubbele straf heeft sinds 1982 al verscheidene doden onder familie en vrienden van gevangenen tot gevolg gehad. Een paar voorbeelden:

+29-9-1982. Rosa en Arantza Amezaga. Verongelukt op de terugreis, na bezoek aan het proces van hun broer in Madrid (500 km).

+01-7-1990. Pilar Arzuaga en Alfonso Isasi, moeder en partner van de gevangene Maribi Ramila. Verongelukt op de terugreis, na bezoek aan de gevangenis in Ourense (679 km).

+18-2-1994. Matilde Arribillaga, moeder van Xavier Jauregi.

+04-3-1997. Antxoni Fernández, 75, grootmoeder van Angel Figueroa. Verongelukt op weg naar de gevangenis van Alcala-Meco (500 km).

+22-6-1998. José Mari Maruri verongelukt op weg naar haar zoon in de gevangenis van Basauri.

+03-4-1999. Mari Carmen Salbide. Verongelukt op terugreis na bezoek aan Txetxu Fernández, gevangenis Logroño. (169 km)

+12-2-2000. Ruben Garate. Verongelukt op terugreis na bezoek aan José Antonio Hernández Velasco, gevangenis Alcalá-Meco (500 km)

+08-9-2001. Iñaki Saez en Asier Heriz. Verongelukt op terugreis na bezoek aan Lurdes Txurruka, gevangenis Brieva (400 km)

+28-2-2003. Argi Iturralde en Iñaki Balerdi. Zie hierboven

28-02-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Igor Miguel Angulo Iturrate

+27 februari 2006

Igor Miguel Angulo Iturrate werd op 29 november 1996 om 4 uur ’s nachts in Iruñea-Pamplona van het bed gelicht door de Guardia Civil en daarbij werd hij meteen bewusteloos geslagen met een geweerkolf. De hoofdwonde werd met vijf hechtingen gedicht. De slagen, bedreigingen (o.a. met het aanbrengen van elektroden) bleven twee dagen duren! Igor Miguel Angulo Iturrate werd opgesloten in de gevangenis op 1 december 1996 en verbleef in de gevangenis van Cuenca vanaf maart 2001. Hij werd tot 34 jaar veroordeeld op beschuldiging van lidmaatschap van het “ETA-comando Nafarroa” (Navarra), hoewel hem geen enkele aanslag in de schoenen werd geschoven.

In de gevangenis van Cuenca, op 600 km afstand van zijn stadje, Santurtzi, in Baskenland, werd vanmorgen, 27 februari 2006, om 8.00 uur de 32-jarige politieke gevangene, Igor Miguel Angulo Iturrate, dood aangetroffen, verhangen aan het celraam met een lederen koord, afkomstig van een lederen wijnzak (bota). Eigenaardig is dat de handen op zijn rug met lederen veters vastgebonden waren, maar volgens de gevangenisdirectie heeft hij dat zelf gedaan om de daad niet te kunnen onderbreken. Angulo had de handen op de rug gebonden en een eind naast hem (?) stond een stoel. In 2001 was hij naar Cuenca overgebracht nadat hij al vastzat in Carabanchel, Cuenca, Soto del Real, Curtis, Aranjuez en ten slotte opnieuw in Cuenca. Als bijkomende straf, behalve de grote afstand tot zijn woonplaats, was het feit dat Angulo er als enige Bask verbleef en dit reeds vier jaren lang. Er zou geen afscheidsbrief gevonden zijn en er was, volgens "bepaalde" bronnen binnen de gevangenis, “absoluut geen sprake van psychologische problemen.”

De familie van Igor Angulo zet vraagtekens bij het overlijden van hun zoon hoewel ze maar weinig gegevens hebben. Zo zou hij volgens de eerste gegevens verhangen gevonden zijn aan het celraam. Toen de lijkschouwers ter plaatse kwamen, lag hij op zijn brits. De gegevens werden dan maar veranderd “verhangen aan het opklapbed.” Verder werd niemand verwittigd van de autopsie die in de gevangenis plaatsvond en die duurde van 9.30 u tot 15.30 u, terwijl dit doorgaans slechts twee uren in beslag neemt. Zijn vriendin, die de avond voordien met Angelu belde, verklaart dat zijn gemoedstoestand niet wees op een naderende zelfmoord. Met andere vrienden, die hem enkele dagen eerder hadden bezocht, had hij zijn toekomstplannen besproken. Vreemd is ook dat een “eerstegraads gevangene” leren veters (voor het vervaardigen van armbandjes) tot zijn beschikking had om zijn polsen samen te binden en om zich op te hangen. Een “eerstegraads gevangene” krijgt helemaal niets! “Eerst hadden ze hem verboden zijn Graduaat af te maken en nadien mocht hij zelfs geen armbandjes vervaardigen!” Waar komen die lederen veters dan vandaan?

Bij aanvang van de zitting in het macroproces 18/98, waarin een vijftigtal Basken terechtstaan, kwam het tot een incident toen de beschuldigden en de burgerlijke partij elkaar op de trappen van het gebouw tegen het lijf liepen. Daniel Portero, voorzitter van de “Vereniging Slachtoffers Justitie en Waardigheid” meende in het bijzijn van de beschuldigde Basken een fles cider te moeten open trekken om de dood van Igor Angulo te vieren. Van “waardigheid” gesproken! Eén van de beschuldigden, de radicale Baskische advocaat, Txema Matanzas, trok de fles uit de handen van Portero en goot ze leeg, vóór de tv-camera’s. De beschuldigden haalden daarop, ten teken van rouw, een Baskische Ikurriña-vlag met een zwart rouwlint te voorschijn waarop Portero en de zijnen sweaters met een Spaanse vlag aantrokken. Er deden zich verder geen incidenten voor. De eerlijkheid gebiedt hier te melden dat de vader van Daniel Portero, Luis Portero, in het jaar 2000, in zijn functie van Openbaar Aanklager van het Hooggerechtshof van Andalusië, door ETA werd “terechtgesteld”.

27-02-2007 om 08:26 geschreven door Natxo  

Vorige vrijdag, 23 februari 2007, heeft hij die sonde uit zijn neus getrokken en blijft sedertdien zonder voedsel.
De geneesheren bestuderen nu wat ze moeten doen. Ze kunnen dezelfde methode toepassen, maar dan moet hij 24 uur aan één stuk vastgebonden liggen en het risico op een hartinfarct is bijzonder groot.
Intussen hebben de "Instituciones Penitenciarias", penitentiaire instellingen, nog niet beslist om hem de “derde graad”, dat is in de voorlopige vrijheidstelling, toe te kennen, omdat ze van het Tribunal Supremo nog geen bericht hebben ontvangen dat zijn straf verlaagd is van 12 jaar en 7 maanden naar 3 jaar.

Wel staat vast dat zijn toestand kritiek is.

26-02-2007 om 16:43 geschreven door Natxo  

Otegi werd aangeklaagd voor een “delito de injurias”, (delict van belediging), maar het Baskische Hooggerechtshof sprak Otegi vrij op basis van het recht op vrije meningsuiting. Daarop schakelde de Openbare Aanklager dan maar het Spaanse Hooggerechtshof in. Volgens juridische bronnen is de voorziene straf hiervoor maximum 2 jaar cel (voor zware feiten) en minimum een boete (voor lichte feiten).

Batasuna gaf naderhand volgend communiqué: “Wat Otegi gezegd heeft, is geen politieke appreciatie, maar nog min nog meer een vaststelling van een objectief gegeven. In de Spaanse staat wordt systematisch gefolterd. Dat was al zo ten tijde van Franco, dat was zo ten tijde van “La Transición” (de zogenoemde overgang naar de zogezegde democratie) en dat is de dag van vandaag nog altijd zo, in een totale willekeur. De maximale en uiteindelijke verantwoordelijke voor wat hier straffeloos gebeurt, is de Spaanse koning, als opperbevelhebber van de strijdkrachten. Deze uitspraak kan in geen enkele democratische staat voorwerp zijn van een aanklacht, maar wel van een diepgaand onderzoek door de juridische instanties naar de beulen. Maar de belachelijke aanklacht van het Openbaar Ministerie sterkt ons geloof om komaf te maken met deze fascistische staat en onze eigen, vrije democratische normen op te eisen.”

26-02-2007 om 09:00 geschreven door Natxo  

Zijn weduwe, socialistisch europarlementslid Bárbara Dürhkop (zie foto), was niet mals voor de PP. Zij beschuldigde hen van hypocrisie en dubbele moraal, omdat zij nu eisen dat Iñaki de Juana Chaos zijn volledige straf uitzit (is nochtans al uitgezeten), terwijl de PP de moordenaar van haar man wel vervroegd vrij lieten.
“Het model van rechtstaat dat het triumviraat Rajoy-Acebes-Zaplana van de PP voorstaan, is een rechtstaat “à la carte”, volgens dat het hen goed uitkomt. De slachtoffers zijn geen figuurtjes op het politieke schaakbord.”
Zij noemt de houding van de voorzitter van AVT, Francisco José Alcaraz, een bedrog van het meest lompe niveau.

25-02-2007 om 21:25 geschreven door Natxo  

Betoging in Bilbao

 Het brute geweld van 24.02.2007

Terwijl de PP en de mantelorganisatie AVT in Madrid kunnen fulmineren tegen het Tribunal Supremo, het Hooggerecht, zonder een duimbreed in de weg gelegd te worden,

slaat de Ertzaintza er in Bilbao op een ongemeen brutale manier op los: 17 gewonden en 2 arrestaties. Zie hier een paar foto's.

Wie gaf hiertoe de opdracht?

25-02-2007 om 10:12 geschreven door Natxo  

+25 februari 1984

Geboren in Leioa op 14 januari 1955, ziet “Tigre” zich in 1983 verplicht naar Iparralde te vluchten. Hij woonde er in Ziburu-Ciboure en Donibane Lohizune-Saint Jean de Luz. Tigre, die zijn bijnaam kreeg omwille van een tatoeage, trok naar het dorpje Mendi om een intense cursus Euskara te volgen. De eerste dagen van februari 1984 was het de assistenten van de cursus opgevallen dat er verdachte bewegingen van wagens op te merken viel.
En op 25 februari 1984 toen “Tigre” de cursuslokalen verliet, werd hij neergeschoten door een staatsterrorist van GAL die, van op afstand met een geweer voorzien van een telescopisch vizier, het genadeschot afvuurde.

25-02-2007 om 08:49 geschreven door Natxo  

De betogingen van vandaag,

24 februari 2007

De Audiencia Nacional verbiedt

Verscheidene personen werden gewond als gevolg van het bijzonder brutale optreden van de Ertzaintza. Verscheidene personen werden aangehouden, onder wie Joseba Permach van Batasuna. Zijn partijgenoot, Pernando Barrena, moest afgevoerd worden naar het hospitaal van Basurto. Een vredesproces zijn Spaans!

De Audiencia Nacional verleent toestemming

Zie het document met aanvraag (Solicitud Permiso de Concentración) voor de betoging. Onder “Objeto de la misma”, het ordewoord, staat duidelijk dat betoging tegen de gerechtelijke uitspraak is.

24-02-2007 om 19:46 geschreven door Natxo  

Spaans penitentiair beleid

De klachten in Euskal Herria over het penitentiair beleid
(behandeling van politieke gevangenen)
is al jaren een constante.

20.018

Dit is het aantal kilometers dat de verwanten samen iedere week moeten afleggen om hun kinderen te bezoeken.

222

Dit is het aantal uren die zij nodig hebben om op en af te rijden

3.126

Dit is het aantal euro’s die zij gezamenlijk moeten uitgeven voor brandstof en snelwegentol, per week.

25

Dit is het aantal keren dat zij gezamenlijk rondom de aarde rijden per jaar: zij leggen samen jaarlijks 1.040.936 kilometers af.

7.388

Dit is de hoeveel euro’s die per familie moet opgehoest worden per jaar.

162.552

Dit is de totale kostprijs in euro’s voor brandstof en snelwegentol, jaarlijks op te hoesten.

Van de ongeveer 700 Baskische politieke gevangenen bevinden er zich amper 19 in Euskal Herria en 73 op meer dan 1.000 km. De afstanden schommelen tussen 169 km en 1234 km.

24-02-2007 om 09:03 geschreven door Natxo  

De staatsgreep van 23 februari 1981

Tijdens de lange nacht van 22 op 23 februari 1981 zag het er naar uit dat over het Spaanse liberaliseringproces voorgoed een kruis kon worden gemaakt.

Een groep opstandige generaals en officieren, o.l.v. de "teniente-coronel" van de Guardia Civil Antonio Molina Tejero, bestormde het parlement en gijzelde de voltallige Cortes. De poging tot staatsgreep werd gesteund door de generaals Armada en Millans del Bosch. Alleen het opportunisme van andere topofficieren en een optreden van koning Juan Carlos (?) kon de staatsgreep in de kiem smoren.

(?) Het vraagteken naast koning Juan Carlos wijst op het volgende:
Op de weblog van Iñaki Anasagasti is er een artikel te lezen over de staatsgreep van 23-F en dit naar aanleiding van een boek dat verschenen is in februari 2006, op de 25^ste verjaardag van de staatsgreep.
Artilleriekolonel Juan Ignacio San Martín, chef-staf van de División Acorazada, was naast o.a. "teniente-coronel" Tejero ook één van de hoofdrolspelers. Hij publiceerde het boek: “Apuntes de un condenado por el 23-F”. In dat boek staat letterlijk te lezen:
"Tarradellas dijo: “Yo creo que el Rey tenía información suficiente de lo que los militares pretendían. Y sabía que, si hacían algo, a la Monarquía no la tocarían. Soy zorro viejo y pienso que el Rey sabía muy bien por donde podrían ir los tiros... Por eso pudo evitarlo aquella noche tremenda." (Página 367)”.

Kort samengevat:
“Tarradellas zei: "Ik ben er van overtuigd dat de koning voldoende informatie had over wat de militairen van plan waren. En hij wist dat, als ze iets zouden ondernemen, er niet aan de monarch zou geraakt worden. Ik ben een oude vos en ik denk dat de koning heel goed wist waarvoor de kogels bestemd waren…”

In deze krampachtige atmosfeer kwamen nieuwe bijzonder repressieve uitzonderingswetten tot stand, in eerste instantie gericht tegen het radicale Baskische nationalisme, dat algemeen werd voorgesteld als de rechtstreekse aanleiding tot de staatsgreep van Tejero. Een gevolg van de februariputsch was de verhoging van de repressiemacht: 2000 extra soldaten werden naar de drie provincies gestuurd, en nog eens 1.500 naar Navarra, waar Herri Batasuna de grootste nationalistische partij was. Door de staatsgreep werd het flauwe Baskische autonomiestatuut helemaal uitgehold en daarna werd van het geen overbleef ongeveer niets toegepast...

23-02-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Geen Carnavalstoet in Bilbao !

Carnaval is de gelegenheid bij uitstek om politici op de korrel te nemen. Overal!

Overal, behalve in Bilbao.

Op 22 februari 2004, exact 3 jaar geleden zou in de carnavalstoet van Bilbao de wagen en de groep van de Txori Barrote de gevangenenspreiding aanklagen. Het tafereel, de groep en de praalwagen, moest de pelgrims op de Camino de Santiago voorstellen.
Meteen schoot de PP in actie. De partij van Aznar, die zichzelf “nosotros demócratas” (wij democraten) noemt, wilde van de Schepen van Cultuur verkrijgen dat de betreffende “konpartsa” uit de stoet werd genomen. Zelfs de Spaanse “gouverneur”, Carlos Urquijo, en de “AVT-slachtoffers van het terrorisme” gingen er zich mee bemoeien!

Toen het niet tot een akkoord kwam, werd de hele stoet dan maar afgelast. De burgemeester van Bilbo, Iñaki Azkuna (PNV), had nochtans de praalwagen gesubsidieerd, maar trok onder druk zijn staart in. De “democratie” van Aznar, de man die zich nochtans dagelijks verkleed met enkel een bloksnor, zoals andere dictators vóór hem al deden, had gezegevierd!

En wat zegt de PP nu? “ETA heeft alle feesten in Baskenland in handen!” Als de PP-mandatarissen er met Carnaval op uittrekken verstoppen ze zich achter een masker, maar je herkent ze aan hun verklaringen!

Het is onbegrijpelijk dat de PNV zich zo laat doen en dat de socialisten hand- en spandiensten verlenen om terug te keren naar toestanden die er tijdens de dictatuur heersten!

Alle Baskische feesten waren gedurende de Francodictatuur verboden. (Idem in Catalonië) Nadat de “democratuur” was uitgebroken, na de dood van de Caudillo in 1975, werd Spanje, in tegenstelling tot andere postterroristische regimes, nooit uitgezuiverd. Elementaire rechten worden dan ook maar met mondjesmaat toegestaan.

22-02-2007 om 09:02 geschreven door Natxo  

Nieuwe definitie voor terrorisme

Krijgt de “Dikke Van Dale” nogmaals een herdruk te verduren. De Spaanse uitzonderingsrechtbank Audiencia Nacional heeft een nieuwe definitie gelanceerd voor de term “terrorisme”. Het is niet noodzakelijk meer om iemand neer te schieten of om een bom te leggen om als terrorist gedoodverfd te worden. Alle activiteiten die zich afspelen in de omgeving van ETA, zijn terrorisme. Met de omgeving van ETA wordt dan bedoeld, al diegenen die hetzelfde doel nastreven: de scholen waar de eigen taal (het Euskara) wordt onderwezen, de jeugdbewegingen die zelfbestuur nastreven, de kranten die berichten over ETA-communiqués (let wel: alleen Baskische kranten), de organisaties die de rechten van het Baskische volk verdedigen, de politieke partijen die het opnemen voor zelfbestuur, en ga zo maar door. Dus het volledig Baskisch nationalisme.
Het feit dat al die verenigingen dit openbaar doen en in alle wettelijkheid wordt weggewuifd met het argument dat dit maar een dekmantel is (dit is juridische spitstechnologie!). De stelling is: “Alle inwoners van Euskadi zijn Basken, Etarras zijn Basken, dus alle inwoners van Euskadi zijn Etarras. En wie het met die stelling niet akkoord gaat, is ook een Etarra”.

Dit is in het kort de stelling van het Openbaar Ministerie, Enrique Molina, op het macroproces 18/98. Dit is zijn algemene besluitvorming, geproclameerd op maandag, 19 februari 2007. De rest van deze week zal gevuld worden met de besluiten over iedere beklaagde afzonderlijk. Tijdverlies, het besluit stond al vast bij het begin van het proces op 21 november 2005.

Dat diezelfde Enrique Molina moest toegeven dat de “deskundigen” (Guardia Civil en meer van dat fraais) die deze stelling moesten bewijzen er een potje van gemaakt hebben, doet volgens hem niets ter zake. Een potje dat “gemanipuleerde documenten, valse documenten, geen originele documenten, voortdurende tegenspraak, verkeerd vertaalde documenten, verklaringen afgelegd onder foltering” moet toedekken.

Het proces is op 21 november 2005 van die stelling vertrokken, en de enige politieke opdracht was, koste wat het koste, die stelling intact te houden tot bij het vonnis. Barbertje moest, moet en zal hangen. De Spaanse eenheidsworst moet intact blijven.

21-02-2007 om 13:47 geschreven door Natxo  

Euskaldunon Egunkaria gesloten!

De voorbije nacht, 20 februari 2003, werd op last van magistraat Juan del Olmo de Baskische krant “Euskaldunon Egunkaria”, de enige die enkel in het Euskara schrijft, door de Guardia Civil gesloten! Er was niet eens een directe aanleiding en Del Olmo wachtte niet eens op het resultaat van de huiszoeking. Hij sloot meteen de kantoren, want de krant verspreidde het terroristisch ideeëngoed met de hulp van de taal “Euskara”!

Driehonderd leden van de Guardia Civil deden een inval in de zetels van Andoain, Iruñea, Bilbao en Gasteiz, maar er werden ook nog bijna 20 privé-woningen doorzocht. Opvallend is dat hierbij vooral de relatie met de Baskische taal de rode draad is. Zelfs de federatie van Baskische scholen, Ikastolas, kreeg bezoek.

Tien directieleden werden meegenomen en in isolement geplaatst. De website van de krant werd meten afgesloten. In de loop van de middag verspreidde de Minister van Binnenlandse Zaken een nota waarin hij één van de arrestanten als “tussenpersoon tussen de krant en ETA” noemde. Volgens de minister stond de terroristische organisatie aan de wieg van “Egunkaria” en stelden ze de directie aan.

Nooit waren er geruchten in verband met terroristische “activiteiten”. Egunkaria werd zelfs veel gematigder dan Gara genoemd. In hun krant kwamen ook de “tegenstanders” aan het woord. De hoofdredacteur werd ooit, samen met de hoofdredacteur van Gara, door Garzón opgepakt en in Madrid ondervraagd maar toen ging het enkel om een interview met een ETA-leider in Noord-Baskenland dat nooit werd gepubliceerd… en dat niet publiceren was verdacht.

In Spanje konden ze het Baskisch van de krant niet lezen. Werd Egunkaria gestraft wegens het spreken van de Baskische taal? Zo was het onder de Francodictatuur en zo lijkt het nu opnieuw, onder het regime Aznar. Wie zich buiten het vanuit Madrid gedecreteerde “eenheidsdenken” begeeft kan zich in Spanje aan en schaamteloze vrijheidsberoving verwachten.

Daarom kregen in dezelfde nacht ook het tijdschrift “Jakin” en de Federatie van Ikastolas bezoek van de ‘giganten’.

Meteen klagen de PNV, bij monde van Markel Olano, en EA, via Galdos, de “democratische kwaliteiten van de Spaanse justitie” aan. Ook de PNV-krant “Deia” noemt de aanval “arbitrair”. Ook “Irutxulo”, een wijkblaadje dat wordt uitgegeven door de stad Donostia, protesteert, samen met vele andere persorganen die het voorval “alarmerend” noemen. Zelfs de PSOE is “verrast”. Een aantal andere kranten, maar ook de Baskische Universiteit bieden meteen hun drukpersen aan en de Baskische Regering neemt openlijk de verdediging op.

De Baskische Minister van Cultuur, Miren Azkarate zegt dat “de sluiting van een communicatiemedium een uitzonderingsmaatregel is in elk democratisch systeem.” De executieve “zal het proces diepgaand volgen” en vraagt aan het Hooggerechtshof “een dringende en duidelijke verklaring”

Blijkbaar heeft de Baskische regering inmiddels ontdekt waar de échte vijanden van Baskenland zitten.

Ook de zetel van het culturele tijdschrift “Jakin” werd doorzocht en de verantwoordelijke, Joan Mari Torrealdai, werd geboeid en met een jas over het hoofd als een gangster afgevoerd!

Binnen een aantal jaren zal deze zaak geklasseerd worden bij gebrek aan bewijzen, maar dan is de krant wel verdwenen (dit is intussen op het macroproces 18/98 ook zo uitgekomen). Zie de krant “Egin”. Die werd op 15 juli 1998 gesloten. Enkele jaren later bleken er onvoldoende bewijzen voorhanden te zijn. Maar de krant was verdwenen en het aangeslagen geld kwam “voorlopig” ook niet terug…

De sluiting van de krant Egunkaria

Rapport over de zaak Egunkaria

Drie jaar zonder Egunkaria

20-02-2007 om 09:05 geschreven door Natxo  

De toenmalige minister van Binnenlandse Zaken, Acebes, voegde er zelfs aan toe dat de ETA-leiding doende is de kern van de organisatie uit te breiden.

Voor de nietsvermoedende buitenstaander die dit leest, lijkt dit bijzonder knap speurwerk: de werkelijkheid vóór zijn! (En wie Spanje een beetje kent…)

De arrestaties vonden plaats op basis van documenten die de Franse “intelligentsia” vond op 19 december 2002, precies 2 maanden geleden dus! Het heeft dus twee maanden geduurd om de namen (en de foto’s!) vanuit het Frans in het Spaans vertaald te krijgen en nu zijn ze bij die mensen de computer gaan ophalen… Insiders weten echter beter. Baltasar Garzón zal waarschijnlijk een mediastunt hebben opgezet en daarbij werd niets (geen enkele bewijslast) gevonden.

Allen krijgen een volledige naamvermelding in de pers en allen worden ze in afzondering geplaatst. Eén van de arrestanten, Tomás Insausti, onderging recent een hartoperatie. Ook de woning van zijn grootvader van 97 jaar werd doorzocht!

Overal werden, zoals steeds computers meegenomen, maar ook foto’s, gsm’s en…Cd’s!

19-02-2007 om 08:00 geschreven door Natxo  

De PNV bijt van zich af. Ze hebben lang genoeg gewacht.

Emilio Olabarria (foto), gedeputeerde van PNV in het Baskische parlement en ex stemhebbend lid in de CGPJ-Consejo General del Poder Judicial, algemene raad van de rechterlijke macht, verklaarde eind vorige week, op vrijdag, 16 februari 2007, aan ETB, verspreid door Europa Press:

“Het is een UTOPIE te denken dat Justitie neutraal en onafhankelijk handelt. Dat is niet zo. Het is wat obsceen dat dit mogelijk is. Er wordt misbruik gemaakt van de rechtspraak ten behoeve van de eigen PP-belangen (in de oppositie) en ik vrees dat ze er een eigen rechtspraak op na houden. De huidige CGPJ is politiek samengesteld toen de regering Aznar aan de macht was, en de meerderheid ervan bestaat nog altijd uit oerconservatieve PP-vazallen. De degradatie van dit orgaan is gevaarlijk en moeilijk omkeerbaar.”

Deze vernietigende uitspraak is niet alleen van toepassing op het gerecht, maar ook op de mantelorganisaties van de PP (AVT, COVITE, FORO de ERMUA, …) en, duidelijk merkbaar, ook op bepaalde persorganen (COPE, ABC, LA RAZÓN, LIBERTAD DIGITAL…)

Volksvertegenwoordiger voor de PNV, José Antonio Rubalkaba, deed er nog een schepje bovenop tijdens een zitting in het parlement op vrijdag, 16 februari 2007,:

“Bepaalde magistraten zullen verantwoording moeten afleggen ten overstaan van het Baskische volk of ten overstaan van het gerecht zelf voor ambtsmisdrijf. Er worden beslissingen getroffen en straffen uitgesproken op basis van politiek en niet op basis van juridische elementen. Is het normaal dat een lid van de CGPJ-Consejo General del Poder Judicial, met name Juan Pablo González , ook lid is van het Foro de Ermua (mantelorganisatie van de PP)? Is dat onafhankelijkheid? In een democratie moet iedereen verantwoording afleggen voor zijn daden. Als er ambtsovertreding kan aangetoond worden, dan moet dat worden berecht.”

18-02-2007 om 16:33 geschreven door Natxo  

Ieltxu López de Aberasturi

Xabier Pérez Aldunate

Ieltxu López de Aberasturi en Xabier Pérez Aldunate (beiden op foto) verschenen vijf dagen na hun arrestatie door de Guardia Civil voor magistraat Garzón, op 17 februari 2005. Beiden beklaagden ze zich er over gefolterd te zijn. Met de plastic zak over het hoofd getrokken moesten ze beiden kniebuigingen maken tot de uitputting nabij was. Pérez kreeg nog een schijnexecutie te verduren en werd in de teelballen “geknepen”. De enige verklaring die ze vóór Garzón aflegden was het relaas van de folteringen, gedurende de vijf dagen in afzondering, die ze hadden moeten doorstaan. Pérez vertoonde spastische trillingen over zijn hele lichaam. Ze hadden hem gedurende vijf dagen belet te slapen. López de Aberasturi werd bedreigd met (onderdompeling in) “het bad” en met het gebruik van elektroden.

17-02-2007 om 07:34 geschreven door Natxo  

Iñaki Ojeda Martin de Butron, “Txapel”
+16 februari 1984

Iñaki Ojeda Martin de Butron, “Txapel” werd geboren in Portugalete in 1964. Hij nam al deel aan de Pro-Amnestieweek in 1977. Later vervoegde hij de jeugdorganisatie Jarrai en richtte een eigen groepje op met als doel sabotagewerk tegen de onderneming Iberduero, die de kerncentrale van Lemoiz-Lemóniz wilde bouwen.
Hij werd opgemerkt door ETA en ze vroegen hem op een afspraak. Onderweg daar naartoe werd hij gearresteerd, zwaar gefolterd en veroordeeld tot 6 jaar cel. In de gevangenis kon hij zijn passie voor de literatuur verder ontwikkelen. Hij schreef in de gevangenis van Puerto de Santa Maria diverse dichtbundels, maar de afgestompte en lompe cipiers vernietigden een grote hoeveelheid dichtbundels. In 1983 werd hij vrijgelaten, integreerde in ETA en dook onder. Op 16 februari 1984 kon de politie hem lokaliseren in een wijk te Barakaldo. Na een hevig salvo door de politie werden twee van zijn vrienden zwaar gewond. Omsingeld, wilde hij negotiëren over zijn overgave. Hij moest ongewapend naar buiten komen en zich tegen een muur plaatsen…Onmiddellijk werd hij onder vuur genomen door de GEOS, Grupo Especial de Operaciones (een soort groep Dyane) en doorzeefd met kogels. Een politie in burger, pistool in de hand, naderde “Txapel” en schoot nog eens 6 maal in de hartstreek. Het autopsierapport spreekt van 19 kogelinslagen in zijn lichaam. Hij is 20 jaar geworden.
Ziehier een gedicht van hem, geschreven in de gevangenis van Puerto de Santa Maria.

No me callarán El día que se acabe la tinta de mi pluma escribiré con mi sangre, la usaré en el papel. Cuando se me acabe el papel escribiré la sangre sobre mi carne Pero nunca me callarán.

Ze zullen me niet doen zwijgen De dag dat de inkt van mijn pen opdroogt, zal ik met mijn bloed schrijven, ik zal het gebruiken op papier De dag dat ik geen papier meer zal hebben zal ik met bloed schrijven op mijn vlees Maar nooit zullen ze me doen zwijgen

16-02-2007 om 08:59 geschreven door Natxo  

15 februari 2004

Onder de “bescherming” van verscheidene overvalwagens van de Baskische politie, de Ertzaintza, trokken meer dan twintigduizend betogers door Donostia-San Sebastián om te protesteren tegen de “25 jaren van foltering” die het Baskische Volk tot op heden diende te ondergaan. De mars werd geopend door personen die zélf slachtoffer waren van deze pest, vergezeld door familieleden van Baskische activisten die de “ondervragingen” niet overleefden. Zo waren er de zus van José Arregi (zie artikel “Terug in de tijd 55” van 13.02.2007), de moeders van Gurutze Iantzi en van Xabier Kalparsoro en familieleden van Mikel Zabaltza. Er waren Unai Romano en zijn vader, en verder nog Leire Galastegi, Anika Gil en de directeur van de krant “Berria”, Martxelo Otamendi, die gefolterd werd nadat de Baskischtalige krant, “Egunkaria”, manu militari gesloten werd.

De slogans die geroepen werden:
“Ez,ez,ez; torturarik ez”

Neen, Neen, Neen, Geen foltering

“Aqui se tortura como en la dictadura”

Hier wordt gefolterd zoals tijdens de dictatuur!

Na afloop werd in het Baskisch en in het Spaans het eindcommuniqué gelezen door Anika Gil en Gallastegi waarin “25 jaar Vuile Oorlog en Brutaliteit” werd aangeklaagd. Tevens werd eraan herinnerd dat de klachten van foltering nog steeds genegeerd worden door de Spaanse Regering en door hun “autonome onderafdelingen” (lees: de Baskische Regering!)

Onder de bekende gezichten: Europarlementariër voor Batasuna, Koldo Gorostiaga, de parlementairen van Sozialista Abertzaleak (nu Batasuna), Arnaldo Otegi, Pernando Barrena en Joseba Alvarez. Verder Rafa Lareina en Martin Aranburu van EA, Aralar-leider Elexpuru, vertegenwoordigers van de vakbond LAB.

Blonken uit door hun afwezigheid: De PNV en IU.

15-02-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

ONGI ETORRI ETXERA

Filipe Bidart (Baigorri, 1953), de historische leider van Iparretarrak, vandaag militant van de geweldloze onafhankelijkheidspartij Abertzaleen Batasuna, komt vandaag vrij uit de streng bewaakte gevangenis van Clairvaux, na 19 jaar cel. De 25 eerste maanden heeft hij in volledig isolement moeten doorbrengen. Hij is de laatste politieke gevangene van “die van het Noorden, Iparralde” die vrijkomt.

Omstreeks 07:00 u vanmorgen kon Bidart de gevangenis verlaten, waar hij opgewacht werd door een honderdtal sympathisanten. Onder hen zijn kinderen Elorri y Leire, zijn broer Betti, en zijn rechterhand ten tijde van Iparretarrak, Gabriel Mouesca.
Met de Ikurriña in de hand zei Bidart het volgende: “Mijn vreugde is allesbehalve compleet, want op de dag van vandaag zijn er nog altijd 600 Baskische politieke gevangenen in Franse cellen, en Inaki de Juana Chaos is nog altijd in hongerstaking: vandaag dag 100. Bovendien erkent de Franse staat nog altijd País Vasco niet.”

Bidart mag niet terugkeren naar Euskal Herria tot 2014, omdat zijn voorlopige invrijheidstelling hem verplicht in Beziers te gaan wonen.

14-02-2007 om 11:08 geschreven door Natxo  

Open Brief

Aan alle Baskische politieke gevangenen

Van Miguel Perez Villamizar, gevangene van gemeen recht,
gepubliceerd in de krant “Gara” op 14 februari 2007

“Met dit schrijven wil ik breken met het beeld dat over jullie geschetst wordt. Het is voor mij, als gevangene van gemeen recht, een morele verplichting dit bekend te maken. Ik heb geleerd mijn waardigheid te heroveren, omdat voor jullie die waardigheid het hoogste goed is.
Gevangenen van gemeen recht zijn er aan gewoon geraakt die waardigheid te verliezen, omdat wij geconditioneerd zijn door de “premies” die het systeem ons, terecht of niet terecht, verleent: allerhande permissies en verloven, betaalde baantjes…Wij worden als het ware omgeturnd in marionetten van het systeem.

De samenleving, dag na dag, in de gevangenissen, is voor hen die hun waardigheid verkopen totaal tegengesteld aan wat de Baskische gevangenen moeten ondergaan. Jullie zitten je straf uit in “eerste graad” (strengste regime), in totaal geïsoleerde modules, verstoken van alle activiteiten. Weinigen, op een paar uitzonderingen na, kunnen beroep doen op de “tweede graad” (veel meer vrijheid) en moeten hun straf volledig uitzitten (nooit “derde graad”).

Deze “discriminatie” aanvaarden jullie in alle waardigheid, misschien wel omdat jullie minzame, beschaafde, leergierige personen zijn die nooit conflicten uitlokken en altijd bereid zijn anderen te helpen.

De echte terroristen zijn de veroordeelde staatsterroristen van GAL, en kijk hoe zij hun dagen doorbrengen in de gevangenis, als ze al niet na luttele jaren terug vrij zijn (ex-generaal Guardia Civil Galindo).

Het komt me voor dat een autobus in brand steken in Jaén anders beoordeeld wordt dan in Donostia, Bilbo. Maar het gaat toch om hetzelfde delict?

Mijn bedoeling is aan jullie, Baskische politieke gevangenen te zeggen, “Eskerrik asko”, dank u wel, omdat jullie mij geholpen hebben mijn persoonlijke problemen te overstijgen, door mij er op te wijzen wie ik werkelijk ben en waar ik uiteindelijk naar toe moet.”

14-02-2007 om 00:00 geschreven door Natxo